TLG 9009 001 :: Michael APOSTOLIUS :: Collectio paroemiarum

Michael APOSTOLIUS Paroemiogr.
(Constantinopolitanus Creticus: A.D. 15)

Collectio paroemiarum

Source: von Leutsch, E.L. (ed.), Corpus paroemiographorum Graecorum, vol. 2. Göttingen: Vandenhoeck & Ruprecht, 1851 (repr. Hildesheim: Olms, 1958): 233–744.

Citation: Centuria — section — (line)

t

1

ΜΙΧΑΗΛΟΥ ΑΠΟΣΤΟΛΟΥ ΤΟΥ ΒΥΖΑΝΤΙΟΥ ΣΥΝΑΓΩΓΗ ΠΑΡΟΙΜΙΩΝ ΚΑΙ
5ΣΥΝΘΗΚΗ, ΟΥΚ ΑΝΕΥ ΓΕ ΤΟΥ ΚΑΙ ὉΘΕΝ ΑΙ ΠΛΕΙΟΥΣ ΕΣΧΗΚΑΣΙ ΤΑΣ ΑΡΧΑΣ. ΤΩι ΕΝΔΟΞΟΤΑΤΩι ΚΑΙ ΣΟΦΩΤΑΤΩι ΑΝΔΡΙ ΚΥΡΙΩι ΛΑΥΡΩι ΤΩι ΚΥΡΙΝΩι.

p

1

 Ἃ μὲν ὑπέστην ἐν Κρήτῃ σοι, τὴν τῶν παροιμιῶν συναγωγὴν καὶ συνθήκην, οὐκ ἄνευ γε τοῦ καὶ ὅθεν αἱ πλείους ἐσχήκασι τὰς ἀρχάς, ταῦτά μοι διανυσθέντα ἰδού σοι πέμπεται, ἄνερ ἐνδοξότατε καὶ σοφώτατε. εἰ δὲ βραδύ‐
5τερον ἢ ἐβούλου, οὐχ ἡμῶν γε τουτί, ἀλλὰ τῆς τύχης δή
που καὶ τοῦ καιροῦ, ὅτῳ γε δὴ καὶ ἡμῶν ἀκόντων ἅπαν περαίνεται, ᾗ δοκεῖ. ἄλλως τε κρεῖττον ἂν εἴη, βραδύναν‐ τας τὸ βουλόμενον κατορθῶσαι ἄξιόν τινος λόγου, ἢ ταχύ‐ ναντας οὐδενός· τὸ μὲν γὰρ οὐ τίμιον· τὸ δὲ οὐκ ἄτιμον.233
10ἔχεις τοίνυν λαβὼν τὸ ὑπεσχημένον σοι, κἀμοὶ πέρας εἴ‐ ληφε λαβὸν τὸ ἐπίταγμα· εἰ μὲν κατ’ ἀρέσκειαν καὶ βού‐ λησιν ὑμετέραν, θεῷ καὶ σοὶ χάρις· εἰ δ’ οὐ, κοινωνεῖν σε δίκαιόν μοι τοῦ πάθους· κοινὰ γὰρ εἶναι τοῖς σοφοῖς τὰ τῶν φίλων πεπαροιμίασται.

p

2

Ἵνα δὲ μή τις ἡμῶν τῶν ἑταίρων ἐπιλάβοιτο, ὡς μή, συναγωγὴν παροιμιῶν ποιου‐ μένων, τὴν παροιμίαν ὁριζομένων, ᾗ δὴ καὶ ὁ σοφὸς Κι‐ κέρων ἐπελάβετο Παναιτίου, συγγεγραφότος μὲν περὶ τοῦ
5καθήκοντος, τί δὲ ὄν ἐστιν οὐδαμοῦ εἰπόντος αὐτῷ τοῦ συγγράμματος, ὁριστέον ἂν εἴη τὴν παροιμίαν, ᾗ λαβόν‐ τες ἄνωθεν ἔχομεν.

p

3

Παροιμία μὲν οὖν ἐστὶ λόγος ἐπικαλύπτων τὸ σαφὲς ἀσαφείᾳ· ἢ δι’ αἰσθητῶν πραγμά‐ των σημαίνων πράγματα νοητά· ἢ ἐπικεκρυμμένως τὴν ἀλή‐ θειαν ἐπεμφαίνων.

p

4

Καὶ ἔτι τόνδε τὸν τρόπον· παροι‐
μία ἐστὶ διήγημα παροδικὸν, ἢ ῥῆμα τετριμμένον ἐν τῇ χρήσει τῶν γε πολλῶν, ἀπό τε μικρῶν τινῶν καὶ ὀλίγων ἐφ’ ὅμοια πλείω καὶ μείζω μεταληφθῆναι δυνάμενον· ἢ234
5λόγος ἐπιτετηδευμένος τοῖς ἤθεσι καὶ τῇ ἀνθρωπίνῃ ζωῇ κατὰ τὸ ἔθος τῶν ζώντων. καὶ ἔτι γε οὑτωσί· Παροιμίᾳ ἐστὶ λόγος ὠφέλιμος, ἤτοι βιωφελής, ἐπικρύψει μετρίᾳ πολὺ τὸ χρήσιμον ἔχων ἐν ἑαυτῷ· ἢ λόγος προτρεπτικὸς παρὰ πᾶσαν τοῦ βίου τὴν ὁδὸν χρησιμεύων.

p

5

Διαφέρει δὲ τοῦ αἴνου· ὅτι ὁ μὲν αἶνος ἐστὶ λόγος μυθικός, ἐκ‐ φερόμενος ἀπὸ ἀλόγων ζῴων ἢ φυτῶν πρὸς ἀνθρώπων παραίνεσιν. ἢ λόγος εὐκτικός, ἤτοι παρακλητικός, ἐκ δη‐
5μιουργημάτων καὶ κατορθωμάτων μνημονευόμενος. Ἢ παροιμία ἐξηπλωμένη μετὰ διηγήσεως, ἀπαρτίζουσα τὸ νοούμενον. ἢ λόγος κατὰ ἀναπόλησιν μυθικὴν ἀπὸ ἀλό‐
γων ζῴων καὶ φυτῶν πρὸς ἀνθρώπους εἰρημένος, ὡς φησὶ Λούκιος Ταῤῥαῖος ἐν τῷ πρώτῳ περὶ παροιμιῶν· οἷον ἀπὸ235
10μὲν ἀλόγων ζῴων, ὡς παρ’ Ἀρχιλόχῳ·
Αἶνός τις ἀνθρώπων ὅδε,
ὡς ἄρ’ ἀλώπηξ κἀετὸς ξυνωνίην
ἔθεντο. καὶ τὰ ἑξῆς. καὶ πάλιν·
15
Ἐρέω τιν’ ὑμῖν αἶνον, ὦ Κηρυδίκη
ἀχνυμένη σκυτάλη· εἶτ’ ἐπιφέρει·
Πίθηκος ᾔει θηρίων ἀποκριθεὶς
μοῦνος ἀν’ ἐσχατιήν·
20
τῷ δ’ ἄρ’ ἀλώπηξ κερδαλῆ συνήντετο
πυκνὸν ἔχουσα νόον. Καὶ Ἡσίοδος·
Νῦν δ’ αἶνον βασιλεῦς’ ἐρέω, νοέουσι
καὶ αὐτοῖς·
25ὧδ’ ἵρηξ προσέειπεν ἀηδόνα ποικιλό‐
δειρον.
ἀπὸ δὲ φυτῶν· ὡς ἔχει τὸ τοῦ Καλλιμάχου·
Ἄκουε δὴ τὸν αἶνον, ἐν κότε Τμώλῳ
δάφνην ἐλαίᾳ νεῖκος οἱ πάλαι Λυδοὶ		236
30
λέγουσι θέσθαι. Ἡ δὲ παροιμία τὴν ἀπὸ κεφαλαίου ἐπὶ τὸ χεῖρον ἀναφο‐ ρὰν ἔχει, ἐνδέουσαν τοῦ αἴνου, καὶ τὴν ἔξωθεν ἐνδεχομένη μετάβασιν· οἷον· μένε βοῦς ποτε βοτάνην· καὶ· ἄκισσος μετ’ Ἀνθεστήρια.

p

6

Ἐτυμολογεῖται δὲ ὁ μὲν αἶνος παρὰ τὸ ἰένω τὸ πέμπω καὶ διαχέω. ἰαίνεται γὰρ καὶ διαχέεται ἡ ψυχὴ τῇ διηγήσει τῶν τοιῶνδε λόγων· ἴαινος καὶ ἀφαιρέσει, αἶνος· ὁ τὴν διάνοιαν ἰαίνων καὶ
5περιτέρπων. Ὅμηρος·
ἰαίνετο δὲ φρένας εἴσω.

p

7

Ἡ δὲ παροιμία ἐκ τῆς παρὰ προθέσεως καὶ τοῦ οἶμος ἡ ὁδός· παραοιμία καὶ παροιμία· ἤτοι τὸ παροδικὸν τρίμμα τε καὶ διήγημα.		237

p

8

ἐν γὰρ τῇ ἀρχῇ ἔτι τῶν τρίβων ἀσή‐ μων οὐσῶν, διὰ τὸ τοὺς ὁδεύοντας μὴ ἀποκάμνειν τῷ μὴ γινώσκειν πόσον τῆς ὁδοῦ διήνυσαν καὶ τί λείπεται, τὰ νῦν προσαγορευόμενα μίλια πρὸς Ῥωμαίων, τότε σημεῖα
5καλούμενα, οἱ παλαιοὶ κατά τινας τῆς ὁδοῦ τόπους ἐτίθε‐ σαν· καὶ τούτοις ἐπέγραφόν τινα ζητήματα. τοῦτο δὲ ἐποί‐ ουν δυοῖν ἕνεκεν, τοῦ τε γνωρίζειν τὸν ὁδεύοντα τῆς ὁδοῦ τὸ ποσόν, καὶ τοῦ ἀναγινώσκοντα τὸ ἐπίγραμμα, καὶ περὶ τὴν τούτου σαφήνειαν καταγιγνόμενον καμάτου
10ἐπικουφίζεσθαι. περιέχει δὲ παίδευσιν ἠθῶν καὶ παθῶν ἐπανόρθωσιν καὶ τῶν πρακτέων πυκνὰς ὑποθήκας. Καὶ περὶ μὲν ἐτυμολογίας καὶ διαφορᾶς αἴνου καὶ παροιμίας, ἔτι τε περὶ τῶν ὅρων αὐτῶν, ἔχουσι φάναι καὶ ἄλλα ἔστω ἡμῖν εἰρημένα τοσάδε· ἰτητέον δ’ ἂν εἴη λοιπὸν πρὸς τὸ
15προκείμενον σύν γε θεῷ ἵλεῳ καὶ συνεργῷ:—238

1

1t

Ἀρχὴ τοῦ α μετὰ τοῦ β.

1

.

1

 Ἀβυδηνῶν ἐπιφόρημα: ἐπὶ τῶν ἀηδῶν εἴωθε τάτ‐ τεσθαι. ἔθος γὰρ ἦν τοῖς Ἀβυδηνοῖς μετὰ τὸν δεῖπνον καὶ τὰς σπονδὰς προσάγειν τοὺς παῖδας τῶν τιτθῶν τοῖς εὐωχουμένοις· κεκραγότων δὲ τῶν παίδων, καὶ θορύβου
5γενομένου, ἀηδίαν πολλὴν εἶναι τοῖς δαιτυμόσιν.

1

.

2

 Ἄβυδος ἐστίν: ἐπὶ συκοφάντου τάττεται, διὰ τὸ δοκεῖν συκοφάντας εἶναι τοὺς Ἀβυδηνούς.

1

.

3

 Ἀβασάνιστος ἄνθρωπος εἶ: ἀγύμναστος ἢ ἀνεξέ‐ ταστος, ἀδοκίμαστος. Εἴρηται δὲ ἀπὸ τῆς βασάνου τῆς
χρυσοχοϊκοῖς λίθου, ἐν ᾗ δοκιμάζουσι τὸν χρυσόν.239

1

.

4

 Ἄβρωνος βίος: ὁ πολυτελής. Ἄβρων γάρ τις ἐγέ‐ νετο πλούσιος· ὅθεν καὶ ἁβροδίαιτος· ταὐτὸν καὶ Σικε‐ λικὴ τράπεζα καὶ Συβαριτικὸς βίος.

1

5t

Τὸ α μετὰ τοῦ γ.

1

.

5

 Ἀγαθῶν θάλασσα: ἐπὶ πολλῶν ἀγαθῶν καὶ μεγά‐ λων τάσσεται. Λέγεται δὲ καὶ ἀγαθῶν πόντος καὶ ἀγαθῶν σωρός.

1

.

6

 Ἀγαθῶν μυρμηκιά: ἐπὶ πλήθους εὐδαιμονίας· διὰ τὸ ἐνεργὸν καὶ πολύμοχθον τῶν μυρμήκων⁝ Φασὶ δὲ αὐτοὺς τὴν ἑαυτῶν γεωργίαν ἐργάζεσθαι σκολιωτάτην, τοῖς ἐπιβουλεύουσί σφισι τῶν θηρίων τὴν πάροδον δύσπορον ἢ
5καὶ παντελῶς ἄπορον ἀποφαίνοντες. τὴν δὲ γῆν, ἣν ἐξο‐ ρύττουσιν, ἀλλὰ καὶ ταύτην ὑπὲρ τοῦ στομίου περιβαλόν‐ τες οἱονεὶ τείχη τινὰ ἐργάζονται, ὡς μὴ τὸ ὕδωρ τὸ ἐξ οὐρανοῦ καταθέον ἐπικλύσαν αὐτοὺς ἀπολέσῃ. Αἱμασιὰς δέ τινας διειργούσας ἀπ’ ἀλλήλων τοὺς χηραμοὺς διασχίζου‐
10σιν, εἶεν δ’ ἂν οἱ χῶροι τρεῖς· καὶ τὸν μὲν ἀποφαίνουσιν ὅσον ἀνδρῶν εἶναι, ἐν ᾧ διαιτῶνται οἱ ἄῤῥενες καὶ ὅσον σὺν αὐτοῖς θῆλυ· τὸν δὲ ἕτερον, ἔνθα ἀποτίκτουσι κύου‐
σαι μύρμηκες, οἱονεὶ γυναικῶνα· τρίτον δ’ ἕτερον θησαυ‐ ρόν τε καὶ σιρὸν ἀποκρίνουσι τοῖς ἠθροισμένοις σπέρμασιν.240
15Οἱ δὲ μύρμηκες, ὥσπερ οὖν ἐπισιτίσασθαι προϊόντες, τοῖς μεγίστοις ἕπονται, οἱ δὲ ἄγουσι στρατηγῶν δίκην· καὶ ἐς τὰ λήϊα ἐλθόντες, οἱ μὲν ἔτι νεαροὶ τὴν καλάμην ὑφε‐ στᾶσιν, οἱ δὲ ἡγεμόνες ἀνέρπουσι, καὶ τοὺς καλάμους οὐ‐ ραχοὺς τῶν καρπίμων διατραγόντες, τῷ δήδῳ τῷ κάτω
20ῥίπτουσιν· οἱ δὲ περιελθόντες τοὺς μὲν ἀθέρας ἀποκόπτου‐ σιν, ἐκλέπουσι δὲ τὰς τὸν πυρὸν στεγούσας καὶ περιαμ‐ πεχούσας θυλακίδας· καὶ μήτε ἀλοητοῦ δεόμενοι, μήτε ἀνδρῶν λικμῆσαι δυναμένων, μήτε μὴν ἐπειγομένων πνευ‐ μάτων ἀποκρῖναι καὶ διασῆσαι τὰς ἄχνας καὶ τὸν καρπόν,
25ἀνθρώπων ἀρούντων τε καὶ σπειρόντων τροφὰς ἔχουσι. Καὶ τοὺς τεθνεῶτας δὲ μύρμηκας οἱ προσήκοντες ἐν ταῖς τῶν πυρῶν κηδεύουσι θυλακίσιν, ὡς πατέρας ἢ πᾶν τὸ φίλιον ἐν τοῖς σοροῖς οἱ ἄνθρωποι⁝ Φασὶ δὲ αὐτοὺς ὡς ἐν ταῖς πανσελήνοις οὐδὲ νύκτωρ βλακεύουσιν οὐδὲ ἐλιν‐
30νύουσιν, ἀλλ’ ἔχονται τῆς σπουδῆς. ὦ ἄνθρωποι, μυρίας προφάσεις καὶ σκήψεις εἰς τὸ ῥᾳστωνεύεσθαι ἐπινοοῦντες.

1

.

7

 Ἀγαθώνειος αὔλησις: ἡ μήτε χαλαρὰ μήτε πικρὰ, ἀλλ’ εὔκρατος καὶ ἡδίστη, μαλακὴ καὶ ἐκλελυμένη. ἀπὸ Ἀγάθωνος αὐλητοῦ. οὗτος ἀγαθὸς ἦν τὸν τρόπον καὶ πο‐ θεινὸς τοῖς φίλοις. ἐκωμῳδεῖτο δὲ εἰς θηλύτητα.

1

.

8

Ἀγαθὴ καὶ μᾶζα μετ’ ἄρτον: ἐπὶ τῶν τὰ δεύτερά
τισι διδόντων. Ὁμοία τῇ· Δέχεται καὶ βῶλον ἀλήτης.241

1

.

9

 Ἀγαθὸς ψάλτης, ἀγαθὸς ζωμοποιός: ὡς οὐ‐ δὲν διάφορον ἡ δι’ ὀργάνων φωνὴ ἡδονὴν ἐμποιεῖ τῆς δι’ ὄψων καὶ ζωμοῦ σκευασίας. Ἀρχίδαμος γὰρ ὁ Ζευξίππου πρὸς τὸν συνιστάντα ψάλτην καὶ εἰπόντα, οὗτος ἀγαθὸς
5ψάλτης ἐστίν, εἶπε· παρ’ ἡμῖν δέ γε οὗτος ἀγαθὸς ζωμο‐ ποιός. πρὸς δὲ τὸν ἐπαινοῦντα κιθαρῳδὸν καὶ θαυμάζοντα τὴν δύναμιν αὐτοῦ, ὦ λῷστε, ἔφη, ποῖον γέρας παρὰ σοῦ τοῖς ἀγαθοῖς ἀνδράσιν ἔσται, ὅταν οὕτως ἐπαινῇς.

1

.

10

 Ἀγαθοῦ Δαίμονος: ἔθος εἶχον οἱ παλαιοὶ μετὰ τὸ δεῖπνον πίνειν Ἀγαθοῦ Δαίμονος ἐπιῤῥοφοῦντες ἄκρατον, καὶ τοῦτο δὲ τρίτον. Καὶ ἡμέραν δὲ τὴν δευτέραν τοῦ μηνὸς οὕτως ἐκάλουν. Καὶ ἐν Θήβαις ἦν ἡρῷον Ἀγαθοῦ
5Δαίμονος.

1

.

11

 Ἀγαθὰ Κιλίκων: ἐπὶ τῶν ἀπὸ τῶν οὐ προσηκόντων πλουτούντων. Προδότης γάρ τις τῶν Κιλίκων Μίλητον
προδοὺς ηὐπόρησεν.242

1

.

12

 Ἀγέλαστος πέτρα: ἐπὶ τῶν λύπης προξένων· ἐπ’ αὐτῆς γὰρ ἐκάθισεν ὅτε ἐζήτει τὴν κόρην ἡ Δημήτηρ.

1

.

13

 Ἁγνότερος πηδαλίου: ἐπὶ τῶν ἁγνῶς βιούντων· παρόσον ἐν θαλάσσῃ ἐστὶν ἀεὶ τὸ πηδάλιον.

1

.

14

Ἀγαθῶν ἀγαθίδες: ἐπὶ πολλῶν ἀγαθῶν λέγεται.

1

.

15

 Ἁγνὴ γάμων: ἐπὶ τῶν σωφρόνων γυναικῶν· εἰρωνι‐ κῶς δὲ καὶ ἐπὶ τῶν μὴ σωφρόνων.

1

.

16

 Ἀγρὸς ἡ πόλις: ἐπὶ τῶν παρανομούντων. Ἐπίχαρ‐ μος· Ἀγρὸν τὴν πόλιν ποιεῖς.

1

.

17

 Ἀγορὰ λύκιος: ἐπὶ τῶν ταχέως πιπρασκομένων· ἐκ μεταφορᾶς τοῦ ζῴου· ἁρπακτικὸν γάρ.

1

.

18

 Ἀγορὰ Κερκώπων: ἐπὶ τῶν πονηρῶν καὶ κακοήθων. Κέρκωπες γάρ τινες ἀπατεῶνες ἐγένοντο ἐν Ἐφέσῳ, οἳ καὶ τὸν Δία ἐξαπατῆσαι πεπείρανται. ὁμοία τῇ, Λύκων
δεκὰς· καί, Κρομύλου ζεῦγος.243

1

.

19

 Ἀγύριός ἐστι Προνόμου πώγων’ ἔχων: ἐπὶ τῶν ψηνιζομένων καὶ ὀπυομένων. οὗτος στρατηγὸς ἦν ἐν Λήμνῳ. καὶ τὸν μισθὸν τῶν ποιητῶν συνέτεμε. καὶ πρῶτος ἐκκλη‐ σιαστικὸν δέδωκεν. ὁ δὲ Πρόνομος αὐλητὴς ἦν μέγαν ἔχων
5πώγωνα.

1

.

20

 Ἀγόμενος διὰ φρατόρων κύων: ἐπὶ τῶν ὅπου μὴ δεῖ εὑρισκομένων. ἐν γὰρ τοῖς φράτορσι κύων εὑρεθεὶς τι‐ μωρεῖται.

1

.

21

 Ἀγραπτότατος βάτος αὖος: ἐπὶ τοῦ σκληροῦ καὶ αὐθάδους τὸν τρόπον.

1

.

22

 Ἀγεωμέτρητος μηδεὶς εἰσίτω: ἀντὶ τοῦ ἄδικος καὶ ἄνισος. ἡ γὰρ γεωμετρία τὴν ἰσότητα καὶ τὴν δικαι‐
οσύνην ζητεῖ.244

1

.

23

Ἀγρίπου ἀκαρπότερος: ἔστι δὲ ἄγριπος ἡ ἀγριελαία.

1

.

24

 Ἀγροίκου μὴ καταφρόνει ῥήτορος: ὑποθετική· ὅτι μηδὲ τῶν εὐτελῶν χρὴ καταφρονεῖν.

1

.

25

 Ἀγὼν οὐ δέχεται σκήψεις: ἐπὶ τῶν μηδὲν ὀνινα‐ μένων εἰ σκήψαιντο.

1

.

26

 Ἀγαμέμνονος θυσία: ἐπὶ τῶν δυσπειθῶν καὶ σκλη‐ ρῶν. θύοντος γὰρ Ἀγαμέμνονος ὁ βοῦς φυγὼν μόλις ἐλή‐ φθη. Ἢ ὅτι τὴν ἑαυτοῦ ἐβούλετο Ἀγαμέμνων θυσιάσαι θυγατέρα· ἣ δ’ ἔφυγε.

1

.

27

 Ἀγαμεμνόνεια φρέατα: ἐπὶ τῶν ἐλευθερίων. Ἀγα‐ μέμνων γὰρ παρὰ τὴν Αὐλίδα καὶ τὴν ὅλην Ἑλλάδα φρέ‐
ατα ὤρυξεν.245

1

28t

Τὸ α μετὰ τοῦ δ.

1

.

28

 Ἆιδε τὰ Τέλληδος: ἐπὶ τῶν σκωπτικῶν. Τέλλης γὰρ αὐλητὴς ἐγένετο, ὃς παίγνια κατέλιπε χάριν ἔχοντα.

1

.

29

 Ἄδακρυς πόλεμος: ἐπὶ τῶν ῥᾷστα καὶ παρ’ ἐλπίδα τὰ πράγματα κατορθούντων. χρησμὸς γὰρ ἐδόθη Λακεδαι‐ μονίοις, ἄδακρυ μάχην νικῆσαι. ὅθεν οὐδὲ εἷς τὸ τηνι‐ καῦτα τούτων ἀπέθανεν.

1

.

30

Ἀδεὲς δέος δέδοικας: ἐπὶ τῶν μάτην δεδιότων.

1

.

31

Ἀδράστεια Νέμεσις: ἐπὶ τῶν πρότερον μὲν εὐδαι‐
μονησάντων, ὕστερον δὲ δυστυχησάντων· τῶν γὰρ ἀπογό‐ νων Θηβαίοις ἐπιστρατευσάντων μόνος Αἰγιαλεὺς ἀπώ‐ λετο Ἀδράστου παῖς. Ἄλλοι δὲ λέγουσι, τὴν Ἀδράστειαν246
5εἶναι τὴν αὐτὴν τῇ Νεμέσει λαβεῖν τε τοὔνομα ἀπὸ Ἀδρά‐ στου τινὸς βασιλέως ἔκ τινων μαντειῶν ἱδρυσαμένου ἱερὸν Νεμέσεως, ὃ προσαγορευθῆναι μετὰ ταῦτα Ἀδραστείας, ὡς Ἀντίμαχος ἐν τούτοις δηλοῖ· Ἔστι δέ τις Νέμεσις μεγάλη θεός, ἣ τάδε
10
πάντα Πρὸς μακάρων ἔλαχε· βωμὸν δέ οἱ εἴσατο
πρῶτος Ἄδρηστος ποταμοῖο παρὰ ῥόον Αἰσήποιο. Ἔνθα τετίμηταί τε καὶ Ἀδρήστεια καλεῖται.
15Δημήτριος δὲ ὁ Σκήψιος Ἄρτεμίν φησιν εἶναι τὴν Ἀδρά‐ στειαν ὑπὸ Ἀδράστου τινὸς ἱδρυμένην.

1

.

32

Ἄιδεις ἔχων: μάτην λέγων ληρεῖς.

1

.

33

 Ἄιδεις πρὸς μυρίνην: ἔθος ἦν, τὸν μὴ δυνάμε‐ νον ἐν συμποσίῳ ᾆσαι, δάφνης κλάδον ἢ μυρίνης λαβόντα, πρὸς τοῦτον ᾄδειν.

1

.

34

 Ἀιδώνιδος κῆπος: ἐπὶ τῶν ὀλιγοχρονίων καὶ ἀώρων καὶ μὴ ἐῤῥιζωμένων. Ἐπειδὴ γὰρ ὁ ᾄδωνις ἐρώμενος ὢν, ὡς ὁ μῦθος, τῆς Ἀφροδίτης πρὸ ἥβης τελευτᾷ, οἱ ταύτῃ ὀργιάζοντες κήπους εἰς ἀγγεῖά τινα φυτεύοντες ἢ φυτεύ‐
5ουσαι, ταχέως ἐκείνων διὰ τὸ μὴ ἐῤῥιζῶσθαι μαραινομένων,
ᾀδώνιδος αὐτοὺς ἐκάλουν.247

1

.

35

 Ἄιδεις ὥσπερ εἰς Δῆλον πλέον: ἐπὶ τῶν φιλη‐ δόνων καὶ ἀφροντίστων.

1

.

36

 Ἀδελφὸς ἀνδρὶ παρείη: ὅτι προτιμητέον τοὺς οἰκείους.

1

.

37

 Ἀδδηφάγον ἅρμα: ἐπὶ τῶν γαστριμαργούντων. καί· Ἀδδηφάγος τριήρης: ἡ πολυτελής. καί· Ἀδδηφά‐ γος λύχνος. καί· Ἀδδηφάγον πεντηκόντορον: Φί‐
λιστος. Λέγοιεν δ’ ἂν οὗτοι, τὰς ἐντελομίσθους καὶ πολλὰ248
5ἀναλισκούσας· ἔοικε δὲ ἐκ μεταφορᾶς τῶν ἵππων τῶν τε‐ λείων καὶ ἀγωνιστῶν λέγεσθαι, οἵτινες εἰώθεσαν Ἔδμε‐ ναι ἄδδην, κατὰ τὸν ποιητήν. Ἀλκαῖος δὲ ἐν τῇ κω‐ μῳδοτραγῳδίᾳ τοὺς πότους λύχνους ἀδδηφάγους εἶπεν. καὶ Ἀριστοφάνης ἐν Νεφέλαις·
10Οἴμοι· τί γάρ μοι τὸν πότην ἧπτες λύχνον.

1

38t

Τὸ α μετὰ τοῦ ε.

1

.

38

 Ἀεὶ κολοιὸς παρὰ κολοιὸν ἱζάνει: ἐπὶ τῶν ὁμοί‐ οις προσομιλούντων⁝ Τοῖς κολοιοῖς οἱ περὶ Ἀδρίαν οἰκοῦντες Αἴνετοι, ὅταν ἀρότρου καὶ σπόρου ὥρα ἦν, τοῖς κολοιοῖς ἀπέστελλον δῶρα, ψαιστὰ καὶ μάζας. βούλεται δὲ
5τὰ δῶρα μειλίγματα τοῖς κολοιοῖς εἶναι καὶ σπονδῶν ὁμο‐ λογίαι, ὡς ἐκείνους τὸν καρπὸν τὸν Δημήτριον μὴ ἀνορύτ‐ τειν μηδὲ παρεκλέγειν καταβληθέντα ἐς γῆν· καὶ οἱ μὲν ἀναχωροῦσι· τὰ δὲ τῶν κολοιῶν νέφη δύο ἢ τρεῖς κατὰ τοὺς πρέσβεις τοὺς ἐκ τῶν πόλεων πέμπουσι, κατασκε‐
10ψομένους τῶν ξενίων τὸ πλῆθος· οἵπερ οὖν καὶ ἐπανίασι
θεασάμενοι, καὶ καλοῦσιν αὐτοὺς, ᾗ πεφύκασιν οἱ μὲν καλεῖν, οἱ δ’ ὑπακούειν. ἐρχόμενοι δὲ κατὰ νέφη, ἐὰν μὲν γεύσωνται τῶν προειρημένων, ἴσασιν οἱ Αἴνετοι ὅτι ἄρα αὐτοῖς πρὸς τοὺς ὄρνιθας τοὺς προειρημένους ἔνσπονδα249
15ἐστίν, ἐὰν δὲ ὑπερίδωσι καὶ ἀτιμάσαντες ὡς εὐτελῆ μὴ γεύσωνται, πεπιστεύκασιν οἱ ἐπιχώριοι, ὅτι τῆς ἐκείνων ὑπεροψίας ἐστὶν αὐτοῖς λιμὸς τὸ τίμημα. Ἄγευστοι γὰρ ὄντες οἱ προειρημένοι καὶ ἀδέκαστοί γε, ὡς εἰπεῖν, ἐπιπέ‐ τονταί τε ταῖς ἀρούραις, καὶ τό γε πλεῖστον τῶν κατε‐
20σπαρμένων συλῶσι πικρότατά γε ἐκεῖνοι, σὺν τῷ θυμῷ καὶ ἀνορύττοντες καὶ ἀνιχνεύοντες⁝ Οἱ κολοιοὶ δὲ ἱερα‐ κίζοντες καὶ πετόμενοι πῇ μὲν ἀνωτέρω, πῆ δὲ κατωτέρω,
κρυμὸν καὶ ὑετὸν δηλοῦσιν.250

1

.

39

 Ἀεὶ γεωργὸς ἐς νέωτα πλούσιος: ἐπὶ τῶν ἐλπίδι μὲν ἀεὶ τρεφομένων ἀπαλλαγῆναι τῶν δεινῶν, τοῖς αὐτοῖς δὲ πάλιν περιπιπτόντων.

1

.

40

 Ἀεὶ γὰρ εὖ πίπτουσιν οἱ Διὸς κύβοι: ἐπὶ τῶν εἰς πάντα εὐδαιμονούντων. οἱ δέ, ἐπὶ τῶν ἀξίως τιμωρου‐ μένων, μεταγεγραμμένου τοῦ εὖ πίπτουσιν εἰς τὸ ἐμ‐
πίπτουσιν.251

1

.

41

 Ἀετὸν ἵπτασθαι διδάσκεις: ἐπὶ τῶν ἐγχειρούντων διδάσκειν τινάς, ἃ ἐπίστανται μᾶλλον τῶν θελόντων δι‐ δάσκειν.

1

.

42

 Ἀετὸν κορώνη ἐρεσχελεῖ: ἡ παροιμία σαφής⁝ Ταῖς γὰρ κορώναις ἔργον ἐστὶ τοὺς ἀετοὺς ἐρεσχελεῖν· οἱ δὲ ὑπερφρονοῦσιν αὐτῶν καὶ ἐκείνας μὲν ἀπολείπουσι τὴν κάτω φέρεσθαι πτῆσιν, αὐτοὶ δὲ τὸν αἰθέρα ὑψηλότερον
5ὄντα τοῖς ὠκίστοις τέμνουσιν αὐτῶν πτεροῖς· οὐ δέ που δεδιότες, πῶς γὰρ ἂν τοῦτο εἴποι τις, τὴν τῶν ἀετῶν ἀλ‐ κὴν ἐπιστάμενος; ἀλλ’ ἰδίᾳ τινὶ μεγαλονοίᾳ ἐῶσιν ἔῤῥειν ἐκείνας κάτω.

1

.

43

 Ἀεὶ Λεοντῖνοι περὶ τοὺς κρατῆρας: ἐπὶ τῶν ἀεὶ τοῖς αὐτοῖς ἐγκειμένων. Οἱ γὰρ ἐν Σικελίᾳ Λεοντῖνοι περὶ πότους ἐσχόλαζον· Φάλαρις δ’ αὐτοὺς καταπολεμήσας εἰς τοὺς κρατῆρας ἔῤῥιψεν. ἀφ’ οὗ ἡ παροιμία.

1

.

44

 Ἀετὸς μυίας οὐ θηρεύει: καὶ τὸ ἀναπάλιν· ἐπὶ τῶν σμικρολόγων. λέγεται ἀετὸς καὶ τῶν οἰκοδομημάτων τὸ κατὰ τὸν ὄροφον, ὅ τινες ἀέτωμα καλοῦσιν. Ἀριστο‐ φάνης Ὄρνισι·
5Τὰς γὰρ ἡμῶν οἰκίας ἐῤῥέψομεν πρὸς ἀετόν.

1

.

45

 Ἀετὸς ἐν νεφέλαις: ἐπὶ τῶν δυσαλώτων. οὐ γὰρ ἁλίσκεται ἐν νεφέλαις⁝ Ὁ ἀετὸς καὶ δίψους ἀμείνων ἐστί, καὶ καμάτου φάρμακον οὐκ ἀναμένει πορισθὲν ἔξω‐ θεν· ὑπερφρονῶν δὲ καὶ τῶν ὑδάτων καὶ τῆς ἀναπαύσεως
5τὸν ἀέρα τέμνει πολύ, καὶ ὀξύτατα ὁροῦ ἐκ πολλοῦ τοῦ αἰθέρος· τῶν δὲ νεοττῶν αὐτοῦ ἐὰν μὲν σκαρδαμύξῃ τις τὴν αὐγὴν τῆς τοῦ Ἡλίου ἀκτῖνος δυσωπούμενος, ἐξεώθη
τῆς ἑστίας. εἰ δ’ ἀντιβλέψῃ καὶ μάλα ἀτρέπτως, ἀμείνων ἐστὶν ὑπονοίας, καὶ τοῖς γνησίοις ἐγγράφεται, ἐπεὶ αὐτῷ252
10πῦρ τὸ οὐράνιον ἡ τοῦ γένους ἀδέκαστός τε καὶ ἄγραπτος ἀληθῶς ἐγγραφὴ ἐστίν.

1

.

46

 Ἀετοῦ γῆρας, κορύδου νεότης: παρόσον καὶ γη‐ ράσκων ἀετὸς κρείττων ἐστὶ νεάζοντος ὄρνιθος. Λέγεται τὸν βίον ἀετὸς καταστρέφειν, τῆς καμπῆς τοῦ ἄνω χείλους πρὸς τὸ κάτω χρόνῳ συγκαμψάσης.

1

.

47

 Ἀετὸς θρίπας ὁρᾷ: ἐπὶ τῶν καταφρονούντων τῶν μικρῶν.

1

.

48

 Ἀεί με τοιοῦτοι πόλεμοι διώκοιεν: ἐπὶ τῶν καταφρονούντων τινῶν. ὁμοία τῇ· Ἐγὼ πολλῶν θηρίων ψόφους ἀκήκοα.

1

.

49

 Ἀεὶ φέρει Λιβύη κακόν: ἐπὶ τῶν ἀεὶ ἐξευρισκόντων τι νέον κακόν.

1

.

50

 Ἀετὸν κάνθαρος μαιεύεται: ἐπὶ τῶν κακῶς ὑπό τινων πασχόντων. Τὰ γὰρ ὠὰ τοῦ ἀετοῦ ἀφανίζει κυλίων ὁ κάνθαρος.

1

51t

Τὸ α μετὰ τοῦ η.

1

.

51

 Ἀηκίζεσθαι μοι δοκεῖς: Ἀκὼ γυνή τις ἦν ἐπὶ μω‐ ρίᾳ διαβαλλομένη, ἥτις ἐσοπτριζομένη τῇ οἰκείᾳ σκιᾷ ὡς ἑτέρᾳ διελέγετο.

1

.

52

 Ἀηδόνες λέσχαις ἐγκαθήμεναι: ἐπὶ τῶν ἀδολε‐ σχούντων.

1

53t

Τὸ α μετὰ τοῦ ζ.

1

.

53

Ἄζηλος πλοῦτος ὅτι τυφλός: ἐπὶ τῶν κεκτημένων
τι καλὸν ἄδηλον.253

1

.

54

 Ἀζαναῖα κακά: ἐπὶ τῶν κακοῖς διηνεκῶς προσπαλαι‐ όντων. Ἀζάνη γὰρ τόπος σκληρὸς καὶ τοῖς γεωργοῖς ἀπροσ‐ πόριστος.

1

55t

Τὸ α μετὰ τοῦ θ.

1

.

55

 Ἀθηνᾶ τὸν αἴλουρον: ἐπὶ τῶν κακῶς συγκρινόντων τὰ κρείττονα τοῖς ἥττοσι διὰ μικρὰν ὁμοιότητα ἡ παροιμία εἴρηται. ὡς εἴ τις διὰ γλαυκότητα τὸν αἴλουρον τῇ Ἀθηνᾷ συμβάλλοι.

1

.

56

Ἀθύρωτον στόμα: ἐπὶ τῶν πολυλόγων.

1

.

57

 Ἄθως καλύπτει πλευρὰ Λημνίας βοός: ἐπεὶ ἐν Λήμνῳ βοῦν λευκοῦ πεποιημένην λίθου ὁ Ἄθως τὸ ὄρος ἐπισκιάζει. λέγεται δὲ ἐπὶ τῶν λυπούντων τινὰς ἢ βλαπτόντων.

1

58t

Τὸ α μετὰ τοῦ ι.

1

.

58

Αἰθέρα νήνεμον αἱρήσεις: ἐπὶ τῶν μάτην πο‐
νούντων.254

1

.

59

 Αἰγιεῖς οὔτε τρίτοι, οὔτε τέταρτοι: ἐπὶ τῶν παντελῶς εὐτελῶν καὶ μικρῶν. ἐρωτώντων γάρ τινων, τίνες κρείττους τῶν Ἑλλήνων, τοῦτο ἀπεφθέγξαντο· Αἰγιεῖς οὔτε τρίτοι οὔτε τέταρτοι.

1

.

60

 Αἰγὸς τρόπος: ἐπὶ τῶν ἑαυτοῖς ἐπιφερόντων κακά· ἀπὸ Κορινθιακῆς παροιμίας· ἡ Αἲξ δοῦσα τὴν μάχαι‐ ραν· οὕτω γὰρ λέγεται, Κορινθίων Ἥρᾳ Ἀσκραίᾳ θυόν‐
των, ἣν λέγεται ἱδρῦσαι Μήδειαν, οἱ ἐν τῇ παρόχῳ μεμι‐255
5σθωμένοι γῇ κρύψαντες τὴν μάχαιραν, ἐσκήπτοντο ἐπιλε‐ λῆσθαι. ἡ δὲ αἲξ αὐτὴν τοῖς ποσὶν ἀνεσκάλευεν⁝ Πτύε‐ λον ἀνθρώπου θανατηφόρον εἶναι ζῴῳ ἑτέρῳ, καλῶς ἴσασιν αἶγες καὶ φυλάττονται. μέλλουσα δὲ ἡ αἲξ ἀποσφάτ‐ τεσθαι σοφῶς οἶδε· καὶ τὸ μαρτύριον, οὐκ ἂν ἔτι τροφῆς
10προσάψαιτο⁝ Λέγουσιν Ἄραβες, ὅτι τὰ παρ’ αὐτοῖς ποίμνια πιαίνεται ὑπὸ μουσικῆς μᾶλλον ἢ ὑπὸ τοῦ χιλοῦ· τῶν δὲ ἁλμυρῶν ἐσθίειν ἥδιον· ποιεῖται γὰρ τὴν τοιαύτην τροφὴν ποτοῦ ὄψον. Τά γε μὲν πρόβατα κἀκεῖνο οἶδεν, ὅτι αὐτοῖς ὁ βοῤῥᾶς καὶ ὁ νότος συμμάχονται πρὸς τὸ
15τίκτειν, οὐ μεῖον τῶν ἀναβαινόντων αὐτὰ κριῶν· οἶδε δέ, ὅτι ὁ μὲν βοῤῥᾶς ἀῤῥενοποιὸς ἐστίν, ὁ δὲ νότος θηλυγόνος. καὶ ἐὰν δέηται τοῦ γόνου τοῦδε ἢ τοῦδε ὀχευομένη ἡ ὄϊς πρὸς τὸν ἀπέβλεψεν ἢ πρὸς τόν. Ἀχιλλεὺς μὲν οὖν, ἵνα ὁ φίλος αὐτῷ κείμενος ἐπὶ τῆς πυρᾶς καυθῇ καὶ εὐχῆς
20ἐδεῖτο καὶ ἡ Ἶρις παρεκάλει τοὺς ἀνέμους αὐτῷ, ᾦ καλὲ Ὅμηρε. αἱ δὲ ὄϊς ἀπραγμόνως τοὺς ἀνέμους εἰς ὠδῖνα σφετέραν ὑπηρέτας ἀκλήτως ἔχουσι. σκοποὶ δὲ ἄρα τούτων καὶ ποιμένες ἀγαθοί.

1

.

61

 Αἲξ Σκυρία: πολυγάλακτοι δὲ αὗται. ἐν τῷ καιρῷ δὲ τῆς ἀμολγῆς ἀνατρέπουσι τὰ ἄγγη.

1

.

62

Αἱ Οἰδίποδος ἀραί: ἐπὶ τῶν μεγάλως δυστυχούντων.

1

.

63

Αἵματι κλάειν: ἀφ’ ὧν μὴ δύναιντο πεῖσαι πάντα
πράττοντες οὕτως ἔλεγον οἱ παλαιοί· Οὐδ’ ἂν πείσῃ αὐτὸν οὐδ’ αἵματι κλαίων. λέγουσι δὲ καί, Οὐδ’ ἂν αἵματι στένων πείσειεν.256

1

.

64

Αἶρε πλῆκτρον: ἐπὶ τῶν εἰς ἄμυναν ἀντικινουμένων.

1

.

65

 Αἴρειν ἔξω πόδα πηλοῦ: ἐπὶ τῶν βουλευομένων μὴ ἐν πράγμασιν εἶναι. λέγεται δὲ καί· Αἴρειν ἔξω πόδα αἰτίας.

1

.

66

 Αἴτει καὶ τοὺς ἀνδριάντας ἄλφιτα: ἐπὶ τῶν ἀσυμπαθῶν.

1

.

67

 Αἰζωνιεὺς ἄλλος: Αἰζωνηῒς δῆμος ἦν φυλῆς τῆς Κεκροπίδος. ἐκωμῳδοῦντο δὲ εἰς βλασφήμους, ἀφ’ οὗ καὶ τὸ κακῶς λέγειν αἰζωνεύεσθαι ἔλεγον. Μένανδρος ἐν Κανη‐ φόρῳ. Πλάτων δ’ ἐν τῷ περὶ ἀνδρείας φησίν· Οὐδὲν
5ἐρῶ πρὸς ταῦτά γε ἔχων εἰπεῖν, μή με εἴπῃ Αἰζω‐
νέα εἶναι· ἤτοι βλάσφημον. ἐντεῦθεν ἡ παροιμία.257

1

.

68

Αἰθίοψ οὐ λευκαίνεται: ἐπὶ τῶν ἀμεταβλήτων.

1

.

69

 Αἱροῦντες ᾑρήμεθα: ἐπὶ τῶν ἐλπισάντων κρατήσειν τινῶν, εἶθ’ ὑπ’ ἐκείνων ἁλόντων.

1

.

70

 Αἰσχύνη πόλεως πολίτου ἁμαρτία: ἐξ ἀπο‐ φθέγματος.

1

.

71

 Αἰθίοπα σμήχεις: ὁμοία τῇ· Χύτρας ποικίλλεις. Ὠὸν τίλλεις.

1

.

72

 Αἰσχρόν τοι δῆρόν τε μένειν κενεόν τε νέεσθαι: ἐκ τῶν Ὁμήρου.

1

.

73

 Αἰσώπειον αἷμα: ἐπὶ τῶν ἀδίκως ἀναιρουμένων· οὐ γὰρ ἐνδίκως ἐκτείναντο Αἴσωπον οἱ Δελφοί.

1

.

74

Αἴρειν μασχάλην: ἐπὶ τῶν ὀρχουμένων ἀγροίκως.

1

.

75

Αἶρε δάκτυλον: ἐπὶ τῶν νενικηκότων. ἐπαίρουσι γὰρ
τὴν χεῖρα σύμβολον τοῦ νενικῆσθαι.258

1

.

76

 Αἰγιθάλου τολμηρότερος: σαφὴς ἡ παροιμία⁝ Ὁ δὲ αἰγιθάλας ζῷον ἐστί· καὶ τῶν μὲν μικρῶν ὀρνίθων ὑπερφρονεῖ, ἐπιτίθεται δὲ ταῖς αἰξὶ κατὰ τὸ καρτερὸν, καὶ μέντοι τοῖς οὔθασιν αὐτῶν προσπετόμενος εἶτα ἐκμυζᾷ ἐκ
5τοῦ γάλακτος καὶ τὴν τιμωρίαν τὴν ἐκ τοῦ αἰπόλου οὐ δέδοικε, καίτοι πονηρὸν αὐταῖς μισθὸν ὑπὲρ τῆς πλησμο‐ νῆς ἀποδιδούς· τυφλοῖ γὰρ τὸν μασθὸν ὅταν σπάσῃ, καὶ ἀποσβέννυσι τὴν ἐκεῖθεν ἐπιῤῥοήν.

1

.

77

 Αἰσώπειον αἷμα: ἐπὶ τῶν δυσαπονίπτοις ὀνείδεσιν ἐνεχομένων. ἐπειδὴ τοῖς Δελφοῖς ἀδίκως ἀνελοῦσι τὸν Αἴ‐ σωπον, ὠργίσθη ὁ θεός.

1

.

78

 Αἰέτιον χάριν ἐκτίσω: ἐπὶ τῶν ταχέως μεγάλαις δωρεαῖς ἀντιχαριζομένων⁝ Ἀλοῶντες ἄνθρωποι τοῦ ἡλίου καταφλέγοντος, δίψει πιεζόμενοι, τὸν ἀριθμὸν ἑκ‐ καίδεκα, ἕνα ἑαυτὸν ἀπέστειλαν ἐκ πηγῆς γειτονούσης κο‐
5μίσαι ὕδωρ. οὐκοῦν ἀπιὼν τὸ μὲν δρέπανον τὸ ἀμητικὸν διὰ χειρὸς εἶχε, τὸ δὲ ἀρυστικὸν ἀγγεῖον κατὰ τοῦ ὤμου ἔφερεν· ἐλθὼν δὲ καταλαμβάνει ἀετὸν ὑπό τινος ὄφεως ἐγκρατῶς τε καὶ εὐλαβῶς περιπλακέντος ἀποπνιγόμενον ἤδη. ἔτυχε δὲ ἄρα καταπτὰς μὲν ἐπ’ αὐτὸν ὁ ἀετὸς, οὐ259
10μὴν κρείττων γενόμενος οὐδὲ τῆς ἐπιβουλῆς κρείττων γε‐ νόμενος, οὐδὲ, τοῦτο δὴ τὸ Ὁμηρικόν, τοῖς ἑαυτοῦ τέ‐ κνοις τὴν δαῖτα ἐκόμισεν, ἀλλὰ ταῖς ἐκείνου σπείραις περι‐ πεσὼν ἕρμασιν ἔμελλεν οὐ μὰ Δί’ ἀπολεῖν, ἀλλ’ ἀπολεῖ‐ σθαι· εἰδὼς οὖν ὁ γεωργὸς ἢ καὶ ἀκούων, τὸν μὲν εἶναι
15Διὸς ἄγγελον, εἰδώς γε μὴν κακὸν θηρίον τὸν ὄφιν, τῷ δρεπάνῳ διακόπτει τὸν θῆρα· καὶ μέντοι τῶν ἀφύκτων δεσμῶν τὸν αἰετὸν ἀπολύει· ἀρυσάμενος δὲ τὸ ὕδωρ ἧκε, καὶ πρὸς τὸν οἶνον κεράσας ὤρεξε πᾶσιν· οἱ δὲ ἄρα ἐξέ‐ πιον καὶ ἀμυστὶ καὶ πολλὰς ἐπὶ τῷ ἀρίστῳ· ἔμελλε δὲ καὶ
20αὐτὸς ἐπ’ ἐκείνοις πίεσθαι· ἔτυχε δὲ ὑπηρέτης κατ’ ἐκεῖνο τοῦ καιροῦ, ἀλλ’ οὐ συμπότης ὤν. ἐπεὶ δὲ τοῖς χείλεσι τὴν κύλικα προσῆγεν, ὁ σωθεὶς αἰετὸς ζωάγρια ἐκτίνων οἱ, καὶ κατὰ τύχην ἀγαθὴν ἐκείνου ἔτι διατρίβων περὶ τὸν χῶρον, ἐμ‐ πίπτει τῇ κύλικι καὶ ἐκχεῖ τὸ ποτόν. Ὁ δὲ ἠγανάκτησε,
25καὶ γὰρ ἔτυχε διψῶν, καὶ λέγει· εἶτα μέντοι σὺ ἐκεῖνος ὢν, καὶ γὰρ τὸν ὄρνιν ἐγνώρισε, τοιαύτας ἀποδίδως τοῖς σωτῆρ‐ σι τὰς χάριτας; ἀλλὰ πῶς ἂν καὶ ἄλλος σπουδὴν κατά‐ θοιτο εἴς τινα αἰδοῖ Διὸς χαρίτων ἐφόρου τε καὶ ἐπόπτου; καὶ τῷ μὲν ταῦτα εἴρητο· ὁρᾷ δὲ ἐπιστραφεὶς τοὺς πιόντας
30ἀσπαίροντάς τε καὶ ἀποθνήσκοντας. ἦν δὲ ἄρα, ὡς συμβα‐ λεῖν, ἐμημεκὼς ἐς τὴν πηγὴν ὁ ὄφις, καὶ κεράσας αὐτὴν τῷ ἰῷ. Οὕτως ὁ ἀετὸς τῷ σώσαντι ἀμοιβῇ τῆς ἰσοτίμου σωτηρίας ἀπέδωκε τὸν μισθόν⁝ Τὸν δὲ χρυσάετον, ὡς δ’ ἄλλοι φασίν, ἀστερίαν, οὐ μόνον νεβροῖς, ἀλλὰ καὶ ταύ‐
35ροις ἐπιτίθεται κατὰ τὸ καρτερόν· ὁ μὲν γὰρ κεκυφὼς κάτω νέμεται ὁ ταῦρος· ὁ δὲ ἀετὸς ἐπὶ τῷ τένοντι τοῦ ζῴου καθίσας ἑαυτὸν παίει τῷ στόματι συνεχέσι καὶ καρτερικαῖς ταῖς πληγαῖς· ὁ δὲ ὥσπερ οἰστρηθεὶς ἐξάπτεται, καὶ ᾗ πο‐ δῶν ἔχει φυγῆς ἄρχεται. καὶ ἕως μὲν εὐήλαται, ὁ ἀετὸς260
40ἥσυχός ἐστι καὶ ἐπιποτᾶται παραφυλάττων· ὅταν δὲ τὸν ταῦρον θεάσηται πλησίον κρημνοῦ γενόμενον, κυκλώσας τὰ πτερὰ καὶ ὑπερτείνας αὐτοῦ τῶν ὀφθαλμῶν ἐποίησε τὰ ἐν ποσὶ μὴ προειδόμενον κατενεχθῆναι βιαιότατα· εἶτα ἐμπεσὼν καὶ ἀναῤῥήξας τὴν γαστέρα ῥᾳδίως χρῆται τῇ
45ἄγρᾳ εἰς ὅσον ἐθέλει. θήρας δὲ ἀλλοτρίας οὐχ ἅπτεται κειμένης, ἀλλὰ χαίρει τοῖς ἑαυτοῦ πόνοις, κοινωνίαν τε τὴν πρὸς ἄλλον ἥκιστα ἐνδέχεται· κορεσθεὶς δὲ εἶτα τοῦ λοιποῦ πονηρὸν ἆσθμα καὶ δυσωδέστατον καταπνεύσας, ἄβρωτα τοῖς ἄλλοις τὰ λείψανα ἐᾷ. καὶ μέντοι ἀλλήλων

1

.

78

(50)

ἀπῳκισμένας οἰκοῦσι καλιάς, ὑπὲρ τοῦ μὴ διαφθείρεσθαι ὑπὸ θήρας, καὶ λυπουμένους λυπεῖν⁝ Ζηλοτυπώτα‐ τος δέ ἐστιν ὁ ἀετὸς πρὸς τὰ νεόττια. ἐὰν γοῦν θεάσηταί τινα προσιόντα, παίει τοῖς πτεροῖς αὐτὸν καὶ τοῖς ὄνυξι λυμαίνεται.

1

.

79

Αἰτναῖος κάνθαρος: ἐπὶ τῶν μεγάλων τῷ σώματι.

1

.

80

 Ἄϊδος κυνῆ: ἐπὶ τῶν κρυπτόντων ἑαυτοὺς διὰ τινῶν μηχανημάτων. ταύτῃ Περσεὺς χρησάμενος τὴν Γοργὼ ἐδει‐ ροτόμησεν.

1

.

81

 Αἴθεις ἐν πέπλῳ: καὶ· αἴθης πέπλος: ἐπὶ τῶν στάσεις ἐγειρόντων καὶ ὑπεκκαιόντων· ἡ γὰρ Διϊάνειρα πέ‐
πλον ἔπεμψεν Ἡρακλεῖ, ὑφ’ οὗ ἐκαύθη.261

1

.

82

 Αἱ Χάριτες γυμναί: ὅτι δεῖ τὴν δωρεὰν ἀφειδῶς ἢ ἀκενοδόξως χαρίζεσθαι.

1

.

83

 Αἴολος ἀνὴρ εἰς βόθρον ἐμπεσεῖται: ἤτοι ὁ πανοῦργος καὶ πονηρός. Αἴολος δὲ σημαίνει τρία. τὸν πονηρόν, ὡς ἐνταῦθα· τὸν ποικίλον, ὡς παρ’ Ὁμήρῳ κο‐ ρυθαίολος Ἕκτωρ· καὶ ὄνομα κύριον. ὅστις ἦν ἀνὴρ εὐστο‐
5χώτατος τὰ περὶ ἀνέμους, κἀντεῦθεν καὶ θεὸς τῶν ἀνέμων ὑπείληπται· οὗτος Τηλεπώραν γήμας τὴν Λαιστρυγόνα, ἐγέννησε θυγατέρας ἓξ, καὶ ταύταις ἴσους υἱούς· εἰσὶ δὲ τοῖς μὲν ἄρσεσι τὰ ὀνόματα Ἰοκάστος, Ξοῦθος, Φαρα‐
κλός, Χρύσιππος, Φερήμων καὶ Ἀνδροκλῆς· ταῖς δὲ παρ‐262
10θένοις Ἴφθη, Αἰόλη, Περίβοια, Δία, Ἀστυκράτεια καὶ Ἡφαιστία.

1

.

84

Αἰγιαλῷ λαλεῖς: ἐπὶ τῶν ἀνηκόων.

1

.

85

 Αἱ Ἰβύκου γέρανοι: ἐπὶ τῶν ἀπροσδοκήτως κολα‐ ζομένων ἐπὶ τοῖς ἁμαρτήμασιν αὐτῶν. Ἴβυκος γὰρ ὑπὸ λῃστῶν ἀναιρούμενος γεράνους ἰδὼν ἐμαρτύρατο. εἶτα οἱ λῃσταὶ ἐν θεάτρῳ γεράνους θεώμενοι, Αἱ Ἰβύκου γέ‐
5ρανοι, ἔλεγον, καὶ ἀνακριθέντες ἐκολάσθησαν.

1

.

86

Αἱ λαχάνων προσθῆκαι: ἐπὶ τῶν μηδὲν ὠφελούντων.

1

.

87

Αἰάντειος γέλως: ἐπὶ τῶν παραφρόνως γελώντων.

1

.

88

 Αἲξ οὔπω τέτοκεν, ἔριφος δ’ ἐπὶ δώματος παί‐ ζει: ἐπὶ τῶν οὔπω τεχθέντων ἢ γεγονότων, ἀλλ’ ἀτελῶν ὄντων καὶ τὰ τῶν τελείων θελόντων ποιεῖν.

1

.

89

 Αἰεὶ γέροντι νέα προσβάλλει κόρην: ἐπὶ τῶν πρεσβυτέρων, βουλομένων δὲ νέαις συνευνάζεσθαι.

1

90t

Τὸ α μετὰ τοῦ κ.

1

.

90

 Ἀκεσσαίου σελήνη: ἐπὶ τῶν εἰς χρόνον ἀναβαλλο‐ μένων πρᾶξαι τί. ἦν δὲ κυβερνήτης, ὃς ῥᾴθυμος ὢν ἔλεγε διὰ παντὸς ἀναμένειν σελήνην, ἵνα ἐν φωτὶ ὁ πλοῦς αὐτῷ γένοιτο.

1

.

91

 Ἄκαιρος εὔνοια οὐδὲν ἔχθρας διαφέρει: Ἱππό‐ λυτος εἶπε τοῦτο πρὸς τὴν Φαῖδραν, λέγουσαν αὐτὸν φιλεῖν ὑπὲρ ὅλους.

1

.

92

 Ἀκλητὶ κωμάζουσιν εἰς φίλους φίλοι: ὅμοιον αὐτῷ ἐστι τό, Ἀγαθοὶ ἀγαθῶν ἐπὶ δαῖτα ἴασιν· ἐπὶ τῶν αὐτομάτως πορευομένων που.263

1

.

93

 Ἄκουε τοῦ τέτταρα ὦτα ἔχοντος: αὐλητὴς ἦν, περὶ οὗ εἶπεν ἡ Πυθία τισὶν ὡς παραφυλάττοιντο· οἱ δὲ ἀμελήσαντες ἀπώλοντο. ἔνιοι μὲν ἐπὶ τοῦ πολλὰ εἰδότος ἢ ἀκούοντος· οἱ δὲ ἐπὶ τῶν ἀληθευόντων· ὡς ἐπὶ τοῦ Ἀπόλ‐
5λωνος, ὃν τετράχειρα καὶ τετράωτον καλοῦσιν.

1

.

94

 Ἀκεσίας ἰάσαιτο: ἐπὶ τῶν ἐπὶ χεῖρον ἰωμένων. καὶ Ἀριστοφάνης· Ἀκεσίας τὸν πρωκτὸν ἰάσατο.

1

.

95

 Ἀκρὶς δυσκίνητος χλωρά: ταύτης ταῖς κινήσεσιν οἱ ἀγροῖκοι προστρέχουσι καὶ μαντείας ἐξ αὐτῶν ποιοῦνται· τίθεται οὖν ἐπὶ τῶν φαύλως μαντευομένων.

1

.

96

 Ἄκις ποταμός: ἐπὶ τῶν ἄγαν ψυχρῶν. ψυχρὸς γάρ ἐστιν οὗτος.

1

.

97

 Ἄκρον λάβε καὶ μέσον ἕξεις: οἱ τὴν Αἴγιναν οἰ‐ κοῦντες, ἐκπεσόντες αὐτῆς διὰ πόλεμον, ἐχρήσαντο τῷ θεῷ· ὁ δὲ τὸν χρησμὸν τοῦτον εἶπε. καὶ συμβαλόντες, ἀκρωτήριόν τι κατασχόντες, κατὰ μέσον ᾤκησαν. λέγεται
5δὲ ἐπὶ τῶν δυσνοήτων.

1

.

98

Ἀκούσατε νέοι γέροντος, οὗ νέου γέροντες ἤκουον.264

1

.

99

 Ἀκεσαίου καὶ Ἑλικῶνος ἔργα: ἐπὶ τῶν θαύματος ἀξίων. οὗτοι γὰρ πρῶτοι τὸν τῆς Ἀθηνᾶς πέπλον ἐδημι‐ ούργησαν.

1

.

100

 Ἄκουε τὰ ἀπὸ καρδίας: ἐπὶ τῶν ἀπαρακαλύπτως ἃ φρονοῦσι διεξιόντων.

2

.

1

 Ἀκαδημίηθεν ἥκεις: ἤτοι σοφὸς καὶ σπουδαῖος ὑπάρχεις. Ἀκαδημία δὲ ἦν γυμνάσιον ἐν Ἀθήναις ἀλσῶ‐ δες, ἐν ᾧ διέτριβε Πλάτων, ἀπὸ Ἀκαδήμου τινὸς ἥρωος. πρότερον δὲ Ἀκαδημία ἐκαλεῖτο, ὡς καὶ Ἀριστοφάνης. ἔτι
5δὲ καὶ Ἁρποκρατίων· Ἀκαδήμια τρία ὑπῆρχον γυμνάσια, Λύκιον, Κυνόσαργες, Ἀκαδημία. ἐκλήθη δὲ ἀπὸ τοῦ κα‐ θιερώσαντος αὐτοῦ Ἀκαδημοῦ.

2

.

2

 Ἀκέφαλος μῦθος: ἐπὶ τῶν ἀτελῆ λεγόντων· Πλά‐ των· Ἀκέφαλον καταλίποιμι μῦθον.

2

.

3

 Ἀκίνητα κινεῖς: ἐπὶ τῶν λίαν παράνομα πραττόν‐ των. ὅτι οὐ δεῖ κινεῖν τύμβους, μὴ τάφους, μὴ ὀροφήν.

2

.

4

Ἄκισσος μετ’ Ἀνθεστήρια: ἐπὶ τῶν βραδέων.265

2

.

5

 Ἄκρῳ ἅψασθαι δακτύλῳ: ἐπὶ τῶν οὐκ ἀκριβῶς ἠσκημένων.

2

.

6

Ἄκμων μέγιστος οὐ φοβεῖται τοὺς ψόφους· Καὶ νοῦς ἐχέφρων πᾶσαν ἕλκουσαν βίαν.

2

.

7

 Ἄκων μὲν, ὡς Ζεὺς οἶδεν: ἐπὶ τῶν ἀκόντων ὑπι‐ σχνουμένων τι.

2

.

8

 Ἀκόνην σιτίζεις: ἐπὶ τῶν τροφῇ πολλῇ χρωμένων, μηδὲν δὲ εἰς σῶμα ἐπιδιδόντων. Ἄλλοι δὲ ἐπὶ τῶν ἀδυνάτων.

2

9t

Τὸ α μετὰ τοῦ λ.

2

.

9

 Ἅλας ἄγων καθεύδεις: ἐπὶ τῶν ἐν μεγάλῳ κινδύνῳ καθευδόντων καὶ ῥᾳστωνευομένων· ἐμπόρου γάρ τινος τὴν ναῦν ἁλῶν πληρώσαντος, εἶτα καθεύδοντος, τὴν ἀντλίαν ἐπαναβῆναι καὶ ἐκτῆξαι τοὺς ἅλας. Ὁ δὲ Διογενιανὸς
5οὕτω φράζει τήνδε τὴν παροιμίαν· ἁλῶν δὲ φόρτος ἔνθεν ἦλθεν, ἔνθ’ ἔβη: ἔμπορος γάρ τις ἅλας ἄγων καὶ ἀποκαθευδήσας ἀπώλεσεν αὐτὸ τῆς ἀντλίας ἐπαναβά‐ σης. Λέγεται οὖν ἐπὶ τῶν ἅπερ προσεπόρισαν ἀπολλύντων.

2

.

10

Ἅλας καὶ τράπεζαν μὴ παραβαίνειν: δήλη ἡ
παροιμία. φίλοι γὰρ ἐκ τούτων γινόμεθα.266

2

.

11

Ἄλλο ᾄδεις: ἐπὶ τῶν μάτην πονούντων.

2

.

12

 Ἀληθέστερα τῶν ἐπὶ Σάγρᾳ: ἐπὶ τῶν ἀληθῶν, οὐ πιστευομένων δέ. Σάγρα τόπος τῆς Λοκρίδος. μέμνη‐ ται τῆς παροιμίας Μένανδρος ἐν Ἀνατιθεμένῃ. Λοκροὺς δέ φασι τοὺς Ἐπιζεφυρίους πόλεμον ἔχοντας πρὸς τοὺς
5πλησιοχώρους Κροτωνιάτας αἰτῆσαι συμμαχίαν τοὺς Λακε‐ δαιμονίους. τὸν δὲ στρατὸν μὲν οὐκ ἔχειν φησάντων, δι‐ δόναι δὲ αὐτοῖς τοὺς Διοσκόρους, οἰωνισαμένους τὸ κερτο‐ μηθὲν τήν τε ναῦν ἀποστρέψαι καὶ δεηθῆναι τῶν Διοσκό‐ ρων συμπλεῖν αὐτοῖς. νικησάντων δὲ αὐθημερόν, καὶ τῆς
10φήμης διαγγελθείσης εἰς Σπάρτην, τὸ μὲν πρῶτον ἀπι‐ στηθῆναι, ἐπεὶ δὲ εὑρέθη ἀληθῆ, ἐπιλέγειν τοῖς ἀληθε‐ στάτοις μὲν, οὐ πιστευομένοις δέ.

2

.

13

 Ἀλεκτρυὼν ἐπιπηδᾷ: ἐπὶ τῶν ἀγενῶς ἀναμαχομένων τὴν ἧτταν⁝ Οἱ ἀλεκτρυόνες ὑπεράγαν οὐκ ᾄδουσιν ἐν τοῖς ὑγροῖς χωρίοις καὶ ἔνθα νοτιώτερός ἐστιν ὁ ἀήρ. ψυ‐ χροὶ δὲ ἄρα ὄντες τὴν σύγκρασιν οἱ τέττιγες, εἶτα μέντοι
5πυρουμένου τοῦ ἡλίου ᾄδουσιν⁝ Ἀλεκτρυόνες γε μὴν καὶ ὄρνιθες οἱ ἐθάδες πτερυσσόμενοι καὶ φρυαττόμενοι καὶ ὑποτρύζοντες χειμῶνα δηλοῦσι. Πετόμενοι δὲ ὄρνιθες εἰς ἀλλήλους καὶ δι’ ἀλλήλων θέοντες χειμῶνα ἐσόμενον οὐκ ἀγνοοῦσιν.

2

.

14

Ἁλμυρὰν ἀκοὴν ἀπεκλύσατο ποτίμῳ λόγῳ:
ἐπὶ τῶν ἀπό τινος φαύλου εἰς καλόν τι μετακλινάντων.267

2

.

15

 Ἀληλεσμένος βίος καὶ μεμαγμένος: ἐπὶ τῶν ἐν ἀφθονίᾳ τῶν ἐπιτηδείων ὄντων, ἢ ἐπὶ τοῦ προχείρου καὶ ἑτοίμου. ὁμοία τῇ· Ἄσπαρτα καὶ ἀνήροτα.

2

.

16

 Ἄλλην δρῦν βαλάνιζε: ἐπὶ τῶν ἐνδελεχῶς αἰτούν‐ των τι, ἢ παρὰ τῶν αὐτῶν ἀεὶ δανειζομένων· οἱ παλαιοὶ γὰρ βαλάνοις ἔζων. πρὸς οὖν τοὺς περισκοποῦντας δρῦς, εἴτε πλήρεις εἶεν εἴτε κενὲ, Ἄλλην δρῦν βαλάνιζε,
5ἔλεγον.

2

.

17

 Ἀλώπηξ δωροδοκεῖται: ἐπὶ τῶν ῥᾳδίως δώροις ἁλι‐ σκομένων. Κρατῖνος Νόμοις·
Ὑμῶν εἰς μέσον ἕκαστος ἀλώπηξ δωροδο‐
κεῖται.
5Ἀλώπηξ οὐ δωροδοκεῖται: ἐπὶ τῶν μὴ ῥᾳδίως δώροις πειθομένων⁝ Τοὺς χερσαίους ἐχίνους καταγωνίσασθαι θέλουσαν τὴν ἀλώπεκα, ἀνείργουσιν αὐτῶν τὰ κέντρα, ἡ δὲ ἡσύχως καὶ πεφεισμένως τοῦ ἑαυτῆς στόματος ἀνατρέπει αὐτοὺς καὶ κλίνει ὑπτίους, ἀνασχίσασά τε ἐσθίει ῥᾳδίως.
10τὰ δὲ μικρὰ ἰχθύδια διαθηρῶσι πάνυ σοφῶς. παρὰ τὴν ὄχθην τοῦ ποταμοῦ ἔρχονται καὶ τὴν οὐρὰν καθιᾶσιν εἰς τὸ ὕδωρ· τὰ δὲ προσνέοντα ἐνίσχεταί τε καὶ ἐμπλάσσεται τῷ δάσει τῶν τριχῶν· αἱ δὲ ἐνισχόμεναι τοῦ μὲν ὕδατος ἀναχωροῦσιν, ἐλθοῦσαι δὲ εἰς τὰ ξηρὰ χωρία διασείουσι τὰς
15οὐρὰς καὶ ἐκπίπτει τὰ ἰχθύδια καὶ ἐκεῖναι δεῖπνον ἁβρό‐
τατον ἔχουσι. πεῖραν δὲ ποιεῖται τοῦ μὴ σφαλεροῦ τόπου οὕτως· παραβάλλει τὸ οὖς ἐπὶ τῷ κρυστάλλῳ, κἂν μὲν αἴσθηται μὴ ὑπηχοῦν κάτω τὸ ῥεῦμα, μηδὲ ὑποψοφοῦν ἡσυχῆ εἰς βάθος, ἡ δὲ ὡς ἑστῶτι τῷ κρυστάλλῳ θαρσεῖ· εἰ268
20δὲ μὴ, οὐκ ἂν ἐπιβαίη.

2

.

18

 Ἅλμη οὐκ ἔστιν ἐν αὐτῷ: ἐπὶ τοῦ ἀηδοῦς καὶ ἀναρτύτου.

2

.

19

 Ἀλιτήριος εἶ: ἐπὶ τοῦ μετὰ βίας τι ποιοῦντος ἀπὸ σιτοδείας. λιμὸς κατέλαβέ ποτε τοὺς Ἀθηναίους. ἥρπαζον οὖν τινες ἀλούμενα τὰ ἄλευρα. ἀπὸ γοῦν ἐκείνων κατα‐ χρηστικῶς τοὺς πονηροὺς ἀλιτηρίους ἐκάλουν. ὁ δὲ λιμὸς
5ἐγένετο ἀπὸ τοῦ Αἰτωλικοῦ πολέμου.

2

.

20

 Ἀλκυονίτιδας ἡμέρας ἄγεις: ἐπὶ τῶν ἀταράχων καὶ ἀνεπηρεάστων. περὶ τοῦ ἀριθμοῦ διαφέρονται. Σιμω‐ νίδης γὰρ ἐν Πεντάθλοις ἕνδεκά φησιν αὐτὰς καὶ Ἀριστο‐ τέλης ἐν τοῖς περὶ ζῴων· Δημαγόρας ἑπτά· Φιλόχορος ἐν‐
5νέα. τὸν δὲ ἐπ’ αὐταῖς μῦθον Ἡγήσανδρος ἐν τοῖς περὶ
Ὑπομνημάτων λέγει οὕτως· Ἀλκυονέως τοῦ Γίγαντος θυ‐ γατέρες ἦσαν Φωσθονία, Ἄνθη, Μεθώνη, Ἀλκίππη, Πα‐ λήνη, Δριμώ, Ἀστερίη· αὐταὶ μετὰ τὴν τοῦ πατρὸς τελευ‐ τὴν ἀπὸ Καναστραίου, ὅ ἐστιν ἄκρον τῆς Παλήνης, ἔῤῥι‐269
10ψαν αὑτὰς εἰς τὴν θάλασσαν· Ἀμφιτρίτη δ’ αὐτὰς ὄρνι‐ θας ἐποίησε· καὶ ἀπὸ τοῦ πατρὸς Ἀλκυόνες ἐκλήθησαν· αἱ δὲ νήνεμοι καὶ γαλήνην ἔχουσαι ἡμέραι, Ἀλκυονίδες καλοῦνται.

2

.

21

 Ἀλώπηξ τὸν βοῦν ἐλαύνει: τάττεται ἐπὶ τῶν μὴ κατὰ λόγον ἀποβαινόντων· ἢ ἐπὶ δολερῶν καὶ μικρῶν, ὅμως δὲ μεγάλα καταγωνιζομένων, ἄφρονας⁝ Αἱ ἀλώ‐ πεκες ὅταν θεάσωνται σφηκιὰν εὐθετουμένην, αὗται μὲν
5ἀποστρέφονται τὸν χηραμὸν ἐκνεύουσαι καὶ τὰς ἐκ τῶν κέντρων τρώσεις φυλαττόμεναι· καθιᾶσι δὲ τὴν οὐρὰν δα‐ συτάτην τε οὖσαν καὶ μηκίστην τὴν αὐτὴν καὶ διασείουσαν τοὺς σφῆκας· οἱ δὲ προσέρχονται τῷ τῶν τριχῶν δάσει. ὅταν δὲ ἀναπλασθῶσιν αὐτῷ, προσαράττουσι τὴν οὐρὰν ἢ
10δένδρῳ ἢ τοίχῳ ἢ αἱμασιᾷ· παιόμενοι δὲ οἱ σφῆκες ἀπο‐ θνήσκουσιν· εἶτα ἦλθον ἐπὶ τὸν τόπον, καὶ τοὺς λοιποὺς προσαναλέξασαι καὶ ἀποκτείνασαι κατὰ τοὺς πρώτους, ὅταν ἐννοήσωσι λοιπὸν εἰρήνην εἶναι καὶ ἀπὸ τῶν κέντρων ἐλευ‐ θερίαν, καθῆκαν τὸ στόμα καὶ τὰ σφηκία ἐσθίουσι, μήτε
15θορυβούμενα μήτε τὰ κέντρα ὑφορώμενα⁝ Ἡ δὲ θα‐ λασσία ἀλώπηξ δι’ ἀκρασίαν τοῦ δελέατος οὐκ ἀπέχεται, καταφρονεῖ δὲ τοῦ ἀγκίστρου καὶ ἁλοῦσα ἀνέθορε καὶ ἀπέ‐
κειρε τὴν ὁρμήν⁝ Ὁ δὲ καλούμενος χηναλώπηξ, ἔχει μὲν τὸ εἶδος τὸ τοῦ χηνός, πανουργίᾳ δὲ δικαιότατα ἀν‐270
20τικρίνοιτο τῇ ἀλώπεκι· καὶ ἔστι μὲν χηνὸς βραχύτερος, ἀνδρειότερος δὲ καὶ χωρεῖν ὁμόσε δεινός. ἀμύνεται γοῦν καὶ ἀετὸν καὶ αἴλουρον⁝ Οἱ δὲ χῆνες διαμείβοντες τὸν Ταῦρον τὸ ὄρος δεδοίκασι τοὺς ἀετούς, καὶ ἕκαστός τε αὐ‐ τῶν λίθον ἐνδακόντες, ἵνα μὴ κρώζωσιν, ὥσπερ οὖν ἐμ‐
25βαλόντες σφίσι στόμιον, διαπέτονται σιωπῶντες, καὶ τοὺς ἀετοὺς τὰ πολλὰ ταύτῃ διαλανθάνουσι. θερμότατός τε ἄρα ὢν καὶ τὴν φύσιν διαπυρώτατος ὁ χὴν φιλόλουτρός ἐστι καὶ νήξεσι χαίρει καὶ τροφαῖς μάλιστα ταῖς ὑγροτάταις. εἰ δὲ καὶ ἐξαυαίνοιτο ὑπὸ λιμοῦ, δάφνης φύλλον οὐκ ἂν
30φάγοι οὐδ’ ἂν σπάσαι ῥοδάφνης· οἶδε γὰρ ὅτι τεθνήξεται τούτων τινὸς ἐμφαγών.

2

.

22

 Ἁλιεὺς πληγεὶς νοῦν οἴσει: ἐπὶ τῶν μετὰ πεῖραν εἰς γνῶσιν ἐλθόντων. ὥσπερ καὶ ὁ πληγεὶς ἁλιεὺς εὐκόλως μετὰ τὴν τρῶσιν τοὺς ἰχθύας μεταχειρίζεται.

2

.

23

 Ἁλμυρὸν γειτόνημα ἔμβλεπε πόῤῥω: δηλοῖ δὲ, ὅτι κακόν ἐστι τὸ γειτόνημα τῆς θαλάσσης ἔχειν ἢ χρῆ‐ σθαι. αὕτη ὁμοία ἐστὶ τῇ· Ἐὰν δύνῃ ὁδεῦσαι, μὴ
πλεύσῃς. Ἁλμυρὸν δὲ γειτόνημα λέγεται ἡ θάλασσα.271
5ἔστι δὲ ἡ λέξις Πλατωνική· ἐχρήσατο δὲ ταύτῃ καὶ Ἀλ‐ κμὰν ὁ λυρικός.

2

.

24

 Ἄλλοι μὲν σπείρουσι, ἄλλοι δ’ ἀμήσονται: ἐπὶ τῶν τὰ ἀλλότρια ἐσθιόντων.

2

.

25

 Ἄλλοτε μητρυιὴ πέλει ἡμέρα, ἄλλοτε μήτηρ: ἐπὶ τῶν ποτὲ μὲν εὐημερούντων, ἄλλοτε δὲ δυσημερούντων.

2

.

26

 Ἄλλων ἰατρὸς αὐτὸς ἕλκεσι βρύων: ἐκ τοῦ τρα‐ γῳδοῦ, καὶ σαφής.

2

.

27

 Ἁλώνητον ἀνδράποδον: τὸ εὐτελὲς καὶ πρὸς ἅλας ὠνηθέν. ὅθεν καὶ Μένανδρος·
Θρᾷξ εὐγενὴς εἶ πρὸς ἅλας ὠνημένος.

2

.

28

Ἁλῶν μέδιμνον ἀποφαγών: ἐπὶ τῶν ἀχαρίστων.

2

.

29

 Ἄλλοι κάμον, ἄλλοι δ’ ὤναντο: ἐπὶ τῶν παρ’ ἐλπίδα τὰ τῶν ἄλλων κληρονομούντων.

2

.

30

 Ἀλωπελίζειν πρὸς ἑτέραν ἀλώπεκα: ἐπὶ τῶν ἐξαπατᾷν βουλομένων τοὺς ὁμοίους.

2

.

31

Ἄλλως ᾄδεις: ἐπὶ τῶν μάτην πονούντων.

2

.

32

 Ἄλλο γλαῦξ, ἄλλο κορώνη φθέγγεται: ἐπὶ τῶν ἀλλήλοις ἀσυμφωνούντων καὶ ἐριζόντων τοῖς κρείττοσιν.

2

.

33

Ἄλλην μὲν ἐξηντλοῦμεν, ἥδ’ ἐπιῤῥέει: ἐπὶ
τῶν μάτην πονούντων.272

2

.

34

 Ἁλσὶ διασμηχθεὶς ὄναιτ’ ἂν οὑτοσίν: ἐπὶ τῶν παραπαιόντων. φησὶν οὖν οὐ τὰ τυχόντα οὗτος ὠφεληθή‐ σεται διαβρεχθεὶς ἁλσίν· ὡς ἐπὶ ἀσκοῦ τὸν λόγον ποιού‐ μενος, οἵτινες σμηχόμενοι ἁλσὶ βελτίονες γίνονται. ἅμα
5δὲ καὶ παραφρονοῦντας ὑπὸ μέθης βρέχομεν ἐλαίῳ καὶ ἁλσὶ καὶ ὠφελοῦνται. ἢ ὡς παχύδερμον αὐτὸν χλευάζει. τὰ γὰρ παχέα ὑπὸ πιμελῆς τῶν δερμάτων ἁλσὶ μαλαττόμενα εὐρύτερα γίνεται· ὄναιτ’ ἂν οὖν, φησίν, ἀποβαλὼν τὴν παχύτητα· τὴν ἀρχὴν δέ φασιν εἰρῆσθαι τὴν παροιμίαν
10ἀπὸ τῶν κεραμείων, ὅσοις ἅλες βάλλονται ὑπὸ τοῦ μὴ ἐξίστασθαι τὸν οἶνον εὐχερῶς.

2

.

35

 Ἄλλα μὲν Λεύκων, ἄλλα δὲ Λεύκωνος υἱός: ἐπὶ τῶν ἐχόντων τοὺς λόγους ἀσυμφώνους τοῖς ἔργοις.

2

.

36

 Ἄλλοισι μὲν γλῶσσα, ἄλλοισι δὲ γομφίοι: ἐπὶ τῶν λάλων καὶ φάγων.

2

.

37

Ἀλλότριον ἀμᾷς θέρος.

2

.

38

 Ἀλκήστιδος ἀνδρεία: ἐπὶ τῶν καρτερῶν. Καί· Ἀλκήστιδος ἀναβίωσις: ἐπὶ τῶν ἀδυνάτων καὶ ἀπί‐ στων⁝ Λέγεται γὰρ μῦθος τραγικώδης, ὡς δὴ μέλλον‐ τος Ἀδμήτου θανεῖν αὕτη εἵλετο ὑπὲρ αὐτοῦ θάνατον,
5καὶ Ἡρακλῆς αὐτὴν διὰ τὴν εὐσέβειαν ἀφελόμενος καὶ ἀναγαγὼν αὐτὴν ἐκ τοῦ Ἅιδου ἀπέδωκεν Ἀδμήτῳ· ἐμοὶ δὲ δοκεῖ μηδένα ἀποθανόντα δύνασθαί τινα ἀναβιῶσαι. ἀλλ’ ἐγένετό τι τοιοῦτον. ἐπειδὴ Πελίαν ἀπέκτειναν αἱ θυγατέρες, καὶ Ἄκαστος ὁ Πελίου ἐδίωκεν αὐτάς, οὐ λαμ‐273
10βάνει μέν, Ἄλκηστις δὲ καταφεύγει εἰς Φερὰς πρὸς Ἄ‐ δμητον ἀνεψιὸν αὐτῆς· καὶ καθεζόμενος ἐπὶ τῆς ἑστίας οὐκ ἐβούλετο Ἄδμητος Ἀκάστῳ ἔκδοτον ἐξαιτουμένῳ δοῦ‐ ναι. ὁ δὲ πολλὴν στρατιὰν παρακαταθίσας ἐπὶ τὴν πόλιν ἐπυρπόλει αὐτούς. ἐπεξιὼν δὲ ὁ Ἄδμητος ἔχων καὶ λοχα‐
15γοὺς νύκτωρ συνελήφθη ζῶν· ἠπείλει δὲ Ἄκαστος ἀποκτεῖ‐ ναι αὐτόν. πυθομένη δὲ ἡ Ἄλκηστις ὅτι μέλλει ἀναιρεῖ‐ σθαι Ἄδμητος δι’ αὐτήν, ἐξελθοῦσα ἑαυτὴν παρέδωκε. τὸν οὖν Ἄδμητον ἀφίησιν ὁ Ἄκαστος, ἐκείνην δὲ συλλαμβά‐ νει. ἔλεγον οὖν οἱ ἄνθρωποι, ἀνδρεία γε ἡ Ἄλκηστις, ἑκοῦσα
20ὑπεραπέθανεν Ἀδμήτου. Τοιοῦτο μέντοι οὐκ ἐγένετο, ὡς ὁ μῦθος φησί. κατὰ γοῦν τὸν καιρὸν τοῦτον Ἡρακλῆς ἧκεν ἄγων ἔκ τινος τόπου τὰς Διομήδους ἵππους. τοῦτον ἐκεῖσε πορευόμενον ἐξένισεν Ἄδμητος. ὀδυρομένου δὲ Ἀδμή‐ του τὴν συμφορὰν τῆς Ἀλκήστιδος ἀνακτησάμενος Ἡρα‐
25κλῆς ἐπιτίθεται τῷ Ἀκάστῳ καὶ τὴν στρατιὰν αὐτοῦ δια‐ φθείρει, καὶ τὰ μὲν λάφυρα τῇ αὑτοῦ στρατιᾷ διανέμει, τὴν δὲ Ἄλκηστιν τῷ Ἀδμήτῳ παραδίδωσιν. ἔλεγον οὖν οἱ ἄνθρωποι, ὡς ἐντυχὼν Ἡρακλῆς ἐκ τοῦ θανάτου ἐρύσατο τὴν Ἄλκηστιν. τούτων γενομένων ὁ μῦθος προσανεπλάσθη.

2

.

39

 Ἄλλοτε δ’ ἀλλοῖον τελέθειν καὶ χώρᾳ ἕπεσθαι: ὅτι προσήκει ἐξομοιοῦν ἑαυτὸν ἐν οἵοις ἂν τόποις γένοιτο. εἴρηται δὲ ἀπὸ τῶν πολυπόδων· οὗτοι γὰρ ᾗ ἂν πλησιά‐ σωσι πέτρᾳ φόβου κατεπείγοντος εἰς τὸ αὐτῆς εἶδος τὸ ἑαυ‐
5τῶν μεταβάλλουσιν. ὅμοιον τῷ, Πολύποδος πολυχρόου
νόον ἔσχε.274

2

.

40

 Ἄλλος οὗτος Ἡρακλῆς: ἐπὶ τῶν ἰσχυρῶν καὶ κραταιῶν.

2

.

41

 Ἅλα καὶ κύαμον: ἐπὶ τῶν εἰδέναι μὲν προσποιου‐ μένων, οὐκ εἰδότων δέ· οἱ γὰρ μάντεις ἅλα καὶ κύαμον τιθέασιν. ὅθεν καὶ τοὺς ἀποῤῥήτων κοινωνοῦντας τοὺς περὶ ἅλα καὶ κύαμον ἔλεγον.

2

.

42

 Ἅλις δρυός: ἐπὶ τῶν εἴς τινα δίαιταν βελτίονα με‐ ταβαλλομένων· παυσάμενοι γὰρ τῶν βαλάνων οἱ παλαιοὶ μετεῖχον σίτου καὶ οἴνου.

2

.

43

 Ἄλλος βίος, ἄλλη δίαιτα: ἐπὶ τῶν ἐπ’ ἀμείνονα βίον μεταβαλλομένων.

2

.

44

 Ἀλλ’ οὐδὲν δεῖ περὶ τὸν βωμὸν τὰς ἐπινοίας: ὅτι οὐ δεῖ ἐν αὐτοῖς τοῖς πράγμασι βουλεύεσθαι· οἱ γὰρ τὰ ἱερεῖα προσάγοντες οὔκουν μετὰ τὸ καλλιερῆσαι βου‐ λεύονται.

2

.

45

 Ἀλλ’ οὐκ αὖθις ἀλώπηξ: λείπει τὸ ἁλώσεται. ἐπὶ τῶν πονηρῶν.

2

.

46

 Ἄλλα μὲν Λεύκωνος ὄνος φέρει, ἄλλα δὲ Λεύ‐ κων: ἐπὶ τῶν ἀσυμφώνους τοὺς λόγους τοῖς ἔργοις παρε‐ χομένων. Λεύκων γάρ τις γεωργὸς μέλιτος ἀσκοὺς εἰς φορμὸν ἐμβαλὼν ἐκόμιζεν εἰς Ἀθήνας, κριθὰς τοῖς φορ‐
5μοῖς ἐπιβαλὼν ὡς ὀλίγον εἰσπραχθησόμενος τέλος. τοῦ δὲ ὄνου πεσόντος οἱ τελῶναι βοηθῆσαι βουλόμενοι ἔγνωσαν ὅτι μέλι ἐστίν.

2

.

47

 Ἄλλο γένος κώπης: ἐπὶ τῶν περὶ τὸ ἔθος ἐνηλλα‐ γμένων. Ἡρακλῆς γὰρ διαπεραιούμενος ἐπὶ τὰς Ἐρυθείας βοῦς, ἱστίῳ τῇ λεοντῇ ἐχρήσατο, ἱστῷ δὲ τῷ ῥοπάλῳ· ἐφ’ ᾧ καὶ ἐλέχθη.275

2

.

48

 Ἄλλη τορέλλη: σκῶμμα γερόντων· ἐκ τοῦ σορὸς γίνεται.

2

.

49

 Ἀλλότρια βάλλειν: ἐπὶ τῶν ἀποτυγχανόντων ἢ ἐν τῷ κυβεύειν ἢ ἐν ἄλλῳ τινί.

2

.

50

 Ἄλλως ἀναλίσκεις ὕδωρ: ἐπὶ τῶν ματαιολογούν‐ των. ἀπὸ τῶν ἐν τοῖς δικαστηρίοις πρὸς ὕδωρ λεγόντων.

2

.

51

 Ἀλλότριον ἀμᾷς θέρος: ἐπὶ τῶν κατολιγωρούντων ἐν τοῖς ἀλλοτρίοις ἢ τὰ ἀλλότρια καρπούντων.

2

.

52

 Ἀλλ’ οὐ λαχοῦς’ ἔπινες ἐν τῷ γράμματι; ἐπὶ τῶν μεθυόντων. οἱ γὰρ Ἀθηναῖοι κατὰ γράμμα ἐκληροῦντο ἀπὸ τῶν φυλῶν. δέκα δὲ ἦσαν αἱ φυλαί. οἷον ἡ πρώτη, τὸ
ἄλφα, ἡ δὲ δευτέρα τὸ βῆτα εἶχε σημεῖον, μέχρι τοῦ κάππα·276
5δέκα γὰρ οὐσῶν φυλῶν δέκα ἐγίνοντο δικαστήρια. ὁ οὖν λαχὼν τὸ ἄλφα πρῶτος ἐδίκαζε, καὶ οἱ ἄλλοι ὁμοίως. τάχα οὖν σὺ λαχοῦσα, φησίν, οὐκ ἐδίκαζες ἀλλ’ ἔπινες.

2

53t

Τὸ α μετὰ τοῦ μ.

2

.

53

 Ἀμαλθείας κέρας: ἐπὶ τῶν ἀφθόνως καὶ εὐδαιμό‐ νως ζώντων· ὅτι τῇ τροφῷ αὐτοῦ Ἀμαλθείᾳ ὁ Ζεὺς ἐξ αἰγὸς τρεφούσῃ αὐτὸν παρέσχε κέρας αἰγός, δι’ οὗ ἐπέβλυ‐ ζεν αὐτῇ πᾶν ὃ ἂν ᾐτήσατο. Καὶ ἄλλως. Λέγεται τὴν
5Ῥέαν τεκοῦσαν τὸν Δία δεδωκέναι τῇ Ἀμαλθείᾳ τρέφειν· ἡ δὲ, μὴ ἔχουσα, αἰγὶ ὑπέβαλεν αὐτόν· ὅθεν Αἰγιοῦχος ἐκλήθη. Ὁ τοίνυν Ζεὺς τὴν μὲν αἶγα καθιστόρησεν ἐν τῷ οὐρανῷ· τὸ δὲ ἓν τῶν κεράτων ἀφελὼν τῇ Ἀμαλθείᾳ δέδωκε, παρασκευάσας αὐτῇ γενέσθαι πᾶν ὅπερ αἰτήσει
10διὰ τοῦ κέρατος⁝ Ὁ δὲ Παλαίφατος περὶ Ἀμαλθείας οὕτω φησίν· ὅτι Ἡρακλῆς ἀποδημῶν κατὰ Βοιωτίαν μετὰ Ἰολάου τοῦ ἀδελφιδοῦ καταλύει ἐν Θεσπιαῖς ἔν τινι παν‐ δοχεῖ, ἐν ᾧ ἦν τις γυνὴ καλουμένη Ἀμάλθια, ὡραία καὶ
καλή· ὁ δὲ Ἡρακλῆς ἡδόμενος αὐτῇ πλείονα χρόνον ἐξενί‐277
15ζετο. Ἰόλαος δὲ βαρέως φέρων ἐπινοεῖ τὴν ἐμπωλὴν τῆς Ἀμαλθείας ἐν κέρατι κειμένην ἀνελέσθαι· ἐξ ἧς ἐμπωλῆς, εἴτι ἤθελεν, ὠνεῖτο καὶ τῷ Ἡρακλεῖ. ἔλεγον οὖν οἱ συνέκ‐ δημοι, Ἡρακλῆς τὸ κέρας ἔσχε τῆς Ἀμαλθείας, ἐξ οὗ ὠνεῖτο ὅσα βούλοιτο ἐπ’ αὐτῷ· ὅθεν ὁ μῦθος προσανεπλάσθη.

2

.

54

 Ἀμαῖα τὴν Ἀζησίαν μετῆλθεν: ἐπὶ τῶν πολυ‐ χρονίοις ζητήσεσι χρωμένων· Ἀμαῖα γὰρ ἡ Δημήτηρ, Ἀζη‐ σία δὲ ἡ Κόρη.

2

.

55

 Ἅμαξα τὸν βοῦν ἕλκει: ἐπὶ τῶν ἀντιστρόφως τι ποιούντων.

2

.

56

 Ἀμφιδρομίαν ἄγεις: τὴν πέμπτην ἄγουσιν ἐπὶ τοῖς βρέφεσιν, ἐν ᾗ ἀποκαθαίρονται τὰς χεῖρας αἱ συναψά‐ μεναι τῆς μαιώσεως, τὸ δὲ βρέφος παραφέρουσι τὴν ἑστίαν
τρέχοντες, καὶ δῶρα πέμπουσιν οἱ προσήκοντες, ὡς ἐπιτο‐278
5πλεῖστον πολύποδας. λέγεται ἐπὶ τῶν καθαιρομένων· καὶ Λυσίας ἐν τῷ περὶ τῆς ἀμβλώσεως. ἡμέρα τις ἤγετο ἐπὶ τοῖς νεογνοῖς παιδίοις, ἐν ᾗ τὸ βρέφος παρὰ τὴν ἑστίαν ἔτρεχον φέροντες καὶ παρὰ τῶν οἰκείων καὶ φίλων πολύ‐ ποδας καὶ σηπίας ἐλάμβανον.

2

.

57

 Ἀμφιθέτῳ ἔπινες: ἐπὶ τῶν ζωροποτούντων. Ἀμ‐ φίθετος δέ ἐστι φιάλη, ἣ κατὰ πᾶν μέρος αὐτῆς τιθεμένης ἀπύθμενος· οὐ τὸ παρ’ ἡμῖν ποτήριον, ἀλλὰ γένος λέβη‐ τος, ἐκ παντὸς μέρους δυνάμενον ἕδραν ἔχειν.

2

.

58

 Ἀμφιθαλὴς Ἔρως ἐστὶν ἐν ὑμῖν: ὁ ἐν ἀμφοτέ‐ ροις θάλλων ἢ φίλοις ἢ γονεῦσι, καὶ μηδενὸς ὠρφανισμένος.

2

.

59

 Ἁμαρτίης αἰτίη, ἡ ἀμαθίη τοῦ κρέσσονος: ἐκ τῶν γνωμῶν τοῦ Δημοκράτους.

2

.

60

 Ἄμυρις μαίνεται: ἐπὶ τοῦ φρενήρους. οὗτος θεω‐ ρὸς ὑπὸ Συβαριτῶν πεμφθεὶς εἰς Δελφοὺς περὶ εὐδαιμο‐ νίας, καὶ τοῦ θεοῦ χρήσαντος ἀπώλειαν Συβαριτῶν ἔσε‐ σθαι τότε, ὅτ’ ἀνθρώπους θεῶν προτιμήσωσι, θεασάμενος
5δοῦλον πρὸς ἱερῷ μαστιγούμενον, καὶ προσφυγόντα τῷ ἱερῷ καὶ μὴ ἀπολλύμενον, ὕστερον δὲ εἰς τὸ τοῦ μαστι‐ γοῦντος πατρὸς μνῆμα καταφυγόντα ἀπολυθῆναι, συνεὶς τὸ λόγιον, ἐξαργυρισάμενος τὴν οὐσίαν, ἀπῆρεν εἰς Πελο‐
πόνησον· ὃ οὖν λογισμῷ πεποίηκε, τοῦτ’ εἰς μανίαν Συ‐279
10βαρῖται μετέστρεψαν· ὁ δὲ τῷ χρόνῳ διὰ τὴν προσποίητον μανίαν ἐθαυμάσθη.

2

.

61

 Ἅμματα πλέκεις: ἐπὶ τῶν σκολιῶν τοὺς τρόπους. ἀπὸ τῶν ἐν Κασίῳ Πηλουσιωτῶν, οἳ φυσικῇ τέχνῃ ἅμματα ἔπλεκον δοκοὺς ἐπὶ δοκοῖς συνάπτοντες.

2

.

62

 Ἀμυστὶ πίνειν: λέγεται ἐπὶ τῶν ἀπνευστὶ καὶ ἄνευ τοῦ ἀναπαύεσθαι πινόντων, οἱονεὶ μηδὲ μυσάντων. Τοῦ αὐτοῦ ἔχεται καὶ τὸ ἐξαμυστῆσαι.

2

.

63

 Ἄμας ἀπῄτουν, οἱ δ’ ἀπηρνοῦντο σκάφας: ἐπὶ τῶν ἄλλα μὲν ἀπαιτούντων, ἄλλα δὲ μὴ ἔχειν ἀρνουμένων.

2

.

64

 Ἁμαρτεῖν οὐκ ἔνεστι δὶς ἐν πολέμῳ: παρόσον οὐδ’ ἅπαξ ἁμαρτεῖν δεῖ· οὐχ ὅτι ἐν τῷδε, ἀλλὰ καὶ ἐν ἄλλοις.

2

.

65

 Ἀμνία θερίζειν: ἐπὶ τῶν χρόνῳ ὕστερον τιμωρου‐ μένων. ὅταν γὰρ ἀμνία ᾖ, οὐκ ἀποκείρεται.

2

.

66

 Ἅμ’ ἠλέηται καὶ τέθνηκεν ἡ χάρις: ἐπὶ τῶν ἀχαρίστων εὐεργετηθέντων μὲν, ταχέως δὲ ἐπιλανθανομέ‐
νων τῆς χάριτος.280

2

.

67

 Ἀμουσότερα Λειβηθρίων: ἐπὶ τῶν ἀπαιδεύτων. Λειβήθριον γὰρ ὄρος Πιερικόν, οὔτε μέλους ἁπλῶς οὔτε ποιήματος ἔννοιαν λαμβάνον.

2

.

68

 Ἀμείνων οἰωνῶν τυχεῖν: ἐπὶ τῶν ἐκ κακῶν εἰς ἀγαθὰ μεταβαινόντων.

2

.

69

 Ἀμελοῦς γωνία: ἐπὶ τῶν ῥᾳθύμως καὶ ἀργῶς καθ‐ ημένων. ἔστι γὰρ χωρίον Λιβύης ἐν ἀποκρύφῳ ἀμελοῦς γωνία καλούμενον.

2

.

70

 Ἀμφικτυονικὸν συνέδριον: τὸ Ἑλληνικὸν καὶ δί‐ καιον. συνήγετο δὲ ἐν Θερμοπύλαις. ὠνομάσθη δὲ ἤτοι ἀπὸ Ἀμφικτυόνος τοῦ Δευκαλίωνος, ὅτι αὐτὸς συνήγαγε τὰ ἔθνη βασιλεύων, ὥς φησι Θεόπομπος ἐν ὀγδόῃ· ταῦτα
5δὲ ἦν δώδεκα· Ἴωνες Δωριεῖς Πεῤῥαιβοὶ Βοιωτοὶ Μέδον‐ τες Ἀχαιοὶ Φθιῶται Μηλιεῖς Δόλοπες Αἰνιᾶνες Δελφοὶ Φωκεῖς· ἢ ἀπὸ τοῦ περιοίκους εἶναι τῶν Δελφῶν τοὺς συνα‐
χθέντας, ὡς Ἀναξιμένης ἐν πρώτῃ Ἑλληνικῶν.281

2

.

71

Ἄμμον μετρεῖν: ἐπὶ τῶν ἀδυνάτων.

2

.

72

 Ἄμμες πότ’ ἦμες ἄλκιμοι νεανίαι: Λακωνικὴ ἡ παραβολὴ ἀντὶ τοῦ, ἡμεῖς ποτ’ ἦμεν· τριῶν γὰρ χορῶν ὄντων κατὰ τὰς τρεῖς ἡλικίας καὶ συνισταμένων ἐν ταῖς ἑορταῖς, ὁ μὲν τῶν γερόντων ἀρχόμενος τοῦτ’ ἔλεγεν· ὁ δὲ
5τῶν νεωτέρων καὶ ἀκμαζόντων· Ἄμμες δέ γ’ ἐσμὲν, αἰ δὲ λῇς, πεῖραν λαβέ· ὁ δὲ τῶν νηπίων καὶ οὔπω ἀκμαζόντων· Ἄμμες δέ γ’ ἐσσόμεσθα πολλῷ κάῤῥονες.

2

.

73

 Ἄμμες ποτ’ ἦμεν. ἀεὶ τὰ πέρυσι βελτίω: τα‐ πεινούμενοι Ἀθηναῖοι τοῦτ’ ἔλεγον.

2

.

74

Ἀμύνει ὡς ἔοικεν ἡ πάγη: ἐπὶ τῶν διὰ τῆς ἄλλων
ἀπωλείας σωζομένων.282

2

.

75

 Ἀμαθὴς ἀναξυρίδα περιθέμενος πᾶσι ταύ‐ την ἐδείκνυ: ἐπὶ τῶν εὑρόντων τύχῃ τινά, ὧν οὐκ ἦσαν ἄξιοι.

2

.

76

Ἁμαξιαῖα ῥήματα: ἐπὶ τῶν μεγάλων λόγων.

2

.

77

Ἅμ’ ἔπος, ἅμ’ ἔργον: ἐπὶ τῶν ὀξέως ἀνυομένων.

2

.

78

 Ἅμα δίδου καὶ λάμβανε: ὅταν πρὸς ἄπιστον συναλ‐ λάσσωμεν.

2

79t

Τὸ α μετὰ τοῦ ν.

2

.

79

 Ἀναίσχυντος καὶ σιδηροῦς ἄνθρωπος: ἐπὶ τῶν ἀπηρυθριακότων καὶ μηδεμίαν μεταβολὴν τοῦ προσώπου ποιουμένων.

2

.

80

 Ἀντὶ χαρίεντος ἰατροῦ κακὸς ποιητὴς καλεῖ‐ σθαι ἐπιθυμεῖς: ἐπὶ τῶν μὴ ταῖς ἰδίαις τέχναις ἀρ‐ κουμένων, ἀλλὰ καὶ παρ’ ὧν οὐκ ἴσασι δόξαν ἐφελκομένων προσποίητον. Περίανδρος γάρ τις ἰατρὸς ἀξιόλογος κατὰ
5τέχνην ὢν καὶ ἐπαινούμενος ἐς τὰ μάλιστα φαῦλα ποιήματα ἔγραφεν.

2

.

81

 Ἂν τοὺς φίλους μισῶμεν, τί ποιήσομεν τοὺς μισοῦντας: ἐξ ἀποφθέγματος.

2

.

82

 Ἀνδρὸς κακῶς πράσσοντος ἐκποδὼν φίλοι: ἐπὶ τῶν ἐν τοῖς κακοῖς μηδεμίαν εὑρισκόντων παρὰ τοῖς φίλοις ὠφέλειαν.

2

.

83

 Ἀνδραποδώδης θρίξ: ἐπὶ τῶν ἠλιθίων. Πλάτων· ἔχοντας ἀνδραποδώδεις ἐπὶ τῆς ψυχῆς τρίχας ὑπ’ ἀμουσίας.283

2

.

84

Ἀνδριάντα γαργαλίζεις: ἐπὶ τῶν ἀδυνάτων.

2

.

85

 Ἀντ’ εὐεργεσίας Ἀγαμέμνονα δῆσαν Ἀχαιοί: ἐπὶ τῶν ἀχαρίστων.

2

.

86

 Ἄνθρακες ὁ θησαυρός: ἐπὶ τῶν ἐλπιζόντων μὲν ἀγαθά, κακουμένων δὲ ἀφ’ ὧν ἦν αὐτοῖς ἡ τῶν ἀγαθῶν ἐλπίς. ἢ ἐπὶ τῶν ἐφ’ οἷς ἤλπισαν διαψευσθέντων, ὡς Λουκιανός· Ἄνθρακάς μοι τὸν θησαυρὸν ἀπέφηνας.

2

.

87

 Ἂν πολλὰ βάλῃς, ἄλλοτ’ ἀλλοῖον βαλεῖς: ἐπὶ τῶν ἐπὶ πολλῶν καὶ παντοδαπῶν λόγων ἢ ἔργων ἐπιτυγ‐ χανόντων τοῦ ζητουμένου ἢ τοῦ σκοποῦ.284

2

.

88

 Ἄνθρωπος εὔριπος: ἐπὶ τῶν ῥᾷστα μεταβαλλομένων καὶ ἀσταθμήτων ἀνθρώπων.

2

.

89

 Ἄνθρωπος ἀνθρώπου δαιμόνιον: ἐπὶ τῶν ἀπροσ‐ δοκήτως ὑπὸ ἀνθρώπου σωζομένων.

2

.

90

 Ἀντρώνιος ὄνος: καί· Ἀχαρνικοὶ ἵπποι: ἐπὶ τῶν μεγάλων καὶ ἀγρίων καὶ ἀνενεργήτων· τοιοῦτοι γὰρ οἱ ὄνοι ἐν Ἄντρωνι καὶ οἱ ἵπποι ἐν Ἀχαρναῖς, ὡς Φερε‐ κράτης φησί⁝ Ἀκούω τῶν Σκυθῶν βασιλέα ἵππον σπου‐
5δαίαν ἔχειν πᾶσαν ἀρετήν, ὅσην οἱ ἵπποι ἀπαιτοῦνται, ἔχειν δὲ καὶ υἱὸν αὐτῆς ἐκείνης τῶν ἄλλων ἀρετῇ διαπρέ‐ ποντα. οὔκουν εὑρίσκοντα οὔτε ἐκείνην ἄλλῳ περιβαλεῖν ἀξίῳ, οὔτε ἐκεῖνον ἐπαγαγεῖν ἄλλῃ, συναγαγεῖν ἄμφω εἰς τὸ ἔργον· τοὺς δὲ τὰ μὲν ἕτερα ἀσπάζεσθαι σφᾶς καὶ φι‐
10λοφρονεῖσθαι, οὐ μὴν ἐγχρίπτεσθαι. οὔκουν τῆς ἐπιβου‐ λῆς τοῦ Σκύθου σοφώτερα ἦν τὰ ζῷα, ἐπηλύγασεν ἱμα‐ τίοις καὶ τὸν καὶ τήν, καὶ ἐξειργάσατο τὸ ἔκνομόν τε καὶ ἔκδικον ἐκεῖνο ἔργον. ὡς δὲ ἄμφω συνεῖδον τὸ πραχθέν, εἶτα μέντοι τὸ ἀσέβημα διελύσαντο θανάτῳ, πηδήσαντε
15κατὰ κρημνοῦ.285

2

.

91

 Ἀνέλπιστον βίον ζῇς: τὸν κάλλιστον εἰρήκασιν Ἀττικοί, ἐν ᾧ οὐκ εἰς ἐλπίδας ἐπτόηνται, ἀλλὰ πάρεστιν ἤδη τὰ ἀγαθά. οὕτω Πίνδαρος.

2

.

92

 Ἄνω ποταμῶν: λείπει, χωροῦσι πηγαί: ἐπὶ τῶν ἐναντίως λεγομένων· ὡς ὅταν ὁ πόρνος τὸν σώφρονα λέγῃ πόρνον.

2

.

93

 Ἀνεῤῥίφθω κύβος: ἐπὶ τῶν ἀνελπίστοις ἑαυτοὺς ἐπιῤῥιπτόντων ὑπό τινος βίας συνωθουμένων.

2

.

94

 Ἂν χωλῷ παροικήσῃς, ὑποσκάζειν μαθήσῃ: ὅτι οἱ βαρβάροις καὶ μοχθηροῖς συναναχρωννύμενοι ἀπο‐ φέρονταί τι τῆς ἐκείνων φαυλότητος:

2

.

95

 Ἀνίπτοις χερσίν: ἐπὶ τῶν βεβήλοις χερσὶ τὰ ἱερὰ μεταχειριζομένων.

2

.

96

 Ἀναγυράσιος δαίμων: ὠμότατος ὁ Ἀναγύρασος οὗτος.

2

.

97

Ἀνὴρ ἀτεχνὴς τοῖς πᾶσιν ἐστὶ δοῦλος.

2

.

98

 Ἀνδρὶ Λυδῷ πράγματα οὐκ ἦν, ἀλλ’ αὐτὸς ἐλ‐ θὼν ἐπρίατο: ἐπὶ τῶν κακὰ ἑαυτοῖς ἐπισπωμένων. Κροῖ‐ σος γὰρ ἑαυτῷ πολέμιον ἀπεσπᾶτο Κῦρον.286

2

.

99

 Ἀντλεῖ ἀμφοτέροις: ἐπὶ τῶν σπουδῇ τι ποιούν‐ των· ὁμοία τῇ· Πάντα κάλων κινεῖς.

2

.

100

 Ἀντιπελαργεῖν: ἀντιδιδόναι χάριτας. λέγεται γὰρ τοὺς πελαργοὺς γεγηρακότας τοὺς γονεῖς τρέφειν. Ὁ Ἀρι‐ στοτέλης φησὶ τὸν περὶ τῶν πελαργῶν λόγον ἀληθῆ· ὁμοίως δὲ αὐτοῖς φησι ποιεῖν καὶ τοὺς ἀερόποδας. διὸ ἐν τοῖς
5σκήπτροις ἀνωτέρω μὲν πελαργὸν τυποῦσι, κατωτέρω δὲ ἱππόταμον, δηλοῦντες ὡς ὑποτέτακται ἡ βία τῇ δικαιο‐
πραγίᾳ. ὁ δὲ ἱππόταμός ἐστι ζῷον ἀδικώτατον.287

3

.

1

 Ἀντιόπης θρῆνος: ἐπὶ τῶν ἀδίκως πασχόντων, εἶτα τῶν δεινῶν ἀπαλλαγῆς τυχόντων. Ἀντιόπη θυγάτηρ Νυ‐ κτέως, ἣν ἔφθειρέ τις τῶν πολιτῶν. ὁ δὲ πατὴρ πέμπει τῷ ἀδελφῷ κολάσαι. ὁ δὲ ἔγκυον αὐτὴν θεασάμενος ᾤκτειρεν·
5ἡ δὲ γεννᾷ Ζῆθον καὶ Ἀμφίονα, οὓς εἰς ὄρος ἔῤῥιψεν ὁ θεῖος· εἶχε δὲ γυναῖκα ὄνομα Δίρκην, ἥτις ὑπονοήσασα τὸν ἑαυτῆς ἄνδρα Λύκον φιλεῖν τὴν Ἀντιόπην, ἀνάγει αὐτὴν εἰς ὄρος, καὶ δήσασα αὐτὴν ἀπὸ τραχήλου ταύρου, καὶ ἀνάψασα δᾷδας, ἀπὸ τῶν αὐτοῦ κεράτων ἔμελλεν αὐτὴν
10ἀπολύειν. ἡ δὲ ἐθρήνει, καὶ θορύβου γενομένου ἠθροίσθη πλῆθος γεωργῶν, καὶ οἷς καὶ Ζῆθος καὶ Ἀμφίων. καὶ γνωρίσαντες τὴν μητέρα αὐτῶν ἐῤῥύσαντο αὐτήν, τὴν δὲ
Δίρκην τῇ προκειμένῃ παρέδωκαν τιμωρίᾳ. Ζῆθος καὶ Ἀμφίων κτίζουσι Θήβας καὶ βασιλεύουσι, καὶ τούτων οἱ288
15ἀπόγονοι μέχρι Λαΐου καὶ Ἰοκάστου, τοῦ μετακληθέντος Οἰδίποδος.

3

.

2

 Ἂν οἶνον αἰτῇ, κόνδυλον αὐτῷ δίδου: ἐπὶ τῶν ἀγαθὰ μὲν αἰτούντων, κακὰ δὲ ἀντιλαμβανόντων· ἡ δὲ ἱστορία ἀπὸ τοῦ Κύκλωπος.

3

.

3

 Ἀνέμους γεωργεῖν: πρὸς τοὺς πονοῦντας καὶ μη‐ δενὸς μεταλαγχάνοντας.

3

.

4

 Ἄνους ὁ μακρὸς, κατὰ τὴν παροιμίαν· ἧς ἐναντία· Ἔννους ὁ μακρὸς λῆρος ἡ παροιμία.

3

.

5

 Ἀνδρὸς γέροντος ἀσταφὶς τὸ κρανίον: ἐπὶ τῶν εἰς μηδὲν χρησιμευόντων· πᾶν γὰρ τὸ σῶμα τοῦ γέροντος ἀσθενές.

3

.

6

 Ἀνάγκῃ οὐδὲ θεοὶ μάχονται: ὁμοία, Τῇ ἀνάγκῃ χρὴ πείθεσθαι.

3

.

7

 Ἀντὶ πέρκης σκορπίον: ἐπὶ τῶν τὰ χείρω ἀντὶ τῶν βελτιόνων αἱρουμένων.

3

.

8

Ἄνθρωπος ὢν μέμνησο τῆς κοινῆς τύχης.
θνητὸς πεφυκὼς τἀπί σοι πειρῶ βλέπειν.289

3

.

9

 Ἀνδρὸς γέροντος οἱ γνάθοι βακτηρία: ἐπὶ τῶν πρὸς τὸ γῆρας πολλὰ ἐσθιόντων.

3

.

10

 Ἄνθρωπος ἀνθρώπου δαιμόνιον: ἐπὶ τῶν ἀπροσ‐ δοκήτως ὑπ’ ἀνθρώπου σωζομένων.

3

.

11

 Ἀνὴρ φεύγων οὐ μένει λύρας κτύπον: ἐπὶ τῶν ταχέως καὶ ὀξέως ὀφειλόντων ἕκαστα πράττειν.

3

.

12

 Ἄντης ποτός: ἐπὶ τῶν ἄγαν ψυχρῶν· ψυχρὸς γὰρ οὗτος ἐστίν.

3

.

13

Ἄνεμον δικτύῳ θηρᾷς: ἐπὶ τῶν ἀδυνάτων.

3

.

14

Ἀνέμου πεδίον: ἐπὶ τῶν εὐμεταβόλων καὶ κούφων.

3

.

15

 Ἄνευ ἀπὸ μείζονος ἀνδρός: παραινετικὴ ἡ παρ‐ οιμία.

3

.

16

 Ἄνευ ξύλου μὴ βάδιζε: περὶ Κλεομένους λέγει· ὃς στρατιώτης ὢν Ἀθηναῖος προσεποιεῖτο πρὸς τοῖς ἄλλοις κακοῖς καὶ μανίαν, εἰδὼς ὅτι μισεῖται παρὰ τῶν πολιτῶν. διὸ καὶ βακτηρίαν ἔχων περιῄει, δι’ ἧς ἠμύνετο τοὺς ἐπερ‐
5χομένους αὐτῷ.290

3

.

17

 Ἀνόητος νεοττὸς ἑκὼν δείκνυσι τὴν ἑαυτοῦ νοσσιάν.

3

.

18

 Ἄνθρωπος εὔριπος: τύχη εὔριπος: διάνοια εὔριπος: ταῦτα ἐπὶ τῶν παλιμβόλων.

3

.

19

 Ἀνεπαρίασαν: ἐπὶ τῶν μεταγινωσκόντων ἐπί τινι. οἱ γὰρ Πάριοι ὁμολογήσαντες παραδώσειν Ἀθηναίοις τὴν πόλιν ὕστερον μετέγνωσαν.

3

.

20

 Ἀνίπτοις ποσὶν ἀναβαίνει ἐπὶ τὸ τέγος: ἐπὶ τῶν ἀμαθῶς ἐπί τινα ἔργα ἐρχομένων.

3

.

21

 Ἀναίμακτον ἔστησε τρόπαιον: ἐπὶ τῶν ἄνευ κιν‐ δύνων καὶ φόνων μέγα τι κατωρθωκότων.

3

.

22

Ἀντὶ κακῆς κυνὸς ὗν ἀπαιτεῖς: ἐπὶ τῶν καλὰ
ἀντὶ κακῶν ἀποδιδόντων.291

3

.

23

 Ἀνεῳγμέναι Μουσῶν θύραι: ἐπὶ τῶν ἐξ ἑτοίμου λαμβανόντων τὰ κάλλιστα ἐπὶ τῇ παιδείᾳ.

3

.

24

 Ἂν μὴ λεοντῆ ἐξικνεῖται, τὴν ἀλωπεκῆν πρόσαψον: ὁ νοῦς· ἂν μὴ φανερῶς ἀμυνόμενος ἀντέχῃς, πανουργίᾳ χρῆσαι.

3

25t

Τὸ α μετὰ τοῦ ξ.

3

.

25

Ἄξιος τριχός: ἐπὶ τοῦ εὐτελοῦς καὶ τοῦ τυχόντος.

3

.

26

Ἄξιος τοῦ παντός: ἐπὶ τῶν σφόδρα τιμίων.

3

.

27

 Ἄξιος εἶ τῆς ἐν Ἄργει ἀσπίδος: ἐπὶ τῶν εὐγε‐ νῶν καὶ εὐδαιμόνων· οἱ γὰρ ἐν Ἄργει ἀνύβριστοι παῖδες καὶ καθαροὶ κατὰ νόμιμον παλαιὸν τὰς ἀσπίδας φέροντες πομπεύουσιν.

3

.

28

Ἀξία ἡ κύων τοῦ θρόνου: ἐπὶ τῶν παρ’ ἀξίαν τι‐
νὸς τυγχανόντων.292

3

.

29

 Ἄξιος λαβεῖν ὁ μισθός: ἐπὶ τῶν εἰς κάλλος ἠσκη‐ μένων.

3

30t

Τὸ α μετὰ τοῦ π.

3

.

30

 Ἀπαιδευτότερος Φιλωνίδου τοῦ Μελιτέως: οὗτος ὁ Φιλωνίδης οὐ μόνον μέγας ἦν, ἀλλὰ καὶ ἀμαθὴς καὶ ὑώδης· κωμῳδεῖ δὲ αὐτὸν Ἀριστοφάνης ὡς παρασίτους ἔχοντα, καὶ διὰ τὸν Λαΐδος ἔρωτα. κωμῳδεῖται δὲ ὡς συώ‐
5δης ἐν τοῖς ἑταίροις αὐτοῦ.293

3

.

31

 Ἀπιὼν ἐς Ἀπατούρια, ἐπανῆκες Θαργη‐ λιῶνα: ἐπὶ τῶν ἄγαν βραδυνόντων. Ἀπατούρια δὲ ἦν ἑορτὴ Ἀθήνῃσιν, ἣν ἦγον ἐπὶ τρεῖς ἡμέρας. ἐκάλουν δὲ τὴν μὲν πρώτην Δορπίαν, ἐπειδὴ φράτορες ὀψίας συνελ‐
5θόντες εὐωχοῦντο. τὴν δὲ δευτέραν Ἀνάῤῥυσιν ἀπὸ τοῦ θύειν· ἔθυον δὲ Δϊὶ Φατρίῳ καὶ Ἀθηνᾷ. τὴν δὲ τρίτην Κουρεῶτιν ἀπὸ τοῦ τοὺς κούρους καὶ τὰς κόρας ἐγγράφειν εἰς τὰς φατρίας· ἡ δὲ αἰτία· πόλεμος ἦν Ἀθηναίοις πρὸς Βοιωτοὺς περὶ Μελαίνων, ὃ ἦν χωρίον ἐν μεθορίοις. Ξάν‐
10θιος δὲ Βοιωτὸς προσεκαλέσατο τὸν Ἀθηναίων βασιλέα Θυμοίτην· οὐ δεξαμένου δὲ, Μέλανθος ἐπιδημῶν, Μεσή‐ νιος γένος ἀπὸ Περικλυμένους τοῦ Νηλέως, ὑπέστη ἐπὶ τῇ βασιλείᾳ. Μονομαχούντων δὲ ἐφάνη τῷ Μελάνθῳ τις ὄπισθεν τοῦ Ξανθίου τραγῆν ἐνειμένος μέλαιναν. ἔφη
15οὖν αὐτὸν ἀδικεῖν δεύτερον ἥκοντα· ὁ δὲ ἀπεστράφη· ὁ δὲ παίσας ἀποκτείνει αὐτόν. ἐκ δὲ τούτου ἥ τε ἑορτὴ Ἀπα‐ τούρια καὶ Διονύσου Μελαναιγίδος βωμὸν ἐδομήσαντο. ὁ δὲ Θαργηλιών ἐστι μὴν Ἀθηναῖος, καθ’ ὃν καὶ ἑορτὴ Ἀπόλλωνος καὶ Ἀρτέμιδος, Θαργήλια λεγομένη· ἐν ᾗ
20ἥψουν ἀπαρχὰς τῷ θεῷ τῶν πεφηνότων καρπῶν, ἵσταντο δὲ ἐν αὐτῇ καὶ χοροὶ καὶ ἀγὼν Θαργήλια. Ἔφορος δὲ ἐν δευτέρᾳ φησίν, ὡς διὰ τὴν ὑπὲρ τῶν ὁρίων ἀπάτην γενο‐ μένην ἐκλήθη. πολεμούντων γὰρ Ἀθηναίων πρὸς Βοιω‐ τοὺς ὑπὲρ τῆς Μελανίας χώρας Μέλανθος ὁ τῶν Ἀθηναίων294
25βασιλεὺς Ξάνθον τὸν Θηβαῖον μονομαχῶν ἀπατήσας ἀπέκτεινεν.

3

.

32

 Ἄπνοια ἐχίνου: ἐπὶ τῶν προσποιουμένων τεθνά‐ ναι⁝ Ὁ γὰρ χερσαῖος ἐχῖνος μέλλων ἁλίσκεσθαι ἑαυτὸν συνειλήσας ἄληπτον ἐργάζεται, εἶτα μέντοι καὶ πιέζει τὸ πνεῦμα καὶ ἀκίνητος ἀτρεμεῖ καὶ τὸν τεθνεῶτα ὑποκρίνεται.

3

.

33

 Ἀπορία ψάλτου, βήξ: ἐπὶ τῶν προσχηματιζομένων τι ἀδυνασίᾳ.

3

.

34

 Ἀπὸ καλοῦ ξύλου κἂν ἀπάγξασθαι: θέλει οὖν λέγειν· βέλτιόν ἐστι χρῆσθαι τοῖς γενναίοις στρατηγοῖς καὶ δεδοκιμασμένοις ἢ τοῖς φαύλοις. κἂν γὰρ δέῃ παθεῖν, κρεῖττον ἀπὸ ἀγαθοῦ ἢ φαύλου πάσχειν.

3

.

35

 Ἁπαλοὶ θερμολουσίαις, ἁβροὶ μαλθακευνίαις: ἐπὶ τῶν ὑπὸ τρυφῆς καὶ ἁβρότητος διαῤῥεόντων.

3

.

36

 Ἀπόγλουτος ὑπάρχεις: ἀντὶ τοῦ ναυτικός. Ἀπό‐ γλουτοι δὲ κυρίως ἐκαλοῦντο οἱ Ἀθηναῖοι ἕνεκα τῆς ἐν τῷ κωπηλατεῖν συνεχοῦς καθέδρας· οἱ δὲ, διὰ τὸ Θησέα μετὰ Πειρίθου καταβάντα εἰς ᾅδου καὶ πρός τινα πέτραν ὑπὸ
5Περσεφόνης ἐπικαθισθέντα σὺν τῷ Πειρίθῳ, Ἡρακλέους ἐπὶ τὸν Κέρβερον κατελθόντος, παρὰ τῆς θεοῦ τε αὐτὸν
ἐξαιτουμένου, καὶ τῆς πέτρας ἀποσπῶντος, ἐγκαταλειφθῆ‐ ναι τὸ προσηνωμένον αὐτῇ τῶν γλουτῶν μέρος. διὸ καὶ εἰς τιμὴν ἐκείνου καὶ τοὺς λοιποὺς Ἀθηναίους οὕτως ἐπωνο‐295
10μάζεσθαι.

3

.

37

 Ἀπ’ ἀκροφυσίων λόγους ἐνδεικνύναι: οἱονεὶ καινοὺς καὶ νεοποιήτους. Ἀριστοφάνης· Ῥήματά τε κομψὰ καὶ παίγνια ἐπιδεικνύναι πάντα ἀπ’ ἀκροφυσίων τῶν ἀπὸ κινναβευ‐
5
μάτων· λέγει γὰρ διὰ μὲν τοῦ ἀπ’ ἀκροφυσίων καινῶς εἰργασμένα καὶ οἷον ἐκ πυρὸς, διὰ δὲ τοῦ ἀπὸ κινναβευμάτων οἷον καινῶς πεπλασμένα καὶ διάθεσιν ἔχοντα· κίνναβος γὰρ τὸ εἴδωλον, πρὸς ὃ οἱ πλάσται καὶ οἱ ζωγράφοι βλέποντες δια‐
10τίθενται πλάττοντες καὶ γράφοντες. Ἔστι δὲ εἴδωλον σκιῶδες ὁμοίωμα ἢ φαντασία σώματος ἀεροειδής τε σκιά. Ὡς δὲ Βακχυλίδης· Μελεμβαφὲς εἴδωλον ἀνδρὸς Ἰθακησίου. Καὶ ὁ ποιητὴς, Ἀντικλείας·
15 Τρὶς δέ μοι ἐκ χειρῶν σκιῇ εἴκελον. αὐτὸς δὲ ἡ ὑπόστασις ἡ ἀληθής.

3

.

38

Ἀποῤῥὼξ Ἐριννύων: ἐπὶ τῶν ἄγαν τιμωρούντων.

3

.

39

 Ἀπόλογος Ἀλκίνου: ἐπὶ τῶν φλυάρους καὶ μα‐ κροὺς ἐπιτεινόντων λόγους.

3

.

40

 Ἀπίδων πανδαισία: ἐπὶ τῶν ἄγαν τρυφηλῶν. Ἄπι‐ δες δὲ θεοὶ ἦσαν Αἰγύπτιοι, τιμώμενοι παρ’ αὐτοῖς, ση‐
μεῖον ἔχοντες παρὰ τὴν οὐρὰν καὶ τὴν γλῶτταν, δηλοῦν εἶναι αὐτοὺς Ἄπιδας· οἷς γεννωμένοις διὰ χρόνου ὡς ἔλε‐296
5γον ἐκ τοῦ σέλαος τῆς σεληνίδος ἑορτὴν ἦγον μεγάλην, καὶ ἱερεῖς τινες παρὰ τὸν τεχθέντα βοῦν ἱερῶντο παρατιθέν‐ τες πανδαισίαν ὡς εὐωχοῦντες αὐτούς.

3

.

41

 Ἀπὸ μηχανῆς θεὸς ἐπιφανείς: ἐπὶ τῶν ἀπροσ‐ δοκήτως ἐπ’ ὠφελείᾳ τινὶ ἀναφαινομένων. ἐν γὰρ ταῖς τρα‐ γῳδίαις θεοὶ ἐξ ἀφανοῦς ἐπὶ τῆς σκηνῆς ἐφαίνοντο.

3

.

42

 Ἀπελθόντων τῶν ὀμμάτων τὰ τῆς μνήμης ἄξια ἐκ τοῦ νοῦ ῥᾳδίως ἐκφεύγει.

3

.

43

 Ἅπανθ’ ὅμοια καὶ Ῥοδῶπις ἡ καλή: σημαίνει ὅτι ταῖς τύχαις ὁμοίως ὑποπεπτώκασιν οἱ θνητοί.

3

.

44

 Ἅπασαν τὴν οὐσίαν ἠμφίασται: ἐπὶ τῶν μηδ’ ὁτιοῦν ἄλλο κεκτημένων ἢ ὅπερ ἀμπίσχονται.

3

.

45

 Ἀποστολικὴν διάγεις πολιτείαν: ἐπὶ τῶν ἐνα‐ ρέτως καὶ θεαρέστως βιούντων. Ἔστι δὲ αὕτη· ὀφθαλμῶν ἀκρίβεια, γλώσσης ἐγκράτεια, σώματος δουλαγωγία, φρόνημα ταπεινόν, ἐννοίας καθαρότης, ὀργῆς ἀφανισμός· ἀγγαρευό‐
5μενος προστίθει, ἀποστερούμενος μὴ δικάζου, μισούμενος ἀγάπα, βιαζόμενος ἀνέχου, βλασφημούμενος παρακάλει, νεκρώθητι τῇ ἁμαρτίᾳ, σταυρώθητι τῷ Χριστῷ, ὅλην τὴν ἀγάπην μετάθες ἐπὶ τὸν Κύριον.

3

.

46

 Ἅπερ οἱ γῦπες: λείπει τὸ ποιεῖς. ἐπὶ τῶν διὰ κλη‐ ρονομίαν ἢ ὅλως κέρδος οἱονοῦν παρεδρευόντων τισίν· οἱ
γὰρ γῦπες τοῖς θνησιμαίοις παρεδρεύουσι.297

3

.

47

 Ἀποῤῥαγήσεται τεινομένων τὸ καλώδιον: ἐπὶ τῶν βίᾳ τι καὶ ἀνάγκῃ ποιούντων. καὶ Λουκιανός· Ὅρα μὴ κατὰ τὴν παροιμίαν ἀποῤῥήξωμεν διατεί‐ νοντες τὸ καλλώδιον.

3

.

48

 Ἀπὸ γραμμῆς: οἷον, ἀπ’ ἀρχῆς. εἴρηται δὲ ἀπὸ τῆς τῶν δρομέων γραμμῆς, ἣν ἄφεσιν καὶ βαλβίδα καλοῦσιν.

3

.

49

 Ἀπόλεμος: τίθεται ἐπὶ τῶν μηδεμίαν πρόφασιν ἐχόντων πολέμου, δρασάντων δὲ τὰ πολεμίων.

3

.

50

 Ἀπὸ λεπτοῦ μίτου τὸ ζῆν ἠρτῆσθαι: ἐπὶ τῶν ἐν ἐσχάτῳ κινδύνῳ ὄντων.

3

.

51

Ἀποφράδες ἡμέραι: αἱ ἀνεπιτήδειοι πρὸς πράξεις,
ἐν αἷς καὶ τοῖς κατοιχομένοις χοὰς ἐπέφερον.298

3

.

52

 Ἀπὸ λύκου θύρας: ἐπὶ τῶν ἀπράκτως εὐθὺς ἀπιόν‐ των· οἱ δὲ ἐπὶ τῶν ἀπηνῶν καὶ ἀγρίων.

3

.

53

Ἄπλυτον πώγων’ ἔχεις: σκώπτων εἰπέ.

3

.

54

 Ἀπ’ ὄνου καταπεσών: ἀπὸ τῶν ἱππικῇ ἐπιχειρούν‐ των, μὴ δυναμένων δὲ μηδὲ ὄνοις χρῆσθαι· Ἀριστοφάνης ἐν Νεφέλαις· Τί δῆτα ληρεῖς. ὥσπερ ἀπ’ ὄνου καταπεσών;
5Ὁ δὲ Πλάτων· Ἀπ’ ὄνου καταπεσὼν, ἐν τοῖς Νόμοις· Καὶ μὴ καθάπερ ἀχαλίνωτον στόμα βίᾳ ὑπὸ
τοῦ λόγου φερόμενον.299

3

.

55

 Ἄπληστος πίθος: ἐπὶ τῶν γαστριμαργούντων· ἢ ἐπὶ τῶν ἀδυνάτων· τετρημένος γὰρ ἦν.

3

.

56

 Ἀπὸ μείζονος ἀνδρὸς ἄλευ: ἤγουν φυλάττου. ἔστι δὲ ἰωνικόν.

3

.

57

 Ἀπὸ βραδυσκελῶν ὄνων ἵππος οὔρησεν: ἐπὶ τῶν ἐξ εὐτελῶν ἐπὶ τὰ μείζω χωρούντων.

3

.

58

 Ἅπαντα σοφοῖς ῥᾷστα: ἐπὶ τῶν διὰ φρόνησιν καὶ τῶν δυσκόλων περιγινομένων.

3

.

59

 Ἄπαγε μόθωνα ἀπὸ κώπης: ἐπὶ τῶν διοχλούντων παρὰ καιρὸν τοῖς σπουδάζουσιν· ὁ γὰρ μόθων φορτικῆς ὀρχήσεως εἶδος.

3

.

60

Ἀπώλεσας τὸν οἶνον, ἐπιχέας ὕδωρ: αὕτη γέ‐
γονεν ἐκ τοῦ Ἀριστίου Κύκλωπος, ὥς φησι Χαμαιλέων ἐν τῷ περὶ Σατύρων. Καὶ Πολύφημος οὕτω φησὶ πρὸς Ὀδυσσέα ἐν Κύκλωπος δράματι λεγομένῳ. Λέγεται ἐπὶ300
5τῶν τοῖς καλοῖς τὰ χείρω ἐπιμιγνύντων.301

3

.

61

 Ἀπὸ Δωρίου ἐπὶ Φρύγιον: ἀπὸ τοῦ ἀνειμένου εἰς τὸ ἐντονώτερον· καὶ ἀπὸ τοῦ ἥττονος εἰς τὸ κρεῖττον.

3

.

62

 Ἀπλοῦς ὁ μῦθος τῆς ἀληθείας ἔφυ: ἐπὶ τῶν τῇ ἀληθείᾳ χρωμένων.

3

.

63

 Ἅπας ἐχῖνος τραχύς: ἐπὶ τῶν δυσκόλων καὶ δυσ‐ τρόπων. ἐξαιρέτως δὲ ἐπὶ κακωτικῶν ἢ εὐνούχων.

3

.

64

Ἀπήντησε κακοῦ βολὴ πρὸς ὑπερτάτην ἄτην:
ἐπὶ τῶν πασχόντων ἄξια ὧν ἔδρασαν.302

3

.

65

 Ἀπὸ κώπης ἐπὶ βῆμα: ἐπὶ τῶν ἀπὸ χειρόνων εἰς κρείττονα μεταβιβασθέντων. ἀθρόως καὶ μεγίστοις ἐγχει‐ ρούντων.

3

.

66

 Ἀπόλωλεν ἡ ὗς καὶ τὸ τάλαντον, καὶ ἡ γνά‐ θος: ἐπὶ τοῦ μὴ τυχόντος ὧν ἤλπισεν· ἐπὶ γάμου δὲ ἐῤ‐ ῥέθη μὴ γενομένου.

3

.

67

Ἀπ’ οἰνοχοέως σπάσον: παρόσον οἱ μεθύοντες
ἀληθεύουσιν.303

3

.

68

 Ἀπόπληκτος ἄνθρωπος: Μάρκος Ἀντωνίνου ἀδελ‐ φὸς βασιλέως Ῥωμαίων ἀδοκήτως διαφθείρεται, πλήθους ἰχῶρός τε καὶ πνεύματος ἐπισχόντος οἱ τὴν ἀναπνοήν· ὃ δὴ πάθος ἀποπληξία καλεῖται καὶ ἀπόπληκτος ἄνθρωπος
5ὁ πεπονθώς.

3

.

69

 Ἀποτίσεις χοῖρε τὰ γίγαρτα: οἷον ὧν κατέφαγες ἀποδώσεις πλείω.

3

70t

Τὸ α μετὰ τοῦ ρ.

3

.

70

 Ἀράβιος ἄγγελος: Μένανδρος ἐν Ἀνατιθεμένῃ. ἡ Μεσσήνια παρὰ τὴν παροιμίαν.

3

.

71

 Ἀράβιος αὐλητής: τίθεται δὲ ἐπὶ τῶν ἀπαυστὶ διαλεγομένων. τὸ παλαιὸν δέ φασι τοὺς ἐλευθέρους μὴ μαν‐ θάνειν αὐλεῖν διὰ τὸ βάναυσον, τῶν δὲ ἀνδραπόδων τὰ πολλὰ εἶναι βάρβαρα καὶ Ἀράβια. ἐφ’ ὧν ἐλέχθη·
5 Δραχμῆς μὲν αὐλεῖ, τεττάρων δὲ παύεται. καὶ Κάνθαρος Μηδείᾳ· Κιθαρῳδὸν ἐξεγείρατε Ἀράβιον τὸν χορὸν
τοῦτον. καὶ πάλιν Μένανδρος Μεσσηνίᾳ,		304
10Ἀράβιον ἆρ’ ἐγὼ κεκίνηκα αὐλόν.

3

.

72

 Ἀρχομένου τε νότου καὶ λήγοντος βορέαο: συνυπακούεται τό, δεῖ πλεῖν.

3

.

73

 Ἀρκάδας μιμούμενος: ταύτῃ κέχρηται Πλάτων ἐν Πισάνδρῳ. ἐπὶ τῶν ἄλλοις ταλαιπωρούντων. μαχιμώτατοι μὲν γὰρ ὄντες αὐτοὶ μὲν οὐδέποτε ἰδίαν νίκην ἐνίκησαν, ἄλλοις δὲ αἴτιοι νίκης πολλοῖς ἐγένοντο. καὶ ὁ Πλάτων
5οὖν διὰ τὸ τὰς κωμῳδίας αὐτὸς ποιῶν ἄλλοις παρέχειν διὰ πενίαν, Ἀρκάδας μιμεῖσθαι ἔφη.

3

.

74

 Ἀριστᾶν μὲν πολὺ, δειπνεῖν δὲ ὀλίγον: ἐπὶ τῶν ἐρεθιζόντων ἑαυτοὺς εἰς τὰ ἀφροδίσια.

3

.

75

 Ἄργους λόχος: ἐπὶ τῶν σφόδρα συμφοραῖς ἐνεσχημέ‐ νων· φόνος γὰρ πολὺς ἐκεῖ συνέβη.

3

.

76

 Ἀργεία φορά: ἐπὶ τῶν συκοφαντούντων· οἱ γὰρ Ἀρ‐ γεῖοι φιλόδικοι.

3

.

77

Ἄρτι τὴν ἀρετὴν ζητεῖς: ἐπὶ τῶν παρὰ καιρὸν
πονούντων ἐπί τι.305

3

.

78

 Ἀρχιδάμιος πόλεμος: ἐπὶ τῶν λίαν πικρῶν πολέ‐ μων. Ἀρχιδάμιος δὲ ἐκλήθη ἀπὸ τοῦ τὸν Ἀρχίδαμον εἰς τὴν Ἀττικὴν ἐμβαλεῖν, καθάπερ Θουκυδίδης καὶ Ἔφορος καὶ Ἀναξιμένης καὶ Λυσίας ἐν τῷ κατὰ Ἀνδροτίωνος καὶ
5Πυθίου ξενίας.

3

.

79

Ἀρκάδιον βλάστημα: ἐπὶ τῶν δειλῶν.

3

.

80

 Ἀρχὴ Σκυρία: ἐπὶ τῶν εὐτελῶν καὶ μηδὲν λυσιτελὲς ἐχόντων, παρόσον πετρώδης καὶ λυπηρά. ἀπὸ Θησέως ἐπι‐ θεμένου τῇ Λυκομήδους ἀρχῇ, ὅτι πειρῶν τὴν γυναῖκα αὐτοῦ κατακρημνισθείη· ὀστρακισθῆναι δὲ πρῶτον Ἀθή‐
5νησι Θησέα ἱστορεῖ Θεόφραστος ἐν τοῖς πρώτοις καιροῖς.

3

.

81

 Ἄρτι μῦς πίττης γεύεται: ἐπὶ τῶν νεωστὶ πεῖραν τῶν κακῶν λαμβανόντων. τὸ γὰρ ζῷον εἰς πίσσαν πίπτον δεινὰ πάσχει.

3

.

82

Ἁρμοδίου μέλος: ἐπὶ τῶν σκολιῶν· σκολιὰ γὰρ μέλη
ᾖδε· ταὐτὸν δὲ καὶ τὸ Ἀδμήτου μέλος.306

3

.

83

 Ἀρκαδίην μ’ αἰτεῖς: ἐπὶ τῶν μεγάλα ἢ ἀσύμφορα αἰτούντων.

3

.

84

 Ἀρχαιότερος Ἰβύκου: ἐπὶ τῶν εὐηθῶν. οὗτος γὰρ τυραννεῖν δυνάμενος ἀπεδήμησεν.

3

.

85

 Ἀρχὴν μὲν μὴ φῦναι ἐπιχθονίοισιν ἄριστον· φύντα δ’ ὅμως ὤκιστα πύλας Ἀΐδαο περῆσαι: ἐπὶ τῶν δυστυχῶς βιούντων.

3

.

86

Ἀρχὴ πολέμων: ἐπὶ τῶν ἀδικεῖν ἐπιχειρούντων.

3

.

87

Ἀρχαϊκὰ φρονεῖς: ἐπὶ τῶν μωρῶν καὶ εὐηθῶν.

3

.

88

Ἀρκάδιον βλάστημα κατεσπάρη: ἐπὶ τοῦ δειλοῦ.

3

.

89

 Ἄρκτου παρούσης ἴχνη ζητεῖς: ἐπὶ τῶν ἀδήλων⁝ Ἡ γὰρ ἄρκτος χειμῶνος μὲν ἀποτίκτει, καὶ φωλεύει τε‐ κοῦσα, καὶ ὑφορωμένη τοὺς κρυμοὺς τὴν ἐπιδημίαν τοῦ ἦρος προσμένει, οὐδ’ ἂν πρὶν ἢ πληρωθῆναι τρεῖς μῆνας
5ἐξαγάγοι τὰ βρέφη. ὅταν δὲ αἴσθηται ἑαυτῆς πεπλησμένης, ὑφορωμένη τοῦτο ὡς νόσον, ζητεῖ φωλεόν· ἐντεῦθέν τοι κέκληται τῇ ἄρκτῳ φωλεία τὸ πάθος. εἰσέρχεται δὲ οὐδὲ βαδίζουσα, ἀλλ’ ὑπτία, ἀφανίζουσα τοῖς θηραταῖς τὰ ἴχνη·
ἑαυτὴν γὰρ ἐπισύρει κατὰ νῶτα καὶ παρεισελθοῦσα ἡσυχάζει.307

3

.

90

 Ἀρχὴν ἰᾶσθαι πολὺ λώϊον ἢ τελευτήν: δηλοῖ δὲ ὡς ἀρχόμενα τὰ δεινὰ μᾶλλον πειρᾶσθαι κωλύειν ἢ ἀκμάσαντα καὶ τελειωθέντα.

3

.

91

 Ἀργυραῖς λόγχαις μάχου, καὶ πάντων κρα‐ τήσεις: ἀντὶ τοῦ, διὰ χρυσοῦ πάντα νικήσεις. Φιλίππῳ δὲ ἐδόθη τοῦτο χρησμὸς αἰνιττομένου τοῦ θεοῦ ὡς διὰ προδοσίας πάντων κρατήσει.

3

.

92

 Ἄριστα χωλὸς ὑφεῖ: φασίν, ὅτι αἱ Ἀμάζονες τοὺς γεννωμένους ἄῤῥενας ἐπήρουν· ὅθεν πολεμοῦντες αὐταῖς οἱ Σκύθαι, καὶ βουλόμενοι αὐτὰς ἐξαπατῆσαι, ἔλεγον, ὅτι συνέσονται αὐταῖς ἐς γάμον ἀπήρωτοι καὶ οὐ λελωβημένοι,
5ὡς τῶν ἐκείνων ἀνδρῶν λελωβημένων ὄντων· ἐξ ὧν ἀπο‐ κριθεῖσα ἡ ἡγεμὼν τῶν Ἀμαζόνων, ἄριστα, φησί, χω‐
λὸς ὑφεῖ· ἀντὶ τοῦ συνουσιάζει.308

3

.

93

 Ἀργύρου κρῆναι καλοῦσιν: ἐπὶ τῶν ἀπαιδεύτων, δι’ ὑπερβολὴν δὲ πλούτου παῤῥησιαζομένων.

3

.

94

 Ἄρνα προβάλλειν: ἐπὶ τῶν πολεμεῖν αἱρουμένων· οἱ γὰρ πολεμεῖν βουλόμενοι κήρυκα ἔπεμπον ἄρνα ἐπιφε‐ ρόμενον, ὃς ἠφίει ἔνδον τὸν ἄρνα, μηλόβοτον τὴν πόλιν αὐτῶν ἐκ τούτου δεικνύων ἔσεσθαι.

3

.

95

 Ἀρετὴ τριὰς, σύνεσις καὶ κράτος καὶ τύχη: ἐξ ἀποφθέγματος Ἀπολλωνίδου τοῦ Νικαέως. ἄλλοι δέ φασι Δημητρίου τοῦ Σκηψίου.

3

.

96

 Ἀρετὴν εἰ μὲν ἔχοις πάνθ’ ἕξεις· κακίαν δὲ, οὐδὲ σεαυτόν.

3

.

97

Ἀρχὴ ἥμισυ παντός: ἐπὶ τῶν εἴς τι προκοπτόντων.309

3

.

98

 Ἀρχαιότερα τῆς διφθέρας λέγεις: ἐπὶ τῶν μα‐ κρὰ διηγουμένων. ἡ γὰρ διφθέρα, ἐν ᾗ ὁ Ζεὺς ὑπεγράφετο τὰ γινόμενα, παμπάλαιος ἦν.

3

.

99

 Ἀρᾶς ἱερόν: ἐπὶ τῶν πολλὰ ἀρωμένων ἐπὶ χρηστοῖς ἢ φαύλοις.

3

.

100

 Ἀρετῆς τὸ βάρβαρον οὐ ξυνίησιν: ἐπὶ τῶν ἀπαι‐ δεύτων.

4

.

1

 Ἀρχὴ ἄνδρα δείκνυσιν: ἐπὶ τῶν πρὸ μὲν τῆς ἀρ‐ χῆς ἐπιεικῶν δοκούντων, ἐν αὐτῇ δὲ κακῶν φαινομένων. Θεόφραστος ἐν τῷ παροιμιῶν· ἄλλοι δέ φασιν ἀπόφθεγμα εἶναι Σόλωνος.

4

.

2

 Ἀρχιλόχου πατρίς: ἐπὶ τῶν λοιδορούντων· τοιοῦτος γὰρ Ἀρχίλοχος.

4

.

3

 Ἄρχων ἄκουε καὶ δικαίως κἀδίκως: ἐκ τῶν τοῦ Σόλωνος ἐλεγείων παραινετική.

4

.

4

Ἀργούντων χορός: ἐπὶ τῶν κακὰ ποιούντων.

4

.

5

 Ἀρίγνωτος σμάραγδος ἐν μὲν τῷ φάει σκο‐ τεινός: πρὸς τοὺς ἀποκρύπτοντας ἑαυτοὺς, ὅπου οὐ χρή.

4

.

6

 Ἀργαλέον φρονέοντα παρ’ ἄφροσι πόλλ’ ἀγο‐ ρεύειν: εἰς ἀπαιδεύτους ἂν ῥηθείη.

4

.

7

Ἄρεος νεοττόν: ἐπὶ τῶν φιλοπολέμων.310

4

.

8

 Ἀρότρῳ ἀκοντίζεις: ἐπὶ τῶν ἀδιασκέπτως τι ποι‐ ούντων καὶ τὸ κατόπιν μὴ προορωμένων.

4

9t

Τὸ α μετὰ τοῦ ς.

4

.

9

Ἀσκὸν δαίρεις: ἐπὶ τῶν ἀνοήτως τι ποιούντων.

4

.

10

Ἀσκῷ μορμύττεσθαι: ἐπὶ τῶν μάτην φοβούντων.

4

.

11

Ἀσκὸν βαπτίζεις πνεύματος πλήρη: ἐπὶ τῶν
ἀδυνάτων.311

4

.

12

 Ἄστροις σημαίνεσθαι: ἐπὶ τῶν ἐκ μακροῦ τι ὑπονοούντων.

4

.

13

 Ἀστραπὴ ἐκ πυελίου: ἐπὶ τῶν ἀδυνάτων καὶ εὐτε‐ λῶν· ἡ γὰρ ἐξ ὑδάτων ἢ ἀγγείων ἀστραπὴ ἐν τοῖς τοίχοις γινομένη οὐδὲν δύναται.

4

.

14

 Ἀσπίδος δῆγμα: ἐπὶ τῶν ἀνιάτων⁝ Ἀσπίδος ἀκούω μόνον δῆγμα ἀνίατον εἶναι καὶ ἐπικουρίας κρεῖτ‐ τον. καὶ μισεῖν ἄξιον τὸ ζῷον τῆς εὐκληρίας τῆς εἰς τὸ κακόν· ἀλλὰ καὶ τούτου θηρίον μιαρώτερον γυνὴ φαρμα‐
5κίς, οἵαν ἀκούομεν καὶ τὴν Μήδειαν καὶ τὴν Κίρκην· τὰ μὲν γὰρ τῶν ἀσπίδων φάρμακα καὶ δήγματος ἔργα ἐστί, τὰ δὲ ἐκείνων ἀναιρεῖν καὶ ἐκ μόνης τῆς ἁφῆς φασίν⁝ Ἔνθεν τοι καὶ οἱ βασιλεῖς τῶν Αἰγυπτίων ἐπὶ τῶν διαδημάτων ἐφόρουν πεποικιλμένας ἀσπίδας, τῆς ἀρχῆς
10αἰνιττόμενοι τὸ ἀκίνητον. οἱ δηχθέντες δὲ ὑπὸ ἀσπίδος οὐ περαιτέρω βιοῦσι τετάρτης ὥρας· πνιγμὸς δὲ αὐτοὺς καὶ σπασμὸς διώκει καὶ λυγμός. τῆς δ’ ἀσπίδος φασὶ τὸν
ἰχνεύμονα τὰ ᾠὰ ἀφανίζειν, οἱονεὶ τοῖς ἑαυτῶν παισὶν ὑπεξαίροντα τοὺς μέλλοντας ἀντιπάλους⁝ Ὁ δὲ ἰχνεύ‐312
15μων ὁ αὐτὸς ἄρα καὶ ἄῤῥην καὶ θῆλυς ἦν, μετειληχὼς καὶ τῆσδε τῆς φύσεως καὶ τῆσδε, καὶ σπείρειν τε καὶ τίκτειν τοῖς αὐτοῖς ἡ φύσις ἔδωκεν. ἀποκρίνονται δὲ εἰς τὸ ἀτιμό‐ τερον γένος οἱ ἡττηθέντες μετὰ τὴν μάχην· οἱ γὰρ κρα‐ τήσαντες ἀναβαίνουσι τοὺς ἡττημένους καὶ εἰς αὐτοὺς
20σπείρουσιν. οἱ δὲ ἆθλον τῆς ἥττης φέρονται, ὠδῖνάς τε ὑπομεῖναι, καὶ τέως ἀντὶ πατέρων γενέσθαι μητέρας· τοῖς γε μὴν πολεμιωτάτοις ἀνθρώπῳ ζῴοις, ἀσπίδι καὶ κροκο‐ δείλῳ, ἔχθιστον ὁ ἰχνεύμων⁝ Λίβυσαν δὲ ἄρα ἀσπίδα
καὶ ἀποφαίνειν τυφλοὺς τῷ φυσήματι ἀκούω.313

4

15t

Τὸ α μετὰ τοῦ τ.

4

.

15

 Ἀτρέως ὄμματα: οἷον ἄτρεπτοι καὶ σκληροί. εἴρηται δὲ ἀπὸ τῆς Ἀτρέως παρανομίας· ὃς ὑπονοήσας ἐκ διαβο‐ λῆς τὸν ἀδελφὸν Θυέστην μοιχεύειν τὴν γυναῖκα αὐτοῦ, τὰ τέκνα τοῦ Θυέστου συγκόψας δειπνοῦντι παρέθηκε τῷ πα‐
5τρί, αἴσθησιν παρασχὼν τῆς συμφορᾶς ἐκ τοῦ τελευταῖα τὰ ἄκρα παραθεῖναι.

4

.

16

 Ἄτεκτος ἄνθρωπος παρηγορήμασιν: ὁ μὴ βρε‐ χόμενος μηδὲ ἱέμενος παραμυθίαν, ἀλλὰ σκληρὸς ὢν ὡς ἡ πέτρα ἢ ἄλλο τι τῶν σκληρῶν, ὡς μηδὲ ὑπὸ ὕδατος διαβρέχεσθαι.

4

.

17

 Ἀττικὸν βλέπος: ἐπὶ τῶν κοσμίων καὶ σοφῶν· οἱ γὰρ Ἀττικοὶ ὑπέρσοφον καὶ ἔννουν εἶχον τὸ βλέμμα.

4

.

18

 Ἀτενὲς ὁρᾷς: ἐπὶ τῶν φιληδούντων. ὥσπερ· Αἲξ εἰς θάλασσαν.

4

.

19

 Ἄτρωτος ὑπάρχεις ὡς ὁ Καινεύς: λέγουσι γὰρ ὅτι οὗτος ἄτρωτος ἦν· ὃς δ’ ὑπολαμβάνει ἄτρωτον ἀπὸ
σιδήρου ἄνθρωπον, εὐήθης ἐστίν· ἡ δὲ ἀλήθεια ἔχει οὕτως· Καινεὺς ἦν Θετταλὸς τῷ γένει, ἀγαθὸς τὰ πολεμικὰ καὶ314
5ἐπιστήμων τοῦ μάχεσθαι· γενόμενος δὲ ἐν πολλαῖς μάχαις οὐδέποτε ἐτρώθη, οὔτε Λαπίθαις συμμαχῶν πρὸς τῶν Κενταύρων ἀπέθανεν, ἀλλὰ συλλαβόντες αὐτὸν μόνον κατέχωσαν, καὶ οὕτως ἐτελεύτησεν. ἔλεγον οὖν οἱ Λαπίθαι ἀνελόμενοι τὸν νεκρὸν αὐτοῦ καὶ εὑρόντες μὴ τετρωμένον
10τὸ σῶμα, Καινεὺς τόν γε ἄλλον βίον ἄτρωτος ἦν καὶ ἀπέ‐ θανεν ἄτρωτος.

4

.

20

 Ἀττικὸς εἰς λιμένα: ἐπὶ τῶν μετὰ σπουδῆς ὃ ἐπί‐ στανται ποιούντων· οἱ γὰρ Ἀττικοὶ μέλλοντες ἀπαίρειν πρὸς μάχην καὶ τοῦ λιμένος ἐξιόντες, μετὰ σφοδρότητος ἤλαυνον πρὸς ἐπίδειξιν τῶν οἰκείων ὁρώντων.

4

.

21

 Ἀττικοὶ τὰ Ἐλευσίνια: ἐπὶ τῶν τὰ ἀπόῤῥητα μυ‐ ουμένων· οἱ γὰρ Ἀττικοὶ ἐν Ἐλευσῖνι ἐπετέλουν τὰ τῆς Δήμητρος μυστήρια.

4

.

22

 Ἀτὰρ ἡ πάγη ἔοικε λήψεσθαι πάγην: ὡς μοι‐ χὸς ἐπὶ μοιχῷ.

4

.

23

Ἄτλας τὸν οὐρανόν: ἐπὶ τῶν μεγάλοις τισὶ πρά‐
γμασιν ἐπιβαλλομένων καὶ κακοῖς περιπιπτόντων.315

4

.

24

Ἀτρέμας βοῦς: ἐπὶ τῶν βραδέως συντελούντων.

4

.

25

 Ἀττικὴ πίστις: ἐπὶ τῶν πιθανῶν καὶ πιστῶν καὶ εὐόρκων· ἱδρύσαντο γὰρ οἱ Ἀττικοὶ ἱερὸν Πίστεως.

4

.

26

 Ἀττικὸς μάρτυρ: ἐπὶ τοῦ πιστοτάτου καὶ ἀληθε‐ στάτου.

4

.

27

 Ἀττικὸς ὑπέχει τὴν χεῖρα ἀποθνήσκων: ἐπὶ τῶν φιλαργύρων· φιλοκερδεῖς γὰρ οἱ Ἀθηναῖοι.

4

.

28

Ἀτὰρ ἐκ καθαρῶν ἀχύρων τετρύγηκας σῖτον:
ἐπὶ τῶν μηδενὸς ἀγαθοῦ μεταλαγχανόντων.316

4

29t

Τὸ α μετὰ τοῦ υ.

4

.

29

Αὐτὴ νῦν ἡ σοφία ζῇ: ἐπί τινος εὐδαιμονοῦντος.

4

.

30

 Αὕτη μὲν ἡ μύρινθος οὐδὲν ἔσπακεν: ἀπὸ τῶν ἁλιευτῶν εἴρηται τῶν ἀποτυγχανόντων.

4

.

31

 Αὐτὸν κέκρουκας τὸν βατῆρα τῆς θύρας: οἷον ἐπὶ αὐτὰς ἀφῖξαι τὰς θύρας.

4

.

32

 Αὐλὸν σάλπιγγι συγκρίνεις: ἐπὶ τῶν τὰ ἐλάττω τοῖς μείζοσι συγκρινόντων.

4

.

33

Αὐλητοῦ βίον ζῇς: ἐπὶ τῶν ἐξ ἀλλοτρίων βιούντων.

4

.

34

 Αὐτὸ τοῦτο, ἄχθος νεώς: ἐπὶ τῶν εἰκῇ κειμένων καὶ μηδὲν ἐνεργούντων, μήτε αὐτῶν ἐπὶ σωτηρίᾳ μήτε ἄλλων.

4

.

35

Αὐτὸς εὗρε τοῦ κακοῦ τὴν πιτύαν: ἤγουν τὴν
πηγήν· ἐπὶ τῶν ἑαυτοῖς τὰ κακὰ ἐπισπωμένων.317

4

.

36

 Αὖθις Πυθῶδε: ἐπὶ τῶν τὰ αὐτὰ πολλάκις πρατ‐ τόντων· εἴρηται δὲ ἐπὶ τῶν ἐπιπυνθανομένων, ἢ εἰς τὰ πρῶτα παλινδρομούντων.

4

.

37

 Αὐτομάτως ὁ θεὸς ἀνίησι τἀγαθά: ἐπὶ τῶν ἀπραγμόνως εὐδαιμονούντων.

4

.

38

 Αὐτὸς αὑτὸν αὐλεῖ: ἐπὶ τῶν ἑαυτοὺς δεικνυόντων τοῖς πράγμασιν, ὁποῖοι εἰσίν.

4

.

39

 Αὐτὸς ἔφα: ἐπὶ τῶν ἀναφερόντων τι ἐπί τινα τῶν ἀξιοπίστων.

4

.

40

 Αὐτῷ κανῷ: ἐπὶ τῶν ἄρτι τι λυμαινομένων. τὰ γὰρ δεῖπνα ἐπὶ τῷ κανῷ κομιζόμενα ἥρπαζόν τινες αὐτῷ κανῷ.

4

.

41

 Αὐτοῦ Ῥόδος, αὐτοῦ πήγημα: ἐπὶ τῶν ἀλαζο‐ νευομένων ἐπί τινι. ἀπὸ Ῥοδίου τινὸς ἀλαζονευομένου ἐπὶ τῷ ἅλεσθαι.

4

.

42

 Αὐτόθεν κατάβαλε: ἀντὶ τοῦ, κατάθου ἢ πέπαυσο. ἐπὶ τῶν ἡττωμένων καὶ καταβαλλόντων τὰ ὀφειλόμενα.

4

.

43

 Αὕτη τοι δίκη ἐστὶ θεῶν οἳ Ὄλυμπον ἔχου‐ σιν: ἐπὶ τῶν ἀμοιβῆς τυγχανόντων ὧν πράττουσιν.

4

.

44

Αὐτοδίκη: καί, αὐτοδοκεῖν: ἑαυτοῖς τὰ δίκαια ὁρίζειν.318

4

.

45

 Αὐτοὶ χελώνας ἐσθίετε: ἐπὶ τῶν λιμβῶν. ἁλιεῖς γὰρ ἡλίευσαν χελώνην μεγάλην, καὶ ἀνασπάσαντες αὐτὴν ἐμέριζον τὴν παροῦσαν· τὸν δὲ Ἑρμῆν παριόντα ἐπὶ τὴν ἑστίασιν, ἐκάλουν· ὁ δὲ τὸ προκείμενον εἶπεν.

4

.

46

Αὐτὰ δι’ αὐτῶν: ἐπὶ τῶν ἀεὶ τὰ αὐτὰ λεγόντων.

4

.

47

 Αὐτῷ κρητῆρι γίνη κακά: ἐπὶ τῶν οἷς καθ’ ἑτέρων βουλεύονται, τούτοις περιπιπτόντων.

4

.

48

 Αὐτοβοᾷς ὅμοιος ὢν τῷδε: Ἀττικῶς πάνυ συμπέ‐ πλεκται, οἷον, αὐτὸς ἑαυτῷ μαρτυρεῖς κεκραγὼς, ὅμοιος ὢν τῷδε.

4

.

49

Αὐτὸ δείξει: ἐλλείπει τὸ ἔργον.

4

50t

Τὸ α μετὰ φ.

4

.

50

 Ἀφροδίσιον: ἔργον Ἀφροδίτης. λαμβάνεται δὲ ἐπὶ τῶν λάγνων, τῶν ἐρωτικῶς παρὰ τὴν συνουσίαν καὶ σφο‐ δρῶς διακειμένων.

4

.

51

 Ἄφρων ὃ μὲν ἀπολέσει, ἔχει· ὃ δ’ εἰς τὸ δέον ἀνα‐ λώσει, οὐκ ἔχει.

4

.

52

Ἀφεὶς τὴν ὑπέραν τὸν πόδα διώκει: Ὑπερίδης
ἐν τῷ περὶ ταρίχου πρώτῳ. ἐπὶ τῶν παριόντων τὰ σπου‐ δαιότερα καὶ περὶ τὰ φαῦλα διατριβόντων. ὑπέραι δέ εἰσι ναυτικαὶ σχοῖνοι, αἷς μετάγεται τὸ κέρας.319

4

.

53

 Ἀφ’ ἵππων ἐπ’ ὄνον: ἐπὶ τῶν ἀπὸ σεμνῶν εἰς τὰ ἄσεμνα ἡκόντων· οἷον, ἀπὸ γραμματικῆς ἐπὶ ἡνιοχευτικὴν ἢ ἄλλο τι τῶν οὐ σεμνῶν.

4

.

54

 Ἄφθονοι Μουσῶν θύραι: ἐπὶ τῶν ἥκιστα φθονε‐ ρῶς διακειμένων ἐν λόγοις.

4

.

55

 Ἀφ’ ἱερᾶς: ἀπὸ τῶν πεττευόντων παρῆκται· ἐν γὰρ τῇ πεττείᾳ ἐστί τις κύκλος καλούμενος ἱερὸς, ὃν κινοῦσιν ὕστατον.

4

.

56

 Ἀφροδίσιος ὅρκος οὐκ ἐμποίνιμος: ἐπὶ γὰρ τοῖς ἐρωτικοῖς ἐπιορκούμενοι οἱ θεοὶ οὐκ ὀργίζονται.

4

.

57

 Ἀφύα ἐς πῦρ: ἐπὶ τῶν τέλος ὀξὺ λαμβανόντων· πα‐ ρόσον καὶ τὴν ἀφύαν τάχιστα ἕψεσθαι συμβαίνει.

4

.

58

Ἀφροδίτη καὶ Διόνυσος μετ’ ἀλλήλων εἰσί:
παρόσον ἡ μία δύναμις τὴν ἑτέραν κινεῖ.320

4

.

59

 Ἀφροδίτῃ ὗν τέθυκεν: ἐπὶ τῶν ἀχαρίστων· τῇ γὰρ Ἀφροδίτῃ ὗς οὐ θύεται διὰ τὸν Ἄδωνιν.

4

.

60

 Ἀφύων τιμή: ἐπὶ τῶν ἐν μικροῖς παρ’ ἄλλων τιμω‐ μένων.

4

.

61

 Ἀφ’ ἑστίας: ἐπὶ τῶν ἐξ ἀρχῆς τι πραττόντων. Ἰσαῖος ἐν τῷ πρὸς Καλυδῶνα· Ὁ ἀφ’ ἑστίας μυούμενος Ἀθηναῖος ἦν πάντως.321

4

.

62

 Ἀφ’ ὑψηλοῦ μου καταγελᾷς: ἐπὶ τῶν ἐξ ὕψους διαλεγομένων, ὡσανεί, πάνυ μου καταφρονεῖς.

4

63t

Τὸ α μετὰ τοῦ χ.

4

.

63

 Ἀχθοφόρος Αἰγύπτιος: ἐπὶ τῶν βαρέα βαστα‐ ζόντων· πολλαχοῦ γὰρ οἱ ποιηταὶ ἀχθοφοροῦντας τοὺς Αἰγυπτίους φασίν.

4

.

64

 Ἄχθομαι αὐτοῦ τῷ ῥύπῳ: ἀντὶ τοῦ, τῇ ἀνελευθε‐ ρίᾳ καὶ μικρολογίᾳ· τὸν γὰρ ῥύπον ἐπὶ τῶν ἀνελευθέρων ἐτίθεσαν. οὕτω γοῦν ῥυποκονδύλους λέγουσι τοὺς τοιούτους.322

4

.

65

 Ἀχρειόγελως ἄνθρωπος: ὁ ἐπὶ τοῖς ἀχρήστοις καὶ μὴ σπουδαίοις γελῶν καὶ χαίρων.

4

.

66

Ἄχειρ νιφθῆναι βούλεται: ἐπὶ τῶν ἀδυνάτων.

4

.

67

 Ἄχρι κόρου: ὅτι ἄχρι κόρου ἐκεῖνος ἀναίσθη‐ τός ἐστι· καί· οὗτος ἄχρι κόρου φενακίζει.

4

.

68

 Ἀχνυμένη σκυτάλη: ἐπὶ τῶν λυπρὰς ἀγγελίας ἀγ‐ γελλόντων. ἔθος γὰρ ἐπὶ ξύλου εἱλίσσειν τὸ γραφὲν ἐν σκυ‐ τάλῃ καὶ πέμπειν, οἱονεὶ ἀπειλοῦντες οἱ παλαιοὶ οἷς ἐβού‐ λοντο πέμπειν· οἱ δὲ δεχόμενοι ἴσῳ σκυτάλῃ ἀνταπειλοῦν‐
5τες ἀνεγίνωσκον τὸ γραμματεῖον.323

4

69t

Ἀρχὴ τοῦ β στοιχείου. Τὸ β μετὰ τοῦ α.

4

.

69

 Βαθεῖαν αὔλακα: ἐπὶ τῶν βαθείας φρένας καὶ κε‐ κρυμμένας ἐχόντων.

4

.

70

 Βάκηλος εἶ: ἀντὶ τοῦ γυναικώδης καὶ ἄνανδρος· ὁ γὰρ Βάκηλος μέγας μὲν ἦν, ἀνόητος δὲ καὶ γυναικώδης.

4

.

71

 Βάκχης τρόπον: ἐπὶ τῶν ἀεὶ στυγνῶν καὶ σιωπηλῶν· παρόσον αἱ Βάκχαι σιγῶσι.

4

.

72

Βάλλ’ ἐς Μακαρίαν: οἷον εἰς ᾅδου. Μακαρία γὰρ
ἡ Ἡρακλέους ὁπηνίκα ἐπεστράτευσεν ὁ Εὐρυσθεὺς ταῖς Ἀθήναις ἑαυτὴν ἀπέδωκε σφάγιον ὑπὲρ τῆς τῶν λοιπῶν σωτηρίας.324

4

.

73

 Βάμμα Κυζικηνόν: τὴν ἀκάθαρτον ἀσχημοσύνην οἱ Ἀττικοὶ λέγουσιν.

4

.

74

 Βάμμα Σαρδινιακόν: ἀντὶ τοῦ, μή σε ἐρυθρὸν ποιήσω· νῆσος γάρ ἐστι μεγίστη ἡ Σαρδὼ πρὸς τῇ Ἰταλίᾳ, ἐν ᾗ γίνονται πορφύραι διάφοροι καὶ ὀξύτατοι. βούλεται
οὖν δηλοῦν, ἵνα μή σε πληγὰς ἐντρίψω.325

4

.

75

 Βατακάρας: ἐπὶ τῶν παχέων καὶ ἀδυνάτων. κατὰ συστολὴν δὲ ἀναγνωστέον.

4

.

76

 Βάτου σίλφιον: ἐπὶ τῶν σπανίους τιμὰς λαμβανόν‐ των· οἱ γὰρ Κυρηναῖοι ἑνὶ τῶν Βάτων ἐξαίρετον ἔδοσαν τὸ σίλφιον, καὶ τοῦ νομίσματος ἐπὶ μὲν θατέρου Ἄμμωνα, ἐπὶ δὲ θατέρου σίλφιον ἐτύπωσαν. οἱ δὲ ἐπὶ Λιβύης Ἀμ‐
5πελιῶται εἰς Δελφοὺς ἀνέθεσαν καυλὸν σιλφίου.

4

.

77

 Βάτραχος Σερίφιος: ἐπὶ τῶν ἀφώνων· οἱ γὰρ ἐν τῇ Σερίφῳ βάτραχοι οὐ βοῶσιν⁝ Αἴτιον δὲ ἡ τοῦ ὕδα‐ τος ἄγαν ψυχρότης· ὅθεν εἴ τις ἐφ’ ἕτερα μετάγοι τὸ ζῷον, λάλον εὐθὺς ἐνεποίησε καὶ πρὸς τὴν οἰκείαν μετεβίβασε
5φύσιν. Κυρηναῖον δὲ βάτραχον τὸ τῶν ὑδάτων πικρὸν ἄλαλον ἀπεργάζεται.

4

.

78

 Βατράχῳ οἰνοχοεῖς: ἐπὶ τῶν ταῦτα παρεχόντων, ἅπερ οὐ χρῄζουσιν οἱ λαμβάνοντες⁝ Ὁ βάτραχος τὸν ὕδρον μισεῖ, καὶ δέδοικεν ἰσχυρῶς, οὐκοῦν τῇ βοῇ τῇ πολλῇ πειρᾶται ἀντεκπλήττειν αὐτὸν καὶ ἀντιφοβεῖν.

4

.

79

Βαβαὶ Μύξος: ἐπὶ τῶν μεγαλαυχούντων· οὗτος γὰρ
ἱερεὺς τῆς Ἀρτέμιδος ὢν μεγάλαυχος ἦν.326

4

.

80

Βατταρίζειν: ἀντὶ τοῦ τραυλίζειν.

4

.

81

 Βασίλειος ὀφθαλμός: τὸν ἐπί τινα ἀρχὴν πεμπό‐ μενον οὕτως ἐκάλουν.

4

.

82

 Βάσανος λίθος: ἐπὶ τῶν ἐξεταζομένων ἐν λόγοις· παρόσον ἡ Λυδία λίθος τὸν χρυσὸν δοκιμάζει.

4

.

83

 Βάλλων φεύξεσθαι οἴει: πρὸς τοὺς κακόν τι ποι‐ οῦντας καὶ οἰομένους φυγεῖν.

4

.

84

 Βάλλ’ ἐς ὕδωρ: ἀντὶ τοῦ καταπόντισον. Ἐπὶ τῶν ὀλέθρου ἀξίων.

4

.

85

 Βάλλ’ εἰς ἔχοντα τὴν ἐπιστήμην: ἐπὶ τῶν λοιδο‐ ρούντων τοὺς ὁμοτέχνους.

4

.

86

 Βατράχῳ ὕδωρ: καί· στέαρ γαλῇ: ἐπὶ τῶν ταῦτα διδόντων, οἷς χαίρουσιν οἱ λαμβάνοντες.

4

.

87

 Βάλλειν μήλοις: ἐπὶ τῶν τυχεῖν ὧν ἐρῶσι βουλομένων. παρήχθη δὲ ἀπὸ τῶν πεμφθέντων ἐπ’ Ἀταλάντην μήλων·
προύκειτο γὰρ τῷ νικῶντι δρόμῳ τὴν Ἀταλάντην ἔπαθλον ὁ ταύτης γάμος. ὁ γοῦν Ἱππομένης εἰς ἅμιλλαν καταστάς,327
5βουλόμενος αὐτὴν νικῆσαι, χρυσᾶ μῆλα ἔῤῥιψε· καὶ περὶ τὴν τούτων συλλογὴν ἐκείνης ἀσχολουμένης, οὗτος ταύτην ὑπερέβαλε.

4

88t

Τὸ β μετὰ τοῦ δ.

4

.

88

 Βδέλυγμα ἐρημώσεως: ἤγουν εἴδωλον καὶ ἐκτύ‐ πωμα καὶ σημεῖον τῆς ἐρημώσεως. ἦσαν δὲ εἰκόνες τινὲς ἀπηγορευμέναι τῶν νόμων, εἰς τοῦτο εἰσκομιζόμεναι. Ὃ δὴ Πιλάτος πεποίηκε. Λέγεται δὲ ἐπὶ τῶν ἠβδελυγμένων.

4

89t

Τὸ β μετὰ τοῦ ε.

4

.

89

 Βεκκεσέληνε: ἀρχαῖε καὶ ἀνόητε· σύγκειται ἡ λέξις ἀπὸ τοῦ βέκκος, ὁ ἄρτος κατὰ διάλεκτον τῶν Λυδῶν, καὶ
τοῦ σελήνη· ἀμφότερα γὰρ ἀρχαῖα.328

4

90t

Τὸ β μετὰ τοῦ η.

4

.

90

 Βησᾶς ἕστηκεν: ἐπὶ τῶν ὑπομώρων. οὗτος γὰρ ἕστη‐ κεν ἀχανὴς καὶ παταγώδης καὶ ὑπόμωρος.

4

.

91

 Βὴξ ἀντὶ πορδῆς: ἐπὶ τῶν περδόντων καὶ προσ‐ ποιουμένων βήττειν ἢ γελᾷν· ὃ ἐκλαμβάνεται ἐπὶ τῶν ἐν ἀπορίᾳ τι πράττειν προσποιουμένων.

4

92t

Τὸ β μετὰ τοῦ ι.

4

.

92

Βίαντος Πριηνέως δίκη: οὗτος εἷς τῶν ἑπτὰ σο‐
φῶν ἦν. λέγεται δὲ εἰς τὰς δίκας δεινὸς γεγονέναι.329

4

.

93

 Βίον μεμαγμένον: ἐπὶ τῶν εὐδαιμονιζόντων ἐπὶ πολυτελεῖ καὶ ἡδεῖ βίῳ.

4

.

94

Βίον ἀκανθώδη: τὸν τραχὺν καὶ σκληρόν.

4

.

95

 Βιβλίον τοὐμὸν μέθυ: πρὸς τοὺς διαφθείροντάς τινα ἔργα· ἢ ἐπὶ τῶν φιλολόγων.

4

.

96

 Βίοι ἀνθρώπων καὶ φυτῶν σπέρματα συνεξομοι‐ οῦνται ταῖς χώραις.

4

.

97

 Βία πενήτων, πλουσίων παράκλησις: παρόσον οἱ μὲν πένητες ἀναγκάζονται, οἱ δὲ πλούσιοι θρύπτονται καὶ θωπεύονται.

4

98t

Τὸ β μετὰ τοῦ λ.

4

.

98

 Βλέπειν γὰρ ἄντικρυς δόξεις μ’ Ἄρην: ἐπὶ τῶν ὑπισχνουμένων παντὶ σθένει συμπράττειν.

4

.

99

Βλακὸς ἀχρηστότερος: εἴρηται ἀπὸ ἰχθύος τινός,
ὁμοίου σιλούρῳ, ἀχρήστου δὲ οὕτως, ὡς μηδὲ κύνα αὐτῷ χρῆσθαι. οἱ δὲ ἀπὸ τοῦ πρὸς τῇ Κύμῃ χωρίου Βλακείας, οὗ μέμνηται καὶ Ἀριστοτέλης. καὶ ἐν Ἀλεξανδρείᾳ δὲ τέ‐330
5λος τι βλακεννόμιον, ὃ οἱ ἀστρολόγοι τελοῦσι, διὰ τὸ τοὺς μόρους εἰσιέναι πρὸς αὐτούς.

4

100t

Τὸ β μετὰ τοῦ ο.

4

.

100

 Βοῦς Κύπριος εἶ: ἤτοι κοπροφάγος· τοιοῦτοι γὰρ οἱ ἐκεῖσε βόες.

5

.

1

 Βοῦς ὁ Μολοττῶν: ἐπὶ τῶν εἰς πολλὰ διαιρουμένων πράγματα· οἱ γὰρ Μολοττοὶ τοὺς βόας ἐν ταῖς ἑορταῖς εἰς πολλὰ διέτεμον.

5

.

2

 Βοῦς ἐπέβη: ἐπὶ τῶν ἐξαίφνης σιωπώντων. τὸ γὰρ ἀργύριον βοῦν εἶχε τῶν Ἀθηναίων· οἱ οὖν δωροδοκούμενοι ἐσιώπων.

5

.

3

Βουδόρῳ νόμῳ: ἐπὶ τῶν ἀξίων δαίρεσθαι ὡς οἱ βόες.

5

.

4

Βοιότιος νόμος: ἐπὶ τῶν τὰς ἀρχὰς μὲν ἠρεμαίως
ἐχόντων, αὖθις δὲ σφοδρῶς ἐπιγινομένων.331

5

.

5

 Βότρυς πρὸς βότρυν πεπαίνεται: ἐπὶ τῶν ἐξι‐ σοῦσθαι φιλονεικούντων.

5

.

6

Βοῦς ὑπὸ ζυγόν: ἐπὶ τῶν μοχθούντων ἀεί.

5

.

7

 Βοῦν ἐπὶ γλώττης: ὅ ἐστι νόμισμα. ἁρμόζει δὲ ἐπὶ τῶν ῥητόρων τῶν λαμβανόντων νομίσματα ὑπὲρ τοῦ μὴ κατηγορῆσαι τινά, ἀλλὰ σιωπῆσαι.

5

.

8

 Βοῦς ἕβδομος: πέμματα, κέρατα ἔχων κατὰ μίμη‐ σιν τῆς πρωτοφαοῦς σελήνης. ἐκάλουν δὲ αὐτὸ βοῦν προσ‐ τιθέντες καὶ τὸν ἕβδομον, ὅτι ἐπὶ ἓξ τῆς σελήνης ἐπε‐ θύετο οὗτος ἕβδομος, ὡς Εὐθυκλῆς ἐν Ἀταλάντῃ. τάτ‐
5τεται δὲ ἐπὶ τῶν ἄγαν ἀναισθήτων. Οἱ δέ φασιν ἕβδο‐ μον βοῦν, ὅτι οἱ πένητες ἔθυον ἔμψυχα ἕξ· πρόβατον, ὗν, αἶγα, ὄρνιν πετεινὸν, χῆνα, καὶ ἕβδομον βοῦν⁝ Ἡ βοῦς, ἔνθα τὸν μόσχον ἀφῃρέθη, ἐνταῦθα ἐλθοῦσα, ὀδύρεται μυκηθμῷ συντρόφῳ τὸ πάθος. καὶ βόες μέντοι
10ὑπὸ ζυγὸν ἰέναι θέλοντες, οἱ μὲν μειδιῶσιν, οἱ δὲ ἐπὶ πόδα ἀναχωροῦσιν. ἵππος δὲ ἄρα καὶ ὅταν ἀκούσῃ ψαλλίων κρότον καὶ χαλινοῦ κτύπον καὶ προστερνίδια θεάσηται, φριμάττεται ἐνταῦθα καὶ τὰς ὁπλὰς σκιρτῶν ἐπικροτεῖ καὶ ἐνθουσιᾷ⁝ Βοῦς δ’ ἢν καταπίῃ βούπρηστιν· ἔστι δὲ
15ζῷον· πίμπραται, καὶ ῥηγνύμενος ἀπόλλυται οὐ κατὰ
μικρόν.332

5

.

9

 Βοῦς εἰς ἀμητόν: ἐπὶ τῶν ἐπ’ ὠφελείᾳ καμνόντων⁝ Πτολεμαίῳ τῷ δευτέρῳ, φασίν, ἐξ Ἰνδῶν κέρας ἐκομίσθη καὶ τρεῖς ἀμφορέας ἐχώρησεν. οὗτος ἄρα βοῦς ἦν, ὡς ἐκ‐ πεφυκέναι οἱ τηλικοῦτον κέρας.

5

.

10

 Βοῦς ἐν αὐλίῳ γέρων: ἐπὶ τῶν δι’ ἀσθένειαν ἡσυ‐ χαζόντων.

5

.

11

 Βοιώτιος νοῦς: ἐπὶ τῶν ἀπαιδεύτων· εἰς τοῦτο γὰρ ἐσκώπτοντο Βοιωτοί.

5

.

12

 Βοιώτια αἰνίγματα: ἐπὶ τῶν ἀσυνέτων. Βοιωτὴ γὰρ ἡ Σφίγξ.

5

.

13

 Βοῶν ὦτα ἔχετε: ἐπὶ τῶν μὴ συνιέντων. Ἀνταγόρας γὰρ ἀναγινώσκων παρὰ Βοιωτοῖς τὸ τῆς Θηβαΐδος γράμμα, ἐπεὶ οὐδεὶς ἐπεσημαίνετο κλείσας τὸ βιβλίον, εἰκότως, ἔφη,
καλεῖσθε Βοιωτοί· βοῶν γὰρ ὦτα ἔχετε.333

5

.

14

 Βορβόρῳ ὕδωρ λαμπρὸν οὔποθ’ εὑρήσεις: ἐπὶ τῶν τὰ κάλλιστα μιγνύντων τοῖς αἰσχίστοις.

5

.

15

 Βοῦς ἐν πόλει: ἐπὶ τῶν θαυμαζομένων. Λυσίας γὰρ ἐν ἀκροπόλει βοῦν ἔθηκεν.

5

16t

Τὸ β μετὰ τοῦ ρ.

5

.

16

 Βρασίδας μὲν ἀνὴρ ἀγαθός· ἁ δὲ Λακεδαίμων πολλὼς ἔχει τήνου κάῤῥονας: ἐπὶ τῶν ἑαυτοὺς οἰο‐ μένους κρείσσους εἶναι τῶν ἄλλων.

5

17t

Τὸ β μετὰ τοῦ ω.

5

.

17

 Βῶμαξ εἶ καὶ βωμολόχος: οὗτος ἀπὸ τῶν βωμῶν, πρὶν καρπωθῆναι, αἴρων. τάσσεται δὲ ἐπὶ τῶν μαλακιζο‐
μένων.334

5

.

18

 Βώλοις ἄρουραν: ἐπὶ τῶν τοῖς μικροῖς χαριζομένων τοὺς μεγάλους.

5

19t

Ἀρχὴ τοῦ γ στοιχείου. Τὸ γ μετὰ τοῦ α.

5

.

19

 Γάλα ὀρνίθων: ἐπὶ τῶν λίαν εὐδαιμονούντων καὶ πάντα κεκτημένων· τὸν γὰρ Σάμον οἱ θέλοντες ἐπαινεῖν
καὶ τὸν Ἄμασιν τοῦτο ἔλεγον. ἄλλοι δὲ ἐπὶ τῶν σπανίων.335

5

.

20

Γαλῆ Ταρτησία: ὡς μεγάλων ἐκεῖ γινομένων.

5

.

21

 Γαλῇ χιτών: αὕτη ἐπὶ τῶν ἀδίκων τάσσεται καὶ μη‐ δὲν ἀνιέντων· ὁμοία ἐστὶ τῇ· Οὐ πρέπει γαλῇ κρο‐ κωτός⁝ Φασί, τὴν γαλῆν καὶ τὸν αἴλουρον πάντα
ὅσα δυσώδη ἐστὶ μισεῖν· ταύτῃ τοι καὶ τὸ σφέτερον περίσ‐336
5σευμα ἀφίεναι, πρότερον βόθρον ὀρύξαντας, ἵνα ἀφανίσω‐ σιν αὐτὸ, τῆς γῆς ἐπιβαλόντες. ἔστι δὲ ὁ μὲν ἄῤῥην λαγνί‐ στατος, ὁ δὲ θῆλος φιλότεκνος· φεύγει δὲ τὴν πρὸς τὸν ἄῤῥενα ὁμιλίαν· ἀφίησι γὰρ τὸν θορὸν θερμότατόν τε καὶ προσεοικότα πυρί, καὶ καίει τῆς θηλείας τὸ ἄρθρον. εἰδὼς
10οὖν ὁ ἄῤῥην τοῦτο τὰ κοινὰ βρέφη διαχρῆται· ἡ δὲ παί‐ δων ἑτέρων πόθῳ ἑαυτὴν παρέχει συνελθεῖν.

5

.

22

 Γαστέρα μοι προφέρεις, κάλλιστον ὄνειδος ἁπάντων, Ἣ πλήρης μὲν ἐλαφροτέρη, κενεὴ δὲ βαρεῖα: ἐπὶ τῶν γαστριμάργων.

5

.

23

 Γασύπους κρεῶν ἐπιθυμεῖ: ἐπὶ τῶν ἐπιθυμούν‐ των τῶν ἀλλοτρίων.

5

.

24

Γάμος Αἰγύπτου: ἐπὶ τῶν ἀλυσιτελῶς γαμούντων⁝
Αἴγυπτος καὶ Δαναὸς ἦσαν ἀδελφοὶ ἀπ’ Ἰοῦς τῆς Ἰνάχου θυγατρὸς καὶ Βήλου. τούτων ὁ μὲν Αἴγυπτος εἶπε παῖδας πεντήκοντα ἄῤῥενας· ὁ δὲ Δαναὸς πεντήκοντα θυ‐337
5γατέρας, ὃς φθονῶν τῷ ἀδελφῷ Αἰγύπτῳ διὰ τὴν τῶν ἀῤῥένων παίδων κτῆσιν καὶ φοβηθεὶς ὅπως μὴ ὑπ’ αὐτοῦ ἐκβληθῇ τῆς βασιλείας ἀνδρωθέντων τῶν υἱῶν αὐτοῦ, ἐδίωξεν αὐτὸν εἰς Αἴγυπτον ἅμα τοῖς παισίν, ὅθεν καὶ ἀπ’ αὐτοῦ ἡ χώρα Αἴγυπτος ἐκλήθη. Χρόνου δέ τινος γινομένου καὶ
10τῶν παίδων ἀνδρωθέντων θαῤῥῶν τῇ τούτων δυνάμει παρ‐ εγένετο εἰς τὸ Ἄργος. Ὁ δὲ Δαναὸς φοβούμενος αὐτὸν καὶ πρόνοιαν ποιούμενος τῆς βασιλείας, ἐπιβουλὴν κατὰ τῶν Αἰγύπτου υἱῶν ταύτην ἐσκέψατο· συνέθετο γὰρ τῷ Αἰγύπτῳ συνάψαι πρὸς γάμον τὰς ἑαυτοῦ θυγατέρας τοῖς
15υἱοῖς αὐτοῦ· ἑτοίμως δ’ ἐπαγγειλάμενος τῷ Αἰγύπτῳ, συνεβούλευσε ταῖς θυγατράσιν ὁ Δαναὸς, ὥστε ἀνελεῖν νύκτωρ τοὺς ἑαυτῶν ἄνδρας πρὸ τῆς μίξεως τῆς πρὸς αὐ‐ τοὺς, θάνατον ἀπειλήσας ταῖς μὴ τοῦτο ποιησάσαις. Αἱ μὲν οὖν πᾶσαι, ἔχουσαι τὰ ἐκ τοῦ πατρὸς προστάγματα,
20ἀνεῖλον τοὺς ἄνδρας, μία δὲ μόνη ἐφείσατο τοῦ Λυγγέως, ἀπὸ τῆς μίξεως διάθεσιν ἔχουσα πρὸς αὐτόν· οὗτος δὲ σω‐ θεὶς ἐξεδίκησε τοὺς αὐτοῦ ἀδελφούς. ἐφόνευσε γὰρ τὰς θυ‐ γατέρας τοῦ Δαναοῦ καὶ αὐτὸν καὶ τῆς βασιλείας ἐκράτησε τοῦ Ἄργους ἅμα τῇ Κλυταιμνήστρᾳ. καὶ γὰρ ἐκ τούτων
25Ἄβας, ἐξ οὗ καὶ Προῖτος καὶ Ἀκρίσιος, ἐξ οὗ καὶ Δανάη,
ἐξ ἧς Περσεύς.338

5

.

25

 Γαλῇ χιτώνιον: ἐπὶ τῶν τὰ ἑαυτῶν περιβλήματα ἐσθιόντων.

5

.

26

 Γαλῆν ἔχεις: ἐπὶ τῶν ἀποτρεπτικῶν· παρόσον οἱ γαλῆν ἔχοντες οὐκ εὐτυχοῦσιν.

5

27t

Τὸ γ μετὰ τοῦ ε.

5

.

27

 Γελοιότερος Μελιτίδου: ἐπὶ τῶν ἐπὶ μωρίᾳ διαβε‐ βοημένων. Μελιτίδης γὰρ ἦν ἀνὴρ κωμῳδούμενος ὑπὸ
τῶν ποιητῶν ἐπὶ μωρίᾳ.339

5

.

28

 Γέλως συγκρούσιος: παρόσον τινὲς γελῶντες τὰς χεῖρας συγκρούουσιν ἢ τοὺς πόδας. τάττεται δὲ ἐπὶ τῶν ἀτάκτως καὶ ἀκόσμως γελώντων.

5

.

29

Γέλως Μεγαρικός: ἐπὶ τῶν ἀώρως θρυπτομένων·
ἤκμαζε γὰρ ἡ Μεγαρικὴ κωμῳδία ἐπὶ χρόνον.340

5

.

30

 Γεννητὸς γεγονὼς τήρει τὴν τάξιν: λέγονται δὲ γεννῆται οὐχ οἱ ἐκ γένους καὶ ἀφ’ αἵματος προσήκοντες, ἀλλὰ οἱ ἐκ τῶν γενῶν τῶν συννενεμημένων εἰς τὰς φατρίας· οὗτοι δέ εἰσι καθάπερ οἱ δημόται καὶ φράτορες νόμῳ τινὶ
5ἔχοντες κοινωνίαν· τὸ δὲ γένος ἔχει ἄνδρας τριάκοντα, αἱ δὲ φατρίαι ἐκαλοῦντο τριτταί, ὅτι ἐκ τεσσάρων φυλῶν οὐ‐ σῶν, εἰς τρία ἑκάστην διεῖλον μέρη· τὰς μὲν φυλὰς τέσ‐ σαρας ποιήσαντες, ἀπομιμησάμενοι τὰς τοῦ ἐνιαυτοῦ ὥρας, τὰς δὲ φατρίας καὶ τριττὰς δώδεκα, καθάπερ οἱ μῆνες· τὰ
10δὲ γένη τριάκοντα ἑκάστῃ φατρίᾳ, καθάπερ αἱ ἡμέραι τξε.

5

.

31

 Γέρων ἀλώπηξ οὐχ ἁλίσκεται: ἐπὶ τῶν διὰ χρό‐ νου πλῆθος οὐχ ἁμαρτανόντων.

5

.

32

 Γεράδρυον μεταφυτεύειν: ἐπὶ τοῦ μὴ δεῖν τοὺς γέροντας ἐπὶ τὰ τῶν ἀκμαζόντων ἔργα προπέμπειν. γερά‐ δρυον γὰρ τὸ γηράσκον φυτόν· δρῦς γὰρ πᾶν φυτὸν γενικῷ ὀνόματι καλεῖται.

5

.

33

Γενναῖος εἶ ἐκ βαλαντίου: ἐπὶ τῶν διὰ πλοῦτον
εὐγενῶν εἶναι δοκούντων.341

5

.

34

Γέροντος πόστης δρυϊνὸς πάτταλος: δημώδης.

5

.

35

 Γέρανοι, λίθου καταπεπτωκότος: ἐπὶ τῶν προ‐ νοητικῶς τι ποιούντων· αἱ γὰρ γέρανοι πετόμεναι λίθους φέρουσιν⁝ Αἱ γέρανοι γίνονται μὲν ἐν Θράκῃ· ἡ δὲ χειμεριώτατον χωρίον ἐστὶ καὶ κρυμωδέστατον· καὶ θέρους
5μὲν κατὰ χώραν μένουσι, φθινοπώρου δὲ ἤδη μεσοῦντος εἰς Αἴγυπτον καὶ Αἰθιοπίαν ἀπαίρουσιν. ὥσπερ οὖν γῆς περίοδον εἰδυῖαι καὶ φύσεις ἀέρων καὶ ὡρῶν διαφοράς, καὶ χειμῶνα ἠρινὸν διαγαγοῦσαι, πάλιν ἔαρος ὑποστρέφουσιν ὀπίσω· ποιοῦνται δὲ ἡγεμόνας τῆς πτήσεως τὰς ἤδη τῆς
10ὁδοῦ πεπειραμένας· εἶεν δ’ ἂν ὡς τὸ εἰκὸς αἱ πρεσβύτεραι· καὶ οὐραγεῖν δὲ τὰς τηλικαύτας ἀποκρίνουσι· μέσαι δὲ αὐ‐ τῶν αἱ νέαι τετάχαται. Φυλάξασαι δὲ ἄνεμον οὖρον καὶ φίλον σφίσι καὶ κατόπιν ῥέοντα, χρώμεναί οἱ πομπῷ, καὶ ἐπωθοῦντι ἐς τὸ πρόσω, εἶτα μέντοι τρίγωνον ὀξυγωνίον
15τὸ σχῆμα τῆς πτήσεως ἀποφήνασαι, ἵνα ἐμπίπτουσαι τῷ ἀέρι διακόπτωσιν αὐτόν, ῥᾷστα τῆς πορείας ἐχόμεναι. ὅταν δὲ προσφερόμενον ἀετὸν ἴδωσι, γενόμεναι κύκλος καὶ κολ‐ πωσάμεναι, μηνοειδὲς τὸ μέσον ἀποφήνασαι, ἀπειλοῦσιν ὡς ἀντιταξόμεναι· ὁ δὲ ἀναχωρεῖ καὶ κρούεται τὸ πτερόν.
20ἀλλήλων δὲ τοῖς πυγαίοις ἐπερείδουσαι τὰ ῥάμφη, εἶτα μέντοι τρόπον τινὰ τὴν πτῆσιν συνδέουσι, καὶ τὸν κάμα‐ τόν σφισιν εὐκάματον ἀποφαίνουσιν⁝ Ἔτι περὶ τῶν αὐτῶν. Αἱ γέρανοι ἐξ Αἰγύπτου ὥρᾳ θέρους ἀνιστάμε‐ ναι, οὐκ ἀνεχόμεναι τὸ θάλπος, τείνασαι τὰς πτέρυγας
25ὥσπερ ἱστία φέρονται διὰ τοῦ ἀέρος εὐθὺ τῆς Σκυθῶν γῆς· ἅτε δὲ οὐκ ἐν ῥυθμῷ ὂν τὸ ζῷον, ἀλλ’ ἐμβριθὲς μὲν τὰ μέσα, μακρὸν δὲ κατὰ τὸν αὐχένα, κοῦφον δὲ κατὰ τὸ
οὐραῖον, ἀραιὸν δὲ κατὰ τὰς πτέρυγας, ἐσχισμένον δὲ κατὰ τὰ κῶλα, κλυδωνίζεται τὴν πτῆσιν, ὥσπερ ναῦς χειμαζο‐342
30μένη· τοῦτο γνοῦσα ἡ γέρανος ἢ αἰσθομένη ἢ πειραθεῖσα οὐ πρότερον ἀνίπταται, πρὶν ξυλλάβῃ λίθον τῷ στόματι, ἕρμα εἶναι αὐτῇ πρὸς τὴν πτῆσιν⁝ Κυβερνήτης ἰδὼν ἐν πελάγει μέσῳ γεράνους ὑποστρεφούσας καὶ τὴν ἔμπα‐ λιν πετομένας, συνεῖδεν ἐναντίου προσβολὴν πνεύματος.
35καὶ τῶν ὀρνέων μαθητὴς γενόμενος παλίμπλους ἦλθε καὶ τὴν ναῦν περιέσωσεν.

5

.

36

 Γέρων βοῦς ἀπένθητος δόμοισιν: ἐπὶ τῶν καθ’ ὥραν τελευτησάντων.

5

.

37

 Γέρων πίθηκος ἁλίσκεται μέν, μετὰ χρόνον δ’ ἁλίσκεται: ἐπὶ τῶν ἅπαξ δυστυχησάντων.

5

.

38

 Γέλως Ἰωνικός: ἐπὶ τῶν ἐκλελυμένων· εἰς τοῦτο γὰρ οἱ Ἴωνες διαβάλλονται.

5

.

39

Γέροντα δ’ ὀρθοῦν φλαυρόν, ὃς νέος πέσοι.343

5

40t

Τὸ γ μετὰ τοῦ η.

5

.

40

 Γηράσκω ἀεὶ πολλὰ διδασκόμενος: ἐπὶ τῶν διὰ γῆρας ἐμπειροτέρων.

5

.

41

Γῆρας λέοντος κρεῖσσον ἀκμαίων νεβρῶν.

5

.

42

Γῆς ἔντερα: ἐπὶ τῶν μηδενὸς ἀξίων.

5

.

43

Γηρᾷ βοῦς, τὰ δ’ ἔργα πολλὰ τῷ βοΐ: ἐπὶ τῶν
γεγηρακότων καὶ μηκέτι χρησιμευόντων.344

5

44t

Τὸ γ μετὰ τοῦ ι.

5

.

44

 Γιγάντων ἀπόνοια: ἐπὶ τῶν ἀθέων καὶ ἀσεβῶν· παρόσον κἀκεῖνοι τοιοῦτοι.

5

45t

Τὸ γ μετὰ τοῦ λ.

5

.

45

 Γλαύκου τέχνη: ἐπὶ τῶν μὴ ῥᾳδίως κατεργαζομένων. ἢ ἐπὶ τῶν πάνυ ἐπιμελῶς καὶ ἐντέχνως εἰργασμένων· ἐπειδὴ οὗτος εὗρε σιδήρου κόλλησιν, Χῖος ὤν.

5

.

46

 Γλαῦκα Ἀθήναζε: καί· Γλαῦκα Ἀθηναίοις: ἐπὶ τῶν τοιαῦτα ἀλλαχόθεν ἐμπορευομένων πρὸς τοὺς ἄφθονα ἔχοντας.

5

.

47

 Γλαῦκος ἄλλος ἱππόβρωτος⁝ Φασίν, ὅτι οὗ‐ τος κατεβρώθη ὑπὸ τῶν ἵππων ἀγνοοῦντες, ὅτι ἱπποτρο‐ φῶν, καὶ τῶν οἰκείων οὐδενὸς ἐπιμελούμενος ἐπετρίβη καὶ ἐπέλιπεν αὐτὸν ὁ βίος.

5

.

48

 Γλαῦκος πιὼν μέλι, ἀνέστη: ἐπὶ τῶν κηρυχθέν‐ των, ὅτι ἀπέθανον, εἶτα φανερουμένων⁝ Γλαύκου ἀπο‐ θανόντος, οὐ τοῦ Σισύφου, ἐπὶ τῷ μέλιτι, ὁ Μίνως ἐν τῷ τύμβῳ κατώρυξε τὸν τοῦ Κοιράνου Πολύειδον, ὃς ἦν
5ἐκ τοῦ Ἄργους. ὃς ἰδὼν δράκοντι πόαν ἐπιθέντα τεθνεῶτι καὶ ἀναστήσαντα αὐτὸν, καὶ οὗτος τὸ αὐτὸ ποιήσας εἰς
τὸν Γλαῦκον ἀνέστησε. Τοῦτο δὲ ἀδύνατον. ἐγένετο δὲ τοιόνδε τί· Γλαῦκος πιὼν μέλι, ἐταράχθη· χολῆς δὲ πλείο‐ νος αὐτῷ κινηθείσης ἐλυποθύμησεν ὁ Γλαῦκος. ἀφίκοντο345
10οὖν οἵ τε ἄλλοι ἰατροί, ἅτε δὴ χρήματα ληψόμενοι, ἀλλὰ δὴ καὶ Πολύειδος. ὃς ἰδὼν τὴν πόαν ἣν ἔμαθε παρά τινος ἰατροῦ, ᾧ ὄνομα ἦν Δράκων, καὶ ταύτῃ τῇ βοτάνῃ χρη‐ σάμενος, ὑγιᾶ ἐποίησε τὸν Γλαῦκον. ἔλεγον οὖν τινες, ὅτι Πολύειδος τὸν Γλαῦκον ὑπὸ μέλιτος θανόντα ἀνέστησεν·
15ἀφ’ ὧν τὸν μῦθον ἐπλάσσαντο.

5

.

49

 Γλαῦκος φαγὼν πόαν οἰκεῖ ἐν θαλάττῃ: ὁμοία τῇ προτέρᾳ⁝ Αἴδεται ὅτι Γλαῦκος ὁ θαλάττιος φαγὼν πόαν, ἀθάνατος ἐγένετο καὶ νῦν ἐν θαλάττῃ οἰκεῖ. τὸ δὲ τῇ πόᾳ ταύτῃ μόνον Γλαῦκον ἐντυχεῖν, καὶ λίαν ἔνι γε
5εὐηθές, τό τε ἄνθρωπον ἐν θαλάσσῃ ἢ ἄλλο τι τῶν χερ‐ σαίων ζῆν. Ἔχει δὲ τὸ ἀληθὲς οὕτως· Γλαῦκος ἦν ἀνὴρ ἁλιεὺς Ἀνθηδόνιος· ἦν δὲ κολυμβητής, ἐν τούτῳ ὑπερ‐ φέρων πάντων κολυμβητῶν. κολυμβῶντα δὲ ἐν τῷ λιμένι ὁρώντων αὐτὸν τῶν πολιτῶν, αὐτὸς διακολυμβήσας εἴς
10τινα τόπον, καὶ μὴ ὠφθεὶς τοῖς οἰκείοις ἡμέρας ἱκανάς, διακολυμβήσας πάλιν, ὤφθη αὐτοῖς. πυνθανομένων δὲ τῶν οἰκείων, ποῦ διέτριβεν, αὐτὸς ψευδόμενος ἔφη, Ἐν τῇ θα‐ λάττῃ· καὶ συγκλείων εἰς αὐτὸν ἰχθύας, ὁπότε χειμὼν γέ‐ νοιτο καὶ μηδεὶς τῶν ἄλλων ἁλιέων ἰχθῦς δύναιτο λαμ‐
15βάνειν, ἐλέγετο τοῖς πολίταις, τίνας βούλοιντο τῶν ἰχθύων ἀποκομισθῆναι αὐτοῖς· καὶ κομίζων οὓς ἂν ἤθελον, Γλαῦ‐ κος θαλάσσης ἐκλήθη. καὶ περιτυχὼν θηρίῳ θαλαττίῳ ἀπώ‐ λετο· μὴ ἐλθόντος δὲ αὐτοῦ ἐκ τῆς θαλάττης ἐμύθευσαν
οἱ ἄνθρωποι, ὡς ἐν θαλάττῃ οἰκεῖ κἀκεῖ μένει.346

5

.

50

 Γλυκὺς ἀγκών: οὐ κατ’ ἐναντίωσιν ἡ παροιμία, ἀλλὰ βουλόμενος εἰπεῖν, ὦ γλυκέα ἤθη. ἔστι δὲ παροιμία, ὡς ἐπιφωνούμενον· οὕτως ἐχρήσατο Πλάτων ὁ κωμικὸς ἐν τῷ Φάωνι· γέρων αὐτῷ ὑπόκειται ἐρῶν αὐλητρίδος· ὦ χρυσοῦν
5ἀνάδημα, ὦ γλυκὺς ἀγκών. ὡς εἴ τις εἶποι· ὦ γλυκὺς πῆχυς.

5

.

51

 Γλυκὺς ἀπείρων πόλεμος: ἐπὶ τῶν ὑπ’ ἀπειρίας ἑαυτοὺς καθιέντων εἰς κινδύνους.

5

.

52

 Γλυκεῖα ὀπώρα φύλακος ἐκλελοιπότος: ἐπὶ τῶν ἄνευ μόχθου τἀλλότρια καρπουμένων.

5

.

53

 Γλῶσσα ποῦ πορεύῃ· πόλιν ἀνορθώσασα, καὶ πάλιν καταστρέφουσα; ἐπὶ τῶν διὰ λόγων ἢ βλα‐
πτόντων ἢ ὠφελούντων.347

5

.

54

 Γλαῦξ ἵπταται: ἡ πτῆσις τῆς γλαυκὸς νίκης σύμ‐ βολον τοῖς Ἀθηναίοις ἐνομίζετο. λέγεται ἐπὶ τῶν αἰσίοις χρωμένων οἰωνῷ.

5

.

55

 Γλαῦκα εἰς Ἀθήνας: ἐπὶ τῶν ἐπιδεικνυμένων πρὸς τοὺς εἰδότας ἅπερ ἄμεινον αὐτοῦ ἴσασιν, ὅτι πολλοὶ εἰς Ἀθήνας γλαῦκες⁝ Γλαῦξ ἐπί τινα πρᾶξιν σπουδῆς ἐχομένην ἀνδρὶ ὡρμημένῳ συνοῦσα καὶ ἐπιστᾶσα, οὐκ ἀγα‐
5θὸν σύμβολον, φασίν⁝ Ἐν τῇ Κρήτῃ γλαῦκα μὴ γί‐ νεσθαί φασι τὸ παράπαν, ἀλλὰ καὶ εἰσκομισθεῖσαν ἀπο‐ θνήσκειν⁝ Τὸν ἄῤῥενα ἡ θήλεια νικήσασα ὄρνιν ἐν τῇ μάχῃ, ἀμβρύνεταί τε ὑφ’ ἡδονῆς, καὶ καθίησι κάλλη,
καὶ φρονήματος ὑποπίμπλαται καὶ βαίνει μακρότερα.348

5

56t

Τὸ γ μετὰ τοῦ ν.

5

.

56

Γνῶθι σαυτόν: ἐπὶ τῶν ὑπὲρ δύναμιν κομπαζόντων.

5

57t

Τὸ γ μετὰ τοῦ ο.

5

.

57

Γόργειον βλέπει: ἐπὶ τῶν ἀγρίως βλεπόντων.

5

.

58

 Γοργόνα Περσεὺς ἐχειρώσατο: ἐπὶ τῶν πάνυ τι γενναῖον κατωρθωκότων⁝ Φασὶ τὸν Φόρκυνα τρεῖς ἐσχη‐ κέναι θυγατέρας, αἵ τινες ἕνα ὀφθαλμὸν ἔχουσαι, ἀνὰ μέρος ἐχρῶντο· τούτῳ δὲ ἡ χρωμένη ἐνετίθει αὐτῆς εἰς τὴν
5κεφαλὴν καὶ οὕτως ἔβλεπε· καὶ μιᾶς αὐτῶν τῇ ἑτέρᾳ ἀπο‐ διδούσης τὸν ὀφθαλμὸν ἔβλεπον πᾶσαι. ἐλθὼν δ’ ὁ Περ‐ σεὺς ὀπίσω αὐτῶν ἐν ἠρεμαίῳ βαδίσματι, κρατήσας τὸν ὀφθαλμὸν κατέχων καὶ ξίφος γεγυμνωμένον, φησὶ δεῖξαι αὐτῷ τὴν Γοργόνα· ἐὰν δὲ μὴ φράσωσιν, ἀποκτεῖναι αὐτάς.
10αἳ φοβούμεναι φράζουσιν. ὁ δὲ ἀποτεμὼν τὴν κεφαλὴν τῆς
Γοργόνος εἰς ἀέρα ἦλθε, καὶ δείξας ταύτην τῷ Πολυδεύκῃ λίθινον τοῦτον ἐποίησε. Τοῦτο δὲ γελοῖον, τὸ ἄνδρα ζῶντα νεκροῦ κεφαλὴν ἰδόντα ἀπολιθωθῆναι. τίς γὰρ δύναμις τοῦ νεκροῦ; ἐγένετο δὲ τοιοῦτόν τι· Φόρκυς ἦν ἀνὴρ Κυ‐349
15ρηναῖος. οἱ δὲ Κυρηναῖοι κατὰ γένος μέν εἰσιν Αἰθίοπες· οἰκοῦσι δὲ νῆσον τὴν Κύρνον, ἔξω οὖσαν τῶν Ἡρακλείων στηλῶν. ἀροῦσι δὲ Λιβύην περὶ τὸν Αὔνονα ποταμὸν κατὰ Καρχηδόνα. εἰσὶ δὲ σφόδρα χρυσοῖ. ὃς Φόρκυν ἐβασίλευε τῶν Ἡρακλείων στηλῶν· εἰσὶ δὲ τρεῖς· καὶ ποιεῖ τετράπηχυ
20ἄγαλμα Ἀθηνᾶς χρυσοῦν. καλοῦσι δὲ τὴν Ἀθηνᾶν Κυρη‐ ναῖοι Γοργόνην, ὥσπερ τὴν Ἄρτεμιν Θρᾷκες Βένδειαν, Κρῆτες δὲ Δίκτυναν, Λακεδαιμόνιοι δὲ Οὖπιν. Ὁ μὲν οὖν Φόρκυν ἀποθνήσκει πρὶν εἰς τὸ ἱερὸν ἀναθεῖναι τὸ ἄγαλμα. κατέλιπε δὲ κόρας τρεῖς, Σθενώ, Εὐρυάλην καὶ
25Μέδουσαν. αὗται γήμασθαι μὲν οὐδενὶ ἠβουλήθησαν, διε‐ λόμεναι δὲ τὴν οὐσίαν ἑκάστη ἦρχε νήσου. Τὴν δὲ Γορ‐ γόνα οὔτε ἀναθῆναι τῷ ἱερῷ αὐταῖς ἐδόκει οὔτε διελεῖν, ἀλλ’ ἐν μέρει κατετίθεντο ἐναλλὰξ θησαυρὸν ἑαυταῖς· ἦν δὲ τῷ Φόρκυνι ἑταῖρος καλὸς καὶ ἀγαθός, καὶ αὐτῷ ἐν
30παντὶ πράγματι ἐχρῶντο ὥσπερ ὀφθαλμῷ. Περσεὺς δ’ ἀνὴρ φυγὰς ἐξ Ἄργους ἐληΐζετο τὰ κατὰ θάλατταν, ἔχων πλοῖα καὶ ἰσχύν τινα περὶ αὑτόν. Πυθόμενος δὲ ταύτην τὴν Γορ‐ γόνα βασίλισσαν εἶναι γυναικῶν καὶ πολύχρυσον μέν, ὀλί‐ γανδρον δέ, πρῶτα μὲν ναυλοχεῖ ἐν τῷ πορθμῷ καὶ μεταξὺ
35τῆς Κυρήνης καὶ τῆς Σάρδεων διαπλέων τὰ παρὰ τῆς ἑτέ‐ ρας εἰς τὴν ἑτέραν τὸν ὀφθαλμὸν λαμβάνει. ὧν μία φρά‐
ζει αὐτῷ ὅτι ἄλλο οὐδὲν ἔχει λαβεῖν παρ’ αὐτῶν, εἰ μὴ τὴν Γοργόνα· μηνύει δὲ αὐτῷ τὸ πλῆθος τοῦ χρυσοῦ. αὗ‐ ται οὖν αἱ κόραι, ἐπεὶ οὐκ εἶχον τὸν ὀφθαλμὸν ἐν τῷ μέ‐350
40ρει κατὰ τὸ εἰρημένον, συνῄεσαν ὁμόσε, καὶ ᾐτιᾷτο ἑτέρα τὴν ἑτέραν. ὁπότε δὲ ἐπενοοῦντο μὴ ἔχειν, ἐθαύμαζον τί ἂν εἴη τὸ γεγονός. ἐν τούτῳ προσπλεῖ αὐταῖς ὁ Περσεὺς καὶ φράζει, ὡς αὐτὸς ἔχει ἕνα ὀφθαλμόν· καί φησι μὴ ἀπο‐ δοῦναι αὐταῖς, ἐὰν μὴ φράσωσιν, ὅπη ἐστὶν ἡ Γοργών.
45ἐπηπείλει δὲ καὶ προσκτενεῖν, εἰ μὴ εἴποιεν· ἡ μὲν οὖν Μέδουσα οὐ φράζει δεῖξαι· ἡ δὲ Σθενὼ καὶ Εὐρυάλη ἔδει‐ ξαν. τὴν μὲν οὖν Μέδουσαν ἀποκτείνει, ταῖς δὲ ἄλλαις τὸν ὀφθαλμὸν ἀποδίδωσι. λαβὼν δὲ τὴν Γοργόνα κατέκοψεν· ἀπαιτήσας δὲ τριήρη, ἐπέθηκε τῆς Γοργόνος τὴν κεφαλὴν

5

.

58

(50)

ἐπ’ αὐτὴν καὶ τῇ νηῒ δὲ ὄνομα ἔθετο Γοργών. ἐν ταύτῃ δὲ παραπλέων χρήματα παρὰ τῶν νησιωτῶν εἰσεπράττετο καὶ τοὺς μὴ διδόντας ἀνῄρει. οὕτω δὴ καὶ τοὺς Σερίφους ᾔτει προσπελάσας ἐκείνοις χρήματα· συναγαγόντων δὲ αὐ‐ τῶν, ὁ Περσεὺς ᾔτει πάλιν εἰς τὴν ἀγοράν, οἳ καὶ ἐκλι‐
55πόντες τὴν Σέριφον ᾤχοντο. Προσπλεύσας οὖν πάλιν ὁ Περσεὺς ἐπὶ τὴν ἀπαίτησιν τῶν χρημάτων καὶ ἐλθὼν εἰς τὴν ἀγορὰν, ἄνθρωπον μὲν οὐδένα εὗρε, λίθους δὲ ἀνδρο‐ μήκεις. τοῖς οὖν λοιποῖς τῶν νησιωτῶν ἔλεγεν ὁ Περσεύς, ἐπειδὰν μὴ παρεῖχον τὰ χρήματα, ὁρᾶτε, μὴ ὡς Σέριφοι
60θεασάμενοι τὴν τῆς Γοργόνος κεφαλὴν ἀπελιθώθησαν, τοῦτο πάθητε καὶ ὑμεῖς.

5

.

59

Γόνυ κνήμης ἔγγιον: ἐπὶ τῶν ἑαυτοὺς μᾶλλον ἑτέ‐
ρων ἀγαπώντων καὶ τοὺς πλησίους τῶν μακράν.351

5

60t

Τὸ γ μετὰ τοῦ ρ.

5

.

60

 Γραῦς βακχεύει: ἐπὶ τῶν παρ’ ὥραν τι ποιούντων· καὶ Ἀριστοφάνης· Γραῦς καπρῶσα καὶ βακχεύουσα.

5

.

61

 Γραῦς ὥς τις ἵππος τὸν χαραδραῖον τάφον ἕξεις: ἐπὶ τῶν ἀξίων τὰ ἔσχατα πάσχειν· οἱ γὰρ γεγηρα‐ κότες ἵπποι εἰς χαράδρους ἐμβάλλονται.

5

.

62

Γρᾶες κωθωνιζόμεναι.

5

.

63

Γραῶν ὕθλοι: ἐπὶ τῶν μάτην ληρούντων.

5

.

64

Γρῦ τὸ Δίωνος: ἐπὶ τοῦ μικροῦ καὶ τυχόντος.

5

.

65

 Γραῦς ἀνακροτήσασα πολὺν κονιορτὸν ἐγεί‐ ρει: ἐπὶ τῶν δι’ ἐμπειρίαν πολλὰ πράγματα κινούντων.

5

.

66

 Γραῦς ἀναθυᾷ: ἀντὶ τοῦ καπρᾷ. ἐπὶ τῶν παρ’ ἡλι‐ κίαν γυναικιζομένων.

5

67t

Τὸ γ μετὰ τοῦ υ.

5

.

67

 Γυμνότερος Ἰαλέμου: δηλοῖ τὸν θρῆνον· τάσσεται δὲ ἐπὶ τῶν οἰκτῶν.

5

.

68

 Γυμνοποδίαις χαίρει: ἐπὶ τῶν φιλεόρτων· παῖδες ἐχόρευον ἐν Σπάρτῃ τῆς Λακωνικῆς εἰς θεοὺς ὕμνους ᾄδον‐
τες εἰς τιμὴν τῶν ἐν Θυραιαῖς ἀποθανόντων Σπαρτιατῶν.352

5

.

69

 Γυμνῇ τῇ κεφαλῇ: ἐπὶ τῶν ἀναισχύντως χωρούντων πρὸς πᾶν τὸ τυχόν.

5

.

70

 Γύγαρθον φυσᾷς: ἐπὶ τῶν μάτην πονούντων· ση‐ μαίνει δὲ τὸ δίκτυον.

5

.

71

 Γύγου δακτύλιος: ἐπὶ τῶν πολυμηχάνων καὶ παν‐ ούργων. Γύγης γὰρ βουκόλος ὢν τῆς γῆς ῥαγείσης εὗρε νεκρὸν φοροῦντα δακτύλιον, καὶ τοῦτον περιελόμενος, φύ‐ σιν ἔχοντα ὥστε κατὰ στροφὰς τῆς σφενδόνης ὁρᾶσθαι, ὅταν
5βούληται καὶ μὴ, δι’ αὐτοῦ ἔκτεινε τὸν βασιλέα Κανδαύλην καὶ ἦρξε.

5

.

72

Γυμνὸς ὡς ἐκ μήτρας: ἐπὶ τῶν ἀπόρων.

5

.

73

Γυμνότερος παττάλου: ἐπὶ τῶν σφόδρα ἀπόρων.

5

.

74

Γυπὸς σκιά: ἐπὶ τῶν μηδενὸς λόγου ἀξίων.

5

.

75

Γυναικὸς φρένας: ἐπὶ τῶν ἀνοήτων.

5

.

76

Γυνὴ στρατηγεῖ· καί· Γυνὴ στρατεύεται: ἐπὶ
τῶν παραδόξων.353

5

.

77

Γυναικὶ μὴ πίστευε, μηδ’ ὅταν θάνῃ.

5

.

78

Γυναικῶν ὄλεθροι: ἐπὶ τῶν οἰκτρῶς ἀναιρουμένων.354

5

79t

Τὸ γ μετὰ τοῦ ω.

5

.

79

 Γωνίας ἄξιος ἀνήρ: ἐπὶ τῶν ἀσυνέτων καὶ ἀπρα‐ γμόνων.

5

80t

Ἀρχὴ τοῦ δ στοιχείου. Τὸ δ μετὰ τοῦ α.

5

.

80

 Δαιδάλου ποίημα: ἐπὶ τῶν ἀκριβούντων τὰς τέχνας⁝ Λέγεται γὰρ, ὅτι Μίνως Δαίδαλον καὶ Ἴκαρον καθεῖρξε διά τινα αἰτίαν, υἱοὺς αὐτοῦ ὄντας. Δαίδαλος δὲ ποιήσας πτέρυγας προσθετὰς ἐξῆλθε μετὰ τοῦ Ἰκάρου· νοῆσαι δὲ
5ἄνθρωπον πετόμενον ἀμήχανον καὶ ταῦτα πτέρυγας ἔχοντα προσθετάς. τὸ οὖν λεγόμενον ἦν τοιοῦτον· Δαίδαλος ὢν ἐν εἱρκτῇ, καθεὶς ἑαυτὸν διὰ θυρίδος καὶ σκαφίδι ἐμβὰς
σὺν τῷ Ἰκάρῳ εἰς θάλασσαν ἔπλεεν· αἰσθόμενος δ’ ὁ Μί‐ νως, πέμπει πλοῖα διώξοντα. ὡς ᾔσθοντο δὲ Ἴκαρός τε καὶ355
10Δαίδαλος διωκόμενοι, ἀνέμου λάβρου καὶ σφοδροῦ ὄντος, πετόμενοι ἤγουν πλέοντες ἐν τῷ πελάγει περιτρέπονται. καὶ ὁ μὲν Δαίδαλος σώζεται εἰς τὴν γῆν, ὁ δὲ Ἴκαρος τε‐ λευτᾷ ἐν τῷ πελάγει· ὅθεν ἀπ’ ἐκείνου Ἰκάριον πέλαγος ἐκλήθη· ἐκβληθεὶς δ’ ὁ Ἴκαρος ὑπὸ τῶν κυμάτων παρὰ
15τοῦ πατρὸς ἐτάφη.

5

.

81

Δασεῖαν νύκτα: τὴν χειμερινὴν φασί.

5

.

82

 Δασύποδα λαγὼν παραδραμεῖται χελώνη: ἐπὶ τοῦ ἀδυνάτου.

5

.

83

 Δατὸς ἀγαθῶν: ἐπὶ εὐδαιμονούντων· ἡ γὰρ Δατὸς πόλις ἦν ἐπὶ Θρᾴκης σφόδρα εὐδαίμων. δεδηλώκατον δὲ περὶ αὐτῆς Θεόπομπος ἐν τρίτῳ Φιλιππικῷ καὶ Ἔφορος ἐν τετάρτῳ.

5

.

84

Δαιδάλου πτερά: ἐπὶ τῶν δι’ ἀπορίαν χρωμένων
προσθήκῃ παρελκούσῃ.356

5

.

85

 Δασύπους κρεῶν ἐπιθυμεῖ: λέγεται ἐπὶ τοῦ ἐπιθυ‐ μοῦντος παρ’ ἄλλου γενέσθαι τὰ ὄντα αὐτῷ.

5

.

86

 Δακτύλου ἡμέρα: ἐπὶ τῶν εὐημερούντων. Δάκτυλος γάρ τις ἐγένετο ἀνὴρ Ἀθήνησι μεγίστων τιμῶν λαχών.

5

.

87

 Δαφνίνην φορῶ βακτηρίαν: ἐπὶ τῶν ὑπό τινων ἐπιβουλευομένων· παρόσον ἀλεξιφάρμακον ἡ δάφνη.

5

88t

Τὸ δ μετὰ τοῦ ε.

5

.

88

 Δευτέρων ἀμεινόνων: ἐπὶ τῶν θυομένων ἐκ δευ‐ τέρου, ὅταν αὐτοῖς τὰ πρότερα ἱερὰ μὴ καυθῇ καὶ ἐπὶ δεύτερα τραπῶσι.

5

.

89

 Δέδοται καὶ κακοῖσιν ἄγρα: ἐπὶ τῶν παρ’ ἀξίαν εὐπραγούντων.

5

.

90

Δέχεται καὶ βῶλον ἀλήτης: ἐπὶ τῶν πάντα δεχο‐
μένων· ἀλήτην γάρ φασί τινα βουκόλῳ συναντήσαντα αἰ‐ τῆσαι τροφήν· ἄραντα δ’ ἐκεῖνον βῶλον δοῦναι αὐτῷ ὡς357
τοῦ Διὸς ὄντα· τὸν δὲ τοῦτο εἰπεῖν.358

5

.

91

 Δελφῖνα πρὸς τοὐραῖον δεῖς: ἐπὶ τοῦ ἀδυνάτου, διὰ τὸ εὐκίνητον εἶναι. πρὸς τοὺς οὐ δυναμένους τηρεῖν τὰ διδόμενα⁝ Φιλοίκειον δὲ ὁ δελφὶς ζῷον πεπίστευ‐ ται, καὶ τούτου τὸ μαρτύριον· Αἶνος πόλις ἐστὶ Θρῆσσα.
5ἔτυχεν οὖν ἁλῶναι δελφῖνα καὶ τρωθῆναι μέν, οὐ μὴν εἰς θάνατον, ἀλλ’ ἔτι βιώσιμα εἶναι τῷ ἑαλωκότι· οὐκοῦν ἐῤ‐ ῥύη μὲν αἷμα, ᾔσθοντο δὲ οἱ ἀθήρατοι καὶ ἀφίκοντο εἰς τὸν λιμένα ἀγέλη καὶ κατεσκίρτων καὶ ἦσάν τι δρασείον‐ τες οὐκ ἀγαθόν. ἐν ἔθει δὲ ἦν, ὡς τὸ εἰκός, νήχεσθαι καὶ
10παῖδας αὐτῶν. οἱ τοίνυν νέοι ἔδεισαν καὶ ἀφῆκαν τὸν ἑα‐ λωκότα. καὶ ἐκεῖνοι κομισάμενοι ὡς ἑταῖρον ἕνα τῶν κηδε‐
στῶν ἢ γένει προσήκοντα ᾤχοντο ἀπιόντες. σπάνιον δὲ ἄν‐ θρωπος ἢ οἰκείῳ δυστυχήσαντι ἢ οἰκείᾳ κοινωνὸς σπουδῆς καὶ φροντίδος.359

5

.

92

 Δεκάπους σκιὰ ἐστίν: ἐπὶ τῶν κατὰ καιρὸν ἀπιόν‐ των ἐπὶ τὸ δεῖπνον· τὸ γὰρ παλαιὸν οἱ καλοῦντες ἐπὶ δεῖ‐ πνα καὶ οἱ καλούμενοι παρεσημαίνοντο τὴν σκιάν· καὶ οὕτως οἱ μὲν ἔμενον τοὺς κληθέντας, οἱ δὲ ἀπῄεσαν ἐπὶ
5τὰς ἑστιάσεις, ἐφ’ ἧς οἷόντε ἦν τεκμήρασθαι, εἰς πόσας ὥρας προσήκει.

5

.

93

Δειλότερος εἶ τοῦ Παρακύπτοντος: ἐπὶ τῶν
σφόδρα δειλῶν. ἀνὴρ γὰρ οὗτος ἐγένετο δειλός. ὃς παρα‐ κύψας ἐκ σπηλαίου καὶ ἰδὼν τὸν Ἡρακλῆν ἀπελιθώθη. καὶ διέμεινεν ἔτι καὶ νῦν ὁ λίθος ἀνθρωποειδής.360

5

.

94

 Δελφὸς ἀνὴρ στέφανον μὲν ἔχει, δίψει δ’ ἀπόλ‐ λυται: οὗτοι γὰρ διὰ τὸ ἱεροῦσθαι ἐστεφανωμένοι μέν εἰσι, δίψει δ’ ἀπόλλυνται· ἀντὶ τοῦ τῶν ἀναγκαίων ἀποροῦσι.

5

.

95

 Δεινοὶ πλέκειν τοι μηχανὰς Αἰγύπτιοι: ἐπὶ τῶν σφόδρα κακουργοτάτων· τοιοῦτοι γὰρ οἱ Αἰγύπτιοι.

5

.

96

 Δελφῖνα νήχεσθαι διδάσκεις: ἐπὶ τῶν ἐν ἐκείνοις τινὰ παιδοτριβούντων, ἐν οἷς ἤσκηνται· ἢ ἐπὶ τῶν ἄκρως εἴς τι πεπαιδευμένων καὶ προσποιουμένων παρά τινων μαν‐ θάνειν⁝ Λέγεται περὶ δελφίνων τουτί. Κοίρανος361
5ὄνομα, τὸ γένος ἐκ Πάρου, δελφίνων τινῶν ἐν Βυζαντίῳ βόλῳ περιπεσόντων καὶ ἑαλωκότων, δοὺς ἀργύριον οἱονεὶ λύτρα τοῖς ἠγρευκόσιν ἀφῆκεν αὐτοὺς ἐλευθέρους. ἔπλει γοῦν ποτε πεντηκόντορον ἔχων· ἀνατραπείσης δὲ τῆς νεὼς, καὶ τῶν ἄλλων διαφθαρέντων, τὸν Κοίρανον ἔσωσαν δελ‐
10φῖνες, ὑπὲρ ἧς φθάσαντες εἶχον εὐεργεσίας τὴν ἴσην ἀντι‐ διδόντες. ἄκρα δὲ δείκνυται καὶ ὕπαντρος πέτρα, ἔνθα ἐξενήξαντο ὀχοῦντες αὐτόν, καὶ καλεῖται ὁ χῶρος Κοιρά‐ νειος. χρόνῳ δ’ ὕστερον τεθνεῶτα τόνδε τὸν Κοίρανον θα‐ λάττης πλησίον ἔκαιον· εἶτα μέντοι αἰσθόμενοί ποθεν οἱ
15δελφῖνες ἠθροίσθησαν, καὶ εἰς ὅσον ἡ πυρὰ ἤκμαζε και‐ ομένη, παρέμειναν ὡς φίλῳ φίλοι πιστοί· εἶτα μέντοι κα‐ τασβεσθείσης, οἱ δὲ ἀπενήξαντο. ἄνθρωποί γε μὴν ζῶντάς τε καὶ πλουτοῦντας θεραπεύουσι, νεκροὺς δὲ ἀποστρέφον‐ ται ἢ καὶ δυστυχοῦντας, ἵνα μή τινα ἐκτίνωσιν εὖ παθόν‐
20τες χάριν.

5

.

97

 Δεσμοὶ Τυρηνοί: οἷς ἐχρῶντο κατ’ ἐκεῖνο καιροῦ εἰς τὰς τῶν δεσμωτῶν κακουχίας.

5

.

98

Δεύτερος πλοῦς: ὅτε ἀποτυχών τις οὐρίου κώπαις πλεῖ.362

5

.

99

 Δελφῖνα λεκάνη οὐ χωρεῖ⁝ Οἱ δελφῖνες τὸν ἐξ αὐτῶν τεθνεῶτα ὑποδύντες, φοράδην κομίζουσιν εἰς τὴν γῆν· τοῖς ἀνθρώποις πιστεύοντες θάψαι τοῦτον. ἕπε‐ ται δὲ πλῆθος ἕτερον οἱονεὶ τιμῶντες ἢ καὶ νὴ Δία ὑπερ‐
5μαχοῦντες, μή ποτε ἄλλο κῆτος ἐπιδράμῃ καὶ τὸν νεκρὸν ἁρπάσαν εἶτα δαίσηται. ὅσοι μὲν οὖν τῶν ἀνθρώπων εἰσὶν ἔνδικοι, θάπτουσιν αὐτούς· οἱ δ’ ἀπὸ Μουσῶν καὶ Χαρί‐ των ἀκηδῶς αὐτῶν ἔχουσι. Καὶ δότε συγγνώμην, ὦ δελφῖ‐ νες φίλοι, τῇ τῶν ἀνθρώπων ἀγριότητι, εἴγε καὶ Ἀθηναῖοι
10Φωκίωνα τὸν χρηστὸν ἔῤῥιψαν ἄταφον, καὶ Ὀλυμπιὰς δὲ ἔκειτο γυμνὴ, ἡ τεκοῦσα τὸν ἐκ Διὸς, ὡς ἐκόμπασε· καὶ τὸν Ῥωμαῖον Πομπήϊον τὸν Μέγαν ἐπίκλην ἀποκτείναν‐ τες Αἰγύπτιοι, εἴασαν ἐῤῥιμμένον, ἄμοιρον τῆς κεφαλῆς, πλησίον τῆς θαλάττης⁝ Λέγεται καὶ τοῦτο περὶ δελ‐
15φῖνος, ὅτι ἡ φύσις αὐτὸν ἀεικίνητον εἰργάσατο, καὶ πέρας τούτῳ τῆς κινήσεως τὸ καὶ τοῦ βίου τέλος. ὕπνου γοῦν δεόμενος μετεωρίσας τὸ σῶμα καὶ ἀναπλεύσας ἐπ’ ἄκρον τὸ ὕδωρ, ὡς ὁρᾶσθαι πᾶς, καταδαρθάνει· ἄϋπνος δὲ καὶ
ἄμοιρος τοῦ θεοῦ τοῦδε οὐδὲ οὗτος ἐστίν. ὅτε γοῦν καθεύ‐363
20δει, ὠθεῖται εἰς βυθόν, ἕως ψαύσῃ τῆς κάτω γῆς· ὅταν δὲ προσπελασθῇ αὐτῇ, διϋπνίζεται κρουσθεὶς πρὸς τὸ δάπε‐ δον, εἶτα ἀναδύνει· καὶ πάλιν εἰς ὕπνον ὑπαχθεὶς καὶ νικώμενος τοῦ θεοῦ κατολισθαίνει, καὶ αὖθις ἀφυπνισθεὶς τῇ αὐτῇ κρούσει ἀναπλεῖ πάλιν· καὶ πολλάκις δρᾷ τοῦτο,
25μεταξὺ ἡσυχίας καὶ ἐνεργείας ὤν, οὐ μὴν εἰς ἀεικινησίαν ἐμπίπτων παντελῆ ποτέ⁝ Φυσικὴ δὲ ἄρα κοινωνία τις καὶ συγγένεια λέοντι καὶ δελφῖνι ἀπόῤῥητος· οὐ γὰρ, ὅτι βουλεύουσιν, ὁ μὲν τῶν χερσαίων, ὁ δὲ τῶν ἐναλίων, τοῦτο ἀπόχρη· ἀλλὰ γάρ τοι καὶ τήκοντα προϊόντες εἰς γῆρας καὶ
30ἄλλως νοσήσαντες, ὁ μὲν τὸν χερσαῖον πίθηκον ἔχει φάρ‐ μακον, ὁ δὲ ἀναζητεῖ τὸν συμφυῆ. ἔστι δὲ καὶ ἐν θαλάττῃ πίθηκος, καὶ ἔστι καὶ τῷδε οὗτος ἀγαθὸν, ὡς ἐκείνῳ ἐκεῖνος.

5

100t

Τὸ δ μετὰ τοῦ η.

5

.

100

Δηλίου κολυμβητοῦ: ἐπὶ τῶν ἄκρως νηχομένων.

6

.

1

Δειρὸν βουλεύειν, ἵν’ ἔχῃ καὶ πολλὸν ἄμεινον.364

6

2t

Τὸ δ μετὰ τοῦ ι.

6

.

2

 Διὰ μαχαιρῶν καὶ πῦρ ῥίπτειν δεῖ: ἐπὶ τῶν παραβαλλομένων καὶ ῥιψοκίνδυνα ποιούντων.

6

.

3

 Διαβολῆς ὀξύτερον ξίφος, εἰ τὸ ξίφος προφθάσει τὸν διαβάλλοντα.

6

.

4

Διαγόρας ὁ Μιλήσιος: ἐπὶ τῶν ἀθέων καὶ ἀπίστων.

6

.

5

Διακωδωνιασθέντες: ὡς ἐπὶ τὸ πλεῖστον ἐπὶ τῶν
διαπαιζομένων λαμβάνεται.365

6

.

6

 Διϊτρέφης ἀναπέπτωκεν: ἐπὶ τῶν ἀναπειθόντων ἐπί τι πρᾶγμα.

6

.

7

 Δικαιότερος σταχάνης: ἐπὶ τῶν τὰ δίκαια ἀγα‐ πώντων· σταχάνην γὰρ οἱ Δωριεῖς τὴν τρυτάνην καλοῦσιν· ἴσως παρὰ τὴν στάσιν.

6

.

8

 Δίκης ὀφθαλμός: ἧς δεῖ μηδέποτε καταφρονεῖν ἀν‐ θρώπους ὑπάρχοντας.

6

.

9

Δίκη δίκην ἔτικτε, καὶ βλάβη βλάβην: ἐπὶ τῶν
φιλοδίκων καὶ συνειρόντων δίκας δίκαις.366

6

.

10

 Διὸς κώδιον: οὗ τὸ ἱερεῖον Διῒ τέθυται. θύουσι δὲ τῷ τε Μειλιχίῳ καὶ τῷ Κτησίῳ Διΐ. τὰ δὲ κώδια τούτων φυλάσσουσι, Δία προσαγορεύοντες. χρῶνται δ’ αὐτοῖς ὅ τε σκιροφορίων καὶ ὁ δᾳδοῦχος τὴν πομπὴν στέλλοντες ἐν
5Ἐλευσῖνι, καὶ ἄλλοι τινὲς πρὸς τοὺς καθαρμοὺς, ὑποστρων‐ νύντες αὐτὰ τοῖς ποσὶ τῶν ἐναγῶν.

6

.

11

 Δίκην ὑφέξει, κἂν ὄνος δάκῃ κύνα: ἐπὶ τῶν ἐπὶ σμικροῖς συκοφαντουμένων.

6

.

12

 Δικτύῳ ἄνεμον θηρᾷς: ἐπὶ τῶν μάτην καὶ ἀνοή‐ τως τι ποιούντων.

6

.

13

 Δίκης δικαιότερος: ἐπὶ τῶν σφόδρα δικαίων· καθ’ ὑπερβολήν.

6

.

14

 Διζημένοισι τἀγαθὰ μόλις παραγίνεται, τὰ δὲ κακὰ καὶ μὴ διζημένοισιν.

6

.

15

 Διομήδειος ἀνάγκη: ὃς ἠνάγκαζε τοὺς ξένους αἰ‐ σχραῖς οὔσαις ταῖς θυγατράσιν αὐτοῦ μίγνυσθαι, ἃς καὶ ἵππους ἀλληγορεῖ. τάττεται δὲ ἐπὶ τῶν κατὰ ἀνάγκην τι πραττόντων. Οἱ δέ φασιν, ὅτι Διομήδης καὶ Ὀδυσσεὺς
5τὸ παλλάδιον κλέψαντες, νυκτὸς ἐπανῄεσαν· ἑπόμενος δὲ ὁ Ὀδυσσεὺς τὸν Διομήδην ἠβουλήθη ἀποκτεῖναι· ἐν τῇ σε‐ λήνῃ δὲ ἰδὼν τὴν σκιὰν τοῦ ξίφους ὁ Διομήδης, δείσας τὸν Ὀδυσσέα ἐποίησε προάγειν, παίων αὐτοῦ τῷ ξίφει τὸ με‐
τάφρενον.367

6

.

16

 Διονύσια: ἑορτὴ παρ’ Ἀθηναίοις· καὶ παροιμία ἐξ αὐτοῦ· Σχεδὸν τοσοῦτον ὅσον ἐκ Διονυσίων· ἐπὶ τῶν ἀποδοχῆς ἀξίων.

6

.

17

 Διὸς Κόρινθος: ἐπὶ τῶν τὰ αὐτὰ λεγόντων. ἐῤῥήθη δὲ δι’ αἰτίαν τοιαύτην. Μεγαρεῖς ὑπακούοντες Κορινθίοις ἐβαρύνοντο τοῖς ἐπιτάγμασι, καὶ φανεροὶ δυσανασχετοῦντες ἦσαν ἐπὶ τούτῳ. Κορινθίων δὲ πρέσβεις ἦλθον εἰς τὰ
5Μέγαρα, καὶ τοῦ δήμου προσέχοντος αὐτοῖς, ἀγανακτοῦν‐ τες ἐβόων, Οὐκ ἀνέξεται ταῦτα ὁ Διὸς Κόρινθος. φασὶν οὖν τοὺς Μεγαρεῖς ἐκβάλλοντας αὐτοὺς παίειν, καὶ λέγειν· Παῖε τὸν Διὸς Κόρινθον.

6

.

18

Δίχολοι γνῶμαι: οἱονεὶ δίτροποι. ἐπὶ τῶν διτρόπων.

6

.

19

 Διὸς ἐγκέφαλος: τὸ κάλλιστον βρῶμα· ἢ βασιλέως ἐγκέφαλος· ἐπὶ τῶν ἡδυπαθούντων· οἱ δὲ, ὅτι τὰ πολυτελῆ βρώματα παρὰ Πέρσαις Διὸς ἐγκέφαλος λέγεται.

6

.

20

 Διὸς ψῆφος: οὕτω καλεῖται ὁ τόπος, ἐν ᾧ Ἀθηνᾶ καὶ Ποσειδῶν ἐκρίθησαν. Κρατῖνος Ἀρχιλόχοις· Ἔνθα Διὸς μεγάλου θῶκοι πεσσοί τε κα‐
λοῦνται.
5Τάττεται δὲ ἡ παροιμία ἐπὶ τῶν ἱερῶν καὶ ἀθίκτων.

6

.

21

 Διὰ δακτυλίου γ’ ἂν ἑλκύσαις: ἐπὶ τῶν διὰ λύ‐ πην ἢ νόσον ἰσχνῶν γινομένων. Ἀριστοφάνης ἐν Πλούτῳ.

6

.

22

 Δίσκους ὠθεῖ ὑπὲρ τὰ ἐσκαμμένα: ἐπὶ τῶν προ‐ τερούντων ἐπὶ δύο τινῶν πραγμάτων ἐπαίνου ἀξίων· τὸ δ’ ἓν ἐπισταμένων βέλτιον τοῦ ἑτέρου.368

6

.

23

 Δὶς ἑπτὰ πληγαῖς πολύπους πιλούμενος: ἐπὶ τῶν κολάσεων ἀξίων· παρόσον ὁ πολύπους θηρευθεὶς τύπτε‐ ται πολλάκις πρὸς τὸ πίων γενέσθαι.

6

.

24

 Δι’ ὀξείας δραμεῖν: ἐπὶ τῶν διακινδυνευόντων· ὀξεῖαν γὰρ λέγουσι τὴν λόγχην.

6

.

25

 Διωλύγιον κακόν: ἐπὶ τῶν μέγα τι καὶ δεινὸν ὑφι‐ σταμένων.

6

.

26

 Δὶς καὶ τρὶς τὸ καλόν, τὸ δὲ κακὸν οὐδ’ ἅπαξ: δῆλον τοῦτο.

6

.

27

 Δὶς παῖδες οἱ γέροντες: ἐπὶ τῶν πρὸς τὸ γῆρας εὐηθεστέρων εἶναι δοκούντων.

6

.

28

Διὰ τοῦ τοίχου λαλεῖ: ἐπὶ τῶν ἀναισθήτων.369

6

.

29

 Δὶς πρὸς τὸ αὐτὸν αἰσχρὸν προσκρούειν λί‐ θον: ἐπὶ τῶν ἐκ δευτέρου τοῖς αὐτοῖς περιπιπτόντων.

6

.

30

Διὰ παλαιᾶς ἡμέρας: ὥσπερ διὰ χρόνου, διὰ μακροῦ.

6

.

31

 Διὰ μέσου καὶ λιμὸς ἔῤῥει καὶ κάλλιστ’ ἀπόλ‐ λυται: φθαρέντος γὰρ τοῦ λιμώττοντος καὶ ὁ λιμὸς ἀπόλ‐ λυται.

6

32t

Τὸ δ μετὰ τοῦ ο.

6

.

32

 Δοίδυξ αὔξει: ἐπὶ τῶν μὴ αὐξανομένων· ὁ γὰρ δοί‐ δυξ μικρός ἐστι καὶ στρογγύλος.

6

.

33

 Δορύκειον: ἐπὶ τῶν ἅμα παρακαλούντων καὶ ἀπει‐ λούντων. Οἱ δεκατευθέντες εἰς Δελφοὺς ὑπὸ Ἀθηναίων Γεφυραῖοι λαβόντες χρησμόν· ἀνδρὶ Γεφυραίῳ φίλος οἶκος,
5ἀκολουθοῦντες βουσίν, ἕως ἂν οὗ κοπιῶσιν, ὁ θεὸς αὐτοῖς ἔχρησεν, ὅπως ἐκεῖ καταμείνωσι, πολεμουμένων Ἀθηναίων ὑπὸ Εὐμόλπου ἐπὶ τὴν Τάναγραν καλουμένην ὥδευσαν, δόντες ἐν τῷ προηγουμένῳ κυρίκειον, καθοπλίσαντες δὲ κατόπιν τοὺς νέους.

6

.

34

Δοῦλος ὢν κόμην ἔχεις.370

6

.

35

 Δούλων πόλις: ἐν Λιβύῃ. Εὔφορος ἐν πέμπει. καὶ ἑτέρα ἱεροδούλων, ἐν ᾗ εἷς ἐλεύθερος ἐστίν· ἔστι δὲ καὶ ἐν Κρήτῃ Δουλόπολις, ὡς Σωσιστράτης ἐν τῇ Κρητικῶν· ἔστι δέ τις περὶ Θρᾴκην Πονηρόπολις, ἣν Φίλιππόν φασιν συνοι‐
5κίσαι τοὺς ἐπὶ πονηρίᾳ διαβαλλομένους, αὐτόθι συναγα‐ γόντα συκοφάντας καὶ ψευδομάρτυρας καὶ τοὺς συνηγόρους καὶ τοὺς ἄλλους πονηροὺς ὡς δισχιλίους, ὡς Θεόπομπος ἐν
τρισκαιδεκάτῃ τῶν Φιλιππικῶν φησί.371

6

36t

Τὸ δ μετὰ τοῦ ρ.

6

.

36

 Δρυὸς πεσούσης πᾶς ἀνὴρ ξυλεύεται: παρόσον ἀνὴρ μέγας ὅταν σφαλῇ, πάντες κατ’ αὐτοῦ φέρονται καὶ τὰ αὐτοῦ ἁρπάζουσι.

6

37t

Τὸ δ μετὰ τοῦ υ.

6

.

37

 Δύω τοίχους ἀλείφεις: λέγεται ἐπὶ τῶν ἐπαμφοτε‐ ριζόντων καὶ διὰ μέσου χωρούντων ἐν μάχαις ἢ φιλίαις· εἴρηται δὲ ἴσως ἀπὸ τῶν δύο τοίχους εὐφεγγίας ποιούντων.

6

.

38

 Δύο θεοὺς ἥκω κομίζων ὑμῖν, πειθὼ καὶ βίαν: ἀπόφθεγμα τοῦ Θεμιστοκλέους πρὸς Ἀνδρίους χρηματι‐ ζομένου. οἵδ’ ἔφασαν ἔχειν δύο θεοὺς μεγάλους, πενίαν372
καὶ ἀπορίαν.373

6

.

39

 Δύσκωφος δυσκώφῳ ἐκρίνετο· ὁ δὲ κριτὴς ἦν πολλῷ τούτων κωφότερος: ἐπὶ τῶν πάνυ γελοίων.

6

.

40

 Δυεῖν ἐπιθυμήσας, οὐδετέρου ἔτυχες: ἐπὶ τῶν ἄγαν πλεονεκτούντων, οἳ διὰ πλεονεξίαν καὶ τὰ ἑαυτῶν ἀποβάλλουσιν.

6

41t

Τὸ δ μετὰ τοῦ ω.

6

.

41

 Δωδεκαμήχανος Κυρήνη: ἐπὶ τῶν παντοδαποῖς καὶ ποικίλοις χρωμένων ἤθεσιν.

6

.

42

 Δῶρα θεοὺς πείθει καὶ αἰδοίους βασιλῆας: ἐπὶ τῶν δώροις πειθόντων καὶ δωροδοκούντων.

6

.

43

 Δωδωναῖον χαλκεῖον: ἐπὶ τῶν ἀκαταπαύστως καὶ πολλὰ λαλούντων. Δήμων μὲν φησίν, ἐν τῇ Δωδώνῃ πολ‐ λοὺς παραλλήλους κειμένους λέβητας, ὅταν τις ἑνὸς ἅψη‐
ται, ἐκ διαδοχῆς πάντας ἠχεῖν. Ἀριστοτέλης δὲ ὡς πλάσμα374
5διελέγχων δύο φησὶ στύλους εἶναι· καὶ ἐπὶ μὲν τοῦ ἑτέρου λέβητα, ἐπὶ θατέρου δὲ παῖδα κρατοῦντα μάστιγα, ἧς τοὺς ἱμάντας χαλκέους ὄντας, σειομένους ὑπ’ ἀνέμου τῷ λέβητι προσκρούειν, τὸν δὲ τυπτόμενον ἠχεῖν.

6

44t

Ἀρχὴ τοῦ ε στοιχείου. Τὸ ε μετὰ τοῦ α.

6

.

44

 Ἑαυτὸν οὐ τρέφων, κύνας τρέφεις: ἐπὶ τῶν ἀπορούντων μὲν, ἑτέρους δὲ τρέφειν κατεπαγγελλομένων.

6

45t

Τὸ ε μετὰ τοῦ γ.

6

.

45

Ἐγένετο καὶ Μάνδρωνι συκήνη ναῦς: λέγεται
ἐπὶ τῶν παρ’ ἀξίαν εὐτυχησάντων· ὁ γὰρ Μάνδρων παρὰ Ἀθηναίοις ναύαρχος ᾐρέθη, ἀνάξιος ὢν τῆς ἀρχῆς· ἡ δὲ συκήνη ναῦς τὸ εὐτελὲς δηλοῖ.375

6

.

46

 Ἐγγαστρίμυθος καὶ Πύθων σὺ τυγχάνεις: ἐπὶ τῶν τερατολόγων καὶ θαυματοποιῶν. Σοφοκλῆς στερνό‐ μαντιν τὸν τοιοῦτον φησί. Πλάτων ὁ φιλόσοφος Εὐρυ‐ κλέα, ἀπὸ Εὐρυκλέους τοιούτου μάντεως. Ἀριστοφάνης
5Σφιγξί· μιμησάμενος τὴν Εὐρυκλέους μαντείαν καὶ
διάνοιαν. Φιλόχορος δ’ ἐν τῇ τρίτῃ περὶ μαντικῆς καὶ γυναῖκας ἐγ‐ γαστριμύθους.

6

.

47

 Ἐγὼ δὲ καὶ σὺ ταυτὸν ἕλκομεν ζυγόν: ἐπὶ τῶν ὅμοια καὶ παραπλήσια πασχόντων.

6

.

48

Ἐγγύην φεύγειν δὲ, Θαλῆς Μιλήσιος ηὔδα.376

6

49t

Τὸ ε μετὰ τοῦ δ.

6

.

49

 Ἐδίδαξά σε κυβισᾷν καὶ σὺ βυθίσαι με ζητεῖς: ἐπὶ τῶν κακὰ ἀντὶ ἀγαθῶν ἀποδιδόντων.

6

50t

Τὸ ε μετὰ τοῦ ι.

6

.

50

Εἰ καὶ λύκου ἐμνήσθης: ἐπὶ τῶν ὧν ἂν μνησθῇ
τις καὶ εὐθὺς παραγινομένων.377

6

.

51

 Εἰ μὴ δύναιο βοῦν, ἔλαυνε ὄνον: ἐπὶ τῶν μὴ πραττόντων ἃ κατὰ δύναμιν ἔχουσιν, ἀλλὰ τὰ ὑπὲρ αὐτούς.

6

.

52

 Εἰς ἀσθενοῦντας ἀσθενῶν ἐλήλυθα: ἐπὶ τῶν ὅμοια καὶ παραπλήσια πασχόντων.

6

.

53

 Εἰς οὐχ ὁσίην τρυμαλιὴν τὸ κέντρον ὠθεῖς: ἐπὶ τῶν ἀνόσια ποιούντων· τοῦ γὰρ Φιλαδέλφου γήμαντος τὴν ἀδελφὴν Ἀρσινόην ὁ Σωτάδης εἶπε ταυτί.

6

.

54

 Εἰς τὴν λῆψιν τῶν ἀγγέλων καὶ ὁ Μάρδαρις ἄγγελος: δημώδης καὶ σαφής· ἔοικε τῇ· Τὴν γραῦν εἰς τἀκρωτήριον ἀϊτανόφρυν καλοῦσιν.

6

.

55

Εἷς ἀνὴρ οὐ πάνθ’ ὁρᾷ.378

6

.

56

 Εἰς ὕδωρ γράφεις τὸν ἔρωτα: ἐπὶ τῶν ἀφανιζόν‐ των τινὰ χρηστά.

6

.

57

 Εἰς οὐρανὸν πτύεις: ἐπὶ τῶν καθ’ ἑαυτῶν τι πρατ‐ τόντων· ἢ ἐπὶ τῶν ὑβριζόντων εἰς ἐξαίρετα· ἔστι δὲ ὅμοια τῇ, Πρὸς κέντρα λακτίζειν.

6

.

58

 Εἰ μὲν θεὸς ἐστίν, οὐ φοβούμενα· οὐδὲν γὰρ ἀδικοῦμεν. εἰ δ’ ἄνθρωπος, οὐχ ἡμῶν γε κρείσ‐ σων: εἴρηται πρὸς τοὺς φοβοῦντας.

6

.

59

 Εἱλώτων ἀτιμότερος: παρὰ Λακεδαιμονίων οἱ νό‐ θοι καὶ οἱ ἐξ αἰχμαλώτων δοῦλοι γενόμενοι Εἵλωτες ἐκα‐
λοῦντο ἀπὸ τοῦ Ἕλους. Ἕλος δὲ πόλις ἐν Πελοπονήσῳ.379

6

.

60

 Εἰς ἀρχαίας φάτνας: ἐπὶ τῶν ἀπολαύσεως τινὸς ἐκπεσόντων, εἶτα πάλιν ἐπὶ τὴν ἀρχαίαν ἐλθόντων δίαιταν.

6

.

61

 Εἰ μετρήσεις τὴν σαυτοῦ σκιάν, οὐκ ἂν εὕ‐ ροις αὐτὴν μείζονα γεγενημένην ἢ πρὶν νικᾶν: ἐπὶ τῶν ἡττωμένων καὶ αὖθις ἐπαπειλούντων. Φιλίππου γὰρ μετὰ τὴν ἐν Χαιρωνείᾳ μάχην σκληροτέραν ἐπιστολὴν
5τῷ Ἀρχιδάμῳ γράψαντος ἀντέγραψε τὸ παροιμιῶδες τοῦτο λόγιον.

6

.

62

 Εἰς θεῶν ὦτα ἦλθεν: ἐπὶ τῶν οὐ λανθανόντων ἐφ’ οἷς ἔπραξαν.

6

.

63

 Εἷς θεὸς καὶ πολλοὶ φίλοι: παρόσον οἱ ἀγαθοὶ φίλοι, καὶ ἔτι γε μᾶλλον εἰ πολλοὶ εἰσί, δύνανται βοηθῆ‐ σαι τῷ δεομένῳ ἶσα καὶ τῷ θεῷ.

6

.

64

 Εἰς κόλπον πτύω: τοῦτο ἐν ἴσῳ τῷ· μεγαλοῤῥημονῷ εὐλαβούμενος.

6

.

65

Εἰς κόρακας, εἰς σκότος, εἰς ὄλεθρον, εἰς ἀνηλίους
πύλας.380

6

.

66

 Εἰς Κυνόσαργες: εἴρηται ἐπὶ ὕβρει καὶ ἀραῖς. ἔστι δὲ τόπος ἐν τῇ Ἀττικῇ, ἐν ᾧ τοὺς παῖδας ἔταττον. ὠνό‐ μασται δὲ οὕτως ἀπὸ κυνὸς ἀργοῦ, τουτέστι λευκοῦ ἢ ταχέος.

6

.

67

 Εἶτ’ ἂν τί λέγεις ῥήτωρ ὢν φιλοσόφῳ; τούτῳ φιλόσοφος ῥήτορος διαφέρει ὅτι ὁ μὲν φιλόσοφος περὶ τὰ εἴδη τῶν πραγμάτων διατρίβει, ὁ δὲ ῥήτωρ περὶ τὰ μετέ‐ χοντα. οἷον ὁ μὲν, τί ἐστιν ἀδικία. ὁ δέ, ὡς ἄδικος ὁ δεῖνα.
5καὶ ὁ μὲν, τί ἡ τύραννις· ὁ δὲ, οἷον τί ὁ τύραννος.381

6

.

68

 Εἰς λατομίας: Φιλόξενος ὁ θυραμβοποιὸς οὐκ ἀνε‐ χόμενος τῶν Διονυσίου τοῦ τυράννου ποιημάτων ὡς φαύ‐ λων, ποτὲ πέμψαντος αὐτὸν εἰς λατομίας τοῦ Διονυσίου, τὸ δὲ ὕστερον αὐτὸς ἑκὼν ἐξανέστη· τοῦ δὲ ἐπερομένου τὴν
5αἰτίαν, εἰπεῖν, ὡς κρεῖττον εἶναι τὴν ἐκεῖ διατριβὴν, ἢ τῶν αὐτοῦ ποιημάτων ἀνέχεσθαι.

6

.

69

 Εἰς Μασαλίαν πλεύσειας: ἐπὶ τῶν θηλυτέρως καὶ μαλακῶς ζώντων καὶ ποικίλαις στολαῖς χρωμένων καὶ μύροις.

6

.

70

Εἰς μελίττας ἐκώμασας: ἐπὶ τῶν παρὰ δόξαν κα‐
κουμένων ἀθρόως⁝ Αἱ μέλιτται τὸν βασιλέα αὐτῶν πρᾷον ὄντα καὶ ἥμερον καὶ ὁμοῦ τι καὶ ἄκεντρον, ὅταν αὐτὰς ἀπολίπῃ, μεταθέουσί τε καὶ διώκουσι φυγάδα τῆς382
5ἀρχῆς ὄντα. ῥινηλατοῦσι δὲ αὐτὸν ἀποῤῥήτως, καὶ ἐκ τῆς ὀσμῆς τῆς περὶ αὐτὸν αἱροῦσι, καὶ εἰς τὴν βασιλείαν αὐ‐ τῶν ἐπανάγουσιν, ἑκοῦσαί τε καὶ βουλόμεναι καὶ τοῦ τρό‐ που ἀγάμεναι. Πείσανδρον δὲ ἐξήλασαν Ἀθηναῖοι, καὶ Συρακούσιοι Διονύσιον, τυράννους ὄντας. μέλει δὲ τῷ τῶν
10μελισσῶν βασιλεῖ κεκοσμῆσθαι τὸ σμῆνος τὸν τρόπον τοῦ‐ τον. τὰς μὲν προστάττει ὑδροφορεῖν· τὰς δὲ ἔνδον κηρία διαπλάττειν, τήν γε μὴν τρίτην μοῖραν ἐπὶ τὴν νομὴν προϊέναι. εἶτα μέντοι ἀμείβουσι τὰ ἔργα ἐκ περιόδου· κάλ‐ λιστα δέ πως ἀποκριθεῖσαι, φιλοῦσιν οἰκουρεῖν αἱ πρεσβύ‐
15ταται· αὐτὸς δὲ ὁ βασιλεὺς, ἀπόχρη οἱ τούτων πεφροντι‐ κέναι καὶ νομοθετεῖν ὅσα προεῖπον κατὰ τοὺς μεγάλους ἄρ‐ χοντας· ἐὰν δὲ ᾖ λῷον ταῖς μελίτταις μεταστῆναι, τηνι‐ καῦτα καὶ ὁ ἄρχων ἀπαλλάττεται· καὶ ἐὰν μὲν ἔτι νέος ᾖ, ἡγεῖται, αἱ δὲ λοιπαὶ ἄγονται· ἐὰν δὲ πρεσβύτερος, φο‐
20ράδην ἔρχεται, κομιζουσῶν αὐτὸν μελιττῶν ἄλλων. αἱ δὲ μέλιτται ὑπὸ συνθήματος εἰς ὕπνον τρέπονται. ὅταν δὲ δοκῇ καιρὸς εἶναι καθεύδειν, ὁ μὲν βασιλεὺς μιᾶ προστάτ‐ τει ὑποσημῆναι καταδαρθάνειν· καὶ ἡ μὲν πεισθεῖσα τοῦτο ἐκήρυξεν, αἱ δὲ εἰς κοῖτον τρέπονται. ἕως οὖν περίεστιν ὁ
25βασιλεύς, εὐθηνεῖται τὸ σμῆνος· καὶ οἱ μὲν κηφῆνες ἀγα‐
πητῶς ἐν τοῖς ἑαυτῶν κυττάροις ἡσυχάζουσιν, αἵ τε πρεσβύ‐ τεραι διαιτῶνται ἰδίᾳ καὶ αἱ νέαι ἰδίᾳ καὶ καθ’ ἑαυτὸν ὁ βασιλεύς. ἐπειδὰν δὲ ὁ βασιλεὺς ἀπόληται, ἀταξίας καὶ ἀρ‐ γίας μεστὰ πάντα· βίον δὲ καθαρὸν ζῇ μέλιττα καὶ ζῴου383
30οὐδενὸς ἂν σπάσαιτο πρότερον· καὶ οὐ δεῖται Πυθαγόρου συμβούλου· τὸν δὲ χρισάμενον μύρῳ διώκει ὡς πολέμιον. οἶδε δὲ καὶ τὸν προσελθόντα ἐξ ἀκολασίας καὶ ὁμιλίας τῆς πρός τινα καὶ διώκει δὲ ἐκεῖνον οἷα δήπου ἔχθιστον. λέγει δὲ καὶ Ἀριστοτέλης, ὅτι καὶ ἵππῳ ἐντυγχάνουσαί ποτε πρὸς
35τῷ σμήνει, ἀπέκτειναν αὐτὸν ἐπιθέμεναι κατὰ τὸ καρτε‐
ρόν· καὶ καθ’ ἡμᾶς τοῦτο πολλάκις γέγονε. κρατοῦσι δὲ αὐτῶν οἱ φρῦνοι καὶ οἱ βάτραχοι· ὅστις δὲ τούτων ἐκρά‐ τησε, Καδμείαν, ὥς γε εἰπεῖν, τὴν νίκην ἐνίκησε· παιόμε‐ νοι γὰρ καὶ κεντούμενοι κακῶς ἀπαλλάττουσιν.384

6

.

71

Εἰς οὐρανὸν τοξεύεις: ἐπὶ τῶν ἀδυνάτων.

6

.

72

 Εἰς πῦρ ξαίνειν: ἐπὶ τῶν καθ’ ἑαυτῶν τι πραττόν‐ των ἢ λεγόντων.

6

.

73

Εἰς τέφραν γράφειν: ἐπὶ τῶν ἀδυνάτων.

6

.

74

Εἰς τὸ δέον ἀπώλεσα: Περικλῆς δῶρα δοὺς τοῖς
πολεμίοις τοῖς περὶ Κλεανδρίαν, ἵνα μὴ δῃώσωσι τὴν χώ‐ ραν, δεκαπέντε τάλαντα, ἀνήνεγκε τὸ ἀνάλωμα τοῖς Ἀθη‐ ναίοις οὕτω πως ἀπογράψας, Εἰς τὸ δέον ἀπώλεσα.385

6

.

75

 Εἰς Ἄρειον πάγον ἐκρίθη: ἐπὶ τῶν ἄγαν δικαίων τυχόντων δικαστῶν. δικαστήριον ἦν ἐν Ἀθήναις· ἦσαν δὲ Ἀθήνησι δύο βουλαί· ἡ μὲν τῶν πεντακοσίων καθ’ ἕκαστον ἐνιαυτὸν κληρουμένη βουλεύειν, ἡ δὲ εἰς μίαν τῶν Ἀρεο‐
5παγιτῶν. ἐδίκαζε δὲ τὰ φονικά, καὶ τὰ ἄλλα πολιτικὰ διῴκει σεμνῶς. ἐκλήθη δὲ Ἄρειος πάγος, ἤτοι ὅτι ἐν πάγῳ ἐστὶ καὶ ἐν ὕψει τὸ δικαστήριον· Ἄρειος δέ, ἐπεὶ τὰ φονικὰ δι‐ κάζει, ὁ δὲ Ἄρης ἐστὶ τῶν φόνων· ἢ ὅτι ἔπηξε τὸ δόρυ ἐκεῖ ἐν τῇ πρὸς Ποσειδῶνα ὑπὲρ Ἁλιῤῥοθίου δίκῃ, ὅτε
10ἀπέκτεινεν αὐτόν.

6

.

76

 Εἰ τυρὸν εἶχον, οὐκ ἂν ἐδεόμην ὄψου: ἐπὶ τῶν ὀλίγοις ἀρκουμένων καὶ ἐγκρατῶν.

6

.

77

Εἰ μὴ σὺ λέγεις, ἀπὸ τοῦ δέρματος φαίνῃ:
ὅτι τοὺς ψευδομένους αἱ πράξεις ἐλέγχουσιν.386

6

.

78

 Εἰ μὴ πατὴρ ἦσθα: λείπει τὸ, εἶπον ἄν σοι οὐκ εὖ φρονεῖν. παρὰ Σοφοκλεῖ.

6

.

79

 Εἰς τετρημένον πίθον ἀντλεῖς: τάσσεται ἐπὶ τῶν εἰς κενεὸν ποιούντων· καὶ γὰρ μυθεύουσιν, ἐν ᾅδου τοὺς ἀσεβεῖς εἰς πίθον τετρημένον ἀντλεῖν. πάσχουσι δὲ περὶ τοῦτον αἱ τῶν Ἀμύντου ψυχαί. καὶ κόραι δὲ ἠπεδαναί, αἳ
5καὶ Δαναΐδες καλοῦνται, ἀντλοῦσαι ὕδωρ εἰς τὸν πίθον.

6

.

80

 Εἰς ὕδωρ γράφειν: ἐπὶ τῶν ἀχρήστων καὶ ὧν οὐκ ἔστι φρόντις καὶ ἀπίστων.

6

.

81

 Εἰς Σκῶλον μήτ’ αὐτὸς ἰέναι, μήτ’ ἄλλο ἕπε‐ σθαι: παραινετική· τραχεῖα γὰρ ἡ Σκῶλος καὶ δύσβατος.

6

.

82

 Εἰς Τροφωνίου μεμάντευται: ἐπὶ τῶν σκυθρωπῶν καὶ ἀγελάστων· οἱ γὰρ καταβαίνοντες εἰς Τροφωνίου, λέ‐
γονται τὸν ἑξῆς χρόνον ἀγέλαστοι εἶναι. ὁ δὲ Τροφώνιος ἔχων τὴν κεφαλὴν τοῦ ἀδελφοῦ αὐτοῦ Ἀγαμήδους, καὶ διω‐387
5κόμενος ὑπὸ τοῦ Αἰγαίου, εὐξάμενος ἐς χάσμα ἐνέπεσεν, οὗ δὴ καὶ μαντεῖον ἐστίν.

6

.

83

 Εἰς πάγας ὁ λύκος: ἐπὶ τῶν ἁρπαζόντων μὲν, κα‐ τασχεθέντων δέ.

6

.

84

 Εἰς κυνὸς πυγὴν ὁρᾷ καὶ τριῶν ἀλωπέκων: ἐπὶ τῶν ὀφθαλμιώντων.

6

.

85

 Εἰς Τροιζῆνα βαδίζεις: ἐπὶ τῶν ἐχόντων σπάνιν γενείων. Πώγων γάρ ἐστι λιμὴν Τροιζήνιος· σκώπτοντες οὖν τοὺς κακογενείους, ἔλεγον, Βάδιζε εἰς Τροιζῆνα.

6

.

86

Εἴληφεν ἡ παγὶς τὸν μῦν: ἐπὶ τῶν ἀξίως ἑαλωκότων.

6

87t

Τὸ ε μετὰ τοῦ κ.

6

.

87

Ἐκδεδαρμένον δέρεις: ἐπὶ τῶν μάτην πονούντων.

6

.

88

 Ἐκ δυοῖν τρία βλέπεις: ἐπὶ τῶν διὰ γῆρας ἢ ἄλλο τι πάθος οὐκ ὀξυδορκούντων, οὐδὲ εἱλικρινὰς ἐχόντων τὰς
αἰσθήσεις.388

6

.

89

Ἐκ τοῦ εἰσορᾶν γίνεται ἀνθρώποις ἐρᾶν.

6

.

90

 Ἐκ γεύματος γινώσκω: ὁμοία τῇ· ἐκ τοῦ κρα‐ σπέδου τὸ ὕφασμα· καὶ τῷ, Αἰθίοπι ἡ ὄψις· καί, ἐκ τοῦ καρποῦ τὸ δένδρον.

6

.

91

 Ἐκ τοῦ κρασπέδου τὸ ὕφασμα δείκνυται: ἐπὶ τῶν ἀπὸ μέρους καταλαμβανόντων τὸ ὅλον.

6

.

92

 Ἐκ τῶν αὐτῶν τραγῳδία γίνεται καὶ κωμῳδία γραμμάτων: ἐπὶ τῶν δυναμένων ἐξ ἑνός τινος δύο ἐναντία ποιῆσαι.

6

.

93

Ἐκ τῶν ὀνύχων τὸν λέοντα: ὁμοία τῇ προειρημένῃ.389

6

.

94

 Ἐκκέκοφθ’ ἡ μουσική: φασὶν ὅτι τῶν παλαιῶν ἐν τοῖς συμποσίοις φιλολόγῳ ζητήσει χρωμένων οἱ ὕστερον τὰς μουσουργοὺς καὶ κιθαριστρίας καὶ ὀρχηστρίας ἐπεισήγαγον· ὅθεν καὶ τὴν καινοτομίαν τινὲς αἰτιώμενοι τῇ παροιμίᾳ
5ἐχρῶντο.390

6

.

95

 Ἐκ παντὸς ξύλου, εἰπὲ τὸ πλῆρες: ὅτι ἐκ παν‐ τὸς ξύλου κύφων ἂν γένοιτο· λέγεται δὲ ἐπὶ τῶν εἰς εἶδος μὲν εὐτελῶν, εἰς δὲ χρείας ἀναγκαίων.

6

.

96

 Ἐκπερδικῆσαι: τὸ διολισθῆναι καὶ ἀποδρᾶναι, με‐ ταφορικῶς ἀπὸ τῶν περδίκων· πανοῦργον γὰρ τὸ ζῷον καὶ διαδιδράσκον τοὺς θηρευτάς. λέγεται δὲ ἐπὶ τῶν διαδιδρα‐ σκόντων⁝ Ὁ δὲ συροπέρδιξ γίνεται περὶ τὴν Ἀντιό‐
5χειαν τῆς Πισιδίας, καὶ σιτεῖται καὶ λίθους· μακρότερος δέ ἐστι καὶ πέρδικος, καὶ μέλας τὴν χρόαν, πυῤῥὸς τὸ ῥάμφος. οὐχ ἡμεροῦται δὲ κατὰ τὸν ἄλλον, οὐδὲ γίνεται τιθασὸς,
ἀλλ’ ἄγριος εἰς τὸ ἀεὶ διαμένει. ἔστι δὲ οὐ μέγας, βρωθῆ‐ ναί τε ἡδίων τοῦ ἑτέρου, καὶ τὴν σάρκα πως δοκεῖ πυ‐391
10κνότερος.

6

.

97

 Ἐκ τῶν γειτόνων ἔχουσι τὸ παράδειγμα: ἐπὶ τῶν διαφανῆ καὶ γνωριμώτατα δρώντων.

6

.

98

 Ἕκαστος αὑτοῦ τὸ βδέμα μήλου γλύκιον ἡγεῖται: δημώδης.

6

.

99

 Ἐκ λύκου στόματος: ἐπὶ τῶν ἀνελπίστως λαμβα‐ νόντων.

6

.

100

Ἐκ τριχὸς κρέμαται: ἐπὶ τῶν σφόδρα κινδυνευόν‐
των· ὅμοιον τῷ· Ἐπὶ ξυροῦ ἀκμῇ ἕστηκεν.392

7

1t

Τὸ ε μετὰ τοῦ λ.

7

.

1

 Ἐλεύθεραι αἶγες ἀρότρων: ἐπὶ τῶν βάρους τινὸς ἢ κακῶν ἀπηλλαγμένων.

7

.

2

 Ἐλευθεριώτερος Σπάρτης: διὰ τὸ ἀνυπότακτον καὶ γενναῖον φρόνημα· διὸ οὐδὲ τείχη περιεβάλλοντο νό‐ μοις παιδευόμενοι· ἀλλ’ οὐδὲ ἠθέλησαν ἐκ μάχης ἡττημένοι ὑποστρέψαι οὐδὲ ἐτυραννήθησαν.

7

.

3

Ἕλκος ἔχω τὸν ἔρωτα· ῥέει δέ μοι ἕλκεος ἰχώρ.

7

.

4

 Ἐλέφαντος οὐδὲν διαφέρεις: ἐπὶ τῶν ἀναισθή‐ των· παρόσον καὶ τὸ ζῷον τοιοῦτον⁝ Ἐλέφαντος πω‐ λίῳ περιτυγχάνει λευκῷ πωλευτὴς Ἰνδός, καὶ παραλαβὼν ἔτρεφεν ἔτι νεαρὸν καὶ κατὰ μικρὰ ἀπέφηνε χειροήθη, καὶ
5ἐπωχεῖτο αὐτῷ· ὁ τοίνυν βασιλεὺς τῶν Ἰνδῶν πυθόμενος, ᾔτει λαβεῖν τὸν ἐλέφαντα. ὁ δὲ ὡς ἐρώμενον ζηλοτυπῶν καὶ μέντοι περιαλγῶν, εἰ ἔμελλε δεσπόσειν αὐτοῦ ἄλλος, οὐκ ἔφατο δώσειν, καὶ ᾤχετο ἀπιὼν ἐς τὴν ἔρημον, ἀνα‐ βὰς τὸν ἐλέφαντα· ἀγανακτεῖ ὁ βασιλεύς, καὶ πέμπει κατ’
10αὐτοῦ τοὺς ἀφαιρησομένους, καὶ ἅμα καὶ τὸν Ἰνδὸν ἐπὶ
τὴν δίκην ἄξοντας· ἐπεὶ δὲ ἧκον, ἐπειρῶντο πεῖραν προσ‐ φέρειν· οὐκοῦν καὶ ὁ ἄνθρωπος ἔβαλλεν αὐτοὺς ἄνωθεν, καὶ τὸ θηρίον ὡς ἀδικούμενον συνημύνετο· καὶ τὰ μὲν πρῶτα ἦν τοιαῦτα. ἐπεὶ δὲ βληθεὶς ὁ Ἰνδὸς κατώλισθε,393
15περιβαίνει μὲν τὸν τροφέα ὁ ἐλέφας κατὰ τοὺς ὑπερασπί‐ ζοντας ἐν τοῖς ὅπλοις, καὶ τῶν ἐπιόντων πολλοὺς ἀπέ‐ κτεινε, τοὺς δὲ ἄλλους ἐτρέψατο· περιβαλὼν δὲ τῷ τροφεῖ τὴν προβοσκίδα, αἴρει τε αὐτὸν καὶ ἐπὶ τὰ αὔλια κομίζει, καὶ παρέμεινεν ὡς φίλῳ φίλος πιστός. Ὦ ἄνθρωποι πονη‐
20ροὶ καὶ περὶ τράπεζαν μὲν καὶ τηγάνου ψόφον ἀεὶ ἐπ’ ἄρι‐ στα χορεύοντες, ἐν δὲ τοῖς κινδύνοις προδόται.

7

.

5

 Ἐλέφαντα ἐκ μυίας ποιεῖς: ἐπὶ τῶν τὰ ἐλάχιστα ἐπαιρόντων τῷ λόγῳ καὶ μεγάλα ποιούντων⁝ Οἱ νέοι ἐλέφαντες καὶ τροφῆς ἀφίστανται τοῖς πρεσβυτέροις, καὶ γήρᾳ παρειμένους θεραπεύουσιν αὐτούς, καὶ κινδύνων
5ῥύονται, καὶ εἰς ὄρυγμα ἐμπεσόντας οἵδε ἀνάγουσι φρυγά‐ νων τινὰς ἀγκαλίδας καὶ φακέλλους ἐμβαλόντες, οἷσπερ οὖν ὡς ἀναβαθμοῖς χρώμενοι ἐκεῖνοι εἶτα ἀνίασι γήρᾳ βα‐ ρεῖς ὄντες. ποῦ δὲ ἠλόησε πληγαῖς πατέρα ἐλέφας; πῶς δὲ ἀπεκήρυξεν ὁ πατὴρ ὁ ἐν τούτοις τὸν υἱόν; ὦ Σόλωνες καὶ
10Χαρῶνδαι καὶ Ζάλευκοι⁝ Τῶν μὲν οὖν κινδύνων καὶ πόνων οἱ νέοι κατάρχονται, ποτοῦ δὲ ἄρα καὶ τροφῆς ἀφίστανται τοῖς πρεσβυτέροις. γήρᾳ δὲ παρειμένον ἐλέ‐ φαντα ἢ νόσῳ κατειλημμένον οὐκ ἄν ποτε οἱ συναγωνιζό‐ μενοι καταλίποιεν, ἀλλὰ παραμένουσι, καίτοι τῶν θηρῶν
15ἐγκειμένων, καὶ πρότερόν γε τὴν ψυχὴν ἀπολίποιεν ἢ τὰ τέκνα. Λαίνιλα δέ τις πρεσβῦτις ἐρασθεῖσα οἰκέτου δρι‐ μέος αὐτῷ συνεκάθευδε, κηλῖδα δὲ ἄρα παισὶ τοῖς ἐξ αὐτῆς περιῆπτεν· οἱ δὲ εὐγενεῖς ἦσαν, καὶ ἐς τὴν βουλὴν τὴν τῶν Ῥωμαίων ἐτέλουν ἐκ πατέρων. οἱ αἰδούμενοι τῇ μητρὶ394
20ἤχθοντο τοιαῦτα δρώσῃ καὶ πρᾴως ὑπερινουθέτουν· ἡ δὲ κυμαίνουσα ἐκ τῆς ἐπιθυμίας καὶ τὸν ἔρωτα ἐπίπροσθεν τῶν υἱέων ποιησαμένη καταγορεύει αὐτῶν πρὸς τὸν τότε ἄρχοντα, ὡς ἐπιβουλεύοιεν αὐτῷ· ὁ δὲ ἔχων εἰς διαβολὰς τὸ οὖς ῥᾴδιον, καὶ ὑπόπτης ὢν καὶ δειλός, ἐπίστευσε. καὶ
25οἱ μὲν οὐδὲν ἀδικοῦντες ἀπέθνησκον, ὁ δὲ ἆθλον τοῦ κατει‐ πεῖν ἠνέγκατο, δούλῳ συγκαθεύδειν ἀδεῶς. Πατρῷοι θεοὶ, καὶ Ἄρτεμι λοχεία, Εἰλείθυιαί τε Ἥρας θυγατέρες, τί οὖν ἂν ἔτι Μήδειαν εἴποιμεν τὴν Κόλχην ἢ Πρόκνην τὴν Ἀτθίδα τῶν καθ’ ἡμᾶς παθῶν μνημονεύσαντες;⁝ Ἐλέ‐
30φαντι ἡμέρῳ πωλευτὴς ἦν, καὶ εἶχε γυναῖκα ἀφηλικεστέ‐ ραν μέν, πλουσίαν δέ. οὐκοῦν ἑτέρας ἐρῶν, ταύτην μὲν ἀποπνίγει, καὶ τῆς τοῦ ἐλέφαντος φάτνης κατορύττει πλη‐ σίον ὁ θερμόβουλος ἄνθρωπος, ἄγεται δὲ τὴν ἄλλην. ἐν‐ ταῦθα οὖν ὁ ἐλέφας τῇ προβοσκίδι λαβόμενος τὴν νεωστὶ
35ἀφιγμένην ἄγει τῆς νεκροῦ πλησίον καὶ τοῖς κέρασιν ἀνο‐ ρύξας καὶ γυμνώσας τὸ σῶμα, ἃ εἰπεῖν οὐκ ἠδύνατο, ταῦτα ἐπεδείκνυε δι’ αὐτῶν τῶν ἔργων, τὴν γυναῖκα τὸν τρόπον τοῦ γήμαντος αὐτὴν ἐκδιδάσκων ὁ μισοπόνηρος ἐλέφας⁝ Ἀκμὴ ἐλέφαντος ἑξήκοντα ἔτη γεγονέναι· κρυμῷ δὲ ὁμι‐
40λεῖν μήμικος ἐστί. διατείνει δὲ τὸν βίον καὶ εἰς διπλῆν
ἑκατοντάδα.395

7

.

6

 Ἕλκων ἐφ’ ἑαυτὸν ὥσπερ ὁ καικίας νέφος: ἐπὶ τῶν ἐπισπωμένων ἑαυτοῖς κακὰ ἢ καλά.

7

.

7

 Ἔλαχες τὸ μʹ: ἐπὶ τῶν εὐτυχησάντων. Διονύσιος γὰρ ὁ πρεσβύτερος, κληρουμένων κατὰ γράμμα τῶν δημη‐ γορούντων, ὡς ἔλαχε τὸ μ, πρὸς τὸν εἰπόντα· μωρολογεῖς Διονύσιε, μοναρχήσω μὲν οὖν, εἶπε· καὶ δημηγορήσας
5ᾑρέθη στρατηγὸς εὐθὺς ὑπὸ τῶν Συρακουσίων.

7

.

8

 Ἐλέφας μῦν οὐκ ἀλεγίζει: ἐπὶ τῶν τὰ μικρὰ καὶ φαῦλα ὑπερορώντων⁝ Λόγος τίς ἐστιν, ἐλέφαντα μὴ πρό‐ τερον πίνειν, πρὶν ἂν ὑποθολώσῃ τῇ προνομαίᾳ τὰ νά‐ ματα· τὸ δ’ αἴτιον, ὅτι μορμολύττεται τὴν ἑαυτοῦ σκιὰν
5ἐν ὕδατι ὁ ἐλέφας θεώμενος· διὸ καὶ τοὺς Ἰνδοὺς ἐπιτη‐ ρεῖν ἀσέληνον νύκτα, ὁπηνίκα διαπορθμεύωσι, τουτὶ δεδιό‐ τες τὸ ζῷον.

7

.

9

Ἕλκος γὰρ πέλει τῆς ἀληθείας φθόνος: ἀπὸ
γνώμης.396

7

10t

Τὸ ε μετὰ τοῦ μ.

7

.

10

 Ἔμβαρος εἰμί: ἦν πρότερον ὁ Πειραιεὺς νῆσος· ὅθεν καὶ τοὔνομα εἴληφεν, ἀπὸ τοῦ διαπερᾶν· οὗ τὰ ἄκρα Μού‐ νυχος κατασχὼν Μουνυχίας Ἀρτέμιδος ἱερὸν ἱδρύσατο. ἄρκτου δὲ γενομένης ἐν αὐτῷ καὶ ὑπὸ τῶν Ἀθηναίων
5ἀναιρεθείσης, λιμὸς ἐπεγένετο· οὗ τὴν ἀπαλλαγὴν ὁ θεὸς ἔχρησεν, ἄν τις τὴν θυγατέρα θύσῃ τῷ θεῷ. Ἔμβαρος δὲ μόνος ὑποσχόμενος ἐπὶ τῷ τὴν ἱερωσύνην αὐτοῦ τὸ γέ‐ νος διὰ βίου ἔχειν, διακοσμήσας αὐτοῦ τὴν θυγατέρα ἔθυ‐ σεν· ὅθεν καὶ εἰς παροιμίαν περιέστη. τάττεται δὲ ἐπὶ τῶν
10παραπαιόντων καὶ μεμηνότων.

7

.

11

 Ἐμὲ δὲ Ἄνυτος καὶ Μέλητος ἀποκτεῖναι μὲν δύνανται· βλάψαι δὲ οὐ δύνανται: Σωκράτους τὸ λόγιον· λέγεται δὲ ἐπὶ τῶν βλαπτόντων τινὰς τὸ σῶμα, τὴν δὲ ψυχὴν μὴ λυμαινομένων.

7

.

12

 Ἐμποδών ἐστι τὸ πρᾶγμα: ἐπὶ τῶν προχείρων καὶ εὐχερῶν· ἐχρήσατο δὲ ταύτῃ τῇ λέξει Θουκυδίδης ἐν ὀγδόῃ· τὰς ἐμποδὼν αἰτίας ἐπισκοπεῖν, ποῤῥωτέρω δὲ
μηδὲν ἀπορέγεσθαι ταῖς διανοίαις· ἤτοι προχείρως.397
5Λυκοῦργος δὲ ἐν τῷ κατὰ Λυκόφρονος ἀντὶ τοῦ φανερόν· Πλάτων δὲ ἀντὶ τοῦ ἐν μέσῳ· Ἰσαῖος δὲ ἀντὶ τοῦ ὑπό‐ γυον καὶ ἐν χερσί· φησὶ γὰρ ἐν τῇ ὑπὲρ Εὐμαθοῦς εἰς ἐλευθερίαν ἀφαιρέσει· Ἀλλὰ τὸ προϊζόν, ὦ ἄνδρες Ἀθηναῖοι· τουτὶ γὰρ παντελῶς ἐμποδὼν εἶναι·
10Ἐχρήσατο δὲ Ἱεροκλῆς ἀντὶ τοῦ ἐμποδίου· καὶ ἄλλοι. φησὶ γὰρ ἐν δευτέρᾳ Φιλοσοφουμένων παρὰ τῶν φιλοσόφων· τίς γὰρ αὐτῆς οὐχὶ καὶ ἔγημαι, καὶ παῖδας ἀνείλετο, καὶ οὐσίας ἐπεμελήθη μηδενὸς ἐμποδὼν ὄντος;

7

.

13

 Ἐμπεδοκλέους ἔχθρα: ἐπὶ τῶν δυσοργήτων. Ὤιμην δέ, φησίν, ἐγὼ τοιαύτῃ φιλίᾳ συνηρμόσθαι σε, ὥστε μήδ’ ἂν τὴν Ἐμπεδοκλέους ἔχθραν ἰσχῦσαι διαστῆσαι.

7

.

14

 Ἐμὲ μὲν, ἂν μανῶσι, σὲ δὲ ἂν σωφρονῶσι: λείπει τὸ, ἀποκτενοῦσιν. ἤτοι ἐμὲ μὲν ἀδίκως, σὲ δὲ δικαίως.

7

.

15

Ἔμπροσθεν κρημνός, ὄπισθεν λύκοι: ἐπὶ τῶν
ἐν μέσῳ δύο κακῶν ἀφύκτων περιπαρέντων.398

7

16t

Τὸ ε μετὰ τοῦ ν.

7

.

16

 Ἐν δὲ διχοστασίῃ καὶ Ἀνδροκλέης πολεμαρ‐ χεῖ: ἐπὶ τῶν εὐτελῶν, τῶν διὰ περιπέτειάν τινα τιμῆς ἀξιουμένων. τοιαύτη δέ ἐστι καὶ ἡ λέγουσα· Ἐν γὰρ ἀμηχανίῃ καὶ καρκίνος ἔμμορε τιμῆς.
5καί·
Ἐν ἀμούσοις καὶ Κόροικος φθέγγεται.399

7

.

17

 Ἐν Πυθίου χέσαι: οἷον κινδυνεῦσαι. Πεισίστρατος γὰρ ὁ τύραννος ποιῶν νεὼν, εὑρών τινα ἀποπατοῦντα μέτ‐ οικον, ἀπήγαγε· προσέγραψε γὰρ μηδένα ἀποπατῆσαι.

7

.

18

 Ἔνεστι κἀν μύρμηκι χολή: παρεγγυᾷ μηδὲ τῶν μικρῶν καταφρονεῖν ἐν τῷ ἀμφισβητεῖν.

7

.

19

Ἐν θέρει τὴν χλαῖναν κατατρίβεις: ἐπὶ τῶν
μὴ καθ’ ὥραν τοῖς ἀναγκαίοις χρωμένων.400

7

.

20

Ἑνὸς χανόντος μετέσχηκεν ἅτερος: αὐτοδίδακτος.

7

.

21

 Ἑνὸς φιλίη ξυνετοῦ κρέσσων ἀσυνέτων πάν‐ των: ἐκ Δημοκράτους ἀποφθεγμάτων.

7

.

22

 Ἔνθ’ οὔτε μίμνειν ἀνέμους, οὔτ’ ἐκπλεῖν ἐᾷ: ἐπὶ τῶν δυσχρήστοις περιπεσόντων τοῦτο λέγεται. φησὶ δὲ αὐτὸ παρ’ Αἰσχύλῳ ὁ Φιλοκτήτης.

7

.

23

 Ἐν τοῖς τόποις τῶν τυφλῶν Λάμων βασι‐ λεύει: ἑτερόφθαλμος γὰρ ἦν.

7

.

24

 Ἐν πίσσῃ τήρησον τὴν καρδίαν: ἀντὶ τοῦ· γενοῦ ἀνδρεῖος.

7

.

25

 Ἐν Καρὶ τὸν κίνδυνον: ἐπὶ τῶν ἐν ἀλλοτρίοις κιν‐ δυνευόντων.

7

.

26

Ἐν μύρτου κλωνὶ τὸ ξίφος κρατήσω: ἐπὶ τῶν
ποιουμένων σύνθημά τι κατὰ τινός· ὁ γὰρ Ἁρμόδιος καὶ Ἀριστογείτων ἐν μύρτοις ῥίψαντες τὸ ξίφος, Ἵππαρχον τὸν τύραννον ἀπέκτειναν.401

7

.

27

 Ἐν γῇ πένεσθαι μᾶλλον, ἢ πλουτοῦντα πλεῖν: παραινετική.

7

.

28

 Ἐντὶ καὶ ἄλλοι πονηροί· οὐκ ἐγὼ μόνα κόλουρις· ἐντὶ καὶ ἄλλαι ἀλώπεκες.

7

.

29

 Ἐν παισὶ μὲν γέρων, ἐν δὲ γέρουσι παῖς: ἐπὶ τῶν παλινβόλων· οἱ ἀντίτεχνοι τοῦ Ἑρμογένους ἑπτακαί‐ δεκα ἐτῶν ὄντος, ὅτε τὴν ῥητορικὴν συγγράφειν ἐπεχείρησε, τρίτου δὲ καὶ εἰκοστοῦ ὅτε ἐξελάθετο, τοῦτ’ εἶπον τὸ παρ‐
5οιμιῶδες λόγιον.

7

.

30

Ἐν Σπάρτῃ μόνῃ λυσιτελεῖ γηράσκειν: παρό‐
σον οἱ Λακεδαιμόνιοι μεγάλως ἐτίμων τοὺς γέροντας.402

7

.

31

 Ἐν Σάμῳ κομήτης: ἐπὶ τῶν οὐδὲν χάριεν λεγόν‐ των. οἱ γὰρ οἰκοῦντες ἐκεῖσε πρὸς χοροὺς ἐπιτήδειοι, οὐ πρὸς ἄλλο τι χρήσιμοι.

7

.

32

 Ἐν πίθῳ τὴν κεραμίαν μανθάνειν: ἐπὶ τῶν τὰς πρώτας μαθήσεις ὑπερβαινόντων, ἁπτομένων δὲ τῶν μειζόνων ἢ τῶν τελευταίων.

7

.

33

 Ἐν τῷ μέρει τις καὶ τὸ πῦρ σκαλευσάτω: ἐπὶ τῶν εἰς κοινὸν μὴ τὰ ἶσα παρεχομένων.

7

.

34

 Ἐν Παλλαδίῳ ἐκρίθη: δικαστήριον ἐν Ἀθήναις, ἐν ᾧ οἱ Ἐφέται φόνου ἑκουσίου ἐδίκαζον· Ἀργεῖοι γὰρ ἀπὸ Ἰλίου πλέοντες, ἡνίκα προσέσχον Φαλήροις, ὑπὸ Ἀθη‐ ναίων ἀγνοούμενοι ἀνῃρέθησαν· ὕστερον δὲ Ἀκάμαντος γνω‐
5ρίσαντος καὶ τοῦ Παλλαδίου εὑρεθέντος, κατὰ χρησμὸν αὐτόθι τὸ δικαστήριον ἀπέδειξαν, ὡς Φανόδημος. Κλει‐ τόδημος δὲ φησίν, Ἀγαμέμνονος σὺν τῷ Παλλαδίῳ προσ‐ ενεχθέντος Ἀθήνησι, Δημοφῶντα ἁρπάσαι καὶ πολλοὺς τῶν διωκόντων ἀνελεῖν· τοῦ δὲ Ἀγαμέμνονος δυσχεραί‐
10νοντος, κρίσιν ὑποσχεῖν ὑπὸ ὀκτὼ Ἀθηναίων καὶ ὀκτὼ Ἀργείων, οὓς ἐφέτας κληθῆναι, ὅτι ἔφεσις παρ’ αὐτῶν
οὐ δύναται εἰς δικαστήριον ἄλλο γενέσθαι· ἢ ὅτι ἐπὶ αἵ‐ ματι ἐδίκαζον· ἢ διὰ τὸ παρ’ ἀμφοτέρων, Ἀργείων καὶ Ἀθηναίων, ἀφεθῆναι αὐτοῖς περὶ τῆς κρίσεως.403

7

.

35

 Ἐν τοῖς ἀγῶσι τοὺς προεξανισταμένους ῥαπί‐ ζονται, ἀλλὰ καὶ τοὺς ἀπολειφθέντας οὐ στεφα‐ νοῦσιν: ἐξ ἀποφθεγμάτοιν δυοῖν· ἑνὸς μὲν ὄντος Εὐρυ‐ βιάδου Λακεδαιμονίου, ἑτέρου δ’ Ἀθηναίου Θεμιστοκλέους.

7

.

36

 Ἐν τριόδῳ εἰμί: ἐπὶ τῶν ἀδήλων πραγμάτων· ἐπεὶ ὁ ἐν τριόδῳ γενόμενος, οὐκ οἶδε ποίᾳ χρήσεται ὁδῷ.

7

.

37

 Ἐν οἴνῳ ἀλήθεια: παρόσον οἱ οἴνῳ χρώμενοι τὰ ἀπὸ καρδίας λαλοῦσιν.

7

.

38

 Ἐν ψύλλας δήξει θεὸν ἐπικαλεῖται: ὅτι οὐ δεῖ ἐπ’ ἐλαχίστων τοῦ θείου δεῖσθαι καὶ τὸ ὄνομα αὐτοῦ ἐπι‐ καλεῖσθαι.

7

.

39

 Ἐν Καρὶ τὸν κίνδυνον: τουτέστιν, ἐν ἀλλοτρίοις σώμασι. λέγεται δὲ αὕτη ἐπὶ τῶν ἀφειδῶς εἰς τὰ ἑαυτῶν σώματα πολεμούντων, ἀπὸ μεταφορᾶς τῶν Καρῶν· ἐπεὶ, ὥς τινες φασί, πρῶτοι ἐμισθοφόρησαν· ἄλλοι δὲ Ἀρκάδας
5φασίν· ἐπεὶ δὲ Κᾶρες ἐμισθοφόρουν, προέταττον αὐτοὺς
τῶν πολέμων. ἀφ’ οὗ καὶ ἡ παροιμία. ἀληθέστερον δ’ εἰπεῖν, εἴρηται ἐπὶ τῶν ἐν ἑτέροις καὶ οὐκ ἐφ’ ἑαυτοῖς τὰς πολε‐ μικὰς πρωτοπείρας ὑφισταμένων· εἰσάγονται δὲ οἱ Κᾶρες καὶ ὡς εὐτελεῖς, διὰ τὴν μισθοφορίαν· ἀφ’ οὗ καὶ Ὅμηρος,404
10τίω δέ μιν ἐν Καρὸς μοίρᾳ.

7

.

40

 Ἐν φρέατι κυνομαχεῖν: ἐπὶ τῶν ἀποφυγεῖν οὐκ ἐχόντων καὶ μοχθηρῷ τινι προσπαλαιόντων.

7

.

41

Ἔνθα περιττὴ τροφὴ, πολλοὶ μύες καὶ γαλαῖ.

7

.

42

 Ἐνδυμίωνος ὕπνον καθεύδεις: ἐπὶ τῶν δι’ ἔρωτα ὑπνηλῶν. ἐπειδὴ ὁ Ὕπνος ἐρασθεὶς μειρακίου Ἐνδυμίωνος ἔτι καὶ νῦν κατέχειν αὐτὸν λέγεται κοιμώμενον.

7

.

43

Ἐν πυρὶ βέβηκας: ἢ ἐπὶ αἰσχίστου ἢ ἐπὶ τάχους.405

7

.

44

 Ἐν ἅλῳ δρασκάζεις: ἤτοι κρύπτῃ· ἐπὶ τῶν μὴ δυ‐ ναμένων λαθεῖν.

7

.

45

 Ἐν μέλιτι σαυτὸν καταπάττεις: ἐπὶ τῶν ἡδυ‐ παθεῖν διωκόντων.

7

.

46

 Ἐν σκότει ὀρχεῖσθαι: ἐπὶ τῶν ἀμαρτύρως μο‐ χθούντων.

7

.

47

 Ἐν νυκτὶ βουλή: ἐπειδὴ ἡ νὺξ παῤῥησίαν δίδωσι βουλεύεσθαι.

7

.

48

Ἐνδύεται τὴν λεοντῆν: ἐπὶ τῶν μεγάλοις ἐπι‐
χειρούντων.406

7

49t

Τὸ ε μετὰ τοῦ ξ.

7

.

49

Ἐξ ἑνὸς πάνθ’ ὁρᾷν: ἐπὶ τῶν παρορώντων.

7

.

50

Ἐξ ἄμμου σχοινίον πλέκεις: ἐπὶ τῶν ἀδυνάτων.

7

.

51

 Ἐξ ἴσου δίδου πᾶσιν: ἐπὶ τῶν ὀρθῶς διανεμόντων καὶ δικαίως κρινόντων.

7

.

52

 Ἐξ Ἐτεοβουταδῶν ἕλκει τὸ γένος: ἐπὶ τῶν εὐ‐ γενῶν. γένος γὰρ πολὺ καὶ λαμπρὸν ἀπὸ Βούτου. ἀφ’ οὗ οἱ ἱερεῖς καθίσταντο Ἀθήνησιν.

7

.

53

 Ἐξὸν φυγεῖν μὴ ζήτει δίκην: Ἀλκιβιάδης καλού‐ μενος ἐπὶ κρίσιν ὑπὸ Ἀθηναίων ἀπὸ Σικελίας, ἔκρυψεν
ἑαυτὸν, εἰπὼν τοῦτο. εἰπόντος δέ τινος, οὐ πιστεύεις τῇ πατρίδι τὴν περὶ σεαυτοῦ κρίσιν; Ἐγὼ μὲν, ἔφη, οὐδὲ τῇ407
5μητρί, μή πως ἀγνοήσασα τὴν μέλαιναν βάλῃ ψῆφον ἀντὶ τῆς λευκῆς.

7

.

54

Ἔξω βελῶν καθῆσθαι: παραινετικὴ ἡ παροιμία.

7

.

55

 Ἐξηκεστίδης ἐγένου: ἐπὶ τῶν ὁδοῦ ἀποπλανηθέν‐ των· τοῦτον γὰρ ὡς ξένον διαβάλλουσι καὶ πλάνον· οἱ δὲ ξένοι μᾶλλον ἴσασι τὰς ὁδούς. ἐξαπορήσαντες οὖν τῆς ὁδοῦ καὶ ἀποπλανηθέντες, εἶπον· οὐδ’ ἂν Ἐξηκεστίδης
5εὕροι τὴν εὐθεῖαν ὁδόν. εἴρηται οὖν ἐπὶ τῶν ἀμηχάνων.

7

.

56

Ἐξ οὐρίας πλεῖ τις: καὶ, ἐξ οὐρίας τῷ δεῖνι τὰ
πράγματα φέρεται: ἐπὶ τῶν εὐτυχούντων.408

7

.

57

 Ἐξ ὀνύχων λέοντα ἔνεστι μαθεῖν, καὶ ἐκ μι‐ κρᾶς γεύσεως πηγήν: ἐπὶ τῶν ἐκ μικροῦ τινος μαν‐ θανόντων τὸ πᾶν.

7

.

58

 Ἔξω γλαῦκε: χειμῶνα γὰρ σημαίνει⁝ Ὁ θαλάσ‐ σιος ὁ ἰχθὺς ὁ γλαῦκος τὰ γεννώμενα ἐκ τῆς συννόμου παραφυλάττεται ἰσχυρῶς, ἵνα ἀνεπιβούλευτά τε καὶ ἀσινῆ ᾖ. καὶ ἕως μὲν φανερὰ καὶ ἔξω δέους διανήχεται, ὁ δὲ τὴν
5φρουρὰν οὐκ ἀπολιμπάνει· ἐὰν δέ τι δείσῃ τῶν νηπίων, ὁ δὲ χανὼν εἰσεδέξατο τὸ βρέφος. εἶτα τοῦ φόβου παραδρα‐ μόντος τὸν καταφυγόντα ἀνεμεῖ οἷον ἐδέξατο, καὶ ἐκεῖνος πάλιν νήχεται.

7

59t

Τὸ ε μετὰ τοῦ ο.

7

.

59

Ἔοικα βοῦς ἐπὶ σφαγὴν μολεῖν.409

7

60t

Τὸ ε μετὰ τοῦ π.

7

.

60

 Ἐπειδὴ τῶν Ταντάλου λίθον τῆς κεφαλῆς ἀπετιναξάμεθα: λέγεται ἐπὶ κινδύνου τινὸς ἐπηρτη‐ μένου καὶ παρελθόντος⁝ Ὁ δὲ Τάνταλος υἱὸς ἦν τοῦ Διός· οὗτος ἠξιώθη τῆς τραπέζης τῶν θεῶν, καὶ ἀξιωθεὶς410
5ἐδημοσίευσε τὰ μυστήρια αὐτῶν· καὶ κολάζεται κόλασιν διὰ τοῦτο τοιάνδε· ἔστιν ἐν τοῖς ὑπὸ γῆν δικαιωτηρίοις ἔχων πέτραν ἐπάνω αὐτοῦ, καὶ κάτω ὕδωρ πολὺ, καὶ βλα‐ στήματα καρποφόρα, καὶ ἤρτηται ὁ λίθος κατ’ αὐτοῦ· ἐὰν οὖν θέλῃ πιεῖν ἐκ τοῦ παρακειμένου ὕδατος, πίπτει ἡ πέ‐
10τρα ἐπάνω αὐτοῦ καὶ τιμωρεῖται ἐκ τούτου, ὅτι λιμῷ καὶ δίψει τήκεται. ὁρῶν μὲν ἀφ’ ὧν δεῖ φαγεῖν καὶ πιεῖν, μὴ
δυνάμενος δὲ διὰ τὴν ἐπηρμένην πέτραν.411

7

.

61

 Ἐπὶ δυοῖν ὁρμεῖ: δηλονότι ἀγκύραιν· λέγεται ἐπὶ τῶν ἀστεμφῶς ἐχόντων.

7

.

62

 Ἐπακτὸς ὅρκος: ὃν ἕτερος ἐπάγει. οἷον βίαιος, οὐκ αὐθαίρετος.

7

.

63

 Ἐπ’ ἄκρᾳ γλώττῃ τὸ φιλεῖν ἔχεις: ἐπὶ τῶν λόγῳ μὲν, ἔργῳ δ’ οὐ φιλούντων ἀλλήλους.

7

.

64

 Ἐπὶ κεφαλὴν ὠσθέντα: ἐπὶ τῶν κακῶς πασχόντων. μᾶλλον δ’ ἐπ’ ὀλέθρου· δεινὸν γὰρ τὸ κατὰ κεφαλῆς ὠσθέντα
πληγῆναι.412

7

.

65

 Ἐπαύλια δῶρα φέρειν ἥκεις: ἐπὶ τῶν πολλὰ δωρουμένων. Ἐπαύλια δὲ καλεῖται τὰ μετὰ τὴν ἐχομένην ἡμέραν τῶν γάμων παρὰ τοῦ τῆς νύμφης πατρὸς δῶρα φερόμενα τῷ νυμφίῳ καὶ τῇ νύμφῃ ἐν πομπῆς σχήματι·
5παῖς γὰρ ἡγεῖται χλανίδα λευκὴν ἔχων καὶ λαμπάδα και‐ ομένην, ἔπειτα μετὰ τοῦτον κανηφόρος· εἶθ’ αἱ λοιπαὶ ἀκολουθοῦσιν ἐφεξῆς, φέρουσαι χρυσία, λεκανίδας, σμή‐ γματα, φορεῖα, κτένας, κοίτας, ἀλαβάστρους, σανδάλια, μυράλιτρα. ἐνίοτε δὲ καὶ τὴν προῖκα ἅμα τῶν νυμφίων
10φέρουσιν.

7

.

66

 Ἐπιφυλλίδες ταῦτ’ ἐστι καὶ στωμύλματα, χελι‐ δόνων μουσεῖα, λωβηταὶ τέχνης: ἐπὶ τῶν εἰρωνευ‐ ομένων ἐπὶ σμικροῖς.

7

.

67

 Ἐπὶ τοῖς ὅπλοις ἀκκίζεται: ἐπὶ τῶν ἐπαιρομένων ταῖς ὕβρεσι καὶ τοῖς ἀκκισμοῖς· ἀπὸ Ἀκκοῦς τινός, Σα‐
μίας μωρᾶς οὔσης.413

7

.

68

 Ἐπὶ πόδα ἀναχωρεῖ: ἐπὶ ἀδυνασίᾳ φευγόντων ἢ δειλίᾳ τοὺς κρείσσους.

7

.

69

 Ἐπειοῦ δειλότερος: οὕτως ἔλεγε Κρατῖνος ὁ κω‐ μικός. ἴσως διὰ τὸ ταξιαρχῆσαι τῆς Οἰνηΐδος φυλῆς, καὶ δειλότερος φανῆναι· καὶ γὰρ ὁ Ἐπειὸς δειλὸς ἦν.

7

.

70

 Ἐπὶ λειψυδρίῳ μάχῃ: ἐπὶ τῶν ἀνδρείως ἀγωνιζο‐ μένων· τὸ δὲ Λειψύδριον χωρίον ἦν ὑπὲρ τῆς Πάρνηθος,
ὃ ἐτείχισαν μὲν οἱ φυγάδες τῶν τυράννων· οἱ δὲ Ἀλκμαι‐ ονίδαι προέστησαν· ἐκπολιορκηθέντων δ’ αὐτῶν ὑπὸ τῶν414
5περὶ Πεισίστρατον, σκολιὸν εἰς αὐτοὺς ᾔδετο· Αἲ αἲ λει‐ ψύδριον προδοσέταιρον, οἵους ἄνδρας ἀπώλεσας μάχεσθ’ ἀγαθούς γε καὶ εὐπατρίδας, ὁποτ’ ἔδει‐ ξαν οἵων πατέρων ἔσαν.

7

.

71

Ἐπὶ πυγὴν τρέχει: ἤτοι ἐς τοὐπίσω.

7

.

72

 Ἐπὶ καλάμης ἀροῖ: ἐπὶ τῶν εὖ καὶ καλῶς γεωρ‐ γούντων.

7

.

73

 Ἐπιμενίδειον δέρμα: ἐπὶ τῶν ἀποθέτων· οὗτος γὰρ ὁ Ἐπιμενίδης ἔζησεν ἑκατὸν πεντήκοντα ἔτη, τὰ δὲ ἓξ ἐκάθευδε.

7

.

74

 Ἔποπος Ἰνδοῦ στοργή: ἐπὶ τῶν ἄγαν φιλούντων προσγενεῖς καὶ φίλους, καὶ ὑπὲρ τούτων θανεῖν αἱρουμένων⁝ Περὶ τοῦ Ἰνδοῦ ἔποπος μῦθόν φασιν οἱ Βραχμᾶνες. Ἐγέ‐ νετο παῖς Ἰνδῶν βασιλεῖ, καὶ ἀδελφοὺς εἶχεν, οἵπερ οὖν
5ἀνδρωθέντες ἐκδικώτατοί τε γίνονται καὶ λεωργότατοι, καὶ
τούτου μὲν ὡς νεωτάτου καταφρονοῦσι, τὸν δὲ πατέρα ἐκερτόμουν καὶ τὴν μητέρα, τὸ γῆρας αὐτῶν ἐκφαυλίσαν‐ τες· ἀναίνονται οὖν ἐκεῖνοι τὴν σὺν τούτοις διατριβήν, καὶ ᾤχοντο φεύγοντες ὅ τε παῖς καὶ οἱ γέροντες. συντόνου415
10δὲ ἄρα αὐτοὺς πορείας διαδεξαμένης, οἱ μὲν ἀπεῖπον καὶ ἀποθνήσκουσιν, ὁ δὲ παῖς οὐκ ὠλιγώρησεν αὐτῶν, ἀλλ’ ἔθαψεν αὐτοὺς ἐν ἑαυτῷ, ξίφει τὴν κεφαλὴν ἀποτεμών. ἀγασθέντα δὲ τὸν πάντ’ ἐφορῶντα Ἥλιον τῆς εὐσεβείας τὴν ὑπερβολήν, ὄρνιν αὐτὸν ἀποφῆναι, κάλλιστον μὲν
15ὄψει, μακραίωνα δὲ τὸν βίον· ὑπανέστηκε δέ οἱ καὶ λέφος ἐκ τῆς κορυφῆς, οἱονεὶ μνημεῖον τοῦτο τῶν πεπραγμένων ὅτε ἔφυγε· τοιαῦτα ἄττα καὶ Ἀθηναῖοι περὶ κορύδου τε‐ ρατεύονται· ᾧ καὶ Ἀριστοφάνης ἀκολουθεῖ ἐν Ὄρνισι λέγων· Ἀμαθὴς γὰρ ἔφυς καὶ πολυπράγμων, οὐδ’
20
Αἴσωπον πεπάτηκας· ὃς ἔφασκε λέγων κορυδὸν πάντων πρώτην
ὄρνιθα γενέσθαι, προτέραν τῆς γῆς· κἄπειτα νόσῳ τὸν πατέρα
αὐτῆς ἀποθνήσκειν·
25 γῆν δὲ οὐκ εἶναι· τὸν δὲ προκεῖσθαι πεμ‐
πταῖον, τὴν δὲ ἀποροῦσαν ὑπ’ ἀμηχανίας τὸν πατέρα αὐτῆς ἐν τῇ κε‐
φαλῇ κατορύξαι· ἔοικεν οὖν ἐξ Ἰνδῶν τὸ μυθολόγημα ἐπ’ ἄλλου μὲν ὄρνι‐
30θος, ἐπιῤῥεῦσαι δ’ οὖν καὶ τοῖς Ἕλλησιν· ὠγύγιον γάρ τι χρόνου μῆκος λέγουσι Βραχμᾶνες, ἐξ οὗ αὐτῷ τῷ ἔποπι τῷ Ἰνδῷ, ἔτι ἀνθρώπῳ ὄντι καὶ παιδὶ τήν γε ἡλικίαν, ἐς τοὺς γειναμένους πέπρακται.

7

.

75

 Ἐπὶ βύρσης ἐκάθητο: ἐπὶ τῶν δεομένων συμμα‐ χίας· τοῦτο δὲ παρὰ τοῖς Σκύθαις ἐτελεῖτο· ἐπειδάν τις ἠδικεῖτο πρὸς ἑτέρου, ἀμύνασθαι δὲ βουλόμενος ἑαυτὸν
οὐκ ἀξιόμαχον μόνον ᾤετο, βοῦν οὖν ἱερεύσας τὰ μὲν κρέα416
5κατακόψας ἥψει, αὐτὸς δὲ ἐκπετάσας χαμαὶ τὴν βύρσαν ἐκάθητο ἐπ’ αὐτῆς εἰς τοὐπίσω παραγαγὼν τὼ χεῖρε· καὶ τοῦτό ἐστι Σκύθαις ἡ μεγίστη ἱκετηρία. τῶν δὲ κρεῶν τοῦ βοὸς ὁ βουλόμενος μοῖραν λαμβάνων καὶ ἐπιβαίνων τῇ βύρσῃ τῷ δεξιῷ ποδὶ ὑπισχνεῖτο κατὰ δύναμιν ἕκαστος συμ‐
10μαχήσειν· καὶ ἔστιν αὐτοῖς τοῦτο ὅρκων ὁ βεβαιότατος.

7

.

76

Ἔπηλυς τὸν ἔνοικον: λείπει τὸ ἐξέβαλλεν.

7

.

77

 Ἐπὶ ὅλμου ἐκοιμήσω: ἐπὶ τῶν μαντείας ποριζο‐ μένων ἔκ τινων ἐνυπνίων· τὸν ὅλμον γὰρ συμβάλλεσθαι ἔλεγον πρὸς μαντείας.

7

.

78

 Ἐπὶ μανδραβόλου χωρεῖ τὸ πρᾶγμα: ἀντὶ τοῦ, ἐπὶ τὸ χεῖρον. Μανδραβόλας γάρ τις τὰς αὐτὰς θυσίας ὅρκοις ἑαυτὸν καταδήσας τοῖς θεοῖς κατ’ ἔτος προσάγειν, τὸ μὲν πρῶτον δέκα βοῦς ἔθυσε, τὸ δὲ δεύτερον παρ’ ἕνα,
5ἤτοι ἐννέα· περιελθόντος δὲ τοῦ τρίτου ἀφεῖλεν ἕτερον· καὶ οὕτως ποιῶν διὰ τῶν ἑξῆς ἐνιαυτῶν κατέστη εἰς ἐπι‐ ορκίαν· ὁ δὲ Ἔφορος οὕτως· ὁ Μανδραβόλας ἐν Σάμῳ γεωφάνιον εὑρὼν, πρῶτον μὲν κριὸν χρυσοῦν ἀνέθηκεν, ἔπειτα ἀργυροῦν, ἔπειτα χαλκοῦν ἐλάττονα, εἶτα οὐκέτι.

7

.

79

 Ἐπ’ ὄνου πόκας: ἐπὶ τῶν ἀδυνάτων· ἀπ’ ὄνου γὰρ οὐκ ἔστι πόκον λαβεῖν.

7

.

80

 Ἐπιχώριοι οὖρον ἴσασι: τὸν ἐπιτήδειον ἄνεμον. ὁμοία τῇ· Ἀπὸ χοέως σπάσον.

7

.

81

 Ἐπὶ σαυτῷ τὴν σελήνην καθέλκεις: ἐπὶ τῶν ἑαυτοῖς κακὰ ἐπισπωμένων. αἱ γὰρ τὴν σελήνην καθέλκου‐ σαι Θετταλίδες λέγονται τῶν ὀφθαλμῶν καὶ τῶν ποδῶν στερίσκεσθαι.417

7

.

82

Ἐπινοίαις θηρᾶται τἀθήρατα.

7

.

83

Ἐπίσταμαί τε καὶ πεπείραμαι λίαν, ὡς τῶν ἐχόντων πάντες ἄνθρωποι φίλοι.

7

.

84

 Ἐπὶ σπείρᾳ σχοινίον: ἐπὶ τῶν δωρουμένων τισὶν οὐχ ἕτερα, ἀλλ’ οἷς κέκτηνται ὅμοια. σπεῖρα γὰρ καὶ σχοι‐ νίον τὸ αὐτό.

7

85t

Τὸ ε μετὰ τοῦ ρ.

7

.

85

 Ἔῤῥει τὰ καλά: ἐπὶ τῶν κακόν τι βουλομένων δη‐ λῶσαι συντόμως· Ἱπποκράτης γὰρ ἡττηθεὶς Μινδάρῳ ταύ‐ την ἔπεμψε τὴν ἐπιστολήν.

7

.

86

 Ἔρως θάλλει μὲν εὐπορῶν, ἀποθνήσκει δ’ ἀπορῶν: Διοτίμας ἀπόφθεγμα.

7

.

87

 Ἐρήμη δίκη: ὅταν μὴ ἀπαντήσας ὁ διωκόμενος ἐπὶ τὴν κρίσιν διαιτηθῇ·

7

.

88

Ἑρμώνιος χάρις: ἡ κατὰ ἀνάγκην διδομένη.418

7

.

89

 Ἐρετριέων ῥῶ: ἐπὶ τῶν κατακόρως τισὶ χρωμένων. κατακόρως γὰρ οὗτοι χρῶνται τὸ ῥῶ.

7

.

90

Ἔργα νέων, βουλαὶ δὲ μέσων, εὐχαὶ δὲ γερόν‐
των: τοῦτο Ὑπερίδης ἐν τῷ κατ’ Αὐτοκλέους Ἡσιόδου φησὶν εἶναι παροιμίαν, ἣν ἀνέγραψε καὶ Ἀριστοφάνης ὁ γραμματικός.419

7

.

91

 Ἐρήμην ἁλῶναι: ὅταν μὴ παρόντος τοῦ εὐθυνομένου καταδικασθῇ ὁ διωκόμενος.

7

.

92

 Ἔρημον ἐμβλέπειν: ἀκίνητον καὶ νωθρόν. οἷον ὅταν εἰς ἐρημίαν ἢ πέλαγος μέγα καὶ ἀχανὲς βλέπωμεν. Ἀριστοφάνης Πολυείδῳ.

7

.

93

 Ἑρμῆς ἀμύητος: ἐπὶ τῶν μᾶλλον ἔν τισιν ἐμπεί‐ ρων. χλευαστικὴ δὲ ἡ παροιμία, ὁμοία τῇ· Βάλ’ ἐς ἔχοντα τὴν ἐπιστήμην.

7

.

94

Ἕρμαιον κοινόν: καί· Ἑρμῆς κοινός: ἐπὶ τῶν
εὑρόντων τι κέρδος ἀπροσδόκητον καὶ κοινὸν ποιησαμένων· ἢ ἀπὸ τῶν ἐν ταῖς ὁδοῖς τιθεμένων ἀπαρχῶν, ἃς οἱ ὁδοι‐ πόροι κατεσθίουσιν· ἢ ἀπὸ τῶν σωρῶν, αἳ τῷ Ἑρμῇ ἀνέ‐420
5κειντο.

7

.

95

 Ἐργίνου πολιαί: ἐπὶ τῶν προπολίων· οὗτος ἦν παῖς Κλυμένου, εἷς τῶν Ἀργοναυτῶν· Ὑψιπύλης δὲ τῆς θυγα‐ τρὸς Θόαντος βασιλέως Λημνίων ἐπιτάφιον ἀγῶνα τοῦ πατρὸς προτεθεικυίας, Ἐργῖνος νέος μὲν ὢν τῇ ἡλικίᾳ,
5προπόλιος δέ, παρῆλθεν ἀγωνισόμενος, καὶ ἐγελᾶτο ὑπὸ τῶν Λημνιάδων γυναικῶν διὰ τὰς πολιάς· κάλλιστα οὖν τὸν ἀγῶνα διενεγκὼν καὶ τοὺς συνάθλους νικήσας Βορεά‐ δας Ζῆθον καὶ Κάλαϊν, εἰς ὑπερβολὴν ἐθαυμάσθη. περὶ οὗ καὶ ὁ Πίνδαρος εἶπε, διάπειρά τοι βροτῶν ἔλεγχος.

7

96t

Τὸ ε μετὰ τοῦ ς.

7

.

96

 Ἐς κόρακας: Βοιωτοῖς ὁ θεὸς ἔχρησεν, ὅπου ἂν λευ‐ κοὶ κόρακες φανῶσιν, ἐκεῖ κατοικεῖν· περὶ δὲ τὸν Παγαση‐ τικὸν κόλπον ὑπὸ παίδων ἀκάκων γυψωθέντας κόρακας. ὕστερον δὲ Αἰολεῖς, ἐκβαλόντες αὐτούς, τοὺς φυγαδευομέ‐
5νους εἰς αὐτὸ ἔπεμπον. οἱ δὲ, ὡς τοῦ ζῴου ἀναιδοῦς καὶ δυσοιωνιστικοῦ ὄντος. Ἀριστοτέλης δὲ φησί, λοιμοῦ κατα‐
σχόντος καὶ κοράκων πολλῶν γενομένων τοὺς ἀνθρώπους θηρεύοντας αὐτοὺς καὶ παρακαθαίροντας ἐᾶν ζῶντας, καὶ ἐπιλέγειν τῷ λοιμῷ, Φεῦγ’ ἐς κόρακας. ὁ δὲ Αἴσωπος421
10μυθικῶς κολοιὸν μέγαν, νομίσαντα τοῖς κόραξιν ὅμοιον εἶναι, πρὸς αὐτοὺς πολευθῆναι· ἡττηθέντα δὲ πάλιν εἰς τοὺς κολοιὺς ὑποστρέψαι· τοὺς δὲ ἀγανακτήσαντας παίειν αὐτὸν λέγοντας, φεῦγ’ ἐς κόρακας. Ἀριστείδης δὲ ἀπο‐ δίδωσι, διὰ τὸ ἐν τρεχέσι τόποις καὶ κρημνώδεσι νεοσσο‐
15ποιεῖσθαι, λέγειν ἡμᾶς, Φεῦγ’ ἐς κόρακας, ἤγουν εἰς σκότος, εἰς ὄλεθρον.

7

.

97

Ἔστι καὶ σιγῆς ἀκίνδυνον γέρας.

7

.

98

 Ἐσκιμαλίχθαι σε χρή: ἐπὶ τῶν ἀξίων ὕβρεως· σκι‐ μαλίσαι δὲ λέγεται, ὅταν βουλόμενος ἐνυβρίσαι τινὰ τὸν μέσον δάκτυλον ἐντείναντες καὶ τοὺς λοιποὺς συνάγοντες ἐνδείξωσιν αὐτῷ· κυρίως δὲ λέγεται τὸ τὸν δάκτυλον εἰς
5τὸν πρωκτὸν τοῦ ὀρνέου βαλεῖν.422

7

.

99

 Ἔσχατα ἐσχάτων κακὰ διαπέπρακται: ὁμοία ἐστὶ τῇ· Δεινότερα Δεινίου. καί· Κύντερα Κύντω‐ νος: ἐπὶ τῶν ἄκρως κακῶν.

7

.

100

 Ἑστίᾳ δύειν: οἱ γὰρ Ἑστίᾳ θύοντες οὐδὲν ἐξέφερον τῆς θυσίας. ὁμοία τῇ· Αὐτῷ κανῷ κατέφαγες πάντα.

8

.

1

 Ἔσχατος Μυσῶν πλεῖν: οἱ δὲ τὸ μὲν πρῶτον ἠπό‐ ρουν, αὖθις δὲ τὴν Αἰολίδα παρὰ τοῖς ἐσχάτοις τῆς Μυσίας εὗ‐ ρον. ἔνιοι τὴν παροιμίαν χρησμὸν λέγουσι Τηλέφῳ μαντευο‐ μένῳ γεγονέναι παρὰ γονέων, ἐπὶ τίνας τόπους ἐλθὼν, εὕροι
5τοὺς γονεῖς· τὸν δὲ θεὸν προστάξαι πλεῖν ἐπὶ τὸν ἔσχατον Μυ‐ σῶν· ἀφικόμενον δὲ εἰς Τεθρανίαν, νέμεσθαι γὰρ ταῦτα τὰ χωρία τοὺς Μυσούς, ἐπιτυχεῖν τῇ μητρὶ αὐτοῦ. τάσσε‐
ται δὲ ἡ παροιμία ἐπὶ τῶν δυσχερῆ ἐπιτασσομένων.423

8

.

2

 Ἔστω ταμίας· τὰ δ’ ἄλλ’ εἰ βούλει κύων: ἐπὶ τῶν παρ’ ἀξίαν εὐημερούντων καὶ μάλιστα εὐνούχων.

8

3t

Τὸ ε μετὰ τοῦ τ.

8

.

3

 Ἑτερόγναθος εἶ: ἐπὶ τῶν ἐπ’ ἀπληστίᾳ ἀμφοτέραις ταῖς γνάθοις ἐσθιόντων· οἱ δὲ ἐπὶ τῶν ἀπειθῶν ἵππων.

8

.

4

Ἑτερομόλιος δίκη: εἰς ἣν οἱ ἀντίδικοι οὐκ ἦλθον.

8

.

5

 Ἔτρεχέ τις μὴ βρεχθείῃ, καὶ εἰς βόθρον ἀπε‐ πνίγη: ἐπὶ τῶν μικρὰ φευγόντων κακὰ καὶ περιπιπτόν‐
των μείζοσιν.424

8

6t

Τὸ ε μετὰ τοῦ υ.

8

.

6

 Εὐγενέστερος Κόδρου: τοῦ υἱοῦ Μελάνθου τοῦ Μεσσηνίου, πατρὸς δὲ Μέδοντος καὶ Νηλέως· οὗτος ὁ Κόδρος Δωριέων ἐπιστρατευσάντων Ἀθηναίοις, ἐπεὶ τοὺς εἰς Πελοπονήσου φυγάδας προσεδέξατο, ἐν οἷς καὶ Μέλαν‐
5θον, χρησμοῦ δὲ αὐτοῖς δοθέντος, αἱρήσειν τὴν πόλιν, ἐὰν ἀπόσχωνται τοῦ τῶν πολεμίων βασιλέως, νοήσας τὸν χρη‐ σμόν, ἀναλαβὼν ὑλοτόμου ἐσθῆτα καὶ ἐντυχὼν τοῖς φύλαξι τῶν Δωριέων, ἕνα ἐξ αὐτῶν ἀνεῖλε· διοργισθέντες δὲ οἱ
λοιποὶ συλλαβόντες αὐτὸν ἀνεῖλον, ὡς Εὔδημος.425

8

.

7

Εὐτυχία πολύφιλος.

8

.

8

 Εὐμεταβολώτερος κοθόρνου: κόθορνος ὑπόδημα ἁρμόζον δεξιῷ τε καὶ εὐωνύμῳ ποδί. ὅθεν καὶ Θηραμένην τὸν ἐπὶ τῶν τριάκοντα κόθορνον ἐκάλουν οἱ Ἀθηναῖοι. ἐπὶ τῶν μετατρεπομένων οὖν συνεχῶς ἡ παροιμία.

8

.

9

Εὕδοντι κύρτος: ἐπὶ τῶν εὐτυχούντων. συμβαίνει
γὰρ κοιμωμένων τῶν ἁλιέων τὸν κύρτον αἱρεῖν ἰχθύας.426

8

.

10

 Εὐήθει δάκτυλον μὴ δείξῃς, ἵνα μὴ καὶ τὴν παλάμην σου καταπίῃ: ὅτι οὐ χρὴ θάῤῥος διδόναι τοῖς ἀνοήτοις.

8

.

11

 Εὔχου τῷ πλησίον ἔχειν, ἐπὶ πλέον δὲ τῇ χύ‐ τρᾳ: παρόσον τὸ οἴκοι ἔχειν βέλτιον τοῦ παρὰ τοῦ γεί‐ τονος δέχεσθαι.

8

.

12

 Εὐρύβατος: ἤτοι πονηρός. ἀπὸ τοῦ πεμφθέντος ὑπὸ Κροίσου ἐπὶ ξενολογίαν μετὰ χρημάτων, ὥς φησιν Ἔφορος, εἶτα μεταβαλλομένου πρὸς Κῦρον· ἦν δὲ Ἐφέσιος· οἱ δὲ τὸν Κέρκωπα τὸν ἕτερον. Διότιμος Ἡρακλέους ἐν ἄθλοις·
5Κέρκωπές τοι πολλὰ κατὰ τριόδους πατέοντες
Βοιωτῶν σίνοντο· γένος τ’ ἦσαν οἱ χαλκῆες, Ὦλος τ’ Εὐρύβατος δύω βαρυδαίμονε ἄνδρε. Νίκανδρος· Αἰγίνεον Εὐρύβατον πανουργότατον· οὗ μνημονεύει Ἀριστοτέλης ἐν πρώτῃ περὶ δικαιοσύνης.427
10Δοῦρις δὲ ἐν τετάρτῳ παρὰ Ἀγαθοκλέα, ἀπὸ τοῦ Ὀδυσ‐ σέως ἑταίρου. Λέγεται δὲ, τὸν Εὐρύβατον κλέπτην ὄντα, εἰρχθέντα καὶ παραφυλαττόμενον, ἐπειδὴ συμπίνοντες εἷλον αὐτὸν οἱ φυλάττοντες, ἐκέλευσεν ἐπιδείξασθαι τὴν ἐπὶ τοὺς οἴκους ἀναῤῥίχησιν, τὸ μὲν πρῶτον διωθεῖσθαι· δεομένων
15δὲ ὡς οὐ βουλόμενον, ἐπεὶ μόλις ἀνέπεισαν, περιθέμενος τοὺς σπόγγους καὶ τὰς ἐγκεντρίδας ἀναδραμεῖν εἰς τοὺς τοίχους· ἀναβλέποντες δὲ ἐκεῖνοι καὶ θαυμάζοντες τὰς τέ‐ χνας, λαβεῖν αὐτὸν τὸν ὄροφον καὶ ὑπερβαλόντα, πρὶν ἐκεῖ‐
νοι κύκλῳ περιέλθωσι, διὰ τοῦ τέγους καταπατῆσαι.428

8

.

13

 Εὕρηκα ὃ οὐκ ἐζήτουν: ἐπὶ τῶν οἷς οὐκ ἤθελον περιπεσόντων.

8

.

14

 Εὐρυκλῆς πᾶς ἐγγαστρίμυθος: ἀπὸ Εὐρυκλέους τοιούτου τινὸς μάντεως.

8

.

15

 Εὐγενὴς ἐκ βαλαντίου: ἐπὶ τῶν διὰ πλοῦτον εὐγε‐ νῶν εἶναι δοκούντων.

8

16t

Τὸ ε μετὰ τοῦ φ.

8

.

16

 Ἔφυγον κακὸν, εὗρον ἄμεινον: ὅτε τὴν ἀγρίαν καὶ παλαιὰν δίαιταν φησὶν ἀπεῶσθαι, εὑρῆσαι δὲ τὴν ἥμε‐ ρον τροφήν. τὸ γὰρ ἐκ τῶν δρυῶν καὶ ἀκανθῶν πέμμα κακὸν ἔλεγον. Νόμος ἦν Ἀθήνησιν ἀμφιθαλῆ παῖδα ἐστεμ‐
5μένον ἀκάνθαις μετὰ δρυίνων καρπῶν, λεῖκνον βαστάζοντα ἄρτων πλέων, τοῦτο λέγειν, αἰνισσόμενον τὴν ἐπὶ τὸ κρεῖτ‐ τον μεταβολήν.

8

.

17

 Ἐφέσια γράμματα: ἐπωδαί τινες ἦσαν, ἅπερ οἱ φωνοῦντες ἐνίκων ἐν παντί. ταυτὸν τῇ, Δαφνίνην φορῶ βακτηρίαν.429

8

.

18

 Ἐφ’ ὕδωρ: ἐν ταῖς δίκαις ὁ ἐπιμελησόμενός τινος ἐλάλει πρὸς ὕδωρ.

8

.

19

 Ἐφημέρου ζωή: ἐπὶ τῶν ὠκυμόρων, ἢ καὶ αὐθημε‐ ρὸν θνησκόντων⁝ Ἔστι ζῷα ἐφήμερα οὕτω καλούμενα· λαβόντα τὸ ὄνομα ἐκ τοῦ μέτρου τοῦ κατὰ τὸν βίον. τί‐ κτεται γὰρ ἐν τῷ οἴνῳ, καὶ ἀνοιχθέντος τοῦ σκεύους τὰ δὲ
5ἐξέπτη καὶ εἶδε τὸ φῶς καὶ τέθνηκεν. οὐκοῦν παρελθεῖν μὲν αὐτοῖς ἐς τὸν βίον ἔδωκεν ἡ φύσις, τῶν δὲ ἐν αὐτοῖς κακῶν ἐρύσατο τὴν ταχίστην, μήτε τῶν ἰδίων συμφορῶν ᾐσθημένοις, μήτε μήν τινος τῶν ἀλλοτρίων μάρτυσι γεγε‐ νημένοις⁝ Ἔστι καὶ ἄλλο ζῷον, μονήμερον λεγόμενον,
10περὶ τὸν Ὕπανιν ποταμὸν, τικτόμενον μὲν ἅμα τῷ κνέφᾳ, ἀποθνῆσκον δὲ ἐπὶ δυσμὰς ἡλίου τρεπομένου, ὡς Ἀριστο‐
τέλης φησίν.430

8

.

20

 Ἐφ’ ἑνὶ παιδὶ σαλεύει: ἤτοι ἔχει τὰς ἐλπίδας τοῦ γένους. λέγεται καὶ ἐπὶ πλοίων, ὡς Δίων ἐν Ῥωμαϊκοῖς· ὀλίγα μὲν γὰρ καὶ τὰ κουφότατα τῶν πλοίων πρὸς τῇ γῇ ὥρμει· τὰ δὲ δὴ πλείω καὶ μείζω με‐
5τέωρα διὰ τὰ τενάγη ἐπεσάλευεν.

8

21t

Τὸ ε μετὰ τοῦ χ.

8

.

21

 Ἐχῖνος τὸν τόκον ἀναβάλλει: λέγεται ἐφ’ ὧν τὸ ἀναβάλλεσθαι πρὸς χεῖρον γίνεται· καὶ γὰρ οἱ χερσαῖοι ἐχῖνοι δοκοῦσι κεντούμενοι ἀνέχειν τὸν τόκον, εἶθ’ ὕστερον ὑπὸ τραχυτέρων τῶν ἐμβρύων κάκιον ἀπαλλάσσειν ἐν τῷ
5τόκῳ⁝ Τοὺς ἐχίνους ἔτι ζῶντας καὶ ἐν τοῖς ὀστράκοις ὄντας καὶ προβεβλημένους τὰ κέντρα εἴ τις συντρίψας καὶ διαῤῥήξας ἐς τὴν θάλασσαν ἄλλο ἄλλῃ τρύφος καταλίποι, τὰ δὲ ἄρα συνέρχεται αὖθις καὶ ἑνοῦται, καὶ τὸ συγγενὲς θρύμμα ἀνέγνω, καὶ προσπλακὲν συνέφυ⁝ Ὁ χερσαῖος
10ἐχῖνος ὅταν ἁλίσκηται, παραχρῆμα ἐνούρησε τῷ δέρματι, καὶ ἀχρεῖον ἀπέφηνεν αὐτό· δοκεῖ δὲ εἰς πολλὰ ἐπιτήδειον⁝ Ἐχῖνος ὁ θαλάττιος στομάχῳ ἐστὶν ἀγαθός· τὸν τέως γὰρ κακόσιτον ὄντα καὶ πᾶν ὁτιοῦν βδελυττόμενον ὅδε ἀναῤῥώννυσιν· ἔστι δὲ κύστεως κενωτικός. Εἰ δὲ αὐτοῦ431
15ἐπιχρίσαις σώματι ψωριῶντι, ὁ δὲ σῶν ἐργάζεται τὸν τέως νοσοῦντα ταύτην τὴν νόσον· καυθεὶς δὲ ἄρα ὀστράκοις αὐτοῖς ἐκκαθαίρει τὰ ῥυπῶντα τῶν τραυμάτων. χερσαίου δὲ ἐχίνου καυθέντος ἡ σποδιὰ πίττῃ προσανακραθεῖσα εἶτα μέντοι καταχρίεται τῶν λειψοτρίχων μερῶν, καὶ οἱ τέως
20φυγάδες, ἵνα τοι καὶ παίξω, ὑπαναφύονται· πινομένη δὲ οἴνῳ νεφροῖς ἀγαθὸν ἐστί, σώζει δὲ καὶ ὑδεριῶντας ποθεῖσα⁝ Ὁ χερσαῖος ἐχῖνος μέλλων ἁλίσκεσθαι, ἑαυτὸν συνειλή‐ σας ἄληπτον ἐργάζεται, εἶτα μέντοι καὶ πιέζει τὸ πνεῦμα, καὶ ἀκίνητος ἀτρεμεῖ, καὶ τὸν τεθνεῶτα ὑποκρίνεται.

8

.

22

 Ἐχθρῶν ἄδωρα δῶρα κοὐκ ὀνήσιμα: δῆλον ἐπὶ τίνι· καὶ παρὰ Σοφοκλεῖ.

8

.

23

 Ἔχομεν σύμμαχον θεὸν Ἥφαιστον: ἐπὶ τῶν ἐλπιζόντων πυρὶ νικῆσαι τοὺς πολεμίους.

8

.

24

Ἔχομεν κύνα τῷ πτωχῷ βοηθοῦντα: ἐπὶ τῶν
τοῖς οἰκείοις θαῤῥούντων, ὑπ’ ἐκείνων δὲ ἐπιβουλευομένων.432

8

.

25

 Ἔχει καὶ οἱ μυῖα σπλῆνα: Ἔχει καὶ χολὴν ὁ μύρμηξ: ἐπὶ τῶν εὐκαταφρονήτων.

8

26t

Τὸ ε μετὰ τοῦ ψ.

8

.

26

 Ἕψεσθαί σοι πείρα λίθον: ἐπὶ τῶν ἀδυνάτοις ἐπιχειρούντων.

8

27t

Ἀρχὴ τοῦ ζ στοιχείου. Τὸ ζ μετὰ τοῦ α.

8

.

27

 Ζαλεύκου νόμος: ἐπὶ τῶν ἀποτόμων. Ζάλευκος γὰρ Λοκρῶν νομοθέτης ὠμότατος. Ὁμοῖον τῷ· Τενέδιος
πέλεκυς.433

8

28t

Τὸ ζ μετὰ τοῦ ε.

8

.

28

 Ζεὺς ἀετὸν εἵλετο: ἐπὶ τῶν λυσιτελῆ καὶ καλὰ ἐκλε‐ γομένων· λέγεται γὰρ κατὰ τὴν τοῦ Διὸς γέννησιν τὸν ἀε‐ τὸν γεννηθῆναι, ἐν δὲ τῇ πρὸς Γίγαντας μάχῃ παραπτῆ‐ ναι· διόπερ ἐν τῇ διανεμήσει τῶν πτηνῶν Ζεὺς ἀετὸν εἵ‐
5λετο, ᾧ καὶ προστάσσει καὶ ἀγγέλῳ χρῆται πρὸς ἐκείνους, οὓς ἐπιφανείας ἀξιοῖ.

8

.

29

 Ζεῦγος Κροβύλου: λέγεται ἐπὶ πόρνων· οὗτος γὰρ δύο ἔχειν κατηγορεῖτο πορνοβοσκὸς ὢν ἑταίρας· ἄλλοι δὲ,
ἐπὶ τῶν ὑπερβαλλούσῃ πονηρίᾳ χρωμένων.434

8

.

30

 Ζεὺς κατεῖδε χρόνιος εἰς τὰς διφθέρας: ὅτι οὐκ ἀπρονόητος· τὸν γὰρ Δία φασὶν εἰς διφθέρας τὰ πρατ‐ τόμενα τοῖς ἀνθρώποις γράφειν· λέγεται ἐπὶ τῶν βραδέως τιμωρουμένων.

8

31t

Τὸ ζ μετὰ τοῦ η.

8

.

31

 Ζῇ χύτρα, ζῇ φιλία: ἐπὶ τῶν δείπνῳ συνιόντων εἰς φιλίαν.

8

.

32

 Ζήνωνος ἐγκρατέστερος: οὗτος γὰρ ἀκριβῆ δίαι‐ ταν εἶχε καὶ λιτὴν, ὥστε καὶ εἰς παροιμίαν χωρῆσαι· ἑβδο‐ μήκοντα γὰρ πρὸς τοῖς ἓξ βιοὺς ἔτη κατέστρεψε τὸν βίον ἄνοσος καὶ ὑγιὴς διατελέσας.

8

.

33

Ζητῶν ὄψον θοιμάτιον ἀπώλεσα: ἐπὶ τῶν ἀτυ‐
χεστάτων.435

8

.

34

 Ζητεῖς τὸν οὐ παρόντα: ὁ Ἡρακλῆς συμπλέων τοῖς Ἀργοναύταις περί τινα κρήνην ἀποστέλλει τὸν Ὕλαν ὑδρεύσασθαι. Νηρηΐδες δὲ τὸν νεανίαν λαβοῦσαι τοῖς ὕδασιν ἀπεθέωσαν. Ἡρακλῆς δὲ, μηκέτι τοῦ μειρακίου
5ὑποστρέφοντος, πᾶσαν ὕλην καὶ κρήνην περιτρέχων τὸν οὐ παρόντα ζητῶν κατεφαίνετο· περὶ οὗ φησι καὶ Θεόκριτος·
Κὤχεθ’ Ὕλας ὁ ξανθὸς ὕδας ἐπιδόρπιον οἴγων.436

8

35t

Τὸ ζ μετὰ τοῦ ω.

8

.

35

 Ζωπύρου τάλαντα: Κρατῖνος περὶ Φίλιππον Πέρ‐ σην ὄντα ὑπὸ φιλοτιμίας χαριζόμενον βασιλεῖ μαστιγῶσαι ἑαυτόν· καὶ τῆς ῥινὸς καὶ τῶν ὤτων ἀποστερήσαντα εἰσ‐ ελθεῖν εἰς τὴν Βαβυλῶνα· καὶ πιστευθέντα διὰ ταύτην
5τὴν κακουχίαν καταλαβεῖν τὴν πόλιν· καὶ ἐκ μεταφορᾶς εἰπεῖν, τάλαντα καὶ ζυγά, οἱονεὶ ἔργα καὶ πράξεις.

8

.

36

 Ζωὴ πίθου: ἐπὶ τῶν μετρίως ζώντων· ἀπὸ Διογένους τοῦ φιλοσόφου, ᾧ πίθος ἡδίστη διατριβή.

8

.

37

Ζωὸς γενήσῃ κρομμύου μοῖραν λαβών: ἐπὶ τῶν
ἐκ μικρᾶς αἰτίας μεγάλην καρπουμένων.437

8

.

38

 Ζῶμεν οὐχ ὡς θέλομεν, ἀλλ’ ὡς δυνάμεθα: ἐπὶ τῶν μὴ κατὰ προαίρεσιν ζώντων.

8

39t

Ἀρχὴ τοῦ η στοιχείου. Τὸ η μετὰ τοῦ α.

8

.

39

 Ἡ ἀπὸ Σκυθῶν ῥῆσις: ἐπὶ τῶν οἰμώζειν τινὰ λε‐ γόντων· τοῦτο γὰρ πρὸς Δαρεῖον τὸν Πέρσην ἀπεκρίναντο οἱ Πέρσαι. Εἰ μὴ πατὴρ ἦσθα. Αἴδεις ἔχων.

8

.

40

 Ἡ ἀφύη πῦρ: ἐπὶ τῶν ταχέως λαμβανόντων· παρό‐ σον ἡ ἀφύη ταχέως ἑψεῖται.

8

.

41

Ἡ ἅμαξα τὸν βοῦν: λείπει τὸ ἕλκει. ἐπὶ τῶν ἀντε‐
στραμμένως τι ποιούντων.438

8

42t

Τὸ η μετὰ τοῦ δ.

8

.

42

Ἡδὺ χελώνης κρέα φαγεῖν ἢ μὴ φαγεῖν: τῆς
χελώνης ὀλίγα κρέα βρωθέντα στρόφους ποιεῖ, πολλὰ δὲ καθαίρει· ὅθεν ἡ παροιμία, ἐπὶ τῶν ἀποδύντων μὲν πρᾶ‐439
γμα, στρατευομένων δέ. φασὶ δὲ αὐτὴν Τερψίωνος εἶναι.440

8

43t

Τὸ η μετὰ τοῦ κ.

8

.

43

 Ἡ κάμηλος ἐπιθυμήσασα κεράτων καὶ τὰ ὦτα προσαπώλεσεν: ἐπὶ τῶν τὰ ξένα ἐπιθυμούντων καὶ441
προσαποβαλλόντων τὰ ἴδια.442

8

.

44

 Ἡ κύων ἐν φάτνῃ: πρὸς τοὺς μήτε ἑαυτοὺς χρωμέ‐ νους μήτε ἐῶντας· παρόσον ἡ κύων κριθὴν οὐκ ἐσθίει μέ‐ νουσα ἐν φάτνῃ, καὶ τὸν ἵππον οὐκ ἐᾷ⁝ Ἔδωκε δὲ ἄρα ἡ φύσις ταῖς κυσὶ τραυμάτων ἀντίπαλον πόαν. οἱ δὲ ἕλμιν‐
5θες αὐτὰς λυποῦσι, τοῦ σίτου τὸ καλούμενον λήϊον ἐσθί‐ ουσαι ἐκκρίνουσιν αὐτάς. λέγωνται δὲ καὶ ὅταν δέωνται τὴν γαστέρα ἑκατέραν κενῶσαι πόαν τινὰ ἐσθίειν, καὶ τὸ μέν τι τῆς τροφῆς τὸ ἐπιπολάζον ἀνεμεῖν, τὰ δὲ περιττὰ κάτωθεν ἀποκρίνεσθαι· ἐντεῦθεν καὶ τὸ συρμαΐζειν Αἰ‐
10γύπτιοι λέγονται μαθεῖν. Πέρδικές τε καὶ πελαργοὶ τρω‐ θέντες καὶ φάτται τὴν ὠρίγανον, ὡς λόγος, διατραγόντες, εἶτα τοῖς τραύμασιν ἐντιθέντες ἀκοῦνται τὸ σῶμα.

8

.

45

 Ἢ κρίνον, ἢ κολοκύντην: τὸ τῆς κολοκύντης ἄν‐ θος καλεῖται κρίνον· ἔταττον οὖν τὸ μὲν κρίνον ἐπὶ τοῦ τεθνηκότος, τὴν δὲ κολοκύντην ἐπὶ τοῦ ὑγιοῦς.

8

.

46

Ἡ κέρκος τῇ ἀλώπεκι μαρτυρεῖ: ἐπὶ τῶν δει‐
κνυόντων ἀπὸ μικρᾶς πράξεως τὸ ἦθος.443

8

47t

Τὸ η μετὰ τοῦ λ.

8

.

47

 Ἡλικίαν σὴν οὐκ ἔχω: ἐπὶ τοῦ καταφρονοῦντός τινος ὡς ἀνοήτου.

8

.

48

 Ἢ λέγε τὶ σιγῆς κρεῖττον, ἢ σιγὴν ἔχε: παραι‐ νετική.

8

.

49

 Ἡ Λύκου: ὁ Λύκος Ἀθήνησι πρὸς τῷ δικαστηρίῳ ἥρως, μορφὴν ἔχων θηρίου.

8

.

50

Ἧλιξ ἥλικι πρέπει:

8

.

51

Ἡλίῳ φῶς δανίζεις: ἐπὶ τῶν ἀδυνάτων.444

8

.

52

 Ἧλος τὸν ἧλον: καί· Πάτταλος τὸν πάτταλον ἐξέκρουσεν: ἐπὶ τῶν ἰωμένων δι’ ἁμαρτήματος ἁμάρτημα.

8

.

53

 Ἠλιθιώτερος ᾀδώνιδος τοῦ Πραξιτέλους: ᾄδω‐ νις γάρ τις Πραξιτέλους υἱὸς ἀποθανὼν καὶ ἐρωτηθεὶς πρὸς τῶν ἐν ᾅδου, τί κάλλιστον ἄνω κατέλιπεν; ἀπεκρί‐ νατο, ἥλιον, σελήνην, σῦκα καὶ μῆλα· ἔδοξε γοῦν ἠλίθιος
5ταῦτα ἐξισῶν τῷ ἡλίῳ.

8

54t

Τὸ η μετὰ τοῦ μ.

8

.

54

 Ἠμένι πελειάς: ἐπὶ τῶν ἁπλουστάτων ταττομένη⁝ Αἱ περιστεραὶ ἐν μὲν ταῖς πόλεσι τοῖς ἀνθρώποις συνα‐ γελάζονται καὶ εἱλοῦνται περὶ τοῖς ποσὶν, ἐν δὲ τοῖς ἐρή‐ μοις χωρίοις ἀποδιδράσκουσι. θαῤῥοῦσι μὲν γὰρ τοῖς πλή‐
5θεσιν, ὡς οὐδὲν πείσονται δυσχερές· ὅπου δὲ ὀρνιθοθῆρες καὶ ἐπιβουλευταὶ κατ’ αὐτῶν, ἄτρεστα οἰκοῦσιν οὐκέτι⁝ Καὶ τὰς φάττας δέ φασι, τόν τε ἄῤῥενα καὶ τὸν θηλυ‐ κὸν συνδυασθέντας, καὶ οἱονεὶ συμπεράσαντας, εἰς γάμον ἀλλήλων ἔχεσθαι, καὶ σωφρονεῖν, καὶ οὐκ ἂν ὀθνείου λέ‐
10χους οὔθ’ ἕτερος ἅψηται. ἐὰν δὲ ἐπιφθαλμίσωσιν ἑτέροις,
τὸν μὲν ἄῤῥενα οἱ ὁμογενεῖς διασπῶσιν, αἱ θήλειαι δὲ τὸν θηλυκόν. Οὗτος ἄρα ὁ νόμος καὶ ἐς τὰς τρυγόνας ἀφι‐ κνεῖται.445

8

.

55

 Ἢ μένοντα ἀποθανεῖν, ἢ νικᾶν: ἐπὶ τῶν ἐμ‐ ψύχων.

8

.

56

 Ἡμεῖς δέκα Ῥόδιοι, δέκα νῆες: ἐπὶ τῶν ἀλαζο‐ νευομένων· τοῦτο δὲ εἶπεν ἡ Δημήτηρ πρὸς Τριπτόλεμον.

8

.

57

Ἢ Μορσίμου τις ῥῆσιν ἐξεγράψατο: ἐπὶ τῶν
ἀποβλήτων καὶ διαβεβλημένων.446

8

58t

Τὸ η μετὰ τοῦ ν.

8

.

58

 Ἢν μὴ καθάρῃς καὶ ἀλέσῃς, οὐ φάγῃς: ἐπὶ τῶν σὺν μόχθῳ ποριζομένων τὴν ἀναγκαίαν τροφήν.

8

.

59

 Ἣν ἔλαχες σπάρταν, ταύτην κόσμει: παραινεῖ γὰρ, μὴ τοῖς ** ὑπὲρ ἀξίαν ἐπιπηδᾷν.

8

.

60

Ἦν ποτε κἀμοὶ πρώρα καὶ πρύμνη: ἐπὶ τῶν ἐν
διαφόροις πράγμασί ποτε εὐτυχούντων.447

8

61t

Τὸ η μετὰ τοῦ ο.

8

.

61

 Ἢ οὐ πεττεύω: ἐπὶ τῶν κρύπτειν πειρωμένων τὰ οἰκεῖα ἐλαττώματα.

8

62t

Τὸ η μετὰ τοῦ π.

8

.

62

 Ἡ παναγαία Ἄρτεμις: ἐπὶ τῶν ἀγύρτων καὶ πενή‐ των. παρόσον καὶ ἡ θεὸς ἀγείρειν καὶ πλανᾶσθαι λέγεται.

8

63t

Τὸ η μετὰ τοῦ ρ.

8

.

63

 Ἡρακλῆς ξενίζεται: ἐπὶ τῶν βραδυνόντων· οἱ γὰρ ὑποδεχόμενοι τὸν Ἡρακλῆν βραδύνουσι· πολυφάγος γὰρ ὁ ἀνήρ.

8

.

64

Ἡράκλειος νόσος: ἡ ἱερά· εἰς ταύτην γὰρ περιέπε‐
σεν Ἡρακλῆς.448

8

.

65

Ἡρακλῆς καὶ πίθηκος: ἐπὶ τῶν ἀξυμβάτων.

8

.

66

 Ἡράκλεια λουτρά: ἐπὶ τῶν δῶρα λαμβανόντων. κατὰ δωρεὰν γὰρ ὁ Ἥφαιστος ἀνέδωκε λουτρὰ τῷ Ἡρακλεῖ.

8

.

67

Ἡράκλειος λίθος: ταύτην ἔνιοι μαγνίτην λέγουσι.

8

.

68

Ἡράκλειος ψώρα: ἡ Ἡρακλείων θερμῶν δεομένη
πρὸς θεραπείαν.449

8

69t

Τὸ η μετὰ τοῦ ς.

8

.

69

 Ἦσάν ποτ’ ἦσαν ἄλκιμοι Μιλήσιοι: ἐπὶ τῶν ποτε εὐπόρων γεγονότων.

8

70t

Τὸ η μετὰ τοῦ τ.

8

.

70

 Ἡττήθης τινὸς ἀλεκτρυόνος: ἐπὶ δούλων ἢ θε‐ ραπόντων ἑπομένων τοῖς δεσπόταις.

8

.

71

Ἢ τὰν ἢ ἐπὶ τᾶς: Λάκαινα προσαναδιδοῦσα τῷ
παιδὶ τὴν ἀσπίδα τοῦτ’ ἔφη τἀπόφθεγμα.450

8

.

72

 Ἢ τρὶς ἓξ, ἢ τρεῖς κύβοι: ἐπὶ τῶν κινδυνευόντων· τὸ μὲν τρὶς ἓξ, τὴν παντελῆ νίκην δηλοῖ· τὸ δὲ τρεῖς κύ‐ βοι, τὴν ἧτταν· πάλαι γὰρ τρισὶν ἐχρῶντο πρὸς τὰς παι‐ διὰς κύβοις.

8

.

73

 Ἤτοι τέθηκεν, ἢ διδάσκει γράμματα: τῶν εἰς Σικελίαν στρατευσάντων οἱ μὲν ἐλήφθησαν αἰχμάλωτοι, οἱ δ’ ἀπώλοντο· οἱ οὖν διαφυγόντες ἔλεγον τοῦτο.

8

74t

Τὸ η μετὰ τοῦ φ.

8

.

74

 Ἡ Φάνου θύρα: τὸν Φᾶνόν φασι δήμου ὀβολοστά‐ την εἶναι· ἄλλως δὲ τυφλόν, ὑπανοιγομένης δὲ τῆς θύρας τοῦ ταμιείου αὐτοῦ κατασκευάσαι τοιαύτην, ἣν οὐκ ἄν τις ἤνοιξε μὴ ψόφον ποιήσας. ἐνίους δὲ λέγειν ὡς μοιχευομέ‐
5νης αὐτοῦ τῆς γυναικὸς τὴν αὔλιον θύραν εἰργάσατο, ὡς
μὴ ἄνευ ψόφου ἀνοίγεσθαι. τῆς δὲ κατὰ τοῦ τέγους δεχομέ‐ νης τὸν μοιχόν, χλευάζοντας τοὺς γείτονας ἐπὶ τῶν μηδὲν ἀνυόντων ἐν τῷ φυλάττειν τὴν Φάνου θύραν εἶναι λέγειν·451

8

.

75

Ἢ φρονεῖν ἔλασσον ἢ δύνασθαι δεῖ μεῖζον.

8

.

76

Ἡφαίστειος δεσμός: ἐπὶ τῶν ἀφύκτων.

8

.

77

 Ἡ φιλοχρηματία Σπάρταν ἕλοι, ἄλλο δὲ οὐ‐ δέν: ἐπὶ τῶν ἐξ ἅπαντος κερδαίνειν πειρωμένων· ἔφησε γὰρ ὁ θεὸς Σπαρτιάταις τότε ἀπολεσθῆναι, ὅταν ἀργύριον
καὶ χρυσίον τιμήσωσιν.452

8

78t

Ἀρχὴ τοῦ θ στοιχείου. Τὸ θ μετὰ τοῦ α.

8

.

78

 Θάμυρις μαίνεται: ἐπὶ τῶν συνετῶς βιούντων, δο‐ κούντων δέ τισι μαίνεσθαι. Θάμυρις γάρ τις ἰδὼν μαστι‐ γούμενον οἰκέτην παρὰ δεσπότου αὐτοῦ ἐν τῷ ἱερῷ καὶ μὴ τοῦ ἱεροῦ φροντίζοντος, τὴν οὐσίαν αὐτοῦ δοὺς ἀπεδήμη‐
5σεν· ὃν ὁρῶντες ἔλεγον, μαίνεται Θάμυρις.

8

.

79

 Θάνατον παρδάλεως ὑποκρίνεται: ἐπὶ τῶν βλα‐ πτόντων ἢ διαφθειρόντων τινὰς πανουργίαις⁝ Οἱ γὰρ ἐν τῇ Μαυρουσίᾳ γῇ πίθηκοι τὴν ἐκ τῶν παρδάλεων ἐπι‐ βουλὴν φυλαττόμενοι, ἐπὶ τὰ δένδρα ἀναθέουσι, καὶ ἐκεῖ
5κάθηνται· ἦν δὲ ἄρα πάρδαλις καὶ τοῦ πιθήκου σοφώτε‐ ρον, οἵας γοῦν ἐπ’ αὐτοῖς παλαμᾶται καὶ ῥάπτει τὰς πά‐ γας· ὅπου τὸ πλῆθος πιθήκων κάθηται, ἐνταῦθα ἐλθοῦσα ἑαυτὴν ὑπέῤῥιψε τῷ δένδρῳ, καὶ κεῖται κατὰ τοῦ δαπέδου ὑπτία, καὶ τὴν μὲν γαστέρα διώγκωσε, παρῆκε δὲ τὰ σκέλη,
10τὼ δὲ ὀφθαλμὼ κατέμυσε, πιέζει γε μὴν καὶ συνέχει τὸ ἆσθμα, καὶ κεῖται νεκρὰ δή· οἱ δ’ ἄνωθεν τὴν ἐχθίστην ἰδόντες τεθνάναι νομίζουσιν αὐτήν, καὶ ὃ μάλιστα βού‐ λονται τοῦτο καὶ οἴονται· οὐ μὴν θαῤῥοῦσιν ἤδη, ἀλλὰ πεῖραν καθιᾶσιν. ἕνα γὰρ ἑαυτῶν τὸν δοκοῦντα ἀδεέστε‐
15ρον πέμπουσι κατασκεψόμενον τὸ τῆς παρδάλεως πάθος· ὁ δὲ κάτεισιν οὐ παντελῶς ἀδεής, ἀλλὰ ὀλίγον καταδρα‐
μὼν εἶτα ὑπέστρεψε τοῦ φόβου ἀναστείλαντος αὐτόν· καὶ κατῆλθε πάλιν καὶ πλησίον ἁλόμενος ἀνεχώρησε· καὶ τὼ ὀφθαλμὼ κατεσκέψατο, καὶ τὸ πνεῦμα καὶ τὸ ἆσθμα εἰ453
20μεθίησιν ἐξήτασεν. ἡ δὲ ἀτρεμοῦσα καὶ μάλα ἐγκρατῶς ἐν‐ τίθησίν οἱ τὸ κατὰ μικρὰ ἀδεές· προσελθόντος δὲ καὶ μέ‐ νοντος ἀπαθοῦς, καὶ οἱ μετέωροι πίθηκοι θαῤῥοῦσιν ἤδη καὶ καταβάντες περιέρχονταί τε καὶ περιχορεύουσιν αὐτήν· εἶτα ἐμπηδήσαντες κατεκυβίστησαν καὶ κατωρχήσαντο κέρ‐
25τομόν τινα καὶ πιθήκοις πρέπουσαν ὀρχηστικήν, καὶ ποι‐ κίλως ἐνυβρίσαντες, ἣν ἔχουσιν ὡς ἐπὶ νεκρῷ χαρὰν ἐμαρ‐ τύραντο. ἡ δὲ ὑπέμεινε πάντα, μὴ δεομένη εἰπεῖν, τέ‐ θλαθι κραδίη· εἶτα ὅταν ἐννοήσῃ κεκμηκέναι ὑπὸ τῆς χορείας αὐτοὺς καὶ τῆς ὕβρεως ἀδοκήτως ἐπιπηδήσασα τοὺς
30μὲν τοῖς ὄνυξι διέξηνε, τοὺς δὲ τοῖς ὀδοῦσι διεσπάσατο, καὶ τὴν ἐκ τῶν πολεμίων πανθοινίαν τε καὶ πανδαισίαν ἀφθονώτατα ἔχει.

8

.

80

 Θαλάττιον ἐκ χαράδρας ὕδωρ: ἐπὶ τῶν τοῖς με‐ γάλοις τὰ μικρὰ προσφιλοτιμουμένων.

8

.

81

 Θάσος ἀγαθῶν: ἐπὶ τῶν εὐδαίμονα καὶ λαμπρὸν δεῖξαί τινα ἐπαγγελλομένων.

8

.

82

 Θᾶττον ὑπὸ μάλης πέντ’ ἐλάφους κρύψειας ἢ ἕνα κίναιδον: ἐπὶ τῶν ἀναισχύντων.

8

.

83

 Θαλάττιος ὢν μή πως χερσαῖος γένῃ: ἐπὶ τῶν καταλιμπανόντων τὰ οἰκεῖα ἐπιτηδεύματα καὶ τοῖς μὴ προσ‐
ήκουσιν ἐπιχειρούντων.454

8

84t

Τὸ θ μετὰ τοῦ ε.

8

.

84

 Θεαγένους χρήματα: ἐπὶ τῶν ἐπηρμένων πτωχῶν. οὗτος γὰρ ὢν πένης ἔλεγεν ἑαυτὸν εἶναι πλούσιον.

8

.

85

Θετταλικὴ γυνή: ἐπὶ τῶν φαρμακίδων.455

8

.

86

Θεὸς ἀναίδεια: ἐπὶ τῶν ἀναισχυντίᾳ ὠφρυωμένων.

8

.

87

Θεοῦ δὲ δῶρόν ἐστιν εὐτυχεῖν βροτούς.

8

.

88

 Θετταλικὰ πτερά: ἐπὶ τῶν παρασχῆμα ἐσθῆτας ἐν‐ ειμένων· αἱ γὰρ Θετταλικαὶ ἐσθῆτες πτερωταὶ ἦσαν.

8

.

89

Θεῶν ἀγορά: ἐπὶ τῶν χρησίμων καὶ δικαίων.456

8

90t

Τὸ θ μετὰ τοῦ η.

8

.

90

 Θηρικλείου φίλος: ἐπὶ τῶν μεθυόντων· ἀπὸ τοῦ περιέχοντος τὸ περιεχόμενον· ὁ γὰρ Θηρικλῆς πρῶτος εὗρε τὸ ἔκπωμα, ὥς φησιν Εὔβουλος· Καθαρώτερον δὲ τῶν κεράμων εἰργάσμην,
5ἢ Θηρικλῆς τὰ ἐκπώματα.

8

.

91

Θηραμένης ἀνήρ: ἐπὶ τῶν πανούργων.457

8

92t

Τὸ θ μετὰ τοῦ ρ.

8

.

92

 Θρὶξ ὕστριχος: ἐπὶ τῶν εὐστόχως βαλλόντων⁝ Ὀνύ‐ χων ἀκμαῖς καὶ ὀδόντων διατομαῖς θαῤῥοῦσι καὶ ἄρκοι καὶ λύκοι καὶ πάρδοι καὶ λέοντες· τὴν δὲ ὕστριχα ἀκούω ταῦτα μὲν οὐκ ἔχειν, οὐ μὴν ὅπλων ὑπὸ τῆς φύσεως ἀμυν‐
5τηρίων ἀπολελεῖφθαι ἐρήμην. τοῖς γοῦν ἐπιοῦσιν ἐπὶ λύμῃ τὰς ἄνωθεν τρίχας οἱονεὶ βέλη ἐκπέμπει, καὶ στοχῶς βάλ‐ λει πολλάκις τὰ νῶτα φρίξασα· καὶ ἐκεῖναί γε πηδῶσιν,
ὥσπερ ἔκ τινος ἀφειμέναι νευρᾶς.458

8

93t

Τὸ θ μετὰ τοῦ υ.

8

.

93

 Θυμὸς ἔσχατον γηράσκει: λέγεται διὰ τοὺς πρεσ‐ βυτέρους· ὅσον γὰρ γηράσκουσι τὸν θυμὸν ἐῤῥωμενέστερον ἔχουσι.

8

.

94

 Θύραζε Κᾶρας, οὐκέτ’ Ἀνθεστήρια: διὰ πλῆ‐ θος οἰκετῶν, ὡς ἐν τοῖς Ἀνθεστηρίοις εὐωχουμένων καὶ αὐτῶν.

8

.

95

Θυμόσοφος ἐστίν: ἐπὶ τῶν ὀξυμαθῶν καὶ εὐφυῶν.

8

.

96

 Θυννίζειν: ἀντὶ τοῦ κεντᾶν. τριαίναις γὰρ τοὺς θύν‐ νους κεντοῦσιν. ἐξ οὗ καὶ Λουκιανὸς, θυννῶδες τὸ ἐν‐ θύμημα, ἀντὶ τοῦ ἀπότομον καὶ σκληρόν⁝ Φασὶ δ’ ὅτι τῆς τῶν ὡρῶν μεταβολῆς ἔχουσιν αἰσθητικῶς οἱ θύν‐
5νοι, καὶ ἴσασι τροπὰς ἠλίου ὀξύτατα, καὶ δέονται τῶν τὰ οὐράνια εἰδέναι προσποιουμένων οὐδέν· ὅποι γὰρ αὐτοὺς χειμῶνος ἀρχὴ καταλάβῃ, ἀτρεμοῦσιν· ἀγαπητῶς· ὅτι δὲ τῷ ἑτέρῳ τῶν ὀφθαλμῶν ὁρῶσι, καὶ Αἰσχύλος ὁμολογεῖ λέγων, τὸ σκαιὸν ὄμμα βαλὼν θύννου δίκην.
10παρίασί τε εἰς τὸν Πόντον, καὶ κατὰ τὴν δεξιὰν αὐτῶν πλευρὰν τὴν γῆν λαμβάνουσι, καθ’ ἣν καὶ βλέπουσιν· ἐξιόντες τε αὖ κατὰ τὴν ἀντίπεραν νέουσι τῆς γῆς ἐχόμενοι, τὴν φρουρὰν τοῦ σώματος κατὰ τὸν ὁρῶντα τῶν ὀφθαλ‐
μῶν λαμβάνοντες.459

8

97t

Ἀρχὴ τοῦ ι στοιχείου. Τὸ ι μετὰ τοῦ α.

8

.

97

 Ἰαλέμου ψυχρότερος: Ἰάλεμον τὸν θρῆνον φασί. λέγουσι δὲ αὐτὸν υἱὸν Καλλιόπης γενέσθαι κακοδαίμονα καὶ ὑστερούμενον καὶ ὀρφανόν.

8

.

98

Ἴαννος ἄλλος: ἐπὶ τῶν διπροσώπων. τοιοῦτος γὰρ ὁ
Ἴαννος.460

8

.

99

 Ἰαίνεται τῇ διηγήσει τῶν τοιούτων λόγων: ἐπὶ τῶν διαχεομένων τὴν ψυχὴν καὶ χαιρόντων ἐπαίνοις.

8

100t

Τὸ ι μετὰ τοῦ δ.

8

.

100

Ἰδοὺ Ῥόδος, ἰδοὺ καὶ πήδημα: ὅτι πᾶς λόγος
πέριττος ἐστίν, ἂν μὴ πρόχειρος ἡ ἀπόδειξις τοῦ πράγματος.461

9

1t

Τὸ ι μετὰ τοῦ ε.

9

.

1

 Ἱερὰ ἄγκυρα: ἡ μεγάλη βοήθεια. ἄγκυρά ἐστιν ἐν τῇ νηῒ ἱερὰ καλουμένη, καὶ ὅτε μέγας καταλαμβάνει κίν‐ δυνος τελευταία βάλλεται.

9

.

2

 Ἱερόσυλος θεοσεβεῖ: ἐπὶ τῶν κλεπτόντων μὲν, λει‐ τουργίας δὲ καλὰς ποιουμένων.

9

3t

Τὸ ι μετὰ τοῦ λ.

9

.

3

Ἰλιὰς κακῶν ἐπῄει: ἐπὶ ταῖς μεγίσταις συμφορῶν
κεχρημένων λέγεται.462

9

4t

Τὸ ι μετὰ τοῦ μ.

9

.

4

Ἱματίῳ πῦρ περιστέλλεις: ἐπὶ τῶν ἀδυνάτων.

9

.

5

 Ἱματισμὸς Διονυσίου: ἐπὶ τῶν ἄχρηστα πεμπόν‐ των. ταῖς γὰρ θυγατράσι τοῦ Ἀρχιδάμου ἱματισμὸν πολυ‐ τελῆ Διονυσίου τοῦ τυράννου Σικελίας πέμψαντος, οὐκ ἐδέξατο εἰπὼν, φοβοῦμαι μὴ περιθέμεναι αἱ κόραι φανῶσί
5μοι αἰσχραί.

9

6t

Τὸ ι μετὰ τοῦ ν.

9

.

6

Ἵνα γὰρ δέος, ἔνθα καὶ αἰδώς.

9

7t

Τὸ ι μετὰ τοῦ π.

9

.

7

 Ἱππομένους ἀσεβέστερος: διὰ τὸ ἐπὶ θυγατρὶ μῖσος· καὶ γὰρ αὐτὴν μοιχευθεῖσαν ἵππῳ συγκατέκλεισεν εἰς θοίνην· διὰ τοῦτο καὶ τὴν Κοδριδῶν ἀρχήν φασι κα‐ ταλυθῆναι, ἐξ ὧν ἦν ἐκεῖνος.

9

.

8

 Ἵππῳ γηράσκοντι τὰ μείονα κύκλ’ ἐπίβαλλε: ἐπὶ τῶν διὰ γῆρας δεομένων ῥᾳστώνης.

9

.

9

Ἱππόλυτον μιμήσομαι: ἐπὶ τῶν σωφρονεῖν βου‐
λομένων.463

9

.

10

 Ἵππου μὲν ἀρετὴν ἐν πολέμῳ, φίλου δὲ πίστιν ἐν ἀτυχίᾳ κρίνομεν⁝ Λέγει Εὔδημος ἵππου νέας καὶ τῶν νεμομένων τῆς ἀρίστης ἐρασθῆναι τὸν ἱπποκόμον, ὥσπερ καλῆς μείρακος, καὶ τῶν ἐν τῷ χωρίῳ ὡρικωτέρας.
5καὶ τὰ μὲν πρῶτα ἐγκαρτερεῖν, τελευτῶντα δὲ ἐπιτολμῆσαι τῷ λέχει τῷ ξένῳ καὶ ὁμιλεῖν αὐτῇ· τῇ δὲ εἶναι πῶλον, καὶ τοῦτον καλόν, θεασάμενόν γε τὸ πραττόμενον ἀλγῆσαι, ὥσπερ οὖν τυραννουμένης μητρὸς ὑπὸ τοῦ δεσπότου καὶ ἐμποδίσαι καὶ ἀποκτεῖναι τὸν ἄνδρα. εἶτα μέντοι καὶ φυ‐
10λάξαι ἔνθα ἐτάφη, καὶ φοιτῶντα ἀνορύττειν αὐτὸν καὶ ἐνυβρίζειν τῷ νεκρῷ⁝ Μόνας δέ φασι τῶν ζῴων τὰς ἵππους καὶ κυούσας ὑπομένειν τῶν ἀῤῥένων μίξιν· εἶναι γὰρ λαγνιστάτας· διὰ ταῦτά τοι καὶ τῶν γυναικῶν τὰς ἀκολάστους ὑπὸ τῶν σεμνοτέρως αὐτὰς εὐθυνόντων ἵππους
15καλεῖσθαι.

9

.

11

 Ἵππον εἰς πεδίον διδάσκεις τρέχειν: ταχύτε‐ ρος γάρ ἐστιν ἐν προσομάλῳ τόπῳ.

9

.

12

 Ἵππος με φέρει καὶ βασιλεύς με τρέφει: Κοῤ‐ ῥαῖόν φασιν ὑπὸ Φίλιππον στρατευσάμενον ἱππέα τῆς μη‐ τρὸς δεομένης αἰτήσασθαι ἄφεσιν τῆς στρατείας, εἰπεῖν τοῦτο.

9

.

13

 Ἱππέας εἰς πεδίον προκαλῇ: ὅπερ ἔστι, τοὺς εὐ‐ δαιμονοῦντας εἰς ἅπερ εὐδαιμονοῦσιν ἔργα.

9

14t

Τὸ ι μετὰ τοῦ ς.

9

.

14

Ἴσως Ἐριννύς ἐστιν ἐκ τραγῳδίας: τὰ γὰρ ἀπο‐
τρόπαια τῶν φαντασμάτων τραγῳδοῖς μᾶλλον ἁρμόττει.464

9

.

15

 Ἱστὸν ἀράχνης: ἐπὶ τῶν εὐπετῶς διαλυομένων καὶ φθειρομένων⁝ Ὁ δὲ ἀράχνης λέγεται καὶ φάλαγξ· οὗ‐ τος δῶρα Ἐργάνης δαίμονος οὐκ οἶδε· τὸ δὲ γινόμενον αὐταῖς πάγη ἐστὶ καὶ οἷον κύρτος τοῖς ἐμπίπτουσιν· ἐν‐
5τεῦθεν ἔχει καὶ τὴν δαῖτα. ἐμπίπτει δὲ ὅσον καὶ τὸ ὕφα‐ σμα κατέχει καὶ ἐκείνῳ δειπνεῖν ἀπόχρη⁝ Οὐ μόνον δὲ ἡ φάλαγξ ἐστὶν ὑφαντικὴ καὶ εὔχειρ κατὰ τὴν Ἀθηνᾶν, τὴν Ἐργάνην τε καὶ Πηνῖτιν θεὰν, ἀλλὰ πέφυκε καὶ γεω‐ μετρίαν δεινή· τὸ γοῦν κέντρον φυλάττει καὶ τὸν ἐξ αὐτοῦ
10κύκλον καὶ τὴν περιφέρειαν ἀκριβοῖ ἰσχυρῶς, καὶ Εὐκλεί‐ δου δέεται οὐδέν· κάθηται δὲ ἐν τῷ κέντρῳ μέσῳ ἐλλοχῶσα τὴν ἑαυτῆς ἄγραν· ἔστι δὲ ὡς ἰδόντι εἰπεῖν καὶ ὑφάντρια γενναία καὶ ἀκεστικὴ εὐπάλαμος. καὶ ὅ τι ἂν διαῤῥήξῃς τῆς εὐπήνου τε καὶ εὐμίτου σοφίας ἐκείνης, ἥδε ἀνακοῦ‐
15ται, καὶ ἀπαθὲς καὶ ὁλόκληρον αὖθις ἀποδείκνυται.

9

.

16

Ἴσα πόλεμον οὐ ποιεῖ.

9

.

17

Ἰσότης φιλότης.465

9

18t

Τὸ ι μετὰ τοῦ χ.

9

.

18

 Ἰχθὺς ἐκ τῆς κεφαλῆς ὄζειν ἄρχεται: ἐπὶ τῶν ἐπιστάτας φαύλους ἐχόντων.

9

.

19

 Ἰχθὺν νήχεσθαι διδάσκεις: ἐπὶ τῶν διδασκόντων τινὰς ἃ ἐπίστανται.

9

20t

Ἀρχὴ τοῦ κ στοιχείου. Τὸ κ μετὰ τοῦ α.

9

.

20

 Κακοῦ κόρακος κακὸν ὠόν: Κόραξ τις συνετὸς ἀνὴρ κεχρῆσθαι πράγμασιν ἱκανός, συνιδὼν ὅτι οὐχ ὅμοιον τυ‐ ράννῳ διακονεῖσθαι καὶ δήμου γνώμην χειρώσασθαι, ἀπελ‐ θὼν συνέθηκε τέχνην περὶ προοιμίων καὶ διηγήσεων καὶ
5ἀγώνων καὶ ἐπιλόγων, δι’ ὧν τὸν δῆμον ἔπειθεν. ἐντεῦθεν προῄει βοῶν καὶ παρακαλῶν τὸν βουλόμενον μαθεῖν ἐπὶ ῥητῷ μισθῷ χιλίων δραχμῶν· ὁ τοίνυν Σιτίας προσῆλθε μαθεῖν καὶ μαθὼν ἠγνωμόνησεν αὐτῷ περὶ τὸν μισθόν. καὶ ἐπὶ τούτῳ συνέστη δικαστήριον, καὶ τῶν κριτῶν συνελ‐
10θόντων ἔφη ὁ Κόραξ διλημμάτῳ χρησάμενος· ὡς εἰ μὲν νικήσει ὁ Σιτίας, ὤφειλε παρασχεῖν, ὠφέληται γάρ· εἰ δὲ μὴ νικήσει, καὶ οὕτως ὤφειλε παρασχεῖν, ἡττήθη γάρ. Ὁ δὲ Σιτίας πρὸς ταῦτα λέγων ἀπεκρίνατο· ὡς εἰ μὲν νικήσω οὐκ ὤφειλον παρασχεῖν, νενίκηκα γάρ· εἰ δὲ μὴ νικήσω οὐκ466
15ὤφειλον παρασχεῖν, οὐ γὰρ ὠφελήθην. ἀπορήσαντες οὖν οἱ δικασταὶ ἀνεβόησαν λέγοντες, κακοῦ κόρακος κα‐ κὸν ὠόν. Ἢ ὅτι τὸ ζῷον ὁ κόραξ ἄβρωτόν ἐστι καὶ τὸ ὠὸν αὐτοῦ⁝ ἢ ὅτι ὁ κόραξ ἤδη γέρων ὢν ὅταν μὴ δύνη‐ ται τρέφειν τοὺς νεοττούς, ἑαυτὸν αὐτοῖς προτείνει τρο‐
20φήν· οἱ δὲ ἐσθίουσι τὸν πατέρα· κἀντεῦθεν ἡ παροιμία⁝ Λέγεται καὶ τοῦτο περὶ κοράκων· ὅτι ὀρνίθων πολυ‐ κλαγγότατός τε καὶ πολυφωνότατος ἐστί· μαθὼν δὲ ἀνθρω‐ πίνην πρόεισι φωνήν. φθέγμα δὲ αὐτοῦ παίζοντος μὲν ἄλλο, σπουδάζοντος δὲ ἕτερον· εἰ δὲ ὑποκρίνοιτο τὰ ἐκ
25θεῶν, ἱερὸν ἐνταῦθα καὶ μαντικὸν φθέγγεται· οἶδε δὲ καὶ διὰ τοῦ θέρους ἐνοχλούμενος ῥύσιν γαστρός, καὶ διὰ ταῦτα ἑαυτὸν ὑγρᾶς τροφῆς ἄγευστον φυλάττει⁝ Οἱ Λί‐ βυες δὲ κόρακες, ὅταν οἱ ἄνθρωποι φόβῳ δίψους ὑδρασά‐ μενοι πληρώσωσιν ἀγγεῖα ὕδατος, καὶ κατὰ τῶν τεγῶν
30θέντες ἐάσωσι τῷ ἀέρι τὸ ὕδωρ φυλάττειν ἄσηπον, ἐνταῦθα εἰς ὅσον μὲν αὐτοῖς τὰ ῥάμφη κάτεισιν ἐγκύπτοντες, χρῶν‐ ται τῷ ποτῷ· ὅταν δὲ ὑπολήξῃ, ψήφους κομίζουσι καὶ τῷ στόματι καὶ τοῖς ὄνυξι, καὶ ἐμβάλλουσιν· εἰς τὸν κέραμον· καὶ αἱ μὲν ἐκ τοῦ βάρους ὠθοῦνται, καὶ ὑφιζάνουσι, τό
35γε μὴν ὕδωρ θλιβόμενον ἀναπλεῖ· καὶ πίνουσιν εὖ μάλα εὐμηχάνως εἰδότες φύσει τινὶ ἀποῤῥήτῳ δύο σώματα μίαν χώραν μὴ δέχεσθαι⁝ Φησὶ δὲ Ἀριστοτέλης εἰδέναι αὐ‐
τοὺς διαφορὰν γῆς εὐδαίμονός τε καὶ λυπηρᾶς, καὶ ἐν τῇ παμφόρῳ καὶ πολυφόρῳ κατά γε ἀγέλας καὶ πλήθη φέρε‐467
40σθαι, ἐν δὲ τῇ ἀγόνῳ καὶ στερίφῃ κατὰ δύο.

9

.

21

 Καὶ τὸν ἀπὸ γραμμῆς κινεῖ λίθον: ἤτοι, ἀπ’ ἀρχῆς βάλλει.

9

.

22

 Καὶ ἐπὶ τῷ βωμῷ τὸν ἐπίβουλον: λείπει, χρὴ κτείνειν. Ἀγασικλῆς ὁ Λακεδαιμονίων βασιλεὺς ἐφεστώς ποτε τῷ βωμῷ τῆς Χαλκιοίκου καὶ βουθυτῶν, ἐπειδὴ φθεὶρ αὐτὸν ἔδακεν οὐ διετράπη, λαβὼν δὲ περιφανῶς ἐναντίον
5πάντων ἀπέκτεινε προσειπών, νὴ τοὺς θεοὺς ἡδέως τὸν ἐπίβουλον καὶ ἐπὶ τῷ βωμῷ.

9

.

23

Κακὴ μὲν ὄψις, ἐν δὲ δειλίᾳ φρένες.

9

.

24

 Καὶ βαίτυλον ἂν κατέπιες: ἐπὶ τῶν ἄγαν λιμβῶν. Βαίτυλος δέ ἐστιν ὁ ἐσπαργανωμένος λίθος, ὃν Κρόνος
κατέπιεν ἀντὶ τοῦ Διός.468

9

.

25

 Καταφρόνει θανάτου: ὅτι οἱ τοιοῦτοι μεγίστην ἑαυτοῖς δόξαν περιποιοῦσι. Παραινετική.

9

.

26

 Κανθάρου μελάντερος: καὶ· Κανθάρου σοφώ‐ τερος: ἐπὶ τῶν πονηρῶν καὶ κακοήθων· Κάνθαρος γάρ τις πονηρὸς ἐγένετο⁝ Κάνθαρος ἄθηλυ ζῷον ἐστί, σπείρει δὲ εἰς τὴν σφαῖραν ἣν κυλίει· ὀκτὼ δὲ καὶ εἴκοσι
5μερῶν τοῦτο δράσας καὶ θάλψας αὐτήν, εἶτα μέντοι τῇ ἐπὶ ταύταις προάγει τὸν νεοττόν. Αἰγυπτίων δὲ οἱ μά‐ χιμοι ἐπὶ τῶν δακτυλίων εἶχον ἐγγεγλυμένον κάνθαρον αἰ‐ νιττομένου τοῦ νομοθέτου, δεῖν ἄῤῥενας εἶναι πάντας πάντῃ τοὺς μαχομένους ἐπὶ τῆς χώρας, ἐπεὶ καὶ ὁ κάνθα‐
10ρος θηλείας φύσεως οὐ μετείληχεν.

9

.

27

Καρκίνος λαγὼν αἱρεῖ: ἐπὶ τῶν ἀδυνάτων.

9

.

28

 Κατὰ μυὸς ὄλεθρον: ἐπὶ τῶν κατὰ μικρὸν ἀποῤ‐ ῥεόντων καὶ ὑπεκχωρούντων τοῦ βίου⁝ Οἱ γὰρ μῦς ἀποθνήσκοντες καθ’ ἑαυτοὺς ἐκ μηδεμιᾶς ἐπιβουλῆς, ἀποῤ‐ ῥεόντων αὐτοῖς τῶν μελῶν, κατὰ μικρὸν ἀπέρχονται τοῦ
5βίου. λέγουσι δὲ αὐτοὺς καὶ λαγνιστάτους εἶναι· καὶ μαρ‐
τυρεῖ Κρατῖνος ἐν Δραπέτεσι· Φέρε νῦν σοι ἐξ αἰθρίας καταπυγοσύνην μυὸς ἀστράψω
Ξενοφῶντος.		469
10Ὁ δὲ θῆλυς εἰς τὰ ἀφροδίσια λυττικὸς, ὡς Ἐπικράτης φησί· Τελείως δ’ εὖ με ὑπῆλθεν ἡ κατάρατος μα‐
στροπὸς ἐπομνύουσα τὰν Κόραν, τὰν Ἄρτεμιν, τὰν Φαραφάτταν, ὡς δάμαλις, ὡς παρθένος,
15 ὡς πῶλος ἀδμής· ἡ δ’ ἄρα ἦν μυωνία· Εἰς ὑπερβολὴν δὲ λαγνιστάτην αὐτὴν εἰπεῖν θέλων, μυω‐ νίαν ὅλην ὠνόμασε· καὶ Φιλήμων· μῦς λευκὸς ὅταν τις αὐτὴν, ἀλλ’ αἰσχύνομαι λέγειν, κέκραγεν τηλικοῦτον εὐθὺς ἡ
20κατάρατος μαστροπὸς ὥστ’ οὐκ ἔστι πολλά‐
κις λαθεῖν.

9

.

29

Κακῶν πανήγυρις: ἐπὶ πλήθους κακῶν.

9

.

30

 Καδμεία νίκη: ἡ ἐπὶ κακῶν νίκη. Ἐτεοκλῆς γὰρ καὶ Πολυνείκης υἱοὶ Οἰδίποδος, τινὲς δὲ Κάδμου, οὗ τὴν βασιλείαν οἱ υἱοὶ διεδέξαντο, συνέθεντο πρὸς ἀλλήλους ἕνα καὶ ἕνα χρόνον βασιλεύειν αὐτούς· βασιλεύσας δὲ ὁ
5Ἐτεοκλῆς οὐκ ἐβούλετο Πολυνείκην κατὰ τὸ δόξαν βασι‐ λεῦσαι, καὶ τῷ πολέμῳ ἀλλήλους διεχειρίσαντο, καὶ ἐπὶ κακῷ νενικήκασιν, ὅτι ὁ ἕτερος ἀνεῖλε τὸν ἕτερον.

9

.

31

 Καὶ τίς ἂν ταύτην τὴν πόλιν ἐπαινοίη δεόν‐ τως, ἣν οὐδεὶς ἔστερξε γενόμενος βελτίων; εἴρη‐
ται διὰ τὸ φθόνῳ τοὺς βελτίστους ὑπερορίζεσθαι.470

9

.

32

 Κακῶς ἀκούειν πρός σέ ἐστι καὶ ἄλλως: ἀντὶ τοῦ, σὺ εἰ σαυτῷ καὶ τοῦ ἐπαινεῖσθαι καὶ τοῦ ψέγεσθαι αἴτιος.

9

.

33

 Καὶ Ἡρακλῆς παρὰ τῶν ἀναισθήτων ἰσχὺν ἐλάμβανεν: ὅτι καὶ ἀπ’ ἐλαχίστων ἐστὶν εὑρεῖν τι ἀγαθόν.

9

.

34

 Καθ’ ἑαυτοῦ Βελλεροφόντης: ἐπὶ τῶν καθ’ ἑαυ‐ τῶν τι ποιούντων.

9

.

35

Κἂν αἲξ δάκῃ ἄνδρα πονηρόν.

9

.

36

 Κακὸν ἄγγος οὐ κλᾶται: παραπλησία τῇ· Κακὸς ἀνὴρ μακρόβιος.

9

.

37

Κατὰ θεὸν ἥκεις: ἀντὶ τοῦ, ἐγκαίρως.

9

.

38

Κατὰ βοὸς εὔχου: ἐπὶ τῶν μέγα βοώντων.

9

.

39

 Καύνιος ἔρως: ἐπὶ τῶν μὴ κατορθουμένων ἐπιθυ‐ μιῶν. Καύνου γὰρ ἐρασθεῖσα ἡ ἀδελφὴ καὶ μὴ τυχοῦσα τοῦ ἔρωτος ἀνεῖλεν ἑαυτήν.

9

.

40

Κανθάρου σκιά: ἐπὶ τῶν φοβουμένων ἔνθα οὐ δεῖ.

9

.

41

 Κἂν ἐπὶ νεκροῦ κερδαίνειν: ἐπὶ τῶν κερδαινόντων ἐκ πενήτων ἢ τεθνεώτων.

9

.

42

Καιρὸς ψυχὴ πράγματος.471

9

.

43

 Καλῶς πένεσθαι μᾶλλον, ἢ πλουτεῖν κακῶς: Κράτωνος.

9

.

44

 Κατόπιν ἑορτῆς ἥκεις: ἐπὶ τῶν καλοῦ πράγματος ἀπολιμπανομένων.

9

.

45

 Κατὰ πυρὸς ξαίνεις: ἐπὶ τῶν ἀδυνάτων. ὁμοία τῇ, Κατὰ πετρῶν σπείρεις.

9

.

46

 Κασιωτικὸν ἅμμα: ἐπὶ τῶν σκολιῶν τοὺς τρόπους. οὗτοι γὰρ ἅμματά τινα δύσλυτα ἐπιτεχνάζονται.

9

.

47

 Κακὴ πρόσοδος: ἐπὶ τῶν μετὰ τὴν μίξιν τὸν συγκεί‐ μενον μισθὸν κομιζομένων.

9

.

48

 Κατὰ ποδὸς βάσιν: ἐπὶ τῶν κατὰ μικρόν τι πρατ‐ τόντων καὶ μετὰ τέχνης. ὅμοιον τῷ, Ἐν νυκτὶ βουλή.

9

.

49

 Καὶ δρῦς μαινὰς ἐγένετο: ἐπὶ τῶν μόγις κηλου‐ μένων βίᾳ ᾑτινιοῦν· φασὶ γὰρ καὶ δρῦν ἐρασθῆναι Ὀρφέως ᾠδῆς ἕνεκεν.

9

.

50

 Καρκίνος ὀρθὰ βαδίζειν οὐ μεμάθηκεν: ἐπὶ τῶν ἀεὶ ὡσαύτως ἐχόντων περί τι φαῦλον⁝ Ἡ πίννα, θαλάττιον ζῷον, καὶ ἔστι τῶν ὀστρείων· κέχηνε δὲ τῇ διαστάσει τῶν περικειμένων ὀστράκων, καὶ προτείνει σαρ‐
5κίον ἐξ ἑαυτῆς οἱονεὶ δέλεαρ τῶν ἰχθύων τοῖς παρανηχομέ‐ νοις· ὁ καρκίνος δὲ αὐτῇ παραμένει σύντροφός τε καὶ σύν‐ νομος. οὐκοῦν ὅταν τι τῶν ἰχθύων προσνέῃ, ὁ δὲ ὑπένηξεν ἡσυχῆ αὐτήν. καὶ ἐδέξατο ἔσω τοῦ ἐπιόντος ἰχθύος τὴν
κεφαλήν—καθίησι γὰρ ὡς ἐπὶ τροφῇ—καὶ ἐσθίει αὐτήν.472

9

.

51

 Καὶ μία μείζων βία τῶν Μηνιάδων: ἐπὶ τῶν ἀφορήτοις περιπεσόντων δεινοῖς. Εὐφορίων λέγει τὴν Σά‐ μον ἐν τοῖς παλαιοτάτοις χρόνοις ἐρήμην γενέσθαι, φανῆ‐ ναι γὰρ ἐν αὐτῇ θηρία μεγέθει μὲν μέγιστα, ἄγρια δὲ
5προσπαλαῖσαι, καλεῖσθαι δὲ Μηνιάδας, ἅπερ οὖν καὶ μόνῃ τῇ βοῒ ἐῤῥήγνυ τὴν γῆν· κἀντεῦθεν διαῤῥεῖν λέγεται τὴν παροιμίαν ἐν Σάμῳ.

9

.

52

Καρικὸς τράγος: ἐπὶ τῶν εὐτελῶν.

9

.

53

Καρικὸς τάφος: ἐπὶ τῶν πολυτελῶν.

9

.

54

 Κακά τοι φάμα κακκέχυται. ταύτην ἀπόθευ ἢ μὴ ἔσο: Λάκαινά τις ἀκούσασα περὶ τοῦ υἱοῦ ὡς κα‐ κῶς ἐπὶ ξένης ἀναστρέφοιτο, τοῦτ’ ἔγραψεν.

9

.

55

 Καθώσπερ αἱ τίτθαι σιτίζεις κακῶς: ἐπὶ Κλέω‐ νος ἐῤῥήθη, ὃς ὀλίγα τῷ δήμῳ χαριζόμενος τὰ πλείω ἐκέρ‐
δαινε. λέγεται δὲ, ὅταν προφάσει τινὸς λαμβάνων τις χρή‐ ματα κατεσθίει αὐτά. αἱ γὰρ τίτθαι διαμασώμεναι τὰς τρο‐473
5φάς, ἐξαίρουσαι τοῦ στόματος τοῖς τῶν παιδίων ἐντιθέα‐ σιν· εἶτα συμβαίνει αὐτὰς ὀλίγα μὲν τοῖς παιδίοις διδόναι, τὰ πλείω δὲ κατεσθίειν.

9

.

56

 Καρκίνον δασύποδι συγκρίνεις: ἐπὶ τῶν τὰ ἀνό‐ μοια παρατιθεμένων.

9

.

57

Κακὸν τὸ καλὸν, ἤν τι μὴ καιροῦ τύχῃ.

9

.

58

Κακὸν δῶρον, ἴσον ζημίᾳ.

9

.

59

 Κατὰ ῥοῦν φέρεται: ἐπὶ τῶν εὐπλοούντων καὶ εὐ‐ τυχούντων.

9

.

60

Καὶ τὸ ἄμεινον εἰς τοὐναντίον ἀποτελευτᾷ.

9

.

61

Κατ’ αἶγας ἀγρίας: ὁμοία τῇ, Ἐς κόρακας.

9

.

62

Κακὰ μὲν θρίπες, κακὰ δὲ ἴπες: ἄμφω γὰρ λυ‐
μαντικοί· καὶ οἱ μὲν τὰ ξύλα, οἱ δὲ τὰ κρέατα ἐσθίουσι.474

9

.

63

 Κατὰ βῆμα τῆς ἀρετῆς μέμνησο: Λάκαινα ἐπ’ ἀδικήματι τῷ παιδὶ κρινομένῳ τοῦτ’ εἶπε τἀπόφθεγμα.

9

64t

Τὸ κ μετὰ τοῦ ε.

9

.

64

 Κερκωπίζειν: ἀντὶ τοῦ, ἀπατᾷν καὶ δολιεύεσθαι· μετήνεκται δὲ ἀπὸ τῶν Κερκώπων οὕτω λεγομένων ἀνδρῶν. ὧν τὰ ὀνόματα ἀναγράφει Αἰσχίνης ὁ Σαρδιανὸς ἐν τοῖς ἰάμβοις, Ἀνδοῦλον καὶ Ἄτλαντον αὐτοὺς ὀνομάζων. Ξε‐
5ναγόρας δὲ Πιθήκους αὐτοὺς καλεῖ, ἐξ ὧν κληθῆναι καὶ τὰς Πιθηκίνους νήσους.

9

.

65

 Κέντει τὸν πῶλον περὶ τὴν νύσσαν: ἤτοι πρὸς τὸ προκείμενον ἐπάνηκε. νύσσα δέ ἐστιν ὁ καμπτός, καθ’ ὃν οἱ ἱππεῖς δρόμῳ φθάνοντες ἔκαμπτον καὶ εἰς τὴν ὕσπληγκα ἐπανήρχοντο. ὁ δὲ πρῶτος φθάσας ἐταινιοῦτο.

9

.

66

Κενὰ κενοὶ βουλεύονται.475

9

.

67

 Κεναῖσιν ἐλπίσι θερμαίνεται: ἐπὶ τῶν μάτην ἐλπιζόντων.

9

.

68

 Κέρδος αἰσχύνης ἄμεινον: ἐπὶ τῶν διὰ κέρδος αἰ‐ σχύνην προσποριζόντων ἑαυτοῖς καὶ μὴ ἐπιστρεφομένων ταύτης.

9

.

69

 Κερκυραία μάστιξ: ἐπὶ τῶν μεγάλων μαστίγων· τοιαύτας γὰρ εἶχον οἱ Κερκυραῖοι.

9

.

70

 Κέσκων πόλις: ἐπὶ τῶν ἀνοήτων· οἱ γὰρ ἐν ταύτῃ κατοικοῦντες τῇ πόλει τοιοῦτοι.

9

.

71

 Κεραμέως πλοῦτος: ἐπὶ τῶν σαθρῶν καὶ ἀβεβαίων καὶ εὐθράστων.

9

.

72

Κεραμεὺς ἄνθρωπος: ἐπὶ τοῦ σαθροῦ.

9

.

73

 Κενταύρων ὕβριν μεμίμηται: ἐπὶ τῶν ἐπὶ πλούτῳ γαυριώντων καὶ ὑβριζόντων⁝ Λέγεται δὲ τοὺς Κεν‐ ταύρους, ὡς θηρία ἐγένοντο, καὶ ἵππον μὲν εἶχον ὅλην τὴν ἰδέαν πλὴν τῆς κεφαλῆς· εἴτις οὖν πείθεται τοιοῦτον
5θηρίον γενέσθαι, ἀδυνάτοις πιστεύει· οὔτε γὰρ ἡ φύσις σύμφωνος ἵππου καὶ ἀνδρός, οὔτε ἡ μορφὴ ὁμοία, οὔτε διὰ στόματος καὶ φάριγγος ἀνθρωπείου δυνατὸν ἵππου τροφὴν διελθεῖν· εἰ δὲ τοιαύτη ἰδέα τότε ἦν, καὶ νῦν ἂν ὑπῆρχε. τὸ δὲ ἀληθὲς ἔχει ὧδε· Ἰξίονος, βασιλέως ὄντος
10Θεσσαλίας, ἐν τῷ Πηλίῳ ὄρει ἀπηγριώθη ταύρων ἀγέλη, καὶ τὰ λοιπὰ τῶν ὀρῶν ἄβατα ἐποίει· εἰς γὰρ τὰ οἰκούμενα κατιόντες οἱ ταῦροι ἔσινον τὰ δένδρα καὶ τοὺς καρποὺς καὶ ὑποζύγια διέφθειρον. ἐκήρυξεν οὖν ὁ Ἰξίων, ὡς εἴτις οὖν ἕλοιτο τοὺς ταύρους, δώῃ χρήματα πάμπολλα. νεανίσκοι476
15δέ τινες ἐκ τῆς ὑπερορίας ἐκ κώμης τινὸς καλουμένης Νε‐ φέλης ἐπινοοῦσιν ἵππους κέλητας διδάξαι· πρότερον γὰρ οὐκ ἠπίσταντο ἐφ’ ἵππων ὀχεῖσθαι, ἀλλὰ μόνον ἅρμασιν ἐχρῶντο. οὕτω δὲ ἀναβάντες τοὺς κέλητας ἤλαυνον ἐφ’ οὗ οἱ ταῦροι ἦσαν, καὶ ἐπεισβάλλοντες ἐν τῇ ἀγέλῃ ἠκόντιζον·
20καὶ ὅτε μὲν ἐδιώκοντο ὑπὸ τῶν ταύρων, ἔφευγον οἱ νεανίαι· ποδωκέστεροι γὰρ ἦσαν οἱ ἵπποι· ὅτε δὲ ἔστησαν οἱ ταῦ‐ ροι, ὑποστρέφοντες ἠκόντιζον· καὶ τοῦτον τὸν τρόπον ἀνεῖλον αὐτούς. καὶ τὸ μὲν ὄνομα ἐντεῦθεν ἔλαβον οἱ Κέν‐ ταυροι, ὅτι τοὺς ταύρους ἐκέντουν· οὐδὲν γὰρ πρόσεστι
25ταύρου τοῖς Κενταύροις, ἀλλ’ ἵππου καὶ ἀνδρὸς ἰδέα ἐστὶν ἀπὸ τοῦ ἔργου· λαβόντες οὖν οἱ Κένταυροι τὰ Ἰξίονος χρήματα καὶ γαυριῶντες ἐπὶ τῇ πράξει καὶ τῷ πλούτῳ, ὑβρισταὶ ὑπῆρχον καὶ ὑπερήφανοι καὶ πολλὰ κακὰ εἰργά‐ ζοντο, καὶ δὴ καὶ κατ’ αὐτοῦ Ἰξίονος, ὃς ᾤκει τὴν καλουμένην
30Λάρισαν πόλιν· οἱ δὲ τότε τοῦτο τὸ χωρίον οἰκοῦντες Λα‐ πίθαι ἐκαλοῦντο· κεκλημένοι δὲ οἱ Κένταυροι παρὰ τῶν Λαπίθων ἐπὶ θοίνην, μεθυσθέντες ἁρπάζουσι τὰς γυναῖ‐ κας αὐτῶν, καὶ ἀναβιβάσαντες ἐπὶ τοὺς ἵππους αὐτὰς ᾤχοντο εἰς τὴν οἰκείαν φεύγοντες, ὅθεν ὡρμῶντο. ἐπολέ‐
35μουν οὖν τοῖς Λαπίθαις, καὶ καταβαίνοντες διὰ νυκτὸς εἰς τὰ πεδία ἐνέδρας ἐποίουν. ἡμέρας δὲ γενομένης ἁρπά‐ ζοντες ἀπέτρεχον ἐπὶ τὰ ὄρη. οὕτως δ’ ἀπερχομένων αὐ‐ τῶν ἵππων οὐραὶ καὶ ἀνθρώπων κεφαλαὶ μόνον ἐφαίνοντο· ξένην οὖν ὁρῶντες θέαν ἔλεγον, Οἱ Κένταυροι ἡμᾶς κατα‐
40τρέχοντες ἐκ Νεφέλης πολλὰ κακὰ ἐργάζονται. ἀπὸ δὴ ταύτης τῆς ἰδέας καὶ τοῦ λόγου ὁ μῦθος ἐπλάσθη, ὡς ἐκ νεφέλης ἵππος τε καὶ ἀνὴρ ἐγεννήθη ἐν τῷ ὄρει.477

9

.

74

 Κεκύλισται ὁ πίθος: ἐπὶ τῶν κατὰ μίμησιν ἑτέ‐ ρων μάτην τι ποιούντων.

9

.

75

 Κερκιώνων ἐλευθερία: ἐπὶ τῶν ἀδεσπότως ζῆν ἐθελόντων⁝ Γίνεται ἐν τοῖς Ἰνδοῖς ὄρνις ὄνομα κερ‐ κίων, μέγεθος κατὰ ψᾶρας, καὶ ἔστι ποικίλον καὶ μουσω‐ θὲν ἀνθρώπων φωνήν. εἶτα μέντοι τῶν ψιττακῶν ἐστι λα‐
5λίστερόν τε καὶ θυμοσοφώτερον. οὐ μὴν τὴν ἐξ ἀνθρώπων τροφὴν ἡδέως ὑπομένει, ἀλλὰ ἐλευθερίας πόθῳ καὶ παῤῥη‐ σίας κατὰ τὴν συντροφίαν ἐπιθυμίᾳ, ἀσπάζεται λιμὸν μᾶλ‐ λον ἢ δουλείαν μετὰ τρυφῆς, καὶ καλεῖται κερκίων, ἐπειδὴ καὶ αὐτὸς διασείει τὸν ὄῤῥον, ὥσπερ οὖν καὶ οἱ κίγκλοι.

9

.

76

 Κεστρεὺς νηστεύει: ἐπὶ τῶν λαιμάργων· ἄπληστον γὰρ τὸ ζῷον.

9

77t

Τὸ κ μετὰ τοῦ η.

9

.

77

Κηρὸν τοῖς ὠσὶν ἐπαλείφεις: ἐπὶ τῶν παραιτου‐
μένων ἀκοῦσαί τινων εἴτε φαύλων εἴτε σπουδαίων.478

9

78t

Τὸ κ μετὰ τοῦ ι.

9

.

78

 Κιλίκιοι τράγοι: οἱ δασεῖς· ὅθεν καὶ τὰ ἐκ τριχῶν κιλίκια λέγεται.

9

.

79

 Κινεῖς τὸν ἀνάγυρον: ἐπὶ τῶν ἐπισπωμένων ἑαυ‐ τοῖς τὰ κακά. ἔστι δὲ ὁ ἀνάγυρος ἄνθος, ὃ τριβόμενον ὄζει, καὶ δῆμος τῆς Ἀττικῆς, καὶ ὄνομα κύριον ἥρωος. τούτου δέ τις ἔκοψε τὸ ἄλσος· ὁ δὲ τῷ υἱῷ αὐτοῦ ἀπέμηνε
5τὴν παλακήν. ἥτις μὴ δυναμένη συμπεῖσαι τὸν παῖδα, διέβαλλεν ὡς ἀσελγῆ τῷ πατρί· ὁ δὲ ἐπήρωσεν αὐτὸν καὶ ἐγκατῳκοδόμησεν. ἐπὶ τούτοις καὶ ὁ πατὴρ ἑαυτὸν ἀνήρτη‐ σεν, ἡ δὲ παλακὴ εἰς φρέαρ ἑαυτὴν ἔῤῥιψεν· ἱστορεῖ δὲ Ἱερώνυμος ἐν τῷ περὶ τραγῳδιοποιῶν, ἀπεικάζων τούτοις
10τὸν Εὐριπίδου Φοίνικα. ὅταν οὖν ἐπὶ οἰκείοις κακοῖς πράσσῃ τίς, λέγεται, Κινήσεις τὸν ἀνάγυρον.

9

.

80

Κινήσω τὴν ἀφ’ ἱερᾶς: ἐπὶ τῶν τὰ ἔσχατα κινδυ‐
νευόντων.479

9

.

81

 Κινδυνώδης ἡ ἐν πρώρᾳ σελλίς: οἱ γὰρ πολέμιοι πρῶτα τὴν πρώραν κατέχουσιν.

9

.

82

 Κίγκλου πενέστερος: ὁ κίγκλος ζῷόν ἐστι πτηνὸν ἀσθενὲς τὸ κατόπιν· καὶ διὰ τοῦτό φασι μηδὲ ἰδίᾳ μηδὲ καθ’ ἑαυτὸν δυνάμενον αὐτὸν νεοττιὰν συμπλέξαι, ἐν τοῖς ἄλλοις τίκτειν· ἔνθεν καὶ τοὺς πτωχοὺς κίγκλους ἐκάλουν.
5κινεῖ δέ οἱ τὰ οὐραῖα πτερά, ὥσπερ οὖν ὁ παρὰ τῷ Ἀρχι‐ λόχῳ κηρύλος.

9

83t

Τὸ κ μετὰ τοῦ λ.

9

.

83

 Κλαίει ὁ νικήσας· ὁ δὲ νικηθεὶς ἀπόλωλεν: Ἀθηναῖοι νικηθέντες ἀπώλοντο· Φίλιππος νικήσας, ὑπὸ Παυσανίου ἀνῃρέθη.

9

.

84

 Κλιτοριάζειν: ἐπὶ τῶν παιδεραστῶν· ἢ ἐπὶ τῶν γυ‐ ναιξὶν ἀκολάστων.

9

85t

Τὸ κ μετὰ τοῦ ν.

9

.

85

 Κνὶψ ἐκ χώρας: ἐπὶ τῶν τάχυ πηδώντων· ὁ γὰρ κνὶψ τὸ θηρίον τοιοῦτον.

9

86t

Τὸ κ μετὰ τοῦ ο.

9

.

86

Κόσμει σπάρταν, ἣν ἔλαχες: ἐπὶ τῶν κοσμούντων
τὸ κληρονομιαῖον γήδιον· σπαρτίῳ γὰρ ἐκληροδοτοῦντο.480

9

.

87

 Κορώνη γράμμα κομίζει: ἐπὶ τῶν ἀγγελίας ταχείας φερόντων⁝ Τῷ γὰρ βασιλεῖ τῶν Ἰνδῶν, Μάρης οὗτος ἐκαλεῖτο, ἦν κορώνη θρέμμα πάνυ ἥμερον· καὶ τῶν ἐπι‐ στολῶν ἃς ἐβούλετό οἱ κομισθῆναί που θᾶττον ἐκόμιζεν
5αὕτη, καὶ ἦν ἀγγέλων ὠκίστη, καὶ ἀκούσασα ᾔδει, ἔνθα ἰθῦναι χρὴ τὸ πτερὸν καὶ τίνα χρὴ παραδραμεῖν χῶρον, καὶ ὅπου ἥκουσαν ἀναπαύσεσθαι, ἀνθ’ ὧν ἀποθανοῦσαν αὐτὴν ὁ Μάρης ἐτίμησε καὶ στήλῃ καὶ τάφῳ⁝ Λέγεται καὶ τοῦτο περὶ κορωνῶν, ὅτι ἀλλήλαις εἰοὶ πιστόταται,
10καὶ ὅταν εἰς κοινωνίαν συνέλθωσι, πάνυ σφόδρα ἀγαπῶσιν ἀλλήλας· καὶ οὐκ ἂν ἴδοι τις μιγνύμενα ταῦτα τὰ ζῷα ἀνέδην καὶ ὡς ἔτυχε· κἂν ἀποθάνῃ τὸ ἕτερον, τὸ λοιπὸν χηρεύει. ἐπεὶ δὲ ἡ γλαῦξ ἐστιν αὐτῇ πολέμιον, καὶ νύκτωρ ἐπιβουλεύει τοῖς ᾠοῖς τῆς κορώνης, ἡ δὲ μεθ’ ἡμέραν
15ἐκείνην ταὐτὸ δρᾷ.

9

.

88

Κοινὰ τὰ τῶν φίλων.

9

.

89

Κοσκίνῳ μαντεύεται: ἐπὶ τῶν εὐτελῶν μάντεων.

9

.

90

 Κόρακες ἀηδόνων αἰδεσιμώτεροι: ἐπὶ τῶν ἀνο‐ μοίων.

9

.

91

Κοσκίνῳ ὕδωρ φέρει: ἐπὶ τῶν ἀδυνάτων.

9

.

92

Κορυδέως εἰδεχθέστερος: ἐπὶ δυσμορφίᾳ οὗτος
διεβάλλετο.481

9

.

93

 Κολοφῶνα κακῶν ἐπέθηκας: ἤτοι τὸ τέλειον καὶ πλῆρες.

9

.

94

 Κολοφωνία ὕβρις: ἐπὶ τῶν πλουσίων καὶ ὑβριστι‐ κῶν· τοιοῦτοι γὰρ οἱ Κολοφώνιοι.

9

.

95

 Κουρήτων στόμα: ἐπὶ τῶν μαντεύεσθαι ὑπισχνου‐ μένων· μαντικοὶ γὰρ οἱ Κρῆτες.

9

.

96

 Κοινὸν ναυάγιον τοῖς πᾶσι παραμύθιον: ὅτι ῥᾳδίως φέρουσιν ἄνθρωποι τὰς συμφορὰς, ὁρῶντες καὶ ἄλ‐ λους τἀυτὸ παθοῦντας.

9

.

97

Κόκκος σίτου προυξένησε θάνατον: ἐπὶ τῶν
διὰ κέρδος εὐτελὲς μέγαν ὑφισταμένων κίνδυνον.482

9

.

98

 Κόττου ἰσχυρότερος καὶ Βριάρεω: φασὶ περὶ τούτων ὡς ἔσχον ἑκατὸν χεῖρας ἄνδρες ὄντες. πῶς δὲ οὐκ εὔηθες τὸ τοιοῦτον; τὸ δ’ ἀληθὲς οὕτως ἔχει· τῇ πόλει ὄνομα ἦν Ἑκατονταχειρία, ἐν ᾗ ᾤκουν. ἦν δὲ πόλις τῆς
5καλουμένης Ὀρεστιάδος. ἔλεγον οὖν οἱ ἄνθρωποι, Κόττος καὶ Βριάρεως οἱ ἑκατοντάχειρες βοηθήσαντες τοῖς θεοῖς, ἐξήλασαν τοὺς Τιτᾶνας ἐκ τοῦ Ὀλύμπου.

9

.

99

 Κορώνη τὸν σκορπίον: ἐπὶ τῶν ἑαυτοῖς λανθανόν‐ τως κακόν τι ἐπισπωμένων. ὁμοία ταῖς· Κόνιν φυσᾷς. Εὖ κείμενον κακὸν κινεῖς. Λέοντα νύσσεις. Ἀνάγυρον κινεῖς.

9

.

100

 Κόρκορος ἐν λαχάνοις: ἐπὶ τῶν εὐτελῶν μὲν ὄν‐ των, μεγάλοις δὲ παραβαλλόντων ἑαυτούς· εἶδος γάρ ἐστι βοτάνης ὁ κόρκορος εὐτελοῦς.

10

.

1

 Κοινὸς Ἑρμῆς: οἷον, κοινὸν τὸ εὕρεμα· κλεπτίστα‐ τος γὰρ ὢν ὁ Ἑρμῆς κατέδειξε κοινὰ εἶναι τὰ φώρεια.

10

.

2

 Κομπᾶς Μάξιμος: ἐπὶ τῶν ὑπὲρ τὸ δέον φρονεῖν οἰομένων· οὗτος γὰρ ὁ Μάξιμος ἀλαζὼν ἐγένετο.

10

.

3

Κοροίβου ἠλιθιώτερος: οὗτος γὰρ τὰ κύματα τῆς
θαλάσσης ἠρίθμει.483

10

4t

Τὸ κ μετὰ τοῦ ρ.

10

.

4

 Κραδίην δ’ ἐλάφοιο: δηλονότι ἔχει· ἐπὶ τῶν ἄγαν δειλῶν⁝ Ἡ γὰρ ἔλαφος τῇ δειλίᾳ παρὰ τὰς ὁδοὺς τί‐ κτει, σοφίᾳ τοῦτο δρῶσα. δέδοικε γὰρ τὰ θηρία καὶ τὰς ἐξ αὐτῶν ἐπιβουλάς, τοὺς δὲ ἀνθρώπους μᾶλλον θαῤῥεῖ, ὅτι
5ἐκείνων μὲν πέφυκεν ἀσθενεστέρα οὖσα, τούτους δὲ ἀπο‐ δρᾶναι δύνασθαι οὐκ ἀμφιβάλλει. καταπιανθεῖσα δὲ οὐκ ἂν ἔτι τέκοι παρὰ τὰς ὁδούς· οἶδε γὰρ ὅτι δραμεῖν ἐστι νωθεστέρα· τίκτει οὖν ἐν τοῖς ἄγγεσι καὶ ἐν τοῖς δρυμοῖς⁝ Οἱ ἔλαφοι τὰ κέρατα ἀποβάλλοντες, εἰσδύνονται παρελ‐
10θόντες εἰς τὰς λόχμας, τοὺς ἐπιόντας σφίσι φυλαττόμενοι· ἔρημοι γὰρ τῶν ἀμυντηρίων ὄντες, ἀφῃρῆσθαι καὶ τὴν ἀλκὴν πεπιστεύκασιν ἐν τῷ τέως· φυλάττονται δέ, μήποτε ἄρα νεαροῖς οὖσιν αὐτῶν τοῖς ἕλκεσιν, εἶτα προσπίπτουσα ἡ ἀκτίς, πρὶν ἢ παγῆναι καὶ τοὺς καλουμένους χόνδρους
15λαβεῖν, ἥδε τὴν σάρκα ὑποσήψῃ⁝ Οἱ ἐν Σύροις ἔλα‐ φοι, ὅταν βουληθῶσι περαιώσασθαι θάλασσαν, ἐπὶ τὰς ἠϊόνας ἀφικνοῦνται ἡ ἀγέλη, καὶ ἀναμένουσι τοῦ πνεύμα‐ τος τὴν φύσιν, καὶ ἡνίκα ἂν αἴσθωνται πρᾷον αὐτὸ καὶ ἥσυχον καταπνέον, τηνικαῦτα ἐπιθαῤῥοῦσι τῷ πελάγει·
20νέουσι δὲ κατὰ στοῖχον καὶ ἀλλήλων ἔχονται, τὰ γένεια αἱ ἑπόμεναι τῶν προηγουμένων τῇ ὀσφύϊ ἐπερείδουσαι· ἡ τε‐ λευταία δὲ γενομένη τῇ πρόσθεν ἐπὶ πάσαις ἑαυτὴν ἐπανα‐ παύουσα, εἶτα οὐραγεῖ. στέλλονται δὲ ἐπὶ τὴν Κύπρον. λέγεται γὰρ εἶναι βαθεῖα, καὶ νομὰς ἀγαθὰς ἔχειν⁝ Ἔλα‐
25φοι ἐκ Σικελίας ἐπὶ Ῥηγίου περαιοῦνται, νηχόμεναι ὥρᾳ θέρους ἐπιθυμίᾳ καρπῶν· ἅτε δὲ ἐν μακρῷ πλῷ πε‐ ραιουμένη ἐξασθενεῖ ἡ ἔλαφος ἀνέχουσα τὴν κορυφὴν ὑπὲρ
τοῦ ὕδατος· κουφίζονται δὴ τὸν κάματον ὧδέ πως· νήχον‐ ται ἐπὶ μιᾶς τεταγμέναι, ἀλλήλαις ἑπόμεναι, ὥσπερ στρα‐484
30τόπεδον ἐπὶ κέρως βαδίζον· νήχονται δὲ, ἐπιθεῖσα ἑκάστη τὴν κορυφὴν τῇ τῆς ἡγουμένης ἰξύϊ· ἡ δὲ στρατηγοῦσα τῆς τάξεως ἐπειδὰν κάμῃ, ἐπὶ τὸ οὐραῖον μεθίσταται, καὶ ἡγεῖται ἄλλη, καὶ οὐραγεῖ ἄλλη· ὡς ἐν τοῖς στρατοπέδοις Ξενοφῶν μὲν οὐραγεῖ, ἡγεῖται δὲ Χειρίσοφος· ὥστε καὶ
35στρατηγίας τακτικῆς μεταποιεῖται ταυτὶ τὰ θηρία⁝ Δημό‐ κριτος αἰτίαν λέγει τοῖς ἐλάφοις τῆς τῶν κεράτων ἀνα‐ φύσεως ἐκείνην εἶναι. ἡ γαστὴρ αὐτῆς ὥς ἐστι θερμοτάτη ὁμολογεῖ· καὶ τὰς φλέβας δὲ αὐτῶν τὰς διὰ τοῦ σώματος πεφυκυίας παντὸς ὡραιοτάτας λέγει. καὶ τὸ ὀστέον τὸ κατ‐
40ειληφὸς τὸν ἐγκέφαλον λεπτότατον εἶναι καὶ ὑμενῶδες καὶ ἀραιόν, φλέβας τε ἐντεῦθεν καὶ ἐς ἄκραν τὴν κεφαλὴν ὑπανίσχειν παχυτάτας· τὴν γοῦν τροφήν, καὶ ταύτης γε τὸ γονιμώτατον, ὤκιστα ἀναδίδοσθαι· καὶ ἡ μὲν πιμελὴ αὐτῆς ἔξωθεν, φησί, περιχεῖται, ἡ δὲ ἰσχὺς τῆς τροφῆς ἐς
45τὴν κεφαλὴν διὰ τῶν φλεβῶν ἀναθόρνυται, ἔνθεν οὖν τὰ κέρατα φύεσθαι διὰ πολλῆς ἐπαρδόμενα τῆς ἰκμάδος. συνε‐ χὴς οὖσα ἐπιῤῥέουσά τε ἐξωθεῖται προτέρα· καὶ τὸ μὲν ὑπερίσχον ὑγρὸν τοῦ σώματος ἔξω σκληρὸν γίνεται, πηγνύν‐ τος αὐτὸ καὶ κρατοῦντος τοῦ ἀέρος· τὸ δὲ ἔνδον ἔτι με‐

10

.

4

(50)

μυκὸς ἁπαλὸν ἐστί· καὶ τὸ μὲν σκληρύνεται ὑπὸ τῆς ἔξωθεν ψύξεως, τὸ δὲ ἁπαλὸν μένει ὑπὸ τῆς ἔνδον ἀλέας. οὐκοῦν ἡ ἐπίφυσις τοῦ νέου κέρατος τὸ πρεσβύτατον ὡς ἀλλότριον ἐξωθεῖ, θλίβοντος τοῦ ἔνδοθεν καὶ ἀνωθεῖν τοῦτο ἐθέλον‐ τος, καὶ ὀδυνῶντος καὶ σφύζοντος, ὧσπερ οὖν ἐπειγομένων
55τεχθῆναι καὶ προελθεῖν· ἡ γάρ τοι ἰκμὰς πηγνυμένη καὶ ὑπανατέλλουσα ἀτρεμεῖν ἀδύνατος ἐστί· γίνεται γὰρ καὶ αὐτὴ σκληρὰ καὶ ἐπωθεῖται τοῖς προτέροις. καὶ τὰ μὲν πλείω ἐκθλίβονται ὑπὸ τῆς ἰσχύος τῆς ἔνδον· ἤδη δέ τινα καὶ κλάδοις περισχεθέντα καὶ ἐμποδίζοντα εἰς τὸν ὠκὺν δρόμον
60ὑπὸ ῥώμης τὸ θηρίον ὠθούμενον ἀπήραξε· καὶ τὰ μὲν
ἐξώλισθε, τὰ δὲ ἕτοιμα ἡ φύσις ἐκκύπτειν προάγει.485

10

.

5

 Κράτης ἀπολύει τὰ Κράτητος, ἵνα μὴ τὰ Κράτητος κρατήσῃ τὸν Κράτητα: οὗτος γὰρ ἐκ Βοιωτίας ἕλκων τὸ γένος, φιλοσοφῆσαι θέλων τὴν Κυνικὴν φιλοσοφίαν, λαβὼν τὰ ὑπάρχοντα αὐτοῦ, ἔῤῥιψε τῷ δήμῳ
5εἰπὼν τὸν παροιμιώδη τοῦτον λόγον.486

10

.

6

 Κρὴς πρὸς Αἰγινήτην: ἐπὶ τῶν πανουργίᾳ πρὸς ἀλλήλους χρωμένων.

10

.

7

 Κρητίζειν: ἐπὶ τοῦ ψεύδεσθαι· ἀπατητικοὶ γὰρ οἱ Κρῆτες.

10

.

8

 Κριὸς τροφεῖα ἀπέτισεν: ἐπὶ τῶν ἀχαρίστων· οἱ γὰρ κριοὶ τὰς φάτνας πλήττουσι καὶ τοὺς τρέφοντας⁝ Ἀκούω τὸν κριὸν τὸν ζῷον ἓξ μηνῶν χειμεριωτάτων κατὰ τῆς ἀριστερᾶς πλευρᾶς κεῖσθαι καὶ καθεύδειν, ἀπὸ
5δὲ τῆς ἐαρινῆς ἰσημερίας ἔμπαλιν ἀναπαύεσθαι καὶ κατὰ τῆς δεξιᾶς κεῖσθαι.

10

.

9

Κριὸς ἀσελγόκερως: ἐπὶ τῶν μεγάλων καὶ ἀσελγῶν.

10

.

10

 Κρείσσον’ ἃ παρέλιπες: ἐπὶ τῶν μωρολογούντων. Θεόκριτος τοῦτ’ εἶπεν ἀφυοῦς ποιητοῦ ἀκρόασιν ποιούμε‐ νος, εἶτα ἐρωτώμενος ὑπ’ αὐτοῦ ποῖα ἐστὶ τὰ καλῶς εἰρημένα.

10

.

11

Κρόνου πυγή: τὸ ἀρχαῖον καὶ ἀναίσθητον κρέας.487

10

.

12

 Κρεῖσσον ἐστὶ πολλοῦ ἄξιον εἶναι ἢ κεκτῆ‐ σθαι πολλοῦ ἄξια: ἐκ τῶν ἀποφθεγμάτων τοῦ Παυσανίου.

10

.

13

 Κρεῖσσον ταῖς ἀλγηδόσι τελευτᾶν ἢ περίφω‐ ρον γενόμενον, διὰ μαλακίαν τὸ ζῇν αἰσχρῶς περιποιήσασθαι: ἐξ ἀποφθέγματος.

10

.

14

 Κρείσσων Ζώπυρος ἑκατὸν Βαβυλώνων: ἐπεὶ γὰρ αὐτὸς ἑαυτὸν αἰκισάμενος ὁ Ζώπυρος καὶ τὴν ῥῖνα καὶ τὰ ὦτα περικόψας ἐξηπάτησε Βαβυλωνίους, καὶ πι‐ στευθεὶς παρ’ αὐτῶν παρέδωκε Δαρείῳ τὴν πόλιν· πολλά‐
5κις οὖν ὁ Δαρεῖος εἶπεν, οὐκ ἂν ἐθελήσαιμι λαβεῖν ἑκατὸν Βαβυλῶνας ἐπὶ τῷ μὴ Ζώπυρον ἔχειν ὁλόκληρον.

10

.

15

 Κρεῖσσον ὀλίγον φωτίζεσθαι, ἢ παντελῶς σκοτίζεσθαι.

10

.

16

 Κριτὴς κάκιστος ὑπάρχεις, καὶ φίλων καὶ πο‐ λεμίων: ὑπατεύοντι τῷ Φαυρικίῳ, προσέπεμψεν ἐπιστο‐ λὴν ὁ τοῦ Πύῤῥου ἰατρός, ἐπαγγελλόμενος, ἐὰν κελεύῃ, φαρμάκοις τὸν Πύῤῥον ἀποκτενεῖν. ὁ δὲ Φαυρίκιος τὴν
5ἐπιστολὴν πρὸς Πύῤῥον ἔπεμψεν, αἰσθέσθαι κελεύσας δίοτι καὶ φίλων κάκιστός ἐστι καὶ πολεμίων· ἐπεὶ δὲ φωράσας τὴν ἐπιστολὴν ὁ Πύῤῥος, τὸν μὲν ἰατρὸν ἐκρέμασε, τῷ δὲ Φαυρικίῳ τοὺς αἰχμαλώτους ἄνευ λύτρων ἀπέδωκε, μὴ δόξῃ λαμβάνειν μισθόν. οὐδὲ γὰρ χάριτι Πύῤῥου μεμηνυκέναι
10τὴν ἐπιβουλήν, ἀλλ’ ὅπως μὴ δοκῶσι Ῥωμαῖοι δόλῳ κτεί‐ νειν, ὡς φανερῶς νικᾷν οὐ δυνάμενοι.

10

.

17

 Κροκοδείλου δάκρυα: ἐπὶ τῶν ἐθελόντων τινὸς θά‐ νατον, κλαιόντων δ’ ὅμως ἐπιτηδευτῶς⁝ Ὁ γὰρ κροκό‐ δειλος ὕδατος ἐμπλήσας τὸ στόμα ἐγχεῖ κατὰ τῆς ἀτρα‐ ποῦ, δι’ ἧς οἶδε κατιόντα ἐς ποταμὸν ἢ ἐφ’ ὑδρείαν ἄν‐488
5θρωπόν τε καὶ ἄλλα ζῷα ὀλισθηρὰν αὐτὴν ἐργάσασθαι θέ‐ λων· τὰ γάρ τοι κατολισθαίνοντα οὐ κρατεῖ τῆς ἐπιβά‐ θρας, ἀλλ’ ἐκεῖνα μὲν κατηνέχθη, ὁ δὲ ὑπεπήδησεν ὑπο‐ λαβὼν καὶ δειπνεῖ⁝ Ἐπὰν δὲ καταφάγῃ πάντα τὸν ἄνθρωπον χέει δάκρυα κατὰ τῆς κεφαλῆς καὶ ψιλωθείσης
10τῆς κεφαλῆς τῇ θερμότητι τῶν δακρύων κατεσθίει καὶ ταύτην⁝ Ὅταν οὖν οἱ κροκόδειλοι τέκωσι, τὸν δὲ τὸν τρόπον ἐλέγχουσι τὸ γνήσιον καὶ τὸ νόθον. ἐάν τι παρα‐ χρῆμα ἐκριφεὶς ἁρπάσῃ, τελεῖ τὸ λοιπὸν εἰς τὸ γένος καὶ πεπίστευται κροκοδείλων εἷς εἶναι· ἐὰν δὲ ἐλιννύσῃ καὶ
15βλακεύσῃ καὶ μὴ λάβῃ ποθὲν ἢ μυῖαν ἢ σέρφον ἢ ἔντερον γῆς ἢ σαύρων τῶν νεαρῶν, διέσπασεν αὐτὸν ὁ πατὴρ ὡς κίβδηλον⁝ Ἱστόρηται ὅτι γυναικὶ Αἰγυπτίᾳ θρέμμα
ἦν κροκόδειλος σκύλαξ. ἐμακάριζον οἱ Αἰγύπτιοι τὴν γυ‐ ναῖκα ὡς ἐπιτιθηνουμένην θεόν· τινὲς αὐτῶν καὶ προσ‐489
20έῤῥιπτον καὶ αὐτὴν καὶ τὸν τρόφιμον. ἦν αὐτῇ παῖς ἡβά‐ σκων, ἡλικιώτης τοῦ θεοῦ, συναθύρων αὐτῷ καὶ συντρε‐ φόμενος· ὁ δὲ τέως μὲν ὑπὸ ἀσθενείας ἦν τιθασός, προελ‐ θὼν δὲ εἰς μέγεθος ἤλεγξε τὴν φύσιν καὶ διέφθειρε τὸν παῖδα· ἡ δὲ δύστηνος Αἰγυπτία ἐμακάριζε τὸν υἱὸν τοῦ
25θανάτου, ὡς γενόμενον δῶρον ἐφεστίῳ θεῷ.

10

18t

Τὸ κ μετὰ τοῦ υ.

10

.

18

 Κύκνειον ᾆσμα: ἐπὶ τῶν ἐγγὺς θανάτου ὄντων. οἱ γὰρ κύκνοι θνήσκοντες ᾄδουσι⁝ Καὶ ἴσασιν ὁπότε τοῦ βίου τὸ τέρμα ἀφικνεῖται αὐτοῖς, καὶ μέντοι καὶ εὐ‐ θύμως φέρουσιν αὐτὸ προσιόν. ἄνθρωποι δὲ ὑπὲρ οὗ οὐκ
5ἴσασι δεδοίκασι καὶ ἡγοῦνται μέγιστον εἶναι κακὸν αὐτό. ἀναγηρύονται δὲ ἐπὶ τῇ τελευτῇ οἷον ἐπικήδειόν τι μέλος. ὁ δὲ ἀετὸς ἀδίκων ἄρχων πρὸς αὐτὸν οὐδέποτε ἐκράτησεν, ἡττήθη δὲ ἀεί.

10

.

19

 Κυλώνειον ἄγος: ἐπὶ τῶν μεμυασμένων⁝ Κύλων εἷς ἦν τῶν ἐνδόξων Ἀθηναίων, ἀνὴρ Ὀλυμπιονίκης. ἐπι‐ θυμήσας τυραννῆσαι τῶν Ἀθηναίων, παρεγένετο ἐπὶ θεοῦ χρηστήριον καὶ ἐπηρώτᾳ· τοῦ δὲ θεοῦ ἐπιχρήσαντος, ἐν τῇ
5μεγάλῃ ἑορτῇ ἐπιθέσθαι τῇ τυραννίδι, ἀγομένων τῶν Ὀλυμπίων, δόξας ταύτην εἶναι τὴν μεγάλην ἑορτήν, ἐπέ‐ θετο καὶ κατέλαβε τὴν ἀκρόπολιν τῶν Ἀθηναίων. Περι‐ κλῆς ἔχων σὺν αὐτῷ τοὺς συμπράττοντας ἐπανέστη. ὁ δὲ Κύλων δείσας τὸν Περικλέα συνέθετο ὅπως ὑπόσπονδος
10σὺν ἀδείᾳ κατέλθοι, καὶ γενομένων τῶν σπονδῶν κατῄει. ἐκδησάμενοι ἀπὸ τοῦ ναοῦ τῆς Ἀθηνᾶς μήρινθον, ὡς δὴ ἱκετὴς τοῦ θεοῦ, οἱ περὶ τὸν Περικλέα οὐ κατασχόντες τὴν ὀργὴν ἀπέκτεινον αὐτὸν κατερχόμενον. τοῦτο ἐστὶ τὸ Κυ‐ λώνειον ἄγος.490

10

.

20

 Κυπαρίττου καρπός: ἐπὶ τῶν καλὰ καὶ ὑψηλὰ λε‐ γόντων, ἄκαρπα δέ.

10

.

21

 Κυρνία γῆ: ἐπὶ τῶν χωρῶν τῶν λῃστὰς ἐχουσῶν· τοιαύτη γὰρ ἡ Κύρνος πρώην.

10

.

22

 Κυνόσαργες: ὁ τόπος ἐν ᾧ οἱ νόθοι ἐξεκρίνοντο. Κύνα γάρ τινα λέγεται ἁρπάσαντα τοῦ θυομένου τὰ μη‐ ρία αὐτοῦ καταθεῖναι, καὶ ἐπερωτήσαντας τοὺς θεοὺς λαβεῖν χρησμὸν, Ἡρακλέους ἱδρῦσαι ἐκεῖ ἄγαλμα· ἐξ οὗ
5καὶ τοὺς νόθους συντελεῖν, ὅτι καὶ Ἡρακλῆς νόθος ὢν ἶσα θεοῖς ἐτιμήθη. λέγεται ἡ παροιμία ἐπὶ τῶν νόθων.

10

.

23

Κύων ἐπισπεύδουσα τυφλὰ γεννᾷ.

10

.

24

Κυζικηνοὶ στατῆρες: ἐπὶ τῶν εὖ κεχαραγμένων
στατήρων· διαβόητοι γὰρ οὗτοι.491

10

.

25

 Κύων παρ’ ἐντέροις: ἐπὶ τῶν μὴ δυναμένων ἀπο‐ λαύειν τῶν προκειμένων.

10

.

26

 Κύων ἐπὶ δεσμά: ἐπὶ τῶν ἑαυτοὺς εἰς δεσμὰ ἐμβαλ‐ λόντων.

10

.

27

 Κύρβεις κακῶν: ἐπὶ πλήθους κακῶν· κύρβεις γὰρ ξύλα τινὰ πινακοειδῆ, ὅπου τοὺς νόμους ἔγραφον.

10

.

28

 Κύκλος τὰ ἀνθρώπινα: σαφὴς ἡ παροιμία καὶ προσέτι σοφή.

10

.

29

 Κύνα δέρειν δεδαρμένην: ἐπὶ τῶν μάτην τι ποι‐ ούντων.

10

.

30

 Κύων εἰς τὸν ἴδιον ἔμετον: ἐπὶ τῶν ἀπὸ τῶν ἀγαθῶν εἰς τὰ κακὰ ἐπανακαμπτόντων⁝ Λέγεται ὡς ἐν πολέμῳ Κάλβου τοῦ Ῥωμαίου σφαγέντος οὐδεὶς τῶν ἐχθρῶν τοῦ ἀνδρὸς τὴν κεφαλὴν ἠδυνήθη ἀποτεμεῖν, καί‐
5τοι μυρίων ἀγώνισμα τιθεμένων τοῦτο, πρὶν ἢ παρεστῶτά οἱ κύνα ἀποκτεῖναι, ὑπ’ αὐτοῦ τραφέντα καὶ μέντοι ὑπερ‐ μαχοῦντα τοῦ κειμένου, ὥσπερ συστρατιώτην καὶ σύσκηνον ἀγαθόν. *** οἷον δ’ αὖ καὶ τότε ἔῤῥεξεν οὐκ ἀνὴρ μὰ Δί’, ἀλλ’ ἀγαθὸς κύων καὶ τὴν γνώμην καρτερός. ὁ Ἠπει‐
10ρώτης Πύῤῥος ὡδοιπόρει, καὶ περιτυγχάνει νεκρῷ πεφονευ‐ μένῳ καὶ κυνὶ παρεστῶτι καὶ φρουροῦντι τὸν δεσπότην, ἵνα μὴ πρὸς τῷ φόνῳ καὶ τῷ νεκρῷ λυμαίνηταί τις. ἔτυχε δὲ ἄρα τρίτην ἔχων ὁ κύων ἀπόσιτος τὴν ἡμέραν ἐπὶ τῇ
φιλοπόνῳ καὶ καρτερωτάτῃ φρουρᾷ. τὸν μὲν οὖν ᾤκτειρε492
15καὶ ταφῆς ἠξίωσε, τόν γε μὴν κύνα προσέταξε τυχεῖν κηδε‐ μονίας, καὶ ἐδίδου ὅσα κυνὶ παρόντι ἐκ χειρὸς καὶ μάλα γε ἱκανὰ καὶ ἐφολκά. οὐ μετὰ μικρὸν ἐξέτασις ὁπλιτῶν ἦν, καὶ ὁ βασιλεὺς ὃν προεῖπον ἐθεᾶτο καὶ οἱ παρῆν ἐκεῖ‐ νος ὁ κύων, καὶ τὰ μὲν ἄλλα ἑαυτὸν σιγῇ κατεῖχεν. ἐπεὶ
20δὲ ἄρα τοὺς τοῦ δεσπότου φονέας ἐν τῇ τῶν στρατιωτῶν εἶδεν ἐξετάσει, ὁ δὲ οὐκ ἐκαρτέρησεν, ἀλλὰ εἰς αὐτοὺς ἐπήδα καὶ ὑλάκτει ἀμύσσων τοῖς ὄνυξι καὶ ἐς τὸν Πύῤῥον ἅμα ἐπιστρεφόμενος, ὡς οἷός τε ἦν ἐπήγετο μάρτυρα, ὅτι ἄρα τοὺς ἀνδροφόνους ἔχει. οὐκοῦν ὑπόνοια εἰσέρχεται
25καὶ τὸν βασιλέα καὶ τοὺς περιεστῶτας αὐτόν, καὶ ποιοῦν‐ ται ἐνθύμιον τὴν τοῦ κυνὸς ὑλακὴν τὴν ἐς τοὺς προειρη‐ μένους. καὶ συλληφθέντες στρεβλοῦνται καὶ κατεῖπον ὅσα ἐτόλμησαν.

10

.

31

 Κυνὶ δίδως ἄχυρα, ὄνῳ δ’ ὀστέα: ἐπὶ τῶν τἀναν‐ τία ποιούντων.

10

.

32

 Κύνες Ἰνδικοί: θηρία δὲ οἵδε τὴν ψυχὴν θυμοει‐ δέστατα· καὶ τῶν μὲν ἄλλων ζῴων ὑπερφρονοῦσι, λέοντι δὲ ὁμόσε χωρεῖ κύων Ἰνδικὸς καὶ ἐγκείμενον ὑπομένει καὶ βρυχωμένῳ ἀνθυλακτεῖ καὶ ἀντιδάκνει δάκνοντα· καὶ πολλὰ
5λυπήσας τελευτῶν ἡττᾶται ὁ κύων. εἴη δ’ ἂν καὶ λέων ἡττη‐ θεὶς ὑπὸ κυνὸς Ἰνδοῦ, καὶ μέντοι καὶ δακὼν ὁ κύων ἔχε‐ ται καὶ μάλα ἐγκρατῶς· κἂν προσελθὼν μαχαίρᾳ τὸ σκέλος ἀποκόπτῃς τοῦ κυνός, ὁ δὲ οὐκ ἄγει σχολὴν ἀλγήσας ἀνεῖ‐ ναι τὸ δῆγμα, ἀλλ’ ἀπεκόπη μὲν πρότερον τὸ σκέλος, νε‐
10κρὸς δὲ ἀνῆκε τὸ στόμα⁝ Ἀνθρώπου μόνου καὶ κυ‐
νὸς κορεσθέντων ἀναπλεῖ ἡ τροφή. καὶ τοῦ μὲν ἀνθρώπου ἡ καρδία τῷ μαζῷ τῷ λαιῷ προσήρτηται, τοῖς γε μὴν ἄλλοις ζῴοις ἐν μέσῳ τῷ στήθει προσπέλασται. γαμψώνυμον δὲ ἄρα οὐδὲ ἓν οὔτε πίνει, οὔτε οὐρεῖ, οὔτε μὴν συναγελά‐493
15ζεται ἑτέροις⁝ Νικίας τις τῶν κυνηγούντων ἀπροόπτως φερόμενος εἰς ἀνθρακευτῶν κάμινον κατηνέχθη, οἱ δὲ κύ‐ νες οἱ σὺν αὐτῷ τοῦτο ἰδόντες οὐκ ἀπέστησαν, ἀλλὰ τὰ μὲν πρῶτα κνιζόμενοι περὶ τὴν κάμινον καὶ ὠρυόμενοι διέτριβον, τὰ δὲ τελευταῖα μονονουχὶ τοὺς παριόντας ἠρέμα
20καὶ πεφεισμένως κατὰ τῶν ἱματίων δάκνοντες, εἶτα εἷλκον ἐπὶ τὸ πάθος, οἷον ἐπικούρους τῷ δεσπότῃ παρακαλοῦντες τοὺς ἀνθρώπους γενέσθαι. καὶ γοῦν εἷς ὁρῶν τὸ γενόμε‐ νον ὑπώπτευσε τὸ συμβάν, καὶ ἠκολούθησε καὶ εὗρε τὸν Νικίαν ἐν τῇ καμίνῳ καταφλεγέντα, ἐκ τῶν λειψάνων
25συμβαλὼν τὸ γενόμενον.

10

33t

Τὸ κ μετὰ τοῦ ω.

10

.

33

Κωφότερος κίχλης: παρόσον ἄφωνον τὸ ζῷον.

10

.

34

 Κωφότερος τοῦ Τορωναίων λιμένος: λιμήν τις ἦν στενὰς ἔχων τὰς εἰσβάσεις.

10

.

35

Κῷος πρὸς Χῖον: ὅταν ἐλάττω πρὸς μείζω τις πα‐
ραβάλλει.494

10

.

36

Κωφῷ ὁμιλεῖς: ἐπὶ τῶν ἀδυνάτων.

10

.

37

Κώνωπος ἐλέφας Ἰνδὸς οὐκ ἀλεγίζει.

10

38t

Ἀρχὴ τοῦ λ στοιχείου. Τὸ λ μετὰ τοῦ α.

10

.

38

 Λάβρακας Μιλησίους: ἐπὶ τῶν λαιμάργων. ἔστι δὲ ὁ λάβραξ εἶδος ἰχθύος· τὴν δὲ προσηγορίαν πεποίηται, διότι κέχηνεν αὐτοῦ τὸ στόμα καὶ ἀθρόως καὶ λάβρως τὸ δέλεαρ καταπίνει· ὅθεν καὶ εὐχερῶς ἁλίσκεται. ἐν Μιλήτῳ δὲ τῆς
5Ἀσίας μέγιστοι γίνονται λάβρακες καὶ πλεῖστοι διὰ τὴν ἐκδιδοῦσαν λίμνην εἰς θάλασσαν. χαίροντες γὰρ οἱ ἰχθύες τῷ γλυκεῖ ὕδατι εἰς τὴν λίμνην ἀνατρέχουσιν ἐκ τῆς θα‐ λάττης καὶ οὕτω πληθύνουσι παρὰ Μιλησίοις⁝ Λάβραξ καρίδων ἅπτεται· καὶ εἴη ἂν εἰ καὶ πταίσας ἐρῶ ἰχθύων
10ὀψοφαγίστατος. αἱ δὲ ἀμύνασθαι αὐτοὺς ἀδυνατοῦσαι, αἱ‐ ροῦνται συναποθνήσκειν· ὅταν γοῦν αἴσθωνται λαμβανό‐ μεναι, τὸ ἐξέχον τῆς κεφαλῆς, ἔοικε δὲ τριήρους ἐμβόλῳ καὶ μάλα γε ὀξεῖ· τοῦτο τοίνυν αἱ γενναῖαι σοφῶς ἐπι‐ στρέψασαι, πηδῶσι τε καὶ ἀναθόρνυνται κοῦφα καὶ ἁλτικά.
15κέχηνε δὲ ὁ λάβραξ καὶ μέγα, καὶ ἔστιν οἱ τὰ τῆς δέῤῥης ἁπαλά. οὐκοῦν ὁ μὲν συλλαβὼν τὴν καρίδα καμοῦσαν, οἴεται δεῖπνον ἔχειν· ἡ δὲ ἐν ἐξουσίᾳ τε καὶ εὐρυχωρίᾳ σκιρτᾷ, τῆς φάρυγγος, ὡς ἂν εἴποις, καταχορεύουσα· εἶτα
ἐμπήγνυται τῷ δειλαίῳ θηρατῇ τὰ κέντρα καὶ ἑλκοῦταί495
20οἱ τὰ ἔνδον καὶ ἀνοιδήναντα αἷμα ἐκβάλλει πολὺ καὶ ἀπε‐ πνίγη καὶ καινότατα δήπου ἀποκτείνασα ἀνῄρηται.

10

.

39

 Λάβωμεν τὴν Ἀσίαν ἐν τῇ Εὐρώπῃ: ἐπὶ τῶν ἑνὶ πόνῳ δύο κατωρθωκότων· ἐκ τῶν Θεμιστοκλέους ἀποφθε‐ γμάτων.

10

.

40

 Λαγωὸς καθεύδων: ἐπὶ τῶν προσποιουμένων καθεύ‐ δειν, ἢ πανουργευομένων.

10

.

41

 Λαγωὸς περὶ τῶν κρεῶν τρέχει: δειλὸν τὸ ζῷον· ὅθεν καὶ Ῥηγῖνος λαγὼς ἐλέχθη· καὶ γὰρ τοὺς Ῥηγί‐ νους ἐπὶ δειλίᾳ ἐκωμῴδουν. λέγεται δὲ ἐπὶ τῶν διακινδυνευ‐ όντων ταῖς ψυχαῖς καὶ πρὸς τοῦτο καρτερῶς ἀγωνιζομένων⁝
5Εἰς τὴν κοίτην τὴν συνήθη οὐ πάρεισιν ὁ λαγὼς πρὶν ἢ ταράξῃ τὰ ἴχνη, πῇ μὲν εἰσιών, πῇ δὲ ἐξιών, ἵνα ἀφανίσῃ τὴν ἐκ τῶν θηρατῶν εἰς αὐτὸν ἐπιβουλήν⁝ Λέγεται καὶ τάδε περὶ αὐτῶν· τίκτειν καὶ ἄῤῥενας λαγὼς καὶ ἔχειν παι‐ δοποιεῖσθαί τε ἅμα καὶ ὠδίνειν, ὡς τῆς φύσεως μὴ ἀμοι‐
10ρεῖν ἑκατέρας⁝ Ἔστι δ’ ὁ λαγὼς καὶ ἀνέμων τε καὶ ὡρῶν ἐπιστήμων· ἐν χειμῶνι οὖν κοίτην ἐν τοῖς προσηλίοις τίθεται· δῆλα γὰρ δὴ ὅτι θάλπεται μὲν ἀσμένως, κρύει δὲ ἐχθρῶς ἔχει· θέρους δὲ πρὸς ἄρκτον ἀποκλίνει πόθῳ ψύχους. τῆς δὲ τῶν ὡρῶν διαφορᾶς αἱ ῥῖνες αὐτῷ γνώμων.
15οὐ μὴν ἐπιμύει καθεύδων ὁ λαγώς, καὶ τοῦτο αὐτῷ ζῴων μόνῳ περίεστιν, οὐδὲ νικᾶται τῷ ὕπνῳ τὰ βλέφαρα. Φασὶ δὲ αὐτὸν καθεύδειν μὲν τὸ σῶμα, τοὺς δὲ ὀφθαλμοὺς
τηνικάδε ὁρᾶν.496

10

.

42

 Λακωνικὸν τρόπον: περαίνειν ἢ παρέχειν ἑαυτὰς τοῖς ξένοις· ἥκιστα γὰρ τὰς γυναῖκας ἐφύλασσον οἱ Λάκω‐ νες. καὶ Λακωνίζειν, τὸ παιδικοῖς χρῆσθαι.

10

.

43

 Λακκόπλουτος εἶ κατὰ τὸν Καλλίαν: οὕτως ἔλε‐ γον Καλλίαν τὸν Ἀθηναῖον ἐξ αἰτίας τοιαύτης. Ξέρξην ἡττηθέντα ἐν τῇ Σαλαμῖνι ναυμαχίᾳ φυγεῖν ἐξ Ἀθηνῶν· ἐσταθμευκότος δέ τινος τῶν Περσῶν ἐν τοῖς Καλλίου καὶ
5τὴν ἀποσκευὴν ἐκεῖ καταλελοιπότος, τῶν δὲ βαρβάρων ὀξεῖαν τὴν φυγὴν ποιησαμένων, ἐμβαλεῖν τοὺς οἰκέτας τοῦ Πέρ‐ σου πολὺν χρυσὸν εἰς λάκκον, ἐλπίζοντας ὕστερον ἀνασώ‐ σειν ἐπανελθόντας. οὐ μὴν γενέσθαι λέγεται· πρότερον γὰρ κυριεῦσαι τῶν χρημάτων Καλλίαν.

10

.

44

Λαμίας δυσμορφότερος: ταύτην ἐν τῇ Λιβύῃ
Δοῦρις ἐν δευτέρᾳ Λιβυκῶν ἱστορεῖ γυναῖκα καλὴν γενέσθαι, μιχθέντος δὲ αὐτῇ τοῦ Διὸς, ὑφ’ Ἥρας ζηλοτυπουμένην ἃ ἔτικτεν ἀπολύναι· διόπερ ἀπὸ τῆς λύπης δύσμορφον497
5γεγονέναι, καὶ τὰ τῶν ἄλλων παιδία ἀναρπάζουσαν διαφθεί‐ ρειν. Ἔστι δὲ καὶ πόλις Θεσσαλίας, ὅθεν ὁρμηθέντες οἱ Ἕλληνες μετὰ τὸν Ἀλεξάνδρου θάνατον Ἀθηναίων ἡγου‐ μένων τῆς ἐλευθερίας ἀντιποιησάμενοι τὸν Ἀντίπατρον ἐνίκησαν. Μένανδρος ἐν Ἀνδρογύνῳ·
10πλήσας γὰρ ἔφθειρεν ἐκ παρατάξεώς ποθεν τὰς ἐν Λαμίᾳ πάσας.

10

.

45

 Λαρινοὶ βόες: ἐπὶ τῶν εὐτραφῶν. ἀπὸ Λαρίνου βουκόλου τοῦ ἐν Ἠπείρῳ κλέψαντος τὰς Ἡρακλέους βοῦς,
ὡς Λύκος ὁ Ῥηγῖνος, ὅτε τὰς Γηρυόνου βοῦς ἤλαυνε· Πρόξενος δὲ αὐτὸν τὸν Ἡρακλέα ἀνεῖναί τινας τῷ Δωδω‐498
5ναίῳ Διΐ· Ἀπολλόδωρος δὲ αὖ τοὺς εὐτραφεῖς λαρινοὺς καλεῖ· λαρινεύειν γὰρ τὸ σιτεύειν.

10

.

46

Λάρος κεχηνώς: ἐπὶ τῶν ἁρπακτικῶν καὶ κλεπτῶν.

10

.

47

 Λακωνικὰς σελήνας: ἐπὶ τῶν ἀμφιβόλως συνθήκας ποιουμένων· οὗτοι γὰρ βοήθειαν αἰτούμενοι ἀνεβάλλοντο, τὴν σελήνην προφασιζόμενοι.

10

.

48

Λάρος ἐν ἕλεσιν: ἐπὶ τῶν ταχὺ ἀποδιδόντων.

10

49t

Τὸ λ μετὰ τοῦ ε.

10

.

49

 Λεβηρίδος γυμνότερος καὶ κινδάλου: ἔστι δὲ λεβηρὶς τὸ δέρμα ὃ ἀποδύεται ὁ ὄφις· ὁ δὲ κίνδαλος εἶδος
ὀρνέου ἀσάρκου.499

10

.

50

 Λειβηθρίων ἀνοητότεροι: Θουκυδίδης ταύτῃ ἐχρή‐ σατο. οἱ γὰρ Λειβήθριοι ἔθνος ἦν μωρόν, ἀπὸ τόπου Λεί‐ βηθρα καλουμένου, ἐν ᾧ κατῴκουν, οὕτω παρωνομαζόμενον.

10

.

51

 Λέγειν μὲν τὰ ἄριστα, πράττειν δὲ τὰ κάλλι‐ στα: τοῦτο ἐξ ἀποφθέγματος.

10

.

52

 Λευκώλενον λίνον κέρδει γαμεῖς: ἐπὶ τῶν αἰ‐ σχρὰς ἐπὶ κέρδει γαμούντων.

10

.

53

 Λεωκόριον οἰκεῖς: ἐπὶ τῶν λιμωττόντων· ἔστι δὲ τόπος τῆς Ἀττικῆς· ἐλίμωξέ ποτε ἡ Ἀττικὴ καὶ λύσις ἦν τῶν δεινῶν παιδὸς σφαγή. Λεὼς οὖν τις τὰς ἑαυτοῦ θυ‐ γατέρας ἐπιδέδωκε, καὶ ἀπήλλαξε τοῦ λιμοῦ τὴν πόλιν·
5καὶ ἐκ τούτου ἐκλήθη ὁ τόπος Λεωκόριον. ὁ Λεὼς δὲ ἦν
υἱὸς Ὀρφέως· οὗτος δ’ ὁ Λεὼς ἔσχεν υἱὸν Κύλανθον· ἦν δὲ τὰ ὀνόματα τῶν θυγατέρων τούτου, ἃς ὑπὲρ τῆς χώ‐ ρας δέδωκεν εἰς σφαγὴν, Φρασιθέα, Θεόπη καὶ Εὐβούλη.500

10

.

54

 Λέοντα ξυρᾶν, ἢ κολωνὸν κυρίττειν: ἐπὶ τῶν μὴ πειθομένων περί τι⁝ Λέγει Εὔδημος νεανίᾳ θηρα‐ τικῷ συντρόφους εἶναι κύνα καὶ ἄρκτον καὶ λέοντα· καὶ ταῦτα μὲν χρόνου πρὸς ἄλληλα εἰρήνην ἄγειν καὶ σφίσι
5φίλα νοεῖν. μιᾶς δὲ τυχεῖν ἡμέρας τὸν κύνα προσπαίξαντα τὴν ἄρτον καὶ ὑπαικάλλοντα καὶ ἐρεσχελοῦντα, τὴν δὲ οὐκ εἰωθότως ἐκθηριωθῆναι καὶ ἐμπεσεῖν τῷ κυνὶ καὶ λαφύξαι τοῦ δειλαίου τὴν γαστέρα καὶ διασπάσασθαι αὐτόν. ἀγα‐ νακτῆσαι δὲ τῷ συμβάντι τὸν λέοντα καὶ μισῆσαι τὴν ἄρκτον
10καὶ τὰ αὐτὰ δρᾶσαι αὐτήν, ἅπερ οὖν ἐκείνη τὸν κύνα εἰργάσατο. Ὅμηρος μὲν οὖν φησίν· ὡς ἀγαθὸν καὶ παῖδα καταφθιμένοιο λι‐
πέσθαι· ἔοικε δὲ ἡ φύσις δεικνύναι, ὅτι καὶ φίλον ἑαυτῷ τιμωρὸν
15καταλιπεῖν, ὦ φίλε Ὅμηρε, κέρδος ἐστί.

10

.

55

 Λεπτή τις ἐλπίς ἐστ’ ἐφ’ ἧς ὀχούμεθα: ἐπὶ τῶν ἀμηχάνων.

10

.

56

Λεπτὴν πλέκει: λεγόμενόν τι ἐπὶ τῶν πενήτων,
οἷον ἀκριβῆ, στενὴν, ἀσθενῆ.501

10

.

57

 Λέρνη θεατῶν: καί· Λέρνη κακῶν: ἀντὶ τοῦ, κακὸν θέατρον· Κρατῖνος. οἱ μὲν διὰ τὴν Ὕδραν· οἱ δὲ διὰ τὸ τοὺς Ἀργείους τὰ καθάρματα ἐκεῖ ἀποφέρειν. ὁ γὰρ Δαναὸς ἐν τῇ Λέρνῃ τὰς κεφαλὰς τῶν Αἰγυπτιαδῶν
5ἀπέθετο καὶ ὡς εἰκὸς ἐφ’ ὕβρει ἐκέλευσε τὰ δυσοιώνιστα ἐκεῖ ῥίπτειν· ἦν δὲ ἡ Λέρνη πηγή.

10

.

58

Λεσβίων ἀξία: ἐπὶ τῶν ἀπράκτων.

10

.

59

 Λέσχῃ ἐγκάθῃ: ἐπὶ τῶν διαλεγομένων καὶ φιλοσο‐ φούντων· τὸ γὰρ παλαιὸν αἱ καθέδραι καὶ οἱ τόποι, ἐν οἷς εἰώθεσαν ἀθροιζόμεναι φιλοσοφεῖν, λέσχαι ἐκαλοῦντο.
οὕτω φησὶ καὶ Ἱεροκλῆς ἐν πρώτῃ Φιλοσοφουμένων.502

10

.

60

 Λευκὴν μάζαν φυρῶσιν: ἐπὶ τῶν μεγάλα ὑπι‐ σχνουμένων.

10

.

61

 Λέων τὴν τρίχα, ὄνος τὸν βίον: ἐξ ἱστορίας ἡ παροιμία· Καρχηδόνιόν φασι νεανίαν ἀγρεῦσαι λέοντα ἄρτι ἐκ γάλακτος καὶ ἡμερῶσαι τοῦτον παρανόμῳ τροφῇ καὶ τὸν θυμὸν αὐτοῦ ἐξελεῖν διαίτῃ νόθῳ, ὥστε ἐπιθεὶς αὐτῷ
5φορτίον ἤλαυνε δι’ ἄστεος ὄνου δίκην. ἀλλὰ ἀπέκτεινάν γε αὐτὸν Καρχηδόνιοι μισήσαντες τῆς παρανομίας, ὡς τύ‐ ραννον μὲν τῇ φύσει, ἰδιώτην δὲ τῇ δυστυχίᾳ.

10

.

62

Λευκὴ ψῆφος: ἐπὶ τῶν εὐδαιμόνως βιούντων.

10

.

63

 Λέων εὐθὺς εἰς ἀγῶνας: ἐπὶ τῶν ἀνδρείως ἀγωνι‐ ζομένων⁝ Τὴν ὕαιναν τῆτες μὲν εἰ θεάσαιο ἄῤῥενα, τὴν αὐτὴν εἰς νέωτα ὄψει θῆλυν· εἰ δὲ θῆλυν νῦν, μετὰ ταῦτα ἄῤῥενα· κοινωνοῦσί τε καὶ γαμοῦνται, ἀνὰ ἔτος πᾶν
5ἀμείβουσαι τὸ γένος. οὐκοῦν τὸν Καινέα καὶ τὸν Τειρε‐ σίαν ἀρχαίους ἀπέδειξε τὸ ζῷον τοῦτο, οὐ κόμποις, ἀλλὰ τοῖς ἔργοις αὐτοῖς⁝ Φοιτᾷ δὲ νύκτωρ καὶ πρὸς τὰ αὔλια καὶ μιμεῖται τοὺς ἐμοῦντας. ἀκούοντες δὲ οἱ κύνες προσία‐ σιν ὡς ἐπ’ ἄνθρωπον· ἡ δὲ αὐτοὺς συλλαμβάνει καὶ ἐσθίει.

10

.

64

 Λευκὴ στάθμη λευκῷ λίθῳ: ἐπὶ τῶν τὰ ἄδηλα ἀδήλοις σημειουμένων· ἢ ἐπὶ τῶν μηδὲν συνιέντων.

10

65t

Τὸ λ μετὰ τοῦ η.

10

.

65

 Λήμνιον κακόν: ἐκ γὰρ Ἀθηνῶν ἁρπάσαντες γυναῖ‐ κας οἱ Λήμνιοι καὶ τεκνοποιησάμενοι ἐξ αὐτῶν, κατέσφαξαν αὐτὰς μετὰ τῶν τέκνων· ἔπειτα δὲ πάντας αἱ γυναῖκες τοὺς ἄνδρας, ὅτι αὐταῖς οὐ προσεῖχον, ἀνεῖλον ἅμα
5ταῖς τῶν Θρᾳκῶν γυναιξὶν, ἐπὶ τῇ δυσωδίᾳ· ἣν Μυρ‐
σίλος μὲν διὰ τὸν τῆς Μηδείας ἐπὶ Ὑψιπύλῃ ζῆλον κα‐ τασχεῖν. Καύκασος δὲ φησίν, ὅτι ἔθος ἦν τοῖς Λημνίοις κατ’ ἔτος θύειν τῇ Ἀφροδίτῃ. παριδόντες οὖν τὸ τοιοῦτον ἐτήσιον ἔθος σχεδὸν οὐ μνήμην ἐποίουν αὐτῆς. αὕτη δὲ503
10ὀργισθεῖσα ἐπέβαλε ταῖς γυναιξὶν αὐτῶν δυσωδίαν, δι’ ἣν οἱ ἄνδρες αὐτὰς ἀπεστρέφοντο· αἱ δὲ ὀργισθεῖσαι ἀνεῖλον τοὺς ἑαυτῶν ὁμευνέτας· μόνη δὲ ἡ Ὑψιπύλη ἔσωσε τὸν ἑαυτῆς ἄνδρα Θόαντα. ὅθεν τὰ μεγάλα κακὰ Λήμνια λέγεται.

10

.

66

Λημνίᾳ χειρί: ὠμῇ καὶ παρανόμῳ, ἀπὸ τῶν συμ‐
βάντων.504

10

.

67

 Λήμνιον βλέπεις: ἤγουν πυρῶδες· ἐπειδὴ τὸ Λήμνιον πῦρ ἀπὸ τοῦ Ἡφαίστου.

10

68t

Τὸ λ μετὰ τοῦ ι.

10

.

68

 Λίθον ἕψεις: ἐπὶ τῶν ἐπιχειρούντων τὰ ἀδύνατα ποιῆσαι⁝ Ἰστέον ὅτι αἰθάλην λέγομεν τὸν ἀπὸ λίθων καπνόν· ἀτμὸν δὲ τὸν ἀπὸ ὕδατος· βδέλος δὲ τὸν ἀπὸ λύχνων· λιγνὺν δὲ τὸν ἀπὸ ἐλαίου καὶ κηροῦ· κνίσσαν δὲ
5τὸν ἀπὸ τῶν κρεῶν· καπνὸν δὲ κυρίως τὸν ἀπὸ ξύλων.

10

.

69

 Λιμοῦ πεδίον: ἐπὶ τῶν ὑπὸ λιμοῦ πιεζομένων. Λι‐ μοῦ γάρ ποτε ὄντος ἔχρησεν ὁ θεὸς Ἀθηναίοις ἀνεῖναι τῷ λιμῷ παιδίον, εἰ μέλλοιεν ἀπαλλαγῆναι τοῦ λιμοῦ διὸ καὶ ἐποίησαν.

10

.

70

 Λιμὸς Μηλίων: ἐπὶ τῶν χαλεπῶν· ἐν γὰρ τοῖς Πελοπονησιακοῖς κατὰ πάντων Νικίαν πέμψαντες Ἀθηναῖοι ἐπὶ τοσοῦτον ἐπολιόρκησαν αὐτούς, ὥστε λιμῷ διαφθεῖραι. τῷ δὲ πρώτῳ ἔτει Νικίας Μῆλον παρεστήσατο, οὐ μόνον505
5μηχανῶν προσαγωγῇ, ἀλλὰ καὶ λιμῷ, διὰ τὸ ἀποστῆναι αὐτῶν πρώην ὑποτελῆ οὖσαν. Μῆλος δὲ πόλις Θεσσα‐ λίας. οἱ δὲ Μήλιοι πολιορκούμενοι λιμῷ ὑπὸ Ἀθηναίων ἐπείσθησαν καὶ προδεδώκασιν ἑαυτούς.

10

.

71

 Λίνδιοι τὴν θυσίαν: ἐπὶ τῶν σκωπτόντων καὶ δυσ‐ φήμως ἱερουργούντων. Ἡρακλῆς γὰρ ἥρπασε τὸν βοῦν τινος τῶν Λινδίων, καὶ ἐθοινίσατο· ὁ δ’ ἐλοιδορεῖτο αὐτῷ.

10

.

72

 Λίθος κυλιόμενος φῦκος οὐ ποιεῖ: ἐπὶ τῶν διὰ τὰς συνεχεῖς μεταστάσεις πλοῦτον μὴ κεκτημένων.

10

.

73

 Λίνον λίνῳ συνάπτειν: ἐπὶ τῶν τὰ αὐτὰ διὰ τῶν αὐτῶν δρώντων ἢ λεγόντων.

10

.

74

 Λιτύερσαν ᾠδὴν ᾄδεις: ἐπὶ τῶν ἐπιβούλων. Μέ‐ νανδρος Χαλκηδονίῳ· ᾄδοντα Λιτυέρσην, ἀπ’ ἀρίστου τέως. Μίδου δὲ ἦν ὁ Λιτυέρσης νόθος υἱός, κατοικῶν δὲ ἐν Κε‐
5λαιναῖς τοὺς παριόντας ὑποσχόμενος ἠνάγκαζε μετ’ αὐτοῦ θερίζειν. εἶτα ἀποκόπτων τὰς κεφαλὰς τὸ ἄλλο σῶμα συν‐ είλει ἐν τοῖς δράμασιν. εἰς τιμὴν δὲ τοῦ Μίδου θερικὸς ὕμνος ἐπ’ αὐτῷ συνετέσθη.506

10

.

75

 Λιβυκὸν θηρίον: ἐπὶ τῶν πολυτρόπων καὶ πολυει‐ δῶν καὶ ποικίλων· διὰ τὸ τὴν Λιβύην πολύθηρον εἶναι· καὶ πολλὰ ζῷα συνιέντα ἀλλήλοις καὶ ἐπιβαίνοντα ἐξηλ‐ λαγμένα ἀποτελεῖν καὶ σύμμικτα ζῷα⁝ Λέγει ὁ Εὔ‐
5δημος τὰ ἐν Λιβύῃ ζῷα, ὅ τι ἂν θηράσῃ, ποιεῖν μοί‐ ρας ἕνδεκα, καὶ τὰς μὲν δέκα σιτεῖσθαι, τὴν δὲ ἑνδεκάτην ἀπολείπειν· (ὅτῳ δὲ καὶ ἀντὶ τοῦ καὶ ἐννοίᾳ τινὶ σκοπεῖν ἄξιον). οὐκοῦν ἐκπλαγῆναι δίκαιον τὴν αὐτοδίδακτον σο‐ φίαν· τὴν γάρ τοι μονάδα καὶ δυάδα καὶ τοὺς ἑξῆς ἀρι‐
10θμοὺς ζῷον οἶδεν ἄλογον· ἀνθρώπῳ δὲ δεῖ πόσων μὲν τῶν μαθημάτων, πόσων δὲ τῶν πληγῶν, ἵνα ἢ μάθῃ ταῦτα εὖ καὶ καλῶς, ἢ πολλάκις μὴ μάθῃ.

10

76t

Τὸ λ μετὰ τοῦ ο.

10

.

76

Λοκρῶν συνθήματα· τάσσεται ἐπὶ τῶν παρακρου‐
ομένων· οἱ γὰρ Λοκροὶ τὰς συνθήκας παρέβαινον.507

10

.

77

 Λούσαιο τὸν Πελίαν: ἀπὸ τῶν τῷ Πελίᾳ συμβάν‐ των παρήχθη.

10

.

78

 Λοκρικὸς βοῦς: ἐπὶ τῶν εὐτελῶν· Λοκροὶ γὰρ ἀπο‐ ροῦντες βοῶν πρὸς θυσίας ξύλα σχηματίσαντες εἰς βοῦν οὕτω τὸ θεῖον ἱλεώσαντο.

10

79t

Τὸ λ μετὰ τοῦ υ.

10

.

79

Λυγγέως ὀξύτερον ὁρᾷ: ἐπὶ τῶν ὀξυδορκούντων⁝
Λέγουσι τὸν Λυγγέα ὡς τὰ ὑπὸ γῆν ἑώρα· τοῦτο δὲ ψεῦδος· τὸ δ’ ἀληθὲς ἔχει ὧδε. Λυγγεὺς πρῶτος ἤρξατο μεταλλεύειν χαλκὸν καὶ ἄργυρον καὶ τὰ λοιπά· ἐν δὲ508
5τῇ μεταλλεύσει λύχνους μεταφέρων ὑπὸ τὴν γῆν, τοὺς μὲν κατέλιπεν ἐκεῖσε, αὐτὸς δὲ ἀνέφερε τὸν χαλκὸν τὸν σίδηρον καὶ χρυσόν· ἔλεγον οὖν οἱ ἄνθρωποι ὅτι Λυγγεὺς καὶ ὑπὸ γῆν ὁρᾷ, καὶ καταδύνων ἀργύριον περιφέρει.

10

.

80

 Λύκου πτερὰ ζητεῖς: ἐπὶ τῶν ἀδυνάτων⁝ Αἰλια‐ νός φησιν, ὅτι λύκοι βοὸς εἰς τέλμα βαθὺ ἐμπεσόντος ἐάν πως περιτύχωσι, ταράττουσι μὲν αὐτὸν ἔξωθεν καὶ ἐκφοβοῦσι, διανήξασθαι καὶ ἐπιβῆναι τῆς γῆς οὐκ ἐπιτρέ‐
5ποντες, ἀναγκάζουσι δὲ τῷ χρόνῳ στρεβλούμενον καὶ ἰλυ‐ σπώμενον ἀποπνιγῆναι. εἶτα εἷς αὐτὸς ὁ τελεώτατος ἐμπη‐ δήσας τῷ ὕδατι, ἐλάβετο τὸ στόματι τῆς οὐρᾶς τοῦ βοὸς καὶ ἕλκει εἰς τὸ ἔξω. καὶ ἕτερος τῆς ἐκείνου λαβόμενος αὐτὸν ἕλκει, καὶ τὸν δεύτερον ὁ τρίτος, καὶ τοῦτον ὁ τέ‐
10ταρτος· καὶ οὕτως ἐξαγαγόντες τὸν βοῦν ποιοῦνται δεῖπνον.

10

.

81

 Λυδὸν εἰς πεδίον ἴσθι προκαλούμενος: ἐπὶ τῶν θᾶττον βουλομένων τι δρᾶσαι καὶ προθύμως.

10

.

82

Λυδὸς ἐν μεσημβρίᾳ παίζει: ἐπὶ τῶν ἀκολάστων·
ὡσαύτως καὶ ἐπὶ τῶν ταῖς ὥραις ἀκολασταινόντων.509

10

.

83

 Λυδὸς καπηλεύει: λέγεται Κῦρον περιγενόμενον τῶν Λυδῶν, καπηλεύειν προστάξαι.

10

.

84

 Λύκος ἀετὸν φεύγει: ἐπὶ τῶν ἀφύκτων⁝ Οὐ ῥᾳ‐ δίως οἱ λύκοι τὴν ὠδῖνα ἀπολύουσιν, ἀλλὰ ἐν ἡμέραις δώδεκα καὶ νυξὶ τοσαύταις, ἐπὶ τοσούτῳ χρόνῳ τὴν Λητὼ εἰς Δῆλον ἐξ Ὑπερβορέων ἐλθεῖν Δήλιοι φασί.

10

.

85

 Λύκος ἔχανε: λέγουσι τὸν λύκον, ἐπειδὰν ἁρπάσαι τι βούληται, κεχηνότα παραγίνεσθαι ἐπ’ αὐτό· ὅταν οὖν μὴ λάβῃ, ὃ προαιρεῖται, κατὰ κενοῦ αὐτὸν χανεῖν φασίν. ἐπὶ τῶν συνελπιζόντων χρηματιεῖσθαι, διαμαρτανόντων δέ.

10

.

86

 Λύκος περὶ φρέαρ χορεύει: ἐπὶ τῶν πονούντων περί τι μάτην. καὶ ὅτι ἄπρακτοι περίεισιν, ὅταν διψήσῃ μὴ δυνάμενος πιεῖν. καὶ ἐπὰν διώκοντος αὐτοῦ τὸ διωκό‐ μενον ἐμπέσῃ εἰς φρέαρ.

10

.

87

 Λύκω συννόμω καὶ ἵππω, λέοντέ γε μὴν οὐκ‐ έτι: ἐπὶ τῶν μὴ συναγελαζομένων· λέαινα γὰρ καὶ λέων οὔτε τὴν αὐτὴν ἴασιν, οὔτε ἐπὶ θήρας, οὔτε πιόμενος· τὸ δὲ αἴτιον, τῇ τοῦ σώματος ῥώμῃ θαῤῥοῦντες ἄμφω·
5οὐ γὰρ δεῖται θατέρου ὁ ἕτερος⁝ Τῷ λύκῳ ὁ τράχηλος εἰς βαθὺ συνῆπται· οὔκουν οἷός τε ἐπιστραφῆναι, ὁρᾷ δὲ εἰς τὸ πρόσω ἀεί· εἰ δὲ βούλοιτό ποτε εἰς τοὐπίσω θεά‐ σασθαι, πᾶς ἐπιστρέφεται. ὀξυωπέστατον δέ ἐστι ζῷον, καὶ μέντοι καὶ νύκτωρ, καὶ σελήνης οὔσης, ὁρᾷ. ἔνθεν τοι καὶ
10λυκόφως κέκληται ὁ καιρὸς οὗτος τῆς νυκτός, ἐν ᾧ μόνος
ἐκεῖνος τὸ φῶς ὑπὸ τῆς φύσεως προσλαβὼν ἔχει. δοκεῖ δέ μοι καὶ Ὅμηρος λέγειν ἀμφιλύκην νύκτα, καθ’ ἣν ἤδη βλέποντες λύκοι βαδίζουσι.510

10

.

88

 Λύειν δ’ οὐκ ἔστιν, ἀγνοοῦντα τὸν δεσμόν: σαφής.

10

.

89

 Λύκον εἶδες: ἐπὶ τῶν ἀφνίδιον ἀχανῶν γενομένων⁝ Ὁ λύκος ἐμπλησθεὶς εἰς κόρον οὐδ’ ἂν τοῦ βραχίστου τὸ λοιπὸν ἀπογεύσαιτο· περιτείνεται μὲν γὰρ ἡ γαστὴρ τῷδε, οἰδαίνει δὲ ἡ γλῶττα, καὶ τὸ στόμα ἐμφράγνυται· καὶ οὐκ
5ἂν ἐπιβουλεύσαιτο ἢ ἀνθρώπῳ ἢ θρέμμασιν, οὐδὲ εἰ τῆς ἀγέλης βαδίζει μέσος. μειοῦται δὲ ἡσυχῇ κατ’ ὀλίγον ἡ γλῶττα αὐτῷ, εἶτα εἰς τὸ ἀρχαῖον σχῆμα ἐπάνεισι καὶ λύ‐ κος γίνεται αὖθις.

10

.

90

Λύχνου ἀρθέντος γυνὴ πᾶσα ἡ αὐτή: τοῦτο πρὸς
τοὺς μοιχικοὺς καὶ ἀκολάστους εἴρηται καλῶς. τὴν δὲ γα‐ μετὴν δεῖ μάλιστα τοῦ φωτὸς ἀρθέντος εἶναι μὴ τὴν αὐ‐ τὴν ταῖς τυχούσαις γυναιξίν, ἀλλὰ φαίνεσθαι τοῦ σώματος511
5μὴ βλεπομένου τὸ σῶφρον αὐτῆς καὶ ἥδιον τῷ ἀνδρὶ καὶ τεταγμένον καὶ φιλόστοργον.

10

.

91

 Λυκόπους εἶ: ἤγουν τῶν τυράννων οἰκέτης· τοὺς γὰρ δορυφόρους τῶν τυράννων οὕτως ἐκάλουν· διὰ τὸ τοὺς ἀ‐ κμάζοντας τῶν οἰκετῶν ἐπὶ τῇ τοῦ σώματος φυλακῇ βάλ‐ λειν. λυκόποδες δὲ ἐκαλοῦντο, ὅτι διὰ παντὸς εἶχον τοὺς
5πόδας λύκων δέρμασι κεκαλυμμένους, ὥστε μὴ ἐπικαίεσθαι ἐκ τοῦ περιέχοντος. ἢ διὰ τὸ ἔχειν ἐπὶ τὴν ἀσπίδα ἐπίση‐ μον λύκον.

10

.

92

Λύκον εἶδες, βέβηκε ταῦρος ἀν’ ὕλαν.

10

.

93

 Λύκου δεκάς: ἐπὶ τῶν καλῶς δεκαζόντων. ἐπεὶ Λύκος ὁ ἥρως ἵδρυτο παρὰ τοῖς δικαστηρίοις, ἔνθα προσήδρευον
οἱ συκοφάνται. ἀφώριστο δὲ αὐτῷ τριώβολον τῆς ἡμέρας.512

10

.

94

 Λύκος πρὸ βοῆς σπεύδει: ἐπὶ τῶν ὑπερσπευδόν‐ των. καὶ γὰρ τὸ θηρίον ἁρπάσαν φεύγει.

10

.

95

 Λύχνον ἐν μεσημβρίᾳ ἅπτειν: ἐπὶ τῶν παρὰ και‐ ρόν τι ποιούντων.

10

.

96

 Λυσίζωνος γυνή: ἐπὶ τῶν παρθένων τῶν πρώτως πλησιαζουσῶν ἀνδρί· αἱ γὰρ παρθένοι, μέλλουσαι πρὸς μίξιν ἔρχεσθαι, ἀνετίθεσαν τὰς παρθενικὰς αὑτῶν ζώνας τῇ Ἀρτέμιδι.

10

.

97

 Λυσικράτης ἕτερος: ἐπὶ τῶν μελανοτρίχων· οὗτος γὰρ φαρμάκῳ τινὶ ἐμέλαινε τὰς ἑαυτοῦ τρίχας, σιμὸς ὢν καὶ μέλας, αἰσχρὸς καὶ κλέπτης.

10

.

98

 Λυσιστράτου πλοῦτον πλουτεῖς: ἐπὶ τῶν λίαν πενήτων· οὗτος γὰρ πένης ἦν λίαν.

10

.

99

Λύσιοι τελεταὶ καὶ λύσαν ἀλλήλους: ἐπὶ τῶν
διὰ μέθην ἐλευθερωθέντων· οἱ γὰρ Βοιωτοὶ ἁλόντες ὑπὸ Θρᾳκῶν καὶ φυγόντες εἰς Τροφωνίου, κατ’ ὄναρ ἐκείνου Διόνυσον ἔσεσθαι βοηθὸν φήσαντος, μεθύουσιν ἐπιθέμενοι513
5τοῖς Θρᾳξὶ καὶ διελύθησαν· οἳ καὶ Διονύσου Λυσίου ἱερὸν ἱδρύσαντο, ὡς Ἡρακλείδης ὁ Ποντικός. Ἀριστοφάνης δὲ διὰ τὸ λυτρώσασθαι Θηβαίους παρὰ Ναξίων ἄμπελον.

10

.

100

 Λυδοὶ πονηροί, δεύτεροι Αἰγύπτιοι, τρίτοι δὲ πάν‐ τες ὧν Κᾶρες ἐξωλέστατοι.

11

.

1

 Λύδιον ἅρμα: ἐπὶ τῶν ἐριζόντων ἐν ἀγῶσι καὶ πολὺ ἀπολιμπανομένων. ὁ γὰρ Πέλωψ Λύδιος ὢν ἐνίκησε τὸν Οἰνόμαον τῷ ἰδίῳ ἅρματι· καὶ ἔκτοτε ἡ παροιμία, παρα‐ λύδιον ἅρμα θέειν· ἡ παρα πρόθεσις σημαίνει καὶ πλησιό‐
5τητα, ὡς τὸ ἕζετο, παρέζετο, καὶ τὴν πλείονα σχέσιν, ὡς τὸ ὁρμᾷ, παρορμᾷ· σημαίνει καὶ τὴν ἐκτὸς σχέσιν, τὴν ἔξω τοῦ πρέποντος· ὡς τὸ ἄνομος, παράνομος· ὥστε, ὡς πεζοὶ ἦμεν ἡμεῖς παραλύδιον ἅρμα θέοντες. ἀντὶ τοῦ, ἔξω καὶ μακρὰν τοῦ Λυδικοῦ ἅρματος τρέχοντες
10κατὰ σύγκρισιν. τάχιστα γὰρ τὰ Λύδια ἅρματα.514

11

2t

Τὸ λ μετὰ τοῦ ω.

11

.

2

 Λωτοῦ ἔφαγες: ἐπὶ τῶν σχόντων λήθην τῶν οἴκοι, καὶ βραδυνόντων ἐπὶ ξένης. ἔστι δὲ πόα τὸ λωτὸν, λήθην ἐμποιοῦν τῷ φαγόντι.

11

3t

Ἀρχὴ τοῦ μ στοιχείου. Τὸ μ μετὰ τοῦ α.

11

.

3

 Μᾶλλον ὁ Φρύξ: ἡ παροιμία ἐνθένδε· οἱ ἑπτὰ σο‐ φοὶ ἐρωτώμενοι ὑπὸ Κροίσου, τίς τῶν σοφῶν εὐδαιμονέ‐ στατος, οἱ μὲν ἀπεκρίνοντο, τὰ ἄγρια ζῷα· ὑπὲρ γὰρ τῆς αὐτονομίας ἀποθνήσκει· οἱ δὲ, πελαργούς· δίχα γὰρ νόμου
5τῇ φύσει τὸ δίκαιον ἔχουσι. Σόλων δὲ οὐδένα πρὸ τῆς τε‐ λευταίας ἡμέρας. παρεστὼς δὲ Αἴσωπος ὁ λογοποιὸς Φρὺξ τὸ γένος, τοσοῦτον, εἶπεν, ὑπερέχειν τῶν ἄλλων, ὅσον θά‐ λασσα ποταμῶν· ἀκούσας δὲ Κροῖσος εἶπε· Μᾶλλον ὁ
Φρύξ.515

11

.

4

 Μασχαλισθήσῃ ποτέ: ἔθος ἦν τοῖς παλαιοῖς ὁπότε φονεύσειαν ἐξ ἐπιβουλῆς τινά, τὸ ἔργον ἀφοσιουμένοις ἀκρωτηριάζειν τὸν νεκρόν, καὶ τῶν μορίων ὁρμαθὸν ποιή‐ σαντες, κρημνάναι κατὰ τραχήλου κατὰ τῶν μασχαλῶν
5διάραντας· ἀφ’ οὗ δὴ καὶ μασχαλίσματα προσηγόρευσαν αὐτὰ καὶ Σοφοκλῆς ἐν Ἠλέκτρᾳ καὶ Τρωΐλῳ.

11

.

5

 Μαχητὴς ἐπέμφθης, οὐκ ἀγγελιαφόρος: ἐπὶ τῶν μὴ φυλαττόντων τὴν ἑαυτῶν τάξιν.

11

.

6

 Μαρσύας κομπάζων ἐρίζει: ἐπὶ τῶν ἐριζόντων ἐν ἀγῶσι, καὶ πολὺ ἀπολιμπανομένων⁝ Ὁ γὰρ Μαρσύας ἀγροῖκος ἦν· γίνεται δ’ οὕτω μουσικός. ἐμίσησεν Ἀθηνᾶ τοὺς αὐλούς· οὐκ ὀλίγον γὰρ ἀφῃροῦντο τοῦ κάλλους, ἡ
5πηγὴ τὴν εἰκόνα δεξαμένη τὸ συμβὰν ἐδίδαξεν καὶ οὕτω
δὲ ἐῤῥιμμένων τῶν αὐλῶν ὁ Μαρσύας ὑφίσταται· προσάπτει οὖν τοῖς χείλεσιν ἀνελὼν αὐτοὺς ὁ ποιμήν, οἱ δὲ ᾖδον θείᾳ δυνάμει καὶ ἄκοντος τοῦ χρωμένου. τέχνην ὁ Μαρ‐ σύας ἐνόμισεν εἶναι δύναμιν, καὶ χωρεῖ μὲν κατὰ Μουσῶν,516
10χωρεῖ δὲ κατὰ Ἀπόλλωνος, λέγων οὐδὲ θέλειν εἶναι λοιπόν, ἂν μὴ πλεονεκτήσῃ τοῦ δαίμονος. ἐν ἐκείνῃ τῇ φιλονεικίᾳ νικᾶται καὶ τὸ δέρμα μετὰ ἧτταν ἐκδύεται. εἶδον ἐγὼ πο‐ ταμὸν ἐν Φρυγίᾳ· Μαρσύας ὄνομα τῷ ποταμῷ· καὶ ἔλε‐ γον οἱ Φρύγες ὅτι τὸ ῥεῦμα τοῦτο ἐξ αἵματός ἐστι τοῦ
15Μαρσύου.

11

.

7

 Μαργίτης εἶ: οὗτος μωρὸς ἦν· καὶ ἐμέτρει τὰ κύ‐ ματα, οὐ πλεῖον τῶν ἑκατὸν δυνάμενος ἀριθμεῖν.

11

.

8

 Μανίαι οὐ πᾶσιν ὅμοιαι: τῶν μανιῶν αἱ μέν εἰ‐ σιν ἄτοποι, αἱ δ’ ἀρετῆς καὶ εὐχῆς ἄξιαι, ὡς αἱ τῶν χρη‐
σμολόγων.517

11

.

9

 Ματιολοιχὸς τυγχάνεις: ἐπὶ τῶν περὶ τὰ μικρὰ πανούργων καὶ λίχνων· μάτιον γὰρ τὸ μικρόν· ἢ ἐπὶ τῶν μικροφάγων· ἐπεὶ μάτιον τὸ ἐλάχιστον φασί· καὶ τοῦ λοχῶ τὸ ἐπιβουλεύομαι, ματιολοιχός· ἢ ἐπὶ τῶν κρουσιμέτρων·
5μάτιον γὰρ εἶδος μέτρου· ὀξυτόνως δὲ ἀναγνωστέον, ὥς φησιν Ἡρωδιανός.

11

10t

Τὸ μ μετὰ τοῦ ε.

11

.

10

 Μεγαρέων δάκρυα: ἐπεὶ πλεῖστα ἐν τῇ Μεγαρίδι σκόροδα φύεται· εἴρηται ἐπὶ τῶν προσποιητῶς δακρυόντων. ἄλλοι δέ φασιν, ὅτι τοῦ βασιλέως αὐτῶν ἀποθανόντος, ἠναγκάσθησαν πάντες ὑπὸ τῆς αὐτοῦ γυναικὸς δακρύσαι.

11

.

11

Μένε βοῦς ποτε βοτάνην: ἐπὶ τῶν βραδέων.

11

.

12

 Μένε γραῦ ἐμόν σε παῖδα φιλήσοντα: ὁμοία τῇ προτέρᾳ.

11

.

13

Μεδίμνῳ ἀπομετρῶ παρὰ τοῦ πατρὸς ἀργύ‐
ριον: ἐπὶ τῶν μεγάλην καὶ ἀθρόαν προσδοκώντων ὠφέλειαν.518

11

.

14

 Μέγας κηληκτὰς ἐν μικρῷ πράγματι: ἐπὶ τῶν πλουτησάντων τέχνῃ οὐ τιμίᾳ· ψάλτου γάρ τινος εὐημε‐ ρήσαντος, Εὐδαμίδας ἔφη πρὸς τὸν ἐρωτήσαντα, ποδαπός τις αὐτῷ δοκεῖ εἶναι.

11

.

15

Μεγαρικαὶ Σφίγγες: πόρνας τινὰς οὕτως ἐκάλουν.

11

.

16

 Μείζονα βοᾷ δάφνης χλοερᾶς καιομένης: ἐπὶ τῶν μέγα βοώντων.

11

.

17

Μεῖζον φρονεῖ ἢ Πηλεὺς ἐπὶ μαχαίρᾳ: σωφρο‐
σύνης γὰρ δῶρον αὐτῷ ἐδόθη.519

11

.

18

 Μειλανίωνος σωφρονέστερος: ἐπὶ τῶν πάνυ σω‐ φρόνων· ἦν δὲ ὁ Μειλανίων σώφρων.

11

.

19

 Μελαμπύγων τύχοις: μελάμπυγοι ἐγένοντο πέρ‐ περοι, Λίμνης υἱοί· ἀκολασταινόντων δὲ αὐτῶν πολλὰ ἡ μήτηρ ἔλεγε φυλάσσεσθαι, μήποτε ἐμπέσωσιν εἰς δασύ‐ πρωκτον. ἐμπεσόντες οὖν εἰς Ἡρακλέα, ἐν ἀνωφόρῳ ἐδεή‐
5θησαν· εἶτα ὁρῶν αὐτοὺς γελῶντας καὶ κατακύπτοντας ἐπυνθάνετο τὴν αἰτίαν· οἱ δὲ ἔλεγον ὅτι λόγιον ἦν τὸ τῆς μητρός, ἐμπεσεῖσθαι ἡμᾶς εἰς δασύπρωκτον· καὶ γελάσαντα τὸν Ἡρακλέα ἀφεῖναι αὐτοὺς τῶν δεσμῶν.

11

.

20

 Μέχρι τούτου κρείσσων σοῦ ἐστιν ὁ πατήρ, μέχρις ἂν καὶ σὺ γεννήσῃς: Κλεόμβροτος ὁ Παυσα‐ νίου τοῦτ’ ἔφη πρὸς Ξέρον διαφερόμενον περὶ ἀρετῆς πρὸς τὸν αὐτοῦ πατέρα.

11

.

21

 Μεταβλητότερος Μήτρας: τῆς Ἐρισίχθονος φασίν, ὡς ὁ ποιητής, ὅτε βούλοιτο, ἀλλάσσειν τὴν ἰδέαν· ὁ δὲ μῦθος καταγέλαστος· πῶς γὰρ εἰκὸς ἐκ κόρης γενέ‐ σθαι βοῦν, καὶ αὖθις κύνα ἢ ὄρνεον; τὸ δ’ ἀληθὲς ἔχει
5ὧδε. Ἐρισίχθων ἦν ἀνὴρ Θετταλός, καὶ διαφθείρας τὰ χρήματα πένης ἐγένετο. ἦν δὲ θυγάτηρ αὐτῷ καλὴ καὶ ὡραία, Μήτρα ὄνομα. ὅστις δὲ εἶδεν αὐτὴν ἤρα ταύτης. ἀργυρίῳ μὲν οὖν οἱ τότε ἄνθρωποι οὐκ ἐμνηστεύοντο, ἐδίδοσαν δὲ οἱ μὲν ἵππους, οἱ δὲ βοῦς, τινὲς δὲ πρόβατα
10ἢ ὃ ἂν ἐθέλῃ ἡ Μήτρα· ἔλεγον οὖν οἱ Θετταλοὶ ὁρῶντες ἀθροιζόμενον τῷ Ἐρίχθονι τὸν βίον ὅτι, ἐγένετο ἡ Μήτρα
αὐτῷ, καὶ ἵππος καὶ βοῦς καὶ τἄλλα. ἀφ’ ὧν ὁ μῦθος.520

11

.

22

 Μέλος ἀγρέως: ἐπὶ τῶν τῇ εὐμουσίᾳ κηλόντων⁝ Ὁ δὲ ἀγρεύς ἐστι ζῷον πτηνόν, τὸ γένος κοσύφων φράτωρ καὶ συγγενὴς, μέλας τὴν χρόαν, μουσικὸς τὴν γλῶτταν. κέκληται δὲ ἀγρεὺς δικαίως· τῷ γάρ τοι μέλει αἱρεῖ τῶν
5ἄλλων ὀρνέων τὰ ἁπαλὰ προσπετόμενα τῇ τῆς εὐμουσίας θέλξει. εἰδὼς οὖν τὸ συμφυὲς αὐτῷ πλεονέκτημα, ἀκούων μὲν ἑαυτοῦ εὐφραίνεται, θηρῶν δὲ τὰ προσιόντα ἐμπί‐ πλαται. τοῦτον εἴ τίς ποτε ἐθήρασε καὶ ἐν οἰκίσκῳ καθεῖρ‐ ξεν, ἔχει ἄφωνον τὸν ὄρνιν, ὥσπερ οὖν τὸν θηράσαντα
10ἀμυνόμενον ὑπὲρ τῆς δουλείας τῇ σιωπῇ.

11

.

23

 Μεθυσοκόταβος ἐγένου: πλάταξ χαλκῆ φιάλη, ἣν μεταξὺ τοῦ δείπνου ἐτίθεσαν οἴνου πεπληρωμένην, εἶτα εἰς μικρὰ ποτήρια ἐμβαλόντες οἶνον, εἰς ταύτην ἀπὸ ὕψους ἐῤῥίπτουν ἐπὶ τῷ ψόφον ἐκτελέσαι, ὃς ἐκαλεῖτο κότα‐
5βος. ἐπῃνεῖτο δὲ ὁ μείζονα ψόφον ποιῶν. ἐκ τούτου οὖν μεθυσοκόταβος.

11

.

24

 Μελιτηροὶ κύνες: ἐπὶ τῶν ἐπὶ τέρψει καλῶς τρεφο‐ μένων· τῶν γὰρ κυνῶν οἱ μὲν ἰχνευταί· οἱ δὲ ὁμόσε τοῖς θηρίοις χωροῦσιν· οἱ δὲ ἐπὶ φυλακῇ τῶν κτημάτων οἰκου‐
ροί· οἱ δὲ ἐπὶ τέρψει.521

11

.

25

 Μετάδος μοι πηγάνου, ἵνα μὴ βασκάνῃς με: τὸ γὰρ πήγανόν φασι βασκανίας φάρμακον εἶναι· ὡς Ἀριστοτέλης ἐν τοῖς προβλήμασιν.

11

.

26

 Μερὶς οὐ πνίξ: τῶν δυνατωτέρων ἁρπαζόντων τὰς τροφὰς τῶν ἀσθενεστέρων καὶ ἐπὶ τούτῳ ἐκείνων πνιγο‐ μένων, ἐπεὶ ἄρα αὑτοῖς βοηθεῖν οὐκ ἠδύναντο, ἐπενοήθη ὁ μερισμός· καὶ ἕκαστος ἑκάστῳ τὸ ἶσον λαμβάνων ἐπεφώ‐
5νει· Μερὶς οὐ πνίξ· ἢ καὶ οὕτως· Μερὶς οὐ πνιγή.

11

.

27

 Μετὰ Λέσβιον ᾠδόν: παρὰ Κρατίνῳ παροιμία λε‐ γομένη, ἐπὶ τῶν τὰ δεύτερα φερομένων· οἱ γὰρ Λακεδαι‐ μόνιοι τοὺς Λεσβίους κιθαρῳδοὺς πρώτους προσεκαλοῦντο. ἀκαταστατούσης γάρ ποτε τῆς πόλεως αὐτῶν, χρησμὸς ἐγέ‐
5νετο, τὸν Λέσβιον ᾠδὸν μεταπέμπεσθαι· οἱ δ’ ἐξ Ἀντίσσης Τέρπανδρον ἐφ’ αἵματι φεύγοντα μεταπεμψάμενοι, ἤκου‐ σαν αὐτοῦ ἐν τοῖς συσσιτίοις καὶ κατεστάλησαν. ἢ διότι Λακεδαιμόνιοι στασιάζοντες μετεπέμψαντο ἐκ Λέσβου τὸν μουσικὸν Τέρπανδρον, ὃς ἥρμοσεν αὐτῶν τὰς ψυχὰς καὶ
10τὴν στάσιν ἔπαυσεν· εἴποτε οὖν μετὰ ταῦτα μουσικοῦ τι‐ νος ἤκουον οἱ Λακεδαιμόνιοι ἔλεγον, Μετὰ Λέσβιον ᾠδόν.

11

.

28

 Μετὰ Μουσῶν Κόρυδος: ἐπὶ τοῦ πεπαιδευμένου· ἢ κοινῇ ἐπὶ τοῦ συνόντος ἀπαιδεύτου τοῖς πεπαιδευμένοις. καθ’ ὑπόκρισιν δὲ ἀναγνωστέον. ὁμοία τῇ· Καρικὴ
Μοῦσα.522

11

.

29

 Μετὰ γραμμάτων Ἐφεσίων παλαίεις: ἐπὶ τῶν ἐπῳδαῖς ἰσχυόντων. ταῦτα δὲ ἦσαν ἐπῳδαί τινες δυσπαρα‐ κολούθητοι· ἃς καὶ Κροῖσος ἐπὶ τῆς πυρᾶς εἰπεῖν. καὶ ἐν Ὀλυμπίοις Μιλησίου καὶ Ἐφεσίου παλαιόντων, τὸν Μιλή‐
5σιον μὴ δύνασθαι παλαίειν διὰ τὸ τὸν ἕτερον παρὰ τῷ ἀστραγάλῳ ἔχειν τὰ Ἐφέσια γράμματα· φανεροῦ δὲ γενο‐ μένου καὶ λυθέντων αὐτῷ τριάκοντα ἑξῆς πεσεῖν τὸν Ἐφέσιον.

11

.

30

 Μετὰ πόλεμον ταραχὴ ἢ συμμαχία: καὶ, μετὰ Μαραθῶνα μάχη: ἐπὶ τῶν μετὰ ὑπόθεσίν τινα ἐπικίν‐ δυνον, ἑτέρᾳ ἐντυχόντων οὐκ ἐλάττονι τῆς προτέρας.

11

.

31

 Μέτρῳ ὕδωρ πίνοντες, ἀμετρίᾳ δὲ μάζαν ἔδοντες: οὗτος ὁ στίχος εἰς παροιμίαν περιέστη ἔκ τινος χρησμοῦ, ὃν ἀνεῖλεν ὁ θεὸς Συβαρίταις. ὑβρισταὶ γὰρ ὄν‐ τες καὶ ἀμετροπόται ἀπώλοντο ὑπὸ τῶν Κροτωνιατῶν·
5τοῖς οὖν διαφυγοῦσιν αὐτῶν οὕτως ἐχρήσθη.

11

.

32

Μέλιτος μυελός: ἐπὶ τῶν ἄγαν ἡδέων.

11

.

33

Μέγα τὸ στόμα τοῦ ἐνιαυτοῦ: οἷον, πολλὴ παῤ‐
ῥησία πάντων εὐφορίας γενομένης.523

11

34t

Τὸ μ μετὰ τοῦ η.

11

.

34

 Μητραγύρτου θάνατος: οὗτος ἐλθὼν εἰς τὴν Ἀτ‐ τικὴν ἐμύει τὰς γυναῖκας τῇ μητρὶ τῶν θεῶν, ὡς ἐκεῖνοι φασί. οἱ δὲ Ἀθηναῖοι ἀπέκτειναν αὐτὸν ἐμβαλόντες εἰς βάραθρον ἐπὶ κεφαλήν· λοιμοῦ δὲ γενομένου, ἔλαβον
5χρησμὸν ἱλάσασθαι τὸν πεφονευμένον. καὶ διὰ τοῦτο ᾠκο‐ δόμησαν δικαστήριον, ἐν ᾧ ἀνεῖλον τὸν μητραγύρτην, καὶ παραφράττοντες αὐτὸν καθιέρωσαν τῇ μητρὶ τῶν θεῶν, ἀναστήσαντες καὶ ἀνδριάντα τοῦ μητραγύρτου. ἐχρῶντο δὲ τῷ μητρώῳ ἀρχείῳ καὶ νομοφυλακείῳ, καταχώσαντες καὶ
10τὸ βάραθρον.

11

.

35

 Μὴ προσοβήσῃς τὴν θήραν: ἐπὶ τῶν παρὰ και‐ ρὸν πραττόντων τι.

11

.

36

 Μὴ σπεῦδε γῆμαι πρὶν τελευτήσαντ’ ἴδῃς: ἐπὶ τῶν ἀκαίρως καὶ ῥᾳθύμως ποιούντων τί. Εὐμενὴς γὰρ ἐπιβουλευθεὶς ὑπὸ Περσέως ἔδοξε τεθνάναι· τῆς δὲ φήμης εἰς Πέργαμον κομισθείσης, Ἄτταλος ὁ ἀδελφὸς αὐτοῦ524
5περιθέμενος τὸ διάδημα καὶ τὴν γυναῖκα γήμας ἐβασί‐ λευσε πυθόμενος δὲ προσιόντα ζῶντα τὸν ἀδελφὸν ἀπήν‐ τησεν ὥσπερ εἰώθει μετὰ τῶν σωματοφυλάκων δοράτιον ἔχων. Ὁ δὲ Εὐμενὴς φιλοφρόνως ἀσπασάμενος αὐτὸν καὶ πρὸς τὸ οὖς εἰπὼν τοῦτο, οὐδὲν ἄλλο παρὰ πάντα τὸν
10βίον οὕτ’ εἶπεν ὕποπτον, οὔτ’ ἐποίησεν, ἀλλὰ καὶ τελευ‐ τῶν ἐκείνῳ τὴν γυναῖκα καὶ τὴν βασιλείαν ἀπέλιπεν.

11

.

37

Μὴ τέφραν φεύγων, εἰς ἀνθρακιὰν πέσῃς.

11

.

38

 Μὴ κακούργει τὴν μουσικήν: ἀντὶ τοῦ, μὴ ἀσύμ‐ φωνα λέγε· Ἐμηρεπὴς εἶπε τοῦτο Φρύνιδος τοῦ μουσικοῦ σκεπάρνῳ τὰς δύο τῶν ἐννέα γε ἐκτεμών.

11

.

39

 Μηχανικώτερος κόκκυκος: σοφώτατος ὁ κόκκυξ καὶ πλέκειν εὐπόρως ἐξ ἀπόρων μηχανὰς δεινότατος. ἑαυτῷ μὲν
γὰρ συνεπίσταται ἐπῳάζειν οὐ δυναμένῳ καὶ ἐκλέπειν, διὰ ψυχρότητα τῆς ἐν τῷ σώματι κράσεως. οὐκοῦν ὅταν τίκτῃ,525
5οὔτε αὐτὸς νεοττιὰν ὑποπλέκει, οὔτε τιθηνεῖται τὰ βρέφη· φυλάττει δὲ ἄρα τοὺς τῶν νεοττειῶν δεσπότας καὶ πλανω‐ μένους, καὶ παρελθὼν εἰς καταγωγὴν ὀθνείαν, ἐντίκτει. οὐ πάντων δι’ ὀρνίθων καλλιαῖς ἐπιπηδᾷ οὗτός γε, ἀλλὰ κορύδου καὶ φάβης καὶ χλωρίδος· τούτους γὰρ συνεπίστα‐
10ται ὅμοια ᾠὰ τίκτειν. καὶ κενῶν μὲν αὐτῶν οὐσῶν, οὐκ ἂν παρέλθῃ· ᾠῶν δὲ ἔνδον ὄντων, εἶτα μέντοι τὰ ἑαυτοῦ παρενέμιξεν· ἐὰν δὲ ᾖ πολλὰ τὰ ἐκείνων, τὰ μὲν ἐκκυλί‐ σας ἠφάνισε, τὰ δὲ ἑαυτοῦ κατέλιπε φωραθῆναι δι’ ὁμοιότη‐ τος μὴ δυνάμενα. καὶ οἱ μὲν ὄρνιθες οἱ προειρημένοι τὰ
15μηδὲν σφίσι προσήκοντα ἐκλέπουσιν· ὑποπηγνύμενα δὲ ἐκεῖνα, ἑαυτοῖς συνεγνωκότα τὴν νοθείαν ἐπιπέταταί τε, καὶ παρὰ τὸν γεινάμενον στέλλεται. ἦρος δὲ ὑπερχομένου ἐμφανής ἐστιν ὁ κόκκυξ εἰς ἀνατολὰς σειρίου, εἶτα τῆς τῶν πολλῶν ὄψεως ἀνεχώρησαν.

11

.

40

Μὴ πρίω μικρὰν ἡδονὴν μεγάλου κινδύνου.

11

.

41

 Μὴ νεκρῶν θήκας κίνει: ἐπὶ τῶν φυλαργύρων. ἡ γὰρ Σεμύραμις ἑαυτῇ κατασκευάσασα τάφον, ἐπέγραψεν· ὅστις ἂν χρημάτων δεηθῇ βασιλεὺς διελὼν τὸ μνημεῖον,
ὅσα βούλεται λαμβανέτω· Δαρεῖος οὖν διελὼν χρήματα μὲν526
5οὐχ εὗρε, γράμμασι δὲ ἐνέτυχε τάδε φράζουσιν· εἰ μὴ κακὸς ἦσθα ἀνὴρ καὶ χρημάτων ἄπληστος, οὐκ ἂν νεκρῶν θήκας ἐκίνεις. ἐνθεῦτεν οὖν ἡ νουθετικὴ παροιμία αὕτη παρήχθη.

11

.

42

 Μὴ ὢν Σύρος, μὴ σύριζε: ἐπὶ τῶν παρ’ ἀξίαν τι ποιούντων.

11

.

43

 Μηδικὴ τράπεζα: ἐπὶ τῶν εὐπόρων· ἁβροδίαιτοι γὰρ οἱ Μῆδοι.

11

.

44

 Μὴ κίνει κακὸν εὖ κείμενον: ἐπὶ τῶν παρακινούν‐ των τινὰ ἐπὶ σφετέρᾳ βλάβῃ.

11

.

45

 Μήτε μέλι, μήτε μελίσσας: ἐπὶ τῶν μὴ βουλομέ‐ νων παθεῖν τι εὐκταῖον μετὰ πόνου.

11

.

46

 Μὴ πρὸς λέοντα δορκὰς ἅψωμαι μάχης: ἐπὶ τῶν κατ’ ἰσχὺν ἀνίσων.

11

.

47

Μὴ κάρφος κινεῖν: ἐπὶ τῶν ἡσύχων.

11

.

48

Μὴ μάχαιραν αἴρει θῆλυ: ἐπὶ τῶν ἀδυνάτων βοηθεῖν.

11

.

49

 Μὴ κίνει Καμάριναν: λίμνη ἦν, ἣν μετοχετεῦσαι βουλόμενοι ἐχρήσαντο τῷ θεῷ, ὁ δὲ εἶπε· μὴ κίνει Καμά‐ ριναν· οἱ δὲ παρακούσαντες ἐβλάβησαν. οἱ δέ φασι βοτά‐ νην δυσωδίαν ἀποπέμπουσαν ἐν τῷ κινεῖσθαι.

11

.

50

Μήτε τυφλὸν ὁδηγὸν, μήτ’ ἀνόητον ξύμβου‐
λον: παραινετικὴ ἐστί.527

11

.

51

 Μὴ παιδὶ μάχαιραν: μὴ τοῖς ἀπείροις ἐγχειρίζειν πράγματα μεγάλα, μή πως καθ’ ἑαυτῶν χρήσωνται.

11

.

52

 Μὴ εἰκῆ τὴν Ἄβυδον: λείπει, παραπλεῖν. ἐπὶ τῶν διακινδυνευόντων.

11

.

53

 Μήτε νεῖν, μήτε γράμματα: ἐπὶ τῶν ἀμαθῶν· ταῦτα γὰρ ἐκπαιδόθεν ἐν ταῖς Ἀθήναις ἐμάνθανον.

11

.

54

 Μηδέποτε μηδεὶς Μεγαρέων γένοιτο σοφώτε‐ ρος: ἐπὶ τοῦ ἀναισθήτου. χαριεντιζόμενοι δὲ τοῦτο ἔλεγον.

11

.

55

 Μὴ λόγους ἀντ’ ἀλφίτων: ἐπὶ τῶν τινος ἀξιούντων τυχεῖν.

11

.

56

 Μηδέποτε ἔρδειν γέροντα μηδὲ γυναῖκα μηδὲ παῖδα βάσκανον μηδὲ κύνα τινὸς μηδὲ λάλον κωπηλάτην: παραινεῖ εἰς ἄχρηστα μὴ ἀναλίσκειν.

11

.

57

 Μῆλα Ἑσπερίδων μοι ἐδωρήσω: ἐπὶ τῶν πολυ‐ τελῆ χαριζόντων: Λέγουσιν ὅτι γυναῖκές τινες ἦσαν
Ἑσπερίτιδες· ταύταις δ’ ἦν μῆλα χρυσᾶ ἐπὶ μηλέας, ἃ ἐφύλασσε δράκων· ἐφ’ ἃ μῆλα καὶ Ἡρακλῆς ἐστρατεύσατο·528
5ἔχει δὲ ἡ ἀλήθεια ὧδε. Ἕσπερος ἦν ἀνὴρ Μιλήσιος, ὃς ᾤκει ἐν τῇ Καρίᾳ, καὶ εἶχε θυγατέρας δύο, αἳ ἐκαλοῦντο Ἑσπερίτιδες· τούτῳ δὲ ἦσαν ὄϊς καλαὶ καὶ ἔγκαρποι, οἷαι καὶ νῦν αἱ ἐν Μιλήτῳ. ἐπὶ τούτῳ δὴ ὀνομάζονται χρυσαῖ· κάλλιστον γὰρ ὁ χρυσός· ἦσαν δὲ ἐκεῖναι κάλλισται. μῆλα
10δὴ καλεῖται τὰ πρόβατα· ἅπερ ἰδὼν ὁ Ἡρακλῆς βοσκόμενα περὶ τὴν θάλατταν, περιελάσας ἐνέθετο εἰς τὴν ναῦν, καὶ τὸν ποιμένα αὐτῶν ὀνόματι Δράκοντα εἰσήγαγεν εἰς οἶκον, οὐκέτι ζῶντος τοῦ Ἑσπέρου, ἀλλὰ τῶν παίδων αὐτοῦ. ἔλε‐ γον οὖν οἱ ἄνθρωποι, ἐθεασάμεθα χρυσᾶ μῆλα, ἃ Ἡρα‐
15κλῆς ἤγαγεν ἐξ Ἑσπερίδων, τὸν φύλακα ἀποκτείνας δράκοντα.

11

.

58

 Μὴ θεᾶς ἄνθρωπον ὡς Ἀθάμας: λείπει τὸ ἑλοῦ. ἐπὶ τῶν αἱρουμένων τῶν κρειττόνων τὰ ἥττονα⁝ Ἀθά‐ μας ἐκ Νεφέλης δύο παῖδας ἔσχε, Φρύξον καὶ Ἕλλην· ἀφεὶς οὖν τὴν Νεφέλην θεὰν οὖσαν, θνητῇ γυναικὶ ἐμίγη·
5ζηλοτυπήσασα οὖν ἡ Νεφέλη, ἀπέπτη εἰς οὐρανὸν καὶ τὴν τοῦ ἀνδρὸς χώραν αὐχμῷ ἐκόλαζε. πέπομφε δὲ θεωροὺς εἰς Ἀπόλλω Ἀθάμας ἐρέσθαι περὶ τοῦ αὐχμοῦ· ἡ οὖν τού‐ του γυνὴ θέλουσα Φρύξον καὶ Ἕλλην ἀπολωλέναι, πέπεικε διὰ δώρων τοὺς θεωροὺς εἰπεῖν Ἀθάμαντα, ὡς οὐκ ἂν
10ἄλλως παύσασθαι τὸν αὐχμὸν ἔχρησεν ὁ Πύθιος, εἰ μὴ τοὺς τῆς Νεφέλης θύσειε παῖδας. ἀκούσας οὖν ὁ Ἀθάμας μεταπέμπεται τοὺς παῖδας ἐκ τῶν ποιμνίων· εἷς οὖν κριὸς ἀνθρωπίνῃ φωνῇ χρησάμενος λέγει Φρύξῳ καὶ Ἕλλῃ περὶ τῆς σφαγῆς. φευγόντων οὖν τούτων μετὰ τοῦ κριοῦ, ἡ μὲν
15Ἕλλη ἐν τῷ περαιοῦσθαι τὸν ἐν Ἀβύδῳ πορθμὸν ἀπε‐
πνίγη πεσοῦσα ἀπὸ τοῦ κριοῦ. ὅθεν καὶ ἀπ’ ἐκείνης Ἑλ‐ λήσποντος κέκληται. Φρύξος δὲ ἐποχούμενος τῷ κριῷ εἰς τὴν τῶν Κόλχων γῆν περισώζεται. ἔνθα καὶ τὸν κριόν, ὃς ὑπὸ θεῶν χρυσόμαλος γέγονε, θύει τῷ Ἄρει ἢ τῷ Ἑρμῇ·529
20καὶ κατοικήσας αὐτόθι τοὔνομα καταλέλοιπε τῷ τόπῳ· ἐκ τούτου γὰρ ἡ Φρυγία οὕτως ἐκλήθη· Ἀθάμαντα δὲ ἡ Νεφέλη δίκην αὐτῇ δώσειν διὰ τοὺς παῖδας πεποίηκε· προσ‐ αχθεὶς οὖν στεφανηφορῶν, ἐν τῷ βωμῷ τοῦ Διὸς σφαγια‐ ζόμενος ὑπὸ Ἡρακλέους σέσωστο· οὕτω γὰρ Σοφοκλῆς ἐν
25δράματι πεποίηκε κατὰ τὸν μῦθον. τὸ δὲ ἀληθὲς οὕτως ἔχει. Ἀθάμας ὁ Στόλου τοῦ Ἕλληνος ἐβασίλευσε τῆς Φθίας· ἦν δὲ αὐτῷ ἀνὴρ ἐπίτροπος τῶν χρημάτων, ὃν μάλιστα πιστὸν ἡγεῖτο, ὀνόματι Κριόν. ὃς αἰσθόμενος τὸν Ἀθά‐ μαντα ἀποκτεῖναι ἐθέλοντα τὸν Φρύξον, δηλοῖ τοῦτο τῷ
30Φρύξῳ· ὁ δὲ Φρύξος κατεσκεύασε ναῦν, καὶ ἔθετο ἐν αὐτῇ χρήματα πάμπολλα, ἐν ᾗ νηῒ καὶ ἡ μήτηρ Πέλοπος· ὄνομα δ’ αὐτῇ Ἠώς· καὶ αὕτη ἐκ τῶν αὐτῆς χρημάτων εἰκόνα ποιησαμένη χρυσῆν ἐνέθετο. σὺν τοῖς χρήμασι γοῦν καὶ Φρύξον καὶ Ἕλλην ὁ Κριὸς ἐν ταύτῃ ἐνθεὶς ᾤχετο ἀπιών·
35ἡ μὲν οὖν Ἕλλη κατὰ τὸν πλοῦν ἀσθενήσασα ἀπέθανεν· ἐξ ἧς καὶ Ἑλλήσποντος ἐκλήθη· αὐτοὶ δὲ ἀφικόμενοι εἰς τὸν Φάρον κατοικοῦσιν αὐτοῦ, καὶ γαμεῖ Φρύξος τὴν τοῦ τῶν Κόλχων βασιλέως θυγατέρα Αἰήτου, δοὺς ἕδνα τούτῳ τὴν χρυσῆν εἰκόνα τῆς Ἠοῦς, ἀλλ’ οὐχὶ δέρμα κριοῦ. οὕ‐
40τως ἡ ἀλήθεια ἔχει.

11

59t

Τὸ μ μετὰ τοῦ ι.

11

.

59

 Μικρὸν κακὸν μέγα ἀγαθόν: πολλάκις μικρὸς πόνος καὶ κακόν τι δοκοῦν μεγάλων γίνεται πρόξενον καλῶν.

11

.

60

 Μικρὸς ὁ σὸς ἀεὶ πῶλος: ἐπὶ τῶν διὰ βραχύτητα ἡλικίας νεάζειν λεγόντων.

11

.

6

 Μίνθην ἐν πολέμῳ μήτ’ ἔσθιε, μήτε φύτευε: ἐπὶ τῶν φθειρόντων, μηδὲν δ’ ἀνδρεῖον ἢ θυμῶδες ἐνδει‐ κνυμένων.530

11

.

62

 Μίτος ἔριδος τότ’ ἦν: ἐπὶ τῶν ἐριζόντων καὶ δια‐ τεινομένων.

11

.

63

 Μία χελιδὼν ἔαρ οὐ ποιεῖ: βούλεται δὲ εἰπεῖν, μία ἡμέρα οὐ ποιεῖ τὸν σοφὸν εἰς τελείωσιν ἐμβαλεῖν⁝ Ἐν τῇ Ἀλεξανδρείᾳ τοῦ Πύῤῥου παιδὸς σκηνῇ χελιδὼν νεοττεύουσα εἶτα μέντοι ἀτελῆ τὴν πρᾶξιν αὐτῷ ἐφ’ ἥνπερ
5οὖν ὡρμᾶτο ὑπεσήμηνεν, οὐ πάνυ τοι οὖσαν ἀγαθήν. καὶ Ἀντιόχῳ δὲ νεοττεύουσα ἐν αὐτοῦ τὰ μέλλοντά οἱ ἀπαντήσεσθαι ὑπῃνίξατο· ἀνελθὼν δὲ ἐς τοὺς Μήδους εἶτα μέντοι οὐκ ἐπανῆλθεν ἐς τοὺς Σύρους, ἀλλ’ ἑαυτὸν κατά τινα ἔωσε κρημνόν· ὥρμητο δὲ ἄρα ἐπὶ πρᾶξιν οὐ χρηστὴν
10καὶ οὗτος. ἡνίκα δὲ ἐξέλιπε τὴν ἀκρόπολιν τὸ πρότερον Διονύσιος, συνανήχθησάν οἱ καὶ αἱ νεοττεύουσαι χελιδόνες ἐκεῖθι, καὶ ἐμαντεύοντο τὴν ἐπάνοδον⁝ Ἔτι φασὶ τὰς χελιδόνας ὑπὸ τῶν μητέρων τὴν παρ’ αὐταῖς ᾠδὴν ἐκδι‐ δάσκεσθαι.

11

.

64

Μία μάστιξ ἐλαύνει: ἐπὶ τοῦ ῥᾳδίου.

11

.

65

 Μίδας ὄνου ὦτα: ὅτι ὠτακουστὰς εἶχεν. οἱ δὲ χωρίον αὐτοῦ φασιν οὕτω καλεῖσθαι ὑπ’ αὐτοῦ ληφθὲν ἀνάλωτον.

11

.

66

Μισθὸς ἀρετῆς ἔπαινος, κακίας δὲ ψόγος.

11

.

67

 Μίδου χρήματα: ἐπὶ τῶν ἄγαν πλουσίων⁝ Οὗτος ὁ Μίδας σφόδρα πλούσιος ἦν. ᾔτησε δὲ, ὡς φασί, τοὺς θεοὺς, ὅ τι ἂν εἰς χεῖρας λάβῃ χρυσὸν γενέσθαι. καὶ τυ‐ χὼν τῆς εὐχῆς, λιμαγχονηθεὶς ἀπέθανεν· ὅσα γὰρ ἐλάμ‐531
5βανεν εἰς χρυσὸν μετεβάλλετο· μυθεύονται δὲ αὐτὸν καὶ ὦτα ὄνου ἔχειν, ὅτι τὰ τῆς ἀκοῆς αἰσθητήρια μέγιστα εἶχεν, οἷάπερ ὄνος. τὸ δὲ ἀληθές, ὅτι πολλοὺς εἶχεν ὠτακουστάς, ὡς πάντ’ ἔχειν γινώσκειν τὰ ἐν τῇ ὑπ’ αὐτὸν χώρᾳ λεγό‐ μενα καὶ πραττόμενα⁝ Μάξιμος δὲ ὁ Τύριος περὶ
10αὐτοῦ ὧδέπως ἱστόρηκεν. Ἀνὴρ Φρὺξ ἀργὸς τὸν βίον, ἐραστὴς χρημάτων, λαμβάνει τὸν Σάτυρον, ὡς φησὶν ὁ μῦθος, δαίμονα φίλοινον, κεράσας οἴνῳ κρήνην, εἰς ἣν φοιτῶν διψήσας ἔπινεν. εὔχεται ὁ ἀνόητος Φρὺξ δαίμονι αἰχμαλώτῳ, εὔχεται δὲ εὐχὴν, οἵαν εἶκος ἦν καὶ τοῦτον αἰ‐
15τεῖν καὶ ἐκεῖνον τελεσιουργεῖν, γενέσθαι αὐτῷ τὴν γῆν χρυ‐ σῆν καὶ τὰ δένδρα χρυσᾶ καὶ τὰ λήϊα καὶ τοὺς λειμῶνας καὶ τὰ ἐν αὐτοῖς ἄνθη. δίδωσι ταῦτα ὁ Σάτυρος. ἐπεὶ δὲ αὐτῷ ἐχρύσωτο ἡ γῆ, λιμὸς εἶχε Φρύγας· καὶ ὁ Μύδας ὀδύρεται τὸν πλοῦτον καὶ ποιεῖται παλινῳδίαν τῆς εὐχῆς
20καὶ εὔχεται Σατύρῳ μὲν οὐκέτι, θεοῖς δὲ καὶ θεαῖς, ἐλθεῖν αὐτῷ τὴν ἀρχαίαν πενίαν, τὴν εὔφορον ἐκείνην καὶ πάμ‐ φορον καὶ καρποτρόφον, τὸν δὲ χρυσὸν ἀπελθεῖν εἰς ἐχθρῶν κεφαλάς. ὁ μὲν ταῦτα εὔχετο ποτνιώμενος, ἐτελεῖτο δὲ οὐδὲν μᾶλλον. ἐπαινῶ τὸν μῦθον τῆς χάριτος καὶ τῆς πρὸς
25τἀληθὲς ὁδοῦ. τί γὰρ ἄλλο αἰνίττεται, ἢ ἀνοήτου ἀνδρὸς εὐχὴν ἐπ’ οὐδενὶ χρηστῷ, εὐχομένου μὲν ἵνα τύχῃ, μετα‐ γινώσκοντος δὲ ἐπειδὰν τύχῃ; τὴν δὲ θήραν τοῦ Σατύρου καὶ τὰ δεσμὰ καὶ τὸν οἶνον ᾐνίξατο ὁ μῦθος· ὅτι οἱ μὲν ἀπαιτήσαντες, οἱ δὲ καὶ βιασάμενοι, τυχόντες ὧν ἐπεθύ‐
30μουν, οὐχ ὧν εὔξαντο, ἀνατιθέασι θεοῖς τὴν δωρεάν, οὐ
παρ’ ἐκείνων λαβόντες. οὐδὲν γὰρ τῶν μὴ καλῶν δίδωσιν ὁ θεός. ἀλλ’ ἐστὶ ταῦτα δωρεὰ τύχης, ἄλογος ἀλόγου, οἷαι αἱ παρὰ τῶν μεθυόντων φιλοφροσύναι.532

11

.

68

 Μία λόχμη δύο ἐριθάκους οὐ τρέφει: ἐπὶ τῶν ἐκ μικροῦ τινος κερδαίνειν σπουδαζόντων· ἐρίθακος δέ ἐστιν ὄρνεον μονῆρες καὶ μονότροπον.

11

.

69

Μικρὸς ἡλίκος Μόλων: ἐπὶ τῶν πάνυ βραχέων.

11

.

70

Μικρὸν τὸ ὀβολοῦ τίμιον: λέγεται ἐπὶ τῶν πονηρῶν.

11

.

71

Μικρόθεν ἡ ἀγαθὴ ἄκανθα φαίνεται: ἐπὶ τῶν
ἐκ πρώτης ἡλικίας φαινομένων ἀγαθῶν γενέσθαι.533

11

72t

Τὸ μ μετὰ τοῦ ν.

11

.

72

 Μνήμην καμήλου: ἐπὶ τῶν μνημονικωτάτων· μνη‐ μονικώτατον γὰρ τὸ ζῷον ἡ κάμηλος⁝ Δότε μοι τοὺς τραγῳδούς, πρὸς τοῦ πατρῴου Διός, καὶ πρό γε ἐκείνων τοὺς μυθοποιοὺς ἐρέσθαι, τί βουλόμενοι τοσαύτην ἄγνοιαν
5τοῦ παιδὸς τοῦ Λαΐου κατέχουσι καὶ τοῦ Τηλέφου τοῦ συνελθόντος τῇ μητρὶ τὴν δυστυχῆ σύνοδον, τοῦ μὴ πει‐ ραθέντος μὲν τῆς ὁμιλίας, συγκατακλιθέντος δὲ τῇ γει‐ ναμένῃ καὶ πράξαντος ἂν τὰ αὐτά, εἰ μὴ πολλάκις θείᾳ πομπῇ διεῖρξεν ὁ δράκων· εἴ γε ἡ φύσις τοῖς ἀλόγοις ζῴοις
10τοιαύτην μίξιν καὶ ἐκ τοῦ χρωτὸς προσαψαμένοις δίδωσι κατανοῆσαι, οὔποτε οὖν τῇ τεκούσῃ ὁμιλήσει ὁ κάμηλος. ὁ δέ τοι νομεὺς τῆς ἀγέλης κατακαλύψας τὸν θῆλυν, ὡς οἷόν τε ἦν, καὶ ἀποκρύψας πάντα πλὴν τῶν ἄρθρων, ἐπά‐ γει τῇ μητρὶ τὸν παῖδα καὶ ἐκεῖνος λάθριος ὑπὸ ὁρμῆς
15τῆς πρὸς μίξιν ἔδρασε τὸ ἔργον καὶ συνῆκε· καὶ τὸν μὲν αἴτιον τῆς ὁμιλίας οἱ τῆς ἐκθέσμου δάκνων καὶ πατῶν καὶ τοῖς γόνασι παίων ἀπέκτεινεν, ἑαυτὸν δὲ κατεκρήμνισεν. ἀμαθὴς δὲ καὶ κατὰ τοῦτο Οἰδίπους, οὐκ ἀποκτείνας, ἀλλὰ
πηρώσας τὴν ὄψιν.534

11

.

73

 Μνησικακία καμήλου: ἐπὶ τῶν ἄγαν μνησικάκων. φασὶ γὰρ αὐτὴν πάνυ τοι μέχρι πολλοῦ διαμνημονεύειν ὧν ἂν τύχοι παθοῦσα κακῶν, καὶ ἀνιστορεῖν τοὺς ταῦτα πεπραχότας, εἴ που ἐντύχοι⁝ Ὁ δὲ στρουθοκάμη‐
5λος ᾠὰ μὲν ἀποτίκτει πολλά, καὶ πάντα δὲ τρέφει, ἀλλὰ ἀποκρίνει τὰ ἄγοντα, τοῖς ἐγκάρποις δ’ ἐπῳάζει· καὶ ἐκ μὲν τούτων τοὺς νεοττοὺς ἐξέλεψεν, ἐκεῖνα δὲ τὰ ἐκφαυ‐ λισθέντα τούτοις τροφὴν παρατίθησιν. εἰ δὲ διώκοιτο καὶ ἁλίσκεσθαι μέλλοι τοὺς παραπίπτοντας λίθους εἰς τοὐπίσω
10σφαινδονᾷ τοῖς ποσίν⁝ Ἐπτέρωται δὲ λασίοις μὲν τοῖς πτεροῖς, ἀρθῆναι δὲ καὶ εἰς βαθὺν ἀέρα μετεωρισθῆναι φύσιν οὐκ ἔχει· θεῖ δὲ ὤκιστα, καὶ τὰς παρὰ πλευρὰν ἑκα‐ τέραν πτέρυγας ἁπλοῖ, καὶ ἐμπίπτον τὸ πνεῦμα κολποῖ δίκην ἱστίων αὐτάς.

11

74t

Τὸ μ μετὰ τοῦ ο.

11

.

74

 Μόσχος ᾄδων Βοιώτιον: Μόσχος φαῦλος κιθαρῳ‐ δός, πολλὰ ἀπνευστὶ ᾄδων. τὸ δὲ Βοιώτιον οὕτω καλού‐ μενον εὗρε Τέρπανδρος, ὥσπερ καὶ ὁ Φρὺξ τὸν Φρύγιον.

11

.

75

 Μοριῶν μὴ θίγγανε: ἐπὶ τῶν ἱεροσύλων· μορίαι γὰρ ἐλέγοντο αἱ ἐλαῖαι, αἳ ἦσαν ἱεραὶ τῆς Ἀθηνᾶς· ἐξ
ὧν τὸ ἔλαιον ἔπαθλον ἐδίδοντο τοῖς νικῶσι τὰ Παναθή‐ ναια· ἦσαν δὲ πρῶται δώδεκα τὸν ἀριθμὸν, αἱ μεταφυτευ‐535
5θεῖσαι ἐκ τῆς ἀκροπόλεως εἰς Ἀκαδήμιαν. ἤτοι ἀπὸ μόρου καὶ τοῦ φόνου τοῦ Ἁλιῤῥοθίου ὀνομασθεῖσαι οὕτως, ἢ ὅτι ἐνέμοντο καὶ ἐμερίζοντο τὸ ἔλαιον τὸ ἐξ αὐτῶν Ἀθηναῖοι ἅπαντες.

11

.

76

Μόνος γὰρ θεῶν θάνατος οὐ δώρων ἐρᾷ.

11

.

77

 Μολὼν λάβε: Λεωνίδας Ξέρξου γράψαντος αὐτῷ· πέμψον τὰ ὅπλα· ἀντέγραψε τοῦτο, δηλῶν, ὅτι ἑκὼν εἶναι οὐ δώσει.

11

.

78

Μόναι Λάκαιναι ἄνδρας τίκτουσι: παρόσον ἐκεῖ‐
ναι γενναιοτάτους παῖδας τίκτουσι.536

11

79t

Τὸ μ μετὰ τοῦ υ.

11

.

79

 Μυκώνειος γείτων: αὕτη τάττεται κατὰ τῶν δια‐ βεβλημένων ἐπὶ σμικροπρεπείᾳ· παρὰ τὴν σμικρότητα τῆς νήσου τῆς Μύκωνος καὶ εὐτέλειαν.

11

.

80

 Μυκωνείων δίκην ἐπεισπέπαικεν εἰς τὰ συμ‐ πόσια: διὰ γὰρ τὸ πένεσθαι, διεβέβληντο ἐπὶ αἰσχρότητι. εἴρηται δὲ ἐπὶ τῶν ἀκλήτως εἰσιόντων εἰς τὰ συμπόσια.

11

.

81

 Μύδας ὀφθαλμοὺς Ἰνδικὸς δοκιμάζει: ἔστι δὲ ὁ μύδας λίθος ἐν Ἰνδίᾳ, διττὰ ἀφιεὶς τὰ σέλα, τοῖς μὲν πονήρως ἔχουσι τῶν ὀμμάτων δριμὺ καὶ πυρῶδες καὶ ἐπιει‐ κῶς φλογωπόν, τοῖς δὲ κατὰ φύσιν καὶ ῥωστικὸν καὶ σω‐
5τήριον.

11

.

82

 Μῦς ἔδηξε Βρασίδαν ἐν ἰσχάσιν: ὅτι δεῖ καὶ τὸν μικρὸν φυλάττεσθαι⁝ Οἱ μύες εἰσὶ μὲν καὶ ἄλλως πο‐ λύγονα ζῷα, καὶ ἀθρόᾳ τῇ ὠδῖνι πολλὰ τίκτουσιν· εἰ δέ πως καὶ ἁλὸς γευσάμενοι τύχοιεν, ἐνταῦθα δήπου καὶ
5πάμπολλα ἀποκυΐσκουσιν⁝ Οἱ μὲν κατὰ τὴν οἰκίαν μῦς, δειλὰ ζῷα, καὶ φοβοῦνται κτύπον, καὶ γαλῆν πεφρί‐ γασι κρίξασαν. δειλοὶ δὲ καὶ οἱ ἀρουραῖοι. θρασύτατοι δὲ οἱ θαλάττιοι. μικρὸν δὲ αὐτῶν τὸ σῶμα, τόλμα δὲ ἄμαχος καὶ θαῤῥοῦσι δύο ὅπλοις, δορᾷ τε εὐτόνῳ καὶ ὀδόντων
10κράτει· μάχονται δὲ καὶ τοῖς ἰχθύσι τοῖς ἁδροτέροις, καὶ
τῶν ἁλιέων τοῖς μάλιστα θηρατικοῖς.537

11

.

83

 Μυσῶν λείαν: ἐπὶ τῶν κακῶς διαρπαζομένων· οἱ γὰρ κατ’ ἐκεῖνον τὸν χρόνον λῃσταὶ καὶ ἀστυγείτονες τοὺς Μυσοὺς ἐληΐζοντο μετὰ τὴν τοῦ Τηλέφου ἀποδημίαν, ὥς φησι Δήμων ἐν πρώτῃ παροιμιῶν.

11

.

84

Μυσὴ κανθαρίς: ἐπὶ τῶν μηδενὸς ἀξίων.

11

.

85

 Μύλος πάντ’ ἀκούει: ἐπὶ τῶν προσποιουμένων μὲν μὴ ἀκούειν, ἀκουόντων δέ· ὁ δὲ Μύλος ἦν ποιητὴς κωμῳ‐ διῶν, ὃς μὴ ἀκούειν ὑπεκρίνετο.

11

.

86

 Μυῤῥινῶν ἀρχῆς ἐπιθυμεῖς: μυῤῥίναις γὰρ στε‐ φανοῦνται οἱ ἄρχοντες.

11

.

87

 Μῦς λευκός: ἐπὶ τῶν ἀκρατῶν περὶ τὰ ἀφροδίσια ἡ παροιμία εἴρηται· οἱ γὰρ κατοικίδιοι μύες ἄγαν πρὸς τὴν ὀχείαν κεκίνηνται, καὶ μάλιστα οἱ λευκοί· οὗτοι δέ εἰσι θήλεις.

11

.

88

Μῦς δακὼν παῖδ’ ἀπέφυγε: παρόσον καὶ οἱ μικροὶ
τοὺς μεγάλους λυποῦσιν ἐνίοτε.538

11

.

89

Μῦς πίσσης γεύεται: ἐπὶ τῶν νεωστὶ ἀπαλλασσόντων.

11

.

90

 Μῦς εἰς τρώγλην οὐ χωρῶν, κολοκύνταν ἔφε‐ ρεν: ἐπὶ τῶν ἑαυτοῖς μὴ δυναμένων καὶ ἄλλοις θελόντων βοηθῆσαι καὶ περιποιήσασθαι.

11

.

91

 Μωρότερος Μωρύχου: ἐπὶ τῶν εὔηθές τι διαπρατ‐ τομένων· οὗτος γὰρ ὁ Μώρυχος τὰ ἔνδον ἀφεὶς, ἔξω τῆς οἰκίας ἐκάθητο. λέγεται δὲ παρὰ Σικελιώταις Μώρυχος καὶ Διόνυσος· διὰ τὸ μολύνεσθαι αὐτοῦ τοῦ πρόσωπον ἐν τρυγί.

11

.

92

Μωρὸς σιωπᾷν οὐ δύναται.

11

.

93

Μωρότερος Κορύβου: καὶ οὗτος ἀρχαῖος μωρός.539

11

.

94

 Μωμήσεται μᾶλλον ἢ μιμήσεται: ἐπὶ τῶν ἀπαι‐ δεύτων, καὶ ὅτι τὸ ψέγειν τοῦ μιμεῖσθαι ῥᾳότερον.

11

95t

Ἀρχὴ τοῦ ν στοιχείου. Τὸ ν μετὰ τοῦ α.

11

.

95

 Ναῦς ἱκετεύει πέτραν: ἐπὶ τῶν σφόδρα ἀναισθή‐ των καὶ ἀδυσωπήτων, ὡς τό· Ἀνδριάντι πρεσβεύ‐ σωμεν.

11

.

96

 Ναῦς δὲ παλαιὰ πόντῳ οὐχὶ πλωΐμη: ἐπὶ τῶν μηδὲν συντελούντων.

11

.

97

 Νάνος ὢν ὕπεικε: ἐπὶ τῶν μικρῶν· οὕτω Νεοκλεί‐ δης καὶ Ἀριστοτέλης· ὁ δὲ Θεόφραστος ὡς νάνον καὶ αἰ‐ δοῖον ἔχοντα μέγα. οἱ γοῦν νάνοι μέγα αἰδοῖον ἔχουσιν.540

11

98t

Τὸ ν μετὰ τοῦ ε.

11

.

98

Νέα χελιδών: ἐπὶ τῶν ἐξαπατώντων τινάς.

11

.

99

Νεοκλείδου κλεπτίστερος: οὗτος τυφλὸς ὢν τοὺς
βλέποντας ὑπερηκόντιζε.541

11

.

100

 Νεκρῷ μῦθον εἰς οὖς ἔλεγεν: ἐπὶ τοῦ μὴ ἐπαΐον‐ τος. καὶ ἐπὶ τῶν ἀναισθήτων.

12

.

1

 Νέους φίλους ποιῶν, λῷστε, τῶν παλαιῶν μὴ ἐπιλανθάνου.

12

.

2

 Νεκρὸν Ἀφροδίτη Διονύσου δίχα καὶ Δή‐ μητρος.

12

.

3

Νεκρὸν μυρίζεις: ἐπὶ τῶν ἀδυνάτων.

12

.

4

 Νεκρὸς κεῖται βδέων: ἐπὶ τῶν ἀπόρων, εὐπορεῖν δὲ προσποιουμένων.

12

.

5

Νεφέλας ξαίνεις: ἐπὶ τῶν ἀδυνάτων.

12

.

6

 Νέμεσις δέ γε παρὰ πόδας βαίνει: παρόσον μέτεισι ταχέως ἡ δαίμων τοὺς ἡμαρτηκότας.

12

.

7

 Νεοττοῦ οὐδέν μοι δίδως: ἐπὶ τῶν ἀμεταδότων· νεοττὸς γὰρ λέγεται ἡ τοῦ ᾠοῦ λέκιθος καὶ τὸ πυῤῥόν·
οὕτω Μένανδρος καὶ Κλέαρχος. ὃ διαδίδοται ἀρχῇ ὑπὸ τὸν ὑμένα λευκόν· ἐν τούτῳ γὰρ τὸ σπέρμα, καὶ οὐκ ἐν τῷ542
5καλουμένῳ νεοττῷ· διεψεύσθησαν γὰρ οἱ πρώτως τοῦτο φήσαντες· καί ἐστι τὸ ὠχρὸν περίττωμα τοῦ σπέρματος. ὅτι δὲ τὸ ὠχρὸν νεοττὸν ἔλεγον, μαρτυρεῖ Χρύσιππος ἐν τῷ περὶ χρησμῶν. ὄναρ γάρ τινά φασι θεασάμενον ἐκ τῆς κλίνης αὐτοῦ κρέμασθαι ᾠά, προσαναθέσθαι ὀνειροκρίτῃ·
10τὸν δὲ εἰπεῖν, ὀρύττων θησαυρὸν εὑρήσεις κατὰ τὸν τόπον ἐκεῖνον. εὑρόντα δὲ σταμνίον, ἐν ᾧ ἀργύριον ἦν καὶ χρυ‐ σίον, ἐνεγκεῖν τι τοῦ ἀργυρίου τῷ μάντει. τὸν δὲ μάντιν εἰπεῖν, Τοῦ δὲ νεοττοῦ οὐδέν μοι δίδως; καὶ Δίφι‐ λος κέχρηται·
15ᾠὸν δ’ ἐν αὐτῇ διέτρεφε νεόττια.

12

8t

Τὸ ν μετὰ τοῦ η.

12

.

8

 Νήϊα καὶ κωπέας ἄνθ’ ὅπλων ἠλλάξαντο: ἐπὶ τῶν μὴ τηρούντων τὰς ἑαυτῶν τέχνας δόξης ἐπιθυμίᾳ. νήϊα δὲ λέγονται τὰ τῆς νηὸς σχοινία, κωπέαι δὲ τὰ πρὸς
κώπας ἐπιτήδεια ξύλα.543

12

.

9

 Νηφάλια ξύλα: τὰ μὴ ἀμπέλινα μηδὲ σύκινα μηδὲ μύρσινα· ἐκεῖνα γὰρ οἰνόσπονδα λέγεται.

12

.

10

 Νὴ τὼ Σιὼ, τέχνη ἄνευ τοῦ ἀληθείας ἧφθαι, οὔτ’ ἔστιν οὔτε μή ποτε γένοιτο: Λάκων εἶπε, με‐ γαλυνομένου τινὸς ῥήτορος ἐπὶ ῥητορικῇ.

12

11t

Τὸ ν μετὰ τοῦ ι.

12

.

11

 Νιόβης πάθη: ἐπὶ τῶν μέγιστα παθόντων κακά⁝ Αὕτη γὰρ ζῶσα λίθος ἐγένετο ἐπὶ τῷ τύμβῳ τῶν παί‐ δων· ὅστις δὲ πείθεται ἐκ λίθου γενέσθαι ἄνθρωπον ἢ
ἐξ ἀνθρώπων λίθον, εὐήθης ἐστί. τὸ δ’ ἀληθὲς ἔχει ὧδε·544
5Νιόβη ἀποθανόντων τῶν ἑαυτῆς παίδων ποιήσασα ἑαυτῇ εἰκόνα λιθίνην, ἔστησεν ἐπὶ τῷ τύμβῳ τῶν παίδων. καὶ ἡμεῖς ἐθεασάμεθα αὐτὴν, οἵα καὶ λέγεται.

12

12t

Τὸ ν μετὰ τοῦ ο.

12

.

12

 Νοῦς οὐ παρὰ Κενταύροις: ἐπὶ τῶν ἐπιλησμόνων καὶ πλεονεκτῶν· παρόσον ὑπὸ πλεονεξίας ἀπώλοντο.

12

.

13

 Νοῦς ὁρᾷ, καὶ νοῦς ἀκούει: ὁ γὰρ νοῦς κρείσσων πασῶν δυνάμεων τῶν τε ψυχῆς τῶν τε σώματος.

12

.

14

Νοῦν τὸν ξένον: ἐπὶ τῶν ὑφορωμένων τινάς.545

12

15t

Τὸ ν μετὰ τοῦ υ.

12

.

15

 Νυμφίου βίον ὑμεῖς ζῆτε: ἐπὶ τῶν εὐτυχῶς ζών‐ των· οἱ γὰρ γαμοῦντες ἐστεφανοῦντο σισύμβροις καὶ φυ‐ τοῖς τισι πρὸς τὰς τῶν γάμων ἡμέρας.

12

.

16

Νῦν εἰς χώραν ἦλθες: ἐπὶ τῶν ὅπου ἀπηρνοῦντο
μὴ ἐλθεῖν ἐλθόντων.546

12

.

17

 Νῦν ὀσπρίων ἄμητος: ἐπὶ τῶν καθ’ ὥραν πρατ‐ τόντων πάντα.

12

.

18

 Νῦν θεοὶ μάκαρες: ἐπὶ τῶν ἀξίως τιμωρουμένων, ἐφ’ οἷς ἔπραξαν.

12

.

19

 Νῦν γένοιτο τὸ σωθῆναι: ἀετὸς χελώνην ἁρπάσας ἠβούλετο ἀφ’ ὕψους καταβαλεῖν· ἡ δὲ, νῦν γένοιτο, φησί, τὸ σωθῆναι· τοῦ δὲ λοιποῦ αὐτῇ μελήσει.

12

.

20

Νῦν ἄμμες, πρόσθ’ ἄλλοι ἐθάλεον, αὐτίκα
δ’ ἄλλοι, Ὧν ἄμμες γενεὴν οὐκέτ’ ἐποψόμεθα:
ἐξ ἀποφθέγματος γενναίου Λακωνικοῦ.547

12

21t

Τὸ ν μετὰ τοῦ ω.

12

.

21

Νῷ πείθου: ὁμοία τῇ· Τῷ θεῷ ἕπου.

12

22t

Ἀρχὴ τοῦ ξ στοιχείου. Τὸ ξ μετὰ τοῦ ε.

12

.

22

Ξένος ἔλθοι ὅστις ὀνήσει: Θετταλῶν καταστρέψας
πόλεις ὁ Φίλιππος καὶ τοὺς ξένους πωλήσας, εἴρηκε τοῦτο.548

12

23t

Τὸ ξ μετὰ τοῦ υ.

12

.

23

 Ξυρεῖ ἐν χρῷ: ἐπὶ τῶν ποιούντων τι εἴς τινα λίαν ἐπίπονον.

12

.

24

 Ξυρὸς εἰς ἀκόνην: ἐπὶ τῶν προσηκόντων τισίν. ἢ ἐπὶ τῶν ὧν βούλονται τυγχανόντων. Ὁμοία τῇ· Ὄνος εἰς ἄχυρα.

12

.

25

 Ξύλον ἀγκύλον οὐδέποτ’ ὀρθόν: ὅτι δυσχερὲς ἐκ φαύλων ἀγαθὰ ἀπεργάσασθαι.

12

.

26

 Ξὺν τῷ θεῷ πᾶς καὶ γελᾷ κὀδύρεται: ἀντὶ τοῦ, θεοῦ βουλομένου καὶ τὰ κακὰ μεθίσταται εἰς τέρψιν.

12

.

27

 Ξύμβολος ἀγαθὸς ἢ καὶ φαῦλος: ἐπὶ τῶν οἰωνι‐ ζομένων διὰ ξυμβόλων. ξυμβόλους δὲ ἐκάλουν τοὺς διὰ τῶν πταρμῶν οἰωνισμούς. ἀνετίθεντο δ’ οὗτοι Δήμητρι. καὶ ξύμβολον ὄρτωσιν φασίν, ἐπειδὴ ξυμβόλους ἤγουν σημεῖα
5ἐποίουν τοὺς πρῶτα συναντῶντας.549

12

.

28

 Ξυνὸς Ἐνυάλιος καὶ τὸν κτανέοντα κατέκτα: ἐπὶ τῶν ἐπ’ ἴσης κινδυνευόντων.

12

.

29

 Ξυγγνώμη πρωτοπείρῳ: ἐπὶ τῶν ἐν πρώτοις τι διαμαρτανόντων.

12

30t

Ἀρχὴ τοῦ ο στοιχείου. Τὸ ο μετὰ τοῦ δ.

12

.

30

 Ὁ Διὸς Κόρινθος: ἐπὶ τῶν πάλαι μὲν εὐπραγησάν‐ των, ὕστερον δὲ οὐ καλῶς ἀπαλλαξάντων.

12

.

31

 Ὁδὸν ὀρθὴν βαδίζει: ἐπὶ τῶν ὀρθῶς καὶ ἴσως βιούντων.

12

.

32

Ὁ Ἥλιος τὸν οὐκ ἀετιδέα: λείπει τὸ ἐλέγχει. Ἐπὶ
δοκιμῆς.550

12

.

33

 Ὁ δύο πτῶκας διώκων οὐδέτερον καταλαμ‐ βάνει: αὕτη δημώδης καὶ δήλη.

12

.

34

 Ὁδοῦ παρούσης τὴν ἀτραπὸν ζητεῖς: ἐπὶ τῶν καταλιμπανόντων τὰ δῆλα καὶ ζητούντων τὰ ἀφανῆ.

12

35t

Τὸ ο μετὰ τοῦ ε.

12

.

35

 Ὁ ἔχων ἵππου χρήματα ταχύτατα ἱππεύει: καὶ αὕτη δημώδης.

12

.

36

 Ὁ ἔχων πολὺ πέπερι τίθησι κἀν λαχάνοις: ἐπὶ τῶν εὐπόρως καὶ ἀφθόνως βιούντων.

12

37t

Τὸ ο μετὰ τοῦ ι.

12

.

37

Οἴκοι τὰ Μιλήσια· μὴ γὰρ ἐνθάδε: ἐπὶ τῶν ὅπου
μὴ προσήκει τὴν τρυφὴν ἐπιδεικνυμένων. Μιλήσιος γὰρ παρὰ Λακεδαιμονίοις δημηγορῶν καὶ τὴν οἴκοι τρυφὴν ἐπαινῶν ἤκουσε ταῦτα.551

12

.

38

 Οἴκοι γενοίμην: ἐπὶ τῶν ἐκφυγεῖν τὰ δεινὰ εὐχο‐ μένων.

12

.

39

Οἶκος φίλος οἶκος ἄριστος.

12

.

40

 Οἴκοθεν ὁ μάρτυς: ἐπὶ τῶν καθ’ ἑαυτῶν φερόντων μάρτυρας.

12

.

41

 Οἱ Κρῆτες τὴν θυσίαν: ἐπὶ τῶν ταρασσόντων τοὺς θύοντας καὶ περικοπτόντων· τοιοῦτον γάρ τι συνέβη τῷ Ἀγαμέμνονι παρὰ τῶν Κρητῶν θύοντι.

12

.

42

Οἰταῖος δαίμων: ὃς ὕβριν καὶ περιφάνειαν ἐμίσησεν.552

12

.

43

 Οἱ φιλομεμφέες εἰς φιλίην οὐκ εὐφυέες: Δη‐ μοκράτους.

12

.

44

 Οἶδα Σίμωνα καὶ Σίμων ἐμέ: δύο ἐγένοντο ἡγε‐ μόνες, Νίκων καὶ Σίμων. ὑπερίσχυσε δὲ ὁ Σίμων κακοτρο‐ πώτατος ὢν, ὥστε καὶ τὴν ἐπὶ Νίκωνα φήμην ἀπαλεῖψαι. λεχθείη δ’ ἂν ἡ παροιμία ἐπὶ τῶν ἀλλήλους ἐπὶ κακίᾳ γι‐
5νωσκόντων.

12

.

45

Οἴκοι μένειν δεῖ τὸν καλῶς εὐδαίμονα.

12

.

46

Οἱ φῶρες τὴν βοήν: ἤτοι δεδοίκασιν.

12

.

47

Οἱ φῶρες προσεγκαλοῦσιν.553

12

.

48

 Ὄϊς τὴν μάχαιραν: ἐπὶ τῶν ἀλυσιτελῶς σφισιν αὐ‐ τοῖς χρωμένων.

12

.

49

 Οἶνος καὶ παῖδες ἀληθεῖς: ἐπὶ τῶν ἁπλοιζομένων καὶ τὴν ἀλήθειαν λεγόντων. Εὔανδρος παρὰ τοῖς Πέρσαις φησὶν οὐ βασάνοις ἐξετάζεσθαι, ἀλλὰ μεθυσκομένους.

12

.

50

 Οἰναῖοι τὴν χαράδραν: ἐπὶ τῶν ἐπ’ ὠφελείᾳ παρα‐ καλουμένων, βλαπτόντων δέ. τῶν γὰρ Οἰναίων παροχετευ‐ όντων τὴν χαράδραν, ἐπιῤῥαγὲν ὕδωρ πολὺ κατέκλυσε πάντας.

12

.

51

 Οἱ Ἴωνες ἐλεύθεροι μὲν κακοί· δοῦλοι δὲ ἀγαθοί: ὅτι χρὴ τοὺς ὑπὸ χεῖρα μὴ ἐλευθεροῦν θρασεῖς ὄντας καὶ μᾶλλον.

12

.

52

 Οἵῳ με ὁ δαίμων τέρατι συγκαθεῖρξεν: ἐπὶ τῶν δυσανασχετόντων· ἐπὶ τοῦ Κύκλωπος καὶ τοῦ Ὀδυσσέως.

12

.

53

Οἶος πέπνυται· τοὶ δὲ σκιαὶ ἀΐσσουσιν: ἐπὶ
τῶν ἄγαν φρονίμων λέγεται.554

12

54t

Τὸ ο μετὰ τοῦ κ.

12

.

54

Ὁ κνὶξ ἐν χώρᾳ: ἐπὶ τῶν ταχέως μεταπιπτόντων·
κνὶξ γὰρ θηρίον ξυλοφάγον.555

12

.

55

 Ὀκνὲ κυάμους κατάβρεξον· εἰ φάγοις ὠμοὺς οὐδέποτε ἐπιλάθοιο: ἐπὶ τῶν πάνυ ῥᾳθύμων.

12

.

56

 Ὃ κἀργύρου ᾖ πάντα θεῖ κἀλαύνεται: ὅ ἐστιν οὔτε ἀνέμοις οὔτε κώπαις πλέομεν.

12

.

57

 Ὁ Κρὴς δὴ τὸν πόντον: ἐπὶ τῶν εἰδότων μὲν, προσποιουμένων δὲ ἀγνοεῖν, ἀντὶ τοῦ ὁ νησιώτης ἀγνοεῖ τὴν θάλασσαν.

12

.

58

 Ὁ κόσμος σκηνή, ὁ βίος πάροδος· ἦλθες, εἶδες, ἀπῆλθες.

12

.

59

 Ὁ Καρπάθιος τὸν λαγών: ἐπὶ τῶν ἑαυτοὺς βλα‐ πτόντων. οἱ γὰρ Καρπάθιοι νῆσον οἰκοῦντες καὶ λαγωοὺς οὐκ ἔχοντες, ἐπηγάγοντο· οἳ πολλοὶ γενόμενοι ἐλυμαίνοντο τοὺς καρπούς.

12

.

60

Ὁ καλῶς ἄγων ἐμποιεῖ τὸ καλῶς ἕπεσθαι: ἐπὶ
τῶν ἐπισταμένων ἄρχειν.556

12

.

61

Ὁ Κρὴς τὸν Κρῆτα: ἐπὶ τῶν ὁμοιοτρόπων.

12

.

62

 Ὁ Κλεομένης τῆς κοίτης ὑπερέχει: ἐπὶ τῶν τὰ μὴ ἀναγκαῖα μείζω καὶ πλείω τῶν ἀναγκαίων κεκτημένων.

12

63t

Τὸ ο μετὰ τοῦ λ.

12

.

63

 Ὅλῳ ποδί: ἐπὶ τῶν ταχέως ποιούντων. ὁμοία τῇ· Ὅλῳ ῥυτῆρι.

12

.

64

Ὀλύμπου φανεῖται παντὸς ἐπαχθέστερος:
δήλη.557

12

.

65

 Ὀλέθρου πείρατ’ ἐφῆπται: ἐπιδέδεται καὶ ηὐτρέ‐ πισται τοῦτο ὀλέθρου ἡμῶν πέρας.

12

.

66

Ὁ λύκος τὴν τρίχα οὐ τὴν γνώμην ἀλλάττει.558

12

67t

Τὸ ο μετὰ τοῦ μ.

12

.

67

 Ὁμολώϊος Ζεὺς: ἐπὶ τῶν ὁμονοούντων, ἀπὸ Ὁμο‐ λώας προφήτιδος, τῆς Ἐνυέως· ἣν προφῆτιν εἰς Δελφοὺς πεμφθῆναι, ὡς Ἀριστοφάνης. Ἴστρος δὲ ἐν τῇ δωδεκάτῃ τῆς συναγωγῆς, διὰ τὸ παρ’ Αἰολεῦσι τὸ ὁμονοητικὸν καὶ
5εἰρηνικὸν ὅμολον λέγεσθαι. ἔστι δὲ καὶ Δημήτηρ Ὁμολωΐα ἐν Θήβαις.

12

.

68

 Ὅμοιος ὁμοίῳ: δηλονότι συναγορεύει· ἢ φαῦλος φαύλῳ, ἢ ἀμαθὴς ἀμαθεῖ.

12

.

69

Ὄμπνιος χείρ: ἡ πλουσία.

12

.

70

Ὄμπνιον νέφος: τὸ μέγα καὶ πολὺ ηὐξημένον.559

12

.

71

 Ὁ μὲν λόγος θαυμαστὸς, ὁ δὲ λέγων ἄπιστος: ἐπὶ τῶν ἐπαγγελλομένων μείζω ἢ δύνανται.

12

.

72

 Ὁ μὲν Ἑκατερὸς ἀμφότερος· ὁ δὲ Ἀμφοτερὸς οὐδέτερος: τούτοιν ὁ μὲν εἷς ἦν ἔμφρων καὶ πρακτικὸς ὁ Ἑκατερός· ἅτερος δὲ εὐήθης καὶ ἀβέλτερος ὁ Ἀμφοτε‐ ρός· τούτω ἰδὼν ὁ Φίλιππος εἴρηκε τὴν παροιμίαν.

12

.

73

 Ὁμοιότερος σύκου: τοῦτο παραπαίζει διὰ τὴν ἐμ‐ φέρειαν τῶν σύκων.

12

.

74

 Ὀμφάλῃ Ἡρακλῆς λατρεύει: ἐπὶ τῶν ἀπίστων⁝ Λόγος ἦν μάταιος, ὅτι ὁ Ἡρακλῆς ἐλάτρευε τῇ Ὀμφάλῃ, καίτοι γε ἐξὸν Ἡρακλεῖ κἀκείνης καὶ τῶν ὑπαρχόντων αὐτῇ δεσπόζειν. τὸ δ’ ἀληθὲς τοιόνδε τι· Ὀμφάλη ἦν Ἰορδά‐
5νου θυγάτηρ Λυδῶν βασιλέως· αὕτη ἀκούσασα τὴν ἰσχὺν Ἡρακλέους προσεποιήθη ἐρᾷν αὐτοῦ Ἡρακλῆς πλησιάσας ἔρωτι ἑάλω αὐτῆς. γεννᾷ δὲ ἐξ αὐτῆς υἱὸν Λαομήδην· ἡδό‐ μενος δ’ αὐτῇ ἐποίει ὅ τι προστάττει ἡ Ὀμφάλη· οἱ δὲ560
εὐήθεις ὑπέλαβον λατρεύειν αὐτὸν αὐτῇ.561

12

75t

Τὸ ο μετὰ τοῦ ν.

12

.

75

 Ὄνος ἄγει μυστήρια: ἐπὶ τῶν παρ’ ἀξίαν τι πρατ‐ τόντων· τοῖς γὰρ μυστηρίοις ἐξ ἄστεος εἰς Ἐλευσῖνα διὰ τῶν ὄνων ἔφερον τὰ εἰς χρείαν· ὅθεν καὶ ἡ παροιμία, διὰ τὸ κακοπαθεῖν μάλιστα τοὺς ὄνους ἀχθοφοροῦντας. ὡς ἂν
5οὖν ὅμοια πάσχων τῷ πιέζεσθαι τῷ ὑποκειμένῳ ἄχθει, τὴν παροιμίαν μίγνυσιν ὁ Ἀριστοφάνης.

12

.

76

Ὃν ἡ τύχη μέλανα γράψει, τοῦτον ὁ πᾶς
χρόνος οὐ δύναται λευκᾶναι: ἐπὶ τῶν δυστυχῶν ἄγαν.562

12

.

77

 Ὃν οὐ τύπτει λόγος οὐδὲ ῥάβδος: ἐπὶ τῶν μὴ πειθομένων τοῖς εἰσηγουμένοις τὰ βέλτιστα.

12

.

78

 Ὄνος εἰς ἄχυρα: ἐπὶ τῶν παρ’ ἐλπίδας εἰς ἀγαθὰ ἐμπιπτόντων καὶ τούτοις ἀπολαυστικῶς χρωμένων.

12

.

79

 Ὄνου κεφαλὴν μὴ πλύνειν νίτρῳ: ἐπὶ τῶν ἀνάρ‐ μοστα ποιούντων.

12

.

80

Ὄνος ἐν μελίτταις: ἐπὶ τῶν κακοῖς περιπεσόντων.

12

.

81

 Ὄνῳ τις ἔλεγε μῦθον, ὁ δὲ τὰ ὦτα ἐκίνει: εἰς ἀναισθησίαν τινῶν.

12

.

82

 Ὄνος λύρας· ἀκούων κινεῖ τὰ ὦτα: ἐπὶ τῶν ἀπαι‐ δεύτων· ἢ ἐπὶ τῶν συγκαταθεμένων μηδὲ ἐπαινούντων⁝
Πέπυσμαι ὄνους ἀγρίους οὐκ ἐλάττονας ἵππων τὰ με‐ γέθη ἐν Ἰνδοῖς γίνεσθαι· κέρας δὲ ἔχειν ἐπὶ τῷ μετώπῳ,563
5ὅσον πήχεως τὸ μέγεθος καὶ ἡμίσεος προσέτι, καὶ τὸ μὲν κάτω μέρος τοῦ κέρατος εἶναι λευκόν, τὸ δὲ ἄνω φοινι‐ κοῦν, τό γε μὴν μέσον μέλαν δεινῶς. εἰσὶ δὲ ὤκιστοι. καὶ διώκειν ἐκείνους, τοῦτο δὴ τὸ ποιητικόν, μεταθεῖν τὰ ἀκί‐ χητα ἐστίν⁝ Ὁ δὲ ἰχθὺς ὁ ὄνος τὰ μὲν ἄλλα ὅσα ἐν‐
10τὸς προσπέφυκεν, οὐ πάντη τῶν ἑτέρων διεστηκότα κέκτη‐ ται, μονότροπος δέ ἐστι καὶ σὺν ἄλλοις βιοῦν οὐκ ἀνέχεται.

12

.

83

Ὄνος ἀκροᾶται σάλπιγγος: ὁμοία τῇ προτέρᾳ.

12

.

84

Ὄνος εἰς Κυμαίαν: ἐπὶ τῶν παραδόξων καὶ σπανίων.

12

.

85

Ὄνος ὕεται: ἐπὶ τῶν μὴ ἐπιστρεφομένων.564

12

.

86

Ὄνου θανάτους: ἐπὶ τῶν ἀλλόκοτα διηγουμένων.

12

.

87

 Ὄνου παρακύψεως: ὄνου παρακύψαντος ὄρνιθες πτοηθεῖσαι ἱστὸν ἀνέῤῥηξαν· ὁ δὲ δεσπότης τοῦ ἱστοῦ τῷ τοῦ ὄνου δεσπότῃ ἐνεκάλεσεν.

12

.

88

 Ὄναρ λέγεις ἢ γρίφον: ἐπὶ τῶν αἰνιγματωδῶς λε‐ γόντων τινά. Διαφέρει δὲ γρίφον αἰνίγματος, ὅτι τὸ μὲν αἴνιγμα ὁμολογεῖ τις ἀγνοεῖν, τὸ δὲ γρίφον ἀγνοεῖ δοκῶν ἐπίστασθαι· οἷον αἴνιγμα μέν ἐστι τό· ἀδελφὲ ἐμὲ καὶ ὑιὲ
5τῆς ἐμῆς γυναικὸς ἄπελθε καὶ εἰπὲ τῷ ἐμῷ καὶ σῷ πατρὶ, ἦλθεν ὁ ὑιός σου ὁ ἀνὴρ τῆς γυναικός σου· ἐνταῦθα γὰρ ἄδηλον ὂν ὁμολογεῖ τις ἀγνοεῖν τὸ αἴνιγμα. γρίφον δὲ, οἷον· Ἕκτορα τὸν Πριάμου Διομήδης ἔκτανεν ἀνήρ· ἐνταῦθα δοκεῖ μὲν εἰδέναι τὸ ῥηθέν, ἀγνοεῖ δὲ, ὅτι τῆς
10Διομήδης γυναικὸς ἦν ἀνὴρ ὁ Ἀχιλλεύς· ἐκείνην γὰρ ἔσχε μετὰ τὴν Βρισηΐδα.

12

.

89

Ὄνου πόκαι: ἐπὶ τῶν ἀνηνύτων καὶ μὴ ὄντων λέγεται.565

12

.

90

Ὄνου οὐρὰ τηλίαν οὐ ποιεῖ: ἐπὶ τῶν ἀνωφελῶν.

12

.

91

Ὄνου γνάθος: εἰς πολυφάγον.

12

.

92

 Ὄνου σκιά: ἐπὶ τῶν μὴ ἐχόντων πλούσια καὶ λαμ‐ πρὰ, καὶ ἀρκουμένων ἐξ ἀνάγκης τοῖς μικροῖς τε καὶ εὐτε‐ λέσιν. ἢ ἐπὶ τῶν ἕνεκεν εὐτελεστάτου τινος ἐριζόντων. εἰς Μέγαρα ἀπιών τις ἐμισθώσατο ὄνον· τοῦτον καῦμα κατέ‐
5λαβε καὶ ὑπὸ τὴν σκιὰν τοῦ ὄνου ἀναπαύεσθαι δέον ᾠήθη· οὐ παρῆν γὰρ οὔτε δένδρον οὔτ’ ἄλλο τοιοῦτον οὐδέν. τὸν δὲ ὀνηλάτην κωλύειν φάσκοντα, ὄνον αὐτῷ μεμισθωκέναι μόνον οὐ μὴν καὶ σκιάν. ὥστε διατριβὴν αὐτοῖς καὶ φιλο‐
νεικίαν πολλὴν περὶ τούτου γενέσθαι.566

12

93t

Τὸ ο μετὰ τοῦ π.

12

.

93

 Ὁ παῖς τὸν κρύσταλον: ἐπὶ τῶν μήτε κατέχειν δυναμένων, μήτε μεθεῖναι βουλομένων.

12

.

94

 Ὄπισθεν κεφαλῆς ὄμματ’ ἔχει: ἐπὶ τῶν παν‐ ούργων.

12

.

95

 Ὅπου μὴ ἐφικνεῖται ἡ λεοντῆ, προσραπτέον τὴν ἀλωπεκῆν: ὅτι δεῖ ποιεῖν ἕκαστον κατὰ δύναμιν.

12

.

96

 Ὅπου αἱ ἔλαφοι τὰ κέρατα ἀποβάλλουσιν: ἐπὶ τῶν ἐργώδεις τὰς διατριβὰς ποιουμένων· αἱ γὰρ ἔλαφοι ἐν δυσβάτοις καὶ τραχέσι τόποις τὰ κέρατα ἀποβάλλουσιν.

12

.

97

 Ὁ πηλὸς ἢν μὴ δαρῇ κέραμος οὐ γίνεται: ὅτι ἐκ τῶν πόνων καὶ παθημάτων οἱ ἄνθρωποι τελειότεροι
γίνονται.567

12

98t

Τὸ ο μετὰ τοῦ ρ.

12

.

98

 Ὅρκοις ἄνδρας, ἀστραγάλοις δὲ παῖδας ἐξ‐ απατῶσιν.

12

.

99

 Ὀρέστης ἐν ὄρεσι διαιτώμενος: ἐπὶ τῶν λωπο‐ δυτούντων. οὗτος ὁ Ὀρέστης προσποιούμενος μανίαν τοὺς παριόντας ἀπέδυεν· ἦν γὰρ λωποδύτης· ἢ κατὰ προσωνυ‐
μίαν ἀντὶ τοῦ, μαινόμενος ὡς Ὀρέστης.568

12

.

100

 Ὄρνις ζητεῖς, ἀνέμους θηρεύσεις: ἐπὶ τῶν μά‐ την κοπιόντων.

13

.

1

Ὄρτηξ ἔσωσεν Ἡρακλῆ: ἐπὶ τῶν παρ’ ὧν οὐκ ἥλ‐
πισαν σωζομένων.569

13

.

2

 Ὄρος ὄρει οὐ μίγνυται, ἄνθρωπος δ’ ἀνθρώ‐ πῳ: ἐπὶ τῶν ἀσυμπαθῶς πρός τινας διακειμένων.

13

3t

Τὸ ο μετὰ τοῦ ς.

13

.

3

 Ὀστράκου μεταστροφή: ἐπὶ τῶν ῥᾳδίως εἰς φυγὴν ὡρμημένων· καὶ Πλάτων· Ὀστράκου μεταπεσόντος ἴεται φυγῇ μεταβαλών. Ἄλλοι δὲ ἐπὶ τῶν ἐκ κρειτ‐ τόνων εἰς τουναντίον μεταπεσόντων· ἐκ μεταφορᾶς τῶν
5κυβευόντων· ὀστρακίνοις γὰρ τὸ πάλαι χρώμενοι βώλοις, τῇ μεταβολῇ τούτων πολλάκις ἡττῶντο ἢ ἐνίκων.

13

.

4

Ὀστοῦν ἔνεστι τῷ λόγῳ: Ἐμπεδοκλῆς εἶπεν, αἰ‐
νιττόμενος τὸ τί ἦν εἶναι καὶ τὴν οὐσίαν τοῦ πράγματος.570

13

.

5

 Ὃς αὐτὸς αὑτὸν οὐκ ἔχει, Σάμον θέλει: ἐπὶ τῶν τὰ οἰκεῖα μὴ δυναμένων σῶσαι, ἄλλα δὲ ζητούντων· Λακεδαιμόνιοι γὰρ Ἀθηναίων ἀξιούντων, ὅτε παρέδωκαν τὸ ἄστυ, Σάμον αὐτοῖς μόνην ἐᾶσαι, εἶπον, ὅταν αὑτῶν
5οὐκ ἦτε, τότε καὶ ἄλλους ἔχειν ζητεῖτε.

13

.

6

 Ὁ Σικελὸς τὴν θάλασσαν: Σικελός τις σῦκα ἄγων ἐναυάγησεν· εἶθ’ ὁρῶν τὴν θάλασσαν ἀγριουμένην ἐπὶ πέ‐ τρας καθήμενος, οἶδα, φησίν, ὃ θέλεις· σῦκα θέλεις. Ἀλκμὰν δὲ ὁ λυρικὸς μέμνηται τῆς παροιμίας.

13

.

7

 Ὁ Σκύθης ἵππον: ἐπὶ τῶν κρύφα τινὸς ἐφιεμένων, φανερῶς δὲ ἀποπτυόντων αὐτό· διὸ καὶ Πίνδαρος· Ἀτυζόμενοι Σκύθαι νεκρὸν ἵππον λόγῳ, κρύφα δὲ σκολιοῖς γάννυσιν, ἀναδέρουσι πόδας.

13

.

8

Ὅστις δὲ πρὸς τύραννον ἐμπορεύεται, ἐκείνου ἐστὶ
δοῦλος, κἂν ἐλεύθερος μόλῃ.571

13

.

9

 Ὃς δὲ Κόρινθον ἔναιε, χόλου κρατέειν Πε‐ ρίανδρος.

13

.

10

 Ὅστις κύνα τρέφει ξένον, τούτῳ μόνον λῖνος μένει: ἐπὶ τῶν ματαίως πονούντων περὶ ἐκεῖνα, οἷς οὐ
μόνον κερδανοῦσιν, ἀλλὰ καὶ ἀπολέσουσιν.572

13

11t

Τὸ ο μετὰ τοῦ τ.

13

.

11

 Ὁ Ταντάλου λίθος ὑπὲρ κεφαλῆς ταλαν‐ τεύεται: ἀντὶ τοῦ φόβος ἡμᾶς ἔχει διηνεκής.

13

.

12

 Ὅταν φακῆν ἕψητε, μὴ ἐπιχεῖν μύρον: Στράτ‐ τις ἔφησε σκώπτων τὸν Εὐριπίδην. ἐπὶ τῶν φιληδόνων.

13

.

13

 Ὅταν Νίβας κοκκύσῃ, τόθ’ ἕξεις πλοῦτον: ἐπὶ τῶν ἀδυνάτων⁝ Θεσσαλονίκῃ τῇ Μακεδονίτιδι χῶ‐ ρός ἐστι γειτνιῶν καὶ καλεῖται Νίβας· οὐκοῦν οἱ ἐνταῦθα
ἀλεκτρυόνες ᾠδῆς τῆς συμφυοῦς ἀμοιροῦσι καὶ σιωπῶσι573
5πάντῃ πάντως. καὶ διαῤῥεῖ λόγος παροιμιώδης ἐπὶ τῶν ἀδυνάτων, ὃς λέγει, τότε ἂν ἔχητε τόδε τὶ, ὅταν Νίβας κοκκύσῃ.574

13

14t

Τὸ ο μετὰ τοῦ υ.

13

.

14

Οὐδ’ ἀπὸ γῆς ὤνησεν: ἐπὶ τοῦ ἐλαχίστου.

13

.

15

 Οὐδ’ ἂν Ἐξηκεστίδης εὗροι τὴν εὐθεῖαν ὁδόν: ἐθρυλλεῖτο ὁ Ἐξηκεστίδης ὡς πᾶσαν ὁδὸν γινώσκων διὰ575
τὴν χρόνιον πλάνην.576

13

.

16

 Οὐ δεῖ μιμεῖσθαι τὸν Πασιφάης τρόπον: παρ‐ όσον οὐ δεῖ τὰς γυναῖκας ἐξοκίλλειν εἰς ἀλλοκότους ἔρω‐ τας⁝ Μυθεύεται, ὅτι ἠράσθη ταύρου νεμομένου ἡ Πα‐ σιφάη, Δαίδαλον δὲ ποιῆσαι βοῦν ξυλίνην καὶ ἐγκλεῖσαι
5τὴν Πασιφάην εἰς αὐτήν· οὕτω τε τὸν ταῦρον ἐπιβάντα μιγῆναι τῇ γυναικί, τὴν δὲ κυῆσαι παῖδα ἔχοντα μὲν σῶμα ἀνδρός, κεφαλὴν δὲ βοός. ἐγὼ δὲ οὔ φημι τοῦτο γενέσθαι. πρῶτον μὲν γὰρ ἀδύνατον ἐρασθῆναι ζῷον ἕτερον ἑτέρου· οὐ γὰρ δυνατὸν κύνα καὶ πίθηκον, λύκον τε καὶ ὕαιναν
10ἀλλήλοις συμμιγῆναι, οὐδὲ βούβαλον ἐλάφῳ· ἑτερογενῆ γὰρ εἰσί. ταῦρος δὲ οὐ δοκεῖ μοι βοῒ ξυλίνῃ ἀναμιχθῆναι· οὐκ ἂν δὲ ἠνέσχετο καὶ γυνὴ ταύρου ἐπιβαίνοντος, οὐδὲ φέρειν ἠδύνατο γυνὴ ἔμβριον, ἔχοντα κέρατα· τὸ δ’ ἀλη‐ θὲς ἔχει οὕτως. Μίνωά φασιν ἀλγοῦντα τὰ αἰδοῖα θερα‐
15πευθῆναι ὑπὸ κριδὸς τοῦ Πανδίονος· κατ’ ἐκεῖνον δὲ τὸν τῆς θεραπείας καιρὸν ἠκολούθει τῷ Μίνωϊ νεανίας εὐει‐ δὴς, ὄνομα Ταῦρος, οὗ Πασιφάη ἔρωτι ἁλοῦσα, μίγνυται αὐτῷ καὶ γεννᾷ παῖδα. Μίνως δ’ ἐπιλογισάμενος τὸν φόρ‐ τον τῆς ἀλγηδόνος τῶν αἰδοίων καὶ γνοὺς ὡς οὐκ ἔστιν577
20ἐξ αὐτοῦ ὁ παῖς διὰ τὸ μὴ συγκοιμᾶσθαι αὐτὸν τῇ Πασι‐ φάῃ, ἔγνω ὡς ἐκ τοῦ Ταύρου ἐστὶ τὸ κυηθέν· ἀποκτεῖναι μὲν οὐκ ἤθελε τὸν παῖδα διὰ τὸ δοκεῖν ἀδελφὸν εἶναι τῶν ἑαυτοῦ παίδων, ἀποπέμπει δὲ αὐτὸν εἰς ὄρος, ὡς ἐν θε‐ ράποντος μοίρᾳ ὑπάρχῃ τοῖς ποιμέσιν· ὁ δὲ οὐχ ὑπετάσ‐
25σετο τοῖς βουκόλοις. πυθόμενος δὲ ὁ Μίνως τὰ κατ’ αὐτόν, ἐκέλευσεν αὐτὸν παρὰ τῶν πολιτῶν κρατηθῆναι· καὶ εἰ μὴν ἕποιτο λελυμένον ἐλθεῖν, εἰ δὲ μὴ, δέσμιον· αἰσθό‐ μενος δ’ ὁ νεανίας ἀφίσταται εἰς τὰ ὄρη καὶ ἁρπάζων βοσκήματα οὕτω διέζῃ. πέμψαντος δὲ Μίνωος καὶ ἕτερον
30ὄχλον πλείονα διὰ τὸ συλλαβεῖν αὐτόν, ὁ νεανίας ὄρυγμα ποιήσας βαθὺ καθεῖρξεν ἑαυτὸν εἰς ἐκεῖνο· ἔνθα ὄντος τοῦ Μινωταύρου, εἴποτε παρὰ τοῦ Μίνωος ἐκρατήθη τις ἀδι‐ κῶν, παρὰ τὸν Μινώταυρον ἐπέμπετο, ὡς αὐτὸν τιμωρή‐ σαιτο. λαβὼν οὖν ποτε Μίνως τὸν Θησέα πολέμιον, ἐπὶ
35τὸν Μινώταυρον ἀπέστειλεν ὡς ἀποθανούμενον· γνοῦσα δὲ τοῦτο ἡ Ἀριάδνη, προεισπέμπει ξίφος τῷ Θησεῖ εἰς τὴν εἱρκτὴν, δι’ οὗ ἀναιρεῖ τὸν Μινώταυρον.

13

.

17

 Οὐκ ἀσφαλὲς σπουδαῖον χρονίζειν, ἔνθα μή εἰσιν ὅμοιοι.

13

.

18

Οὐδὲ τὰ τρία Στησιχόρου γινώσκεις: ἐπὶ τῶν
ἀπαιδεύτων.578

13

.

19

 Οὔτε ποτ’ ἀγαθὸς γένοιτ’ ἂν ποιητὴς παρὰ μέλος ᾄδων, οὔτ’ ἀστεῖος ἄρχων παρὰ νόμον χαριζόμενος: Θεμιστοκλέους ἀπόφθεγμα.

13

.

20

 Οὐδὲν ἐγγὺς ἱππικοῦ δρόμου: ἐπὶ τῶν τρυφᾶν βουλομένων.

13

.

21

 Οὐκ ἐμὸν τὸ φύτευμα: Λάκαινα τὸν υἱὸν λειπο‐ τακτήσαντα ὡς ἀνάξιον τῆς πατρίδος ἀνεῖλεν εἰποῦσα τοῦτο. ἐφ’ ἧς τὸ ἐπίγραμμα τόδε· Ἔῤῥε κακὸν φίτημα διὰ σκότος, οὗ διὰ μῖσος
5 Εὐρώτας δειλαῖς μηδ’ ἐλάφοισι ῥέοι. Ἀχρεῖον σκυλάκευμα, κακὰ μέρις, ἔῤῥε ποτ’ Ἅιδαν, Ἔῤῥε· τὸ μὴ Σπάρτας ἄξιον οὐδ’ ἔτεκον. ὅμοιον τῷ τῆς Δαματρίας ἐπιγράμματι· Τὸν παράβαντα νόμους Δημάτριον ἔκτανε μάτηρ,
10ἁ Λακεδαιμονία τὸν Λακεδαιμόνιον.579

13

.

22

 Οὐδὲ πυρφόρος: λείπει τὸ ἀπελείφθη. ἐπὶ τῶν παν‐ ωλεθρίᾳ φθαρέντων. πυρφόρους δὲ ἔλεγον τοὺς ἱερέας, τοὺς ἐπιβώμιον πῦρ ἀνάπτοντας· ἐν τοῖς οὖν πολέμοις εἰώθασι τῶν ἱερέων οἱ νενικηκότες φείδεσθαι. ἐπὶ δὲ τῶν
5παντελῶς ἡττηθέντων καὶ συμπατηθέντων ἐν τῷ πολέμῳ εἰώθασιν ὑπερβολῇ χρώμενοι οὕτω λέγειν, ὅτι οὕτως ἀπώ‐ λοντο, ὥστε οὐδὲ πυρφόρος· ταὐτὸν δὲ εἰπεῖν ἱερεὺς ἀπε‐ λείφθη τῷ στρατῷ· οἷον, οὐδὲ ὁ τὸ πῦρ οἴσων εἰς τὴν πό‐ λιν· καθάπερ εἰ ἐλέγομεν, οὐδὲ σκηνοφύλαξ ἤ τις τῶν
10παραπλησίων.

13

.

23

 Οὗτος ὁ κύων τεῦτλα οὐ δάκνει: τοῦτ’ εἶπε Διο‐ γένης ὁ κυνικὸς πρός τινα μειράκια θρυπτόμενα καὶ κύνα αὐτὸν καλοῦντα.

13

.

24

Οὐδὲν ἦν τἄλλα πάντα πλὴν χρυσός.

13

.

25

Οὐ τὸ οὖρον καθαρὸν, ἀποκρίνει τὸν ἰατρόν.

13

.

26

 Οὐ παρ’ ἕνα τᾷ Σπάρτᾳ: εἷς γὰρ ἀποθανὼν, τί βλάβος τῇ πατρίδι;

13

.

27

 Οὐκ ἐᾷ με καθεύδειν οὐδὲ ῥᾳθυμεῖν τὸ Μιλ‐ τιάδου τρόπαιον: ἐπὶ τῶν διὰ μίμησιν τῶν καλῶν ἀποβαλλομένων τὴν ἑαυτῶν κακίαν. Θεμιστοκλῆς γὰρ ἔτι μειράκιον ὢν ἐν πότοις ἐκυλινδεῖτο καὶ γυναιξίν· ἐπεὶ δὲ
5Μιλτιάδης στρατηγῶν ἐνίκησεν ἐν Μαραθῶνι τοὺς βαρβά‐ ρους, οὐκέτι ἦν ἐντυχεῖν ἀτακτοῦντι Θεμιστοκλεῖ· πρὸς δὲ
τοὺς θαυμάζοντας τὴν μεταβολὴν ἔλεγε τοῦτο.580

13

.

28

Οὐ δύνῃ Φωκίωνι φίλῳ χρῆσθαι καὶ κόλακι.

13

.

29

 Οὐδὲ Ἡρακλῆς πρὸς δύο: τοὺς γὰρ Μολιονίδας ἔφυγε. Δίων δὲ ἐν δευτέρᾳ τῆς δευτέρας συντάξεως, Ἡρα‐ κλέα τὸν Ἰδαῖον δάκτυλον καταδείξαντα Ὀλυμπίᾳ, πρὸς δύο διαπυκτεύσαντα ἡττηθῆναι· οὕτω δ’ ἔσχε τοῦ γένους
5ὁ Ἡρακλῆς· ἀπὸ Ἰοῦς Ἔπαφος, οὗ Λιβύη, ἧς Βῆλος, οὗ Δαναὸς, οὗ Ὑπερμνήστρα ἡ μὴ κτείνασα τὸν ὁμόζυγον Λιγγέα, ἧς Ἄβας, οὗ Προῖτος, οὗ Ἀκρίσιος, οὗ Δανάη, ἧς Περσεὺς, οὗ Ἠλεκτρυὼν, οὗ Ἀλκμήνη, ἧς Ἡρακλῆς.

13

.

30

Οὐδεὶς δυσώνης χρηστὸν ὀψωνεῖ κρέας.

13

.

31

 Οὐδεὶς κομήτης ὅστις οὐ περαίνεται: λέγουσι ἀψηνίζεται, ἄλλη βηνιᾷ.

13

.

32

 Οὐδ’ ἴκταρ βαλεῖν ἔχεις: ἐπὶ τῶν παραβαλλομένων τισὶ καὶ μὴ ἐξομοιουμένων μηδὲ βραχύ· ἴκταρ γάρ ἐστι τὸ ἐγγύς· ἄλλοι δέ φασιν αὐτὴν λέγεσθαι ἐπὶ τῶν ἀποτυγ‐ χανόντων. ἐκ μεταφορᾶς τῶν τοξοτῶν, τῶν οὐχ ὅπως τοῦ
5σκοποῦ τυγχανόντων, ἀλλ’ οὐδ’ ἐγγὺς βαλλόντων.

13

.

33

 Οὗτος ὁ καθήμενος ἱσταμένῳ ἔοικεν: ἐπὶ τῶν σπουδαίων καὶ διὰ τὸ σπεύδειν μὴ βουλομένων ἀμερίμνως καθῆσθαι.

13

.

34

 Οὐδὲν ἱερόν: Ἡρακλῆς εἶπεν ᾀδώνιδος ἰδὼν ξόανον. ὡς τῶν εὐεργετησάντων τοὺς ἀνθρώπους μόνων ὀφειλόντων τιμᾶσθαι. ἢ ὅτι οἱ καταφυγόντες εἰς αὐτὸ δοῦλοι ἄδειαν οὐκ εἶχον. λέγεται δὲ ἐπὶ τῶν μηδενὸς ἀξίων, ὥς φησι581
5Κλέανδρος ἐν δευτέρῳ παροιμιῶν.

13

.

35

Οὐδὲν λευκῶν ἀνδρῶν ὄφελος: ἐπὶ τῶν ἀπράκτων.

13

.

36

 Οὔτε γὰρ πιστεύουσιν ἀπιστεῖν χρεών, οὔτ’ ἀπι‐ στούντων ἔφη βασιλεύειν Νομᾶς.

13

.

37

 Οὔτε παρὰ νεκροῦ ὁμιλίαν, οὔτε παρὰ φιλαργύρου δεῖ χάριν ἐπιζητεῖν.

13

.

38

Οὐ μάλα κυκᾷς: ἐπὶ τῶν μηδὲν ὄντων.

13

.

39

Οὐ νυκτὶ πλοῆς: ἐπὶ τῶν μὴ ἀκριβῶς τι ποιούντων,
ὡς πελαγοδρομούντων διὰ τὰς τῶν ἀστέρων σημειώσεις.582

13

.

40

Οὐδ’ ἑπτέτης φράτορας ἔφυσας: ἐπὶ τῶν ἀνοή‐
των ἢ ἀνάρθρων.583

13

.

41

 Οὐκ ᾤμαν τὰν εὐχὰν ἄλλας μείζονος εὐχᾶς δεῖσθαι: Λακεδαιμόνιος εὐξάμενος ἀπὸ τοῦ Λευκάτα ῥίπτειν ἑαυτὸν ἀνέβη καὶ ὑπέστρεψεν ἰδὼν τὸ ὕψος· ὀνει‐ διζόμενος δὲ τοῦτ’ εἶπεν.

13

.

42

Οὐδὲν πρὸς τὸν Διόνυσον: ἐπὶ τῶν μὴ τὰ προσ‐
ήκοντα τοῖς ὑποκειμένοις φλυαρούντων. Ἐπιγένους τοῦ Σικυωνίου τραγῳδίαν εἰς αὐτὸν ποιήσαντος, ἐπεφώνησάν τινες τοῦτο. ὅθεν ἡ παροιμία. βέλτιον δὲ οὕτως. τὸ πρό‐584
5σθεν εἰς τὸν Διόνυσον γράφοντες τούτοις ἠγωνίζοντο, ἅπερ καὶ Σατυρικὰ ἐλέγοντο. ὕστερον δὲ καταβάντες εἰς τὸ τρα‐ γῳδίας γράφειν, κατὰ μικρὸν εἰς μύθους καὶ ἱστορίας ἐτράπησαν, μήκετι τοῦ θεοῦ μνημονεύοντες· ὅθεν καὶ ἐπεφώνησαν. καὶ Χαμαιλέων ἐν τῷ περὶ Θέσπιδος τὰ πα‐
10ραπλήσια ἱστορεῖ. Θεαίτητος ἐν τῷ περὶ παροιμίας Παρά‐ σιόν φησι τὸν ζωγράφον ἀγωνιζόμενον παρὰ Κορινθίοις ποιῆσαι Διόνυσον κάλλιστον, τοὺς δὲ ὁρῶντας τά τε τῶν ἀγωνιστῶν ἔργα, ἃ κατὰ πολὺ ἐλείπετο, καὶ τὸν τοῦ Πα‐ ρασίου Διόνυσον ἐπιφωνεῖν, Τί πρὸς Διόνυσον;

13

.

43

Οὐδὲν ἐξ ἀγροῦ λέγεις: ἤγουν οὐδὲν ἄγροικον.

13

.

44

 Οὐκ ἐν δέοντι χρῇ τῷ δέοντι: ἐπὶ τῶν ἀλόγως τι ποιούντων.

13

.

45

Οὔτ’ ἰχθὺς φωνὴν οὔτ’ ἀπαίδευτος ἀρετήν.585

13

.

46

 Οὐκέτ’ ἐμὸν τὸν πρᾶγμα· πολλὰ χαιρέτω: παρ‐ όσον τῶν ξένων οὐδεὶς φροντίζει.

13

.

47

 Οὐδ’ ἐν σελίνοις: ἐπὶ τῶν μηδὲ τὴν ἀρχὴν ἐφθακό‐ των. ἀπὸ τῶν εἰς τοὺς κήπους ἰόντων. ἐπὶ γὰρ τὰ ἄκρα, τοὺς λεγομένους παρακήπους, σέλινα καὶ πήγανα κατεφύ‐ τευον. βούλεται οὖν λέγειν ἡ παροιμία, οὔπω οὐδὲ ἀρχὴν
5ἔχεις τοῦ πράγματος· καθάπερ οὐδὲ οἱ ἐν τοῖς κήποις εἰσ‐ ιόντες ἐν τοῖς σελίνοις εἰσίν.

13

.

48

 Οὐδ’ αἰδοῦς σοι πέρδικος: δηλονότι ἔνεστιν· ἐπὶ τῶν ἀνάνδρων καὶ μὴ αἰδουμένων ἐν τοῖς πολέμοις⁝ Οἱ γὰρ πέρδικες τῶν θηλειῶν ἐρῶσι δριμύτατα. οὐκοῦν οἱ τρέφοντες τοὺς ἀθλητὰς πέρδικας, ὅταν αὐτοὺς εἰς τὴν
5μάχην τὴν κατ’ ἀλλήλων ὑποθήγωσι, τὴν θήλειαν ἑκάστῳ παρεστάναι ποιοῦσιν. οὐ γάρ τί που ἡττώμενος φανῆναι ἢ τῇ ἐρωμένῃ ἢ τῇ γαμετῇ ὁ πέρδιξ ὑπομένει· τεθνήξεται δὲ μᾶλλον παιόμενος, ἢ ἀποστραφεὶς ἰδεῖν τολμήσει ταύ‐ την ἀσχημόνως, παρ’ ᾗ βούλεται εὐδοκιμεῖν· ἀκούω δὲ586
10Κρῆτά τινα ἐραστήν, ἀγαθὸν τά τε ἄλλα καὶ τὰ πολέμια, ἔχειν δὲ παιδικὰ μειράκιον ὥρᾳ διαπρεπές. μάχης δὲ γενο‐ μένης, καὶ ἀθρόας ὠθουμένης εἰς αὐτὸν τῆς τῶν ἐχθρῶν φάλαγγος, προσπταῖσαι νεκρῷ κειμένῳ, καὶ περιτραπῆναι λέγουσιν αὐτόν. τῶν οὖν τις πολεμίων παίειν ἔμελλε κατὰ
15τῶν μεταφρένων τὸν ἄνδρα· ὁ δ’ ἐπιστραφεὶς, μηδαμῶς, εἶπεν, αἰσχρὰν καὶ ἀναλκῆ πληγὴν ἐπαγάγῃς, ἀλλὰ κατὰ τῶν στέρνων ἀντίαν παῖσον, ἵνα μή μου δειλίαν ὁ ἐρώμε‐ νος καταψηφίσηται καὶ φυλάξηται περιστεῖλαί με νεκρόν. αἰδεσθῆναι μὲν οὖν ἄνθρωπον ὄντα φανῆναι κακὸν, οὔπω
20θαυμαστόν· πέρδικι δὲ μετεῖναι αἰδοῦς, ὑπέρσεμνον τοῦτο ἐκ τῆς φύσεως τὸ δῶρον. Κλεώνυμος δὲ ὁ ῥίψασπις καὶ ὁ δειλὸς Πείσανδρος οὔτε τὰς πατρίδας ᾐδοῦντο, οὔτε τὰς γαμετάς, οὔτε τὰ παιδία.

13

.

49

 Οὐδὲ κύων παύσαιτ’ ἂν ἅπαξ σκυτοτραγεῖν μαθών: ὅτι τὸ ἔθος σχεδὸν ἀμετάβλητον.

13

.

50

 Οὐδὲν φρονεῖ δίκαιον ἀστυκὸς ἀνήρ: ἐπὶ τῶν ἀδίκων.

13

.

51

 Οὐ τὸν στρατηγόν, ἀλλὰ τὸν τρώσαντα: Τιμό‐ θεος εἶπε τῶν ῥητόρων προαγόντων τὸν Χάρητα καὶ ἀξιούν‐587
των τοιοῦτον εἶναι τὸν Ἀθηναίων στρατηγόν.588

13

.

52

 Οὐδ’ ὅσον ἀηδόνες ὑπνώσσουσιν: ἐπὶ τῶν ἀγρυ‐ πνούντων· παρόσον ἡ ἀηδὼν ἀγρυπνεῖ διὰ τὸν Ἴτυν. μᾶλ‐ λον δὲ διὰ δειλίαν⁝ Ἔστι δ’ ὅμως ἡ ἀηδὼν φιλόμου‐ σος καὶ φιλόξενος. ἐν γοῦν ταῖς ἐρημίαις ὅταν ᾄδῃ πρὸς589
5ἑαυτὴν ἁπλοῦν τὸ μέλος καὶ ἄνευ κατασκευῆς ᾄδει, ὅταν δὲ ἁλῷ, καὶ τῶν ἀκουόντων μὴ διαμαρτάνῃ, ποικίλα τε ἀναμέλπει καὶ τακερῶς ἑλίττει τὸ μέλος.

13

.

53

Οὐ γενήσῃ ἰὼν ἐς Ἀρβέλας; ἐπὶ τῶν εὐεξαπατήτων.

13

.

54

Οὐδὲν Ὀρέστης πρὸς ἡμᾶς καὶ Πυλάδης: ἐφ’
ἑταίροιν ἄγαν ἀλλήλω φιλούντοιν· τούτῳ γὰρ ἐπὶ φιλία διαβεβόησθον. ὁμοία τῇ· οὐδὲν πρὸς ἡμᾶς οἱ Μο‐ λιονίδαι.590

13

.

55

 Οὐκ ἐπὶ τῆς αὐτῆς ὁρμεῖ τοῖς πολλοῖς: Δημο‐ σθένους ἐν τῷ περὶ Κτησιφῶντος· παροιμία ἐστὶν ἐλλιπῶς λεγομένη· προσυπακουστέον οὖν ἔξωθεν τῆς ἀγκύρας.

13

.

56

 Οὔτε χθὲς τὸ χρυσίον οὔτε σήμερον τὸ θη‐ ρίον ἐξέπληξε τὸν Φαυρίκιον: ἐπὶ τῶν κρειττόνων χρημάτων καὶ γενναιοτάτων.

13

.

57

 Οὐκ ἔνεστι συκοφάντου δήγματος: ἐπὶ τῶν ἀνη‐ νύτων. Λείπει φάρμακον.

13

.

58

 Οὐκ ἐπαινεθείης, οὐδὲ ἐν περιδείπνοις: ἐπὶ τῶν μηδενὸς ἀξίων· εἰώθασι γὰρ ἐν τοῖς περιδείπνοις τὸν τελευτήσαντα ἐπαινεῖν, εἰ καὶ φαῦλος ἦν.

13

.

59

 Οὐκ ἂν κινήσῃς οὐδεμίαν ἀσπίδα, ἀλλ’ ἀπὸ σκυτάλλης μόνον καὶ τρίβωνος: ἐπὶ τῶν πειθηνίων.

13

.

60

 Οὐ παντὸς ἀνδρὸς ἐς Κόρινθον ἔσθ’ ὁ πλοῦς: διὰ τὸ τὰς ἑταίρας ὑπὲρ τῶν Ἑλλήνων εὔξασθαί φασιν ἐν τῷ μεγάλῳ πολέμῳ τῇ Ἀφροδίτῃ· ἢ διὰ τὸ δυσείσβολον εἶναι τὸν πλοῦν. ἢ ἐπεὶ πολλαὶ ἦσαν ἑταῖραι καὶ τῶν πλου‐
5σίων μόνον ὁ πλοῦς.591

13

.

61

 Οὐκ ἔστι πρὸς δαιμόνια φωτὶ μάχεσθαι: ἐπὶ τῶν ἀδυνάτων.

13

.

62

 Οὐχ ὁ τόπος τὸν ἄνδρα, ἀλλ’ ὁ ἀνὴρ αὐτὸν ἔντιμον ποιεῖ: ὅτι ἡ ἀρετὴ, ἀλλ’ οὐχ ἡ πατρὶς τὸν γεν‐ ναῖον τιμᾷ.

13

.

63

 Οὐκοῦν ἐν ψυχρῷ τούτους ἑψήσωμεν: ἐπὶ τῶν ἀδυνάτων. Χαρμίδης γὰρ ὁ Λαρισσαῖος ἀκούσας διηγου‐
μένου τινὸς ἐν ὕδατι ζώσας ἰδεῖν ἐγχέλυας, ἔφησε τουτί.592

13

.

64

 Οὐ δύνασαι Θέτιδος καὶ Γαλατείας ἐρᾷν: ἐπὶ τῶν ἀνόμοια ζητούντων.

13

.

65

 Οὔτε Ῥώμη πεσεῖται Σκηπίονος ἑστῶτος, οὔτε Σκηπίων ζήσει τῆς πόλεως πεσούσης: ἐπὶ τῶν ὑπὲρ πατρίδος ᾑρημένων ἀποθανεῖν.

13

.

66

 Οὐ τύ ἐσσι Καλλιπίδας ὁ δεικηλίτας: ἐπὶ μίμων καὶ ὑποκριτῶν σοβαρῶν. οὕτω γὰρ Λακεδαιμόνιοι τοὺς μί‐ μους καλοῦσι. Καλλιπίδης γὰρ ὁ τῶν τραγῳδοποιῶν ὑπο‐ κριτής, ὄνομα καὶ δόξαν ἔχων ἐν τοῖς Ἕλλησι καὶ σπουδα‐
5ζόμενος ὑπὸ πάντων, εἰπὼν πρὸς βασιλέα τὸν Ἀγησίλαον, οὐκ ἐπιγινώσκεις με, ὦ βασιλεῦ; ἤκουσε παρὰ Ἀγη‐ σιλάου τουτί.

13

.

67

Οὐκ ἔστι διθύραμβος ἂν ὕδωρ πίνῃ: ὁ γὰρ θεὸς
εὑρετὴς οἴνου, ᾥτινι ἑορτάζουσιν.593

13

.

68

 Οὐ πατρικὰ αὐλεῖ μέλη: ἐπὶ τῶν οὐχ ὁμοίως τοῖς πατράσι βιούντων.

13

.

69

 Οὐ φελλίας ὁ ἀγών: οἷον οὐ στεφανίτης, ἀλλὰ χρη‐ ματίτης· ἔλεγον δὲ ἐπὶ τῶν ἀργύριον τελούντων.

13

.

70

Οὐ φροντὶς Ἱπποκλείδῃ: ὁ Τισάνδρου Ἱπποκλεί‐
δης μέλλων γαμεῖν Ἀγαρίστην τὴν Κλεισθένους τοῦ Σικυω‐ νίου θυγατέρα τοῦ τυράννου, ἐν αὐτῇ τῇ τῶν γάμων ἡμέρᾳ ἀπωρχήσατο περιττῶς. μεταβουλευσαμένου δὲ τοῦ594
5Κλεισθένους καὶ Μεγακλεῖ τῷ Ἀλκμαίωνος τὴν θυγατέρα δόντος, πρὸς δὲ τὸν Ἱπποκλείδην φανερῶς εἰπόντος, ὅτι ἀπώρχηται τὸν γάμον τῆς Ἀγαρίστης, ὑποτυχὼν ἔφη· οὐ φροντὶς Ἱπποκλείδῃ.

13

.

71

 Οὔποτε δουλείη κεφαλὴ εὐθεῖα πέφυκεν, ἀλλ’ αἰεὶ σκολιὴ καὐχένα λοξὸν ἔχει.

13

.

72

 Οὐ παρὰ βωμὸν δεῖ τὰς ἐπινοίας: ὅτι πρὸ τῶν πραγμάτων δεῖ βουλεύεσθαι καὶ μὴ ἐν αὐτοῖς τοῖς πράγμα‐ σιν, ὥσπερ καὶ τὰ ἱερὰ προσάγοντες οὐ μετὰ τὸ θῦσαι βου‐ λεύονται.

13

.

73

 Οὐκ ἂν αὖθις ἀλώπηξ: λείπει τὸ ἁλώσεται· αὕτη γὰρ ἅπαξ διαφυγοῦσα τὰς πάγας οὐδέτερον ἁλίσκεται⁝ Σὺ μέν μοι λέγεις πανοῦργον εἶναι ζῷον ἀλώπεκα τὴν χερσαίαν· ἄκουε δὲ καὶ τῆς θαλαττίας μηχανάς· ἢ γὰρ οὐ
5πρόσεισι τῷ ἀγκίστρῳ τὴν ἀρχήν, ἢ καταπίνουσα ἑαυτῆς ἐντὸς μετεκδῦσα ἔτρεψεν οὕτως ἔξω, ὥσπερ οὖν χιτῶνα τὸ σῶμα ἀνελίξασα, καὶ οὕτως ἐξεώσατο τὸ ἄγκιστρον.595

13

.

74

 Οὔθ’ ὕεται οὔθ’ ἡλιοῦται: ἐπὶ τῶν ἀναισθήτων, ἢ ἐπὶ τῶν ἔξω πάσης φροντίδος ἑστώτων.

13

.

75

 Οὐ πόλεμον ἀγγέλλεις: ἐπὶ τῶν τὰ ἀγαθὰ ἀγγελ‐ λόντων.

13

.

76

Οὔ ποτε ἐκ σκίλλης ῥόδα φύεται οὔθ’ ὑάκινθος.

13

.

77

 Οὐδ’ ἴσασιν ὅσῳ πλέον ἥμισυ παντός: ὅτι οἱ τῶν πλειόνων ἐπιθυμοῦντες καὶ ἃ ἔχουσιν ἀποβάλλουσιν.

13

78t

Τὸ ο μετὰ τοῦ φ.

13

.

78

 Ὁ φεύγων μύλον ἄλφιτα φεύγει: ἐπὶ τῶν ἑκου‐ σίως ἀποβαλλομένων τὰ σφίσι πρόσφορα.

13

.

79

Ὄφις ἢν μὴ φάγῃ ὄφιν δράκων οὐ γενήσεται.596

13

.

80

 Ὄφεως ὄμμα: ἐπὶ τῶν ὀξὺ καὶ καταπληκτικὸν ὁρών‐ των⁝ Φασὶ τοὺς ὄφεις συνεγνωκότας ἑαυτοῖς, ὅτι τὸν στόμαχον λεπτὸν καὶ μακρὸν ἔχουσιν, ὅμως ὄντες ἀδδηφά‐ γοι καὶ παμφορώτατοι, ὡς Ἀριστοτέλης λέγει, ἀνίστανται
5ὀρθοὶ καὶ ἐπ’ ἄκρας τὰς οὐρὰς ἑστᾶσι, καὶ ἡ τροφὴ κατο‐ λισθαίνει αὐτοῖς εἰς τὸν ὄγκον τοῦ σώματος· ἄποδες δὲ ὄντες εἶτα ἕρπουσιν ὤκιστα· ἤδη δὲ καὶ ἀκοντίων δίκην ἑαυτόν τις μεθίησι, καὶ τό γε ὄνομα ἐξ οὗ δρᾷ ἔχει· κέ‐ κληται γὰρ ἀκοντίας.

13

.

81

 Ὁ φαλλὸς τῷ θεῷ: ἐπὶ τῶν ἀπονεμόντων ἐνίοις τὰ εἰκότα καὶ πρόσφορα.

13

82t

Τὸ ο μετὰ τοῦ χ.

13

.

82

 Ὀχλεῖς μάτην με κῦμ’ ὅπως: ἐπὶ τῶν ἀναισθήτως ἐχόντων ἡ παροιμία. ὡς γὰρ κῦμα προσκροῦον ἀεὶ παρα‐ λίαις πέτραις οὐδὲν ἀνύει, εἰ μὴ μάτην πονεῖ, οὕτως οὐ
δ’ αὐτὸς ὀχλῶν μοι ἀνύσεις τι, ὥστε ἃ χρῄζεις ἀκοῦσαι.597

13

83t

Τὸ ο μετὰ τοῦ ψ.

13

.

83

 Ὄψ’ ἦλθες, ἀλλ’ ἐς Κολωνὸν ἴεσο: ἐπὶ τῶν εἰς τοὺς καιροὺς ὑβριζόντων.

13

.

84

 Ὄψον ἄριστον πόνος τῷ γηρᾷ: ὅτι δεῖ πονεῖν ἐν νεότητι, ἵνα πρὸς γῆρας ἔχῃ.

13

85t

Ἀρχὴ τοῦ π στοιχείου. Τὸ π μετὰ τοῦ α.

13

.

85

 Πάλαι ποτ’ ἦσαν ἄλκιμοι Μιλήσιοι: ἐπὶ τῶν πρὶν μὲν εὐπραγούντων, ὕστερον δὲ δυσπραξάντων· τάτ‐ τεται δὲ καὶ ἐπὶ τῶν πρότερον μὲν χρωμένων τισὶν ὁπωσ‐ δήποτε, ὕστερον δὲ μὴ φροντιζόντων αὐτῶν· ὡς ὁ ἐν Ἀρι‐
5στοφάνει νεὸς μεμήνυκε τῇ γραΐ· ἤτοι πάλαι ποτέ μοι ἄκοντι χρησίμη ὑπῆρχες διὰ τὴν ἔνδειαν, νῦν δ’ οὐκέτι σου φροντίδα ποιοῦμαι. ἡ δὲ τῶν Μιλησίων ἱστορία τοι‐ αύτη· πρῶτοι Κᾶρες καὶ Μιλήσιοι μισθοῦ ξυμμαχεῖν ἤρ‐ ξαντο. καὶ εἴ που πόλεμος ἀνεῤῥήγνυτο, τοὺς ἄνδρας συμ‐
10μάχους μισθῷ μετεπέμποντο. καὶ πρώτους αὐτοὺς ἁπάν‐
των ταῖς συῤῥαγαῖς τῶν πολεμίων τοῖς πολεμοῦσιν ἀντέ‐ ταττον· καὶ εἴ τι λυπηρὸν ἐκ τοῦ πολέμου συγκύρσειε, πρώτοις αὐτοῖς ἐγινώσκετο· ὅθεν φασὶ τό·
τίω δέ μιν ἐν Καρὸς αἴσῃ.		598
15τοιοῦτοι μὲν ἦσαν πρὶν οἱ Κᾶρες καὶ οἱ Μιλήσιοι. Ἐπὶ Δαρείου δὲ τοῦ Ὑστάσπεως, ὡς ἱστορεῖ Ἡρόδοτος, παρ’ Ἱστιαίου καὶ Ἀρισταγόρου τῶν Μιλησίων ἀναπεισθέντες οὐ μόνον ἐκστῆναι Περσῶν, ἀλλὰ ἀντάραι πολέμοις, ἄρδην ὑπὸ Περσῶν κατεκόπησαν· καὶ κατεσφάγη ἡ Μίλητος, καὶ
20οἱ περιλειφθέντες αὐτῶν γυναιξὶν ὁμοῦ καὶ παισὶν ἀχθέν‐ τες εἰς τὴν Περσίδα αἰχμάλωτοι περὶ τὴν ἐρύθραν θάλασ‐ σαν μετῳκίσθησαν περί τινα πόλιν Περσῶν Ἄμβην τῇ κλήσει· καὶ οὕτως ὕστερον ἡ παροιμία ἐῤῥήθη.

13

.

86

Πάντα θεῖν ἐλαύνεται: ἐπὶ τῶν εὐπόρων.

13

.

87

Παραξοροῦσιν: Ἀριστοφάνης Ταγηνισταῖς. ἀπέδω‐
καν δὲ οἱ μὲν παιδιᾶς εἶδός τι· Εὐφρόνιος δὲ παροιμιω‐ δῶς λέγεσθαι ἐπὶ τῶν παρακελευομένων ταχέως ἥκειν ἢ ἀπαλλάττεσθαι.599

13

.

88

 Πάντα κάλων σείειν: ἐπὶ τῶν πάσῃ προθυμίᾳ χρωμένων· παρῆκται δὲ ἀπὸ τῶν ἄρμενα χαλώντων.

13

.

89

 Πάναβρος Σαρδανάπαλος: ἐπὶ τῶν τρυφώντων καὶ πολυόλβων.

13

.

90

 Παρὰ τὰ δεινὰ φρονιμώτερος: ὁμοία τῇ· Ἐξ ὧν ἔπαθες ἔμαθες.

13

.

91

Πάντα λίθον κινεῖν: Πολυκράτει τῷ Θηβαίῳ χρη‐
σμὸς ἐξέπεσε, πριαμένῳ τόπον ἔνθα Μαρδώνιος ἐσκήνωσεν, ὅτε Πέρσαι ἔφυγον, καὶ εὗρε χρυσόν· οἱ δὲ εἰρῆσθαί φασιν ἀπὸ θηρευόντων.600

13

.

92

 Πᾶν μοι τὸ χρέος κρόμμυα καὶ τὸ τίμημα σκόροδα: ἐλλείπει τὸ εἴη. ἐπὶ τῶν ὀλίγα ὀφειλόντων καὶ εὐτελῆ.

13

.

93

 Πάντα ὀκτώ: οἱ μὲν Στησίχορόν φασιν ἐν Κατάνῃ ταφῆναι πολυτελῶς πρὸς ταῖς ὑπ’ αὐτοῦ Στησιχορείαις πύλαις λεγομέναις, καὶ τοῦ μνημείου ἔχοντος ὀκτὼ κίονας καὶ ὀκτὼ βαθμοὺς καὶ ὀκτὼ γωνίας· οἱ δὲ ὅτι Ἀλήτης κατὰ
5χρησμὸν τοὺς Κορινθίους συνοικίζων ὀκτὼ φυλὰς ἐποίησε
τοὺς πολίτας καὶ ὀκτὼ μέρη τὴν πόλιν.601

13

.

94

 Πάσῃσι κορυδαλῇσι χρὴ λόφον ἐγγενέσθαι: τοῦ Σιμωνίδου ἐστίν. ἐπὶ τῶν ζηλοτυπούντων καὶ φιλονεικούντων.

13

.

95

 Παρὰ σφυρὸν παχεῖα μισήτη γυνή: ἐπὶ τῶν ἀνι‐ κάνων τῇ μισγητίᾳ. Μισγήτη γάρ τίς ἐστι καὶ μισήτη. καὶ ὁ Κρατῖνός που τοῦτ’ ἔφη· μισηται δὲ γυναῖκες ὀλίσβωσι χρήσονται.

13

.

96

 Πάντες Ἕλληνες ἐπίστανται τὰ καλά, χρῶν‐ τας δ’ αὐτοῖς μόνοι Λακεδαιμόνιοι.

13

.

97

 Πάντ’ ἐντραγὼν τὸν βοῦν εἰς τὴν οὐρὰν ἀπέκαμεν: ἐπὶ τῶν εἰς τὰ τελευταῖα ἀπειρηκότων.

13

.

98

Πάντα εἴσω πίπτει: ἐπὶ τῶν μὴ περί τινων πλεί‐
στου ἀξίων κατ’ ἀξίαν εἰπόντων· τὸ γὰρ εἴσω πίπτον περιέχεται, καὶ τὸ περιεχόμενον ἅπαν μικρότερον τοῦ πε‐ ριέχοντος.602

13

.

99

Παρὰ κωφὸν ἀποπαρδεῖν: ἐπὶ τῶν ἀναισθήτων.

13

.

100

 Πατροκλέους φειδωλότερος: ἐπὶ τῶν πλουσίων μὲν, φειδωλῶν δὲ καὶ σμικροπρεπῶν· οὗτος γὰρ ἐξ ὅτου περιεγένετο πλούσιος, ἢ καὶ ἐγεννήθη, οὐκ ἐλούσατο. Ἀρι‐
στοφάνης. ἢ ἐπὶ ῥυπώντων καὶ αὐχμηρῶν.603

14

.

1

 Πάτταλος παττάλῳ προσκρούεται: ὅταν τὸ κακὸν ὑπὸ κακοῦ θεραπεύεται.

14

.

2

 Παύσωνος πτωχότερος: οὗτος ζωγράφος ἦν καὶ ἐπὶ πενίᾳ διατεθρύλλητο.

14

.

3

 Πάντα χρήματα: ἐπὶ τῶν συγκεχυμένων πραγμάτων· ἐλήφθη δὲ ἐκ τοῦ Δημοκρίτου τοῦ φυσικοῦ.

14

.

4

Παμφίλου νοσφισμός: ἐπὶ τῶν κλεπτόντων· ὁ γὰρ
Πάμφιλος δημαγωγὸς ἦν Ἀθηναίοις καὶ ἐνοσφίζετό τινα τῶν δημοσίων χρημάτων· ἐπεὶ οὖν ἔμελλε φωραθήσεσθαι καὶ δώσειν δίκην ὡς κεκλοφὼς τὰ δημόσια, κωμῳδεῖται ὑπὸ604
5τῶν ποιητῶν. εἶχε δὲ οὗτος ὁ Πάμφιλος καί τινα κόλακα παράσιτον Βελονοπώλην καλούμενον, ὃς ἔμελλε συναπο‐ λαύσειν τῷ Παμφίλῳ τῶν κακῶν.

14

.

5

 Πάνθ’ ὑπὸ μιᾶς Μύκονος: ἐπὶ τῶν μιᾷ δίκῃ καταδικασθέντων.

14

.

6

 Παναθηναίων κατόπιν: ἐπὶ τῶν βραδυνόντων. Παναθήναια Ἀθήνησιν ἑορτὴ ἐπὶ τῷ ὑπὸ Θησέως γενο‐ μένῳ συνοικισμῷ· πρῶτον ὑπὸ Ἐριχθονίου του Ἡφαίστου καὶ τῆς Ἀθηνᾶς, ὕστερον δὲ ὑπὸ Θησέως τοῦ συναγαγόν‐
5τος τοὺς δήμους εἰς ἄστυ. γίνεται δὲ ὁ ἀγὼν διὰ πέντε ἐτῶν. καὶ ἀγωνίζεται παῖς ἴσθμια οὗ πρεσβύτερος καὶ ἀγένειος καὶ ἀνήρ· τῷ δὲ νικῶντι δίδοται ἆθλον, ἔλαιον ἀμφορεῦσι, καὶ ὁ νικῶν στεφανοῦται ἐλαίᾳ πλεκτῇ.

14

.

7

 Παρθένοις ἓξ ἐφάμιλλος: ἐπὶ τῶν εὐψύχων καὶ σωφρόνων· τὰς Ἐρεχθέως θυγατέρας οὕτως ἔλεγον, καὶ ἐτί‐
μησαν δὲ τὸν ἀριθμὸν ἕξ. πρεσβυτάτη μὲν ἐκαλεῖτο Πρω‐ τογένεια, δευτέρα δὲ Πανδώρα, τρίτη Πρόκρις, τετάρτη605
5Κρέουσα, πέμπτη Ὠρείθεια, ἕκτη Χθονία. τούτων λέγεται Πρωτογένειαν καὶ Πανδώραν δοῦναι αὐτὰς σφαγῆναι ὑπὲρ τῆς χώρας, στρατιᾶς ἐλθούσης ἐκ Βοιωτίας· ἐσφαγιάσθη‐ σαν δὲ ἐν τῷ Ὑακίνθῳ καλουμένῳ πάγῳ ὑπὲρ τῆς Σφεν‐ δονίων· διὸ καὶ οὕτω καλοῦνται παρθένοι Ὑακινθίδες, κα‐
10θάπερ μαρτυρεῖ Φανόδημος.

14

.

8

 Πάτροκλος πρόφασις: ἐπὶ τῶν μὴ δυναμένων διὰ φόβον θρηνεῖν τὰς οἰκείας συμφοράς, ἐξ ἑτέρων δὲ θλίψεων αὐτὰς ἀποκλαίειν.

14

.

9

 Πᾶς δεσπότης δούλῳ μονοσύλλαβον· τὸ δ’ ἱκε‐ τεύειν μακρόν.

14

.

10

 Πάθος κόρης ἱππομανοῦς: ἐπὶ τῶν διαφθειρομένων καὶ ἀφόρητα δῆθεν ὑφισταμένων· οὗτος γὰρ τοῦ γένους τῶν Κοδριτῶν ὢν, ὃς καὶ τελευταῖος ἐβασίλευσε, τὴν θυ‐ γατέρα καθεῖρξεν ἐν χωρίῳ τινὶ μεθ’ ἵππου μαινομένου·
5διὸ λαθραίῳ μίξει τὴν παρθενίαν αὐτῆς ἐλυμήνατο, καὶ ὁ ἵππος τὴν κόρην βίαν ἐποιήσατο· ἀφ’ οὗ Πάριππος καὶ Κόρη ὁ τόπος ἐν ᾧ τὸ πάθος ὑπέστη καλεῖται.

14

.

11

 Πανίδου ψῆφος: ἐπὶ τῶν ἀμαθῶς ψηφιζομένων· ὁ γὰρ Πανίδης Χαλκίδος τῆς ἐπ’ Εὐρίπῳ βασιλεὺς ὢν Ἡσιόδῳ
κατὰ Ὁμήρου ἐψηφίσατο.606

14

.

12

 Πάρες τὸν μάντιν: ἔθος ἦν πρὸ τῆς φάλαγγος ὁδεύ‐ ειν τὸν μάντιν ἐστεμμένον· παρεγγυᾷ οὖν τούτου φεί‐ δεσθαι.

14

.

13

 Πατακίωνος συκοφαντικώτερος: οὗτος ἀπὸ συ‐ κοφαντίας τὸν βίον ποιούμενος καὶ προσκρούειν ἐπιτηδεύων τοῖς εὐδοκιμοῦσι τῶν πολιτῶν τέλος φωραθεὶς ἀνηρτήθη.

14

14t

Τὸ π μετὰ τοῦ ε.

14

.

14

Πεισάνδρου δειλότερος.

14

.

15

 Πελαργικοὶ νόμοι: καί· Ἀντιπελάργωσις: ἡ διὰ τὸ τρέφειν τοὺς γονεῖς· οὕτως Ἀριστοφάνης. ὁ δὲ Ἀριστο‐
τέλης φησὶ τὸν περὶ τῶν πελαργῶν λόγον ἀληθῆ. ὁμοίως δὲ αὐτοῖς φησι ποιεῖν καὶ τοὺς ἀερόποδας. διὸ ἐν τοῖς607
5σκήπτροις ἀνωτέρω μὲν πελαργὸν τυποῦσι, κατωτέρω δὲ ποτάμιον ἵππον, δηλοῦντες ὡς ὑποτέτακται ἡ βία τῇ δι‐ καιοπραγίᾳ. οἱ γὰρ πελαργοὶ δικαιοπραγεῖς ὄντες, ἐπὶ τῶν πτερύγων βαστάζουσι τοὺς γεγηρακότας. οἱ δὲ ἱπποπότα‐ μοι ζῷα ἀδικώτατα⁝ Λέγεται περὶ πελαργῶν καὶ
10τοῦτο· ὅτι τρέφουσι τοὺς πατέρας γεγηρακότας, καὶ αὐτοὶ δὲ τὰ ἑαυτῶν ἔκγονα φιλοῦσιν· ὅταν γὰρ ὁ τέλειος ἐνδεὴς ᾖ τροφὴν ἀπτῆσιν ἔτι καὶ ἁπαλοῖς τοῖς νεοττοῖς ἐν τῇ καλλιᾷ παραθεῖναι, γενομένης αὐτῷ κατὰ τύχην ἀπορίας, ὁ δὲ τὴν ἑαυτοῦ χθιζὴν ἀνεμέσας ἐκείνους τρέφει· καὶ τοὺς
15ἐρωδιοὺς ἀκούω ταὐτὸν ποιεῖν, καὶ τοὺς πελεκᾶνας μέντοι· οἳ ἐν τοῖς ποταμοῖς κόγχας περιχαίνοντες, εἶτα καταπί‐ νουσιν, ἔνδον δὲ καὶ ἐν μυχῷ τῆς γαστρὸς ὑποθάλψαντες, ἀνεμοῦσι, καὶ τὰ μὲν ὀστράκια ἐκ τῆς ἀλέας διέστη, ὥσπερ οὖν τῶν ἑφθῶν, οἱ δὲ ἐξορύττουσι τὰ κρέα καὶ δεῖπνον
20ἔχουσιν⁝ Ἔτι καὶ τοῦτο λέγουσι περὶ αὐτῶν· ὅτι τῶν πελαργῶν οἱ μὲν γηραιοὶ καταμένουσιν ἐν ταῖς νεοττιαῖς ἀδυνατοῦντες ἵπτασθαι, οἱ δὲ τούτων παῖδες ὀλίγῳ δέω φάναι γῆν καὶ θάλατταν ἐπιπετώμενοι, πανταχόθεν ἐκ‐ πορίζουσι τοῖς γονεῦσι τὰ ἐπιτήδεια· καὶ οἱ μὲν ἀξίας τῆς
25ἡλικίας ἠρεμοῦντες ἐν ἀφθονίᾳ διατελοῦσι τῇ πάσῃ τρυ‐
φῶντες, οἱ δὲ τὰς εἰς τὸν πορισμὸν κακοπαθείας ἐπελα‐ φριζόμενοι, τῷ εὐσεβεῖν καὶ τῷ προσδοκᾷν ἐν γήρᾳ τὰ αὐτὰ πείσεσθαι ὑπὸ τῶν ἐκγόνων, ἀναγκαῖον ὄφλημα ἀντ‐ εκτίνουσιν ἐν καιρῷ, λαβόντες αὐτὸ καὶ ἀποδιδόντας·608
30οὐδ’ ἕτεροι γὰρ τρέφειν αὐτοὺς δύνανται, παῖδες μὲν ἐν ἀρχῇ τῆς γενέσεως, γονεῖς δ’ ἐπὶ τελευτῇ τοῦ βίου· ὅθεν αὐτο‐ διδάκτῳ τῇ φύσει νεοττοτροφηθέντες γηροτροφοῦσι χαίρον‐ τες· ἆρ’ οὐκ ἄξιον ἐπὶ τούτοις ἀνθρώπους, ὅσοι γονέων ἀμελοῦσιν, ἐγκαλύπτεσθαι καὶ κακίζειν ἑαυτοὺς ὠλιγωρη‐
35κότας, ὧν ἢ μόνων ἢ πρὸ τῶν ἄλλων ἀναγκαῖον ἦν περι‐ φροντικέναι, καὶ ταῦτ’ οὐ διδόντας μᾶλλον ἢ ἀποδιδόντας· παίδων γὰρ οὐδὲν ἴδιον, ὃ μὴ γονέων ἐστίν, ἢ οἴκοθεν ἐπιδεδωκότων ἢ τὰς αἰτίας τῆς κτήσεως παρασχομένων⁝ Ἔτι φασὶν, ἐν Κράνωνι τῆς Θετταλίας, ὅτι Ἀλκινόην
40ὄνομα γυναῖκα ὡραίαν ὁ γήμας ἀπολιπὼν οἴκοι εἴς τινα ἐστείλατο ἀποδημίαν. ἡ τοίνυν Ἀλκινόη ὡμίλει τῶν θερα‐ πόντων τινί· τοῦτο συνιδὼν πελαργὸς οἰκέτης οὐχ ὑπέμει‐ νεν, ἀλλ’ ἐτιμώρησε τῷ δεσπότῃ· προσπηδῶν γοῦν ἐπήρωσε τῆς ἀνθρώπου τὴν ὄψιν.

14

.

16

Πελληναῖος χιτών: ἐπὶ τῶν παλαιὰ φορούντων
ἱμάτια.609

14

.

17

 Πέρδικος ἱερόν: ἐπὶ τῶν ἀνδρείων· Εὐπαλάμῳ γὰρ ἐγένοντο παῖδες Δαίδαλος καὶ Πέρδιξ· ἧς υἱὸς Κάλλως. ᾧ φθονήσας ὁ Δαίδαλος τῆς τέχνης ἔῤῥιψεν αὐτὸν κατὰ τῆς ἀκροπόλεως· ἐφ’ ᾧ ἡ Πέρδιξ ἑαυτὴν ἀνήρτησεν· Ἀθηναῖοι
5δὲ αὐτὴν ἐτίμησαν. Σοφοκλῆς δὲ ἐν Κωμικοῖς ὑπὸ Δαιδά‐ λου ἀναιρεθέντα Πέρδικα εἶναι τοὔνομα φησί.

14

.

18

 Περιαγειρόμενος φύλλοις βάλλεται καὶ ἄνθε‐ σιν: ἐπὶ τῶν νικώντων ἐν ἀγῶσι· περιαγειρομένους δὲ ἔλεγον τοὺς ἀθλητάς. οἳ μετὰ τὴν νίκην περιαγόμενοι καὶ περιπορευόμενοι ἐλάμβανον οἱ μὲν ζώνας, οἱ δὲ χιτῶνας,
5οἱ δὲ πετάσους, οἱ δὲ ἄλλα γε ἄττα. Ὅθεν Σιμωνίδης περὶ Ἀετύλου φησὶν οὕτως· Τίς δὴ τῶν νῦν, τοσάδε πετάλοισι μύρτων ἢ στεφάνοισι ῥόδων
ἀνεδήσατο νίκας
10 ἐν ἀγῶνι περικτιόνων; ἔνιοι δὲ τοῦτο τὸ ἔθος ἀπὸ Θησέως τὴν ἀρχὴν λαβεῖν· ἐκεῖ‐ νον γὰρ ἐκ Κρήτης κομισθέντα μετὰ τὸ ἀνελεῖν τὸν Μι‐ νώταυρον οἱ ἀπὸ τῆς χώρας ἄνθεσι καὶ φύλλοις ἔβαλον καὶ τοῖς παροῦσι καρποῖς ἐτίμων.610

14

.

19

 Πειρίθου καὶ Θησέως φιλοξενία: ἐπὶ τῶν πολυ‐ τελῶς φιλοξενηθέντων καὶ φιλοξενούντων· νόμος δ’ ἦν Ἀθήνησι ξένους εἰσδέχεσθαι τοὺς βουλομένους τῶν Ἑλλή‐ νων· Θεσσαλοὺς δ’ ἐξαιρέτως ὑπεδέχοντο διὰ τὴν Πειρίθου
5καὶ Θησέως φιλοξενίαν. τούτοις δὲ καὶ χώραν ἐμέρισαν, ἣν ἐκάλεσαν Πειριθοΐδα ἀπὸ Πειρίθου τοῦ Ἰξίονος. ὅθεν καὶ Περιθοῖδαι, δῆμος τῆς Οἰνηΐδος φυλῆς. Ἔφορος ἱστορεῖ ἐν τρίτῃ·

14

.

20

Πέτρας ἕψεις: Πέτρας σπείρεις: ἐπὶ τῶν ἀδυνάτων.

14

.

21

 Περιεστίαρχος ἐγένου: ἐπὶ τῶν καθαιρόντων· καὶ γὰρ οὗτοι περιεκάθαιρον τὰς ἑστίας καὶ τὰς ἐκκλησίας καὶ τὰς πόλεις. Ἴστρος δὲ ἐν τοῖς Ἀττικοῖς, περίστια, φησί, προσαγορεύεται τὰ καθάρσια· καὶ οἱ τὰ ἱερὰ καθαίροντες
5περιστίαρχοι· ἔξωθεν γὰρ περιέρχονται μαχαιροφοροῦντες, ἑκάστου τῶν ἱερῶν, οἰκίας περιλημμένοι δημοσίας καὶ περί‐ δρομον ἔχοντες.

14

.

22

 Περίψημα ἡμῶν ἐγένου: ἤτοι κάθαρμα· ἢ ἀπολύ‐ τρωσις. οὕτως ἐπέλεγον τῷ κατ’ ἐνιαυτὸν συνέχοντι τῶν κα‐ κῶν· περίψημα ἡμῶν γενοῦ, ἤγουν σωτηρία καὶ ἀπο‐ λύτρωσις· καὶ οὕτως ἐνέβαλλον τῇ θαλάσσῃ ὡσανεὶ τῷ611
5Ποσειδῶνι θυσίαν ἀποτιννύντες. λέγεται καὶ περίψημα τὸ καταπάτημα πάντων ὑπὸ τὰ ἴχνη, ἢ ἔμπαιγμα.

14

.

23

 Πέμπε εἰς ἔσχατον τὴν ἐπιστήμην: παραινετικὴ πρὸς τὸ σπουδάζειν ἀεί.

14

.

24

 Πεύκης τρόπον: ἐπὶ τῶν πανωλεθρίᾳ ἀπολλυμένων· ἐπεὶ ἡ πεύκη κοπεῖσα οὐκ ἀνίησιν ἔτι βλαστόν.

14

.

25

 Πενίῃ σοφίη ἔλαχεν: ἐπειδὴ οἱ πένητες πολλὰς τέχνας ἐπιτηδεύουσι.

14

.

26

 Πεινῶσαν ἀλώπεκα ὕπνος ἐπέρχεται: ἐπὶ τῶν πανούργων· ἢ ἐπὶ τῶν πενήτων τῶν δι’ ἀπορίαν τροφῆς ὑπνούντων. ἀλώπεκα δὲ εἶπε, παρόσον οἱ πένητες πολλὰς τέχνας ἐπιτηδεύουσι.

14

27t

Τὸ π μετὰ τοῦ η.

14

.

27

 Πῇ με φεύγεις δὶς ἀποθανουμένη ψυχή: Λα‐ κεδαιμόνιος νυκτὸς μνῆμα παριὼν καὶ φαντασιωθεὶς δαι‐ μόνιόν τι, ἐπέδραμε τῇ λόγχῃ διαράμενος· καὶ ἀπερείδων εἶπε τουτί.

14

.

28

Πηγάσου ταχύτερος: Φασὶν ὅτι Βελλεροφόντην
ὑπόπτερος ἵππος Πήγασος ἔφερεν· ἐμοὶ δὲ ἵππος οὐδέποτε δοκεῖ δύνασθαι ἵπτασθαι, οὐδ’ εἰ πάντα τὰ πτηνῶν πτερὰ λάβῃ· εἰ γάρ ποτε τοιοῦτον ζῷον ἦν, καὶ νῦν ἂν εἴη.612
5τοῦτον δέ φασι καὶ τὴν Ἀμισοδάρου Χίμαιραν ἀνελεῖν· ἦν δὲ ἡ Χίμαιρα, ὡς φασίν, ἔμπροσθεν μὲν λέων, ὄπι‐ σθεν δὲ δράκων, μέση δὲ Χίμαιρα. ἔνιοι δὲ δοκοῦσι τοιοῦ‐ τον γενέσθαι θηρίον τρεῖς ἔχον κεφαλάς· ἀδύνατον δὲ λέοντα καὶ αἶγα ὁμοίᾳ τροφῇ χρῆσθαι· καὶ τὸ θνητὴν
10ἔχον φύσιν πῦρ ἀποπνέειν εὔηθες. ποίαις δὲ τῶν κεφαλῶν τὸ σῶμα ἐπηκολούθει; τὸ δὲ ἀληθὲς οὕτως. Βελλεροφόν‐ της ἦν Φρύγιος ἀνὴρ τὸ γένος Κορίνθιος, καλὸς καὶ ἀγα‐ θός, ὃς πλοῖον κατασκευάσας μακρὸν ἐληΐζετο τὰ παρα‐ θαλάσσια χωρία. ὄνομα ἦν τῷ πλοίῳ Πήγασος, ὡς καὶ
15νῦν ἕκαστον τῶν πλοίων ὄνομα ἔχει· ὅμοιον δὲ δοκεῖ πλοῖον μᾶλλον ἢ ὄνομα ἵππῳ εἶναι Πήγασος. Βασιλεὺς δὲ Ἀμι‐ σόδαρος ᾤκει ἐπὶ τῷ Ξάνθῳ ποταμῷ. ὄρος δὲ ἦν ὑψηλὸν ὑπ’ αὐτῷ, ᾧ ὄνομα Τελμισός· πρὸς ὃ δὴ ὄρος προβάσεις εἰσὶ δύο ἔμπροσθεν ἐκ πόλεως τῶν Ξανθίων, τρίτη δὲ ὄπι‐
20σθεν τῆς Καρίας, τὰ δ’ ἄλλα κρημνοί· ἐν δὲ τῷ μέσῳ αὐτῶν χάσμα ἐστὶ τῶν τῆς γῆς μέγα, ἐξ οὗ δὴ καὶ πῦρ ἀναδίδοται. ἐπὶ τούτοις δέ ἐστιν ἕτερον ὄρος, ᾧ ὄνομα Χί‐ μαιρα· τότε δὲ ἦν, ὡς λέγουσιν οἱ προσχώριοι, κατὰ μὲν τὴν πρόβασιν οἰκῶν λέων ἔμπροσθεν, ὄπισθεν δὲ δράκων·
25οἳ δὴ καὶ ἔσινον τοὺς νομέας καὶ τοὺς ὑλοτόμους· τότε δὲ καὶ Βελλεροφόντης ἐλθὼν τὸ ὄρος ἐνέπρησε καὶ ἡ Τελμι‐ σὸς κατεκάη καὶ τὰ θηρία ἀπώλετο. ἔλεγον δὲ οἱ προσχώ‐ ριοι, Βελλεροφόντην ἀφικόμενον μετὰ Πεγάσου τὴν Ἀμι‐ σοδάρου Χίμαιραν ἀπολέσαι. τούτου δὲ γεγονότος προσ‐
30ανεπλάσθη ὁ μῦθος.613

14

.

29

 Πηνικίζειν μοι δοκεῖς: ἀντὶ τοῦ ἀπατᾶν. πηνίκη δέ ἐστι περικεφαλαία τριχαστὴ καὶ περιθετὴ κόμη· τῆς δὲ περιθετῆς κόμης τὸ μὲν ἔντριχον, τὸ δὲ προκόμιον, τὸ δὲ πηνίκην καλοῦσι.

14

30t

Τὸ π μετὰ τοῦ ι.

14

.

30

Πιττακὸς, οὐδὲν ἄγαν, ὃς ἔην ἐκ Μιτυλήνης.

14

.

31

 Πικρόν με ἀπαιτεῖς ἐνοίκιον: ἐπὶ τῶν βαρέα ἐπιταττόντων.

14

.

32

 Πίθηκος ἐν πορφύρᾳ: οἱ φαῦλοι κἂν καλοῖς περι‐ βληθῶσιν, ὅμως διαφαίνονται πονηροί.

14

.

33

Πίθηκος ὁ πίθηκος κἂν χρύεα σύμβολα ἔχῃ.

14

34t

Τὸ π μετὰ τοῦ λ.

14

.

34

Πλίνθον πλύνεις: ἐπὶ τῶν ἀδυνάτων.

14

.

35

 Πλείους προσκυνοῦσι τὸν ἥλιον ἀνατέλλοντα ἢ δύνοντα: ἐπὶ τῶν δι’ ἀρετὴν τιμωμένων ἐν τῇ νεότητι
ἢ τῷ γήρᾳ.614

14

.

36

 Πλατάγη δοκιμάσει: ἔστι δὲ φύλλον τῆς μήκωνος· δι’ αὐτῆς γοῦν ἐσημειοῦντο τὴν τῶν ἐρωμένων στοργήν, τιθέντες ἐπί τε τοῦ ἀντίχειρος καὶ τοῦ λιχανοῦ, καὶ ἀντι‐ κόπτοντες· καὶ εἰ μὲν ἤχησεν, ἐστέργοντο· εἰ δ’ οὖν, τὸ
5ἀνάπαλιν.

14

.

37

 Πλατάγη Ἀρχύτου: ἐπὶ τῶν ἡσυχάζειν οὐ δυνα‐ μένων. ὁ γὰρ Ἀρχύτας τέκτων ὢν ἐπενόησε πλατάγην, ἣν ἐδίδοσαν τοῖς παιδίοις, ἵνα μηδὲν τῶν κατὰ τὴν οἰκίαν σκευῶν διασαλεύσωσι.

14

.

38

 Πλόκιον Γοργόνης: ὅτι φόβον ἐνεποίει· ἦν δὲ πλό‐ καμος τῆς Γοργόνης, ὃς ἐδόθη Ἀστερόπῃ τῆς Κηφέως, καθ’ ὃν χρόνον Κηφεὺς Ἡρακλεῖ συνεστράτευσεν εἰς Λα‐ κεδαιμονίαν, ἵνα τούτου ἀποδημοῦντος ἡ πόλις ἀπόρθη‐
5τος μείνῃ.

14

39t

Τὸ π μετὰ τοῦ ο.

14

.

39

 Πολλά κεν εἰδείης, οἷς τὸν θεὸν ἐξαπατήσαις: ἐπὶ τῶν καταφρονούντων τινῶν. ἢ ἐπὶ τῶν οἰομένων τὸ θεῖον κατασοφίζεσθαι.

14

.

40

 Πολλῶν ἀχύρων ὀλίγον καρπὸν ἀνήγαγον: ἐπὶ τῶν πολλὰ ποιούντων, ὀλίγα δὲ καρπουμένων.

14

.

41

Πολλὰ ψεύδονται ἀοιδοί.615

14

.

42

 Πολύποδος κεφαλὴ ἔνι μὲν κακή· ἔνι δὲ καὶ ἐσθλή: διότι ἐστὶ μὲν αὐτῷ ἐδώδιμος ἡ κεφαλή, ἔστι δ’ αὐτῷ καὶ ὁ πρωκτός· οἱ δέ φασι τὴν παροιμίαν λέγεσθαι ἐπὶ τῶν ὄντων συμμίκτων καὶ μετεχόντων κακότητος καὶ
5ἀγαθότητος· τοῦ γὰρ πολύποδος ἡ κεφαλὴ ζῶσα μὲν δά‐ κνει τοὺς προσιόντας, θανοῦσα δέ ἐστιν ἐδώδιμος⁝ Ὁ πο‐ λύπους ἑστιᾶται μὲν καὶ ἄλλαις τροφαῖς· ἔστι γὰρ καὶ φαγεῖν δεινὸς καὶ ἐπιβουλεῦσαι σφόδρα πανοῦργος. τὸ δὲ αἴτιον, παμβορώτατον θηρίων θαλαττίων ἐστί· καὶ ἀπό‐
10δειξις, εἴτις αὐτῷ γένηται ἀθηρία, τῶν ἑαυτοῦ πλοκάμων παρέτραγε καὶ τὴν γαστέρα κορέσας τὴν σπάνιν τῆς ἄγρας ἠκέσατο· εἶτα ἀναφύει τὸ ἐλλεῖπον, ὥσπερ οὖν τῆς φύσεως καὶ τοῦτό οἱ ἐν τῷ λιμῷ παρασκευαζούσης ἕτοιμον τὸ δεῖ‐ πνον⁝ Πολύπους ποτὲ ἑρπύσας εἰς πέτραν προήκου‐
15σαν, οὐ μὴν ἄγαν ὑψηλὴν, εἶτα ἥπλωσε τὰς πλεκτάνας. οὐ μὴν ἑαυτὸν εἰς τὴν χρόαν τῆς πέτρας ἐκτρέψας ἦν· πεφύκασι δὲ ἄρα δρᾶν τοῦτο οἱ πολύποδες, καὶ τὰς εἰς ἑαυτοὺς ἐπιβουλὰς φυλαττόμενοι, καὶ μέντοι καὶ αὐτοὶ τοὺς ἰχθῦς ἐλλοχῶντες. ἰδὼν οὖν ὀξὺ μέν, ἑαυτῷ δὲ οὐκ
20ἀγαθὸν τὸ θήραμα ἀετός, ὥσπερ οὖν ὁρμῆς τε ἅμα καὶ πτερῶν εἶχεν ἐμπηδᾷ τῷ πολύποδι, καὶ μέντοι καὶ δεῖπνον ἕξειν ἕτοιμον ἑαυτῷ τε καὶ τοῖς παισὶ τοῖς ἑαυτοῦ κατέ‐ γραφε. πλόκαμοι δὲ ἄρα ἰχθύος ἐκείνου περιβάλλουσι τῷ ἀετῷ σφᾶς ἑαυτούς, καὶ ἀπρὶξ ἐχόμενοι εἶτα ἕλκουσι κάτω
25τὸν ἔχθιστον· καὶ χανὼν λύκος, ὡς ἂν εἴποις, εἶτα μέντοι νεκρὸς ἐπενήχετο τῇ θαλάττῃ ὁ ἀετὸς ὑπὸ τοῦ δείπνου. μυρία μὲν δὴ τοιαῦτα πάσχουσιν ὄρνιθες, πλείω δὲ ἄν‐
θρωποι· ἐν δὲ τοῖς ᾀδομένοις ὑφ’ Ἡροδότῳ Μασαγέταις ὁ Καμβύσης Κῦρος ὁ ἕτερος, καὶ μέντοι καὶ Πολυκράτης εἰς616
30Ὀροίτου σπεύσας ὡς τὸν χρυσὸν ἁρπασόμενος, καὶ ἄλλος Τεύχων ἑτέρῳ κακὸν ἑῷ ἥπατι τεύχει· καὶ ταῦτα μὲν οὐκ οἶδε τὰ ἄλογα, ἄνθρωποι δὲ οἱ εἰδότες οὐ φυλάττονται.

14

.

43

 Πολλαῖς πληγαῖς δρῦς δαμάζεται: πρὸς τοὺς δυσαλώτους.

14

.

44

 Πολυμαθείη κάρτα μὲν ὠφελέει· κάρτα δὲ βλάπτει· ὠφελέει μὲν τὸν ἄξιον ἐόντα, βλάπτει δὲ τὸν ῥηϊδίως φω‐ νέοντα πᾶν ἔπος, κἐν παντὶ δήμῳ· χρὴ δὲ καιροῦ μέτρα εἰδέναι, σοφίης γὰρ ὅρος οὗτος. Ἀναξάρχου.

14

.

45

 Πολλαὶ κυνὸς ἄῤῥενος εὐναί: ἐπὶ τῶν κατωφερῶν εἰς τὰ ἀφροδίσια.

14

.

46

 Πολλὰ μεταξὺ κύλικος καὶ χείλεος ἄκρου: ἐπὶ τῶν εἰς χρόνον μακρὸν γενήσεσθαι μελλόντων· ἄμπε‐ λον γάρ τινος φυτεύοντος, εἷς τῶν οἰκετῶν εἶπε τὸν στίχον τοῦτον⁝ Ὁ δὲ Διογενιανός, Ἀγκαῖος ἄμπελον φυτεύσας,
5φησί, βαρέως ἐπέκειτο τοῖς οἰκέταις· εἷς δὲ τῶν οἰκετῶν ἔφη μὴ γεύσασθαι αὐτὸν τῆς ἀμπέλου. ἐπεὶ οὖν ὁ καρπὸς ἐφθάκει, τὸν οἰκέτην ἐκέλευσε κεράσαι αὐτῷ· μέλλων δὲ προσφέρειν τὴν κύλικα τῷ στόματι, ὑπεμίμνησκεν αὐτὸν τοῦ στίχου. καὶ τούτων λεγομένων ἄλλος οἰκέτης ἦλθεν
10ἀπαγγέλλων, ὡς σῦς τὴν χώραν λυμαίνεται· ὁ δὲ ὁρμήσας
ἀνῃρέθη.617

14

.

47

Πόνον σπείρεις: ἐπὶ τῶν μάτην πονούντων.

14

.

48

 Ποταμῷ μεγάλῳ ὀχετῶν ἐπάγει: ἐπὶ τῶν ματαιο‐ λογούντων.

14

.

49

Ποικιλώτερος: ἐπὶ τῶν δολερῶν.

14

.

50

 Ποταμὸς τὰ πόῤῥω ποτίζων τὰ ἔγγιον κατα‐ λείπει: ἐπὶ τῶν τοὺς ξένους εὐεργετούντων, τῶν οἰκείων δὲ ἀμελούντων.

14

.

51

 Πολλοὶ στρατηγοὶ Καρίαν ἀπώλεσαν: ἐπὶ τῶν μὴ ὁμογνωμονούντων.

14

.

52

 Πόλεμος Κόνωνι μελήσει: ἐπὶ τῶν περὶ ἀλλο‐ τρίων φροντιζόντων.

14

.

53

 Πολλά κεν ἀπὸ πολέμου: ἤτοι διὰ τὸ πολλὰ καθ’ ὑπόνοιαν φέρειν· ἢ ὅτι Λακεδαιμόνιοι κεναῖς σφενδόναις καὶ νευραῖς ἐψόφουν πρὸς ἔκπληξιν τῶν πολεμίων.

14

.

54

Πολλοὶ βουκένται, παῦροι δέ τε γῆς ἀροτῆρες.

14

.

55

 Πολλοὺς ἄνδρας Λακεδαίμων ἔχει τήνου κάῤ‐ ῥονας: Ἀργιλεωνὶς ἡ Βρασίδου μήτηρ, τελευτήσαντος αὐτῇ τοῦ υἱοῦ, ὡς παραγενόμενοί τινες τῶν Ἀμφιπολιτῶν εἰς Σπάρτην, ἧκον πρὸς αὐτήν, ἐρώτησεν, εἰ καλῶς καὶ
5ἀξίως τῆς Σπάρτης ὁ υἱὸς ἐτελεύτα· μεγαλυνόντων δ’ ἐκείνων καὶ λεγόντων, ἄριστον ἐν τοῖς τοιούτοις ἔργοις ἁπάντων Λακεδαιμονίων εἶναι, εἶπε τοῦτο τὸ ἀπόφθεγμα.

14

.

56

Ποιήσω τὴν οἰκίαν σου Δούρειον ἵππον: ἤτοι
ἀφανίσω αὐτήν· ἱπποκόμος εἴρηκε τουτὶ Θεμιστοκλέους· εἴληπται δὲ ἀπὸ τοῦ ἐν τῇ Τροίᾳ Δουρείου ἵππου, ᾧ Ὀδυσσεὺς τὴν Τροίαν ἐπόρθησεν.618

14

.

57

Ποῦ γῆς ἢ θαλάττης ὑπῆρχες; ἐπὶ τῶν ἀνοήτων.

14

.

58

Πόντος ἀγαθῶν: ἐπὶ τῶν πολλὰ ἀγαθὰ ἐχόντων.

14

.

59

 Πολλοί σε μισήσουσιν ἂν σαυτὸν φιλῇς: τοῦτό φασι Νύμφας πρὸς Νάρκισσον εἰπεῖν, ἀποβλέποντα εἰς πηγὴν καὶ τὴν οἰκείαν ποθοῦντα μορφήν.

14

.

60

Πόλλ’ οἶδ’ ἀλώπηξ· ἀλλ’ ἐχῖνος ἓν μέγα.

14

.

61

 Πολλοί τοι ναρθηκοφόροι, παῦροι δέ τε Βάκ‐ χοι: ἐπὶ τῶν δοξαζόντων εἶναι λαμπρῶν, μὴ ὄντων δέ.

14

.

62

 Πόλεμός τις ἀσίδηρος ἀνὰ τὴν Ἑλλάδα κεκί‐ νηται: ἐπὶ τῶν λόγοις μαχομένων· οὕτω γὰρ ἔθος τοῖς σοφοῖς μάχεσθαι πρὸς ἀλλήλους.

14

.

63

 Πονηρὰ κατὰ τρυγόνα ψάλλεις: ἐπὶ τῶν ἐπιπό‐ νως ζώντων.

14

.

64

Ποταμὸς θάλατταν ἐρίζει: ἐπὶ τῶν ἀνοήτων καὶ
ἀδυνάτων.619

14

.

65

 Πόῤῥω Διός τε καὶ κεραυνοῦ: ἐπὶ τῶν ἐπιβούλως τοῖς συνοῦσι χρωμένων· ἡ γὰρ μετ’ ἀπραγμοσύνης ἀσφάλεια τῶν ἐν ἐπιφανεῖ βίῳ κινδύνων ἀδεεστέρα· οὐ γὰρ ἔφθασέ τις μακαρισθῆναι τῆς τοῦ τυράννου φιλίας, καὶ ἠλεήθη
5τῆς ἔχθρας.

14

.

66

 Πολλῶν πανηγύρεων Διὸς βαλάνους ἔφαγεν: ἐπὶ τῶν ἐμπείρων.

14

.

67

Ποικιλώτερος ὕδρας: ἐπὶ τῶν δολερῶν.

14

.

68

 Πολλῶν ἐγὼ θηρίων ἀκήκοα ψόφους: ἐπὶ τῶν πεπειραμένων ἐν πράγμασιν· ἢ ἐπὶ τῶν φοβούντων οὐ δεόντως.

14

.

69

 Πολλάκις καὶ μωρὸς ἀνὴρ κατακαίριον εἶπεν: ἐπὶ τῶν ἀσκέπτως καὶ σπανίως εἰπόντων τι συνετόν.

14

.

70

 Πολύποδος ὁμοιότης: ἐπὶ τῶν ἐξομοιούντων ἑαυ‐ τούς τισιν ἢ χρηστοῖς ἢ φαύλοις⁝ Τούτου φασὶ χῆρον εἶναι τὸν πόντον διὰ τὸ ἀπεχθάνεσθαι τῷ ψυχρῷ καὶ γλυ‐
κεῖ, τὸ δὲ βόρειον πέλαγος ψυχρότερον πέφυκε καὶ γλυκύ·620
5ὑπὸ πολλῶν γὰρ καὶ μεγάλων ποταμῶν ἐπιῤῥεῖται. διὸ οἱ πρὸς ἄγραν δεινοὶ γλυκὺ ὕδωρ ἐπιχέουσι τῇ πέτρᾳ, ᾗ ἂν ἐκεῖνος περιπλακῇ. καὶ οἱ μὲν ἔχουσι τὸ ζητούμενον θήραμα, ὁ δὲ τῆς ἑαυτοῦ ἄκων ἐξανίσταται βάσεως.

14

.

71

 Ποηφάγου δειλότερος: τουτὶ τὸ ζῷον ἐν Ἰνδοῖς ἐστί, καὶ πέφυκέ γε διπλάσιον ἵππου τὸ μέγεθος· οὐρὰν δὲ ἔχει δασυτάτην καὶ μελαίνης ἀκράτως χρόας· καί εἰσιν αὗται αἱ τρίχες τῶν ἀνθρωπίνων λεπτότεραι ἂν καὶ ἐν
5μεγάλῳ τίθενται ταύτας ἔχειν Ἰνδῶν αἱ γυναῖκες· καὶ γάρ τοι παραπλέκονται μάλα ἐξ αὐτῶν καὶ κοσμοῦνται ὡραίως, ταῖς πλοκαμῖσι ταῖς συμφύτοις καὶ ταύτας ὑποδέουσαι. προήκει δὲ καὶ εἰς δύο πήχεις ἑκάστης τὸ μῆκος τριχός, ἐκ μιᾶς δὲ ῥίζης ὁμοῦ καὶ τριάκοντα θυσανηδὸν ἐκπεφύ‐
10κασι· ζῴων δὲ ἄρα τοῦτο ἁπάντων δειλότατον ἦν· ἐὰν δὲ ὑπό τινος ὀφθῇ καὶ αἴσθηται βλεπόμενον, ᾗ ποδῶν ἔχει φεύγει καὶ πρόεισι καὶ κέχρηται προθυμίᾳ μᾶλλον ἢ σκε‐ λῶν ὠκύτητι· καὶ διώκεται μὲν ὑπὸ ἱππέων καὶ κυνῶν ἀγαθῶν δραμεῖν· ἐὰν μέντοι συνίδῃ ὅτι ἄρα ἁλίσκεσθαι
15μέλλει, τὴν οὐρὰν ἀπέκρυψεν ἔν τινι δάσει, αὐτὸ δὲ ἀντι‐ πρόσωπον ἕστηκε, καὶ δοκεύει τοὺς θηρευτάς, καὶ ὑπο‐ θαῤῥεῖ πως, καὶ οἴεται μηκέτι φανῆναι περισπούδαστον, τῆς οὐρᾶς μὴ βλεπομένης· ἐκείνην γὰρ οἶδεν εἶναι τὸ κάλ‐ λος. κενὴν δὲ ἄρα ἴσχει τὴν ὑπὲρ τούτου φαντασίαν· βάλ‐
20λει γάρ τις αὐτὸ βέλει πεφαρμαγμένῳ, καὶ ἀποκτείνας ἀποκόψει τὴν οὐράν, τὸ ἆθλον τῆς ἄγρας· καὶ δείρας τὸ πᾶν σῶμα (ἀγαθὴ γὰρ καὶ ἡ δορά) ἀφῆκε τὸν νεκρόν⁝ Λέγεται καὶ ἑτέρα δημώδης περὶ αὐτοῦ παροιμία· Ὅλος φαινόμενος τὴν οὐρὰν ἀποκρύπτει.

14

.

72

 Πόᾳ λίθον ἐκβάλλει: ἐπὶ τῶν τἀναντία τοῖς ἐπι‐ βούλοις ποιούντων⁝ Ὁ γὰρ δρυοκολάπτης τὸ ζῷον, ἔχει μὲν ῥάμφος ἐπίκυρτον, κολάπτει δὲ ἄρα τούτῳ τὰς
δρῦς, καὶ ἐνταυθοῖ κοιλάνας τὸν τόπον, ὡς εἰς καλλιὰν621
5τοὺς νεοττοὺς ἐντίθησιν, οὐ δεηθεὶς καρφῶν καὶ τῆς ἐξ αὐτῶν πλοκῆς καὶ οἰκοδομίας οὐδέν. οὐκοῦν εἴτις λίθον ἐνθεὶς ἐπιφράξειε τούτῳ τὴν εἴσδυσιν, ὁ δὲ συμβαλὼν ἐπι‐ βουλὴν τὴν κατ’ αὐτοῦ, κομίζει πόαν ἐχθρὰν τῷ λίθῳ, καὶ κατ’ αὐτοῦ τίθησιν· ὁ δὲ οἷα βαρούμενος καὶ μὴ φέρων
10ἐξάλλεται, καὶ ἀνέῳγεν αὖθις τῷ προειρημένῳ ἡ φίλη ὑποδρομή.

14

73t

Τὸ π μετὰ τοῦ ρ.

14

.

73

 Πρεσβύτερος Κόδρου: ἐπὶ τῶν πάνυ παλαιῶν. ἀπὸ τοῦ βασιλεύσαντος Ἀθήνησι Κόδρου.

14

.

74

 Πράμνιον οἶνον ἔπιες: Ἀρίσταρχος ἐπιμελῶς τὸν ἡδὺν οἶνον πράμνιον ἔλεγε. τινὲς τὸν ὤνιον οἶνον, παρα‐ μόνιμον. τινὲς ἀπὸ ἀμπέλου πραμνίας ὀνομαζομένης· οἱ δὲ ἰδίως τὸν μέλανα· ἔνιοι τὸν πραΰνοντα τὸ μένος, ὃν
5καὶ φαρμακτίτην φασίν· ἕτεροι πράμνιον πέτραν εἶναι, ἀφ’ ἧς τὸν οἶνον εἶναι.

14

.

75

 Πρὶν ἢ πτίσαι τὰ ἄλευρα: καί· Πρὶν τοὺς ἰχθῦς ἑλεῖν, σὺ τὴν ἅλμην κυκᾷς: καί· Πρὶν ἐσφάχθαι δέρεις: ἐπὶ τῶν πρωθύστερόν τι ποιούντων.622

14

.

76

 Προδίκου σοφώτερος: οὗτος ἦν καὶ σοφὸς λίαν καὶ ἀκριβὴς δικαστὴς καὶ διαιτητής.

14

.

77

 Πρύμναν ἐκρούοντο: πρύμναν ἀνακρούεσθαί ἐστι τὸ κατ’ ὀλίγον ὑπαναχωρεῖν, μὴ στρέψαντας τὸ πλοῖον· ὁ γὰρ οὕτως ἀναχωρῶν ἐπὶ τὴν πρύμναν κωπηλατεῖ· τοῦτο δὲ ποιοῦσιν, ἵνα δείξωσι μὴ φανερῶς φεύγειν· ἵνα μὴ τὰ
5νῶτα δόντες τοῖς πολεμίοις τιτρώσκωνται.

14

.

78

 Πρωκτὸς λουτροῦ περιγίνεται: ἐπὶ τῶν ἀνωφε‐ λῶν καὶ εἰκῇ πραττομένων ἐλέγετο· οἱ γὰρ παχύπρωκτοι καὶ προγάστορες οὐ δύνανται ἑαυτοὺς ἀπονίψασθαι εὐπετῶς.

14

.

79

Προφάσεως οὐ δεῖ πρὸς φίλους.

14

.

80

 Πρόβατον μὲν ἀεὶ τὴν αὐτὴν φθέγγεται φω‐ νήν, ἄνθρωπος δὲ πολλὰς καὶ ποικίλας: ἐπὶ τῶν ἐναντία φθεγγομένων καὶ ἄνισα.623

14

.

81

 Προβατίου βίον λέγεις: ἐπὶ τῶν ἀπραγμόνων. τοῦτο γὰρ τὸ ζῷον ἁπλούστατον ὂν, τοῖς παρατυχοῦσι τρέ‐ φεται καὶ οὐ ζήτησιν τῆς τροφῆς ποιεῖται, ὥσπερ τὰ ἄλλα ζῷα· ὥστε ὁ τούτου βίος μαλακὸς καὶ φαῦλος ἐστί.

14

.

82

 Προσήκει τοῖς τέκνοις ἐντὸς θυρῶν λοιδορεῖ‐ σθαι: ἐπὶ τῶν τὰς οἰκείας αἰσχύνας μὴ ὁρώντων, ἀλλ’ ἑτέροις λοιδορουμένων. Ἱέρου γὰρ υἱὸν ἔχοντος, οὐ εὖ κε‐ χρημένον ἐφ’ ὥρᾳ τῷ σώματι, τὸν δὲ Κικέρωνα λοιδοροῦν‐
5τος εἰς μαλακίαν καὶ κίναιδον ἀποκαλοῦντος, εἶπε τοῦτο Κικέρων.

14

.

83

 Προμέρου κύνες: τοῦτον οἰκέτην ὄντα βασιλικὸν μισῆσαι καθ’ ὑπερβολὴν τῶν τραγῳδιῶν τὸν ποιητὴν Εὐ‐ ριπίδην ἐπαφεῖναί τε αὐτῷ κύνας ἀγρίους, οἳ τὸν Εὐρι‐ πίδην κατεθοινήσαντο.

14

.

84

 Πρόκριδος ἄκοντα: ἐπὶ τῶν πάντα νικώντων· τοῦ‐ τον γὰρ ἔχων ἡ Πρόκρις πάντα ἐνίκα.

14

.

85

Πρὸ τούτου σε ᾤμην κέρατα ἔχειν: ἐπὶ τῶν ἀν‐
δρίας ὑπόληψιν ἐχόντων.624

14

.

86

 Πρὸς κώρυκον γυμνάζεται: ἐπὶ τῶν διακενῆς μοχθούντων.

14

.

87

 Πρὸ τῆς νίκης τὸ ἐγκώμιον: ἐπὶ τῶν προλαμβα‐ νόντων τὰ πράγματα. ὁμοία τῇ, Ἅλμην τοι κυκᾷς πρὶν τοὺς ἰχθύας ἕλοις.

14

.

88

 Πρότερον χελώνη παραδραμεῖται δασύποδα: ἐπὶ τῶν ἀδυνάτων.

14

.

89

 Προβάτων οὐδὲν ὄφελος, ἐὰν ποιμὴν ἀπῇ: ἐπὶ τοῦ ἀναγκαίου.

14

.

90

Προφάσεως δεῖται μόνον ἡ πονηρία.

14

.

91

 Πράγματα ἐξ ἀπραξίας: ἐπὶ τῶν παρὰ δόξαν καὶ ἐλπίδα συμβαινόντων.

14

.

92

Πρὸς κενὸν ψάλλεις: ἐπὶ τῶν μάτην πονούντων.

14

.

93

 Πρίν κεν δύο ἐχῖνοι εἰς φιλίαν ἔλθητον· ὁ μὲν ἐκ πελάγους, ὁ δ’ ἐκ χερσαίου: ἐπὶ τοῦ ἀδυνά‐ του καὶ ἀνομοίου.

14

.

94

 Πρὸ τῆς γενειάδος διδάσκεις τοὺς γέροντας: ἡ μὲν παροιμία ἐπιδηλοτάτη· ἰστέον μέντοι γε, ὡς ὅτι κατὰ μὲν Σόλωνα τὸν Ἀθήναιον δέκα ἡλικίαι εἰσίν. οὕτω γὰρ ἀνέγραψεν ἐλεγεῖα ποιήσας τάδε·625
5Παῖς μὲν ἄνηβος ἐὼν ἔτι νήπιος ἕρκος ὀδόντων φύσας ἐκβάλλει πρῶτον ἐν ἕπτ’ ἔτεσι· τοὺς δ’ ἑτέρους ὅτε δὴ τελέσει θεὸς ἕπτ’ ἐνιαυτούς, ἥβης ἐκφαίνει σήματα γινομένης· τῇ τριτάτῃ δὲ γένεια ἀεξομένων ἐπὶ γυίων
10λαχνοῦται, χροιῆς ἄνθος ἀμειβομένης. τῇ δὲ τετάρτῃ παῖς τις ἐν ἑβδομάσιν ἄριστος ἰσχύν, ἧτ’ ἄνδρες σήματ’ ἔχους’ ἀρετᾶς. πέμπτῃ δ’ ὥρῃ ἄνδρα γάμου μεμνημένον εἶναι καὶ παίδων ζητεῖν ἐξοπίσω γενεήν.
15τῇ δ’ ἕκτῃ περὶ πάντα καταρτύνεται νόος ἀνδρός, οὐδ’ ἕρδειν ἔθ’ ὁμῶς ἔργ’ ἀπάλαμν’ ἐθέλει. ἑπτὰ δὲ νοῦν καὶ γλῶσσαν ἐν ἑβδομάσιν μετ’ ἀρίσταις,
ὀκτὼ δ’ ἀμφότερα τεσσαρακαίδεκ’ ἔτη· τῇ δ’ ἐνάτῃ ἔτι μὲν δύναται, μαλακώτερα δ’ αὐτοῦ626
20 πρὸς μεγάλην ἀρετὴν γλῶσσά τε καὶ σοφίη· τῇ δεκάτῃ δ’ εἴ τις τελέσας κατὰ μέτρον ἵκοιτο οὐκ ἂν ἄωρος ἐὼν μοῖραν ἔχει θανάτου. Οὕτω μὲν οὖν ὁ Σόλων· ὁ δ’ ἰατρὸς Ἱπποκράτης οὕτω φησίν· Ἐν ἀνθρώπου φύσει ἑπτά εἰσιν ὧραι, ἃς ἡλικίας
25καλέουσι· παιδίον, παῖς, μειράκιον, νεανίσκος, ἀνὴρ, πρεσ‐ βύτης, γέρων. καὶ παιδίον μέν ἐστιν ἄχρις ἑπτὰ ἐτῶν, ὀδόντων ἐκβολῆς· παῖς δ’ ἄχρι γονῆς ἐκφύσιος, ἐς τὰ δὶς ἑπτά· μειράκιον δὲ ἄχρι γενείου λαχνώσιος, ἐς τὰ τρὶς ἑπτά· νεανίσκος δ’ ἄχρις αὐξήσιος ὅλου τοῦ σώματος, εἰς
30τὰ τετράκις ἑπτά· ἀνὴρ δ’ ἄχρις ἑνὸς δεόντος πεντήκοντα, εἰς τὰ ἑπτάκις ἑπτά· πρεσβύτης δ’ ἄχρι πεντήκοντα ἕξ, εἰς τὰ ἑπτάκις ὀκτώ· τὸ δ’ ἐντεῦθεν, γέρων.

14

.

95

 Προβάλλοντες κυσὶν ἄρνας: ἐπὶ τῶν τοὺς ἀπρά‐ γμονας παραδιδόντων συκοφάνταις.

14

.

96

Πρίν κεν λύκος ὄϊν ποιμαίνῃ: ἐπὶ τοῦ ἀδυνάτου.627

14

.

97

Πρᾳότερος περιστερᾶς: ἐπὶ τῶν ἐπιεικῶν.

14

.

98

 Πρὸς Κᾶρα καρίζεις: ὡς καί· Πρὸς Κρῆτα κρη‐ τίζεις.

14

.

99

 Πρὸς σῆμα μητρυιᾶς κλαίει: ἐπὶ τοῦ ἀφροντίστου. ἢ προσποιουμένου.

14

.

100

 Πρὸς κέντρα λακτίζεις. Προφάσεως δεῖται μόνον ἡ παροιμία: ἐπὶ τῶν ἑαυτοὺς βλαπτόντων.

15

.

1

 Πρὸς λέοντα δορκάδες συνάπτουσι μάχας: ἐπὶ τῶν ἐριζόντων πρὸς κρείττονας.

15

2t

Τὸ π μετὰ τοῦ τ.

15

.

2

 Πτερυγίζεις: ἐπὶ τῶν ἐπηρμένων καὶ ἀνύσαι τι μὴ ἰσχυόντων· εἴληπται ἐκ μεταφορᾶς τῶν ἐπιβαλλομένων μὲν πέτεσθαι νεοσσῶν, μὴ δυναμένων δὲ καὶ εἰς γῆν πιπτόντων.

15

.

3

 Πτολεμαῒς δίκη: ἐπὶ τῶν ἀναβαλλομένων· πρεσβύ‐ της δὲ ἦν ἡ Πτολεμαΐς, ἄχρις οὗ ἀποθάνοι δίκας λέγουσα, καὶ ἀεὶ ὑπερτιθεμένη· διὰ τὸ μηδέποτε βούλεσθαι ἀπαλλα‐ γῆναι τοῦ δικάζεσθαι.

15

.

4

Πτωχότερος κιγγάλου: κίγγαλος πτηνὸν γυμνόν.

15

.

5

 Πτερὸν ἀετοῦ πτεροῖς ἄλλων μιγνύεις: ἐπὶ τῶν τὰ ἄμικτα μιγνυόντων⁝ Τὸν ἀετὸν οὐ μόνον παρ‐ όντα καὶ ζῶντα δέδοικε τὰ ὄρνεα καὶ καταπτήσσει φανέν‐ τος, ἀλλὰ καὶ τὰ πτερὰ ἐκείνου ἐάν τις τοῖς τῶν ἄλλων628
5συναναμίξῃ, τὰ μὲν τοῦ ἀετοῦ μένει ὁλόκληρα καὶ ἀνεπι‐ βούλευτα, τὰ δὲ ἕτερα κατασήπεται, τὴν πρὸς ἐκεῖνα κοι‐ νωνίαν οὐ φέροντα.

15

.

6

 Πτίσσε πτίσσε τὸν Ἀναξάρχου θύλακον· οὐ γὰρ πτίσσεις Ἀνάξαρχον: οὗτος συσχεθεὶς ὑπὸ Ἀρ‐ χελάου τοῦ τυράννου καὶ βληθεὶς ἐν ὅλμῳ, ἐπτίσσετο μοχλῷ ξυλίνῳ. πτίσσεσθαι δέ ἐστι τὸ δίκην πτισάνης τύπτε‐
5σθαι· ἔνθεν καὶ πτισάνη παρὰ τὸ πτίσσεσθαι. πτισσόμε‐ νος δὲ οὕτως ἔφη, αἰνιττόμενος οἷα φιλόσοφος δῆθεν, τοῦ σώματος μηδένα λόγον ποιεῖσθαι.

15

.

7

Πτωχοῦ φίλοι οὐδ’ οἱ γεννήτορες.

15

.

8

Πτωχοῦ πήρα οὐ πίμπλαται: ἐπὶ τῶν ἀπλήστων.

15

9t

Τὸ π μετὰ τοῦ υ.

15

.

9

 Πύθια καὶ Δήλια: ἐπὶ τῶν ταχέως ἀπολλυμένων. Φασὶ Πολυκράτην τὸν Σάμου τύραννον Πύθια καὶ Δήλια ποιήσαντα ἅμα ἐν Δήλῳ πέμψαι εἰς θεοῦ χρησόμενον, εἰ τὰ τῆς θυσίας ἄγει κατὰ τὸ ὡρισμένον· τὴν δὲ Πυθίαν629
5ἀνελεῖν· ταῦτά σοι καὶ Πύθια καὶ Δήλια, βουλομένη δηλοῦν, ὅτι ἔσχατα· μετ’ ὀλίγον γὰρ χρόνον αὐτὸν ἀπο‐ λέσθαι συνέβη. Ἐπίκουρος ἔν τινι τῶν πρὸς Ἰδομενέα ἐπιστολῶν ταῦτα φησί.

15

.

10

 Πυθίων ὕστερον ἧκες: ἐπὶ τῶν ὑστεριζόντων· τὰ δὲ Πύθια ἐτελεῖτο ἐν Δελφοῖς. Δελφοὶ δὲ λέγονται διὰ τὸ τὸν Δελφύνην δράκοντα ἐκεῖ ἀναιρεθῆναι, ὃν ἀπέκτεινεν ὁ Ἀπόλλων· διὰ δὲ τὸ σαπηθῆναι ἐκεῖ τὸν Δελφύνην λέγον‐
5ται οἱ Δελφοὶ καὶ Πυθώ· πύθω γὰρ τὸ σήπω· Πυθὼ οὖν καὶ Πύθια καὶ Πυθία.

15

.

11

 Πυθαγορικοὺς κυάμους μὴ ἔσθιε: ἀντὶ τοῦ μὴ ἀδίκει. οὗτοι γὰρ δι’ αἰνιγμάτων τὰ τῆς φιλοσοφίας ἐμάν‐
θανον δόγματα· παρεδίδοτο δὲ μετὰ τὰ ἄλλα καὶ τοῦτο τὸ αἴνιγμα· κυάμους μὴ ἐσθίειν· τουτέστι μὴ προ‐630
5διδόντας τὸ δίκαιον δωροδοκεῖσθαι χρήμασιν. οἱ γὰρ Ἀθή‐ νησι δικασταὶ τὸ παλαιὸν ἀντὶ ψήφων κυάμους ἐχρῶντο πρὸς κατάκρισιν ἐν τοῖς δικαστηρίοις. φασὶν οὖν ἐκ τῶν κυάμων τῶν ἐκ τοῦ δικαστηρίου μὴ δεῖν ἐσθίειν.

15

.

12

 Πυγμαῖα ἀκροθίνια κολοσσῷ ἐφαρμόζεις: ἐπὶ τῶν ἀνόμοια ποιούντων.

15

.

13

 Πυλωρὸς κακός: ἐπὶ τῶν μὴ καλῶς φυλασσόντων· Θυρικίων γὰρ ἐκ Δελφῶν παραγενόμενος, ἰδὼν τὸ Φιλίπ‐ που στρατόπεδον ἐν Ἰσθμῷ τὰ στενὰ κατειληφότας, κα‐ κούς, ἔφη, πυλωροὺς ὑμᾶς, ὦ Κορίνθιοι, ἡ Πελο‐
5πόνησος ἔχει.

15

.

14

 Πύθου Χελιδόνος: ἀντὶ τοῦ, ἐγκαίρως ποίει τὰ σαυτοῦ. ἀπό τινος Χελιδόνος θεολόγου καὶ τερατοσκόπου, περὶ τελῶν διειλεγμένου· ὡς Μνασέας ὁ Πατρεὺς ἐν τῷ Περίπλῳ. οἱ δὲ ὅτι θρηνητικὸν τὸ ζῷον· οἱ δὲ ὅτι τὸ ἔαρ
5προσημαίνει.

15

.

15

Πῦρ ἐπὶ πυρί: Κακὸν ἐπὶ κακῷ: ταύτης μέμνη‐
ται καὶ Πλάτων καὶ Λιβάνιος· πῦρ ἐπὶ πῦρ ἠσθόμην.631

15

.

16

 Πυῤῥάνδρου μηχάνημα: οὗτος ἐγένετο πονηρὸς καὶ συκοφάντης.

15

17t

Ἀρχὴ τοῦ ῥ στοιχείου. Τὸ ρ μετὰ τοῦ α.

15

.

17

 Ῥαδαμάνθυος ὅρκος: ἐπὶ τῶν ἐπὶ δικαιοσύνῃ μαρ‐ τυρουμένων. ὁ δὲ ὅρκος ἦν κατὰ χηνὸς ἢ κυνὸς ἢ πλατάνου ἢ κριοῦ ἤ τινος ἄλλου τοιούτου· οἷς ἦν μέγιστος ὅρκος ἅπαντι λόγῳ κύων, ἔπειτα χήν. τοιοῦτοι δὲ καὶ οἱ Σωκρά‐
5τους ὅρκοι.

15

.

18

 Ῥᾷον ἢ τὸ ὄρειον ὑπερέβησαν οἱ Βοιωτοί: ἐπὶ τῶν τοὺς ὅρους καὶ τὸ μέτρον ὑπερβαινόντων· ὄρειον γὰρ ὄρος ἐστὶ, εἰς ὃ οἱ ὅροι τῶν Βοιωτῶν ὡρίζοντο.

15

.

19

Ῥανὶς ἐνδελεχοῦσα κοιλαίνει πέτραν: ὅτι οἱ
ἐπιμόνως πρός τι σπουδάζοντες αὐτὸ καθορθῶσαι δυνή‐ σονται. διαφέρει δὲ ἐντελέχεια ἐνδελεχείας· ἐνδελέχεια μὲν γάρ ἐστιν ἡ συνέχεια· ἐντελέχεια δὲ ἡ τελειότης καὶ τὸ εἶδος632
5τοῦ ὑποκειμένου· τουτέστι, τὸ εἶδος τὸ ἐπιγινόμενον ἐκ τῆς τοιᾶσδε συνθέσεως τῶν στοιχείων τῆς ὕλης· ἤτοι τὸ ἀχώριστον εἶδος τοῦ σώματος. καὶ γὰρ ἐντελέχειά ἐστι τὸ εἶδος καὶ ἡ τελειότης τοῦ σώματος. λέγεται δὲ καὶ ἐντε‐ λέχεια τὸ κεχωρισμένον τοῦ σώματος, ὡς ὁ πλωτὴρ τοῦ
10πλοίου· ἥτις ἐντελέχεια ἔξωθέν τε οὖσα τάττει καὶ διακοσμεῖ καὶ τελειοῖ τὸ ὑποκείμενον. ὅταν οὖν ἐντελέχειαν λέγῃ τὴν ἄλογον καὶ φυσικὴν ψυχήν, τὸ ἀχώριστον εἶδος τῆς ἐντε‐ λεχείας λέγει· ὅταν δὲ τὴν λογικὴν ψυχὴν ἐντελέχειαν λέγῃ, τὸ κεχωρισμένον.

15

.

20

Ῥάκος πολυσχιδὲς ἐργασάμενος, ἔξωσον: του‐
τέστιν, ἀπόθου παλαιὰ πράγματα.633

15

.

21

 Ῥαχίας λαλίστερος: ἐπὶ τῶν ἀδολέσχων· ταῖς γὰρ ῥαχίαις συνεχῶς εἰσβάλλοντα τὰ κύματα ψόφον ἀποτελοῦσι.

15

22t

Τὸ ρ μετὰ τοῦ ε.

15

.

22

 Ῥεχθὲν δέ τε νήπιος ἔγνω: ἐπὶ τῶν ἀνοήτων. Ὁμήρου.

15

23t

Τὸ ρ μετὰ τοῦ η.

15

.

23

 Ῥήματα ἀντὶ ἀλφίτων: ἐπὶ τοῦ προιεμένου φω‐ νὰς μόνον.

15

.

24

 Ῥηγίνου δειλότερος: ἐπὶ τῶν καθ’ ὑπερβολὴν δει‐ λῶν. καί· Δειλότερος τοῦ παρακύπτοντος· Ξέναρ‐ χος γὰρ ὁ Σώφρονος ἐκωμῴδει τοὺς Ῥηγίνους ὡς δειλοὺς ὑπὸ Διονύσου τοῦ τυράννου πεισθείς.

15

25t

Τὸ ρ μετὰ τοῦ ο.

15

.

25

 Ῥοδίων χρησμός: ἐπὶ τῶν περιεργότερον πυνθανο‐ μένων. Ῥόδιοι γὰρ τῇ Λινδίᾳ Ἀθηνᾶ θύοντες καθ’ ἑκά‐ στην ἡμέραν ἐνδιετέλουν τῷ ναῷ εὐωχούμενοι· οὐκ ἦν δὲ αὐτοῖς ἔθος ἀμίδα εἰσφέρειν· συγκαταινέσαντος δὲ πάλιν
5ἀνεπυνθάνοντο, χαλκῆν ἢ ὀστρακίνην; ὁ δὲ ὀργισθεὶς ἀπε‐
φήνατο, μηδὲ ἑτέραν.634

15

.

26

 Ῥόδον ἀνεμώνῃ συγκρίνεις: ἐπὶ τῶν ἀνόμοια συμβαλλόντων καὶ συγκρινόντων.

15

.

27

 Ῥόδα μ’ εἴρηκας: ἀντὶ τοῦ, ἐμοὶ τὰ παρὰ σοῦ εἰρη‐ μένα ῥόδα ἐστί.

15

.

28

 Ῥόδον παρελθὼν μηκέτι ζήτει πάλιν: ἐπὶ τῶν κυδαινόντων τινάς, ἢ ἐπὶ τῶν μεταμελομένων περί τι καὶ μὴ δυναμένων τι ἀνύσαι.

15

.

29

 Ῥόδιοι τὴν θυσίαν: ἐπὶ τῶν ἐν ἱεροῖς βλασφη‐ μούντων.

15

30t

Τὸ ρ μετὰ τοῦ ω.

15

.

30

 Ῥωπικὸν ὤνιον: ἐπὶ τῶν εὐτελῶν πολοῦ πιπρα‐ σκομένων.

15

31t

Ἀρχὴ τοῦ ς στοιχείου. Τὸ ς μετὰ τοῦ α.

15

.

31

Σαλαμινία ναῦς: ἐπὶ τῶν ταχέων· δύο δὲ ἦσαν νῆες
παρὰ τοῖς Ἀθηναίοις καὶ ὑπηρέτιδες ταχυδρόμοι, ἡ Πάρα‐ λος καὶ ἡ Σαλαμινία· ὧν ἡ μὲν Σαλαμινία τοὺς ἐγκαλου‐ μένους εἰς κρίσιν ἦγεν· ἣν καὶ ἐπὶ Ἀλκιβιάδην φησὶ πεμ‐635
5φθῆναι Θουκυδίδης· ἡ δὲ Πάραλος τὰς θεωρίας ἐπῆγε, τουτέστι, τὰ εἰς θεωρίαν πεμπόμενα.

15

.

32

 Σαμίων ὁ δῆμος ὡς πολυγράμματος: ἤτοι μα‐ στιγίας. ἐπὶ τῶν περιδείλων· Ἀριστοφάνης Βαβυλωνίοις, ἐπισκώπτων τοὺς ἐστιγμένους. οἱ γὰρ Σάμιοι καταπονη‐ θέντες ὑπὸ τῶν τυράννων σπάνει τῶν πολιτευομένων ἐπέ‐
5γραψαν τοῖς δούλοις ἐκ πέντε στατήρων τὴν ἰσοπολιτείαν, ὡς Ἀριστοτέλης ἐν τῇ Σαμίων πολιτείᾳ. ἢ ὅτι παρὰ Σα‐ μίοις εὑρέθη πρώτοις τὰ εἴκοσι τέσσαρα γράμματα ὑπὸ Καλλιστράτου, ὡς Ἄνδρων ἐν Τρίποδι· τοὺς δὲ Ἀθηναίους ἔπεισε χρῆσθαι τοῖς τῶν Ἰώνων γράμμασιν Ἀρχίνου δι’
10Ἀθηναίου ἐπὶ ἄρχοντος Εὐκλείδου. τοὺς δὲ Βαβυλωνίους ἐδίδαξε διὰ Καλλιστράτου Ἀριστοφάνης ἔτεσι πρὸ τοῦ Εὐ‐ κλείδου καὶ Ἐπικλέους· περὶ δὲ τοῦ πείσαντος ἱστορεῖ Θεόπομπος. οἱ δὲ ὅτι Ἀθηναῖοι μὲν τοὺς ληφθέντας ἐν
πολέμῳ Σαμίους ἔστιζον γλευκισάμενοι. τῆς Σαμαίνης ἐστὶ636
15πλοῖον δίκροτον, ὑπὸ Πολυκράτους πρῶτον κατασκευασθὲν τοῦ Σαμίου τυράννου, ὡς Λυσίμαχος. τὸ δὲ πλάσμα Δού‐ ριδος. οἱ δὲ τὴν σάμαιναν νόμισμα εἶναι. τάττεται δὲ ἐπὶ τῶν δεδιότων τινὰς ἀνηκέστους κακῶν συμφοράς, παρόσον Ἀθηναῖοι τοὺς Σαμίους ἔστιξαν.

15

.

33

 Σαρδαναπάλου βίος: Καλλισθένης ἐν δευτέρᾳ τῶν Περσικῶν δύο φησὶ γεγονέναι Σαρδαναπάλους, ἕνα μὲν δραστήριον καὶ γενναῖον, ἄλλον δὲ μαλακόν· ἐν Νίνῳ δ’ ἐπὶ τοῦ μνήματος αὐτοῦ τοῦτ’ ἐπιγέγραπται· Σαρδανά‐
5παλος ὁ Ἀνακυνδαράξου παῖς Ταρσόν τε καὶ Ἀγχιάλην ἔδειμεν ἡμέρῃ μιῇ. σὺ δ’ ἔσθιε, πίνε, ὄχευε, ὡς τά γε ἄλλα οὐδὲ τούτου ἐστὶν ἄξια· τουτέστι, τοῦ τῶν δακτύλων ἐπικροτήματος· τὸ γὰρ ἐφεστὸς τῷ μνήματι ἄγαλμα ὑπὲρ τῆς κεφαλῆς ἔχον τὰς χεῖρας πεποίηται, ὥστ’ ἀνακροτεῖν
10τοῖς δακτύλοις. ταὐτὸν καὶ ἐν Ἀγχιάλῳ τῇ πρὸς Ταρσὸν ἐπιγέγραπται, ἥτις νῦν καλεῖται Ζεφύριον.

15

.

34

 Σάρωνος ναυτικώτερος: οὗτος ὁ Σάρων δαίμων ἦν ναυτικώτατος· ἐξ οὗ καὶ πέλαγος Σαρωνικὸν ἐπικέκλη‐ ται. ἔστι δὲ τῆς Παλαιστίνης· ᾧ πρόσκειται ἄλλαι τε πό‐
λεις πολλαὶ, καὶ Ἰόπη καὶ Λύδα.637

15

.

35

 Σαρδώνιος γέλως: ἐπὶ τῶν ἐπ’ ὀλέθρῳ τῷ σφῶν αὐτῶν γελώντων. Καδήμων μὲν διαδοθῆναι, ὅτι οἱ Σαρ‐ δῶνα κατοικοῦντες αἰχμαλώτων τοὺς καλλίστους καὶ πρεσ‐ βυτέρους ὑπὲρ ἑβδομήκοντα ἔτη τῷ Κρόνῳ ἔθυον γελῶν‐
5τας ἕνεκα τοῦ τὸ ἔπανδρον ἐμφῆναι, τουτέστιν ἀνδρεῖον. ἢ ὅτι σαρδώνιον βοτάνη ἐστὶ δηλητήριος, ἥτις ἅπαν τὸ σῶμα τοῦ φαγόντος αὐτὴν σπασμῷ ὑποβάλλει, ὡς καὶ τῶν χειλέων συσταλέντων γυμνοῦσθαι τοὺς ὀδόντας καὶ γέλωτος φαντασίαν παρέχειν τοῖς ὁρῶσιν· ὅθεν ἔνιοι ἐφ’
10ὕβρει ὀνομάζουσι τὸν Σαρδώνιον γέλωτα. ἔστι δὲ καὶ λίθος οὕτω καλούμενος.

15

.

36

 Σαυτὸν ἐπαινεῖς ὥσπερ Ἀστυδάμας ποτέ: Ἀστυδάμᾳ τῷ Μορσίμου εὐημερήσαντι ἐπὶ τραγῳδίας δι‐
δασκαλίᾳ Παρθενοπαίου δοθῆναι ὑπ’ Ἀθηναίων εἰκόνος ἀνάθεσιν ἐν θεάτρῳ. τὸν δὲ εἰς αὑτὸν ἐπίγραμμα ποιῆσαι638
5ἀλαζονικὸν τοῦτο· Εἴθ’ ἐγὼ ἐν κείνοις γενόμην, ἢ κεῖνοι ἅμ’
ἡμῖν, Οἳ γλώσσης τερπνῆς πρῶτα δοκοῦσι φέρειν· Ὡς ἐπ’ ἀληθείης ἐκρίθην ἀφεθεὶς παρά‐
10
μιλλος· Νῦν δὲ χρόνῳ προσέχους’, οἷς φθόνος οὐχ
ἕπεται. διὰ οὖν τὴν ὑπερβάλλουσαν ἀλαζονείαν παραιτήσασθαι τὴν ἐπιγραφήν. καὶ παροιμία παρὰ τοῖς κωμικοῖς ἐγένετο, ὡς
15παρὰ Φιλήμονι.

15

37t

Τὸ ς μετὰ τοῦ ε.

15

.

37

 Σελίνου στέφανος πένθιμος: τὸ γὰρ σέλινον πέν‐ θεσι προσήκει, ὡς ἔφη Δοῦρις ἐν τῷ Περὶ ἀγώνων.

15

.

38

 Σειρὴν μὲν φίλον ἀγγέλλει, ξεῖνον δὲ μέ‐ λισσα: σειρὴν δὲ ζῷόν ἐστι κηροποιόν, μελίσσῃ παραπλή‐ σιον. οἱ δὲ μέλη τινά, ὧν ὁ ἀκούσας οὐ ζήσεται· ἃ καὶ Σειρήνια καὶ Σειρῆναι λέγονται. οἱ δὲ μυθεύονται γυναῖ‐
5κάς τινας εὐφώνους γεγενῆσθαι, αἵτινες ἐν νησίῳ καθεζό‐ μεναι οὕτως ἔτερπον τοὺς παραπλέοντας διὰ τῆς εὐφωνίας, ὥστε κατέχειν ἐκεῖ μέχρι θανάτου· εἶχον δὲ ἀπὸ μέν του θώρακος εἶδος στρουθῶν· τὰ δὲ κάτω, γυναικῶν. οἱ δὲ
μηχανήματά τινα κατὰ γῆς μέλος ἄῤῥητον ἀναπέμποντα.639

15

.

39

 Σεισάχθειά σοι μηδέποτε γένοιτο: τοῦτ’ ἔλεγον οἱ Ἀθηναῖοι πρὸς τοὺς ὀφείλοντας καὶ οὔπω τὸ δάνειον ἀποδόντας· λέγεται δὲ σεισάχθεια χρεοκοπία δημοσίων καὶ ἰδιωτικῶν, ἣν ἡγήσατο Σόλων. εἴρηται δὲ παρόσον ἔθος ἦν
5Ἀθήνησι τοὺς ὀφείλοντας τῶν πενήτων σώματι ἐργάζεσθαι τοῖς χρήσταις· ἀποδόντας δὲ οἱονεὶ τὸ ἄχθος ἀποσείσασθαι, ὡς Φιλοχώρῳ δὲ δοκεῖ, ἀποψηφισθῆναι τὸ ἄχθος.

15

.

40

Σεῖος ἀνήρ: Λάκωνες φασίν, ὅταν ἀγασθῶσι τινός.

15

.

41

 Σεσέλλισαι κατ’ Αἰσχίνην: ἀντὶ τοῦ μάτην ἐπῆρ‐ σαι· ἀπ’ Αἰσχίνου τοῦ Σέλλου, ὃς ἦν κομπαστὴς καὶ ἀλα‐ ζὼν ἔν τε τῷ διαλέγεσθαι καὶ ἐν τῷ προσποιεῖσθαι πλου‐ τεῖν. Λυκόφρων δ’ ἀπέδωκε τὸ σελλίζεσθαι ἀντὶ τοῦ ψελ‐
5λίζεσθαι.

15

.

42

 Σὲ δ’ οἰωνίσατ’ ἄν τις ἰδών: ἐπὶ τῶν εἰδεχθῶν· παρόσον οἱ παλαιοὶ οἰωνίζοντο ἐκ τοῦ συναντῆσαι πρώτῳ ἐν τῇ ὁδῷ εἰδεχθεῖ ἢ εὐειδεῖ καὶ σκοτενδύτῃ ἢ λευχειμονοῦντι.

15

43t

Τὸ ς μετὰ τοῦ η.

15

.

43

Σήπινον γερόντιον: ἐπὶ τῶν ἀσθενῶν.640

15

.

44

 Σήψει καὶ πέτρην ὁ πολὺς χρόνος, οὐδὲ σίδη‐ ρον φείδεται· ἀλλὰ μιῇ πάντ’ ὀλέκει δρεπάνῃ: ἐξ ἐπιγράμματος.

15

45t

Τὸ ς μετὰ τοῦ ι.

15

.

45

 Σικελὸς ὀμφακίζεται: ἐπὶ τῶν διὰ μικρὰ ὑποπτευό‐ μενα κέρδη μεγάλως βλαπτομένων· δύναται δὲ καὶ ἐπὶ τῶν τὰ ὡραιότερα ἐκλεγομένων τάσσεσθαι.

15

.

46

Σίδηρον πλεῖν διδάσκει: ἐπὶ τῶν ἀδυνάτων.

15

.

47

Σικελὸς στρατιώτης: διότι ξένοις ἐχρῶντο ἀεί.

15

.

48

Σικελικὴ τράπεζα: ἐπὶ τῶν ἄγαν τρυφηλῶν.

15

.

49

 Σίλφιον Βάττου: ἐπὶ τῶν ἄγαν τιμωμένων· ἔστι βοτάνη πολύτιμος· ἡ δὲ αἰτία αὕτη· Βάττος, ὁ καὶ Ἀρι‐ στοτέλης, πόλιν ἐν Λιβύῃ Κυρήνην λεγομένην ἔκτισεν· οἱ δὲ Κυρηναῖοι βουλόμενοι ἀνταπόδοσιν τῆς εὐεργεσίας
5χαρίσασθαι τῷ βασιλεῖ ἐποίησαν δακτύλιον, ἐν ᾧ ἡ πόλις αὐτῶν προφέρει τῷ βασιλεῖ τὸ σίλφιον. καὶ τὸ φύλλον δὲ αὐτοῦ καὶ ὁ καρπὸς καὶ ὁ κλάδος καὶ ὁ ὀπὸς πολλῆς ἄξιος τιμῆς.

15

.

50

 Σινωπίζεις: ἀντὶ τοῦ ἀκολασταίνεις· τοῦτο πεποίη‐ ται παρὰ τὴν ἑταίραν Σινώπην· ἐκωμῳδεῖτο γὰρ ἐπὶ τῷ
κατασχημονῆσαι, καθάπερ Ἄλεξις.641

15

51t

Τὸ ς μετὰ τοῦ κ.

15

.

51

 Σκιὰ ἀντὶ τοῦ σώματος: ἐπὶ τῶν δοκούντων κρα‐ τεῖν τι, οὐδὲν δ’ ὅμως κρατούντων.

15

.

52

 Σκόπει μὴ τοὐμόν, ἀλλὰ καὶ τὸ σὸν φίλος: τοῦτ’ ἔφη Τεῦκρος Ἀγαμέμνονι· ὀνειδιζόμενος γὰρ ὑπ’ αὐτοῦ ὡς νόθος εἶναι τὸ γένος, ἀντωνείδιζε καὶ αὐτός, ὡς καὶ αὐτοῦ τὸ γένος τὸ πατρῷον ἔχοντος μαλακὸν ἀπὸ
5Κλεισθένους.

15

.

53

 Σκεδάσου κατάρα: ἐπὶ τῶν ἐπιτυχῶς καταρωμένων τισί. Σκέδασος γὰρ Λευκτραῖος ὢν εἶχε τρεῖς θυγατέρας· τινὲς δὲ τῶν Λακεδαιμονίων πάλαι παρ’ αὐταῖς ἐπιξενω‐ θέντες μίξει τὰς κόρας ἐνίβρυσαν· καὶ φοβηθέντες οἱ
5Λακεδαιμόνιοι, μή πως δημοσιεύσωσι τῷ οἰκείῳ πατρὶ τὴν ἀσέλγειαν, ἀναιροῦσιν αὐτάς· ἐπανελθὼν δὲ ἐν τῇ οἰκείᾳ πόλει τοῖς Λεύκτροις ὁ Σκέδασος καὶ μαθὼν τὸ γεγονὸς κατηράσατο πᾶσι Λακεδαιμονίοις, παρ’ αὐτὸν τὸν τάφον τῶν θυγατέρων αὐτοῦ ἀτυχῆσαι· διὸ καὶ ἡ ἀτυχία ἔφθασεν
10ἐν Λεύκτροις τοὺς Λακεδαιμονίους. οἱ γὰρ Λακεδαιμόνιοι ἐν τῷ Πελοπονησιακῷ πολέμῳ μετὰ τὸ κατὰ κράτος νικῆ‐ σαι τοὺς Ἀθηναίους ἠβουλήθησαν καὶ τοὺς ἰδίους συμ‐ μάχους πολεμῆσαι. καὶ ὁρμήσαντες κατὰ Θηβαίων, πρὶν
προσεγγύσαι τῇ πόλει, γενόμενοι ἐν Λεύκτροις· πόλις δὲ642
15αὕτη Θηβῶν· συμβαλόντες ἠτύχησαν, Ἐπαμινώνδου στρα‐ τηγοῦ Θηβαίων εὐδοκιμήσαντος· καὶ οὕτως ἀπέβη ἡ κατ‐ άρα τοῦ Σκεδάσου, καὶ γέγονε τὸ πάθος τοῖς Λακεδαιμο‐ νίοις ἐν Λεύκτροις, ἔνθα ἔφθειραν καὶ ἀπέκτειναν τὰς θυγατέρας αὐτοῦ.

15

.

54

 Σκυθῶν ἐρημία: παρόσον οὐκ εἰσὶ γῆς ἐγκρατεῖς, ἀλλ’ ἀεὶ φεύγουσι τὴν οἰκείαν.

15

.

55

 Σκορπίοις ὀκτάπουν ἀντεγείρεις: οἷον ἱκανὸν ἀμύνασθαι εἰς πληγὴν παροξύνεις.

15

.

56

 Σκάνδιξ: λάχανον ἄγριον· διὸ καὶ σκανδοπώλης ὁ Εὐριπίδ’ ἧς.

15

57t

Τὸ ς μετὰ τοῦ μ.

15

.

57

 Σμικρῷ ποδὶ μεγάλα περιτίθης ὑποδήματα: λέγεται ἐπὶ τῶν ῥητόρων μᾶλλον τῶν τὰ μικρὰ αὐξανόντων.

15

58t

Τὸ ς μετὰ τοῦ ο.

15

.

58

Σοφοὶ τύραννοι τῶν σοφῶν συνουσίᾳ.

15

.

59

 Σοὶ μὲν κακῶς λέγειν, ἐμοὶ δὲ κακῶς ποιεῖν: Κλεομένους πρὸς τοὺς τῶν Ἀργείων λοιδοροῦντας αὐτὸν
ὡς ἐπίορκον καὶ ἀσεβῆ.643

15

60t

Τὸ ς μετὰ τοῦ π.

15

.

60

 Σπάνιον εἴσαγε σὸν πόδα πρὸς σὸν φίλον, ἵνα μὴ πλησθείς σου μισήσῃ σε.

15

.

61

 Σπερμολόγος ὢν οὐ λανθάνεις: λέγεται ἐπὶ τῶν εὐτελῶν καὶ εὐκαταφρονήτων ἀνθρώπων· καὶ ἴσως ἀπὸ τῶν ἀλλοτρίων διαζώντων· ἔστι τι μικρὸν ὀρνιθάριον κολοιῶδες σπερμολόγος ὠνομασμένον· ἔοικε δὲ ἀπὸ τοῦ τὰ σπέρματα
5ἀναλέγειν· οὗ μνημονεύει καὶ Ἀριστοφάνης ἐν Ὄρνισιν· ἐντεῦθεν οὖν ἡ παροιμία.

15

62t

Τὸ ς μετὰ τοῦ τ.

15

.

62

Στελαγμὸς οἴνου μυρίοις χοεῦσιν ὕδατος οὐ
μίγνυται: ἐπὶ τῶν διαλυομένων καὶ μεταβαλλομένων.644

15

.

63

Στρατηγοῦ παρόντος πᾶσα ἀρχὴ παυσάσθω.

15

.

64

Στύππινον γερόντιον: ἤτοι ἀσθενές.

15

.

65

Στέαρ γαλῇ: ἐπὶ τῶν οἷς χαίρουσι ταῦτα λαμβανόντων.

15

66t

Τὸ ς μετὰ τοῦ υ.

15

.

66

 Συνεκποτέον ἐστί σοι καὶ τὴν τρύγα: ἐπὶ τοῦ ἀρξαμένου τινὸς πράγματος, εἶτα ὀλιγωρήσαντος.

15

.

67

 Σὺ δὲ τὸν γηγενέταν ἄργυρον αἰτεῖς: λέγεται κατὰ φιλαργύρων.

15

.

68

 Σὺν τῷ κυνὶ καὶ τὸν ἱμάντα: ἐπὶ τῶν πάντα ἀπολωλεκότων.

15

.

69

 Σῦκον αἰτεῖς: ἐπὶ τῶν κολακευόντων· Ἀθηναῖοι γὰρ ἐκολάκευον τοὺς γεωργούς· οἱ δὲ πρὸς τούτους ἔλεγον ταῦτα.

15

.

70

Συρακουσίων τράπεζα: ἡ πολυτελής· ἐδόκουν γὰρ
οἱ Συρακούσιοι ἁβροδίαιτοι εἶναι μᾶλλον πάντων.645

15

.

71

 Σύροι πρὸς Φοίνικας: ἑκάτερα τὰ ἔθνη διαβέβλη‐ ται ὡς πανοῦργα· ἢ ὅτι ἑκάστοτε δι’ ἔχθρας ἀλλήλοις ὄντα οὐδέποτε πιστῶς διαλλάττεται.

15

.

72

 Σύλλου φιλία καὶ Μετέλλου τοῦ Πίου: ἐπὶ φί‐ λων ἀκραιφνῶς καὶ ἀδόλως φιλούντων ἀλλήλους. Σύλλας γὰρ ὁ εὐτυχὴς ἀναγορευθεὶς τῶν μεγίστων εὐτυχιῶν ἐποι‐ εῖτο δύο, τὴν Πίου Μετέλλου φιλίαν καὶ τὸ μὴ κατα‐
5σκάψαι τὰς Ἀθήνας, ἀλλὰ φείσασθαι τῆς πόλεως.

15

.

73

 Συρβηνέων μύστης: ἀντὶ τοῦ ταραχώδης· ἀπὸ τῶν αὐλούντων μετὰ θορύβων· διὰ τὸ τὰς αὐλοθήκας καὶ φα‐ ρέτρας κενὰς εἶναι. καὶ, Συρβηνέων χορός, ὁ τεταραγ‐ μένος καὶ συώδης· ἀπὸ τῶν τοῖς ὑσὶν ἐπιφωνουμένων.

15

.

74

 Σὺ ἐν σεαυτῷ τὰ φάρμακα ἔχεις: ἐπὶ τῶν δι’ ὥραν ἐπισπωμένων τοὺς ἄνδρας ἐφ’ ἑαυτάς. λέγεται καὶ ἐπὶ τῶν ἄλλων ἀρετῶν· Φίλιππος γὰρ ἤρα Θεσσαλῆς γυ‐ ναικὸς αἰτίαν ἐχούσης καταφαρμακεύειν αὐτόν· ἐσπούδασεν
5οὖν ἡ Ὀλυμπιὰς λαβεῖν αὐτὴν ἄνθρωπον ὑποχείριον· ὡς δὲ εἰς ὄψιν ἐλθοῦσα τό τε εἶδος εὐπρεπὲς ἐφάνη καὶ διη‐ λέχθη πρὸς αὐτὸν οὐκ ἀγεννῶς οὐδ’ ἀσυνέτως, χαιρέτω‐ σαν, εἶπεν ἡ Ὀλυμπίας, αἱ διαβολαί· σὺ γὰρ ἐν σεαυτῇ τὰ φάρμακα ἔχεις.

15

.

75

Συστομώτερος σκάφης: τάσσεται ἐπὶ τῶν διὰ τὸ
ἀγεννὲς σιωπώντων, ἀπὸ τοῦ τοὺς μετοίκους Ἀθήνησιν ἐν ταῖς δημοτελέσι πομπαῖς σκάφας φέροντας πομπεύειν· καὶ ὁπότε δὲ ἐβούλοντο μέτοικον δηλῶσαι, ἢ σκάφην ἔλεγον ἢ646
5σκαφηφόρον. διὰ δὲ τὸ ἀπαῤῥησίαστον εἶναι, συστομώτερον ποιήσειν ἀπειλεῖν σκάφης.

15

.

76

 Σύντομος ἡ πονηρία, βραδεῖα ἡ ἀρετή: παρό‐ σον τὰ μὲν καλὰ δυσχερῆ, τὰ δὲ κακὰ πρόχειρα.

15

.

77

 Συβαρῖται διὰ πλατείας: ἐπὶ τῶν σοβαρῶς πο‐ ρευομένων.

15

.

78

 Συνῆλθον Ἀτταβὰς καὶ Νουμήνιος: ἐπὶ δύο κλεπτῶν τοῦτο.

15

.

79

 Σὺν Ἀθηνᾷ καὶ χεῖρας κίνει: χρησμόν τις ἔλαβε, τὴν χεῖρα προσφέροντα θεὸν καλεῖν.

15

.

80

 Συγκρητισμὸν ἔχεις: εἴρηται ἐπὶ τῶν δι’ ἀνάγκην συμμάχων γινομένων ἀλλήλοις· οἱ Κρῆτες γὰρ καθ’ ἑαυ‐ τοὺς στασιάζοντες ὅτε στρατὸν ξενικὸν ἑώρων ἐπιστρατεύ‐ οντα τῇ ἑαυτῶν πατρίδι, συμμαχίαν καὶ ὁμαιχμίαν ἠσπά‐
5ζοντο· ὅπερ συγκρητισμὸς ἐκλήθη.647

15

.

81

 Συκίνη ἐπικουρία: ἀντὶ τοῦ ἀσθενὴς καὶ ἀνωφελής· ἀπὸ μεταφορᾶς τῆς συκῆς· ἡ γὰρ συκῆ χαῦνον φυτόν ἐστι
καὶ ἀνωφελῆ ξύλα ποιεῖ.648

15

.

82

Σύμβουλός ἐστιν ὁ χρόνος τῶν πραγμάτων.

15

.

83

 Συγγνώμη πρωτοπείρῳ: ἐπὶ τῶν ἐν τοῖς πρώτοις ἁμαρτανόντων.

15

84t

Τὸ ς μετὰ τοῦ φ.

15

.

84

 Σφάκελός σοι: ὁ διὰ τοῦ μέσου τῶν δακτύλων τῆς χειρὸς γενόμενος χλευασμός· σφάκελον δ’ ἔνιοι λέγουσι τὴν σῆψιν τῶν ὀστέων.

15

.

85

 Σφενδόνη Γύγου: ὁμοία τῇ· Κυνῆ Ἄϊδος. ἐπὶ τῶν ἀφανῆ τινα καὶ ἀπόκρυφα ποιούντων. Πλάτων ὁ φι‐ λόσοφος ἐν ταῖς πολιτείαις εἰσφέρει τὸν μῦθον τοῦτον οὕτω λέγων· ὅτι Γύγης ἦν τις ποιμὴν περὶ τὴν Λυδίαν·
5οὗτος ποιμαίνων ἔν τινι ὄρει τὰ πρόβατα περιέτυχε σπη‐ λαίῳ τινί· καὶ εἰσελθὼν ἐν αὐτῷ εὗρεν ἵππον χαλκοῦν καὶ ἔνδον τοῦ χαλκοῦ ἵππου νεκρὸν ἄνθρωπον καὶ δακτύλιον· οὗ δακτυλίου ἡ κεφαλὴ στρεπτὴ ἦν καὶ ἐστρέφετο, ἣν κα‐ λοῦσι σφενδόνην. ἔλαβεν οὖν ὁ Γύγης τὸν δακτύλιον καὶ649
10ἐξῆλθε. καὶ ἡνίκα μὲν ἦν ἐν τῇ τάξει ὁ δακτύλιος, ἑωρᾶτο ὑπὸ πάντων, ἡνίκα δὲ τὴν σφενδόνην τοῦ δακτυλίου ἔστρε‐ φεν, ἀφανὴς ἐγίνετο πᾶσιν. Ὁ οὖν Πλάτων εἰσφέρει τὸν μῦθον τοῦτον, ὅτι φησίν, ὁ δίκαιος ἀνήρ, κἂν τοῦ Γύ‐ γου λάβῃ δακτύλιον, ἵνα μὴ ὁρᾶται ὑπό τινος, οὐδ’ οὕτως
15ὤφειλεν ἀδικεῖν· δεῖ γὰρ τὸ καλὸν δι’ αὐτὸ τὸ ἀγαθὸν ἐπι‐
τηδεύειν καὶ μὴ δι’ ἄλλον τινὰ τρόπον.650

15

86t

Τὸ ς μετὰ τοῦ χ.

15

.

86

 Σχοῖνον διατρώγειν: ἐπὶ τῶν καλλοπιζόντων ἑαυ‐ τούς· οἱ γὰρ τοιοῦτοι εἰώθασι σχοῖνον διατρώγειν ἕνεκα τοῦ λευκοὺς ὀδόντας ἔχειν· παρὸ καὶ τοὺς τοιούτους σχοι‐ νοτρώκτας ἐκάλουν.

15

87t

Τὸ ς μετὰ τοῦ ω.

15

.

87

Σώματος κάλλος ζωῶδες, ἢν μὴ νοῦς ὑπείη:
ἀπόφθεγμα Δημοκράτους.651

15

88t

Ἀρχὴ τοῦ τ στοιχείου. Τὸ τ μετὰ τοῦ α.

15

.

88

 Τάδ’ ἐκ τρίποδος: τίθεται ἐπὶ τῶν πάνυ ἀληθῶν. Ἀριστοκλείᾳ γὰρ τῇ Πυθίᾳ γενομένῃ μιχθῆναι Πυθαγό‐ ραν τὸν ἀδελφὸν καὶ τῶν ὑπ’ αὐτῆς μαντευομένων παρα‐ σημειοῦσθαι ὡς ἐκ τρίποδος.

15

.

89

 Τὰ Νικησίου δρᾷ: ἐπὶ τῶν μαλακῶν· τοιοῦτος γὰρ ὁ Νικησίας ἦν.

15

.

90

 Ταῦρος ὑπερκύψας τὸ Ταΰγετον ἀπὸ τοῦ Εὐ‐ ρώτα ἔπιεν: ἐπὶ τῶν ἀδυνάτων· Γεράδας γάρ τις Σπαρ‐ τιάτης ἐρωτηθεὶς ὑπὸ ξένου τινός, εἰ πάσχουσι παρ’ αὐ‐ τοῖς οἱ μοιχοί, εἶπεν, ὦ ξεῖνε, οὐδεὶς γίνεται μοιχὸς παρ’
5ἡμῖν. ἐκείνου δὲ ὑπολαβόντος, ἐὰν οὖν γένηται, ταῦρον, ἔφη ὁ Γεράδας, ἐκτίνει μέγαν, ὃς ὑπερκύψας τὸ Ταΰγε‐
τον ἀπὸ τοῦ Εὐρώτα πίεται· θαυμάσαντος δ’ ἐκείνου καὶ φήσαντος· πῶς δ’ ἂν γένοιτο βοῦς τηλικοῦτος; γελάσας ὁ Γεράδας, πῶς δ’ ἂν, ἔφη, ἐν Σπάρτῃ μοιχὸς γένοιτο;652

15

.

91

 Τάδε Μῆδος οὐ φυλάξει: κατὰ τὴν τοῦ Ξέρξου ἔφοδον τοὺς Ἕλληνας ἀπειρηκότας τὰ ἑαυτῶν ἀναλίσκειν καὶ δαπανᾷν, ἐπιλέγοντας, Τάδε Μῆδος οὐ φυλάξει.

15

.

92

 Τὰν χεῖρα ποτιφέροντα τὰν τύχαν καλεῖν: ὡς δέον ἐπικαλεῖσθαι τοὺς θεοὺς μετὰ τοῦ ἐγχειρεῖν τι καὶ πράττειν, ἄλλως δὲ μή.

15

.

93

 Τὰς μὲν κόρας ἄνδρας εὑρεῖν δεῖ, τὰς δὲ γυ‐ ναῖκας σώζειν τοὺς ἔχοντας: Λάκων τοῦτ’ ἔφη ἐρω‐ τηθείς· διὰ τί τὰς μὲν κόρας ἀκαλύπτους, τὰς δὲ γυναῖ‐ κας ἐγκεκαλυμμένας εἰς τοὐμφανὲς ἄγουσιν.

15

.

94

 Ταινάριον κακόν: ἀντὶ τοῦ μέγα καὶ παράνομον εἰς ἱκέτας· οἱ γὰρ Λακεδαιμόνιοι καταφυγόντας τοὺς Εἵ‐ λωτας εἰς τὸ Ταίναρον ἀπέκτειναν.

15

.

95

Τἀπὶ κοσκίνῳ: λεγόμενόν τι, οἷον τἀληθῆ πάντα.653

15

.

96

 Ταμίας ἀγαθός: ἐπὶ τῶν ἀκριβῶς φυλαττόντων τά τε ἴδια τά τε δημόσια· ταμίαι δὲ ἦσαν ἄρχοντες ἐν Ἀθή‐ ναις κληρωτοὶ ἀπὸ τῶν πεντακοσιομεδίμνων, οἳ τὰ ἐν τῷ ἱερῷ τῆς Ἀθηνᾶς ἐν ἀκροπόλει χρήματα ἱερά τε καὶ δημό‐
5σια ἐφύλαττον, ἀλλὰ καὶ αὐτὸ τὸ ἄγαλμα τῆς Ἀθηνᾶς·
ἦσαν δὲ καὶ ἄλλοι ταμίαι ἄρχοντες χειροτονητοὶ ἐπὶ τὰς ἱερὰς καὶ δημοσίας τριήρεις, ὁ μὲν ἐπὶ τὴν πάραλον, ὁ δὲ ἐπὶ τὴν τοῦ Ἄμμωνος.654

15

.

97

 Τὰ ἐκ πρῴρας καὶ τὰ ἐκ πρύμνης ἀπόλλυται: ἐπὶ τῶν πανολεθρίᾳ φθειρομένων.

15

.

98

 Τὰ μὲν ἐξ ἀρχῆς οὐ μέμνημαι, τὰ δὲ μέσα οὐ συνίημι, τὰ δ’ ἐπὶ πᾶσιν οὐ δοκιμάζω: ἐπὶ τῶν πολλὰ λεγόντων καὶ πάντα οὐδενὸς ἄξια· ὁμοία τῇ, Τὰ μὲν πρῶτα ἐπιλελάθαμες, τὰ δὲ ὕστερα οὐ συνή‐
5καμες διὰ τὸ τὰ πρῶτα ἐπιλελᾶσθαι.

15

.

99

 Τὰ μέροπος δρᾷς: ἐπὶ τῶν τἀναντία πάντων ἢ δρώντων, ἢ λεγόντων⁝ Ὁ γὰρ μέροψ τὸ ὄρνεον ἔμπα‐ λιν, φασί, τοῖς ἄλλοις ἅπασι πέταται· τὰ μὲν γὰρ εἰς τοὔμπροσθεν ἵεται καὶ κατ’ ὀφθαλμούς, ὁ δὲ εἰς τοὐπίσω⁝
5Λέγεται καὶ τοῦτο περὶ αὐτοῦ· ὅτι οὐκ ἀναμένει γηρά‐ σαντας ἐκτρέφειν τοὺς πατέρας, ἀλλ’ ἅμα τῷ φῦσαι τὰ ὠκύπτερα τοῦτο ἐργάζεται.

15

.

100

 Τὰ ἀπὸ Τναννάκου ταῦτα: ἐπὶ τῶν ἐπὶ παλαιό‐ τητι θαυμαζομένων. Τνάννακος γὰρ Φρυγῶν βασιλεὺς
πρὸ τῶν Δευκαλίωνος χρόνων.655

16

.

1

 Ταντάλου κῆπον τρυγᾷς: ἐπὶ τῶν μάταια ποι‐ ούντων· παρόσον σκιὰ καὶ ὀνείρατα αἱ ἡδοναὶ πᾶσαι.

16

.

2

 Τάδ’ οὐ παρὰ τοῖσι Κενταύροισι: λεγόμενόν τι ἦν· Τηλεκλείδῃ τισὶ τῶν δυναστῶν.

16

.

3

 Τἄλλα καὶ φιλώμεθα: καὶ τοῦτο λεγόμενον τί· οἷον, τἄλλα καὶ φίλοι ὦμεν. κατὰ τοῦτο δ’, οὔ φημι οὐδὲ συναινῶ.

16

.

4

 Τὰ ἐξ ἁμαξῶν: ἐπὶ τῶν ἀπερικαλύπτως σκωπτόντων· Ἀθήνησι γὰρ ἐν τῇ τῶν Χοῶν ἑορτῇ, οἱ κωμάζοντες ἐπὶ τῶν ἁμαξῶν τοὺς ἀπαντῶντας ἔσκωπτόν τε καὶ ἐλοιδό‐
ρουν· τὸ δ’ αὐτὸ καὶ τοῖς Ληναίοις ὕστερον ἐποίουν.656

16

.

5

 Ταὐτόν ἐστι χιλίων προβάτων κρατήσαντα πεντήκοντα λύκοις μάχεσθαι: ὅτι δεῖ κρατήσαντα μὴ αὖθις κινδυνεύειν.

16

.

6

 Τὰ ἐν χερσὶ κρατούμενα μείζονά ἐστι τῶν προσδοκωμένων.

16

.

7

Τὰ ἐν ποσὶ οὐκ οἶδεν: ἐπὶ τῶν ἀμαθῶν.

16

.

8

 Τὰ Μαγνήτων κακά: ἐπὶ τῶν μεγίστων καὶ ἀλγει‐ νοτάτων κακῶν· παρόσον οὗτοι ἀσεβήσαντες εἰς θεοὺς με‐ γάλων κακῶν ἐπειράθησαν.

16

.

9

 Ταντάλειοι τιμωρίαι: ἐπὶ τῶν ἀγαθὰ μὲν ἐπιτυ‐ χόντων, μὴ συγχωρουμένων δὲ ἀπολαύειν αὐτῶν. φασὶ γὰρ τοῦ Ταντάλου ἔμπροσθεν εἶναι παντοδαπὰ δένδρα· καὶ ἡνίκα ἂν τὴν χεῖρα ἐκτείνῃ λαβεῖν τι τῶν δένδρων, ἐκκλί‐
5νουσιν ἀπ’ αὐτοῦ· ἢ ὅτι πηγὴ πλήρης ὕδατός ἐστι καὶ ὑπὲρ κεφαλῆς λίθος μεγάλη κρέμαται· καὶ ἡνίκα ἂν κύψῃ τοῦ πιεῖν, πίπτει ἡ πέτρα καὶ οὐκ ἐᾷ αὐτὸν πιεῖν. καὶ
τοῦτο ἀϊδίως.657

16

.

10

Τὰ σῦκα σῦκα λέγω, καὶ τὴν κάρδοπον: ἐπὶ
τῶν τὰ ἀληθῆ λεγόντων ἀνεπιφθόνως.658

16

.

11

 Τὰ πρῶτ’ ἀρίστους παῖδας Αἴγιν’ ἐκτρέφει: ἐν ἀκμῇ γὰρ μεταβάλλουσιν ἐπὶ τὸ χεῖρον οἱ Αἰγινῆται ἀπὸ Ἀχιλλέως, Πατρόκλου, Αἴαντος, Νεοπτολέμου.

16

.

12

 Τὰ πέρυσι ἀεὶ βελτίω: ἐπὶ τῶν κατόπιν ἐν ταῖς χερσὶ γινομένων· ταπεινούμενοι γὰρ οἱ Ἀθηναῖοι κατὰ τὰ Μακεδονικὰ ἐπεφώνουν τὸ τοιοῦτον.

16

.

13

 Τὰ τῶν φόρων κρέττω: Ὑπερίδης ἐν τῷ κατὰ Εὐθη‐ νογένους δευτέρῳ· παροιμία λεγομένη· πλείω δὲ φερόμενοι ὧν ἠδίκησαν.659

16

.

14

 Τὰ Σαμίων ὑποπτεύεις: αὕτη λέγεται ἐπὶ τῶν δεδιότων τινὰς ἀνηκέστους αἰκισμοὺς παθεῖν, ἕνεκα προδο‐ σίας· παρῆλθε δὲ ἀπὸ τῶν γινομένων ὑπὸ Ἀθηναίων εἰς Σαμίους αἰκισμῶν· ἑλόντες γὰρ αὐτοὺς οἱ Ἀθηναῖοι τοὺς
5μὲν ἀπέκτειναν, τοὺς δὲ ἔστιξαν τῇ καλουμένῃ σάμῃ, ἥ ἐστιν εἶδος πάθους Σαμιακοῦ· ἀνθ’ ὧν καὶ οἱ Σάμιοι τοὺς ἁλόντας μετὰ ταῦτα Ἀθηναίων ἔστιξαν.

16

.

15

 Ταρτησία μύραινα: ἐπ’ εὐμεγέθους· ὡς ἐκεῖ γενο‐ μένων μεγίστων.

16

.

16

 Τὰ Ταντάλου τάλαντα: πλούσιος ὁ Φρὺξ Τάντα‐ λος διαβεβόητο, Πλουτοῦς καὶ Διὸς λεγόμενος· κέχρηται δὲ τῇ παροιμίᾳ καὶ Ἀνακρέων ἐν τρίτῃ· γέγονε δὲ παρὰ τὸ ὄνομα τάλαντα· ὡς καὶ παρὰ τῷ κωμικῷ εἴρηται, Ταν‐
5τάλου τάλαντα ταλαντίζεται.660

16

.

17

 Τὰς δεσποίνας αἱ κύνες μιμούμεναι: λέγεται ὁπόταν καὶ οἱ ὑποχείριοι τοῖς ἄρχουσιν ἐπὶ κακῷ συμφωνῶσι.

16

.

18

 Τὰς ἐν ᾅδου τριακάδας: τιμᾶται ἡ τριακὰς ἐν ᾅδου διὰ τὴν Ἑκάτην· καὶ γὰρ Ἀθηνᾶ καὶ Ἄρτεμις καὶ Ἑκάτη ἓν εἶναι δοκοῦσι.

16

.

19

 Τὰ γὰρ Γαδείρων οὐ περατά: ἐπὶ τῶν ποῤῥω‐ τάτω καὶ ἀδυνάτων· τὰ δὲ Γάδειρά ἐστιν ἔξω τῆς καθ’ ἡμᾶς θαλάσσης περὶ τὸν ὠκεανόν, ὃν Ἄδρων ὁ Ἁλικαρνα‐ σεύς φησι γήμαντα Πομφολύγην καὶ Παρθενόπην, ἐκ μὲν
5Παρθενόπης σχεῖν Εὐρώπην, ἐκ δὲ Πομφολύγης Ἀσίαν
καὶ Λιβύην· ὅθεν ὠνομάσθαι τὰς ἠπείρους.661

16

.

20

 Τὰ τρία εἰς τὸν θάνατον: ὅτι ὁ μαντευόμενος ἐν Δελφοῖς σεσημασμένους ἐλάμβανε τοὺς χρησμούς, καὶ προ‐ είρητο αὐτῷ, εἰ λύσει, ζημία τῶν τριῶν. ἢ γὰρ τῶν ὀφθαλ‐ μῶν αὐτὸν ἔδει στερηθῆναι, ἢ τῆς χειρὸς ἢ τῆς γλώττης.
5ἄλλοι δὲ φασίν· ἐπὶ τῶν κατακρινομένων τῷ θανάτῳ προσ‐ εφέρετο τὰ τρία ταῦτα· ξίφος, βρόχος, κώνειον.

16

.

21

 Ταχυβάμονας ὅρκους: Ἀρίσταρχος κατὰ ἀντίφρα‐ σιν ἀκούει, ἀντὶ τοῦ βραδεῖς. βέλτιον δὲ τοὺς ἐν ἑτέρῳ τινὶ γενομένους νοεῖν· ἀβλαβεῖς γὰρ οἱ ἐπιορκήσαντες· ὅθεν
καὶ παροιμία, Ἀφροδίσιος ὅρκος οὐκ ἐμποίνιμος.662

16

.

22

 Ταυροπόλας Ἀρτέμιδος ταχύτερος: ὡς γὰρ ταῦρος περίεισι πάντα· οὕτως Ἀπολλόδωρος. Ἴστρος δέ, ὅτι τὸν ὑπὸ Ποσειδῶνος ἐπιπεμφθέντα Ἱππολύτῳ ταῦρον ἔκτεινε· καὶ ἡ Ἀθηνᾶ δὲ ταυροπόλος ἐν Ἄνδρῳ. ὁ γὰρ
5Ἄνιος δοὺς ταῦρον τοῖς Ἀτρείδαις, ἐκέλευσεν, ὅπου ἂν ἐκ τῆς νεὼς ἅληται ἱδρύσασθαι Ἀθηνᾶν· οὕτως εὐπλοήσειν. ὁ δ’ ἐν Ἄνδρῳ ἐξήλατο.

16

23t

Τὸ τ μετὰ τοῦ ε.

16

.

23

 Τελενίκου πενέστερος: ὅθεν καὶ τὸ κενῶσαι τελε‐ νικῆσαι λέγουσιν οἱ Σερίφιοι ἀπὸ τούτου, ὡς τὸ εἰκός, πέ‐ νητος παντελῶς· λέγεται καὶ Τελενίκιος ἠχὼ μεταφορι‐ κῶς. ἀπὸ τῶν ἀγγείων τῶν μὴ ἐχόντων ἔνδον τι.

16

.

24

 Τελμισσεῖς οἰκοῦσιν ἐν Καρίᾳ: ἀντὶ τοῦ δοῦλοι παροικοῦσι δούλοις καὶ πένησι πένητες· ἀπέχοντες στάδιον Ἁλικαρνάσου, ὡς Πολέμων. Τελμισσὸς δὲ πόλις ἐν Λυ‐
κίᾳ ἀπὸ Τελμισσοῦ τοῦ Ἀπόλλωνος καὶ μιᾶς τῶν Ἀντή‐663
5νορος θυγατέρων, ᾗ ἐμίγη εἰς κύλικα μεταβαλών. διὸ καὶ τερατοσκόπον αὐτὴν ἐποίησεν, ὡς Διονύσιος ἐν Κτίσεσι.

16

.

25

 Τενέδιος ἄνθρωπος: Κύκνον τὸν Ποσειδῶνος, γενό‐ μενον πατέρα Ἡμιθέας καὶ Τέννου, ἐπιγῆμαι τούτοις καὶ κατηγορηθῆναι τὸν Τέννην ὑπὸ τῆς μητρυιᾶς ὡς πει‐ ρῶντα αὐτήν· πεισθέντα δὲ Κύκνον εἰς λάρνακα βαλεῖν
5τὸν νεανίαν. ἑλομένης δὲ τῆς Ἡμιθέας συγκινδυνεύειν τῷ ἀδελφῷ, ἑκατέρους κατεπόντωσεν· ἡ δὲ λάρναξ ἐπὶ τὴν πρότερον καλουμένην Λευκοφόρον ἠνέχθη, ὕστερον δὲ Τέ‐ νεδον ἀπ’ ἐκείνου· ὃς καὶ βασιλεύσας τῆς νήσου ἐνομοθέ‐ τησε τοῖς τὰ ψευδῆ κατηγοροῦσιν ὄπισθεν παρεστάναι τὸν
10δήμιον πέλεκυν ἐπηρμένον, ὡς ἐλεγχθέντας παραχρῆμα ἀναιρεῖσθαι· ἀπὸ δὲ τοῦ φοβεροῦ θεάματος ἐκείνου λέ‐ γεσθαι Τενέδιος ἄνθρωπος. εἴρηται δὲ ἡ παροιμία ἐπὶ τῶν φοβερῶν τὰς ὄψεις.

16

.

26

 Τενέδιος συνήγορος: ἀντὶ τοῦ ἀπότομος· δύο γὰρ πελέκυς ἐν ἀναθήμασι τιμῶσι Τενέδιοι· καὶ παροιμία, Τενέδιος πέλεκυς. Ἀριστοτέλης μέντοι, ὅτι βασιλεὺς Τενέδιος μετὰ πελέκεως δικάζων τοὺς ἀδικοῦντας εὐθέως
5ἀνῄρει. ἢ ὅτι Ἀσερίνα τόπος ἐν Τενέδῳ, ἔνθα ποταμίσκος,
ἐν ᾧ καρκίνοι τὰ χελώνια διηρθρωμένα ἔχοντες ἐπὶ πλοῖον καὶ πελέκει. τοὺς μοιχοὺς ἄμφω καρατομεῖν καὶ ἐπὶ τοῦ υἱοῦ ἐτήρησε τοῦτο. καθ’ ὃ καὶ ἐν τῷ νομίσματι ἐφ’ οὗ μὲν πέλεκυς, ἐφ’ οὗ δὲ δύο πρόσωπα ἐξ ἑνὸς αὐχένος. οἱ664
10δ’ ὅτι γεννῆσαι ἃ ἔπαθεν ὑπὸ τῆς μητρυιᾶς, μετὰ πελέ‐ κεως τὰς φονικὰς ἔκρινε δίκας.

16

.

27

 Τερεβίνθου ἀνοητότερος: ἐπὶ τῶν μωρῶν καὶ ἀναισθήτων· ἔστι δὲ τερέβινθος ὁ δρῦς.

16

.

28

 Τερμέρια κακά: τὰ μεγάλα· τερμία γὰρ ἡ ἡμέρα, ἐφ’ ἧς μέλλει τὸ τέρμα τοῦ βίου εὑρήσειν.

16

.

29

 Τέχνη ἄνευ τοῦ ἀληθείας ἧφθαι οὔτ’ ἐστὶν οὔτε μήποτε γένοιτο: ἐξ ἀποφθέγματος.

16

.

30

Τέρμα δ’ ὁρᾶν βιότοιο, Σόλων ἱεραῖς ἐν Ἀθήναις.

16

.

31

Τερθρείᾳ συζῇς: ἀντὶ τοῦ φλυαρίᾳ· οἱ δέ φασι
λεπτολογίᾳ· ἔστι γάρ τι σχοινίον ἐν τοῖς πλοίοις λεπτόν, ὃ καλεῖται τέρθριον· φασὶ δέ τινες τὰ ἄνω τρημάτια τοῦ ἐπὶ τοῦ ἱστοῦ ὀργάνου, ἀφ’ οὗ ἤρτηται τοῦ ἱστοῦ ἡ κεραία.665
5οἱ δὲ ὅτι ἔθος ἦν τοὺς ἐφήβους μετὰ τὸ γενέσθαι περιπό‐ λους τῆς χώρας στρατεύεσθαι μέν, εἰ συμβαίη πόλεμος, μὴ μέντοι μετὰ τῶν ἄλλων, ἀλλ’ ἰδίᾳ ἐν μέρεσι τοῖς ἀκιν‐ δύνοις τῆς μάχης. διὸ τὴν στρατιὰν καλεῖσθαι τὴν ἐν τοῖς μέρεσι· σημαίνει δὲ τὴν ἀπάτην καὶ περιεργείαν.

16

.

32

 Τέττιγα τοῦ πτεροῦ ξυνείληφας: ἐπὶ τῶν τὰ στόματα τῶν ἀθυρογλώσσων πυλούντων.

16

.

33

 Τέττιξ ἀκάνθιος: ἐπὶ τῶν ἀφώνων καὶ ἀμούσων· οὐκ ᾄδουσι γὰρ οἱ ἐκεῖσε τέττιγες.

16

.

34

 Τετράδι γέγονας: ἐπὶ τῶν ἄλλως πονούντων· καὶ γὰρ τὸν Ἡρακλέα τετράδι γεννηθέντα Εὐρυσθεῖ προστα‐
λαιπωρῆσαι. Φιλόχορος δὲ αὐτὴν ἐπὶ Ἑρμοῦ δύνασθαι λέγεσθαι. διατεθεῖσθαι δὲ Ἡρακλεῖ τὴν ἡμέραν ἐν ταύτῃ666
5εἰς θεοὺς μεταστάντι.

16

.

35

 Τεττάρων ὀβολῶν ἄξιος: ὁμοία τῇ ταρτημορίου ἄξιος· ἤτοι διχάλκου· ἐπὶ τῶν οὐ πολλῆς τιμῆς ἀξίων.

16

.

36

 Τέττιγος τρόπον: ἐπὶ τῶν ποιούντων ἃ μὴ ὠφε‐ λοῦσιν αὐτούς, ἐώντων δὲ τὰ ὠφελοῦντα⁝ Ἐγὼ δὲ εἶ‐ δον καὶ τέττιγας εἴροντάς τινας καὶ πιπράσκοντας ἐπὶ δεῖπνον· τὸ γάρ τοι ζῷον τὸ πάμβορον τοῦτο οὐδὲ ὑμῶν
5φείδεται, ἀλλὰ καὶ ὑμᾶς ταρίχους ἐργάζεσθαι τολμῶσι καὶ ἐσθίειν ὑμῶν τῶν τεττίγων ἀφειδῶς ἔχουσι καὶ λελήθασιν ἑαυτοὺς ταῖς Μούσαις ταῖς Διὸς θυγατράσι ταῦτα ἄπο θυ‐ μοῦ δρῶντες.667

16

.

37

Τέττιγος εὐφωνότερος: ἐπὶ τῶν μελῳδούντων.

16

.

38

 Τεττιγοφόρος εἶ: οἱ Ἀθηναῖοι τέττιγας ἐφόρουν χρυσοῦς, σύμβολον τοῦ γηγενεῖς εἶναι ἢ μουσικούς.

16

.

39

 Τεττίγων ἀνάμεστοι: μωροὺς τοὺς τέττιγας παρέ‐ λαβεν Ἀριστοφάνης, ἐπειδὴ οἱ παλαιοὶ κατὰ τὴν ἀναπλο‐ κὴν τῶν τριχῶν χρυσῷ ἐχρῶντο τέττιγι, τεκμήριον ὅτι αὐ‐ τόχθονες οἱ Ἀθηναῖοι ὡς οἱ τέττιγες⁝ Ψυχροί τινες
5τὴν φύσιν οἱ τέττιγες· διὸ μετὰ θερινὰς τροπὰς ἀπάρ‐ χονται τῆς ᾠδῆς, καὶ ἡλίου ἀπερχομένου τὸν ἑαυτῶν μεθίασι κέλαδον ὥστε μεσημβρίας εἰσὶν ᾠδικώτεροι· τέττιξ γοῦν θήλεια, κατὰ πολὺ ψυχροτέρα τοῦ ἄῤῥενος, καὶ φύ‐ σις αὐτῇ τὴν σιωπὴν ἐγκελεύεται, ἐπίτασιν ἐντιθεῖσα ψυ‐
10χρότητος· διὸ κώτιλλος τέττιξ οὐκ ἔνεστι θήλεια, ἀλλ’ οἷά
τις Θεανὼ σιωπῶσα τὰ ἄῤῥητα.668

16

.

40

 Τευτάζειν βούλει τὸν ἄνθρωπον: ἀντὶ τοῦ σκευω‐ ρεῖσθαι. ὁ δὲ Πλάτων ἀντὶ τοῦ πραγματεύεσθαι· οἱ δὲ ἀντὶ τοῦ στρατεύεσθαι καὶ πολὺ διατρίβειν· Δίδυμος δὲ ἀντὶ τοῦ φροντίζειν· Λυκόφρων ἀντὶ τοῦ ἐπιστρεφῶς τι
5πράττειν ἐκλαμβάνει. σημαίνει καὶ τὸ σπουδάζειν καὶ ἡσυχάζειν.

16

.

41

 Τέφραν φεύγων εἰς ἀνθρακιὰν ἔπεσεν: ἐπὶ τῶν ἀπὸ ἡττόνων χείροσι περιπεσόντων κακοῖς.

16

.

42

 Τευμησία ἀλώπηξ καὶ κύων: περὶ τῆς Τευμησίας ἀλώπεκος οἱ τὰ Θηβαϊκὰ γεγραφότες ἱκανῶς ἱστορήκασι, καθάπερ Χρηστόδημος· ἐπιπεμφθῆναι μὲν γὰρ ὑπὸ θεῶν τὸ θηρίον τοῦτο τοῖς Καδμείοις, διότι τῆς βασιλείας ἐξέ‐
5κλειον τοὺς ἀπὸ Κάδμου γεγονότας. Κέφαλον δέ φασι τὸν Δήϊνος, Ἀθηναῖον ὄντα καὶ κύνα κεκτημένον, ὃν οὐδὲν διέφευγε τῶν θηρίων· ὃς ἀπέκτεινεν. ἄκων τὴν ἑαυτοῦ γυ‐ ναῖκα Πρόκριν, καθηράντων αὐτὸν τῶν Καδμείων· διώκειν τὴν ἀλώπεκα μετὰ τοῦ κυνός· καταλαμβανομένους δὲ περὶ
10τὸ Τευμισὸν λίθους γενέσθαι τόν τε κύνα καὶ τὴν ἀλώπεκα.669

16

.

43

 Τείχη Σεμυράμιδος: καί· Τείχη Ἱεριχούντια: ἐπὶ τῶν ἀσφαλῶν καὶ δυσαλώτων ἢ θαυμαστῶν.

16

44t

Τὸ τ μετὰ τοῦ η.

16

.

44

Τὴν Ἀκεσαίου σελήνην: ἐπὶ τῶν διαμενόντων καὶ
βραδυνόντων· ἦν δὲ Νηλέως κυβερνήτης ὁ Ἀκεσαῖος.670

16

.

45

 Τὴν παρεοῦσαν ἄμελγε· τί τὸν φεύγοντα διώκεις;

16

.

46

 Τὴν χεῖρ’ ἐπιβάλλει: ἐπὶ τῶν μετεχόντων ἀρίστων καλῶν· ἔθος γὰρ εἶχόν τινες ἄλλων θυόντων συνεφάπτε‐ σθαι τῆς θυσίας καὶ κοινωνεῖν· καὶ Αἰσχίνης δὲ ἔφη· Γι‐
νώσκειν ὥσπερ τοὺς ἐφαπτομένους τῶν ἱερῶν.671

16

.

47

 Τὴν ἐξούλης δίκην φεύγεις: οἱ δίκῃ νικήσαντες, ὥστε ἀπολαβεῖν τι χωρίον ἢ ἀγρὸν ἤ τι τοιοῦτον καὶ μὴ ἐώμενοι, ἀνέτρεχον εἰς δικαστήριον αὖθις καὶ εἰσῆγον δί‐ κην, ἥτις ἐκαλεῖτο ἐξούλη. ἐξέλλειν γὰρ οἱ παλαιοὶ τὸ ἀπε‐
5λαύνειν καὶ κωλύειν ἔλεγον. οἱ δὲ ἀπὸ τοῦ ἐξεῖναι τοῖς ἑλοῦσι κρατεῖν τῶν κτημάτων.

16

.

48

 Τὴν θύραν ἔχειν τετριμμένην ὥσπερ αἱ ποῖ‐ μναι: ἐπὶ τοῦ ἀπανθρώπου καὶ ἀπροσπελάστου.

16

.

49

 Τὴν Χάρυβδιν ἐκφυγὼν, τῇ Σκύλῃ περιέπε‐ σον: ὁμοία τῇ· Ἔφυγον κακὸν εὗρον ἄμεινον⁝
Λέγουσι περὶ Σκύλης ὡς ἦν Τυῤῥηνία, θηρίον τι, γυνὴ μὲν μέχρι τοῦ ὀμφαλοῦ, κυνῶν δὲ ἐντεῦθεν αὐτῇ προσπε‐672
5φύκασι κεφαλαί· τὸ δ’ ἄλλο σῶμα ὄφεως. τοιαύτην δὲ φύ‐ σιν ἐννοεῖν πολὺ εὔηθες· ἡ δὲ ἀλήθεια αὕτη· Τυῤῥηνίων νῆσοι ἦσαν, αἳ ἐληΐζοντο τὰ περίχωρα τῆς Σικελίας καὶ τὸν Ἰόνιον κόλπον· ἦν δὲ ναῦς τριήρης ταχεῖα τό τε ὄνομα Σκύλα· αὕτη ἡ τριήρης τὰ λοιπὰ τῶν πλοίων συλλαμβά‐
10νουσα πολλάκις εἰργάζετο βρῶμα, καὶ λόγος ἦν περὶ αὐ‐ τῆς πολύς· ταύτην τὴν ναῦν Ὀδυσσεὺς σφοδρῷ καὶ λαύρῳ πνεύματι χρησάμενος διέφυγε, διηγήσατο δὲ ἐν Κερκύρᾳ τῷ Ἀλκινόῳ, πῶς ἐδιώχθη καὶ πῶς ἐξέφυγε, καὶ τὴν ἰδέαν
τοῦ πλοίου· ἀφ’ ὧν προσανεπλάσθη ὁ μῦθος.673

16

.

50

 Τὴν ἀρχὴν οὐ δυνήσῃ τῷ τέλει συνάψαι: ὁ μὲν Ἀλκμαίων τοῦτ’ ἔφη, τὸ τοὺς ἀνθρώπους ἀπόλλυσθαι μὴ δυναμένους τὴν ἀρχὴν τῆς ζωῆς τῷ τέλει προσάψαι· κύκλος γὰρ ἂν ἦν· ἐγὼ δ’ ἐπὶ τῶν ἡμιτελῆ ἢ ἀτελῆ ἔργα ποιούντων.

16

.

51

 Τὴν ἡμέραν πᾶσαν σήθη, ὃς οὐ βούλεται ζυμῶσαι.

16

.

52

Τὴν λεοντῆν ἐνδύου: ἴσον τῷ γεννιάζου.

16

.

53

 Τὴν ἅλμην κυκᾷς, πρὶν τοὺς ἰχθύας ἑλεῖν: ἐπὶ τῶν πρὸ πολλοῦ παρασκευαζομένων.

16

.

54

 Τῆς μητρὸς ὡς αἲξ καλεῖται: οἱ γὰρ ἔριφοι ἐν τοῖς αἰπωλίοις ἀπὸ τῶν μητέρων γνωρίζονται· ἀπὸ πατέρων γὰρ ἀδύνατον.

16

.

55

Τὴν καθ’ ἑαυτὸν ἔλαυνε: ἀντὶ τοῦ ἴσαις ὁμίλει.
τὶς γὰρ Πιττακὸν ἤρετο βιαζόμενος ὑπὸ δυὸ γυναικῶν, τῆς μιᾶς οὔσης πλουσίας καὶ ὑπὲρ αὐτόν, τῆς δὲ γένους ἀξίας, καὶ ἀπορῶν ποίας κληθείη ἀνὴρ, ἤρετο ποίᾳ γυναικὶ χρή‐674
5σαιτο, τοῦ δὲ εἰπόντος, μέτει πρὸς τοὺς παῖδας τοὺς πλη‐ σίον ἡμῶν τοὺς βέμβηκας παίζοντας, ὅ ἐστιν οἱ στρόμβοι, καὶ παρ’ αὐτῶν μαθήσῃ, ποίᾳ ἂν χρήσαιο γυναικί· ἀπελ‐ θὼν ἐκεῖνος ἠκροάσατο τῶν παίδων λεγόντων πρὸς ἀλλή‐ λους, τὴν καθ’ ἑαυτὸν ἔλαυνε· καὶ αἰσθόμενος τοῦ λόγου
10τὴν μὲν πλουσιωτέραν ἀφῆκε, τῇ δὲ πενεστέρᾳ ἐχρήσατο γυναικὶ τῇ καὶ τοῦ γένους ἀξίᾳ.

16

.

56

 Τῆς Ὀρφέως ἀπόζεις κιθάρας ἐν τῷ λέγειν: ὁ Ὀρφεὺς γέγονε μουσικὸς Θρᾷξ τὸ γένος, ὃς λέγεται ὅτι οὕτως προσηνῶς ᾖδεν, ὥστε ἐπακολουθεῖν τῇ ᾠδῇ αὐτοῦ
τὰς δρῦς καὶ τῶν ζῴων τὰ ἄλογα καὶ τοὺς λίθους καὶ τοὺς675
5ποταμούς. τοῦτο δὲ ψευδὲς καὶ μῦθος· δοκεῖ δέ μοι ταῦτα εἶναι. Βάκχαι μανεῖσαι πρόβατα διέσπασαν ἐν τῇ Πιερίᾳ, πολλὰ δὲ καὶ ἄλλα βιαίως εἰργάζοντο, τρεπόμεναί τε εἰς τὸ ὄρος διέτριβον ἐκεῖ τὰς ἡμέρας, ὡς δὲ ἔμειναν, οἱ πολῖται δεδιότες περὶ τῶν γυναικῶν καὶ θυγατέρων, με‐
10ταπεμψάμεναι τὸν Ὀρφέα ἐδέοντο μηχανᾶσθαι ὃν τρό‐ πον καταγάγοι αὐτὰς ἐκ τοῦ ὄρους· ὁ δὲ συνταξάμενος τῷ Διονύσῳ ὄργια κατάγει αὐτὰς βακχευούσας κιθαρίζων· αἱ δὲ νάρθηκας τότε πρῶτον ἔχουσαι κατέβαινον ἐκ τοῦ ὄρους καὶ κλῶνας δένδρων παντοδαπῶν· τοῖς δ’ ἀνθρώποις θαυ‐
15μαστὰ τότε θεασαμένοις ἐνεφαίνετο πρῶτον τὰ ξύλα κατα‐ γόμενα, καὶ ἔφασαν, Ὀρφεὺς κιθαρίζων ἄγει τὴν ὕλην ἐκ τοῦ ὄρους· καὶ ἐκ τούτου ὁ μῦθος ἀνεπλάσθη.

16

57t

Τὸ τ μετὰ τοῦ ι.

16

.

57

 Τιθωνοῦ γῆρας: ἐπὶ τῶν πολυχρονίων καὶ ὑπεργή‐ ρων τάσσεται· ἱστορεῖται γάρ, ὅτι Τιθωνὸς ἐπιθυμίᾳ τοῦ τὸ γῆρας ἐκδύσασθαι εἰς τέττιγα μετέβαλλε.

16

.

58

 Τιτᾶνας καλεῖν: ἐπὶ τῶν κεκραγότων τινὰς εἰς βοή‐ θειαν.

16

.

59

Τίς ἐν Κύδωνος: ἐπὶ τῶν φιλοφρόνως δεχομένων
τοὺς ξένους ἀπὸ Κύδωνος Κορινθίου φιλοξένως διατεθέντος.676

16

.

60

Τί πρὸς τὸν Ἑρμῆν: ἀντὶ τοῦ πρὸς τὸν λόγον.

16

.

61

 Τίς πατέρ’ αἰνήσει, εἰ μὴ κακοδαίμονα τέκνα: ἴσως ἐπὶ τῶν προγονικὰ ἀνδραγαθήματα ἀπορίᾳ ἰδίων προ‐
φερόντων.677

16

.

62

 Τιμὴ Γεράνης: ἐπὶ τῶν παρ’ ἀξίαν τιμωμένων⁝ Παρὰ τῷ τῶν Πυγμαίων ἔθνει ἐκλιπόντος ποτὲ τοῦ γέ‐ νους τῶν ἀῤῥένων βασιλέων ἐκράτησέ τις βασιλὶς Γεράνα ὄνομα· ἥνπερ οὖν καὶ ἐκθειοῦντες οἱ Πυγμαῖοι σεμνοτέ‐
5ραις ἢ κατ’ ἄνθρωπον ἐτίμων τιμαῖς· ἐκ τούτων οὖν ἐκείνη τὴν διάνοιαν ἐξηνεμώθη, καὶ Ἥραν καὶ Ἀφροδίτην καὶ Ἀθηνᾶν οὐδὲ ἴκταρ ἔλεγε βάλλειν πρὸς τὸ αὐτῆς κάλλος. οὐκοῦν κατὰ χόλον Ἥρας εἰς ὄρνιν αἰσχίνην τὸ εἶδος τὸ ἐξ ἀρχῆς ἤμειψε, καὶ ἔτι νῦν ἡ γέρανος πολεμεῖ τοῖς Πυ‐
10γμαίοις, ὅτι αὐτὴν ἐξέμηναν τῇ πέρα τιμῇ καὶ ἀπώλεσαν.

16

.

63

 Τίς τρίχας ἀντ’ ἐρίων ἐποκίξατο: Θεόκριτος. ἐπὶ τῶν ἀνοήτων.

16

.

64

Τιτανῶδες βλέπει: καταπληκτικόν, φοβερόν.

16

.

65

 Τίκτει κόρος ὅταν κακῷ ἀνδρὶ παρείη: ἐπὶ τῶν ἐν εὐτυχίαις ἐπαιρομένων.

16

.

66

Τίς ἂν θύρας ἁμάρτοι: ἐπὶ τῶν ῥᾳδίων.678

16

.

67

 Τίς τῇδε: οἱ σπένδοντες ἔλεγον, τίς τῇδε; ἀντὶ τοῦ, τίς πάρεστιν; οἱ δὲ παρόντες ἐπευφημούμενοι ἔλεγον· πολλοὶ κἀγαθοί. τοῦτο δὲ ἐποίουν οἱ σπένδοντες, ἵνα συνειδότες ἑαυτοῖς τὶ ἄτοπον συγχωροῖεν τῶν σπονδῶν.

16

.

68

 Τίς ἀνάγκη σαπραγόρᾳ; προίξ: ἐπὶ τῶν τὰ μὴ πρέποντα αὐτοῖς ζητούντων.

16

.

69

 Τιτανίδα παροικεῖς: ἐπὶ τῶν φιλοθέων· οἱ μὲν τὴν πᾶσαν γῆν, οἱ δὲ τὴν Ἀττικὴν φασίν, ἀπὸ Τιτηνίου, ἑνὸς τῶν Τιτάνων ἀρχαιοτέρου, οἰκήσαντος περὶ Μαραθῶνα, ὃς μόνος οὐκ ἐστράτευσεν ἐπὶ τοὺς θεούς, ὡς Φιλόχορος
5ἐν τραπόλει καὶ Ἴστρος ἐν πρώτῃ Ἀττικῶν.

16

.

70

 Τίθει παρὰ χρυσοῦν κεραμεοῦν ποτήριον: ὅτι τὸν εὐτυχήσαντα δεῖ μεμνῆσθαι τῶν ὅτε ἦν ἐν πενίᾳ· καὶ γὰρ Ἀγαθοκλῆς, υἱὸς κεραμέως, γενόμενος δὲ κύριος Σι‐ κελίας καὶ βασιλεὺς ἀναγορευθείς, εἰώθει κεράμεα ποτήρια
5τιθέναι παρὰ τὰ χρυσᾶ. καὶ τοῖς νέοις ἐπιδεικνύμενος λέ‐ γειν, ὅτι τοιαῦτα ποιῶν πρότερον νῦν ταῦτα ποιεῖ διὰ τὴν ἀμέλειαν καὶ ἀνανδρίαν.

16

.

71

 Τί τοὺς Ἀχαιοὺς ἀπὸ τοῦ πύργου κρίνετε: ἐπὶ τῶν μὴ δοκιμαζόντων τὰ πράγματα ἀκριβῶς, ἀλλ’ ὡς
ἐκεῖνοι βούλονται.679

16

.

72

 Τί οὐκ ἀπήγξω, ἵνα Θήβῃσιν ἥρως γένῃ: οἱ γὰρ ἐν Θήβαις ἑαυτοὺς διαχειρισάμενοι πολλῆς τιμῆς ἠξιοῦντο.

16

.

73

 Τί μικρῶν πέρι μεγάλα φροιμιάζῃ: ἐπὶ τῶν μα‐ κρολογούντων.

16

.

74

 Τίς χρεία πυθομένου κρομμύου: ἐπὶ τῶν ἀ‐ χρήστων.

16

.

75

 Τίς οὐ γενήσῃ τυγχάνων εἰς Ἀρβέλας: Ἀρβέ‐ λαι πόλις Σικελική. εὐεξαπάτητοι δὲ οἱ ἐνοικοῦντες ἐκεῖσε ἐδόκουν εἶναι.

16

.

76

 Τιτυοῦ σε περιμένει καὶ Ἰξίονος κολαστήρια: ὁ Τιτυὸς ἠράσθη τῆς Λητοῦς καὶ ἐρασθεὶς ἐκράτησεν αὐ‐ τὴν ἀπὸ τοῦ κρηδέμνου· εἶτα Ἄρτεμις καὶ Ἀπόλλων παῖ‐ δες ὄντες τῆς Λητοῦς κατετόξευσαν αὐτὸν καὶ ἀνεῖλον· καὶ
5νῦν φασιν ἐν τῷ Ἅιδῃ ἔχει τὰ βέλη ἐμπεπαρμένα καὶ κολά‐ ζεται ἐκ τούτου. Ὁ δὲ Ἰξίων ἠράσθη τῆς Ἥρας· ἡ Ἥρα προσαγγέλλει τῷ Διί· ὁ δὲ Ζεὺς βουληθεὶς γνῶναι, εἰ ὄν‐ τως ἐρᾷ αὐτῆς, ἐξομοιοῖ νεφέλην τῇ Ἥρᾳ καὶ ἔστησεν. Ὁ δὲ Ἰξίων νομίσας αὐτὴν εἶναι τὴν Ἥραν συμμίγνυται αὐτῇ
10τῇ νεφέλῃ· καὶ ὀργισθεὶς ὁ Ζεὺς κολάζει αὐτὸν οὕτως· τροχῷ διατείνας αὐτὸν ἐποίησεν ἀεὶ φέρεσθαι τὸν τροχόν, καὶ ἔστιν ἀεὶ οὕτως ἀνακυκλούμενος καὶ καταφερόμενος ταύτην τίνων τὴν τιμωρίαν.

16

77t

Τὸ τ μετὰ τοῦ ο.

16

.

77

 Τὸ Μηλιακὸν πλοῖον: ἐπὶ τῶν ἄγαν εἰσρεόντων καὶ εἰσιόντων. φησὶν Ἀριστοτέλης Ἱππότην εἰς ἀποικίαν στελλόμενον τοῖς μὴ βουληθεῖσιν αὐτῷ συμπλεῖν καταρά‐ σασθαι, μήτε πλοῖα στεγανὰ αὐτοῖς γενέσθαι ποτέ, καὶ680
5ὑπὸ τῶν γυναικῶν κρατεῖσθαι ἀεί.

16

.

78

 Τὸν ἀγαθὸν μυθητὰν δεῖν τοῖς πράγμασιν ἶσον τὸν λόγον ἔχειν: Λακεδαιμόνιοι Κηφισοφῶντα εἰ‐ πόντα περὶ τοῦ τυχόντος δύνασθαι ὅλην τὴν ἡμέραν λέ‐ γειν ἐξέβαλον, φάμενοι τοῦτο τἀπόφθεγμα.

16

.

79

 Τοῦ πατρός ἐστι τὸ παιδίον: ἐπὶ τῶν πατρῳζόν‐ των εἴς τινας ἐπιτηδειότητας.

16

.

80

 Τὸ μέλλον οὐδεὶς ἐκφύγοι: ὅτι δ’ ἀληθὲς, ἔκ τε ἄλλων κἀντεῦθεν δῆλον⁝ Βαβυλωνίων βασιλεύοντος Εὐηχόρου, Χαλδαῖοι λέγουσι τὸν γενόμενον ἐκ τῆς ἐκείνου θυγατρὸς τὴν βασιλείαν ἀφαιρήσεσθαι τὸν πάππον· τοῦτο
5ἐκεῖνος πέφρικε, καί, ἵνα τι καὶ ὑποπαίξας εἴπω, Ἀκρίσιος γίνεται εἰς τὴν παῖδα· ἐφρούρει γὰρ πικρότατα. λάθρα δὲ ἡ παῖς, ἦν γὰρ τοῦ Βαβυλωνίου σοφώτερον τὸ χρεών, τί‐ κτει ὑποπλησθεῖσα ἔκ τινος ἀνδρὸς ἀφανοῦς· τοῦτο οἱ φυ‐ λάσσοντες δέει τοῦ βασιλέως ἔῤῥιψαν ἐκ τῆς ἀκροπόλεως·
10ἀετὸς δὲ τὴν ἔτι τοῦ παιδὸς καταφορὰν ὀξύτατα ἰδών, πρὶν
ἢ τῇ γῇ προσαραχθῆναι τὸ βρέφος, ὑπελθὼν αὐτὸ κατὰ νῶτα ὑπέλαβε, καὶ κομίζει εἰς κῆπον τινά· ὁ τοίνυν τοῦ κήπου μελεδωνὸς καλὸν παιδίον θεασάμενος ἐρᾷ αὐτοῦ καὶ τρέφει, καὶ καλεῖται Γίγαλμος καὶ βασιλεύει Βαβυλωνίων.681

16

.

81

 Τοῦτο τὸ ὑπόδημα ἔῤῥαψε μὲν Ἱστιαῖος, ἐπε‐ δήσατο δὲ Ἀρισταγόρας: ἐπὶ τῶν σκευωρούντων καὶ συῤῥαπτόντων μηχανὰς κλεπτιστάτας⁝ Ἱστιαῖος, Σά‐ μιος μὲν ἦν τὸ γένος, φίλος δὲ γενόμενος Δαρείου τοῦ
5Περσῶν βασιλέως, ἐλύθη ὑπ’ αὐτοῦ ἐν Περσίδι· ἐκεῖ δὲ διαιτώμενος ἐπεθύμει ἰδεῖν τὴν οἰκείαν πατρίδα· μὴ ἀπο‐ λυόμενος δὲ γράφει τῷ ἰδίῳ ἀνεψιῷ τῷ Ἀρισταγόρᾳ μελε‐ τῆσαι ἀπόστασιν· καὶ πείθει καί τινας τῶν Ἰώνων ἀπο‐ στῆναι· πράττει δὲ οὕτως· λαβὼν πιστὸν οἰκέτην καὶ τού‐
10του τὴν κεφαλὴν ξυρήσας ἐγχαράττει τῇ κεφαλῇ, ὃ ἠβού‐ λετο δηλῶσαι· εἶτα μέλανι ἐγκαυτῷ τὴν χάραξιν μελαίνει, καὶ ἀφῆκεν ἀνενεγκεῖν τὰς τρίχας· καὶ μετὰ τὸ κομάσαι αὐτὸν ἀποπέμπει, λέγων τῷ οἰκέτῃ, πάλιν ἐκεῖσε ἀποξυρη‐ θῆναι, ἵνα ἀναγνῷ Ἀρισταγόρας τὰ γράμματα. ἀναγνοὺς
15τοίνυν ὁ Ἀρισταγόρας καὶ μαθὼν ἐποίησε τὴν ἀπόστασιν σχεδὸν πάντων τῶν Ἰώνων· εἶτα μανθάνει ἐν Περσίδι ὁ βασιλεὺς καὶ σύμβουλος γίνεται τῷ Ἱστιαίῳ ὡς Ἕλληνι, τί δεῖ ποιῆσαι· καὶ συμβουλεύεται παρ’ αὐτοῦ Ἰστιαίου, αὐτὸν πέμψαι εἰς τὴν Ἀσίαν ὡς ἱκανὸν ὄντα διαλῦσαι
20τὰ περὶ τῆς ἀποστάσεως. ἐλθὼν οὖν ὁ Ἱστιαῖος εἰς τὴν Ἀσίαν καὶ ὡς ὕποπτος γενόμενος ὅλου τοῦ πράγματος παρὰ τοῦ Ἀρταφέρνου τοῦ ὑπάρχου Σάρδεων ἤκουσε ταῦτα. ὑπόδημα δὲ λέγει τὴν ὅλην κατασκευὴν τοῦ πράγματος.

16

.

82

 Τὸν οἴκοι θησαυρὸν διαβάλλεις: ἐπὶ τῶν τὰ ἴδια διαβαλλόντων.

16

.

83

Τὸ εὔωνον κρέας οἱ κύνες ἐσθίουσιν: ἐπὶ τῶν
διὰ φειδῶ πλείονος διαπάνης φαῦλα ὤνια ἐωνημένων.682

16

.

84

Τότ’ ᾄσονται κύκνοι, ὅταν κολοιοὶ σιωπήσωσι.

16

.

85

 Τὸ σκαμβὸν ξύλον οὐδέποτ’ ὀρθόν: αὕτη δημώ‐ δης ἐστὶ καὶ φανερά· τάττεται δὲ ἐπὶ τῶν διάστροφα ξύλα ἢ πράγματα πειρωμένων κατευθύνειν καὶ μηδὲν ὠφελούντων.

16

.

86

 Τοιοῦτο Θεμιστοκλῆς οὔποτ’ ἐνόησε: διὰ τὸ τειχίσαι τὸν Πειραιᾶ, ἢ ὅτι σοφίας δόξαν Θεμιστοκλῆς ἀπη‐ νέγκατο. λέγεται ἐπὶ τῶν ἄγαν ἐπαιρομένων ἐπὶ μικροῖς κατορθώμασι.

16

.

87

 Τὸ καλὸν φίλον εἶναι: ἐπὶ τῶν τὸ συμφέρον αἱ‐ ρουμένων.

16

.

88

 Τὸ Πάρνου σκαφίδιον: ἐπὶ τῶν μικρὰ ζητούντων· Πάρνος γάρ τις τὴν σκάφην ἀπολέσας συνεχῶς ᾔτει τὸν δῆμον.

16

.

89

 Τοῖς κακοῖς τρὶς τὰ κακά: ἡ παροιμία σαφής· γέγονε δὲ ἐντεῦθεν. φασὶ τοὺς ἀττάγας ὄρνιθας μετακο‐ μισθέντας εἰς Αἴγυπτον ἐκ Λυδίας καὶ ἀφεθέντας εἰς τὰς ὕλας, τὰ μὲν πρῶτα ὄρτυγος φωνὴν ἀφιέναι, χρόνῳ δὲ
5ὕστερον τοῦ ποταμοῦ κοίλου ῥυέντος λοιμὸς ἐγένετο καὶ πολλοὶ τῶν κατὰ τὴν χώραν ἀπώλλυντο· οὐ διέλιπον οὖν οἱ ὄρνιθες οὗτοι πολλῷ σαφέστερον καὶ ἐναρθρότερον παι‐ δίου μεῖζον φθέγμα ἀφιέντες καὶ λέγοντες· Τρὶς τοῖς κακοῖς τὰ κακά. λέγει δὲ ὁ αὐτὸς λόγος, ὅτι καὶ συλ‐683
10ληφθέντες οὐ μόνον οὐ τιθασεύονται, ἀλλ’ οὐδὲ φωνὴν ἀφιᾶσιν ἣν πρότερον ἠφίεσαν· ἡ δουλεία δὲ αὐτῶν καὶ ἡ κάθειρξις καταψηφίζεται σιωπήν· ἐὰν δὲ ἀφεθῶσι καὶ ἐλεύ‐ θερον ἁπλώσωσι τὸ πτερὸν πάλιν γίνονται ἔμφωνοι, ὁμοῦ καὶ τὸ φθέγμα καὶ τὴν παῤῥησίαν ἀπολαμβάνοντες.

16

.

90

 Τοσοῦτον σχεδὸν, ὅσον ἐκ Διονυσίων: ἐπὶ τῶν ἀποδοχῆς ἀξίας τυχόντων.

16

.

91

 Τὸν οἴκοθεν βρεχόμενον οὐδὲ θεὸς οἰκτείρει: καὶ αὕτη δημώδης.

16

.

92

 Τὸν κολοφῶνα ἐπέθηκας: ἐπὶ μεγάλων πραγμά‐ των καὶ βεβαίου ψήφου τάσσεται· δώδεκα πόλεις τῆς Ἰω‐ νίας συνῄεσαν περὶ τῶν κοινῶν βουλευσόμεναι· καὶ εἴποτε ἴσαι αἱ ψῆφοι ἐγένοντο, οἱ Κολοφώνιοι περιττὴν τὴν νικῶ‐
5σαν ἐτίθεντο· Σμυρναίους γὰρ ἐλθόντας συνοίκους ἐκέ‐ κτηντο, ὑπὲρ ὧν καὶ τὴν ψῆφον ἔθεντο· ὅθεν ἐπὶ τῆς κρατίστης καὶ βεβαίας ψήφου ἡ παροιμία εἴρηται.

16

.

93

Τὸν καπνὸν φεύγων εἰς τὸ πῦρ ἔπεσον: ἐπὶ τῶν
τὰ μικρὰ τῶν δεινῶν φευγόντων καὶ εἰς μείζονα ἐμπιπτόντων.684

16

.

94

 Τὸν πόλεμον ἐξωρχήσαντο: ἐπὶ τῶν ἡττηθέντων ἀλόγως ἐν τῷ πολέμῳ⁝ Συβαρίτας τοὺς ἐν Ἰταλίᾳ τρυφῆς ἀκούω ποιήσασθαι φροντίδα ὑπερβάλλουσαν, καὶ τῶν μὲν ἄλλων ἔργων καὶ σπουδασμάτων ἀμαθῶς ἔχειν,
5πάντα δὲ τὸν ἑαυτῶν βίον διάγειν ῥᾳστωνεύοντας ἐν ἀργίᾳ καὶ πολυτελείᾳ· ἐκδεδιδαγμένοι γοῦν ἦσαν αὐτοῖς οἱ ἵπποι παρὰ τὸν τῆς εὐωχίας καιρὸν ὀρχεῖσθαι πρὸς αὐλὸν τῷ ῥυθμῷ· τοῦτο οὖν εἰδότες οἱ Κροτωνιᾶται, ἐπολέμουν αὐ‐ τοῖς· σάλπιγγα μὲν οὖν καὶ ἦχον σύντονον καὶ παρακλη‐
10τικὸν εἰς ὅπλα κατεσίγασαν, αὐλοὺς δὲ καὶ αὐλητὰς παρα‐ λαβόντες, ἐπεὶ ὁμοῦ ἦσαν καὶ τόξευμα ἐξικνεῖτο ἤδη, ἐνέδο‐ σαν ἐκεῖνο τὸ μέλος τὸ ὀρχηστικόν· ὅπερ οὖν ἀκούσαντες οἱ τῶν Συβαριτῶν ἵπποι κατὰ τὴν οἴκοι μνήμην, ὡς ἐν μέσοις ὄντες τοῖς συμποσίοις, ἀπεσείσαντο μὲν τοὺς ἀνα‐
15βάτας, ἐσκίρτων δὲ καὶ ἐχόρευον καὶ τῇ τε ἄλλῃ τὴν τάξιν συνέχεαν καὶ τὸν πόλεμον ἐξωρχήσαντο.

16

.

95

 Τὸ κυνὸς κακὸν ὗς ἀπέτισεν: ἐπὶ ἄλλων μὲν ἁμαρτησάντων, ἄλλων δὲ δόντων δίκην.

16

.

96

 Τοὺς πλέονας κακίους δὲ, Βίας ἀπέφηνε Πριηνεύς.

16

.

97

Τὸ τῆς Ἀμαλθείας κέρας: Φιλήμονος· Τὸ τῆς Ἀμαλθείας δοκεῖς εἶναι κέρας οἷον γράφουσιν οἱ γραφεῖς κέρας βοός;
ἀργύριον ἐστί· τοῦτ’ ἐὰν ἔχῃς, λέγε685
5πρὸς τοῦτ’ εἰ βούλει, πάντα σοι γενήσεται, φίλοι, βοηθοί, μάρτυρες, συνοικίαι.

16

.

98

Τὸ γὰρ βροτεῖον σπέρμ’ ἐφημέρια φρονεῖ, καὶ πιστὸν οὐδὲν μᾶλλον, ἢ καπνοῦ σκιά. Αἰσχύλου.

16

.

99

 Τοῦ Κροίσου παιδὸς σιγηλότερος: Κροῖσος γὰρ ἐκέκτητο υἱὸν ἄφωνον.

16

.

100

Τὸν τρέχοντα ἐρέθιζε: πρόδηλος· καὶ οὕτω δεῖ
τοὺς φρονίμους.686

17

.

1

 Τὸ ἀρνίον σου λελάληκεν: ἐν Αἰγίνῃ, ὡς φασίν, ἀνθρωπείᾳ φωνῇ ἐχρήσατο καὶ εἶπε τὰ μέλλοντα.

17

.

2

 Τὸ βασιλικὸν βοίδιον: ἐπὶ τοῦ Πτολεμαίου βοῦς ἀπέτεκεν ἓξ βοίδια· πρὸς οἰωνοῦ δὲ ἀγαθοῦ τὸ συμβησό‐ μενον λαβὼν ὁ Πτολεμαῖος ἐν τοῖς βασιλείοις μετὰ πά‐ σης ἐπιμελείας προσέταξε τρέφεσθαι· χρήσῃ δὲ τοῦτο, ἢ
5ἐπὶ τῶν θεραπείας πολλῆς ἀξιουμένων, ἢ ἐπὶ τῶν εὐτυ‐ χούντων.

17

.

3

 Τὸ Δίωνος γρῦ: οὗτος ὁ Δίων, Ἀλεξανδρεὺς μὲν ἦν τὸ γένος, ἐπὶ φιλοσοφίᾳ δὲ περιβόητος· ἔχων δὲ ἀδελφὸν παλαιστὴν, Τόψιον καλούμενον, λοιδορούμενος ὑπό τινος τῶν ἀνταγωνιστῶν αὐτοῦ καὶ ἀκούων ἄῤῥητα ῥήματα, ἐπα‐
5κολουθοῦντος καὶ ὄχλου πολλοῦ, αὐτὸς μὲν οὐδὲν ἐφθέγ‐ ξατο, κατεσταλμένον τὸ τῆς σοφίας παράγγελμα τηρῶν· ἐντὸς δὲ τοῦ ἰδίου πυλῶνος γενόμενος καὶ μηδὲν ὀργῆς ὑπομείνας εἶπε πρὸς τὸν νέον οὐδὲ γρῦ· ὁ δὲ ἀθυμήσας ἀπήγξατο.

17

.

4

 Τὸ ἐν τῇ καρδίᾳ τοῦ νήφοντος, ἐν τῇ γλώσσῃ τοῦ μεθύοντος.

17

.

5

 Τὸ Φιλοξένου οὐ: ἐπὶ τῶν μεγάλως ἀρνουμένων. Φιλόξενος ὁ Κυθήριος διαφυγὼν τὰς λατομίας, εἰς ἃς αὐ‐ τὸν Διονύσιος ὁ τύραννος ἐνέβαλεν οὐκ ἐπαινοῦντα τὰς
τραγῳδίας αὐτοῦ, διέτριβεν ἐν Κρότωνι τῆς Ἰταλίας. πυ‐687
5θόμενος δὲ ὁ Διονύσιος ἠξίου αὐτὸν εἰς Συρακούσας παρα‐ γενέσθαι· ὁ δὲ πρὸς ταῦτα λαβὼν χάρτην καὶ κατὰ μέσον γράψας μικρὸν οὐ περὶ τοῦτο μεῖζον περιεχάραττεν, ὥστε τὸ σχῆμα τοιοῦτον· καὶ πλήσας τούτων πάντων τὸν χάρ‐ την ἔπεμψεν, ἐμφαίνων ὅτι πολλάκις καὶ μεγάλως ἀρνεῖται.

17

.

6

 Τὸ Πάσητος ἡμιώβολον: οὗτος μαλακὸς ἦν ὁ Πά‐ σης ἐπὶ μαγείᾳ διενηνοχώς· τὸ γὰρ ἡμιώβολον διδοὺς παρ’ ἑαυτῷ πάλιν εὕρισκε.

17

.

7

 Τὸ πέλαγος πρότερον οἴσει ἄμπελον, ἢ τόδε τι γενέσθαι: ἐπὶ τῶν ἀδυνάτων.

17

.

8

 Τὸ Ἱππάρχου τειχίον: ἐπὶ τῶν δαπανηρῶν πρα‐ γμάτων. Ἵππαρχος γὰρ ὁ Πεισιστράτου παρὰ τὴν Πυ‐ θίαν τεῖχος ᾠκοδόμησε, πολλὰ τοὺς Ἀθηναίους ἀναγκάσας ἀναλῶσαι.

17

.

9

 Τὸν Ὕλλαν κραυγάζεις: ἐπὶ τῶν μάτην πονούν‐ των καὶ κραυγαζόντων· ἐπεὶ τὸν Ὕλλαν ἀφανῆ γενόμενον Ἡρακλῆς ἀποβὰς τῆς νεὼς Ἀργοῦς ζητήσας οὐχ εὗρε.

17

.

10

 Τὸ μὲν νόημα τοῦ θεοῦ, τὸ δὲ κλέμμ’ ἐμόν: οὕτω γὰρ οἱ δημαγωγοὶ ἀστεϊζόμενοι ἔλεγον· ὁ μὲν θεὸς ὑπέβαλεν, ὁ ἐργασάμενος δὲ ἐγώ.

17

.

11

 Τοῦ Διὸς τὸν σάνδαλον: ἐπὶ τῶν μεγάλα δή τινα προβαλλομένων καὶ καινά.

17

.

12

Τὸ κανοῦν τῆς θεοῦ φέρει: ἐπὶ τῶν ἁγνῶν· αἱ
γὰρ ἁγναὶ ἔφερον.688

17

.

13

 Τοῦ Βάϋνος χοροῦ: ἐπὶ τῶν ἁπλουστέρων καὶ ἀμα‐ θῶν. παρόσον ὁ Βάϋν κακοὺς ἐποίει τοὺς μαθητάς.

17

.

14

 Τὸ Ἐπιμελίδειον δέρμα: ἐπὶ τῶν ἀποθέτων· κατ‐ έκειτο γὰρ παρὰ τῇ Λακεδαίμονι τοῦτο.

17

.

15

 Τὸ μὲν ἐμὸν ἀπ’ ἐμοῦ γένος ἄρχεται, τὸ δὲ σὸν ἐν σοὶ παύεται: παραπλησία τῇ· Ἐμοὶ μὲν τὸ γένος ἄτιμον, σὺ δὲ τῷ γένει⁝ Ἰφικράτης σκυτο‐ τόμου υἱὸς πρὸς Ἁρμόδιον τὸν τοῦ παλαιοῦ Ἁρμοδίου
5ἀπόγονον εἰς δυσγένειαν αὐτῷ λοιδορούμενον ἔφη τόδε.

17

.

16

 Τὸ Φρυνίχου πάλαισμα: κατὰ τῶν πανούργως σο‐ φιζομένων· προδότης γὰρ οὗτος γέγονε τῶν Λακεδαιμονίων.

17

.

17

 Τὸν Μίδα πλοῦτον καὶ Κροίσου καὶ Κυνήρου: ἐν ὑπερβολῇ ταῦτα.

17

.

18

 Τορώνη: Δίδυμός φησιν, ὅτι παροιμία ἐστὶν ἐπὶ τῶν ἁρμοζομένων καὶ σεμνοποιούντων ἑαυτοὺς πρὸς τὰ ἐναν‐ τία· Ἰσοκράτης δέ φησι πόλιν εἶναι ἐν Θρᾴκῃ.

17

.

19

 Τοῦ σελίνου δεῖται: ἐπὶ τῶν ἰσχυρῶς νοσούντων· καὶ γὰρ εἰώθασι στεφανοῦν σελίνοις τὰ μνήματα.

17

.

20

 Τὸν ξύοντα ἀντιξύειν: ἐπὶ τῶν βλαπτόντων ἢ ὠφελούντων τινάς. ἀπὸ μεταφορᾶς τῶν ὄνων· ἀλλήλους
γὰρ ἀντικνήθουσιν.689

17

21t

Τὸ τ μετὰ τοῦ ρ.

17

.

21

 Τραγικὸς Θεοκρίνης: ἐπὶ συκοφαντούντων. Δημο‐ σθένης ἐν τῷ ὑπὲρ Κτησιφῶντος λοιδορούμενος Αἰσχίνῃ φησί, Τραγικὸς Θεοκρίνης, βούλεται δὲ λέγειν αὐτὸν συκο‐ φάντην, ἐπειδὴ ὁ Θεοκρίνης τοιοῦτος, ὥς ἐστι δῆλον ἐκ
5τοῦ κατὰ Θεοκρίνου, εἴτε Δημοσθένους ἐστὶν εἴτε Δεινάρ‐
χου οὗτος ὁ λόγος.690

17

.

22

Τρέχει τὴν ἐσχάτην: ἐπὶ τῶν τὰ λοίσθια πνεόντων.

17

.

23

 Τρικέφαλος Ἑρμῆς: παρόσον ὁ λόγος μέγιστα ἰσχύει· οἱ δέ φασιν αὐτὸν τρικέφαλον ὡς διδάσκοντα τὰς ὁδοὺς καὶ ἔχοντα ὑπογραφήν, ποῦ μὲν αὕτη φέρει ἡ ὁδός, ποῦ δὲ ἐκείνη· ἴσως δὲ πρὸς ἑκάστην ὁδὸν κεφαλὴν εἶχεν.
5ἔστι δὲ ὁ ἀναθεὶς τὸν τρικέφαλον Ἑρμῆν, ὡς Φιλόχορος φησί, Προκλείδης Ἱππάρχου ἐραστής.

17

.

24

 Τροχίλος θεραπεύει κροκόδειλον: ἐπὶ τῶν φόβῳ τοῖς κρείττοσι δουλευόντων, ὅμως καὶ αὐτῶν ὑπ’ ἐκείνων ὠφελουμένων⁝ Ὁ κροκόδειλος νήχεταί τε ἅμα καὶ κέχηνεν· ἐμπίπτουσιν οὖν αἱ βδέλλαι καὶ λυποῦσιν αὐτόν·
5ὅπερ εἰδὼς ἰατροῦ δεῖται τοῦ τροχίλου. ἔστι δὲ ὁ τροχίλος ὄρνις τῶν ἑλείων εἷς, καὶ παρὰ τὰς ὄχθας τῶν ποταμῶν ἀλᾶται, καὶ ὅ τι ἂν τύχῃ παρεκλέγων βόσκεται· πλήρης οὖν βδελλῶν γενόμενος ὁ κροκόδειλος, ἐπὶ τὴν ὄχθην προελθὼν κατὰ τοῦ ἀκτῖνος κέχηνεν· ὁ τοίνυν τροχίλος
10ἐκβαλὼν τὸ ῥάμφος ἐξάγει τὰς προειρημένας· καρτερεῖ δὲ ὠφελούμενος ὁ κροκόδειλος καὶ ἀτρεμεῖ· καὶ ὁ μὲν ἔχει δεῖπνον τὰς βδέλλας, ὁ δὲ ὀνίναται, καὶ τὸ μηδὲν ἀδι‐ κῆσαι τὸν τροχίλον λογίζεταί οἱ μισθός⁝ Κειμένῳ δὲ καὶ ὑπνώττοντι τῷ κροκοδείλῳ ἐπιβουλεύει ὁ ἰχνεύμων
15καὶ ἐμφὺς τῇ δέῤῥῃ, πολλάκις ἀπέπνιξεν αὐτόν· ἀλλ’ ὅ γε τροχίλος ὑπεραγρυπνῶν τοῦ τροφέως βοᾷ καὶ παίει κατὰ τῆς ῥινὸς αὐτὸν καὶ ἀνίστησι καὶ πρὸς τὸν ἐχθρὸν ὑποθήγει.

17

.

25

Τρὶς ἓξ ἢ τρεῖς κύβοι: οἱ μὲν τρὶς ἓξ νίκην, οἱ δὲ
τρεῖς κύβοι κενοί.691

17

.

26

 Τριτογενείας ἔφυ παῖς: ἐπὶ τῶν ἐνδόξων καὶ φρο‐ νίμων. λέγεται δὲ Τριτογενὴς ἡ Ἀθηνᾶ, ἤτοι ὅτι ἐκ τῆς νηδύος καὶ τῆς μήτρας καὶ τῆς κεφαλῆς τοῦ Διὸς ἐξῆλθεν· ἢ ὅτι παρὰ Τρίτωνι τῷ ποταμῷ Λιβύης ἐγεννήθη, φθίνοντος,
5ὡς καὶ Ἀθηναῖοι ἄγουσιν· ἢ ὅτι μετὰ Ἄρτεμιν τρίτη καὶ Ἀπόλλωνα ἐγεννήθη· ἢ ὅτι ἐπεὶ τριτὼ τὴν κεφαλὴν Ἀθη‐ ναῖοι ἔλεγον.

17

.

27

 Τρὶς παρ’ ἀσπίδα στῆναι ῥᾳότερον ἢ ἅπαξ ἀντ‐ αγωνίσασθαι τῇ πενίᾳ: τοῦτο ἐκ τῆς τραγῳδίας.

17

.

28

Τρίτου κρατῆρος ἐγεύσω: ἐπὶ τῶν μεμυημένων τὰ
τελεώτατα καὶ σωτηριωδέστερα· τρεῖς δὲ ἦσαν κρατῆρες· καὶ τὸν μὲν πρῶτον ἔλεγον Ὀλυμπίων, τὸν δὲ δεύτερον Ἡρώων· Πλάτων ἐν πολιτείᾳ· τὸν δὲ τρίτον Ὀλυμπικῶς τῷ σωτῆρί692
5τε Ὀλυμπίῳ. ἐλέγετο καὶ τριτὺς ἡ ἐντελὴς θυσία ἐκ συός, κριοῦ καὶ τράγου, καὶ φυλῆς μέρος τρίτον.

17

.

29

 Τραγικὸν πάθος: ἐπὶ τῶν μεστῶν συμφορῶν: Οἱ τράγοι μάχονται πρὸς τράγους ὑπὲρ τῶν θηλειῶν, ὥσπερ ὡραίων γυναικῶν, καὶ οἱ ταῦροι πρὸς ταύρους, καὶ ὑπὲρ ὀΐων οἱ κριοὶ πρὸς τοὺς ἀντερῶντας. ὀργῶσι δὲ καὶ
5ἐπὶ τὰς θηλείας καὶ οἱ θαλάττιοι κάνθαροι· γίνονται δὲ ἐν τοῖς ἄσπροις καλουμένοις χωρίοις καὶ εἰσὶ ζηλότυποι, καὶ ἴδοις ἂν μάχην ὑπὲρ τῶν θηλειῶν καρτεράν· καὶ ἔστιν ὁ ἁγὼν οὐχ ὑπὲρ πολλῶν, ὡς τοῖς Ἀργείοις ὁ πόλεμος, ἀλλ’
ὑπὲρ τῆς ἰδίας γαμετῆς, ὡς τῷ Μενέλεῳ πρὸς τὸν Πάριν.693

17

.

30

 Τροφονίου κατὰ γῆς παίγνια: καὶ παροιμία· Ἐς Τροφωνίου μεμάντευται. ἐν Λεβαδίᾳ χρηστήριον ἦν, ὃ Καταβάσιον ἐκάλουν· στόμιον γάρ τι ἦν, ὡς τὰ ἄκρα δύνασθαι μόνον τῶν ποδῶν χωρῆσαι. οἱ οὖν τῷ θεῷ
5χρώμενοι, ἁγνεύσαντες πρῶτον ὡρισμένως καὶ κοσμήσαν‐ τες ἑαυτοὺς ἱερῷ τινι σχήματι, ἀμφοτέραις ταῖς χερσὶ με‐ λιττούτας λαβόντες, οὕτως ἐκάθιζον ἐπὶ τὸ στόμιον, καὶ αἰφνίδιον ἡρπάζοντο, καὶ κατέδον ἐπὶ τῆς γῆς· τὰς δὲ μελιττούτας, ὅ ἐστι μάζας, ἐλάμβανον ὑπὲρ τοῦ μὴ ἀδι‐
10κηθῆναι ὑπὸ τῶν συναντώντων ὄφεων.

17

.

31

 Τρυγόνος λαλίστερος: ἐπειδὴ καὶ αἱ τρυγόνες οὐ μόνον τῷ στόματι, ἀλλὰ καὶ τοῖς ὀπισθίοις μέλεσιν ἠχοῦσι, καὶ ἐκ τῆς πυγῆς λαλοῦσιν, ὡς Αἰλιανὸς φησίν⁝ Οἱ τὰς θαλασσίους τρυγόνας θηρῶντες, ἑστήκασιν ὀρχούμενοι
5καὶ ᾄδοντες εὖ μάλα μουσικῶς· αἱ δὲ, καὶ τῇ ἀκοῇ θέλ‐ γονται, καὶ τῇ ὄψει τῆς ὀρχήσεως κηλοῦνται καὶ προσίασιν ἐγγυτέρω· οἱ δὲ ὑπαναχωροῦσιν ἡσυχῆ καὶ βάδην, ἔνθα δήπου ταῖς δειλαίαις πρόκειται δίκτυα ἐκπεπετασμένα, εἶτα ἐμπίπτουσιν εἰς αὐτὰ καὶ ἁλίσκονται⁝ Λέγει Λεωνί‐
10δης ὁ Βυζάντιος ἰχθύων φύσεώς τε καὶ κρίσεως ἄπειρον ἄνθρωπον ἁρπάσαντα ἐκ δικτύου τρυγόνα, ᾤετο δὲ ἄρα ὁ δυστυχὴς ψῆτταν εἶναι, φέροντα ὡς εἶχεν, ἐπὶ κόλπον βαλεῖν καὶ βαδίζειν, ἵνα λάθῃ, ὥς τι ἀγαθὸν εὑρών, εἶτα καὶ εἰς ἐμπολὴν κερδαλέον ἑαυτῷ ἔχῃ ἅρπαγμα· ἡ δὲ ἄρα
15ἤλγησε πιεζομένη, καὶ παίει τῷ κέντρῳ διείρασα, καὶ ἐξέχεε τοῦ δυστυχοῦς κλέπτου τὰ σπλάγχνα, καὶ ἐκεῖτο παρὰ τῇ
τρυγόνι νεκρὸς ὁ φώρ, ἐναργὴς ἔλεγχος ὧν οὐκ εἰδὼς ἔδρασε.694

17

.

32

 Τραγικὸς πίθηκος: ἐπὶ τῶν παρ’ ἀξίαν σεμνυ‐ νομένων.

17

.

33

Τροχὸς τὰ ἀνθρώπινα: ἤγουν εὐμετάβολα.

17

.

34

 Τρικέφαλε Γηρυόνη: ἐπὶ τῶν θηριογνωμόνων⁝ Φασὶ γὰρ Γηρυόνην, ὡς τρικάρηνος ἦν· ἀδύνατον δὲ σῶμα τρεῖς κεφαλὰς ἔχειν· ἦν δὲ τοιόνδε τοῦτο· πόλις ἐστὶν ἐν τῷ Εὐξείνῳ πόντῳ Τρικαρηνία καλουμένη· ἦν δὲ
5Γηρυόνης ἐν τοῖς τότε ἀνθρώποις ὀνομαστός, πλούτῳ τε καὶ ἄλλοις διαφέρων· εἶχε δὲ καὶ βοῶν ἀγέλην θαυμαστήν, ἐφ’ ἣν ἐλθὼν Ἡρακλῆς ἀντιποιούμενον Γηρυόνην ἔκτει‐ νεν· οἱ δὲ θεώμενοι περιελαυνομένας τὰς βοῦς ἐθαύμαζον· ἦσαν γὰρ τὸ μὲν μέγεθος μικραί, ἀπὸ δὲ κεφαλῆς ἐπὶ τῇ
10ὀσφύι μικραὶ καὶ σιμαὶ, κέρατα οὐκ ἔχουσαι, ὀστᾶ δὲ μα‐ κρὰ καὶ πλατέα. πρὸς τοὺς πυνθανομένους οὖν ἔλεγον τινές, Ἡρακλῆς ταύτας περιήλασεν, οὔσας Γηρυόνου τοῦ Τρικαρήνου· τινὲς δὲ ἐκ τοῦ λεγομένου ὑπέλαβον αὐτὸν τρεῖς ἔχειν κεφαλάς.

17

35t

Τὸ τ μετὰ τοῦ υ.

17

.

35

 Τυφλότερος ἀσπάλακος: τοῦτο τὸ ζῷον οὐκ ἔχει ὀφθαλμούς· φησὶ δ’ αὐτὸ Στησίμβροτος ὑπὸ τῆς Γῆς τυ‐ φλωθῆναι διὰ τὸ φθείρειν τοὺς καρπούς· ἔχει γὰρ ὀδόντας
μιαρωτάτους καὶ ῥύγχον ὥσπερ γαλῆς καὶ πόδας ὡς ἄρκτου·695

17

.

36

 Τυφῶνος πολυπλοκώτερον: Τυφὼν ὁ λεγόμενος κεραυνωθῆναι ὑπὸ τοῦ Διός· τούτου ποικιλώτερον.

17

.

37

Τυφλὸς τὰ ὦτα, τόν τε νοῦν, τά τ’ ὄμματ’ εἶ.

17

.

38

Τυφλὸν ὄνειρον: ἐπὶ τῶν ἀπατηλῶν.

17

.

39

Τυφογέρων: ἐπὶ τῶν τυφομανῶν γερόντων.

17

40t

Τὸ τ μετὰ τοῦ ω.

17

.

40

 Τῶν ἐαρινῶν φύλλων πλείονές εἰσιν οἱ συκο‐ φάνται.

17

.

41

Τῶν ἀνεφύκτων μὴ ἐπιχείρει.

17

.

42

 Τῶν καλῶν καὶ τὸ μετόπωρον καλὸν ἐστίν: Εὐριπίδης τὸν καλὸν Ἀγάθωνα περιλαμβάνων ἐν τῷ συμ‐ ποσίῳ καὶ καταφιλῶν ἤδη γενειῶντα πρὸς τοὺς φίλους εἶπε, Μὴ θαυμάζητε· τὸ παροιμιῶδες τοῦτ’ εἰπών.

17

.

43

Τῶν δ’ ὄνων οὔ μοι μέλει696

17

.

44

 Τῷ θρίῳ τὴν ἔγχελυν: θρίον τὸ φύλλον τῆς συκῆς· τραχὺ γὰρ ἐστίν· αἱ δὲ ἐγχέλυς ὀλισθηραί· πρὸς τὸ λαμ‐ βάνειν οὖν αὐτὰς κατάλληλον.

17

.

45

Τῶν πλειόνων ἡ ψῆφος νικᾷ.

17

.

46

Τῶν ἀχαρίστων αἱ δωρεαὶ ἀνατρέπονται.

17

47t

Ἀρχὴ τοῦ υ στοιχείου. Τὸ υ μετὰ τοῦ β.

17

.

47

Ὕβρις ὕβριν ἔτικτε καὶ ψόγος ψόγον.697

17

48t

Τὸ υ μετὰ τοῦ γ.

17

.

48

Ὑγρὰ νύξ: ἐπὶ τῶν συμβαινόντων χαλεπῶν.

17

49t

Τὸ υ μετὰ τοῦ δ.

17

.

49

 Ὕδρας κεφαλὰς τέμνεις: ἐπὶ τῶν ἀμηχάνων⁝ Ἱστο‐ ρεῖται γὰρ ἡ ὕδρα, ὡς ἐν τῇ Λέρνῃ ἦν ἔχουσα κεφαλὰς
ἑκατόν· ὡς δ’ ἐξ ἐπιταγῆς Εὐρυσθέως ἐκελεύσθη ὁ Ἡρα‐ κλῆς φονεῦσαι αὐτήν. καὶ εἰς μάχην σταθεὶς καὶ τέμνων698
5τὰς κεφαλὰς αὐτῆς μιᾶς κοπτομένης πολλαὶ ἀνεφύοντο· καὶ οὐκ ἂν νικητὴς ταύτης ἀνεφάνη, εἰ μὴ Ἰολαίου τυχόν‐ τος ἐκεῖσε τὰς ἐκφυομένας κεφαλὰς κατακαίνοντος. τοιοῦ‐ τον δ’ εἴ τις πείθεται γενέσθαι μάταιος ἐστί. τὸ δ’ ἀλη‐ θὲς ὧδε ἔχει. Λέρνος ἦν βασιλεύς· ᾤκουν δὲ πάντες οἱ
10ἄνθρωποι κατὰ κώμας· ἦσαν δὲ βασιλεῖς ἐφ’ ἐκάστῳ τῶν χωρίων τούτων· νέλος δὲ ὁ τοῦ Περσέως εἶχε τὸ μέγιστον καὶ πολυανθρωπότατον, τὴν Μυκήνην. Ὁ δὲ Λέρνος οὐκ ἤθελεν αὐτῷ ὑποτετάχθαι· ἐπολέμουν οὖν οἱ δύο διὰ τοῦτο. ἐν δὲ τῇ εἰσβολῇ τῆς χώρας ἦν τῷ Λέρνῳ πολίχνιόν τι
15καρτερὸν καὶ ἐφρούρουν αὐτὸ πεντήκοντα τοξόται ἀνδρεῖοι, οὓς ἐπῄεσαν ἐπὶ τῷ πύργῳ ἀδιαλείπτως νύκτα καὶ ἡμέραν· ὄνομα δὲ ἦν τῷ πολιχνίῳ Ὕδρα. πέμπει οὖν Εὐρυσθεὺς Ἡρακλέα καὶ πολιορκεῖ αὐτὸ τὸ πολίχνιον· οἱ δὲ ἐπὶ τῷ πύργῳ ἐπυρπόλουν τοὺς κάτω· ὁπότε δέ τις πληγεὶς πέσοι,
20ἀνέβαινον δύο τοξόται ἀνθ’ ἑνός. ἐπειδὰν ἀνδρεῖος ἦν ὁ προανῃρημένος· ἐπεὶ δὲ συνείχετο ὁ Λέρνος ὑπὸ Ἡρα‐ κλέους τῷ πολέμῳ, μισθοῦται ὀθνεῖον στρατόν· ἦλθε δὲ αὐτῷ ἄγων τὴν στρατιὰν Καρκῖνος ὄνομα τῷ ἀνδρί, μέγας τὴν ἰσχὺν καὶ πολεμικὸς καὶ σὺν τούτῳ ἀντεῖχον πρὸς τὸν
25Ἡρακλέα· εἶτα βοηθεῖ ὁ Ἰόλαος ὁ Ἰφικλέους, ἀδελφιδοῦς ὢν τῷ Ἡρακλεῖ, ἔχων στρατιὰν ἀπὸ Θηβῶν· καὶ τὸν πε‐ φυκότα πύργον πρὸς τῇ Ὕδρᾳ προσελθὼν ἐνέπρησε καὶ σὺν ταύτῃ τῇ δυνάμει ἐπόρθησεν αὐτοὺς ὁ Ἡρακλῆς καὶ τὴν Ὕδραν ἀναιρεῖ καὶ τὴν στρατιὰν ἀπόλλυσιν· οὗ
30γενομένου ὁ μῦθος ἀνεπλάσθη· καὶ γράφουσι τὴν ὕδραν ὄφιν καὶ τὸν μῦθον ἀναπλάττουσιν.

17

.

50

Ὑδροφορίαν ἄγεις: ἑορτὴ ἦν πένθιμος Ἀθήνησιν,
ἐπὶ τοῖς ἐν τῷ κατακλυσμῷ ἀπολλομένοις· ὡς Ἀπολλώνιος.699

17

.

51

 Ὕδωρ αὐτοπαγές: τὸ συνεστηκὸς ἐν τοῖς ἱεροῖς· ἢ τὸ αὐτομάτας πηγὰς ἔχον.

17

.

52

 Ὕδωρ δὲ πίνων χρηστὸν οὐδὲν ἂν τέκοις: τοῦτο ἐξ ἐπιγράμματος εἶναι μέρος, οἱ μὲν Ἀσκληπιάδου, οἱ δὲ Θεαιτήτου φασίν.

17

.

53

 Ὕδωρ παραῤῥέει: ἐπὶ τῶν ἐπαγγελλομένων παντὶ σθένει σπουδάσειν· ὡς κἂν εἰς ῥέοντα πλοῖα ἐμβῆναι οὐκ ὀκνησάντων.

17

54t

Τὸ υ μετὰ τοῦ μ.

17

.

54

 Ὑμεῖς δαίμονα αἱρήσεσθε, οὐχ ὑμᾶς δαίμων λήξεται: ὅτι ἐκ προαιρέσεως καὶ οὐκ ἐξ εἱμαρμένης τὰ ἀνθρώπινα, κατά τε Ὀλυμπιόδωρον καὶ Ἀμμώνιον.

17

55t

Τὸ υ μετὰ τοῦ π.

17

.

55

Ὑπὲρ τὸν κατάλογον: ἐπὶ τῶν γεγηρακότων.700

17

.

56

 Ὑπὲρ τὰ Καλλικράτους: ἐπὶ πλουσίων· πλούσιος γὰρ οὗτος ἐν Κορίνθῳ.

17

.

57

 Ὑπεψηνισμένη: ἀκμαία πρὸς τόκον. ἀπὸ μεταφορᾶς τῶν σύκων τῶν διὰ τοὺς ψῆνας πεπείρων.

17

.

58

 Ὑποβολιμαῖος εἶ: ἐπὶ τῶν εὐτελῶν· ἀπὸ τῶν ὑπο‐ βαλλομένων παιδίων καὶ χαμαιῤῥιφῶν, ἅπερ ἑαυτῶν ἀπο‐ βάλλουσιν ἢ ὑποβάλλουσιν αἱ γυναῖκες.

17

.

59

 Ὑπερβερεταῖος: ἐπὶ τῶν ὑπερχρονίων· ὁ γὰρ τελευ‐ ταῖος μήν ἐστιν οὗτος.

17

.

60

 Ὑποζυγιώδης ἄνθρωπος: ὁ μὴ ἐκ τῆς αὐτοῦ προ‐ αιρέσεως καὶ προθυμίας τι πράττων, ἀλλ’ ἐκ τῆς ἑτέρων κελεύσεως· ὥσπερ καὶ τὰ ὑποζύγια. εἴποις δ’ ἂν καὶ ὑπο‐ ζυγιῶδες πρᾶγμα.

17

.

61

Ὑπὸ παντὶ λίθῳ σκορπίος: λείπει τὸ εὕδει· λέγε‐
ται ἐπὶ τῶν κακοήθων καὶ ἐριστικῶν.701

17

.

62

 Ὑπὲρ τὰ ἐσκαμμένα πηδᾷς: ὅμοιον τῷ· ὑπὲρ βάθμιον πόδα τείνεις. εἴρηται ὑπὸ Πεντάκλου τοῦ Κρο‐ τωνιάτου, ὃς πεντήκοντα ποδῶν ὄντων πρότερον τῶν ἐσκαμ‐ μένων, πρῶτος αὐτὸς ὑπερέβαλε τοῖς πηδήμασιν, ὡς τὸ
5ἐπίγραμμα λέγει· Πέντ’ ἐπὶ πεντήκοντα πόδας πήδησε Φάϋλλος,
δίσκευσεν δ’ ἑκατόν, πέντ’ ἀπολειπομένων.

17

.

63

 Ὑπὲρ τῶν ὅλων ἀναῤῥίπτεις τοὺς κύβους: οἱονεὶ ὑπὲρ τῶν ὅλων ἀγωνίζῃ καὶ κινδυνεύεις.

17

.

64

Ὑπέρου περιστροφή: ἐπὶ τῶν τὰ αὐτὰ ποιούντων.

17

.

65

Ὑπέρου γυμνότερος: καί· Ὑπέρου πολλῷ φα‐
λακρότερος.702

17

.

66

Ὑπόχαλκον τὸ χρυσίον: ἐπὶ τῶν κεκιβδηλευμένων.

17

.

67

Ὑπηνέμια τίκτει: τὰ ψευδῆ καὶ ἀβέβαια.

17

.

68

Ὑπὲρ τὸν Ὑπέρβολον: φιλόδικος οὗτος ἦν.

17

.

69

 Ὑπὲρ ὄνου σκιᾶς: ἐπὶ τῶν ὑπὲρ μηδενὸς χρησίμου φιλοτιμουμένων. λέγουσιν ὅτι Δημοσθένης ἀπολογούμενος ὑπέρ τινος κινδυνεύοντος οὐκ ἀνασχομένων τῶν δικαστῶν εἶπεν· Ἀκούσατε, ὦ ἄνδρες, διηγήματος τερπνοῦ· Νεανί‐
5σκος ποτὲ Ἀθήνηθεν εἰς Δελφοὺς ὄνον ἐμισθώσατο· με‐ σημβρίας δὲ καταλαβούσης, καταλύσας τὸν γόμον ὑπέδυ τὴν σκιὰν τοῦ ὄνου· ἐκβαλλόμενος δὲ ὑπὸ τοῦ ὀνηλάτου μὴ καὶ τὴν σκιὰν μεμισθῶσθαι λέγοντος, εἰσῆλθον εἰς τὸ δικαστήριον ἀμφότεροι. εἰπὼν ταῦτα ὁ Δημοσθένης κατέ‐
10βαινεν ἐκ τοῦ βήματος· ἀξιούντων δὲ τῶν δικαστῶν τὸ τέλος τῆς δίκης μαθεῖν, εἶπεν ἀναβὰς πάλιν ἐπὶ τοῦ βή‐ ματος, ὑπὲρ μὲν ὄνου σκιᾶς ἀκούειν, ὦ ἄνδρες, ἐπιθυ‐
μεῖτε, ἀνθρώπου δὲ κινδυνεύοντος ὑπὲρ ψυχῆς οὐδὲ φωνῆς ἀνέχεσθε· τούτῳ καθαψάμενος τῶν κριτῶν τὸν κατηγορού‐703
15μενον περιέσωσεν.

17

70t

Τὸ υ μετὰ τοῦ ς.

17

.

70

 Ὗς ὑπὸ ῥόπαλον: ἡ παροιμία παρὰ Δεινολόχῳ. ἐπὶ τῶν ἑαυτοὺς εἰς ὄλεθρον ἐμβαλόντων⁝ Δημόκριτος πο‐ λύγονα εἶναι ὗν καὶ κύνα· πολλὰς γὰρ ἔχειν λέγει τὰς μήτρας καὶ τοὺς τόπους τοὺς δεκτικοὺς τοῦ σπέρματος. ὁ
5τοίνυν θορὸς οὐκ ἐκ μιᾶς ὁρμῆς ἁπάσας αὐτὰς ἐκπληροῖ, ἀλλὰ δίς τε καὶ τρὶς ταῦτα τὰ ζῷα ἐπιθόρνυται, ἵνα ἡ συνέχεια πληρώσῃ τὰ τοῦ γόνου δεκτικά. ἡμιόνους δὲ λέ‐ γει μὴ τίκτειν· μὴ γὰρ ἔχειν ὁμοίας μήτρας τοῖς ἄλλοις ζῴοις, ἑτερομόρφους δέ, ἥκιστα δυναμένας γονὴν δέξασθαι·
10μὴ γὰρ εἶναι φύσεως ποίημα τὴν ἡμίονον, ἀλλὰ ἐπινοίας ἀνθρωπίνης καὶ τόλμης, ὡς ἂν εἴποις μοιχίδιον ἐπιτέχνημα τοῦτο καὶ κλέμμα.

17

.

71

 Ὗς Διαροίδων: ἐπὶ τῶν σκαιῶν καὶ ἀπαιδεύτων· Κράτης⁝ Ὗν οὔτε ἄγριον οὔτε ἥμερον ἐν Ἰνδοῖς γενέ‐ σθαι λέγει Κτησίας, πρόβατα δὲ τὰ ἐκείνων οὐρὰς πήχεως ἔχειν τὸ πλάτος που φησίν.

17

.

72

 Ὗς ἐκώμασεν: ἐπὶ τῶν ἀσέμνως τι ποιούντων καὶ παρ’ ἀξίαν ἐπαιρομένων ἐπί τισιν εὐπραγίαις.

17

.

73

Ὗς πότ’ Ἀθηναίαν ἔριν ἤρισεν: Θεόκριτος. ἐπὶ
τῶν τοῖς κρείττοσι φιλονεικούντων.704

17

.

74

Ὗς ὀρίνει: ἐπὶ τῶν βιαίων λέγεται καὶ ἐριστικῶν.

17

.

75

 Ὗς λουσαμένη εἰς κύλισμα βορβόρου: ὅμοιον τῷ Κράτητος· καὶ τῷ· ὗς ἐν βορβόρῳ ὑλισπᾶται.

17

76t

Τὸ υ μετὰ τοῦ φ.

17

.

76

 Ὑφάντου πταίσματος ὑπήτης ἐτύφθη: ὅτι πολ‐ λάκις ἄλλοι μὲν πταίουσιν, ἄλλοι δὲ ἀπολαμβάνουσιν.

17

77t

Ἀρχὴ τοῦ φ στοιχείου. Τὸ φ μετὰ τοῦ α.

17

.

77

 Φαλλέκιον ποίημα: αὐτοσχέδιον· ἐπὶ τῷ φαλλῷ ᾀδόμενον· ἦν δὲ φαλλὸς δέρμα ἐσχηματισμένον εἰς αἰδοῖον,
ὃ περιετίθεσαν οἱ Ἕλληνες ἑαυτοῖς εἰς τιμὴν τοῦ Διονύ‐ σου καὶ ᾖδον· ὁ γὰρ Διόνυσος σύκινον αἰδοῖον πελεκήσας705
5περιῆψεν εἰς τὸν ἑαυτοῦ τράχηλον, ἀφοσιούμενος τὸν ἔρωτα τοῦ ἐρωμένου, ὃς ἀπέθανε πρὸ τῆς μίξεως.

17

.

78

 Φαλάριδος ἀρχὴ καὶ Ἐχέτου: ἐπὶ τῶν ἀπηνῶς ἀρχόντων. Ἔχετος τῆς Ἠπείρου ὑπῆρχε τύραννος· οὗτος ὠμότατος ὢν ἐπενόει παντοίας τιμωρίας καὶ κολαστήρια· πρὸς τοῦτον οἱ θέλοντες ἀφειδῶς κολάσαι διέπεμπον· ὡς
5καὶ ὁ ποιητὴς περὶ αὐτοῦ·
Εἰς Ἔχετον βασιλῆα, βροτῶν δηλήμονα
πάντων. Ὁ δὲ Φάλαρις τοιοῦτός τις ἦν· καὶ οὗτος καινοτέρων κο‐ λαστηρίων γέγονεν εὑρετής· ἦν δὲ τὸ γένος Σικελιώτης·
10οὗτος Διονυσίῳ τῷ τυράννῳ χαριζόμενος, ὄντι ὠμοτάτῳ καὶ τιμωρητικῷ, ἐπενόησε βοῦν χαλκοῦν, ἐν ᾧ ἔδει βάλλειν τοὺς κολαζομένους καὶ πῦρ ἀνακαίεσθαι, ἵνα ἔνδον ὄντες καιό‐ μενοι καὶ βοῶντες, διατρεχούσης τῆς φωνῆς διὰ τοῦ στό‐ ματος τοῦ ταύρου, δόξῃ ὁ ταῦρος καιόμενος μυκηθμὸν
15ἀποτελεῖν. τούτου δὲ τοῦ Φαλάριδος τὸ ἀπάνθρωπον θεα‐ σάμενος ὁ Διονύσιος αὐτὸν τοῦτον ἐνέβαλεν εἰς τὸν βοῦν
καὶ καύσας ἀπέκτεινεν ἐν τοῖς ἑαυτοῦ μηχανήμασιν⁝ Καὶ ταύτην μὲν οὕτως ἔχουσαν εὗρον τὴν ἱστορίαν καὶ τῇ συναγωγῇ τῶν παροιμιῶν, ὡς εἶχε προσέθηκα, μὴ μέντοι706
20γε ἀληθεύουσαν τοῖς προσώποις· οὐ γὰρ Φάλαρις ἦν ὁ τὸν βοῦν ἐπινοήσας τὸ κολαστήριον, ἀλλὰ Τιμόλαος ὁ Ἀθη‐ ναῖος· ὡς ἔστι γε τῷ θέλοντι κατιδεῖν ἐκ τῆς πρὸς Ἀθη‐ ναίους ἐπιστολῆς τοῦ Φαλάριδος ὑπὲρ αὑτοῦ ἀπολογουμέ‐ νου· ὃν ὁ Φάλαρις ἐμβαλὼν εἰς τὸν βοῦν κατέκαυσεν ἐλε‐
25εινῶς καὶ βύζην μυκώμενον· ἦ που γε ἐς τόνδε τὸ τοῦ Ἡσιόδου ἠλήθευσεν· Οἷ αὐτῷ κακὰ τεύχει ἀνὴρ ἄλλῳ κακὰ τεύχων.

17

.

79

 Φασηλιωτῶν θῦμα: ἐπὶ τῶν εὐτελῶν τίθεται· Φασηλιώτας γὰρ τάριχον τῷ κολάβρῳ θύειν φησὶν ὁ Καλ‐ λίμαχος.

17

.

80

 Φάων ὑπάρχεις τῷ κάλλει καὶ τὸν τρόπον: ἐπὶ τῶν ἐρασμίων καὶ ὑπερηφάνων· τοῦ γὰρ Φάωνος ἐρα‐
σθῆναί φασι τὴν Σαπφώ, οὐ τὴν ποιήτριαν, ἀλλὰ τὴν Λεσβίαν· καὶ ἀποτυγχάνουσαν ῥῖψαι ἑαυτὴν ἀπὸ τῆς Λευ‐707
5κάδος πέτρας⁝ Τῷ δὲ Φάωνι βίος ἦν περὶ πλοῖον εἶναι καὶ θάλατταν· πορθμὸς ἦν θάλασσα. ἔγκλημα δὲ οὐδὲν παρ’ οὐδενὸς ἐνομίζετο. ἐπεὶ καὶ μέτριος ἦν καὶ παρὰ τῶν ἐχόντων μόνον ἐδέχετο· θαῦμα ἦν τοῦ τρόπου παρὰ τοῖς Λεσβίοις· ἐπαινεῖ τὸν ἄνθρωπον ἡ θεός, Ἀφροδίτην λέ‐
10γουσι τὴν θεόν, καὶ ὑποδῦσα θέαν ἀνθρώπου γυναικὸς ἤδη γεγηρακυίας· τῷ Φάωνι δὲ διαλέγεται περὶ πλοῦ. τα‐ χὺς ἦν ἐκεῖνος καὶ θεραπεῦσαι καὶ διακομίσαι καὶ μηδὲν ἀπατῆσαι· τί οὖν ἐπὶ τούτοις ἡ θεός; ἀμεῖψαί φασι τὸν ἄνθρωπον, καὶ ἀμείβεται νεότητι καὶ κάλλει γέροντα. οὗ‐
15τος ὁ Φάων ἐστίν, ἐφ’ ᾧ τὸν ἔρωτα αὐτῆς ἡ Σαπφὼ πολ‐ λάκις αἷμα ἐποίησε.

17

.

81

 Φεραύλας βληθεὶς οὐδαμῆ μετεστράφη: ἐπὶ τῶν σπουδαιοτάτων καὶ ἐπιμονωτάτων, οἷς εἵλοντο κοπιᾷν⁝ Ὁ γὰρ Κῦρος μετὰ τὴν ἐκ Βαβυλῶνος ἐξέλασιν καὶ τὴν ἐπὶ τῷ Διὶ καὶ τοῖς ἄλλοις θεοῖς ὁλοκαύτωσιν, καλοῦ ὄντος
5τοῦ ἐν ᾧ χωρίου ἐξήλασεν, ἔδειξε τέρμα ὡς ἐπὶ πέντε στα‐ δίων χωρίου, καὶ εἶπε κατὰ φῦλα ἀνὰ κράτος ἐνταῦθα ἀφιέναι τοὺς ἵππους. σὺν μὲν οὖν τοῖς Πέρσαις αὐτὸς ἤλασε, καὶ ἐνίκα πολύ. μάλιστα γὰρ ἐμεμελήκει αὐτῷ ἱπ‐
πικῆς· Μήδων δὲ Ἀρτάβαζος ἐνίκα· Κῦρος γὰρ τὸν ἵππον708
10ἐδεδώκει αὐτῷ· Σύρων δὲ τῶν πάντων Γαδάτας· Ἀρμενίων δὲ Τιγράνης· Ὑρκανίων δὲ ὁ υἱὸς τοῦ ὑππάρχου· Σακῶν δὲ ἰδιώτης ἀνήρ· ἀπέλιπε δὲ τῷ ἵππῳ τοὺς ἄλλους ἱππεῖς ἐγγὺς τὸ ἥμισυ τοῦ δρόμου. ἔνθα δὴ λέγεται ὁ Κῦρος ἐρέ‐ σθαι τὸν νεανίσκον, εἰ δέξαιτ’ ἂν βασιλείαν ἀντὶ τοῦ ἵπ‐
15που· τὸν δ’ ἀποκρίνασθαι, ὅτι βασιλείαν μὲν οὐκ ἂν δεξαί‐ μην, χάριν δὲ ἀνδρὶ ἀγαθῷ καταθέσθαι δέξαιμι ἄν· καὶ ὁ Κῦρος εἶπε· καὶ μὴν ἐγώ σοι δεῖξαι θέλω, ἔνθα, κᾂν καμύων βάλῃς, οὐκ ἂν ἁμάρτοις ἀνδρὸς ἀγαθοῦ. πάντως ὁ Σάκας ἔφη, δεῖξόν μοι, ὡς βαλῶ γε πάντῃ τῇ βώλῳ
20ἀνελόμενος· καὶ ὁ μὲν Κῦρος δείκνυσιν αὐτῷ, ὅπου ἦσαν πλεῖστοι τῶν φίλων· ὁ δὲ καταμύων ἵησι τῇ βώλῳ, καὶ παρελαύνοντος Φεραύλα τυγχάνει· ἔτυχε γὰρ ὁ Φεραύλας παραγγέλλων τι τακτικὸν ὑπὸ Κύρου· βληθεὶς δὲ οὐδὲ μετ‐ εστράφη, ἀλλ’ ᾤχετο ἐφ’ ὅπερ ἐτάχθη. ἀναβλέψας δὲ ὁ
25Σάκας ἐρωτᾷ τίνος ἔτυχεν· οὐ μὰ τὸν Δία, ἔφη ὁ Κῦρος, οὐδενὸς τῶν παρόντων. ἀλλ’ οὐ μέντοι, ἔφη ὁ νεανίσκος, τῶν γε ἀπόντων; ναὶ μὰ Δία, ἔφη ὁ Κῦρος, σύ γε ἐκείνου τοῦ παρὰ τὰ ἅρματα ταχὺ ἐλαύνοντος τὸν ἵππον. καὶ πῶς, ἔφη, οὐδὲ μεταστρέφεται; καὶ ὁ Κῦρος ἔφη· μαινόμενος
30γὰρ τί ἐστιν, ὡς ἔοικεν· ἀκούσας ὁ νεανίσκος ᾤχετο σκεψό‐ μενος τίς εἴη· καὶ εὑρίσκει τὸν Φεραύλαν γῆς τε κατά‐ πλεων τὸ γένειον καὶ αἵματος· ἐῤῥύη γὰρ αὐτῷ ἐκ τῆς ῥινὸς βληθέντι· ἐπεὶ δὲ προσῆλθεν, ἤρετο αὐτὸν εἰ βληθείη· ὁ δὲ ἀπεκρίνετο, ὡς ὁρᾷς. δίδωμι τοίνυν σοι, ἔφη, τοῦτον
35τὸν ἵππον. ὃ δ’ ἐπήρετο, ἀντὶ τοῦ; ἐκ τούτου δὴ διηγεῖτο ὁ Σάκας τὸ πρᾶγμα καὶ τέλος εἶπεν· οἶμαί γε οὐχ ἡμαρ‐ τηκέναι ἀνδρὸς ἀγαθοῦ. καὶ Φεραύλας εἶπεν· ἀλλὰ πλου‐
σιωτέρῳ μὲν ἂν, εἰ ἐσωφρόνεις, ἢ ἐμοὶ ἐδίδως· νῦν δὲ κἀγὼ δέξομαι. ἐπεύχομαι δὲ πᾶσι τοῖς θεοῖς, οἵπερ με709
40ἐποίησαν βληθῆναι ὑπό σου, δοῦναί μοι ποιῆσαι μὴ με‐ ταμέλειν σοι τῆς ἐμῆς δωρεᾶς· καὶ νῦν ἔφη ἀπέλασον ἀνα‐ βὰς ἐπὶ τόνδε τὸν ἐμὸν ἵππον· αὖθις δ’ ἐγὼ παρέσομαι πρὸς σέ.

17

82t

Τὸ φ μετὰ τοῦ ι.

17

.

82

 Φιλοτιμοῦνται ὡς Μεμφίται τοῖς τῆς Ἴσιδος πλοκάμοις καὶ Θηβαῖοι τοῖς τοῦ Γηρυόνου ὀστοῖς καὶ Τε‐ γεᾶται τῷ τοῦ Καλυδωνίου δέρματι.

17

.

83

Φίλος ἀνεπίκαρπος χείρων ἐχθροῦ.

17

.

84

 Φιλία παρδάλεως: ἐπὶ τῶν πιστότατα φιλούντων⁝ Πάρδαλιν γὰρ ἐκ νηπίου θηρατὴρ ἀνὴρ ἡμερώσας οἷα φίλην ἢ ἐρωμένην περιεῖπεν· οὐκοῦν ἔριφον αὐτῇ φέρων ζῶντα ἐδίδου, τροφὴν ἐν αὐτῷ καὶ ἡδονήν τινα ἐπινοήσας
5τῷ θηρίῳ ἐν τῷ διασπᾷν τὸν ἔριφον, ἀλλὰ μὴ δοκεῖν ἐσθίειν
κενέβριον τε καὶ θνησείδιον· καὶ δὴ κομισθέντος ἐρίφου ἥδε ἐγκρατῶς ἔσχε, δεομένη ἀπόσιτος εἶναι διὰ πλησμονήν· ἔδρασε δὲ καὶ τῇ δευτέρᾳ τοῦτο· ἐδεῖτο γὰρ ἔτι ὡς φαρμά‐ κου τοῦ λιμοῦ· τῆς δὲ τρίτης ἐπιστάσης ἡμέρας ἐπείνα710
10μὲν καὶ συνήθως ἐπεδείκνυτο τοῦτο τῷ φθέγματι, οὐ μὴν τοῦ ἐρίφου γενομένου δύο ἡμερῶν φίλου ἔτι προσήψατο, ἀλλὰ ἐκεῖνον μὲν εἴασεν, ἄλλον δὲ ἔλαβεν. ἄνθρωποι δὲ καὶ ἀδελφοὺς προὔδοσαν, καὶ τοὺς γειναμένους, καὶ φίλους ἀρχαί‐ ους⁝ Εὐωδίας τινὸς θαυμαστῆς τὴν πάρδαλιν μετειληφέ‐
15ναι φασίν, ἡμῖν μὲν ἀποῤῥήτου, αὐτὴ δὲ οἶδε τὸ πλεονέκτημα τὸ οἰκεῖον· καὶ μέντοι καὶ τὰ ἄλλα ζῷα συνεπίσταται τοῦτο, καὶ ἁλίσκεται τὸν τρόπον τοῦτον· ἡ πάρδαλις τροφῆς δεο‐ μένη ἑαυτὴν ὑποκρύπτει ἢ λόγχῃ πολλῇ ἢ φυλλάδι βαθείᾳ, καὶ ἐντυχεῖν ἐστιν ἀφανής, μόνον δὲ ἀναπνεῖ. οὐκοῦν οἱ
20νεβροὶ καὶ δορκάδες καὶ τὰ τοιαῦτα τῶν ζῴων, ὡς ὑπό τι‐ νος ἴϋγγος τῆς εὐωδίας ἕλκεται, καὶ γίνεται πλησίον· ἡ δὲ ἐκπηδᾷ καὶ ἔχει τὸ θήραμα⁝ Πάρδαλις Καρικὴ καὶ Λυκιακὴ οὐκ ἔστι μὲν θυμική, οὐδὲ οἵα σφόδρα ἁλτικὴ εἶναι, τὸ σῶμα δὲ μακρά· τιτρωσκομένη δὲ καὶ δόρασι καὶ
25αἰχμαῖς ἀντίτυπος ἐστί, καὶ οὐ ῥᾳδίως τῷ σιδήρῳ εἴκει, τοῦτο δὴ τὸ Ὁμηρικὸν δρῶσα, Ἦ ῥά τε καὶ περὶ δουρὶ πεπαρμένη οὐκ
ἀπολήγει.

17

.

85

 Φιλίππου Ἀλεκτρυών: ὄνομα στρατηγοῦ. ἐπὶ τῶν ἐν μικροῖς κατορθώμασιν ἀλαζονευομένων.

17

.

86

 Φιλέψιος ὅδε τὸν τρόπον: ἐπὶ τῶν φιλοπαιγμόνων· οὗτος γὰρ μεταξὺ τῶν δημηγοριῶν μύθους ἔλεγε. κεκωμῴ‐
δηται δὲ εἰς πανουργίαν.711

17

87t

Τὸ φ μετὰ τοῦ ο.

17

.

87

 Φοινίκων συνθῆκαι: οἱ τὴν Καρχηδόνα κτίσαντες Φοίνικες, ὅτε προσέπλευσαν τῇ Λιβύῃ, ἐδεήθησαν τῶν ἐγ‐ χωρίων δέξασθαι αὐτοὺς νύκτας καὶ ἡμέρας· ἐπιτυχόντες δὲ τούτου οὐκ ἐβούλοντο ἀπαλλάσσεσθαι ὡς συντιθέμενοι
5νύκτας καὶ ἡμέρας μένειν· διὸ λέγεσθαι τοῦτο ἐπὶ τῶν ἐνεδρευτικῶς συντιθεμένων. τὰ δ’ ὅμοια καὶ Δήμων ἐπὶ
Μεταποντίνων ἱστορεῖ.712

17

.

88

 Φόνου πτερόν: ἢ, θανάτου πτερόν: ὁ ὀϊστὸς λέγεται.

17

.

89

 Φοινικήϊα γράμματα: ἤγουν ἀρχαιότατα. Λυδοὶ καὶ Ἴωνες τὰ γράμματα ἀπὸ Φοίνικος Ἀγήνορος τοῦ εὑ‐ ρόντος. τούτοις δὲ ἀντιλέγουσι Κρῆτες, ὡς εὑρέθη ἀπὸ τοῦ γράφειν ἐν φοινίκων πετάλοις. Κάμων δ’ ἐν δευτέρᾳ τῶν
5εὑρημάτων ἀπὸ Φοινίκης τῆς Ἀκταίονος ὀνομασθῆναι. μυθεύεται δ’ οὗτος ἀρσένων μὲν παίδων ἄπαις, γενέσθαι δὲ αὐτῷ θυγατέρας, Ἀγλαύρην, Ἕρσην, Πάνδροσον· τὴν δὲ Φοινίκην ἔτι παρθένον οὖσαν τελευτῆσαι· διὸ καὶ Φοι‐ νικήϊα γράμματα τὸν Ἀκταίονα εἰπεῖν, βουλόμενον τινὸς
10τιμῆς ἀπονεῖμαι τῇ θυγατρί.

17

.

90

Φορμίωνος στιβάς: ἐπὶ τῶν εὐτελῶν.

17

.

91

 Φοινίκων αὖθις ἐπιθυμεῖ: ὅτι τὰ παθήματα τοῖς ἀνθρώποις μαθήματα γίνεται⁝ Ὁ Φοίνιξ τὸ ζῷον ἄνευ λογικῆς οἶδε συμβαλεῖν ἀριθμὸν πεντακοσίων ἐτῶν οὐ δεδεημένος δακτύλων εἰς ἐπιστήμην ἀριθμητικῆς· καὶ οἱ713
5μὲν ἱερεῖς περὶ τῆς ἀφίξεως ἀριθμοῦντες τὰ ἔτη προσδέ‐ χονται· ὁ δὲ πάρεστιν· οἱ δὲ θύουσι καὶ σχολὴν ἄγουσι τοῦ ἡλίου ἐν ταῖς λέσχαις καταδύοντος, ὅσα δ’ ὄρνιθες οὐκ ἴσασιν. ἐκεῖνα δέ, ὦ πρὸς τῶν θεῶν, οὐ σοφὰ εἰδέναι; ποῦ μὲν Αἴγυπτος ἐστί, ποῦ δὲ Ἡλιούπολις, ἔνθα αὐτῷ πέ‐
10πρωται ἥκειν, καὶ ὅποι ποτὲ τὸν πατέρα καταθέσθαι χρή, καὶ ἐν θήκαις τίσι; ταῦτα δὲ εἰ μὴ δοκεῖ, θαυμαστά, ἆρά γε τὰ ἐνόπλια καὶ ἀγοραῖα καὶ τὰς κατ’ ἀλλήλων ἐπιβου‐ λὰς ἐροῦμεν σοφίαν; ἐμοὶ μὲν οὐ δοκεῖ, ὦ Σισύφων καὶ Τελχίνων καὶ Κερκώπων ζηλωταὶ ἄνθρωποι· λέγω δὲ πρὸς
15τοὺς ἀκριβοῦντας ταῦτα.

17

.

92

Φοβερὸν καὶ τὸ παθεῖν ὑπὸ τυράννου καλῶς.

17

.

93

 Φοβερώτερόν ἐστι στρατόπεδον ἐλάφων ἡγου‐ μένου λέοντος, ἢ λεόντων ἐλάφου: Χαβρίας εἴωθε τοῦτο λέγειν.

17

.

94

 Φοίβου πότ’ οὐκ ἐῶντος ἔσπειρεν τέκνα: ἐπὶ τῶν ἐχόντων θυγατέρας ἀμορφοτάτας.

17

95t

Τὸ φ μετὰ τοῦ ρ.

17

.

95

Φρουρᾶς ᾄδων: ἐπὶ τῶν ἀγρυπνούντων.

17

.

96

Φρουρεῖν ἢ πλουτεῖν: ἐπὶ τῶν κερδαίνειν ἐφιεμένων.

17

.

97

Φράσω σου τοῖς σοροπηγοῖς τὴν μανίαν: ἐπὶ
τῶν ἄξια θανάτου πραττόντων.714

17

.

98

 Φρουρήσεις ἐν Ναυπάκτῳ: ὅτι λόγος μισθὸς ἐδί‐ δοτο τοῖς Ναύπακτον φρουροῦσι τῶν ἐπιτηδείων πολλῶν πιπρασκομένων· ἢ ὅτι Φίλιππος ἑλὼν Ναύπακτον Ἀχαιῶν γνώμῃ τοὺς φρουροὺς αὐτὸς ἀπέκτεινε πάντας.

17

.

99

Φρούδου γὰρ ἤδη τοῦ κακοῦ μείων λόγος.

17

.

100

Φρὺξ μηδὲν ἥττων Σπινθάρου: οὗτος ὁ Σπίν‐
θαρος κωμῳδεῖται ὡς βάρβαρος καὶ Φρύξ.715

18

.

1

 Φρὺξ ἀνὴρ πληγεὶς ἀμείνων καὶ διακονέστε‐ ρος: ἐπεὶ δοκοῦσιν ἀργότεροι καὶ νωχελέστεροι εἶναι οἱ Φρύγες οἰκέται.

18

.

2

 Φρυνώνδας ἄλλος: ἐπὶ τῶν πονηρῶν· καὶ Ἀριστο‐ φάνης ἐν Ἀμφιαράῳ, Ὦ μιαρὲ, καὶ Φρυνώνδα, καὶ πονηρὲ σύ. λέγεται δὲ καὶ ἐπὶ μάγων, ὡς Εὔδημος φησί.

18

.

3

 Φρυνίχου πάλαισμα: ἐπὶ τῶν πονηρῶν καὶ δολίων. Φρύνιχος στρατηγὸς Ἀθηναίων, οὗ στρατηγοῦντος Ἀθη‐ ναῖοι ἡττήθησαν καὶ πολλὰ αὐτῷ ὡς προδόντι τὸν πόλε‐ μον προσεκρούσθησαν.

18

4t

Τὸ φ μετὰ τοῦ υ.

18

.

4

Φυλακὴν γυμνῷ ἐπιτάττεις: φανερὰ ἡ παροιμία.
τίς γὰρ γυμνὸς φυλάττων ὑποσταίη βέλη καὶ λίθους καὶ ξίφη;716

18

5t

Τὸ φ μετὰ τοῦ ω.

18

.

5

 Φώκου ἔρανος: ἐπὶ τῶν εὐωχίας συνταττόντων ἐπὶ τῷ ἑαυτῶν κακῷ. Φῶκος γάρ τις θυγατέρα ἔχων ἐπὶ γά‐ μον ἀνεβάλλετο τὸν γάμον· ἐφ’ ᾧ ὀργισθέντες οἱ μνηστῆ‐ ρες ἀπέκτειναν αὐτόν.

18

.

6

 Φωνά τοι τίς ἐντι καὶ οὐδὲν ἄλλο: Τίλλας Λά‐ κων εἶπε τοῦτο ἀηδόνα λαβὼν καὶ βραχεῖαν σάρκα ὁρῶν.

18

7t

Ἀρχὴ τοῦ χ στοιχείου. Τὸ χ μετὰ τοῦ α.

18

.

7

 Χαλεπὰ τὰ καλά: Πιττακὸν ἀποτιθέμενον τὴν ἀρ‐ χὴν πρὸς τοὺς θαυμάζοντας εἰπεῖν, Χαλεπὸν ἐσθλὸν ἔμμεναι· Σόλωνα δὲ μαλακίαν αὐτοῦ καταγνόντα φάναι, Χαλεπὰ τὰ καλά. φασὶ δὲ Περίανδρον τὸν Κορίνθιον
5καταρχὰς μὲν εἶναι δημοτικόν, ὕστερον δὲ τὴν προαίρεσιν μεταβαλόντα τυραννικὸν γενέσθαι· ὅθεν ἡ παροιμία. οἱ δὲ τὰ χαλεπὰ ἀντὶ τοῦ ἀδύνατα τιθέασιν, ὡς μηδὲ ἐκείνου
δυνηθέντος τηρῆσαι τὴν ἑαυτοῦ γνώμην.717

18

.

8

 Χαίροις Ὑψιπύλη φίλη· τοὺς ἐμοὺς κορύμ‐ βους πλέκω· οὔ σοι λέγω περὶ τούτου· οὑμὸς ἄκοιτις ἐνταῦθα: ἡ παροιμία τάττεται ἐπὶ τῶν λεγόν‐ των ἀσύμφωνα καὶ ἀκατάλληλα. ὁμοία τῇ· Ἐγὼ σκό‐
5ροδά σοι λέγω, σὺ δὲ κρόμμυ’ ἀποκρίνῃ.718

18

.

9

 Χαμαιλέοντος εὐμεταβολώτερος⁝ Ὁ χαμαι‐ λέων τὸ ζῷον εἰς ἰδίαν μίαν χρόαν οὐ πέφυκεν οὔτε ὁρᾶ‐ σθαι, οὔτε γνωρίζεσθαι, κλέπτει δ’ αὑτὸν πλανῶν τε καὶ παρατρέπων τὴν τῶν ὁρώντων ὄψιν· εἰ γὰρ περιτύχοις
5μέλαν τὸ εἶδος, ὁ δὲ ἐξέτρεψε τὸ μόρφωμα εἰς χλωρότητα, ὡς οὖν μεταμφιασάμενος· εἶτα μέντοι ἀλλοῖος ἐφάνη λευ‐ κότητα ὑποδύς, καθάπερ προσωπεῖον ἕτερον ἢ στολὴν ὑποκριθεὶς ἄλλην. φαίη ἂν οὖν τις καὶ τὴν φύσιν μὴ καθ‐ έψουσαν μηδὲ ἐπιχρίουσαν φαρμάκοις, ὥσπερ Μήδειαν ἢ
10Κίρκην καὶ ἐκείνην φαρμακίδα εἶναι⁝ Λέγεται καὶ τοῦτο περὶ αὐτοῦ, ὅτι κάρφος πλατὺ καὶ στερεὸν ἐνδακὼν ἑαυτὸν ἐπιστρέφει, καὶ ἀντιπρόσωπος ὁμόσε χωρεῖ τῷ ὄφει· ὁ δὲ αὐτοῦ λαβέσθαι ἀδυνατεῖ, τοῦ κάρφους τὸ πλάτος οὐκ ἔχων περιχανεῖν· οὐκοῦν ἄδειπνος τό γε ἐπ’ ἐκείνῳ
15μένει ὁ ὄφις.

18

.

10

 Χαλάσω τὴν ἱερὰν ἀγκύραν: ἐπὶ τῶν ἐν κινδύνοις φευγόντων εἴς τινα δύνατον.

18

.

11

 Χαλεπὸν χορίου κύνα γεύειν: ἐπὶ τῶν ἐπὶ μι‐ κρῶν κακῶν χωρούντων εἰς μεγάλα. τὸ ἔλυτρον τοῦ ἐμβρίου χόριον καλεῖται· οἱ δὲ κύνες γευσάμενοι τούτου καὶ τοῖς
ἐμβρίοις διὰ τὸ λιχνὸν ἐπιβουλεύουσι.719

18

.

12

 Χαραδριὸς ἕτερος: ἐπὶ τῶν ἀποκρυπτομένων. ἐπεὶ γὰρ οὗτος τοὺς ἰκτεριῶντας ὠφελεῖ ὀφθείς, τοῦτο οἱ πω‐ λοῦντες κρύπτουσιν, ἵνα μή τις πρὸ τοῦ ὠνήσασθαι ἰαθῇ. οἱ δέ φασιν οὐ τοὺς ἰδόντας τὸν χαραδριόν, ἀλλὰ τοὺς
5φαγόντας τῆς νόσου παύεσθαι. ἀλλ’ οὗτοι μὲν οὕτως. ὁ δέ γε Αἰλιανὸς οὕτω περὶ χαραδριοῦ φυσιολογεῖ· Χαραδριοῦ ἦν ἄρα δῶρον τοῦτο, οὐ μὰ Δι’ ἀτιμάζειν ἄξιον· ἦν γοῦν ὑπαναπλησθεὶς τὸ σῶμα ἰκτέρου τις, εἶτά οἱ δριμὺ ἐνορῴη, ὁ δὲ ἀντιβλέπει καὶ μάλα ἀτρέπτως, ὥσπερ οὖν ἀντιθυ‐
10μούμενος, καὶ ἡ τοιάδε ἀνάβλεψις ἰᾶται τοῦ προειρημένου πάθους τὸν ἄνθρωπον.

18

.

13

 Χάρητος ὑπόσχεσις: ἐπὶ τῶν προχείρως ἐπαγγελλο‐ μένων, μηδαμῶς δὲ ἢ δυσκόλως παρεχόντων. Χάρης γὰρ ὁ στρατηγὸς Ἀθηναίων εὐχερής τε καὶ ἑτοιμότατος πρὸς
τὰς ὑποσχέσεις ἐγένετο μέν, οὐκ ἐπετέλει δέ γε.720

18

.

14

 Χαῖρ’ ὦ φίλον φῶς: γυναῖκα βουλομένην ἀκολασταί‐ νειν σβέσαν τὸν λύχνον φασὶ τοῦτο εἰπεῖν· ἕτεροι δὲ γραῦν.

18

.

15

 Χαιρεφῶν αὐτόχρημα: ἐπὶ τῶν ὠχρῶν καὶ ἰσχνῶν· καὶ ἐπὶ τῶν διεστώτων ἐκ τῶν ἀδελφῶν σφίσιν· οὗτος γὰρ σφόδρα ἤχθρευσε τῷ ἀδελφῷ· οὓς ὁ Σωκράτης συνῆγε λέ‐ γων, ὡς οὐδὲν ὀφθαλμῶν ὄφελος εἴη, εἰ μὴ συμφωνοῖεν,
5οὐδὲ χειρῶν οὐδὲ ποδῶν.

18

.

16

 Χάρωνος θύρα: δι’ ἧς οἱ κατάδικοι ἐπὶ τῷ θανεῖν ἐξήρχοντο.

18

.

17

 Χάρης ᾄδων ὄρθιον: ἐπὶ τῶν εὐφώνων· ὁ γὰρ Χά‐ ρης αὐλητὴς Θηβαῖος ἦν· ὄρθιος δὲ αὐλητικὸς νόμος οὕτω καλούμενος, εὔτονος καὶ ἀνάτασιν ἔχων· καὶ Ὅμηρος· Ἔνθα στᾶς’ ἤϋσε θεὰ μέγα δεινόν τ’
5ὄρθι’ Ἀχαιοῖς.

18

.

18

 Χαρὰν πυραύστου χαίρεις: ἐπὶ τῶν διὰ μικρὰν ἡδονὴν ἑαυτοὺς φθειρόντων⁝ Ὁ γὰρ πυραύστης ζῷον ἐστίν, ὅσπερ οὖν χαίρει μὲν τῇ λαμπηδόνι τοῦ πυρός, καὶ
προσπέταται τοῖς λύχνοις, ἐνακμαζούσῃ ἔτι φλογί, καὶ δο‐721
5κεῖ τι λήψεσθαι· ἐμπεσὼν δὲ ὑπὸ ῥώμης εἶτα μέντοι κα‐ ταπέφλεκται. μέμνηται δὲ αὐτοῦ καὶ Αἰσχύλος λέγων· Δέδοικα μωρὸν κάρτα πυραύστου μόρον.

18

19t

Τὸ χ μετὰ τοῦ ε.

18

.

19

 Χελώνη μυῶν: ἐπὶ τῶν ἀφροντίστων τινός· τῷ δὲ Ἀγαμέμνονι τῆς Θερσίτου παῤῥησίας ἔλαττον ἔμελλεν, ἢ χελώνῃ μυῶν⁝ Φαγοῦσα ὄφεως χελώνη καὶ ἐπιτραγοῦσα ὠριγάνου ἐξάντης γίνεται τοῦ κακοῦ, ὃ
5πάντως αὐτὴν ἐκ τῆς τροφῆς ἀναιρεῖν ἔμελλεν⁝ Αἱ χε‐ λῶναι αἱ θαλάττιαι ἐν τῇ γῇ τίκτουσι καὶ καταχωννύουσιν ἐν αὐτῇ τὰ ὠὰ καὶ ὑποστρέφουσιν· εἰσὶ δὲ ἐς τοσοῦτον λογι‐ στικαί, ὡς ἀφ’ ἑαυτῶν ἐκλογίζεσθαι τὰς ἡμέρας τὰς τεσ‐ σαράκοντα, ἐν αἷς τὰ ἔκγονα αὐταῖς τῶν ὠῶν συμπαγέν‐
10των ζῷα γίνεται· ἀποστρέψασαι δὲ εἰς τὸν χῶρον, ἐν ᾧ ἔκρυψαν τὰ ἑαυτῶν βρέφη, ὀρύσσουσι τὴν γῆν ἣν ἐπέβαλ‐ λον, καὶ κινουμένους ἤδη τοὺς νεοττοὺς καὶ ἕπεσθαι δυνα‐ μένους αὐταῖς, ἀπάγουσι.

18

.

20

 Χειμὼν ὀρνιθίας: σφοδρός, ἐν ᾧ τὰ ὄρνεα φθείρε‐ ται. λέγεται καὶ ἄνεμος ὀρνιθίας.

18

.

21

Χειρώνειον ἕλκος: ἤτοι ἀνήκεστον.722

18

.

22

 Χειμάσει ποτὲ καὶ ἐφ’ ἡμᾶς ἡ ἀπὸ τῶν ὀρῶν νεφέλη: ἐπὶ τῶν προσδεχομένων τινὰ κακὰ μετ’ ὀλίγον ἐλευθησόμενα⁝ Φάβιος Μάξιμος Ἀννίβᾳ μάχεσθαι μὴ βουλόμενος, ἀλλὰ τρίβειν χρόνῳ τὴν δύναμιν αὐτοῦ
5καὶ χρημάτων ἐνδεᾶ καὶ σιτίων οὖσαν, ἐπηκολούθει διὰ τῶν τραχέων καὶ ὀρεινῶν ἀντιπαρεξιών· καταγελώντων δὲ τῶν πολλῶν καὶ παιδαγωγὸν Ἀννίβα καλούντων, μικρὰ φροντίζων ἐχρῆτο τοῖς αὑτοῦ λογισμοῖς· καὶ πρὸς τοὺς φίλους ἔλεγεν, ὅτι τὸν σκώμματα φοβούμενον καὶ λοιδο‐
10ρίας δειλότερον ἡγεῖται τοῦ φεύγοντος τοὺς πολεμίους. ἐπεὶ δὲ τοῦ συνάρχοντος Μινουκίου καταβαλόντος τινὰς τῶν πολεμίων πολὺς ἦν λόγος ὡς ἀνδρὸς ἀξίου τῆς Ῥώ‐ μης, μᾶλλον ἔφη τὴν εὐτυχίαν ἢ τὴν ἀτυχίαν τοῦ Μινου‐ κίου φοβεῖσθαι· καὶ μετὰ μικρὸν ἐνέδρᾳ περιπεσόντος καὶ
15κινδυνεύοντος ἀπολέσθαι μετὰ τῆς ἑαυτοῦ δυνάμεως ἐπι‐ βοηθήσας, τῶν τε πολεμίων πολλοὺς διέφθειρε κἀκεῖνον ἔσωσεν. ὁ μὲν οὖν Ἀννίβας εἶπε πρὸς τοὺς φίλους, οὐ πολλάκις ὑμῖν προὔλεγον ἐγὼ τὴν ἀπὸ τῶν ὀρῶν νεφέλην, ὅτι χειμάσει ποτὲ ἐφ’ ἡμᾶς;

18

.

23

 Χεῖρας ἔχει Φιλοποίμην καὶ σκέλη· γαστέρα δὲ οὐκ ἔχει: ἐπὶ τῶν πολλοὺς μὲν ἱππεῖς καὶ ὁπλίτας ἐχόντων, χρημάτων δὲ οὐκ εὐπορούντων. Κόϊντος εἶπε πρὸς Φιλοποίμενα· καὶ γὰρ καὶ τῇ φύσει τοῦ σώματος
5τοιοῦτος ἐτύγχανεν.723

18

.

24

 Χελώνην Πηγάσῳ κρίνεις: ἐπὶ τῶν τὰ ἀνόμοια συγκρινόντων.

18

25t

Τὸ χ μετὰ τοῦ θ.

18

.

25

 Χθόνια λουτρά: τὰ τοῖς νεκροῖς ἐπιφερόμενα· ἐκό‐ μιζον γὰρ εἰς τάφους λουτρά.

18

26t

Τὸ χ μετὰ τοῦ ι.

18

.

26

Χίλων δ’ ἐν κοίλῃ Λακεδαίμονι, γνῶθι σεαυτόν.

18

.

27

 Χλαμὺς Συλώσοντος: ἐπὶ τῶν ἀλαζονευομένων ἐπ’ ἐσθῆτι· οὗτος γὰρ εἶχε χλαμύδα, ἣν Δαρείῳ ἰδιωτεύοντι δωρησάμενος ἔτυχε τῆς εἰς Σάμον καθόδου.

18

28t

Τὸ χ μετὰ τοῦ ο.

18

.

28

 Χόας ἓξ χωρήσει: ἐπὶ τῶν παραπλήγων. τουτέστιν ὁ ἐγκέφαλος αὐτοῦ· ἅμα δὲ ὡς ἐπὶ κεράμου ἢ ἀσκοῦ· ὃς ἐὰν σμηχθῇ, πλέον χωρεῖ τῶν ἐμπεφρακότων ἀποβεβλη‐
μένων.724

18

.

29

 Χορὸς ἀργούντων: ἐπὶ τῶν ἄτοπά τινα διαπρατ‐ τομένων.

18

.

30

 Χοῖνιξ Κνωδάλου: ἐπὶ τῶν μεγάλοις μέτροις κεχρη‐ μένων.

18

.

31

 Χορὸν δίδωμι: ἐν ἴσῳ τῷ εὐδοκιμεῖν καὶ νικᾷν· παρὰ γὰρ τοῖς Ἀθηναίοις χοροῦ ἐτύγχανον κωμῳδίας γὰρ καὶ τραγῳδίας ποιηταὶ οὐ πάντες, ἀλλ’ οἱ εὐδοκιμοῦντες καὶ δοκιμασθέντες ἄξιοι.

18

32t

Τὸ χ μετὰ τοῦ ρ.

18

.

32

 Χρήματ’ ἀνὴρ, πενιχρὸς δ’ οὐδέποτ’ ἐσθλός: ἐπὶ τῶν διὰ πλοῦτον εὐημερούντων· αὕτη δὲ ἀποφθεγμα‐ τική ἐστιν ὡς καὶ ἡ· Ἀρχὴ ἄνδρα δείκνυσι. καὶ ἡ· κατὰ σαυτὸν ἔλα. καὶ ἡ, γνῶθι σαυτόν.

18

.

33

 Χρὴ μὴ τὸ κακὸν διὰ κακοῦ ἀμύνασθαι: ὁ Ἀμίλκας τοὺς τὸν ἀδελφὸν ἀνελόντας συλλαβών, εἴς τε τὸν ἑκάστου πατήσας τράχηλον εἶτα μέντοι ἀπολύσας, ἔφησε τοῦτο, ἀποχρῶσαν δίκην λαβεῖν· ἐπειπὼν ταύτην ἐπὶ τῷ
5τοῦ ἀδελφοῦ φόνῳ.

18

.

34

 Χρηστοῖσι κυσὶ συμφορὰ τὰ δεσποτῶν μᾶλλον ἢ χρηστοῖσι δούλοισιν, ὦ Εὐριπίδη, κακῶς πιτνῶντα καὶ φρε‐ νῶν ἀνθάπτεται. ποῦ γὰρ ἄνθρωπος ἐπὶ τῷ δεσπότῃ τέ‐
θνηκε, κυνὸς αὐτὸ δούλου δράσαντος. ὅθεν πεπαροιμία‐725
5σται, κύων δοῦλος ἀνθρώπου δούλου φιλοδεσπο‐ τώτερον⁝ Λέγεταί τις ἀνὴρ Κολοφώνιος παραγενέ‐ σθαι εἰς Τέων συνωνησόμενος τινά· καὶ γὰρ ἦν ἐμπορι‐ κός, καὶ τὴν ἐκ τῶν ὠνίων καπηλείαν τε καὶ μεταβολὴν πρόσοδον εἶχεν· ἀργύριον δὲ ἐπήγετο καὶ οἰκέτην καὶ κύνα.
10ἔφερε δὲ τὸ ἀργύριον ὁ δοῦλος. ἐπεὶ δὲ πρὸ ὁδοῦ ἦσαν, ὁ οἰκέτης ἐξετράπετο, ἤπειγε γάρ τι αὐτὸν τῶν κατὰ φύσιν, ἠκολούθησε δὲ ὁ κύων· τὸ τοίνυν φασκώλιον ἀνέπαυσεν ὁ νεανίας καὶ ἀνελέσθαι πάλιν οὐκ ἐνενόησεν, ἀλλὰ ᾤχετο ὁ δὲ κύων κατακλίνας αὑτὸν ἐπὶ τῷ ἀργυρίῳ ἔμενεν ἥσυχος.
15ἐλθόντες δὲ εἰς τὴν Τέων ὅ τε δεσπότης καὶ ὁ οἰκέτης, εἶτα μέντοι ἄπρακτοι ἐπανῆλθον, ὅτου ὠνήσονται οὐκ ἔχοντες. τὴν αὐτήν γε μὴν ἐκτρέπονται πάλιν, ἔνθα ὁ οἰκέτης ἀπέ‐ λιπε τὸ βαλάντιον, καὶ καταλαμβάνουσι τὸν σφέτερον κύνα ἐπικείμενον αὐτῷ καὶ μόλις ἐμπνέοντα ὑπὸ τοῦ λιμοῦ. ὁ
20δὲ ὡς εἶδε τὸν δεσπότην καὶ τὸν ὁμόδουλον, ἑαυτὸν ἀπο‐ κλίνας τοῦ φασκωλίου, κατὰ τὸν αὐτὸν χρόνον καὶ τὴν
φρουρὰν καὶ τὴν ψυχὴν ἀφῆκεν.726

18

.

35

 Χροῒ δῆλα: φασὶ Φερεκύδην τὸν σοφὸν φθειριασίᾳ τελευτῆσαι· Πυθαγόρου γὰρ παραγενομένου καὶ πυνθανο‐ μένου πῶς διακέοιτο, προβάλλοντα τῆς θύρας τὸν δάκτυ‐ λον εἰπεῖν· χροῒ δῆλα. καὶ τοὐντεῦθεν παρὰ τοῖς φιλοσό‐
5φοις ἡ λέξις ἐπὶ τῶν χειρόνων τάττεται· οἱ δὲ καὶ ἐπὶ τῶν βελτίστων χρώμενοι διαμαρτάνουσι.

18

.

36

 Χρόνου γὰρ ἄν σοι καιρὸν ἐξείργοι λόγος: ἐπὶ τῶν πολλὰ λεγόντων.

18

.

37

 Χρυσὸς Κολοφώνιος: οἱ Κολοφώνιοι τὸν κάλλιστον χρυσὸν εἰργάζοντο· καὶ γὰρ πολύ φασι παραλλάττειν τοῦ ἄλλου τὸν Κολοφώνιον χρυσόν.

18

.

38

Χρυσοῦ λαλοῦντος πᾶς ἀπρακτείτω λόγος· πείθειν γὰρ οἶδε καὶ πέφυκε μὴ λέγειν.

18

.

39

 Χρυσοχοήσειν ᾤου σύ: κέχρηται τῇ παροιμίᾳ Πλά‐ των· τί δέ, ἦ δ’ ὃς, ὁ Θρασυμάχου χρυσοχοεῖ; ἔλαβε δ’ ἀρχὴν ἐντεῦθεν. ἔπεσέ τις φήμη ποτὲ εἰς τὸ πλῆθος
τῶν Ἀθηναίων, ὡς ἐν Ὑμηττῷ χρυσοῦ ψῆγμα πολὺ φα‐727
5νείη καὶ φυλάττοιτο ὑπὸ τῶν μαχίμων μυρμήκων· οἱ δὲ ἀναλαβόντες ὅπλα ἐξέθεον ἐπ’ αὐτούς· ἄπρακτοι δὲ ὑπο‐ στρέψαντες καὶ μάτην κακοπαθήσαντες ἔσκωπτον ἀλλήλους λέγοντες, σὺ δὲ ᾤου χρυσοχοήσειν· ὅπερ δηλοῖ, σὺ δὲ ᾤου ψῆγμα πολὺ συλλέξας χρυσοχοήσειν, ἤγουν πλουτή‐
10σειν. ἐχλευάζοντο δὲ ὑπὸ τῶν κωμικῶν· Εὔβουλος γοῦν φησίν· Ἡμεῖς ποτ’ ἄνδρας Κεκροπίδας ἐπείσαμεν, λαβόντας εἰς Ὑμηττὸν ἐξελθεῖν ὅπλα.

18

.

40

 Χρυσῷ καταπάττων ἡμᾶς οὐ γινώσκεις: ἐπὶ τῶν εἰκῇ λοιδορουμένων· ἐπιφέρει γὰρ, νῦν δὲ κόσμος τοῦτ’ ἐστί μοι.

18

.

41

Χρυσοῦς ἐν Ὀλυμπίοις στῆθι: ἤγουν ἐν ταῖς
πανηγύρεσι λευχειμόνει.728

18

42t

Τὸ χ μετὰ τοῦ υ.

18

.

42

Χύτραις λημᾶν καὶ κολοκύνταις.

18

.

43

Χύτραν ποικίλλειν. καί· Χύτραν κοσμεῖν: ἐπὶ
τῶν ἀδυνάτων.729

18

.

44

 Χυτρεοῦς θεός. καί· Χυτρεοῦς ἄνθρωπος: ὀστρά‐ κινος, εὐτελής.

18

45t

Τὸ χ μετὰ τοῦ ω.

18

.

45

 Χωρὶς τὰ Μυσῶν καὶ Φρυγῶν ὁρίσματα: ἐπὶ τῶν ἐναντίων· ὁμοία τῇ· Χωρὶς τὰ Μεῤῥᾶς καὶ Σι‐ λωὰμ ῥεύματα.

18

.

46

Χώρα καὶ νόμος: ὁμοία τῇ· Πόλις καὶ τύπος.

18

.

47

Χωρὶς τό τ’ εἰπεῖν πολλὰ καὶ τὸ καίρια.

18

48t

Ἀρχὴ τοῦ ψ στοιχείου. Τὸ ψ μετὰ τοῦ α.

18

.

48

 Ψάφωνος ὄρνιθες: ἐπὶ τῶν μεγίστην ἑαυτοῖς δόξαν θηρωμένων⁝ Ἐν Λιβύῃ ἀνὴρ Λίβυς Ψάφων ὄνομα, ἐρασθεὶς εὐδαιμονίας οὐ ταπεινῆς μὰ Δία, οὐδὲ τῆς περι‐ θεούσης ταύτης, ἀλλὰ ἤθελε γὰρ θεὸς εἶναι δοκεῖν· ξυλλα‐
5βὼν οὖν τῶν ᾠδικῶν ὀρνίθων πολλούς, ἐδίδασκεν ᾄδειν τοὺς ὄρνιθας, Μέγας θεὸς Ψάφων, καὶ ἠφίει αὖθις
ἐπὶ τὰ ὄρη· οἱ δὲ οἱ αὐτοί τε ᾖδον καὶ οἱ ἄλλοι ὄρνιθες ἐθιζόμενοι τῇ φωνῇ. Λίβυες δὲ θείαν νομίσαντες εἶναι τὴν φήμην, ἔθυον Ψάφωνι καὶ ἦν αὐτοῖς θεὸς ὑπὸ ὀρνί‐730
10θων χειροτονούμενος.

18

49t

Τὸ ψ μετὰ τοῦ ε.

18

.

49

 Ψευδῶν πλέ’ ἀτράφαξις: ἀντὶ τοῦ, πλήρης ψευ‐ σμάτων. ἀτράφαξις δέ ἐστιν εἶδος λαχάνου, ὃ ταχέως εἰς μέγεθος αὔξεται. εἴρηται δὲ ἐπὶ τῶν μετεωριζομένων καὶ ὑψουμένων.

18

.

50

 Ψευδόμενον οὐ χρὴ ἐλέγξαι διὰ τὸ συμβησόμενον· τοῦτο δ’ ἐστὶν ἐπιορκία.

18

.

51

 Ψεκὰς ἢ δρόσος: οὕτως ἐκαλεῖτο Ἀντίμαχος πτυελώ‐ δης ὤν· οὗτος δὲ μελῶν ἦν ποιητής. οὕτω δὲ ἐκαλεῖτο, διότι προσέῤῥαινε τοῖς ὁμιλοῦσι διαλεγόμενος. ἐδόκει δὲ Ἀντίμαχος ψήφισμα πεποιηκέναι ὅτι τὸ ἱερὸν πῦρ οὐκ
5ἔξεστι φυσῆσαι. δεῖ δὲ κωμῳδεῖν ἐξ ὀνόματος, ὡς μὴ καθα‐ ρεύοντα ἀνωνύμως.

18

.

52

 Ψεκάδες ὄμβρον γεννῶσαι λιμνάζουσιν ὕδατα: ἐπὶ τῶν κατὰ μικρὸν ἐπὶ τὰ μείζω χωρούντων.

18

.

53

 Ψευδόπυρα, οἷον τὰ σά: ταῦτα διὰ νυκτὸς γίνεται πρὸς τὴν τῶν πολεμίων κατάπληξιν, ἵνα δείξωσι ὅτι πλῆ‐
θος πολὺ στρατοπέδου ἐστί.731

18

54t

Τὸ ψ μετὰ τοῦ υ.

18

.

54

Ψυχὴ δίδου σύγ’ ἡδονὴν καθ’ ἡμέραν, ὡς τοῖς θανοῦσι πλοῦτος οὐδὲν ὠφελεῖ.

18

.

55

 Ψύρα τὸν Διόνυσον: τὰ Ψύρα εὐτελὴς νῆσός ἐστι καὶ μικρὰ πλησίον Χίου, μὴ δυναμένη οἶνον ἐνεγκεῖν. Λέ‐ γομεν οὖν τὴν παροιμίαν ἐπὶ τῶν ἐν συμποσίῳ ἀνακειμέ‐ νων καὶ μὴ πινόντων. Λέλεκται δὲ καὶ ἐπὶ τῶν εὐτέλειαν
5σημαινόντων.

18

56t

Τὸ ψ μετὰ τοῦ ω.

18

.

56

 Ψωριῶσα κάμηλος πολλῶν ὄνων ἀνατίθεται φορτία: ἐπὶ τῶν ἐν γήρᾳ μὲν ὄντων ἢ δυστυχίαις, πολ‐
λῶν δὲ ἄμεινον ἐχόντων.732

18

57t

Ἀρχὴ τοῦ ω στοιχείου. Τὸ ω μετὰ τοῦ δ.

18

.

57

Ὤδινεν ὄρος, εἶτα μῦν ἀπέτεκεν: ὅταν ἐλπίσας
τις μεγάλα, μικροῖς ἐντύχῃ, ταύτην φαμέν.733

18

58t

Τὸ ω μετὰ τοῦ θ.

18

.

58

Ὦ θνητῶν ἀνδρῶν καὶ ταλαίπωρον γένος, ὡς οὐδὲν ἐσμέν, πλὴν σκιαῖς ἐοικότες βάρος περισσὸν γῆς ἀναστρεφόμενον.734

18

59t

Τὸ ω μετὰ τοῦ μ.

18

.

59

 Ὠμητὴς Διόνυσος: ἐπὶ τῶν ὠμότατα καὶ ἀπανθρω‐ πότατα πραττόντων· τούτῳ γὰρ ζῶντας ἀνθρώπους ἔθυον
οἱ πάλαι.735

18

60t

Τὸ ω μετὰ τοῦ ο μίκρου.

18

.

60

Ὦ οἵα κεφαλή, καὶ ἐγκέφαλον οὐκ ἔχει: ἐπ’ ἀν‐
δρῶν μεγαλοπρεπῶν μὲν τῷ σώματι, κατὰ ψυχὴν δὲ ἀλογίστων.736

18

.

61

 Ὦ οὗτος, κἂν θύλαξ γένῃ οὐ προσελεύσομαί σοι: ἐπὶ τῶν ἅπαξ πειραθέντων μοχθηρίας ἐνίων, οὐκέτι δὲ ἐξαπατωμένων τῇ πείρᾳ ταῖς αὐτῶν ὑποκρίσεσιν.

18

.

62

 Ὠοῦ ἐξῆλθεν: ἐπὶ τῶν ὡραιοτάτων. Ὁ γὰρ Ζεὺς ὁμοιωθεὶς κύκνῳ ἐμίγῃ τῇ Λήδᾳ καὶ ἐγέννησε δύο ᾠά· ἐκ μὲν τοῦ ἑνὸς ᾠοῦ οἱ Διόσκουροι ἐγεννήθησαν, Κάστωρ καὶ Πολυδεύκης, ἐκ δὲ τοῦ ἑτέρου ἡ Ἑλένη ἡ πάγκαλος· ὅθεν
5τό, Ἐξ ᾠοῦ ἐγεννήθη.737

18

63t

Τὸ ω μετὰ τοῦ ρ.

18

.

63

 Ὡραιότερος Ὑακίνθου: οὗτος Ἀμυκλαῖον ἦν μει‐ ράκιον καὶ καλόν. εἰς τοῦτον εἶδε μὲν ὁ Ἀπόλλων, εἶδε δὲ ὁ Ζέφυρος, καὶ ἄμφω κατείχοντο τῇ μορφῇ καὶ φιλότιμος ἦν ἀφ’ ὧν εἶχεν ἑκάτερος· ἐτόξευε μὲν ὁ Ἀπόλλων, ἔπνει
5δὲ ὁ Ζέφυρος. μέλη μὲν ἦν τὰ παρ’ ἐκείνου καὶ ἡδονή· φόβος δὲ τὰ παρ’ ἐκείνου καὶ ταραχή· ῥέπει πρὸς τὸν δαί‐ μονα τὸ μειράκιον, καὶ Ζέφυρον ὑπὸ ζηλοτυπίας ὁπλίζει πρὸς πόλεμον. μετὰ ταῦτα ἦν γυμνασία τῷ μειρακίῳ καὶ τιμωρία παρὰ Ζεφύρου. Δίσκος ἦν ὁ πρὸς τὴν ἀναίρεσιν
10ἐκείνου διακονήσας, ὑπὸ τούτου μὲν ἀφεθείς, ὑπ’ ἐκείνου δὲ ἐνεχθείς· καὶ ὁ μὲν ἐτεθνήκει· τὴν γῆν δὲ οὐκ ἦν ἔρημον ὑπομνήματος ἀφεῖναι τὴν συμφοράν, ἀλλὰ τὸ ἄν‐ θος ἀντὶ τοῦ μειρακίου γίνεται καὶ τοὔνομα δέχεται. λέ‐ γουσι δ’ ὅτι καὶ ἡ προσηγορία ἐν φύλλοις ἐπιγέγραπται.

18

.

64

 Ὡραιότερος πορφυρίωνος: ὁ πορφυρίων ὡραιότα‐ τός τε ἅμα καὶ φερωνυμώτατός ἐστι ζῴων, καὶ χαίρει κο‐ νιώμενος· καὶ πρότερον δὲ ἑαυτὸν ἐπιδίδωσι κονίστραις καὶ
λουτροῖς, πρὶν ἂν βαδίσαι ἀριθμὸν βαδίσεως ἀρκοῦντά οἱ·738
5σιτούμενος δὲ ἐπὶ μαρτύρων ἄχθεται, καὶ διὰ ταῦτα ἀνα‐ χωρεῖ καὶ ὑπολανθάνων ἐσθίει. ζηλοτυπώτατος δέ ἐστιν ἰσχυρῶς, καὶ τὰς ἀνάνδρους τῶν γυναικῶν παραφυλάττει· τὸν ταὼν μὲν οὖν ὡραῖον ὄντα καὶ καταθύουσι καὶ σιτοῦν‐ ται οἱ ἄσωτοι· τοῦ γὰρ ὄρνιθος τὰ μὲν πτερὰ κόσμος ἐστί,
10τὸ δὲ σῶμα ἦν τι οὐδέν· πορφυρίωνα δὲ οὐκ οἶδα καταθύ‐ σαντα οὐδένα ἐπὶ δεῖπνον, οὐ Καλλίαν, οὐχ Ὁρτύσιον τὸν Ῥωμαῖον.

18

65t

Τὸ ω μετὰ τοῦ ς.

18

.

65

 Ὥσπερ ἥρως ἐν ἀσπίδι ξενίσαι βούλομαι: λέ‐ γεται ἐπὶ τῶν τοὺς φίλους τοῖς ἑαυτῶν ἔργοις εὐεργετούντων.

18

.

66

Ὡς παῖδα φιλοῦσιν ἐρασταί: ἐπὶ τῶν ἐρωτικῶς
διακειμένων.739

18

.

67

 Ὥσπερ παλαιὰν εἰρεσιώνην καύσεται: ἐπὶ τῶν ἰσχνῶν καὶ ξηρῶν καὶ φθειρομένων ταχέως. Ἡ δὲ νέα εἰ‐ ρεσιώνη θαλλὸς ἦν ἐλαίας, ἐστεμμένος ἐρίοις, καὶ προσ‐
κρεμαμένους ἔχων παντοδαποὺς τῶν ἐκ γῆς καρπῶν. τοῦ‐740
5τον δὲ ἐκφέρει παῖς ἀμφιθαλὴς καὶ τίθησι πρὸ τῆς θύρας τοῦ Ἀπόλλωνος ἱεροῦ τοῖς Πιανεψίοις. λέγεται γὰρ Θησέα καθ’ ὃν καιρὸν εἰς Κρήτην ἔπλει, προσχόντα Δήλῳ διὰ χειμῶνα, εὔξασθαι τῷ Ἀπόλλωνι, καταστέψασθαι κλάδοις ἐλαίας, ὅταν σωθῇ τὸν Μινώταυρον ἀποκτείνας, καὶ θυ‐
10σιάσειν, καὶ τὴν ἱκετηρίαν ταύτην καταστέψας ἑψῆσαι χύ‐ τρας αἰθάλης καὶ ἔτνος καὶ βωμὸν ἱδρύσασθαι· διὸ καὶ Πυανέψια δοκεῖ λέγεσθαι, οἷον κυαμέψια· τὸ γὰρ πρότε‐ ρον τοὺς κυάμους πυάμους ἐκάλουν. ἦγον δὲ ἔσθ’ ὅτε ἐπὶ ἀποτροπῇ λοιμοῦ· ᾖδον δὲ παῖδες οὕτως·
15 Εἰρεσιώνη σῦκα φέρει καὶ πίονας ἄρτους· καὶ μέλι ἐν κοτύλῃ, καὶ ἔλαιον ἀποθήσασθαι, καὶ κύλικ’ εὔζωρον· ὅπως μεθύουσα καθεύδῃς. Μετὰ δὲ τὴν ἑορτὴν ἔξω τῶν ἀγρῶν τιθέασι παρ’ αὐτὰς τὰς θύρας. Κράτης δὲ ὁ Ἀθηναῖος ἐν τῷ περὶ Ἀθήνησι
20θυσιῶν, ἀφορίας ποτὲ κατασχούσης τὴν πόλιν θαλλὸν κα‐
ταστέψαντας ἐρίοις ἱκετηρίαν ἀναθεῖναι τῷ Ἀπόλλωνι.741

18

.

68

 Ὡς τοῦ Φινέως τὸν βίον: ἐπὶ τῶν κακῶς ἀποβαλ‐ λομένων τὰ ὄντα. ἱστοροῦσι περὶ Φινέως, ὡς διεφόρουν Ἅρπυιαι τὸν βίον αὐτοῦ· δοκοῦσι δὲ ἔνιοι θηρία καὶ πε‐ τεινὰ εἶναι ταῦτα, ἁρπάζοντα ἀπὸ τῆς τραπέζης τοῦ Φι‐
5νέως τὸ δεῖπνον. ἡ δὲ ἀλήθεια ἔχει οὕτως. Φινεὺς ἦν Παιονίας βασιλεὺς, ὃν γέροντα γεγονότα ἡ ὄψις ἀπέλειψεν, οἵ τε ἄῤῥενες παῖδες ἀπέθανον· θυγατέρες δὲ ἦσαν αὐτῷ Πυρία καὶ Ἐρευσία, αἵτινες τὸν τοῦ πατρὸς βίον διέφθει‐ ρον. ἔλεγον οὖν οἱ πολῖται, δύστηνος ὁ Φινεύς, ὅτι αἱ
10Ἅρπυιαι τὸν βίον αὐτοῦ διαφθείρουσιν. οἰκτείραντες δὲ αὐτοὺς Ζῆθος καὶ Τάλαϊς, ἀστυγείτονες αὐτῶν, Βορείου παῖδες ἀνδρὸς οὐκ ἀσήμου, βοηθήσαντες αὐτῷ τὰς θυγα‐ τέρας ἐξήλασαν ἐκ τῆς πόλεως, καὶ τὰ χρήματα συναθροί‐ σαντες ἐπίτροπόν τινα κατέστησαν τῶν Θρᾳκῶν.742

18

.

69

 Ὡς πολλῷ κάλλιον, ὦ φίλαι, ἐστὶν ἐν παρατάξει νικῶντα τελευτᾶν ἢ τὰ Ὀλύμπια περιγινόμενον ζῆν: Λά‐ καινα πομπὴν τελοῦσα πάνδημον ἤκουσεν ἐπὶ τῆς παρα‐ τάξεως νικᾶν τὸν υἱόν, ἐκ δὲ τῶν τραυμάτων πολλῶν λε‐
5γομένων θνήσκειν· οὐ περιελομένη οὖν τὸν στέφανον, ἀλλὰ σεμνυνθεῖσα, πρὸς τὰς πλησίον τοῦτ’ εἶπεν.

18

.

70

 Ὥσπερ ἑωλοκρασίαν μου καταχέεις: τάττεται ἐπὶ ὕβρεως. οἱ γὰρ νέοι ἑωλοκρασίαν κατεσκεύασαν ἀνδρῶν φιλοσόφων, ἡνίκα συνέπινον ἀλλήλοις παρ’ Ἀθηναίοις, ἐπὶ ἑκάστου κρατῆρος οἶνος ἐτίθετο, καὶ εἴ τις ἐκάθευδε
5μὴ πιὼν τὸν ἴδιον κρατῆρα, πρωῒ κατὰ τῆς ἑαυτοῦ κεφα‐ λῆς ἐξεχέετο, καὶ ἐκαλεῖτο τοῦτο ἑωλοκρασία, κυρίως δὲ τὸ
χθιζὸν βρῶμα.743

18

71t

Τὸ ω μετὰ τοῦ τ.

18

.

71

 Ὠτίων πιστότεροι ὀφθαλμοί: ἐπὶ τῶν ἀλόγως τὰ μείω τοῖς κρείττοσι παραβαλλομένων⁝ Ἰστέον δ’ ἄν σοι εἴη, ὡς τὸ ἀκούω οὐ μόνον γενικῇ ἀλλὰ καὶ αἰτιατικῇ συντάσσεται, ὡς καὶ τὰ ἄλλα πάντα κατηγορήματα τῶν
5αἰσθήσεων πλὴν τῆς ὁράσεως· ἐκείνη γὰρ μόνη αἰτιατικῇ ἅτε βασιλικωτέρα τῶν ἄλλων οὖσα καὶ ἐφ’ ἑνὸς ἱδρύεσθαι
μόνον προσήκουσα, ἀλλ’ οὐκ ἄνω καὶ κάτω φέρεσθαι.744